Kinderen
alle pijlers
Dochter dominant in vriendschappen
zondag 13 september 2020 om 10:54
Ik heb een dochter. Ze was altijd een gevoelige baby. Niet heel snel tevreden. Een moeilijke slaper, nu nog steeds.
Verder is ze een hele lieve meid. Ze kan goed alleen spelen. Vermaakt zich hele dagen met knutselen, lego, etc.
Ze weet heel goed wat ze wel en niet wil. Als ze met vriendjes speelt is ze erg dominant. Het moet op haar manier gaan en anders wordt ze gemeen. Ze maakt overal een wedstijdje van. Ze wil de beste, snelste, grootste etc zijn. Ze heeft dan ook continu ruzie met vriendjes. Tenzij diegene alles doet wat ze zegt.
Ik maak me ontzettend zorgen over haar sociale gedrag. Ze vindt het zelf ook niet fijn. Als ik er met haar over praat, wordt ze soms heel boos. Ze heeft me zelfs laatst geslagen uit frustratie.
Thuis is ze een lieve meid, die wel duidelijk de grenzen op zoekt. Maar als ze met vriendjes is, moet ik elke seconde opletten anders gaat het mis.
Wie heeft tips hoe ik mijn dochter kan helpen?
Ik probeer nu al vooral positief tegen haar te zijn. Iedere dag hebben we momentjes samen. We kletsen dan of spelen een spelletje. Als ze zich misdraagt probeer ik haar niet te straffen, maar haar te helpen met hoe het wel moet. Als neemt ze dit niet aan, als ze erg boos is. We zijn laatst een weekendje samen weggeweest en dan genieten we volop.
Verder is ze een hele lieve meid. Ze kan goed alleen spelen. Vermaakt zich hele dagen met knutselen, lego, etc.
Ze weet heel goed wat ze wel en niet wil. Als ze met vriendjes speelt is ze erg dominant. Het moet op haar manier gaan en anders wordt ze gemeen. Ze maakt overal een wedstijdje van. Ze wil de beste, snelste, grootste etc zijn. Ze heeft dan ook continu ruzie met vriendjes. Tenzij diegene alles doet wat ze zegt.
Ik maak me ontzettend zorgen over haar sociale gedrag. Ze vindt het zelf ook niet fijn. Als ik er met haar over praat, wordt ze soms heel boos. Ze heeft me zelfs laatst geslagen uit frustratie.
Thuis is ze een lieve meid, die wel duidelijk de grenzen op zoekt. Maar als ze met vriendjes is, moet ik elke seconde opletten anders gaat het mis.
Wie heeft tips hoe ik mijn dochter kan helpen?
Ik probeer nu al vooral positief tegen haar te zijn. Iedere dag hebben we momentjes samen. We kletsen dan of spelen een spelletje. Als ze zich misdraagt probeer ik haar niet te straffen, maar haar te helpen met hoe het wel moet. Als neemt ze dit niet aan, als ze erg boos is. We zijn laatst een weekendje samen weggeweest en dan genieten we volop.
wendydv wijzigde dit bericht op 30-04-2021 10:21
9.22% gewijzigd
zondag 13 september 2020 om 10:58
Ik zou contact opnemen met een speltherapeut (niet een zelfverklaarde maar een echte met een opleiding)
Daar kan ze har emoties kwijt over de scheiding op een speelse manier maar ook inzicht krijgen in wat ‘normaal’ gedrag is met vriendjes
Ik zeg normaal tussen haakjes want zeg niet dar ze abnormaal is en elke klas heeft ‘leiders’ maar leren rekening met elkaar te houden
Blijf niet zelf aanrommelen, Je signaleert iets en voorkomen is beterdan genezen
Daar kan ze har emoties kwijt over de scheiding op een speelse manier maar ook inzicht krijgen in wat ‘normaal’ gedrag is met vriendjes
Ik zeg normaal tussen haakjes want zeg niet dar ze abnormaal is en elke klas heeft ‘leiders’ maar leren rekening met elkaar te houden
Blijf niet zelf aanrommelen, Je signaleert iets en voorkomen is beterdan genezen
zondag 13 september 2020 om 10:59
zondag 13 september 2020 om 11:16
Ik zou het afwachten, volgend mij is het vrij normaal en leert ze het vanzelf. Je kan zelf met haar 'oefenen', of haar playdates laten hebben met socialere, oudere kindjes (neefjes, nichtjes, buurkindje?).
Oefenen betekent ook duidelijk je grenzen aangeven en niet alleen maar lief uitleggen. Onze oudste deed ook zo en dan zei ik als we samenspeelden:"als ik niet ook met de trein mag spelen of zelf iets mag bouwen dan wil ik niet meer meespelen, dan ga ik weg, het moet voor mij óok leuk zijn". Dat werkte behoorlijk goed, als ik dan wegliep bond ze meestal wel in. Ze werd vanzelf wat socialer toen ze ouder werd.
Oefenen betekent ook duidelijk je grenzen aangeven en niet alleen maar lief uitleggen. Onze oudste deed ook zo en dan zei ik als we samenspeelden:"als ik niet ook met de trein mag spelen of zelf iets mag bouwen dan wil ik niet meer meespelen, dan ga ik weg, het moet voor mij óok leuk zijn". Dat werkte behoorlijk goed, als ik dan wegliep bond ze meestal wel in. Ze werd vanzelf wat socialer toen ze ouder werd.
zondag 13 september 2020 om 11:29
zondag 13 september 2020 om 11:29
En ik zou het dus NIET afwachten
Je signaleert iets, heel goed! Realiseert iets (praat nooit over scheiding, logisch want is 6)
Daar doe je wat mee dan
Natuurlijk het kan vanzelf goedkomen,
Maar met goede begeleiding van een speltherapeut (dat zal voor haar niet als therapie voelen trouwens, ze zal het leuk vinden) GEEF je haar tools waar ze haar hele leven wat aan hebt
Je signaleert iets, heel goed! Realiseert iets (praat nooit over scheiding, logisch want is 6)
Daar doe je wat mee dan
Natuurlijk het kan vanzelf goedkomen,
Maar met goede begeleiding van een speltherapeut (dat zal voor haar niet als therapie voelen trouwens, ze zal het leuk vinden) GEEF je haar tools waar ze haar hele leven wat aan hebt
zondag 13 september 2020 om 11:38
Goed dat je dit zelf signaleert. Heb er geen ervaring mee met eigen kinderen. Wel een vriendje van de oudste die ook dat gedrag vertoont. En eerlijk; wij vinden het daardoor niet zo’n leuk kindje. Hij luistert namelijk ook niet als we iets terechtwijzen oid, accepteert geen ‘nee’ maar heeft altijd weerwoord, en als hij hier thuis is dan moet alles gaan zoals hij het wil. Ik vind het altijd erg vermoeiend als hij hier is. Maar wil er ook niet teveel over zeggen tegen mijn kind. Heb liever dat hij er zelf achter komt en zijn eigen keuzes maakt, dan dat wij hem dat opdringen. Dus voorlopig accepteren we maar dat ze samen spelen en proberen we bij te sturen waar dat nodig is.
zondag 13 september 2020 om 11:41
ik zou praten over mijn vriendschappen, dat ik Karin zo leuk vind omdat die altijd originele ideeen heeft om iets leuks te gaan doen, of dat Marieke het meestal niet erg vind om te gaan doen wat ik heb bedacht... maar dat allebei dus wel heel leuk is want door Karin doe ik soms ook dingen die ik anders nooit zelf had verzonnen
Lorem Ipsum
zondag 13 september 2020 om 12:11
Tja, sociaal wenselijk gedrag leer je door te oefenen en op je bek te gaan.
Zolang het niet te veel uit de pas gaat lopen kun je ook wat vertrouwen in je kind hebben dat dit bijtrekt. Als je merkt dat je dochter er zelf niet uitkomt en ongelukkig wordt zonder te leren en te begrijpen hoe ze haar gedrag zou kunnen aanpassen, zou ik hulp in schakelen.
Het is natuurlijk wel belangrijk dat ze zichzelf kan blijven, fel en competitief mag best, dus de aanpassing moet ook bij haar passen. Ook dat gaat vaak met vallen en opstaan.
Zolang het niet te veel uit de pas gaat lopen kun je ook wat vertrouwen in je kind hebben dat dit bijtrekt. Als je merkt dat je dochter er zelf niet uitkomt en ongelukkig wordt zonder te leren en te begrijpen hoe ze haar gedrag zou kunnen aanpassen, zou ik hulp in schakelen.
Het is natuurlijk wel belangrijk dat ze zichzelf kan blijven, fel en competitief mag best, dus de aanpassing moet ook bij haar passen. Ook dat gaat vaak met vallen en opstaan.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 13 september 2020 om 12:14
absor schreef: ↑13-09-2020 11:29En ik zou het dus NIET afwachten
Je signaleert iets, heel goed! Realiseert iets (praat nooit over scheiding, logisch want is 6)
Daar doe je wat mee dan
Natuurlijk het kan vanzelf goedkomen,
Maar met goede begeleiding van een speltherapeut (dat zal voor haar niet als therapie voelen trouwens, ze zal het leuk vinden) GEEF je haar tools waar ze haar hele leven wat aan hebt
Lijkt me zwaar overdreven. Het is een kind van 6 die nog niet alle sociale vaardigheden ontwikkelt heeft. Thuis is er geen probleem en klinkt ze gezellig.
Met welk probleem wil je precies aankloppen bij een speltherapeut? Nog afgezien van de wachtlijsten die daar voor zijn.
zondag 13 september 2020 om 12:44
Dit lijkt me echt veel te subtiel voor een kind van 6 jaar om te begrijpen. Ik denk dat de gemiddelde volwassene dit nog niet eens zou oppakkenturquasi schreef: ↑13-09-2020 11:41ik zou praten over mijn vriendschappen, dat ik Karin zo leuk vind omdat die altijd originele ideeen heeft om iets leuks te gaan doen, of dat Marieke het meestal niet erg vind om te gaan doen wat ik heb bedacht... maar dat allebei dus wel heel leuk is want door Karin doe ik soms ook dingen die ik anders nooit zelf had verzonnen
zondag 13 september 2020 om 12:51
Onze zoon is ook dominant en soms levert dat ook gedoe op met vriendjes. Eigenlijk minder met kindjes die ook goed weten wat ze willen en dat ook goed kunnen uiten, want dan komen ze er sneller samen uit. Heel meegaande kindjes werkt ook, dan is zoon duidelijk de leider. Kinderen die ook weten wat ze willen, maar als ze het niet goed kunnen uiten, dan gaat het mis. Zoon is nu bijna 7 en ik merk dat het beter gaat. Het competitieve is iets minder en verliezen is ook niet standaard een drama meer. Ik vond juist ook wel dat samen spelen voor hem heel leerzaam is. Kinderen corrigeren elkaar anders dan een volwassene doet.
Ik heb ook wel eens gedacht dat we hulp moesten gaan zoeken, maar tot nu toe is dat altijd een momentopname en gaat het na een heftige paar dagen opeens beter. Maar ik denk ook niet dat het kwaad kan, als je een goede therapeut vindt.
Ik heb ook wel eens gedacht dat we hulp moesten gaan zoeken, maar tot nu toe is dat altijd een momentopname en gaat het na een heftige paar dagen opeens beter. Maar ik denk ook niet dat het kwaad kan, als je een goede therapeut vindt.
zondag 13 september 2020 om 12:59
Dat blijft niet bij éen keer als het kind er makkelijk mee wegkomt.
Ik zie het steeds vaker van die suffige ouders die regelmatig een dreun krijgen van hun koter en er schaapachtig bij staan te lachen.
Of het met een slappe ''hier wordt mama verdrietig van'' afdoen.
Kwestie van tijd totdat dochter ook andere kindjes begint te timmeren en dan heb je echt een probleem als ouder.
zondag 13 september 2020 om 13:00
Ik vroeg me dit ook af.ibbeltje12 schreef: ↑13-09-2020 11:24Zou je dit gedrag ook als een probleem zien als ze een jongetje zou zijn? Dat constant ruzie maken misschien wel, maar dat competitieve?
zondag 13 september 2020 om 13:05
Ik vind de speltherapeut een goede suggestie. En dan vooral vanwege de achterliggende scheiding. 6 is gewoon nog erg jong en het is logisch dat ze daar nog niet over kan praten maar ik zou waken dat ze later verder vastloopt.
En verder is er natuurlijk niks mis met competitief of fel of dominant zijn. Ze moet alleen nog leren om die kenmerken op een sociale manier in te zetten en ze heeft ook de leeftijd om nog heel veel dingen te moeten en mogen leren
De opmerking of het bij een jongetje ook een probleem zou zijn vind ik wel scherp.
En verder is er natuurlijk niks mis met competitief of fel of dominant zijn. Ze moet alleen nog leren om die kenmerken op een sociale manier in te zetten en ze heeft ook de leeftijd om nog heel veel dingen te moeten en mogen leren
De opmerking of het bij een jongetje ook een probleem zou zijn vind ik wel scherp.
zondag 13 september 2020 om 13:08
Ik mag hopen van wel.ibbeltje12 schreef: ↑13-09-2020 11:24Zou je dit gedrag ook als een probleem zien als ze een jongetje zou zijn? Dat constant ruzie maken misschien wel, maar dat competitieve?
zondag 13 september 2020 om 13:14
Nou een scheiding twee jaar geleden en nauwelijks contact met haar vader en ze vindt haar eigen gedrag ook niet leuk. Ik mijn optiek is dit misschien niet zorgelijk meteen, maar wel een duidelijk signaal dat ze zich niet lekker in haar vel voelt. En beter voorkomen dan genezen en bij kinderen kan dit opgepakt worden op een speelse manier.
TO: ik krijg een sterk gevoel van onzekerheid bij je verhaal (onzekerheid bij je dochter) en dat dominante is misschien haar middel om controle te krijgen over een onzekere wereld (scheiding). Ik denk dat het verstandig is om stappen te ondernemen, speltherapie zoals hier al geopperd werd. Ze heeft natuurlijk nog zeer weinig handvatten om met zo iets als een scheiding en weinig contact met vader om te gaan.
zondag 13 september 2020 om 13:21
Ik heb trouwens een vriendin die enige tijd geleden gescheiden is, uit zich erg fysiek. Ze heeft er blauwe plekken van. Emotioneel jonger (is nu 11) en kan de scheiding moeilijk verwerken (speelt ook gedrag van vader in mee). Ook bij een jongen is dit niet een gezonde manier om je emoties te verwerken. Niet alleen kan het als ze groter worden een fysiek probleem opleveren, maar ook sociaal is het niet geaccepteerd. Mij maakt het dus ook echt niet uit of het kind een meisje of een jongen is. Dit is mi een uiting van problemen die het kind niet kan verwerken en onvermogen om het op een gezonde manier te verwerken. Nou is slaan uit frustratie iets meer voorkomend bij echt jongere kinderen, maar de opmerking over scheiding/contact vader is toch echt een rode vlag in combi met sociaal niet geaccepteerd gedrag. Een kind wat van karakter wat dominanter is wordt idd vanzelf (met wat hulp van vriendjes/ouders/docenten) vanzelf wel gecorrigeerd/afgestraft maar het is wel andere koek als het een uiting is van een onderliggend emotie/frustratie/onvermogen.
