Dreumes is voor veel dingen bang

07-05-2023 19:18 20 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Onze dreumes angstig aangelegd. Hij is bang voor begrijpelijke dingen, maar ook voor o.a. zand, gras, water (badderen vindt hij nu wel ok), dieren (ook kleine), speeltuinen, etc. Dat maakt dat dingen ondernemen lastig is. Zodra zijn teen het zand raakt / hij van een afstand een cavia ziet / we de speeltuin oplopen / enz is hij doodsbang en begint hard te huilen. Zijn reactie is zo extreem dat ik niet goed weet hoe ik hem het beste kan laten wennen aan “het leven”. Hem tegen z’n zin in in een zandbak te zetten voelt ook niet helemaal lekker. Is dit voor iemand herkenbaar? Tips hoe hier mee om te gaan? Andere inzichten?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe reageren jullie op hem als hij zo extreem reageert?

Ziet hij andere kinderen wel dingen doen die hij eng vindt, en wil hij het dan ook proberen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Jup, een van mijn kinderen was als dreumes ook doodsbang voor zand/gras/etc. Forceren heeft inderdaad geen zin. Je kunt hem proberen voorzichtig aan dingen te laten wennen, mijn peuter ging dan bijvoorbeeld naast de zandbak zitten om met zand te spelen, maar ik zou er proberen een beetje luchtig mee om te gaan. Het is bij ons met de tijd minder geworden, maar een waaghals zal mijn kind nooit worden, en dat is prima.
Hoe oud is hij? Ik kan me herinneren dat mijn dreumes wel in huis wou lopen maar niet buiten want buiten was wel heeeel groot en hoog.

Geen issue van maken maar wel aan blootstellen. Het lekkere weer komt er nu aan, zelf met kont in zandbak/grasveld gaan zitten en voordoen wat er voor leuke dingen te ontdekken zijn.
Qua gras en zand hebben meer baby’s dit ;)

https://youtu.be/rZo517eN4yo
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar. Niets vond ze leuk. Met de kinderen van vriendinnen erbij zat ze gerust de hele middag op mijn schoot. Ook met mij erbij ging ze niet van de glijbaan. Of iets ondernemen. Altijd getild willen worden.

Een maand voordat ze vier werd reden we een camping op. De deur ging open en ze riep; "ik ben in de speeltuin"

Weg was ze ;)
Nog steeds staat ze niet vooraan met het meeste lef, maar ze probeert inmiddels wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hij is anderhalf. We reageren relaxed. Zeggen tegen hem dat er niets aan de hand is en houden hem vast (dat wil hij), maar geven er geen overdreven aandacht aan oid. Proberen vervolgens voorzichtig de randjes op te zoeken. Vooralsnog altijd zonder succes en dan druipen we af naar huis ;). Zou graag leuke dingen met hem doen (dreumes zwemmen, speeltuin, dierentuin, strand) maar het is allemaal een drama nu.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn oudste had dat ook, ze moest altijd enorm lang de kat uit de boom kijken. Dat is nooit helemaal weg gegaan, ondanks jarenlang therapie. Ik geloof wel in veiligheid bieden, de angst erkennen, maar ben geen dingen uit de weg gegaan. Vanaf de arm van je moeder kun je ook naar dieren in de kinderboerderij kijken en uiteindelijk durf je dan misschien eens een geitje te aaien.
En thuis een beetje veilig oefenen? Bak water in de tuin bij mooi weer en niks zeggen. Kinetisch zand, bloemetjes in een vaas doen...

Hebben jullie zelf een tuin waarin ze wat kan verkennen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn dochter (20 maanden) is ook angstig aangelegd. Wil buitenshuis altijd getild worden, kijkt de kat uit de boom als er andere kinderen zijn en is ook altijd terughoudend met nieuwe dingen proeven.
Maar wij proberen juist veel met haar te ondernemen en veel ervaring op te doen. Veel naar speeltuinen, drukke plekken, etc. Ze heeft nu klei, zand (buiten) en een bak met rijst om mee te spelen en vindt dat steeds leuker. Ze wordt ook steeds vrijer als we ergens zijn. En het opgetild willen worden als ze het eng vindt, doen we ook gewoon.
Ik denk dat het goed is om veel aan te bieden en ook niet te forceren.
Denk je dat hij ergens echt negatieve ervaringen mee op heeft gedaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Sommige kinderen houden gewoon ook echt niet van drukte en van andere kinderen om zich heen die ze niet kennen.

Mijn dochter was een late loper (ging pas lopen met 22 maanden). Was ontzettend bang voor drempels, loszittende stoeptegels, gras, zand. Maar ook bang voor andere kinderen die ze dus niet kon (op kdv ging het goed want die kon ze) en bang voor loslopende bokjes, honden etc.

Oh ja en speeltuinen, binnenspeeltuinen, springkussens etc. haatte ze ook als een gek.
Ook zij was een hele erge kat uit de boom kijker.
we hebben het los gelaten, maar we probeerden wel alles minimaal 1x. Al was het maar voor 1 minuutje op het springkussen aan beide handjes helemaal vooraan het springkussen, of samen geitje aaien of zo.

Toen ze 7 jaar was kwam ze bij kinderfysiotherapie terecht (nog steeds toen veel angst voor dingen) en daar kwam op een gegeven moment uit dat ze zwaar hypermobiel is.
de puzzel viel helemaal in elkaar op dat moment...

Nu met haar 13e zijn er nog steeds dingen waar ze een hekel aan heeft (trampolines, klimmen etc.) - maar inmiddels is ze niet de enige meer ;-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Fulcacia schreef:
07-05-2023 19:18
Onze dreumes angstig aangelegd. Hij is bang voor begrijpelijke dingen, maar ook voor o.a. zand, gras, water (badderen vindt hij nu wel ok), dieren (ook kleine), speeltuinen, etc. Dat maakt dat dingen ondernemen lastig is. Zodra zijn teen het zand raakt / hij van een afstand een cavia ziet / we de speeltuin oplopen / enz is hij doodsbang en begint hard te huilen. Zijn reactie is zo extreem dat ik niet goed weet hoe ik hem het beste kan laten wennen aan “het leven”. Hem tegen z’n zin in in een zandbak te zetten voelt ook niet helemaal lekker. Is dit voor iemand herkenbaar? Tips hoe hier mee om te gaan? Andere inzichten?
Één van onze kinderen was ook bang voor veel dingen en huilde snel. Dat was eigenlijk vanaf de geboorte al duidelijk. Huilde heel erg veel in winkels of als iemand hier was. Drukke feestjes, harde muziek, dieren (is nog steeds bang voor veel dieren), zwembad, drukke plekken = krijsen. Laten wennen of wachten was geen optie voor ons. Bleef maar huilen. Wij weten nu dat ons kind autisme heeft. Ik zeg niet dat jouw kind dat heeft, jouw kind is nog heel erg jong.

Begeleiding gehad en wij begrijpen ons kind/autisme veel beter en kunnen wij veel ondernemen. Helpt echt als ze ouder zijn en kan je dingen uitleggen en kan je kind ook aangeven wat ze wel en niet fijn vinden. Dat gevoel dat dingen ondernemen moeilijk is is erg herkenbaar. Veel mensen geloven niet dat ons kind autistisch is en denken dat wij veel dingen doen terwijl wij alles plannen. Wij proberen wel veel uitjes te doen want onze kinderen willen ook veel leren en ontdekken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn de herkenning, en leuke tips. En inderdaad dingen blijven ondernemen. Doen we tot nu toe ook gewoon (met ultra lage verwachtingen), maar soms zakt de moed me even in de schoenen. Nare ervaring heeft hij voor zover we weten niet gehad. Het is gewoon een heel gevoelig jongetje 🫣
Alle reacties Link kopieren Quote
Deels herkenbaar. Dochter heeft ook een hekel aan zand en gras. Is ook 1,5 jaar. Niet forceren helpt, want van de week zat ze opeens op her kdv in de zandbak! Ze is ook doodsbang voor onze robotstofzuiger trouwens. Huilen als dat ding aan gaat!

Speeltuinen en dieren vindt ze daarentegen geweldig. Dan is ze fearless. Sterker nog, ze wil graag tussen de koeien lopem als t zou mogen haha.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als kind heb je angsten en als je groot bent nog steeds, alleen is de oorzaak soms verschillend. Nu nog heeft hij vermoedelijk geen angst voor armoede of verlies van gezondheid, maar wel van koudwatervrees en boze juffen. En dat ze je dingen af gaan pakken. Ik denk dat het meeste helpt als je hem duidelijk maakt dat veel kinderen en ook volwassenen soms last daarvan hebben. En dan natuurlijk niet van de juf maar van een ontevreden baas. ;-D
Dan moet het maar zoals het kan
Nog een tip: leg alles uit. Vertel wat zand is en wat je ermee kunt doen, vertel waarom de stofzuiger lawaai maakt, wat een cavia allemaal kan doen. Misschien dat hij nu qua woordenschat nog niet alles zal begrijpen, maar het geeft mogelijk al wel wat geruststelling.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat als je een handjevol beloningen achter de hand houdt waar hij er een van krijgt als hij zijn angst trotseert, kan helpen. Prijzen, een lollie of ijsje, even meespelen met zijn lievelingsspel, welverdiende extra aandacht van mama, bijvoorbeeld. Daarom is het altijd handig om hem niet al te erg te verwennen, want dan heb je nog iets om zijn gedrag te beïnvloeden. :)
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Is hij ook bang als de speeltuin leeg is? Zo niet dan is het dus niet zo zeer de plek maar de andere kinderen/drukte. Zo kan je mogelijk een beetje beter afleiden waarom hij bang is!
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh, en gaat hij naar de opvang? Hoe gaat het daar?
Alle reacties Link kopieren Quote
tv-icoon schreef:
08-05-2023 07:02
Ik denk dat als je een handjevol beloningen achter de hand houdt waar hij er een van krijgt als hij zijn angst trotseert, kan helpen. Prijzen, een lollie of ijsje, even meespelen met zijn lievelingsspel,
Nee, dat werkt echt niet als een kind echt angstig of bang is. Onze tandarts gaf ons huilende kind doe niet in de stoel wou zitten speelgoed = "OK, en nu ga je in de stoel zitten."

Gaf de speelgoed terug en liep de kamer uit. Was 2,5 jaar.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven