Kinderen
alle pijlers
Echo bij 10 weken: hartje klopt niet...
vrijdag 1 juni 2007 om 08:11
Lieve dames
Ik ben op zoek naar wat lotgenoten hier.
Ik heb gisteren, bij bijna 10 weken zwangerschap (de eerste keer), een echo gehad. Helaas was het niet goed: Het hartje van het kindje klopt
niet (meer) en ik ga dus een miskraam krijgen.
We kregen de echo in een echocentrum en de verloskundige die het deed zag uitwendig heel weinig dus ging ze inwendig kijken. Mijn darmen lagen er een beetje voor dus duurde het erg lang voor ze wat zag. Maar helaas, wat ze zag was niet goed... maar omdat ze het zo slecht zag, heeft ze ons meteen naar het ziekenhuis gestuurd voor een echo met betere apparatuur. In het ziekenhuis konden we gelukkig meteen terecht en daar zagen we veel meer: een piepklein kindje (2 cm) dat helaas al een week geleden gestopt was met groeien en zonder kloppend hartje. Ik heb er een foto van meegekregen, wel fijn om te bewaren denk ik.
Waarschijnlijk komt de miskraam binnenkort vanzelf wel op gang en zo
niet dan moeten ze een curretage doen. Maar eerst wil ik afwachten,
dat vind ik prettiger.
We zijn uiteraard erg geschrokken en verdrietig, ik was er ook redelijk van overtuigd dat het goed zat... mijn intuitie heeft me dus in de steek gelaten
Heeft iemand hier iets soortgelijks meegemaakt? Wat gebeurde er na de echo? Kwam de miskraam vanzelf op gang of heb je een curretage gehad? Ik hoor graag ervaringen!
Ik ben op zoek naar wat lotgenoten hier.
Ik heb gisteren, bij bijna 10 weken zwangerschap (de eerste keer), een echo gehad. Helaas was het niet goed: Het hartje van het kindje klopt
niet (meer) en ik ga dus een miskraam krijgen.
We kregen de echo in een echocentrum en de verloskundige die het deed zag uitwendig heel weinig dus ging ze inwendig kijken. Mijn darmen lagen er een beetje voor dus duurde het erg lang voor ze wat zag. Maar helaas, wat ze zag was niet goed... maar omdat ze het zo slecht zag, heeft ze ons meteen naar het ziekenhuis gestuurd voor een echo met betere apparatuur. In het ziekenhuis konden we gelukkig meteen terecht en daar zagen we veel meer: een piepklein kindje (2 cm) dat helaas al een week geleden gestopt was met groeien en zonder kloppend hartje. Ik heb er een foto van meegekregen, wel fijn om te bewaren denk ik.
Waarschijnlijk komt de miskraam binnenkort vanzelf wel op gang en zo
niet dan moeten ze een curretage doen. Maar eerst wil ik afwachten,
dat vind ik prettiger.
We zijn uiteraard erg geschrokken en verdrietig, ik was er ook redelijk van overtuigd dat het goed zat... mijn intuitie heeft me dus in de steek gelaten
Heeft iemand hier iets soortgelijks meegemaakt? Wat gebeurde er na de echo? Kwam de miskraam vanzelf op gang of heb je een curretage gehad? Ik hoor graag ervaringen!
vrijdag 1 juni 2007 om 23:02
Hoi Elska,
ik kan je alleen antwoord geven op je laatste vraag. Mijn verloskundige zei dat er lichamelijk gezien geen enkele reden is om te wachten met weer opnieuw te proberen zwanger te worden. Als je lijf er niet klaar voor is, raak je ook niet zwanger. Wel schijnt er ook regelmatig geadviseerd te worden om eerst een cyclus af te wachten.
Het lijkt dus een beetje van je vlos of gyn af te hangen welk advies je krijgt....
Slaap lekker! En wie weet, misschien komt je miskraam inderdaad nog wel snel spontaan op gang...
Wel lekker genoten van de tapas en de wijn?
Liefs,
pinder
ik kan je alleen antwoord geven op je laatste vraag. Mijn verloskundige zei dat er lichamelijk gezien geen enkele reden is om te wachten met weer opnieuw te proberen zwanger te worden. Als je lijf er niet klaar voor is, raak je ook niet zwanger. Wel schijnt er ook regelmatig geadviseerd te worden om eerst een cyclus af te wachten.
Het lijkt dus een beetje van je vlos of gyn af te hangen welk advies je krijgt....
Slaap lekker! En wie weet, misschien komt je miskraam inderdaad nog wel snel spontaan op gang...
Wel lekker genoten van de tapas en de wijn?
Liefs,
pinder
zaterdag 2 juni 2007 om 09:28
Dit wordt geadviseerd om de duur van je zwangerschap beter te bepalen, mocht je meteen na een miskraam zwanger zijn. Normaal is je de eerste dag van je laatste menstruatie de start van je zwangerschap. Er is géén medische reden om het af te wachten, zo werd mij verteld door 2 gynaecologen.
In mijn geval ben ik meteen weer zwanger geraakt na de curettage.
Omdat ik dus geen menstruatie heb gehad, heb ik bij 6 én bij 8 weken een echo gehad om de termijn zo goed mogelijk te bepalen.
Groetjes,
Mimi
zaterdag 2 juni 2007 om 13:00
Elska, wat Mimi en Pinder al zeggen, er is geen medische reden om te wachten met weer te gaan klussen.
Wij zijn ook gelijk weer begonnen. Tegen mij werd zelfs gezegd dat het ook voor de termijn bepaling niet veel uitmaakt. Want met de techiek van tegenwoordig kunnen ze zo zien hoe ver je bent.
Het is meer het emotionele gedeelte of je daar al aan toe bent.
Ik was dat wel. Maar bij mij zat er ook 4 weken tussen het bericht en de curettage. Psies 28 dagen na mijn curettage werd ik weer ongi. Helaas is na de curettage mijn cylcus wel onregelmatig geworden. En dat heb ik nooit gehad...
Verder kan ik geen antwoord geven op je andere vragen, solly...
zaterdag 2 juni 2007 om 14:07
maandag 4 juni 2007 om 09:59
Even een update: er is nog steeds helemaal NIETS gebeurd in mijn buik en ik heb er nu echt genoeg van. Ik wil dus eigenlijk zo snel mogelijk een curretage, maar kan pas woensdag bij de gyn terecht en de kans is groot dat ik dan pas volgende week (!) gecurreteerd kan worden. Belachelijk toch? Daarnaast werd ik door de secretaresse die ik aan de lijn had echt niet netjes behandeld. Een "sterkte" kon er niet eens vanaf en ik kreeg het gevoel dat ze vond dat ik zeurde. Ik ben daarom redelijk woest moet ik eerlijk zeggen en ik heb de verloskundige net even gebeld. Die gaat haar best doen om mijn afspraak te vervroegen, heel lief.
Anyway, wat er nu steeds door mijn hoofd spookt is het volgende: ik ben heel lang bang geweest dat zwanger worden moeizaam zou gaan bij mij. Die angst bleek geheel ongegrond (gelukkig) maar nu blijkt dus dat zwanger blijven niet makkelijk gaat!
Ik ben nu best wel bang dat er iets mis is met me, ook omdat mijn moeder ook 4 miskramen heeft gehad.. Is die angst herkenbaar? En hoe gaan jullie daarmee om?
Anyway, wat er nu steeds door mijn hoofd spookt is het volgende: ik ben heel lang bang geweest dat zwanger worden moeizaam zou gaan bij mij. Die angst bleek geheel ongegrond (gelukkig) maar nu blijkt dus dat zwanger blijven niet makkelijk gaat!
Ik ben nu best wel bang dat er iets mis is met me, ook omdat mijn moeder ook 4 miskramen heeft gehad.. Is die angst herkenbaar? En hoe gaan jullie daarmee om?
maandag 4 juni 2007 om 11:38
Elska, ik heb (zeer kort geleden) ook zoiets meegemaakt. Ik kreeg op 30 april (ja leuk op Koniginnedag) mijn 1e echo (termijnecho, inwendig) en toen was ik 6w3d maar het hartje klopte niet. Dus moest ik rekening houden met een miskraam. Door vrienden en familie, die dit niet geloofden en zeiden dat het te vroeg geconstateerd was, ben ik naar een andere vk gegaan. Die heeft 1,5 week later ook een echo gedaan (uitwendig) en zag dat het vruchtje gegroeid was en bewoog! Dus er was nog hoop! Alleen het hartje was nog steeds niet te zien. Mijn vriend vertrouwde het niet en drong aan op een ziekenhuisecho (weer inwendig) waarbij we het zeker zouden weten. Die kreeg ik dus op 11 mei jl. en het bleek dus foute boel. Het vruchtje was met 6 weken gestopt en het vruchtzakje was wel door gegegroeid naar de inmiddels 8 weken die ik was. Dat had de laatste vk dus gezien en het bewegen was door het klotsen in mj buik... Ik wilde niet direct een curretage (in ben als de dood voor ziekenhuizen) en wilde het 2 weken afwachten. Wel vast een datum voor curretage op 25 mei gezet. Ik ging wel bloeden de week na de constatering maar meer als een soort ongesteldheid en niet echt met weeën en er kwam geen vruchtje mee. Was wel doodmoe en het ook zat (na ong. een maand al na de 1e contatering!) en wilde ook van de zwangerschapsverschijnselen af die ik ook no steeds had. Dus toch gecurriteerd de 25e en ik moet zeggen dat het echt 100% meeviel en ik zelfs van mijn ziekenhuisangst af ben! (bijna dan). Ik heb nu echt het gevoel dat ik het ka afsluiten en het voelt wel als een soort bevrijding. Ik zou niet direct een curretage laten doen maar een maand is echt te lang geweest (maar dat kwam meer door de hoop/vrees toestand waar ik in zat). Tuurlijk ben ik nog wel verdrietig maar ik kan het nu wel verwerken. Heel veel sterkte in ieder geval!*;
maandag 4 juni 2007 om 13:29
hee Kaas, bedankt voor het delen van je verhaal. Een maand wachten is inderdaad erg lang! Ik heb nog steeds de hoop dat ik deze week terecht kan want ik vind een week wachten eigenlijk al lang...
Hoe is het nu met jou? Ben je alweer ongesteld geworden? En probeer je alweer zwanger te worden of wacht je nog even?
Hoe is het nu met jou? Ben je alweer ongesteld geworden? En probeer je alweer zwanger te worden of wacht je nog even?
maandag 4 juni 2007 om 13:31
maandag 4 juni 2007 om 15:08
Hoi Elska,
Wat een stom mens zeg, die secretaresse, ik zou het wel aangeven dat je je niet serieus genomen voelde. Misschien doen ze er niks mee maar dan ben je het wel kwijt. Zo ga je niet met mensen om, en zeker niet met mensen die zo'n moelijke tijd hebben. *;
Ook ik heb de angst dat het langer duurt en soms, op een sombere dag denk ik wel eens dat het helemaal niet gaat lukken.
Bij mijn moeder ging het ook niet makkelijk. Het schijnt dat het niet erfelijk is, dus dat is dan een geruststellende gedachte.
Bij ond heeft het niet heel lang geduurd voor ik zwanger was. (de 5e ronde was het raak) Nu zitten we in de 4 ronde na de miskraam. Het is elke keer weer een teleurstelling. Ik heb geluk dat ik maar een korte cyclus heb. Ik moet oppassen dat het niet m'n hele leven gaat beheersen.
Ik hoop voor je dat de VK kan regelen dat eerder terecht kunt.
Liefs Caro
Wat een stom mens zeg, die secretaresse, ik zou het wel aangeven dat je je niet serieus genomen voelde. Misschien doen ze er niks mee maar dan ben je het wel kwijt. Zo ga je niet met mensen om, en zeker niet met mensen die zo'n moelijke tijd hebben. *;
Ook ik heb de angst dat het langer duurt en soms, op een sombere dag denk ik wel eens dat het helemaal niet gaat lukken.
Bij mijn moeder ging het ook niet makkelijk. Het schijnt dat het niet erfelijk is, dus dat is dan een geruststellende gedachte.
Bij ond heeft het niet heel lang geduurd voor ik zwanger was. (de 5e ronde was het raak) Nu zitten we in de 4 ronde na de miskraam. Het is elke keer weer een teleurstelling. Ik heb geluk dat ik maar een korte cyclus heb. Ik moet oppassen dat het niet m'n hele leven gaat beheersen.
Ik hoop voor je dat de VK kan regelen dat eerder terecht kunt.
Liefs Caro
dinsdag 5 juni 2007 om 13:38
Hoi! Ja ik ben pas 1,5 week geleden gecurriteerd, maar ik ben al heel mijn leven stipt op tijd ongesteld geworden met een cyclus van 28 dagen, dus ben benieuwd. Ik zou het a.s. zondag of maandag normaal gesproken moeten worden, maar als ik het zo hoor kan het wel 6 weken duren en kun je ineens een heel onregelmatige cyclus krijgen. Het eerste vind ik niet erg (want we gaan precies maandag op vakantie) en het laatste wel want het is gewoon fijn te weten wanneer je ongesteld wordt vind ik. De reden dat ik een zo vroeg een echo kreeg was omdat de huisarts twijfelde (en ik ook) of ik 6 of 10 weken was omdat ik 2 weken na mijn laatste ongesteldheid al een positieve test had en al een aardig opgezet buikje enz. Omdat ik 38 ben wilde ik prenetale onderzoeken laten doen en daar moet je steeds op bepaalde tijden mee beginnen (bijv. in week 10 een bloedtest) vandaar. Ik weet niet of we er nog een keer voor gaan om zwanger te worden. Het was een zgn ongelukje en mijn vriend heeft geen kinderwens en ik twijfel (nog steeds!!) plus dat ik bang ben dat het weer mis gaat. Maar uitgesloten is het niet.... Mijn moeder en schoonmoeder hebben allebei nog nooit een miskraam gehad dus erfelijk denk ik eerlijk gezegd ook niet dat het is, ik denk gewoon pech... (of behoed voor iets nog ergers, zie Viva van deze week dat meisje dat haar kindje maar een paar dagen in leven heeft mogen zien).
dinsdag 5 juni 2007 om 14:03
Hoi Elska, kan me voorstellen dat je boos bent, na zo'n reactie van die secretaresse, niet echt professioneel van haar.
Wel goed dat je de VK hebt gebeld, weet je al iets meer? Bij mij wilden ze ook liever een spontane miskraam dan een curettage, volgens mij doen ze dat niet zomaar. Maar ik weet eigenlijk niet goed wanneer ze nou curetteren en wanneer niet.
Ik kan je geen antwoord geven op je vraag of je, net als je moeder, meerdere miskramen kan krijgen.
Er was een foutje in mijn vorige berichtje geslopen, mijn man was er wel bij toen ik na de narcose bij kwam, maar heel kort. Ik heb het ook niet bewust meegemaakt, het lege en verdrietige gevoel was vooral 's ochtends, toen ik weer wakker was.
Wij hebben nu een dochtertje van bijna anderhalf jaar oud.
Nogmaals heel veel sterkte.
Wel goed dat je de VK hebt gebeld, weet je al iets meer? Bij mij wilden ze ook liever een spontane miskraam dan een curettage, volgens mij doen ze dat niet zomaar. Maar ik weet eigenlijk niet goed wanneer ze nou curetteren en wanneer niet.
Ik kan je geen antwoord geven op je vraag of je, net als je moeder, meerdere miskramen kan krijgen.
Er was een foutje in mijn vorige berichtje geslopen, mijn man was er wel bij toen ik na de narcose bij kwam, maar heel kort. Ik heb het ook niet bewust meegemaakt, het lege en verdrietige gevoel was vooral 's ochtends, toen ik weer wakker was.
Wij hebben nu een dochtertje van bijna anderhalf jaar oud.
Nogmaals heel veel sterkte.
dinsdag 5 juni 2007 om 14:19
hallo dames
Donderdag krijg ik een curretage. Welliswaar in een ander ziekenhuis maar dat lijkt me prima. Wel lees ik nu op internet allerlei rampverhalen over het syndroom van Asherman dat na curretage op kan treden en nu twijfel ik weer! Ik voel alleen nog steeds helemaal niets en het wachten is ook niet echt leuk, daarom was ik in eerste instantie erg blij met de afspraak voor curretage. Pfff... lastig hoor!
Donderdag krijg ik een curretage. Welliswaar in een ander ziekenhuis maar dat lijkt me prima. Wel lees ik nu op internet allerlei rampverhalen over het syndroom van Asherman dat na curretage op kan treden en nu twijfel ik weer! Ik voel alleen nog steeds helemaal niets en het wachten is ook niet echt leuk, daarom was ik in eerste instantie erg blij met de afspraak voor curretage. Pfff... lastig hoor!
dinsdag 5 juni 2007 om 14:24
Elska, ik heb heel veel verhalen gelezen van meiden hier, die ook een curettage hebben gehad. Nooit gelezen over dat syndroom. Maak je niet al te druk, teveel info van het internet kan je ook onzeker maken terwijl dit syndroom misschien maar zelden voorkomt.
Veel sterkte as donderdag.
Laat je nog weten hoe het is gegaan?
dinsdag 5 juni 2007 om 14:42
Hier sluit ik me helemaal bij aan hoor! Ik ben heb ook alle rampscenario's gelezen op internet, maar als je een "natuurlijke" miskraam krijgt kun je ook allerlei complicaties krijgen dus die garantie heb je ook niet. En het is bij mij ook allemaal meegevallen en vrijwel pijnloos verlopen hoor, moet nog wel op nacontrole maar het "voelt" in ieder geval goed. Je moet het gewoon maar over je heen laten komen joh, des te sneller ben je weer op de been! Veel sterkte en succes X
dinsdag 5 juni 2007 om 15:48
Hoi Elska, dat is echt heeeel zeldzaam hoor, daar zou ik me niet druk om maken!
Ik heb ook een curretage gehad. Toen ik bloed (weinig) begon te verliezen kon ik voor een echo komen. Ik was toen 8,5 week. Ik had ook een missed abortion. Ik ben 2 dagen later gecurreteerd en ben zo blij dat ik dat (zo snel) heb gedaan! Ik zag er vreselijk tegen op, maar het is me alles meegevallen. Je bent dezelfde dag weer thuis, en je kan gaan beginnen aan het verwerken van het verlies. Ik moet er persoonlijk niet aan denken om er nog weken mee rond te lopen. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.
Ik heb je topic van de week al gelezen, maar expres niet gereageerd. Het is belangrijk om je eigen keuze te maken en niet beinvloed te worden door anderen. Maar nu je om advies vraagt wil ik je zeggen: ga voor de curretage, dan ben je ervan af!
Heel veel sterkte donderdag, en je mag me alles vragen wat je wilt weten!
Oh ja, neem een paar tijdschriften mee voor in het ziekenhuis, heb je een beetje afleiding als je lang moet wachten. (ivm spoedgeval tussendoor ofzo.
Liefs,
Pullekie
Ik heb ook een curretage gehad. Toen ik bloed (weinig) begon te verliezen kon ik voor een echo komen. Ik was toen 8,5 week. Ik had ook een missed abortion. Ik ben 2 dagen later gecurreteerd en ben zo blij dat ik dat (zo snel) heb gedaan! Ik zag er vreselijk tegen op, maar het is me alles meegevallen. Je bent dezelfde dag weer thuis, en je kan gaan beginnen aan het verwerken van het verlies. Ik moet er persoonlijk niet aan denken om er nog weken mee rond te lopen. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.
Ik heb je topic van de week al gelezen, maar expres niet gereageerd. Het is belangrijk om je eigen keuze te maken en niet beinvloed te worden door anderen. Maar nu je om advies vraagt wil ik je zeggen: ga voor de curretage, dan ben je ervan af!
Heel veel sterkte donderdag, en je mag me alles vragen wat je wilt weten!
Oh ja, neem een paar tijdschriften mee voor in het ziekenhuis, heb je een beetje afleiding als je lang moet wachten. (ivm spoedgeval tussendoor ofzo.
Liefs,
Pullekie
dinsdag 5 juni 2007 om 18:55
Elska, probeer niet teveel op internet te lezen. Ik denk altijd maar; iedere gek kan wat op internet zetten. En je kan jezelf er helemaal gek mee maken.
Hoop voor je dat je het snel achter de rug hebt.
En Kaas, alweer richting je ongi aan het gaan? Hoop het wel voor je. Bij mij kwam mijn ongi psies 28 dagen na de curettage. Dat was alleen wel de enige keer. Nu had ik weer eens een cyclus van 26 dagen. :? Nog nooit zo kort gehad.
Fijne vakantie alvast toegewenst! Lekker afleiding zoeken.
dinsdag 5 juni 2007 om 20:19
Hoi Elska,
Ik kan me zo goed voorstellen dat je boos bent op die secretaresse.
Niet leuk hoe ze reageerde. Maar ik las net dat je donderdag naar het
ziekenhuis gaat. Dan kan je het echt afsluiten. Ik vond de curretage
ook echt meevallen... Maar wat was ik ook bang dat ik iets op zou lopen
en wat wilde ik graag weer zwanger worden...
We zijn er meteen weer voor gegaan en 4 weken na de curretage voelde ik
me weer zwanger dus test gedaan en zwanger. Was zo'n digitest van CB
waar duidelijk zwanger op stond... En toen spookte er van alles door
mijn hoofd, zijn het niet nog de hormonen, etc... wat was ik er veel
mee bezig... Vk gebeld en volgens haar blijven die hormonen na een
curretage niet in je lichaam dus volgens haar was ik weer zwanger...
Een paar dagen later weer een test gedaan, was zo onzeker en die gaf
aan niet zwanger... Weer paniek... maar voor mijn gevoel was ik ook
niet meer zwanger... Ik werd toen een paar dagen later ongesteld,
gelukkig... en dat was de laatste keer... want die maand erna was ik
echt zwanger... Ik had toen een week voor de test een stemmetje in mijn
hoofd die zei: je bent zwanger, het wordt een jongen en het gaat
goed... En het klopte maar ik was in het begin nog erg onzeker... Heb
met 7 weken een echo gehad, vanwege de miskraam... Week 8 kreeg ik een
bloeding dus toen dacht ik weer dat het mis was maar dat was gelukkig
niet zo...
Ik weet zo goed hoe je je voelt, het is gewoon echt onzekerheid.... Ik
wilde toen zo graag weer zwanger worden en was er achteraf gezien echt
te veel mee bezig en ik was natuurlijk gezegend dat het weer zo snel
raak was.... Ik had wel van alles in mijn hoofd wat ik zou gaan doen
als ik niet snel zwanger zou worden, dan zouden we eerst trouwen en nog
een mooie reis gaan maken...
Ik mail met een meisje die ik via het internet heb leren kennen, zij
had gelijk met mij een miskraam en bij haar duurde het een tijdje
voordat ze weer zwanger was.... Zij is nu precies zolang zwanger als
mijn zoontje oud is (30 weken en 2 dagen)... Je kan er niks overzeggen
daarom heeft druk maken ook geen zin... Maar dat is makkelijk gezegd.
Er was gewoon met dit kindje iets niet goed gegaan met de ontwikkeling
en daarom is het gestopt met groeien... Vertrouw erop dat het volgende
keer wel goed gaat en dat die volgende keer komt...
Misschien een beetje apart verhaal maar toen ik die miskraam had gehad,
vond ik een heel klein bladblaadje op de grond in de huiskamer. Dit
blaadje was van een plant met bladeren gevallen... Grote plant met
(weinig) grote bladeren. Ik keek naar de plant er zag waar het blaadje
gezeten had... Waarom ie er was afgevallen wist ik niet... en hem eraan
zetten kon ook niet meer... maar ik zag wel dat er verderop een nieuw
blaadje aan het groeien was... en dat gaf weer hoop... Dat was voor mij
een teken dat het leven doorgaat en dat het goedkomt...
Veel sterkte donderdag...
liefs Esther
Ik kan me zo goed voorstellen dat je boos bent op die secretaresse.
Niet leuk hoe ze reageerde. Maar ik las net dat je donderdag naar het
ziekenhuis gaat. Dan kan je het echt afsluiten. Ik vond de curretage
ook echt meevallen... Maar wat was ik ook bang dat ik iets op zou lopen
en wat wilde ik graag weer zwanger worden...
We zijn er meteen weer voor gegaan en 4 weken na de curretage voelde ik
me weer zwanger dus test gedaan en zwanger. Was zo'n digitest van CB
waar duidelijk zwanger op stond... En toen spookte er van alles door
mijn hoofd, zijn het niet nog de hormonen, etc... wat was ik er veel
mee bezig... Vk gebeld en volgens haar blijven die hormonen na een
curretage niet in je lichaam dus volgens haar was ik weer zwanger...
Een paar dagen later weer een test gedaan, was zo onzeker en die gaf
aan niet zwanger... Weer paniek... maar voor mijn gevoel was ik ook
niet meer zwanger... Ik werd toen een paar dagen later ongesteld,
gelukkig... en dat was de laatste keer... want die maand erna was ik
echt zwanger... Ik had toen een week voor de test een stemmetje in mijn
hoofd die zei: je bent zwanger, het wordt een jongen en het gaat
goed... En het klopte maar ik was in het begin nog erg onzeker... Heb
met 7 weken een echo gehad, vanwege de miskraam... Week 8 kreeg ik een
bloeding dus toen dacht ik weer dat het mis was maar dat was gelukkig
niet zo...
Ik weet zo goed hoe je je voelt, het is gewoon echt onzekerheid.... Ik
wilde toen zo graag weer zwanger worden en was er achteraf gezien echt
te veel mee bezig en ik was natuurlijk gezegend dat het weer zo snel
raak was.... Ik had wel van alles in mijn hoofd wat ik zou gaan doen
als ik niet snel zwanger zou worden, dan zouden we eerst trouwen en nog
een mooie reis gaan maken...
Ik mail met een meisje die ik via het internet heb leren kennen, zij
had gelijk met mij een miskraam en bij haar duurde het een tijdje
voordat ze weer zwanger was.... Zij is nu precies zolang zwanger als
mijn zoontje oud is (30 weken en 2 dagen)... Je kan er niks overzeggen
daarom heeft druk maken ook geen zin... Maar dat is makkelijk gezegd.
Er was gewoon met dit kindje iets niet goed gegaan met de ontwikkeling
en daarom is het gestopt met groeien... Vertrouw erop dat het volgende
keer wel goed gaat en dat die volgende keer komt...
Misschien een beetje apart verhaal maar toen ik die miskraam had gehad,
vond ik een heel klein bladblaadje op de grond in de huiskamer. Dit
blaadje was van een plant met bladeren gevallen... Grote plant met
(weinig) grote bladeren. Ik keek naar de plant er zag waar het blaadje
gezeten had... Waarom ie er was afgevallen wist ik niet... en hem eraan
zetten kon ook niet meer... maar ik zag wel dat er verderop een nieuw
blaadje aan het groeien was... en dat gaf weer hoop... Dat was voor mij
een teken dat het leven doorgaat en dat het goedkomt...
Veel sterkte donderdag...
liefs Esther
