Kinderen
alle pijlers
Een derde kindje? Wel/niet/wel/niet
woensdag 30 mei 2007 om 01:01
Ik ben ontzettend gelukkig met mijn (onze) twee prachtige kindjes.
Ondertussen alweer 4 en 8 jaar, en sinds kort ook beiden op school. Heerlijk, ik hou zoveel van ze, maar vind het ook weer fijn om ietwat meer tijd voor mezelf te hebben.
Ik werk 3 dagen in de week buitenshuis, maar zeker nu, nu het lente is, kan ik echt genieten van de dagen dat ik niet buitenshuis werk, de kindjes op school zitten, en ik na een ochtend poetsen in het huis, met een boek in het zonnetje kan gaan zitten. Zonder achter een kind aan te rennen...
Aan de andere kant... denk ik de laatste periode veel aan een eventueel derde kindje. Het is echt een wel/niet gevoel wat enorm op en af gaat.
Mijn kinderen schelen 4 jaar, wat heel fijn is maar me ook het gevoel geeft 8 jaar(!) bezig te zijn geweest met luiers, potjes en peuterspeelzalen. Het benauwd me om daar weer aan te zullen moeten, aan de andere kant ben ik ook bang later spijt te krijgen als ik het bij deze 2 boeffies hou.
Ik kan me voorstellen dat er meer mama's (of papa's) zijn die hier mee worstelen? of.... geworsteld hebben en inmiddels een keuze gemaakt.
Ik ben erg benieuwd...
Liefs,
Eef
Ondertussen alweer 4 en 8 jaar, en sinds kort ook beiden op school. Heerlijk, ik hou zoveel van ze, maar vind het ook weer fijn om ietwat meer tijd voor mezelf te hebben.
Ik werk 3 dagen in de week buitenshuis, maar zeker nu, nu het lente is, kan ik echt genieten van de dagen dat ik niet buitenshuis werk, de kindjes op school zitten, en ik na een ochtend poetsen in het huis, met een boek in het zonnetje kan gaan zitten. Zonder achter een kind aan te rennen...
Aan de andere kant... denk ik de laatste periode veel aan een eventueel derde kindje. Het is echt een wel/niet gevoel wat enorm op en af gaat.
Mijn kinderen schelen 4 jaar, wat heel fijn is maar me ook het gevoel geeft 8 jaar(!) bezig te zijn geweest met luiers, potjes en peuterspeelzalen. Het benauwd me om daar weer aan te zullen moeten, aan de andere kant ben ik ook bang later spijt te krijgen als ik het bij deze 2 boeffies hou.
Ik kan me voorstellen dat er meer mama's (of papa's) zijn die hier mee worstelen? of.... geworsteld hebben en inmiddels een keuze gemaakt.
Ik ben erg benieuwd...
Liefs,
Eef
woensdag 30 mei 2007 om 08:39
Wij hebben ook twee kinderen vijf en bijna acht jaar.
Mijn zwangerschappen verliepen niet erg voorspoedig dus de laatste jaren na de jongste moest ik er niet aan denken om weer zwanger te zijn.
Ik had toen ook nog een uitdagende baan.
Sinds November ben ik thuis om mijn man te helpen in zijn bedrijf.
Heerlijk sinds jaren rennen en vliegen eens een jaartje wat minder en geen verplichtingen naar een baas.
Mijn man wil al heel lang nog een kindje. Maar ik twijfel heb nu meer tijd.
Volgende week moet mjin mirena spiraaltje eruit. Mischien dat ik de natuur zijn gang laat gaan...........................
Mijn zwangerschappen verliepen niet erg voorspoedig dus de laatste jaren na de jongste moest ik er niet aan denken om weer zwanger te zijn.
Ik had toen ook nog een uitdagende baan.
Sinds November ben ik thuis om mijn man te helpen in zijn bedrijf.
Heerlijk sinds jaren rennen en vliegen eens een jaartje wat minder en geen verplichtingen naar een baas.
Mijn man wil al heel lang nog een kindje. Maar ik twijfel heb nu meer tijd.
Volgende week moet mjin mirena spiraaltje eruit. Mischien dat ik de natuur zijn gang laat gaan...........................
woensdag 30 mei 2007 om 08:59
Wel!
Mijn zoon is 10 jaar, mijn dochter is 7 jaar én ik heb een dochter van 3 maanden. Ik vind het geweldig! Tijdens de zwangerschap kon ik lekker slapen als zij naar school toe waren.
Nu zijn zij naar school en ik kan lekker rustig aan doen met madelief. Ze ligt nu in bed, dus kan ik even forummen. Straks gaan we lekker wandelen. Ik vind het echt heel leuk.
Het is inderdaad even wennen weer, want madeliefje was heel klein (althans, dat vond ik) Je moet weer van voren af aan beginnen, maar daar kijk ik naar uit. Nu madelief wat ouder is gaat ze meer doen, het wordt nu zo leuk.
Ook de kids vinden het helemaal geweldig. Ze willen steeds spelen met haar (niet de hele tijd hoor, ze gaan ook gewoon hun eigen gang) geven haar kusjes en zeggen dat zij niet zonder hun zusje kunnen!
Dus hier alleen maar positieve geluiden!
woensdag 30 mei 2007 om 09:06
Mijn derde werd geboren toen de twee oudsten 5 en 7 waren. Ik heb nooit hoeven nadenken over wel of geen derde want ik was gewoon plotseling zwanger, een cadeautje dus en de twee oudsten vonden de baby ook heel erg leuk! 
Ik zit in totaal al wat langer in de luiers, mijn oudste is bijna 15 en de jongste net 2 maar dat heb ik nooit als probleem gezien, net zo min als "het weer opnieuw moeten beginnen"
Ze zijn maar zó kort klein, zeker bij een derde en volgende kindje doe je dat er eigenlijk gewoon even tussen door
Ook hier dus geen negatieve ervaringen
Ik zit in totaal al wat langer in de luiers, mijn oudste is bijna 15 en de jongste net 2 maar dat heb ik nooit als probleem gezien, net zo min als "het weer opnieuw moeten beginnen"
Ze zijn maar zó kort klein, zeker bij een derde en volgende kindje doe je dat er eigenlijk gewoon even tussen door
Ook hier dus geen negatieve ervaringen
woensdag 30 mei 2007 om 09:15
Hoi, Ik ben Violain. 32 jaar en moeder van 2 kinderen van 3 en 5 jaar.
De laatste tijd ben ik steeds meer aan het nadenken over een derde kindje.
Nog 1 keer zwanger zijn..........Ik ben er nog niet uit. Aan de ene kant lijkt het me geweldig en ook erg leuk voor de oudste 2. Aan de andere kant is het nu allemaal erg gestructureerd en gaat de jongste volgend jaar ook naar school waardoor alles weer makkelijker wordt. Ook zie ik wel praktische problemen, er zal een grotere auto moeten komen, we hebben geen 4 slaapkamers, kan het allemaal financieel wel?
Wie herkent dit en wat heb je besloten? (Manlief wil overigens erg graag.......)
Liefs, Violain.
Zoals je ziet had ik dit onderwerp ook al ter sprake gebracht vorige week.....Wij hebben nu besloten om er gewoon voor te gaan! De voordelen wegen wat ons betreft niet op tegen de ''nadelen'' van een te klein huis. Er zijn 3 slaapkamers en van de zolder is ook een kamer te maken of de 2 oudsten gaan gezellig samen op 1 kamer. Ik begrijp je gevoelens heel erg goed, voor ons is het ook nu of nooit. En alles nog 1 keer mogen meemaken, geweldig toch??? Ook lijkt mij het heel erg leuk dat de andere 2 kinderen alles bewust mee kunnen maken.
Laat je nog wat horen???
De laatste tijd ben ik steeds meer aan het nadenken over een derde kindje.
Nog 1 keer zwanger zijn..........Ik ben er nog niet uit. Aan de ene kant lijkt het me geweldig en ook erg leuk voor de oudste 2. Aan de andere kant is het nu allemaal erg gestructureerd en gaat de jongste volgend jaar ook naar school waardoor alles weer makkelijker wordt. Ook zie ik wel praktische problemen, er zal een grotere auto moeten komen, we hebben geen 4 slaapkamers, kan het allemaal financieel wel?
Wie herkent dit en wat heb je besloten? (Manlief wil overigens erg graag.......)
Liefs, Violain.
Zoals je ziet had ik dit onderwerp ook al ter sprake gebracht vorige week.....Wij hebben nu besloten om er gewoon voor te gaan! De voordelen wegen wat ons betreft niet op tegen de ''nadelen'' van een te klein huis. Er zijn 3 slaapkamers en van de zolder is ook een kamer te maken of de 2 oudsten gaan gezellig samen op 1 kamer. Ik begrijp je gevoelens heel erg goed, voor ons is het ook nu of nooit. En alles nog 1 keer mogen meemaken, geweldig toch??? Ook lijkt mij het heel erg leuk dat de andere 2 kinderen alles bewust mee kunnen maken.
Laat je nog wat horen???
woensdag 30 mei 2007 om 23:15
Hoi Violain, dank voor je reactie. Bij mij zijn de kids iets ouder. 4 en 8 , op een of andere manier heb ik het idee dat het leeftijdsverschil wel heel groot wordt bij een evt derde.
Ook vind ik zwanger zijn,afgezien van het feit dat het natuurlijk heel bijzonder is, gewoon niet leuk en veeeel te lang duren. Ik heb ook na hard werken, eindelijk weer een beetje mijn oude figuur terug, kan eindelijk mijn trendy hippe kleding weer aan, en voel me eindelijk na al die jaren de jonge hippe mama die ik wilde zijn. Als ik mezelf zo hoor, snap ik niet waarom ik er dan best vaak over denk, over zo'n (eventueel) derde guppie van ons. Ik kan echt genieten van de gedachte, de nieuwsgierigheid, de geur, en het gevoel van nog zo'n lief kleintje van ons.
Maar aan de andere kant, ben ik ook zooooo blij met mijn 'herwonnen' vrijheden op de momenten dat de kids op school zitten. Geen gezeul en gedoe met luiers, flesjes, maxicosi's, baby-vriendelijke vakanties etcetera.
Ik denk weleens dat iedere vrouw, die 'kriebel' houdt naar een derde. Maar ik ben echt bang dat ik wellicht spijt krijg als ik het bij onze twee schatjes hou. Maar... ben stiekem ook een beetje bang dat ik spijt krijg als we er WEL voor gaan.
Pfffff moeilijk hoor...... graag zou ik ook wat verhalen lezen van vrouwen die ongeveer hetzelfde gevoel hadden, en het niet of wel gedaan hebben.
Wens jou natuurlijk heel veel geluk met het zwanger raken, en ben blij voor je dat jullie wel een weloverwogen beslissing hebben genomen.
Liefs,
Eef
donderdag 31 mei 2007 om 00:25
Hier een zoon van acht jaar en een zoon van zeven jaar. En kriebels voor een derde die al een tijdje de kop op staken. Ik was al bezig met kijken naar een donor (had geen relatie), toen ik de man van mijn leven tegenkwam. Hij wilde ook wel een kindje erbij en daar kwam dus nummer drie. Inmiddels ruim vier maanden oud. Inmiddels ben ik zelfs alweer zwanger van nummer vier. En de logistieke problemen lossen zich heus wel op. Je levert inderdaad wel weer wat vrijheid in, maar het is het wel meer dan waard. Je hebt vrij snel die routine weer te pakken en ik ben echt stukken relaxter en zekerder dan bij de oudste twee. Ik zou zeggen: doen!
woensdag 6 juni 2007 om 22:49
woensdag 6 juni 2007 om 23:11
Zelfde ervaring als Darsjhan: je doet het er gewoon meer 'bij'. Mijn oudsten waren 16 en 11 toen mijn 3e kwam, maar ook ik heb geen last gehad van het gevoel 'ojee, weer helemaal opnieuw beginnen'. Eerder andersom: zo leuk om het allemaal weer mee te maken! En wat wordt ze snel groot!
Moet er eerlijkdshalve natuurlijk wel bijzeggen dat ik na de 2e natuurlijk wel een flink aantal jaren heb gehad om wqat dingen voor mezelf te doen en de handen vrij te hebben. Mss dat het me daarom nu wel zo goed bevalt?
Moet er eerlijkdshalve natuurlijk wel bijzeggen dat ik na de 2e natuurlijk wel een flink aantal jaren heb gehad om wqat dingen voor mezelf te doen en de handen vrij te hebben. Mss dat het me daarom nu wel zo goed bevalt?
woensdag 6 juni 2007 om 23:23
Hier ook eigenlijk alleen maar positieve geluiden over de derde. Toen mijn ´toen´ jongste dochter 3 was en mijn oudste zat al op school, had ik echt een heel sterk gevoel dat het nog niet klaar was ... Als mijn dochter dan ook naar school zou zijn dat het dan over zou zijn met kindjes thuis. Maar mijn man wilde eigenlijk helemaal geen derde meer dus daar had ik het wel moeilijk mee. Maar na erover gepraat te hebben was hij eigenlijk ook om en ik had mezelf wel voorgenomen dat ik binnen een bepaalde tijd dan zwanger wilde zijn. Reden 1, ik wilde graag een keer in de winter zwanger zijn dus een voorjaarsbaby (heb er 2 van sept. en okt dus in de hoogzomer gelopen) en reden 2 was mijn man die toen al 42 was en dus eigenlijk niet meer echt wilde. Nou ja, uiteindelijk was ik dus heel snel zwanger en nu wordt ze maandag alweer 1 jaar! Het is heel erg hard gegaan dit jaar, maar wel ontzettend leuk om het allemaal nog een keer mee te maken en ook wat meer tijd te hebben omdat mijn oudste 2 niet zoveel schelen in leeftijd en dat was best een drukke tijd.
Ik vind het heerlijk in ieder geval en na deze derde is mijn gevoel dat het klaar is en dat het goed zo is, ook veel sterker dus ik zit ook niet meer te dubben over een vierde.... hoef ik bij mijn man ook niet mee aan te komen hoor hahaha.
Succes met je beslissing.
Risotje
Ik vind het heerlijk in ieder geval en na deze derde is mijn gevoel dat het klaar is en dat het goed zo is, ook veel sterker dus ik zit ook niet meer te dubben over een vierde.... hoef ik bij mijn man ook niet mee aan te komen hoor hahaha.
Succes met je beslissing.
Risotje
donderdag 7 juni 2007 om 00:10
Toen wij aan kinderen begonnen dacht ik altijd dat ik 3 kinderen wilde, zelf kom ik uit een gezin met 2 kinderen en dat vond ik een beetje saai. En 3 past nog in een gewone auto ed.
Nou ben ik niet zo goed in zwanger worden en zwanger zijn, het is het allemaal waard maar ook een hoop gedoe. Na nr 2 ben ik best een poos broeds geweest, voor mijn gevoel was ons gezin nog niet compleet.
Maar... mijn man wilde echt niet meer. En wij wonen erg naar ons zin maar ook erg klein, met 3 kinderen hadden we zeker moeten verhuizen. Ik heb ook altijd gezegd: waar er 4 eten kunnen er ook 5 eten. Maar kinderen zijn duuur (bijv. beetje goede winterlaarzen ivm slechte voeten: 2 kinderen 200 euro, 3 kinderen 300 euro?)
Om een lang verhaal kort te maken: er is geen 3e gekomen. Vooral omdat mijn man niet wilde, maar achteraf ben ik blij dat ik ook de praktische kant heb mee laten wegen. Mijn dames zijn nu 12 en 9 heb al jaren m'n handen vrij om te werken, sporten, soms gaan we op vliegvakantie waar we erg van genieten met z'n allen, dat had met een 3e erbij echt niet gekund.
Mijn vriendin heeft wel die 3e gekregen, haar andere kinderen hebben de zelfde leeftijd als die van mij. Zij genieten heel erg van dat kleintje ook haar kinderen vinden het geweldig. Dingen als woonruimte en geld spelen geen rol bij hen. Toch ben ik nooit jaloers geweest, gebroken nachten, baby ziektes, altijd oppas moeten regelen als je weg wilt, peuters die continu in de gaten moeten worden gehouden en voor later zwemles!!: ik ben dan zo blij dat we dat gehad hebben, ik kan uit de grond van m'n hart zeggen: 2 meiden, voor ons helemaal goed!
Nou ben ik niet zo goed in zwanger worden en zwanger zijn, het is het allemaal waard maar ook een hoop gedoe. Na nr 2 ben ik best een poos broeds geweest, voor mijn gevoel was ons gezin nog niet compleet.
Maar... mijn man wilde echt niet meer. En wij wonen erg naar ons zin maar ook erg klein, met 3 kinderen hadden we zeker moeten verhuizen. Ik heb ook altijd gezegd: waar er 4 eten kunnen er ook 5 eten. Maar kinderen zijn duuur (bijv. beetje goede winterlaarzen ivm slechte voeten: 2 kinderen 200 euro, 3 kinderen 300 euro?)
Om een lang verhaal kort te maken: er is geen 3e gekomen. Vooral omdat mijn man niet wilde, maar achteraf ben ik blij dat ik ook de praktische kant heb mee laten wegen. Mijn dames zijn nu 12 en 9 heb al jaren m'n handen vrij om te werken, sporten, soms gaan we op vliegvakantie waar we erg van genieten met z'n allen, dat had met een 3e erbij echt niet gekund.
Mijn vriendin heeft wel die 3e gekregen, haar andere kinderen hebben de zelfde leeftijd als die van mij. Zij genieten heel erg van dat kleintje ook haar kinderen vinden het geweldig. Dingen als woonruimte en geld spelen geen rol bij hen. Toch ben ik nooit jaloers geweest, gebroken nachten, baby ziektes, altijd oppas moeten regelen als je weg wilt, peuters die continu in de gaten moeten worden gehouden en voor later zwemles!!: ik ben dan zo blij dat we dat gehad hebben, ik kan uit de grond van m'n hart zeggen: 2 meiden, voor ons helemaal goed!
donderdag 7 juni 2007 om 08:38
Ik neig op het moment naar 'niet' maar ik ben bijna 42 weken zwanger van de derde dus volgens mij ben ik te laat. ;)
Hierna is het gezin wel compleet. Hoe het gaat bevallen (letterlijk en figuurlijk) weet ik niet. En we hebben ook nooit een bewuste keuze voor een derde gemaakt. We dachten dat het wel los zou lopen want m'n man is sterk verminderd vruchtbaar en op nummer 2 hebben we bijna 3 jaar gewacht.
Hierna is het gezin wel compleet. Hoe het gaat bevallen (letterlijk en figuurlijk) weet ik niet. En we hebben ook nooit een bewuste keuze voor een derde gemaakt. We dachten dat het wel los zou lopen want m'n man is sterk verminderd vruchtbaar en op nummer 2 hebben we bijna 3 jaar gewacht.
donderdag 7 juni 2007 om 08:46
Na lang twijfelen (bij eerst mijn man, daarna bij mij) hebben wij ook gekozen voor een derde. Ik heb exact hetzelfde gehad, ene moment keek ik uit naar het makkelijke van 2 kindjes op school en leek een derde kindje met niet echt heel handig, aan andere kant was het verlangen er wél. Als er praktisch gezien geen hobbels zijn en je denkt het ook aan te kunnen (want heel realistisch, mijn kinderen zijn nu 6 jr/5 jr. en 1 jr en het is echt wél drukker dan 2 kinderen, zeker na dat eerste babyjaar wat eigenlijk voornamelijk alleen verzorging inhoudt, het is nu ook weer niet zo dat je 'het er maar even bij doet', ieder kind heeft nog net zoveel recht op eigen portie aandacht, soms willen ze dat alle 3 tegelijk, soms ook niet, maar puntje bij paaltje blijft er gewoon best weinig tijd voor jezelf over. Zeker als je er een drukke baan bij hebt.
Dus, da's even de real life -versie. Het eerste jaar met derde deed ik er inderdaad gewoon makkelijk bij, zat te wachten tot het nou eindelijk eens zo druk ging worden. Nou, NU dus. :P
Dus, da's even de real life -versie. Het eerste jaar met derde deed ik er inderdaad gewoon makkelijk bij, zat te wachten tot het nou eindelijk eens zo druk ging worden. Nou, NU dus. :P
donderdag 7 juni 2007 om 09:27
Als je allebei veel zin hebt in een 3e zou ik er zeker voor gaan, dan vind je het ook niet zo erg om wat verworven vrijheden op te geven. En het is ook heel bijzonder om met wat grotere kinderen bewust te genieten van zwangerschap en zo'n klein frummeltje in huis. Ook weer gezellig zo'n kindje aan de borst, daar zou ik zo weer voor gaan!
Wat voor mij ook scheelt is dat ik op een kraamafdeling werk, 3 keer in de week mag ik bij bevallingen zijn en op afstand meegenieten van zo'n net-uit-het-ei-babytje. Ook bij familie/vriendinnen kan ik heel goed meegenieten van hun baby's en bijspringen waar nodig.
Ik ken iemand die 10 jaar depri is geweest van het niet krijgen van een 3e (van man hoefde het niet, en zij wilde dat hij het net zo graag wilde als zijzelf).
Op een 1 of andere manier heb ik me er snel bij kunnen neerleggen dat er bij ons geen 3e zou komen. Misschien zat het verlangen toch niet zo diep?
Bambi ik vind je heel eerlijk door te zeggen dat het toch echt wel 3 kinderen zijn waar voor gezorgd moet worden, ze hebben idd allemaal hun aandacht nodig. En niet alleen als baby maar ook voor de rest van hun leven. Dat gaat dan natuurlijk automatisch.
M'n kinderen zijn al best zelfstandig maar ook als ze wat ouder zijn gaat er een hoop tijd in zitten, de jongste moet gehaald en gebracht naar clubjes, huiswerk waar bovenop gezeten moet worden. En ook weer die aandacht, een 12 jarige heeft begeleiding en sturing nodig zonder er boven op te zitten. Ik voel dat ik bewust tijd moet nemen om te praten over vriendschappen, ongesteld worden, roken, brugklas. Als ik nu nog een baby of een peuter zou hebben met, negatief te zien, slaapproblemen of driftbuien of een medisch probleem, zou dit er bij in kunnen schieten, of ten koste gaan van tijd voor mijzelf. De 1 kan zich makkelijker wegcijferen als de ander, misschien is het bij mij gewoon egoisme om het bij 2 te houden!
Wat voor mij ook scheelt is dat ik op een kraamafdeling werk, 3 keer in de week mag ik bij bevallingen zijn en op afstand meegenieten van zo'n net-uit-het-ei-babytje. Ook bij familie/vriendinnen kan ik heel goed meegenieten van hun baby's en bijspringen waar nodig.
Ik ken iemand die 10 jaar depri is geweest van het niet krijgen van een 3e (van man hoefde het niet, en zij wilde dat hij het net zo graag wilde als zijzelf).
Op een 1 of andere manier heb ik me er snel bij kunnen neerleggen dat er bij ons geen 3e zou komen. Misschien zat het verlangen toch niet zo diep?
Bambi ik vind je heel eerlijk door te zeggen dat het toch echt wel 3 kinderen zijn waar voor gezorgd moet worden, ze hebben idd allemaal hun aandacht nodig. En niet alleen als baby maar ook voor de rest van hun leven. Dat gaat dan natuurlijk automatisch.
M'n kinderen zijn al best zelfstandig maar ook als ze wat ouder zijn gaat er een hoop tijd in zitten, de jongste moet gehaald en gebracht naar clubjes, huiswerk waar bovenop gezeten moet worden. En ook weer die aandacht, een 12 jarige heeft begeleiding en sturing nodig zonder er boven op te zitten. Ik voel dat ik bewust tijd moet nemen om te praten over vriendschappen, ongesteld worden, roken, brugklas. Als ik nu nog een baby of een peuter zou hebben met, negatief te zien, slaapproblemen of driftbuien of een medisch probleem, zou dit er bij in kunnen schieten, of ten koste gaan van tijd voor mijzelf. De 1 kan zich makkelijker wegcijferen als de ander, misschien is het bij mij gewoon egoisme om het bij 2 te houden!
donderdag 7 juni 2007 om 15:40
Hoi,
Ik herken het ook erg, die twijfels. Ik heb er inmiddels drie, maar heb ook lang zitten dubben over de derde. Scheelde wel veel dat mijn man heel graag wilde, die heeft mij toch ook wel over de streep getrokken.
Wat betreft spijt hebben, als de derde er eenmaal is, zul je denk ik niet zo snel spijt hebben (lijkt me toch:)). Terwijl je wel spijt kunt hebben van het uiteindelijk niet doen. Maar dit is natuurlijk niet een reden om het te doen.
Ik vind het echt superleuk, 3 kinderen, ik vind het net iets 'levendiger'. Zou nu zelfs stiekum best nog wel eentje willen (kan wel een topic openen 'wel of niet een vierde', zag dat er ook al een was 'een tweede wel of niet), maar gaat denk ik wel zeker nooit gebeuren hoor.
Mijn middelste gaat in augustus ook naar school en ik moet zeggen dat ik juist blij ben dat ik er nu nog eentje thuis heb, gezellig! Maar ja, ik heb me natuurlijk ook niet verheugd op vrijheden ofzo. Ach, het is maar 4 jaar dat ze je zo opslokken, en die gaan zo snel (te snel).
Ben ook wel heel nieuwsgierig wat je uiteindelijk beslist!
Ik herken het ook erg, die twijfels. Ik heb er inmiddels drie, maar heb ook lang zitten dubben over de derde. Scheelde wel veel dat mijn man heel graag wilde, die heeft mij toch ook wel over de streep getrokken.
Wat betreft spijt hebben, als de derde er eenmaal is, zul je denk ik niet zo snel spijt hebben (lijkt me toch:)). Terwijl je wel spijt kunt hebben van het uiteindelijk niet doen. Maar dit is natuurlijk niet een reden om het te doen.
Ik vind het echt superleuk, 3 kinderen, ik vind het net iets 'levendiger'. Zou nu zelfs stiekum best nog wel eentje willen (kan wel een topic openen 'wel of niet een vierde', zag dat er ook al een was 'een tweede wel of niet), maar gaat denk ik wel zeker nooit gebeuren hoor.
Mijn middelste gaat in augustus ook naar school en ik moet zeggen dat ik juist blij ben dat ik er nu nog eentje thuis heb, gezellig! Maar ja, ik heb me natuurlijk ook niet verheugd op vrijheden ofzo. Ach, het is maar 4 jaar dat ze je zo opslokken, en die gaan zo snel (te snel).
Ben ook wel heel nieuwsgierig wat je uiteindelijk beslist!
vrijdag 8 juni 2007 om 10:36
Tsja blijf het echt lastig vinden. Ik wil mezelf niet enorm egoistisch noemen, maar heb wel echt ruimte en tijd voor mezelf nodig. Vind de vakanties nu bijvoorbeeld ook ze heerlijk met twee kids, 4 en 8, je bent met twee volwassenen. Ieder houdt er eentje in de gaten. En toen was er plots nog een beebs bij... (er vanuitgaande dat we daar voor zouden gaan, én het natuurlijk zou lukken) Ik ben ook beetje bang voor het te grote leeftijdsverschil.
Enniewee, het is en blijft natuurlijk een luxe 'probleem' deze twijfels, we hebben al twee lieve mooie kindjes, heb een leuke baan, gezellig huis.
Poehhhhh, ga nog maar gewoon even rustig door met twijfelen denk ik;)
Enniewee, het is en blijft natuurlijk een luxe 'probleem' deze twijfels, we hebben al twee lieve mooie kindjes, heb een leuke baan, gezellig huis.
Poehhhhh, ga nog maar gewoon even rustig door met twijfelen denk ik;)
zaterdag 9 juni 2007 om 21:17
Hoi Eef,
Ik had gisteren jouw topic gelezen en daar best nog ff over nagedacht, Ik kan je natuurlijk niet zeggen wat je wel of niet moet doen, maar ik vind je verhaal zo herkenbaar dat ik toch even wilde reageren :-)
Ikzelf ben 7mnd zwanger van ons tweede kindje (mijn dochtertje is 2.5 en echt om op te vreten!!) maar hoe lief ze ook is, ik heb echt getwijfeld over een tweede.
Ook ik heb echt af en toe RUST en STILTE en tijd voor mezelf nodig. Toen kleine december net geboren was (1 dag oud) zat ik in mijn hoofd al te berekenen hoe lang het zou duren voordat ik weer wat tijd voor mezelf zou krijgen. Nu ik zwanger ben denk ik weer vaak dingen als; over 1.5 jaar gaat de oudste naar school, en is de baby ook alweer wat groter, dan wordt het wat rustiger (moet je nagaan, ze is nog niet eens geboren ! ::D) en 'nog 4 jaar dan zijn ze allebei naar school, en worden de vakanties heerlijk! '(wat jij ook al schreef)
Kortom, allerlei gedachten waar ik niet trots op ben als moeder, maar die mij wel hebben doen twijfelen over wel of niet een tweede babietje. Toch is mijn ideaal drie kindjes, ik ben namelijk echt heel dol op kindjes, Maarrr. die derde zou wat mij betreft dan kort na de tweede moeten komen, en ik denk dat ik het anders hierbij zou laten, Het lijkt me (nu al, in gedachten) heel moeilijk om het net wat 'rustiger' te krijgen en dan weer 4/5 jaar te moeten wachten op wat meer tijd voor mezelf.
Ik ben natuurlijk geen ervaringsdeskundige, maar ik snap je twijfels zo goed dat ik wel ff wilde reageren. Hoop dat je eruit komt! Succes
Ik had gisteren jouw topic gelezen en daar best nog ff over nagedacht, Ik kan je natuurlijk niet zeggen wat je wel of niet moet doen, maar ik vind je verhaal zo herkenbaar dat ik toch even wilde reageren :-)
Ikzelf ben 7mnd zwanger van ons tweede kindje (mijn dochtertje is 2.5 en echt om op te vreten!!) maar hoe lief ze ook is, ik heb echt getwijfeld over een tweede.
Ook ik heb echt af en toe RUST en STILTE en tijd voor mezelf nodig. Toen kleine december net geboren was (1 dag oud) zat ik in mijn hoofd al te berekenen hoe lang het zou duren voordat ik weer wat tijd voor mezelf zou krijgen. Nu ik zwanger ben denk ik weer vaak dingen als; over 1.5 jaar gaat de oudste naar school, en is de baby ook alweer wat groter, dan wordt het wat rustiger (moet je nagaan, ze is nog niet eens geboren ! ::D) en 'nog 4 jaar dan zijn ze allebei naar school, en worden de vakanties heerlijk! '(wat jij ook al schreef)
Kortom, allerlei gedachten waar ik niet trots op ben als moeder, maar die mij wel hebben doen twijfelen over wel of niet een tweede babietje. Toch is mijn ideaal drie kindjes, ik ben namelijk echt heel dol op kindjes, Maarrr. die derde zou wat mij betreft dan kort na de tweede moeten komen, en ik denk dat ik het anders hierbij zou laten, Het lijkt me (nu al, in gedachten) heel moeilijk om het net wat 'rustiger' te krijgen en dan weer 4/5 jaar te moeten wachten op wat meer tijd voor mezelf.
Ik ben natuurlijk geen ervaringsdeskundige, maar ik snap je twijfels zo goed dat ik wel ff wilde reageren. Hoop dat je eruit komt! Succes
zondag 10 juni 2007 om 08:56
Hoi Eef, ik heb een poosje terug gereageerd op wel/niet een 2e, dat is ook wel een topic warbij sommige reacties je misschien zullen helpen. Zelf twijfelde ik ook erg over een 3e. Een vervelende 2e zwangerschap, het drukke 1e jaar, sowieso de drukte en al 2 gezonde kindjes hebben + eenman die altijd gezegd had 2 te willen, deden mij erg twijfelen. Ik ben inmiddels 11 weken zwanger van de 3e, en weet dus niet of het zal gaan bevallen, maar wij zijn er dus wel voor gegaan. Mijn hoofdreden om het wel te doen was, dat ik zo geniet van mijn kinderen. Ook lijkt het me later, als de kinderen groter zijn, ontzettend gezellig. En inderdaad, als je beslist om het niet te doen, kun je daar niet op een gegeven moment op terug komen. Ik denk dat het belangrijk is om te bedenken waarom je een 3e kindje wèl zou willen. Zet de voordelen eens op een rijtje. Of wil je het alleen maar, omdat je biologische klok tikt? Succes in ieder geval met de beslissing.
