Kinderen
alle pijlers
Ervaringen met pleegzorg en eigen kinderen?
maandag 16 november 2020 om 12:29
Ik en mijn man denken er al langer over na om ons op te geven als pleeggezin. We hebben een stabiel gezin, een hoop extra ruimte in huis, huisdieren om mee te knuffelen en wonen in een fijne buurt waar kinderen volop buiten kunnen spelen. Onze oudste twee zitten inmiddels op de middelbare school en onze jongste is 8 jaar.
Mede doordat we weten dat er een groot tekort is aan pleeggezinnen en omdat we graag een fijn thuis willen bieden aan een kind die dat nodig heeft denken we hier over na.
Ik ken verder geen mensen met ervaring in mijn eigen omgeving en wil nu mijn eerste stappen gaan zetten om serieus informatie te vergaren en te kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik denk zelf allereerst aan weekend/vakantieopvang.
Ik ben mij er terdege van bewust dat het niet alleen maar leuk is en dat er pleegzorg ook voortkomt uit schrijnende of moeilijke thuissituaties. Een van de dingen waar ik over nadenk is wat de impact op mijn eigen kinderen is. Idealiter is dit een belangrijke levensles voor hen, en krijgen ze er ook een gezinslid bij. Maar het kan natuurlijk ook juist het omgekeerde zijn waarbij er veel aandacht gaat naar een pleegkind die dat nodig heeft.
Zijn er mensen op viva die pleeggezin zijn en ook eigen kinderen hebben? Hoe ging/gaat dat? Hoe vinden je eigen kinderen dat? Past het pleegkind goed binnen het gezin? Is er ook goed contact met de ouders van het pleegkind?
Mede doordat we weten dat er een groot tekort is aan pleeggezinnen en omdat we graag een fijn thuis willen bieden aan een kind die dat nodig heeft denken we hier over na.
Ik ken verder geen mensen met ervaring in mijn eigen omgeving en wil nu mijn eerste stappen gaan zetten om serieus informatie te vergaren en te kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik denk zelf allereerst aan weekend/vakantieopvang.
Ik ben mij er terdege van bewust dat het niet alleen maar leuk is en dat er pleegzorg ook voortkomt uit schrijnende of moeilijke thuissituaties. Een van de dingen waar ik over nadenk is wat de impact op mijn eigen kinderen is. Idealiter is dit een belangrijke levensles voor hen, en krijgen ze er ook een gezinslid bij. Maar het kan natuurlijk ook juist het omgekeerde zijn waarbij er veel aandacht gaat naar een pleegkind die dat nodig heeft.
Zijn er mensen op viva die pleeggezin zijn en ook eigen kinderen hebben? Hoe ging/gaat dat? Hoe vinden je eigen kinderen dat? Past het pleegkind goed binnen het gezin? Is er ook goed contact met de ouders van het pleegkind?
maandag 16 november 2020 om 15:07
Wij hebben een pleegkind, maar geen eigen kinderen.
Omwille van de herkenbaarheid en zeker niet in de laatste plaats omdat ik geen zin heb ik de onvermijdelijke discussies over het 'verrotte systeem van jeugdzorg' die dit soort onderwerpen altijd oproepen, wil ik hier niet teveel kwijt.
PB mag altijd.
Wel even kort; wij zorgen voor een jongetje met een hechtingsstoornis en gedragsproblematiek dat vrijwillig uit huis is geplaatst (net als een aantal van zijn siblings die elders wonen). Wij kunnen redelijk tot goed met zijn moeder communiceren, maar wij zijn het heel vaak niet met elkaar eens. Tot nu toe levert dat behalve wat irritatie, geen problemen op. Pleegzoon ziet zijn moeder wekelijks en belt haar ook geregeld. Ik heb meerdere keren per week kort contact met haar. Pleegzoon gedijt heel goed bij ons, maar heeft altijd een terugval in gedrag als hij contact heeft gehad met zijn biologische familie. Contact met de pleegzorgorganisatie is best heel goed, maar ook uitdagend. Je loopt vaak tegen muren op.
Zorgen voor een pleegkind is intens en pittig, maar ook heel waardevol en mooi. De bijbehorende contacten met de biologische familie en alle organisaties die ermee te maken hebben kunnen uitputtend en frustrerend zijn. Voor dit kind had ik niet willen/kunnen zorgen als wij zelf ook kinderen hadden gehad, hij drukt een te groot stempel. Maar dat is ook precies een van de redenen dat hij bij ons is geplaatst. Daarin denkt de pleegzorgorganisatie wel goed mee.
Omwille van de herkenbaarheid en zeker niet in de laatste plaats omdat ik geen zin heb ik de onvermijdelijke discussies over het 'verrotte systeem van jeugdzorg' die dit soort onderwerpen altijd oproepen, wil ik hier niet teveel kwijt.
PB mag altijd.
Wel even kort; wij zorgen voor een jongetje met een hechtingsstoornis en gedragsproblematiek dat vrijwillig uit huis is geplaatst (net als een aantal van zijn siblings die elders wonen). Wij kunnen redelijk tot goed met zijn moeder communiceren, maar wij zijn het heel vaak niet met elkaar eens. Tot nu toe levert dat behalve wat irritatie, geen problemen op. Pleegzoon ziet zijn moeder wekelijks en belt haar ook geregeld. Ik heb meerdere keren per week kort contact met haar. Pleegzoon gedijt heel goed bij ons, maar heeft altijd een terugval in gedrag als hij contact heeft gehad met zijn biologische familie. Contact met de pleegzorgorganisatie is best heel goed, maar ook uitdagend. Je loopt vaak tegen muren op.
Zorgen voor een pleegkind is intens en pittig, maar ook heel waardevol en mooi. De bijbehorende contacten met de biologische familie en alle organisaties die ermee te maken hebben kunnen uitputtend en frustrerend zijn. Voor dit kind had ik niet willen/kunnen zorgen als wij zelf ook kinderen hadden gehad, hij drukt een te groot stempel. Maar dat is ook precies een van de redenen dat hij bij ons is geplaatst. Daarin denkt de pleegzorgorganisatie wel goed mee.
maandag 16 november 2020 om 15:32
In mijn stad bestaan ‘steungezinnen’. Dan ben je als gezin een soort achtervang, je past op, zorgt voor een beetje rust, denkt soms ook mee met ouders. De problematiek is vaak wat minder zwaar en de belasting dus ook minder groot.bibi72 schreef: ↑16-11-2020 12:42@Lilalinda: dat is inderdaad precies wat mij nog tegenhoudt...zou best kunnen dat we het ook uitstellen totdat onze eigen kinderen uitvliegen.
Maar ben wel heel benieuwd naar mensen die het wel gedaan hebben en hoe dat is.
Ik denk ook dat daadwerkelijk pleeggezin worden een proces van langere tijd is...ben nu vooral bezig met alle info verzamelen die ik kan vinden.
Vergeet overigens ook niet dat bij pleegzorg niet eens de zorg voor het kind zwaar kan zijn maar vooral het contact met de ouders. En het weer moeten laten teruggaan naar eigen ouders terwijl jij dat nog niet veilig vindt. Dat is misschien nog wel zwaarder dan het gedrag van een kind met issues. Al wordt dat denk ik ook onderschat.
Ik twijfel er ook vaak over.
maandag 16 november 2020 om 15:49
Dit is voor mij/ons ook de grootste drempel (plus dat ons eigen kind nog jong is maar dat lost zich vanzelf op natuurlijkThordïs schreef: ↑16-11-2020 15:32Vergeet overigens ook niet dat bij pleegzorg niet eens de zorg voor het kind zwaar kan zijn maar vooral het contact met de ouders. En het weer moeten laten teruggaan naar eigen ouders terwijl jij dat nog niet veilig vindt. Dat is misschien nog wel zwaarder dan het gedrag van een kind met issues. Al wordt dat denk ik ook onderschat.
Ik twijfel er ook vaak over.
)
maandag 16 november 2020 om 16:17
Vrienden van ons hebben een pleegdochter die al 10 jaar in hun gezin is nu. Het is pittig, ze bleek na jaren een verstandelijke beperking ipv moeilijk gedrag. Door deze diagnose is er veel betere zorg en school voor haar gezocht. En is er weer wat rust in huis gekomen. De eigen kinderen die heel makkelijk en lief zijn hebben het wel vaak als belastend ervaren. Contact met eigen ouders gaat redelijk ook deze mensen zijn verstandelijk beperkt hebben geen vaste woonplek. Ik heb altijd het gevoel dat als ze van te voren hadden geweten, waren ze er niet aan begonnen.
maandag 16 november 2020 om 21:57
Ohh wat goed dat je dit overweegt!
Mijn ouders hadden zowel adoptie kinderen als pleegkinderen en drie eigen kinderen.
Alle kinderen waren (al dan niet een stuk) ouder dan ik. De pleegkinderen zaten meer in mijn buurt qua leeftijd, 2 daarvan zaten ongeveer tegelijkertijd op dezelfde school en zijn allebei zo een 6 jaar fulltime bij ons geweest.
Ikzelf ben nooit jaloers geweest, beschouwde iedereen die op dat moment bij ons woonde volledig als broer en zus. Nog steeds beschouw ik er een aantal als broer/zus en dat zal nooit anders worden.
Pleegkinderen komen nog weleens bij mijn ouders langs vliegen en dan komt iedereen die kan ook aanwaaien. Visa versa gaan we naar de grote gebeurtenissen van de vroegere pleegkinderen, ik had ze voor geen goud in mijn leven willen missen.
Maarrrr, ik ben er volledig in opgegroeid en wist/weet niet beter.
Mijn ouders hadden zowel adoptie kinderen als pleegkinderen en drie eigen kinderen.
Alle kinderen waren (al dan niet een stuk) ouder dan ik. De pleegkinderen zaten meer in mijn buurt qua leeftijd, 2 daarvan zaten ongeveer tegelijkertijd op dezelfde school en zijn allebei zo een 6 jaar fulltime bij ons geweest.
Ikzelf ben nooit jaloers geweest, beschouwde iedereen die op dat moment bij ons woonde volledig als broer en zus. Nog steeds beschouw ik er een aantal als broer/zus en dat zal nooit anders worden.
Pleegkinderen komen nog weleens bij mijn ouders langs vliegen en dan komt iedereen die kan ook aanwaaien. Visa versa gaan we naar de grote gebeurtenissen van de vroegere pleegkinderen, ik had ze voor geen goud in mijn leven willen missen.
Maarrrr, ik ben er volledig in opgegroeid en wist/weet niet beter.
maandag 16 november 2020 om 22:41
Ik vind het super dat je dit overweegt. Ik zou het zelf niet doen want ik heb een kind met een rugzak dat slecht tegen spanningen kan en snel overprikkeld is. Misschien als onze kinderen ooit uit huis zijn.
Ik heb trouwens ook in mijn omgeving een goed voorbeeld gezien van een gezin dat een minderjarige asielzoeker heeft opgenomen. Dat is heel goed gegaan en na drie jaar stond hij op eigen benen.
Ik heb trouwens ook in mijn omgeving een goed voorbeeld gezien van een gezin dat een minderjarige asielzoeker heeft opgenomen. Dat is heel goed gegaan en na drie jaar stond hij op eigen benen.
maandag 16 november 2020 om 22:52
En naaste vam mij heeft moeten onderduiken met haar gezin door dreiging van de biologische ouders van hun pleegdochter.
Dat is nu 9 jaar geleden en het gaat nu goed (geen contact meer met biologische ouders), maar het onderduiken heeft wel veel impact gehad op haar toen puberende eigen kinderen.
Dat is nu 9 jaar geleden en het gaat nu goed (geen contact meer met biologische ouders), maar het onderduiken heeft wel veel impact gehad op haar toen puberende eigen kinderen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 16 november 2020 om 23:03
Wij hebben 1 bio dochter en sinds 2,5 jaar een jong pleegkindje, langdurig, blijft bij ons. Kinderen kunnen goed met elkaar overweg en zien elkaar als broer en zus.
Contact met moeder is goed, met vader wisselend. Laatste is ook minder betrouwbaar. Hij ziet vader/moeder 1 keer in de 4 weken, 2 uur. Mogelijk in toekomst meer.
Als er strubbelingen zijn, wordt dit door onze voogd opgepakt. Wij gaan er niet tussen zitten.
Het contact met jeugdzorg en pleegzorg verloopt over het algemeen goed. Af en toe zijn er strubbelingen qua communicatie en bezoekregelingen, maar het is ook hoe je zelf hierin staat. Als jezelf duidelijk bent en duidelijke grenzen stelt, ben je al een heel eind.
Ik vind het een hele mooie toevoeging aan ons gezin.
Er zijn wel dingen veranderd in de pleegzorg door de jaren heen.
Zover ik weet doet onze pleegzorgorganisatie zo min mogelijk aan "crisisplaatsingen", maar willen het liefst kindje bij langdurige perspectief gezinnen plaatsen, zodat het kindje niet van hot naar her wordt geplaats wat heel schadelijk is voor een kind. En als blijkt dat kindje idd niet (op korte termijn) terug kan naar bio gezin, zit ie al op een goede plek.
Onderstaande even geplukt van internet;
Bij langdurige plaatsing van jonge kinderen geldt de vuistregel dat de pleegouders maximaal 45 jaar oud zijn en er mag niet meer dan 40 jaar leeftijdsverschil zitten tussen het kind en de pleegouders. Maar als de situatie daarom vraagt zijn er altijd uitzonderingen mogelijk.
Indien het weer mogelijk is ga naar een informatieavond bij pleegzorgorganisatie in je buurt. Het verplicht tot niets, is heel informatief en je kunt met je vragen terecht bij medewerkers die bij avond aanwezig zijn.
Contact met moeder is goed, met vader wisselend. Laatste is ook minder betrouwbaar. Hij ziet vader/moeder 1 keer in de 4 weken, 2 uur. Mogelijk in toekomst meer.
Als er strubbelingen zijn, wordt dit door onze voogd opgepakt. Wij gaan er niet tussen zitten.
Het contact met jeugdzorg en pleegzorg verloopt over het algemeen goed. Af en toe zijn er strubbelingen qua communicatie en bezoekregelingen, maar het is ook hoe je zelf hierin staat. Als jezelf duidelijk bent en duidelijke grenzen stelt, ben je al een heel eind.
Ik vind het een hele mooie toevoeging aan ons gezin.
Er zijn wel dingen veranderd in de pleegzorg door de jaren heen.
Zover ik weet doet onze pleegzorgorganisatie zo min mogelijk aan "crisisplaatsingen", maar willen het liefst kindje bij langdurige perspectief gezinnen plaatsen, zodat het kindje niet van hot naar her wordt geplaats wat heel schadelijk is voor een kind. En als blijkt dat kindje idd niet (op korte termijn) terug kan naar bio gezin, zit ie al op een goede plek.
Onderstaande even geplukt van internet;
Bij langdurige plaatsing van jonge kinderen geldt de vuistregel dat de pleegouders maximaal 45 jaar oud zijn en er mag niet meer dan 40 jaar leeftijdsverschil zitten tussen het kind en de pleegouders. Maar als de situatie daarom vraagt zijn er altijd uitzonderingen mogelijk.
Indien het weer mogelijk is ga naar een informatieavond bij pleegzorgorganisatie in je buurt. Het verplicht tot niets, is heel informatief en je kunt met je vragen terecht bij medewerkers die bij avond aanwezig zijn.
dinsdag 17 november 2020 om 07:12
Dank voor alle ervaringen en reacties. De impact op het eigen gezin geeft te denken... en was dus al Iers waar ik door twijfelde.
Ik ga naar een infoavond (wanneer dat weer kan - nu alles geannuleerd door Corona) en ben mij aan het oriënteren op buurtgezinnen, ik denk dat dat beter aansluit op onze situatie
Ik ga naar een infoavond (wanneer dat weer kan - nu alles geannuleerd door Corona) en ben mij aan het oriënteren op buurtgezinnen, ik denk dat dat beter aansluit op onze situatie
dinsdag 17 november 2020 om 08:54
Informeren kan altijd. Ze kijken altijd naar een goede match en zo kan je tijdens een screening een profiel opgeven. En soms is het bijvoorbeeld voor een jaar of maximaal twee jaar.bibi72 schreef: ↑17-11-2020 07:12Dank voor alle ervaringen en reacties. De impact op het eigen gezin geeft te denken... en was dus al Iers waar ik door twijfelde.
Ik ga naar een infoavond (wanneer dat weer kan - nu alles geannuleerd door Corona) en ben mij aan het oriënteren op buurtgezinnen, ik denk dat dat beter aansluit op onze situatie
Een rechtszaak mag als goed is nooit met een volledige uithuisplaatsing komen. Eerst een jaar, dan nog een jaar en dan wordt het pas een definitieve uithuisplaatsing.
Je kan navragen naar de lichtere casussen. Zo heb je kinderen die tijdelijk uit huis worden geplaatst ivm een brand in huis of door een burn out van één van de ouders en die dan een vrijwillige uithuisplaatsing wilt.
dinsdag 17 november 2020 om 12:49
Wij hebben een vakantiekind gehad. Meestal zijn dit vrijwillige vakanties bij een gezin. Ons vakantiekind bleek echter twee weken voor de komt bij ons, uit huis gehaald te zijn, snachts, onder politiebegeleiding samen met een sibling. Kind zat die twee weken in een zorgboerdrij, daar was na die twee weken geen plek meer...dan drie weken bij ons en dan naar een pleegezin.
Wij wisten dit niet vantevoren en zijn hier ook helemaal niet voor 'opgeleid' of getraind of iets.
Het kind was ouder dan onze zoon, maar echt heel jaloers op onze zoon. We konden niks met zijn vieren doen omdat kind altijd zachtjes liep te 'mopperen' (zeg maar gerust: k^^^^ren) op zoon. Toen de doosbedreigingen kwamen, had ik het geschoten en ben boos geworden op vakantiekind. We deden vanalles met vakantiekind alleen, zoals naar een pretpark of spelletjes. We hadden ook een mooi verjaardagcadeau gekocht. Van een spelletje genoot kind eigenlijk het meest. En ik ook. Wat een leuk en grappig kind zat er ineens tegenover me! De laatste avond hebben zoon en kind eigenlijk gewoon gezellig samen gespeeld op het strand, we gingen uiteten en daarna een ijsje eten met de twee kinderen.
Zoon was trouwens niet jaloers op kind. Niet vanwege de aandacht die kind kreeg en niet vanwege het verjaardagscadeau. Op een gegeven moment was hij wel klaar met het gescheld van kind en heeft hij kind even zitten irriteren, maar daar maakten wij snel een eind aan. Toch voelde het niet veilig om kind en zoon alleen te laten bijvoorbeeld. Kind heeft nooit geslagen of iets, maar zei wel erg lelijke dingen.
Ik dacht bij vakantiekind aan een beetje meer gezelligheid en aan een kind uit een liefdevol gezin maar met weinig geld of ouders die moeten werken en geen tijd hebben voor leuke dingen met hun kind. Dit was echter een kind dat uit een zeer problematische situatie kwam (Heb ik later gehoord van de jeugdzorg die een pleeggezin voor kind regelde). Ik neem kind niks kwalijk en uiteindelijk ontdooide kind ook wel, maar was wel een beetje van mijn stuk gebracht door wat kind zei. Ik neem wel de organisaties die moesten zorgen voor dit kind iets kwalijk. Ze hebben eigenlijk gewoon een crisisplaatsing bij ons gedaan....
Wij wisten dit niet vantevoren en zijn hier ook helemaal niet voor 'opgeleid' of getraind of iets.
Het kind was ouder dan onze zoon, maar echt heel jaloers op onze zoon. We konden niks met zijn vieren doen omdat kind altijd zachtjes liep te 'mopperen' (zeg maar gerust: k^^^^ren) op zoon. Toen de doosbedreigingen kwamen, had ik het geschoten en ben boos geworden op vakantiekind. We deden vanalles met vakantiekind alleen, zoals naar een pretpark of spelletjes. We hadden ook een mooi verjaardagcadeau gekocht. Van een spelletje genoot kind eigenlijk het meest. En ik ook. Wat een leuk en grappig kind zat er ineens tegenover me! De laatste avond hebben zoon en kind eigenlijk gewoon gezellig samen gespeeld op het strand, we gingen uiteten en daarna een ijsje eten met de twee kinderen.
Zoon was trouwens niet jaloers op kind. Niet vanwege de aandacht die kind kreeg en niet vanwege het verjaardagscadeau. Op een gegeven moment was hij wel klaar met het gescheld van kind en heeft hij kind even zitten irriteren, maar daar maakten wij snel een eind aan. Toch voelde het niet veilig om kind en zoon alleen te laten bijvoorbeeld. Kind heeft nooit geslagen of iets, maar zei wel erg lelijke dingen.
Ik dacht bij vakantiekind aan een beetje meer gezelligheid en aan een kind uit een liefdevol gezin maar met weinig geld of ouders die moeten werken en geen tijd hebben voor leuke dingen met hun kind. Dit was echter een kind dat uit een zeer problematische situatie kwam (Heb ik later gehoord van de jeugdzorg die een pleeggezin voor kind regelde). Ik neem kind niks kwalijk en uiteindelijk ontdooide kind ook wel, maar was wel een beetje van mijn stuk gebracht door wat kind zei. Ik neem wel de organisaties die moesten zorgen voor dit kind iets kwalijk. Ze hebben eigenlijk gewoon een crisisplaatsing bij ons gedaan....
ceester wijzigde dit bericht op 18-11-2020 08:28
Reden: Herkenbaarheid
Reden: Herkenbaarheid
0.16% gewijzigd
dinsdag 17 november 2020 om 21:32
Wij hebben ook vakantiekind gehad. Deze zomer niet ivm corona. Dit zijn kinderen uit het buitenland (Duitsland in ons geval), maar kan ook voor nederlandse kinderen. Via europa kinderhulp. Lokale organisatie selecteert kinderen die vakantie kunnen gebruiken. (Bijv maatschappelijk werk). Kinderen waren in leeftijd van onze dochter. Beide uit gezin met alleenstaande moeder, weinig inkomen ed. Kinderen zijn bijv nog nooit op een kinderboerderij geweest. Soms ook lastig (bijv heimwee), maar ze ontdooiden vaak snel.
woensdag 18 november 2020 om 13:18
Ik denk hier ook regelmatig over na, we hebben een zoontje van bijna 2 van onszelf maar of het lukt nog een broertje of zusje te krijgen is de vraag... Ik gun het hem erg op te groeien met een sibling, en dan een kindje opvangen en hopelijk zien opbloeien bij ons zou echt 2 vliegen in 1 klap zijn.
Maar wat ik me praktisch afvraag, hoe doe je het met je werk? Wij zijn beiden veel thuis maar toch hebben we 1 hele en 2 halve dagen opvang nodig. Kan zo'n kindje ook naar de opvang, terwijl er enorme wachtlijsten zijn? Kan het kindje op dezelfde school terecht? Als er gedragsproblemen zijn en school of opvang lukt niet, hoe los je dat op?
Het laatste wat je wil is pleegzorg proberen en erachter komen dat het niet werkt, heb ik in mijn omgeving gezien, een uithuisplaatsing die totaal niet goed ging, meisje wat veel ouder bleek dan de bio dochters, uiteindelijk is ze na een maand of 2 weer verder doorgeplaatst... Zo sneu!
Maar wat ik me praktisch afvraag, hoe doe je het met je werk? Wij zijn beiden veel thuis maar toch hebben we 1 hele en 2 halve dagen opvang nodig. Kan zo'n kindje ook naar de opvang, terwijl er enorme wachtlijsten zijn? Kan het kindje op dezelfde school terecht? Als er gedragsproblemen zijn en school of opvang lukt niet, hoe los je dat op?
Het laatste wat je wil is pleegzorg proberen en erachter komen dat het niet werkt, heb ik in mijn omgeving gezien, een uithuisplaatsing die totaal niet goed ging, meisje wat veel ouder bleek dan de bio dochters, uiteindelijk is ze na een maand of 2 weer verder doorgeplaatst... Zo sneu!
woensdag 18 november 2020 om 21:15
Wat goed dat jullie dit overwegen. Ze hebben veel gezinnen nodig omdat ze de beste match zoeken voor een kind. Ze zoeken dus heel bewust ouders bij een kind dat passend is binnen het profiel.
Jullie worden als pleegouders uitgebreid getraind en onderzocht. Daarbij wordt gekeken wat jullie aankunnen (wensen en grenzen) en wat je wilt. Je mag wn moet dus aangeven wat je wilt qua leeftijd, problematisch gedrag en achtergrond. Zo zijn er mensen die bewust voor oudere kinderen kiezen. Of die alleen baby's willen.
Ze adviseren meestal een onderplaatsing. Dus jonger dan je eigen kind. Omdat er verschillende vormen van pleegzoon zijn (alleen weekend of vakantie, kortdurend, crisis of langdurig) kan je gewoon blijven werken. Pleegkinderen mogen ook naar een opvang etc. Een eigen kamer is wel een eis. En ik zou geen kinderen met grensoverschreidend of seksueel afwijkend gedrag willen met eigen kinderen.
Maar er zijn ook gewoon kinderen waarbij ouders zijn overleden, ziek, in detentie. Of die vrijwillig voor pleegzorg kiezen. Niet alle pleegkinderen zijn probleemkinderen.
Ga naar een voorlichtingsavond en kijk of het wat is.
Jullie worden als pleegouders uitgebreid getraind en onderzocht. Daarbij wordt gekeken wat jullie aankunnen (wensen en grenzen) en wat je wilt. Je mag wn moet dus aangeven wat je wilt qua leeftijd, problematisch gedrag en achtergrond. Zo zijn er mensen die bewust voor oudere kinderen kiezen. Of die alleen baby's willen.
Ze adviseren meestal een onderplaatsing. Dus jonger dan je eigen kind. Omdat er verschillende vormen van pleegzoon zijn (alleen weekend of vakantie, kortdurend, crisis of langdurig) kan je gewoon blijven werken. Pleegkinderen mogen ook naar een opvang etc. Een eigen kamer is wel een eis. En ik zou geen kinderen met grensoverschreidend of seksueel afwijkend gedrag willen met eigen kinderen.
Maar er zijn ook gewoon kinderen waarbij ouders zijn overleden, ziek, in detentie. Of die vrijwillig voor pleegzorg kiezen. Niet alle pleegkinderen zijn probleemkinderen.
Ga naar een voorlichtingsavond en kijk of het wat is.
woensdag 18 november 2020 om 21:20
Ik hoor beide kanten:
- gezinnen waar het heel moeilijk loopt en waar men uiteindelijk het kind terug moet herplaatsen. (Heel zielig voor iedere betrokkene) Of waar men na een intensieve periode er door geraakt en de inspanningen echt wel lonen (onbetaalbaar waardevol voor elke betrokkene)
- gezinnen waar het echt wel vlot verloopt.
Wat ik al regelmatig hoorde, is de tip om een kind uit een andere leeftijdsgroep te nemen. Dat verlaagt de onderlinge concurrentie.
Maar ik vermoed dat pleeggezinnendienst daar zelf wel tips rond hebben.
Een mentaal of fysiek kindje kan soms ook heel bewust gekozen worden. Die vinden moeilijker een plaatsje, maar daar is er ook minder sprake van concurrentie naar dat kind toe.
- gezinnen waar het heel moeilijk loopt en waar men uiteindelijk het kind terug moet herplaatsen. (Heel zielig voor iedere betrokkene) Of waar men na een intensieve periode er door geraakt en de inspanningen echt wel lonen (onbetaalbaar waardevol voor elke betrokkene)
- gezinnen waar het echt wel vlot verloopt.
Wat ik al regelmatig hoorde, is de tip om een kind uit een andere leeftijdsgroep te nemen. Dat verlaagt de onderlinge concurrentie.
Maar ik vermoed dat pleeggezinnendienst daar zelf wel tips rond hebben.
Een mentaal of fysiek kindje kan soms ook heel bewust gekozen worden. Die vinden moeilijker een plaatsje, maar daar is er ook minder sprake van concurrentie naar dat kind toe.
