Ervaringen (vroege) pretecho / geslachtsbepaling

Hoi Brite,



Allereerst moet je er heel goed overna denken of je het echt wilt weten. Als je het eenmaal weet kun je dat niet meer terug draaien. Het is per persoon verschillend maar bij onze eerste was het echt fijn dat het een verassing was toen onze zoon geboren werd. Bij ons tweede kindje wisten we het wel om het op deze manier duidelijk voor ons zoontje zou zijn er veranderde immers genoeg, hij kreeg een zusje. Nu moet ik zeggen dat ik, nu we bezig zijn voor een derde het niet meer willen weten omdat de verassing echt geweldig was!!



Wij wisten het bij onze dochter met 20 weken. Zij gaf aan dat het er duidelijk uit zag maar er altijd een kans zou zijn dat ze het verkeerd gezien zou hebben. Ik was dus blij dat we een dochter zou den krijgen maar het was nog niet zeker, echt blij zijn kon ik dus niet zijn. Ze schijnen inderdaad met 16 weken al een geslacht te kunnen zien maar of dat echt 100% zeker is...ik weet het niet.



Van dichtbij heb ik 2 keer meegemaakt dat het geslacht niet zo was na de bevalling als was verteld. Beide hadden een echo met 20 weken. Mijn buik groeide niet goed en heb daarom een paar echo's extra gehad hierdoor wisten wij uiteindelijk voor 100% zeker dat het een meisje zou worden.

Het gebeurd natuurlijk vaker dat het goed voorspeld wordt dan fout maargoed, stel dat jij de persoon bent waarbij het mis gaat, je leven staat wel even ondersteboven, net op het moment dat je het gelukkigste momentvan je leven zou moeten hebben!

Zestien weken lijkt mij ook nog erg vroeg. Iemand in mijn nabije omgeving had ook een vroege echo gekregen en haar was toen verteld dat het een meisje zou worden. Ze is als een dolle gaan shoppen, maar twee maanden later (of zo iets) kreeg ze te horen dat het een jongen zou worden! Ze kunnen het soms echt niet met zekerheid zeggen.



Bij ons was het met de twintig weken echo duidelijk. Zo duidelijk, dat zelfs een kameel kon zien dat we twee jongens zouden krijgen. Ze lagen allebei met de beentjes wijd, zodat we een mooi uitzicht hadden op hun zaakje. (zeer vrijpostige knulletjes). In mijn omgeving hoor ik echter regelmatig dat het kindje met de beentjes gekruisd ligt, waardoor het geslacht erg moeilijk is te zien.

Hoi,



Ik ben moeder van twee, maar ik wilde het bij beide zwangerschappen echt niet weten!

Heerlijk die verrassing!

En nu dus 1 meid en 1 jongen!

Mocht ik ooit weer zwanger raken dan wil ik het wel weten want dan is het de laatste keer en kan ik al wat dingen opruimen e.d.!

Nu is mijn zolder net C&A,V&D,H&M en de Hema doorelkaar!

Hoi Brite,



Ik heb zelf een geslachtsbepaling echo laten doen met 17 weken en 6 dagen

was prima te zien hoor ! Het is gewoon nooit met zekerheid te zeggen.

Ik weet nu dan zeker dat het een jongen is door de vele echo`s die ik gehad heb.

Maar wat hij wel zei tegen mij is hoe meer vet er op je buik zit hoe moeilijker het te zien is in het begin. Hij heeft dan niet zo`n helder beeld .



Succes met je beslissing

Ik kon ook niet wachten om te weten op de echo waarop je 'het' kon zien. Bij mijn eerste was ik er helemaal van overtuigd dat het een jongen was, gevoelsmatig. Eigenlijk wilde ik graag een meisje, daarom wilde ik zo snel als kon zeker weten wat het werd. Omdat ik anders steeds dat sprankje hoop op een meisje bleef houden. En gelukkig zit ik dan wel zo in elkaar dat ik, toen het eenmaal zeker was dat het een jongen werd, niet eens meer een meid wilde!

Bij de tweede had ik net zo'n sterk gevoel als bij de eerste, maar dan over een meisje. De verrassing was dan ook groot toen op de echo heel duidelijk te zien was dat het een jongetje was. Deze keer ging mijn voorkeur ook uit naar een jongen. Nouja, voorkeur, dat klinkt nogal veel-noten-op-mijn-zang-erig. Maar als ik had móeten kiezen, had ik die tweede keer dus voor een jongetje gekozen. Vooral voor de oudste, ze schelen maar anderhalf jaar en dan lijkt het me zo leuk voor het samen spelen. Enfin, dit terzijde.



Beide echo's heb ik laten doen rond 18, 19 weken geloof ik. De standaard 20-weken echo was er toen nog niet trouwens.

Ik kon me niet voorstellen dat ik het NIET zou weten terwijl het wel technisch mogelijk was. Maar ook om het voor mezelf concreter te maken wilde ik het weten. Wij hebben ook gewoon tegen iedereen verteld wat het geslacht was, beide keren. Ik begrijp de behoefte dat geheim te houden niet zo goed, maar dat moet natuurlijk iedereen zelf weten.



Het schijnt dat het vrijwel 100 % klopt als een echoscopist aangeeft dat het een jongen is. Alleen bij meisjes klopt het heel soms niet. En inderdaad is het soms niet te zien. Een vriendin van me heeft een heel groot overgewicht en was tijdens haar zwangerschap onder intensieve begeleiding van een gynaecoloog. Ze heeft tig echo's gehad maar op geen ervan kon het geslacht gezien worden.



xx lisa.

Tja, wat je zelf al schrijft: hoe langer je wacht hoe meer zekerheid je hebt. Het geslacht is volledig ontwikkeld vanaf 16 weken en dan kun je het soms ook al zien, maar het is nog zo ienieminie-petieterig, dat er meer kans is op fouten. Als je dat in je achterhoofd houdt kun je best bij 16 weken laten kijken.

Wij willen het ook heel graag weten. Bij de nekplooimeting heeft de echoscopist al een voorzichting voorspelling gedaan. Als iets op een bepaalde manier stond werd het een meisje en op een andere manier een jongen. Wat precies weet ik niet meer.

Blijkbaar is het in andere landen heel normaal dat je weet wat het gaat worden alleen in nederland willen de meesten paren dit een verrassing houden. Volgens mij is de bevalling al zo'n shock ervaring dat ik helemaal niet bezig ben met een verrassing. Over 6 weken de 20 weken echo dus ik ben benieuwd of de echoscopiste gelijk had.

Bij een jongetje is het ook niet 100% zeker hoor. Mijn nichtje kreeg de voorspelling 'jongen' met als kanttekening dat het ook zou kunnen dat ze een stukje van de navelstreng hadden gezien. Dus in beide gevallen weet je het niet 100% zeker...

Ik vind het toch wel een groot risico om te willen weten of het een jongen of meisje is, omdat dat makkelijker is met namen bedenken. Wat als ze het toch mis hebben? Dan moet je helemaal een naam gaan bedenken omdat je daar nooit bij na hebt gedacht en dat lijkt me niet echt handig, dan liever nu al een beetje daarover nadenken. Wij wilden het misschien weten, maar niet voordat we over de namen uit waren. Nu zijn we sinds kort wel over de namen uit, maar de envelop waar het geslacht op staat, zit nog lekker dicht .



Ik heb trouwens wel eens gehoord dat een meisje toch een jongen bleek te zijn en een paar weken terug ook nog andersom.



Wat Esthertje schreef, ik denk dat het wel een beetje overdreven is dat je er dan na de bevalling helemaal ondersteboven van bent en dat het het gelukkigste moment van je leven zou moeten zijn, zo erg is het nou toch ook weer niet als het geslacht anders is dan je al die tijd had gedacht? Je weet toch dat ze ook wel fout kunnen hebben? Ik zou er in ieder geval nooit 100% vanuit gaan dat ze het goed hebben, ook al zei de echoscopiste bij ons dat ze voor 99,9% zeker weet dat ze het goed had, en ook alleen maar omdat ze niet '100%' mag zeggen. (nu denk ik trouwens nog meer dat het een jongetje is, aangezien dat vrij makkelijk te zien is altijd. Maar de echo was met 28,5 week dus een meisje zal dan ook wel erg duidelijk te zien zijn).



groetjes,

Snoopy

Bij allebei onze kinderen was er echt geen twijfel over mogelijk dat het jongetjes waren. Je kon het zó duidelijk zien. Zelfs ik, en ik vind het echt lastig om een echo goed te bekijken.



Het argument van het verrassingselement bij de bevalling als je het geslacht nog niet weet... tsja. Als je er bij de echo achterkomt heb je die verrassing op dát moment.

xx lisa.