Kinderen
alle pijlers
Even genoeg van gezond doen... maar toch...
vrijdag 9 mei 2008 om 10:05
Vitamines. Foliumzuur. Niet roken, niet drinken, veel bewegen. Dagen tellen, op het juiste moment vrijen. Analyseren hoe mijn buik voelt, of ik aders zie. Echo's, dokters, gynacologen.
Ik ben er even klaar mee. Vorig jaar november bleek ik spontaan zwanger, geweldig vonden we het! Maar helaas, het vruchtje was niet goed en tussen kerst en oud en nieuw ben ik het kindje verloren. Uitgehuild, maar met frisse moed opnieuw begonnen, ik kon immers zwanger worden en we gingen er voor...
Mijn cyclus ging na de miskraam gepaard met pijn. Drie van de vier weken had ik buikpijn, een kramperig, trekkerig gevoel in mijn buik. De eerste keer dacht ik nog, hee, zie je, ik ben weer zwanger! Maar ik was het niet. Vorige maand vond ik dat ik het lang genoeg had aangekeken, en ik maakte een afspraak met de dokter. Die prikte wat rond in mijn pijnlijke buik, en constateerde dat er wellicht iets met mijn eierstokken aan de hand was. De gyn in het ziekenhuis maakte een echo. Een moeilijke, pijnlijke echo, omdat mijn baarmoeder blijkbaar extreem gekanteld is. Ook had ik in elke eileider een cyste. Of dat kwaad kon wist hij nog niet, ik moet de 26e mei terugkomen om de ontwikkeling in kaart te kunnen brengen. Als het meevalt is het een klein blaasje met vocht, als ik pech heb is het endometriose. Afwachten dus, alweer en nog steeds.
Even was het een obsessie, dat kindje. Dagen tellen, ovulatietesten... Ik ben er mee gestopt. Vorige maand wer ik dertig, net na het nieuws over de cystes. En ik heb het zó gehad met dat gezond doen, met die vitamines en niet roken en niet drinken... Op mijn verjaardag was ik overtijd. Dus ik was braaf aan de sapjes, want stel nou dat. Maar mijn cyclus was "gewoon" een dagje langer. Daarna heb ik het hele gebeuren even overboord gegooid, heb een "ik ben dertig" rosé genomen, en heb er een paar weken op los geleefd. Mijn vitamines vergeten, sigaretjes gerookt, wijn gedronken.
Maar ergens voel ik me nu schuldig. Wat als er wél een kleintje in mijn buik zit nu? Misschien verpest ik het nu voor mezelf... Aan de andere kant had ik dit echt even nodig, even los, even weer gek doen. Nu moet ik alleen nog weer de moed vinden om de draad weer op te pakken, om "gezond" weer uit de sloot te vissen. Zonder dat ik weer doorschiet...
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat soms gevoel, verstand en handelen niet helemaal synchroon lopen? Dat je het helemaal gehad kunt hebben met iets wat je het liefste wilt?
Ik ben er even klaar mee. Vorig jaar november bleek ik spontaan zwanger, geweldig vonden we het! Maar helaas, het vruchtje was niet goed en tussen kerst en oud en nieuw ben ik het kindje verloren. Uitgehuild, maar met frisse moed opnieuw begonnen, ik kon immers zwanger worden en we gingen er voor...
Mijn cyclus ging na de miskraam gepaard met pijn. Drie van de vier weken had ik buikpijn, een kramperig, trekkerig gevoel in mijn buik. De eerste keer dacht ik nog, hee, zie je, ik ben weer zwanger! Maar ik was het niet. Vorige maand vond ik dat ik het lang genoeg had aangekeken, en ik maakte een afspraak met de dokter. Die prikte wat rond in mijn pijnlijke buik, en constateerde dat er wellicht iets met mijn eierstokken aan de hand was. De gyn in het ziekenhuis maakte een echo. Een moeilijke, pijnlijke echo, omdat mijn baarmoeder blijkbaar extreem gekanteld is. Ook had ik in elke eileider een cyste. Of dat kwaad kon wist hij nog niet, ik moet de 26e mei terugkomen om de ontwikkeling in kaart te kunnen brengen. Als het meevalt is het een klein blaasje met vocht, als ik pech heb is het endometriose. Afwachten dus, alweer en nog steeds.
Even was het een obsessie, dat kindje. Dagen tellen, ovulatietesten... Ik ben er mee gestopt. Vorige maand wer ik dertig, net na het nieuws over de cystes. En ik heb het zó gehad met dat gezond doen, met die vitamines en niet roken en niet drinken... Op mijn verjaardag was ik overtijd. Dus ik was braaf aan de sapjes, want stel nou dat. Maar mijn cyclus was "gewoon" een dagje langer. Daarna heb ik het hele gebeuren even overboord gegooid, heb een "ik ben dertig" rosé genomen, en heb er een paar weken op los geleefd. Mijn vitamines vergeten, sigaretjes gerookt, wijn gedronken.
Maar ergens voel ik me nu schuldig. Wat als er wél een kleintje in mijn buik zit nu? Misschien verpest ik het nu voor mezelf... Aan de andere kant had ik dit echt even nodig, even los, even weer gek doen. Nu moet ik alleen nog weer de moed vinden om de draad weer op te pakken, om "gezond" weer uit de sloot te vissen. Zonder dat ik weer doorschiet...
Zijn er mensen die dit herkennen? Dat soms gevoel, verstand en handelen niet helemaal synchroon lopen? Dat je het helemaal gehad kunt hebben met iets wat je het liefste wilt?
vrijdag 9 mei 2008 om 10:16
Ik geloof dat jouw lichaam en het vruchtje de eerste 5-6 weken nog niet met elkaar verbonden zijn. Als je gezond begint te leven op het moment dat je weer dat je zwanger bent, ben je er dus vroeg genoeg bij. Je eerdere gedrag schaadt het vruchtje niet.
Ik zou dus gewoon lol hebben, en de boel even de boel laten. Een kind verwekken moet niet zoveel stress opleveren als een meer dan fulltime baan (no offense voor alle vrouwen in de MM).
En sterkte!
Ik zou dus gewoon lol hebben, en de boel even de boel laten. Een kind verwekken moet niet zoveel stress opleveren als een meer dan fulltime baan (no offense voor alle vrouwen in de MM).
En sterkte!
vrijdag 9 mei 2008 om 10:17
thanks BGB! dat doet me goed.
en Onderdezon, bedankt ook. Ik moet de boel inderdaad ook niet te zwaar bekijken. Ik heb me met de miskraam erg afgevraagd wat ik had kunnen doen om het te voorkomen. Stel dat ik nu zwanger ben en het gaat weer mis, zal ik me die sigaretten wel herinneren... Maar dan moet ik dit topic nog maar even doorlezen...
en Onderdezon, bedankt ook. Ik moet de boel inderdaad ook niet te zwaar bekijken. Ik heb me met de miskraam erg afgevraagd wat ik had kunnen doen om het te voorkomen. Stel dat ik nu zwanger ben en het gaat weer mis, zal ik me die sigaretten wel herinneren... Maar dan moet ik dit topic nog maar even doorlezen...
vrijdag 9 mei 2008 om 10:20
misschien kun je het iets loslaten (ik weet t makkelijker gezegt dan gedaan), iets minder gefocust op extreem gezond leven. gewoon af en toe een wijntje.
kan op zich niet zo heel veel kwaad. als t maar met mate is. als je dan zwanger wordt en het vanaf dan helemaal laat is toch vroeg zat.
ok je moet niet dronken worden etc. maar je mag wel genieten van bepaalde dingen he. zeker als het langer duurt is het anders niet vol te houden. je hoeft nu niet alles te laten joh.
wens je verder veel sterkte
kan op zich niet zo heel veel kwaad. als t maar met mate is. als je dan zwanger wordt en het vanaf dan helemaal laat is toch vroeg zat.
ok je moet niet dronken worden etc. maar je mag wel genieten van bepaalde dingen he. zeker als het langer duurt is het anders niet vol te houden. je hoeft nu niet alles te laten joh.
wens je verder veel sterkte
vrijdag 9 mei 2008 om 10:28
Ik ken het ook hoor.
Een paar jaar geleden had ik 3 miskramen.
Na de eerste miskraam sloeg ik een beetje door qua gezondheid, wilde niets liever dan 'niet weer de fout in gaan'
Toen werd ik weer zwanger en leefde gezonder dan ooit maar toch ging het weer mis.
Tussen de 2e en 3e miskraam precies hetzelfde.
Opeens was ik het zat.... ik kon niets anders doen dan denken aan zwanger worden/zwanger zijn en andere zwangeren.
Net als jij heb ik alles overboord gegooid toen.
De ovutesten gingen de deur uit, het foliumzuur, alle herinneringen aan de zwangerschappen naar zolder en ben losgeslagen.
Natuurlijk voelde het vaak moeilijk rond de nod-tijd maar eigenlijk ook wel heel erg lekker!!
2 maanden later op koninginnedag ben ik helemaal losgeslagen, heb 3 dagen lang gezopen, gefeest, gedanst en noem het maar op.....
2 weken later bleek ik zwanger te zijn voor de 4e keer.
Even heb ik gedacht dat het nooit goed kon zijn voor de baby maar ben toch niet radicaal gestopt met 'slecht zijn'
Ja ik heb gezonder geleefd maar ben gewoon uit blijven gaan enzo, lekker uit eten alleen geen alcohol gedronken.
Mijn zoon is gezond en vrolijk.
Je hoeft het dus helemaal niet radicaal om te gooien.
Je kunt lekker je wijntje drinken (roken zou ik dan zelf niet doen), uitgaan en je leven leven!
Desnoods doe je het rond je nod toch een weekendje niet?!
Ik kan alleen maar zeggen dat het van je afgooien (hoe moeilijk dat ook kan zijn) het lekkerste gevoel is dat je erbij kunt hebben!
Je verpest het hiermee echt niet voor jezelf, je maakt het er alleen wat makkelijker mee.
Succes!
Een paar jaar geleden had ik 3 miskramen.
Na de eerste miskraam sloeg ik een beetje door qua gezondheid, wilde niets liever dan 'niet weer de fout in gaan'
Toen werd ik weer zwanger en leefde gezonder dan ooit maar toch ging het weer mis.
Tussen de 2e en 3e miskraam precies hetzelfde.
Opeens was ik het zat.... ik kon niets anders doen dan denken aan zwanger worden/zwanger zijn en andere zwangeren.
Net als jij heb ik alles overboord gegooid toen.
De ovutesten gingen de deur uit, het foliumzuur, alle herinneringen aan de zwangerschappen naar zolder en ben losgeslagen.
Natuurlijk voelde het vaak moeilijk rond de nod-tijd maar eigenlijk ook wel heel erg lekker!!
2 maanden later op koninginnedag ben ik helemaal losgeslagen, heb 3 dagen lang gezopen, gefeest, gedanst en noem het maar op.....
2 weken later bleek ik zwanger te zijn voor de 4e keer.
Even heb ik gedacht dat het nooit goed kon zijn voor de baby maar ben toch niet radicaal gestopt met 'slecht zijn'
Ja ik heb gezonder geleefd maar ben gewoon uit blijven gaan enzo, lekker uit eten alleen geen alcohol gedronken.
Mijn zoon is gezond en vrolijk.
Je hoeft het dus helemaal niet radicaal om te gooien.
Je kunt lekker je wijntje drinken (roken zou ik dan zelf niet doen), uitgaan en je leven leven!
Desnoods doe je het rond je nod toch een weekendje niet?!
Ik kan alleen maar zeggen dat het van je afgooien (hoe moeilijk dat ook kan zijn) het lekkerste gevoel is dat je erbij kunt hebben!
Je verpest het hiermee echt niet voor jezelf, je maakt het er alleen wat makkelijker mee.
Succes!
vrijdag 9 mei 2008 om 10:35
nee hoor daar heb je gelijk in, ik heb de vorige keer ook echt niks gedaan waardoor ik een miskraam zou kunnen hebben gehad. Gewoon domme pech.
Ik rook niet veel, en eigenlijk was ik al een hele tijd gestopt. Maar ik was het zo spuug en spuugzat, dat dit een soort van symbolische rebelse daad was. Ha, en ook met koninginnedag
. Ik denk dat ik nu ergens tussen de 2 en 4 sigaretjes rook, op een vrije dag. Op mijn werk rook ik niet, ik wil ook niet weer verslaafd raken. Maar bij een roseetje is het wél erg lekker. Zodra ik zwanger blijk stop ik daar natuurlijk mee.
Ik rook niet veel, en eigenlijk was ik al een hele tijd gestopt. Maar ik was het zo spuug en spuugzat, dat dit een soort van symbolische rebelse daad was. Ha, en ook met koninginnedag
. Ik denk dat ik nu ergens tussen de 2 en 4 sigaretjes rook, op een vrije dag. Op mijn werk rook ik niet, ik wil ook niet weer verslaafd raken. Maar bij een roseetje is het wél erg lekker. Zodra ik zwanger blijk stop ik daar natuurlijk mee.
vrijdag 9 mei 2008 om 11:06
Allis, dikke knuffel voor jou meid!
Ik kan me voorstellen dat je het hebt gehad. Ik zou het dan ook een beetje loslaten als ik jou was. Makkelijker gezegd dan gedaan misschien hoor, maar ik denk toch dat het beter voor je is.
Een miskraam komt heel vaak voor bij vrouwen. Ken veel vrouwen die ooit een of meerdere miskramen hebben gehad. Allemaal verschillende types, de een leefde misschien iets ongezonder dan de ander, maar ze hebben echt niets 'raars' gedaan ofzo. En toch is het gebeurd. En wat hadden zij kunnen doen om het voorkomen? Niets.
En voel je vooral niet schuldig over een drankje. Voor zover ik weet is dit helemaal nog niet zo schadelijk in de eerste weken van je zwangerschap, omdat er nog geen bloedband is. En je weet niet hoe lang het duurt voor je zwanger bent, heb je iedere maand een periode dat je bepaalde dingen niet mag van jezelf. Daar wordt je echt niet vrolijk van.
Ik ben zelf ook al heel lang bezig om zwanger te worden. Ben 1 keer zwanger geweest, maar dat is helemaal mis gegaan met 25 weken. Ik was heel snel zwanger en tijdens mijn zwangerschap had ik nergens last van. Heb heel gezond geleefd, en alles volgens de 'regels' gedaan, waar ik ook commentaar op kreeg, omdat mensen het overdreven vonden, maar toch is het bij mij niet goed gegaan.
Na een tijdje mocht ik weer zwanger worden. Ik deed heel voorzichtig, niet drinken, roken etc. Ik wilde zelfs geen vakantie meer plannen, want stel dat. Ik kwam bij wijze van spreken de bank niet meer af. Dagen tellen, temperaturen noem het maar op, been there done that.
Ik heb dat echt los moeten laten. Is een proces geweest, ging echt niet van de een op de andere dag, maar ik merkte gewoon dat ik zwaar gestresst van alles werd. En om me heen werd de een na de ander zwanger, en om nou te zeggen dat die iets specials deden......... Nee dus, alleen klussen en verder niets.
Ik ben helaas nog steeds niet zwanger, loop ook bij het IVF centrum, maar voel me wel beter. Tuurlijk ben ik ook teleurgesteld dat het niet lukt, maar ik merk dat ik me nog ellendiger voel als ik ook nog eens van alles niet mag. En ik vind het erg belangrijk om me gewoon goed te voelen.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop voor je dat je het een beetje los kunt laten.
Ik kan me voorstellen dat je het hebt gehad. Ik zou het dan ook een beetje loslaten als ik jou was. Makkelijker gezegd dan gedaan misschien hoor, maar ik denk toch dat het beter voor je is.
Een miskraam komt heel vaak voor bij vrouwen. Ken veel vrouwen die ooit een of meerdere miskramen hebben gehad. Allemaal verschillende types, de een leefde misschien iets ongezonder dan de ander, maar ze hebben echt niets 'raars' gedaan ofzo. En toch is het gebeurd. En wat hadden zij kunnen doen om het voorkomen? Niets.
En voel je vooral niet schuldig over een drankje. Voor zover ik weet is dit helemaal nog niet zo schadelijk in de eerste weken van je zwangerschap, omdat er nog geen bloedband is. En je weet niet hoe lang het duurt voor je zwanger bent, heb je iedere maand een periode dat je bepaalde dingen niet mag van jezelf. Daar wordt je echt niet vrolijk van.
Ik ben zelf ook al heel lang bezig om zwanger te worden. Ben 1 keer zwanger geweest, maar dat is helemaal mis gegaan met 25 weken. Ik was heel snel zwanger en tijdens mijn zwangerschap had ik nergens last van. Heb heel gezond geleefd, en alles volgens de 'regels' gedaan, waar ik ook commentaar op kreeg, omdat mensen het overdreven vonden, maar toch is het bij mij niet goed gegaan.
Na een tijdje mocht ik weer zwanger worden. Ik deed heel voorzichtig, niet drinken, roken etc. Ik wilde zelfs geen vakantie meer plannen, want stel dat. Ik kwam bij wijze van spreken de bank niet meer af. Dagen tellen, temperaturen noem het maar op, been there done that.
Ik heb dat echt los moeten laten. Is een proces geweest, ging echt niet van de een op de andere dag, maar ik merkte gewoon dat ik zwaar gestresst van alles werd. En om me heen werd de een na de ander zwanger, en om nou te zeggen dat die iets specials deden......... Nee dus, alleen klussen en verder niets.
Ik ben helaas nog steeds niet zwanger, loop ook bij het IVF centrum, maar voel me wel beter. Tuurlijk ben ik ook teleurgesteld dat het niet lukt, maar ik merk dat ik me nog ellendiger voel als ik ook nog eens van alles niet mag. En ik vind het erg belangrijk om me gewoon goed te voelen.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop voor je dat je het een beetje los kunt laten.
vrijdag 9 mei 2008 om 15:28
Hier ongeveer hetzelfde verhaal.
Ik heb vorig jaar (dodenherdenking) een miskraam gehad. Was nog maar heel pril. Geen groot drama. Ik was al wel een poosje over tijd maar pas na een positieve zwangerschapstest viel het kwartje. Ik had echt totaal geen rekening gehouden met die mogelijkheid! Heel idioot, want een kindje was toen al erg welkom bij ons. Maar goed, ook de dagen ervoor met Koninginnedag etc. flink gefeest, gerookt, gedronken etc. Ja, en toen ging het mis. Maar ik geloof ook niet dat het daardoor komt hoor.
Een maandje later moest ik voor mijn jaarlijkse controle bij de gyn zijn. Ook bij mij "zit" er wat. Waarschijnlijk endometriose maar te weinig om er een laparoscopie (kijkoperatie) aan te wijden. Zodra ik meer klachten krijg moet ik terugkomen en anders sowieso ieder jaar om te kijken of de stolsels/cystes groter of vermeerderd zijn.
Nu is het dus een jaar na mijn miskraam. En nog steeds niets. Terwijl we toch wel sinds september zeg maar echt serieus ermee bezig zijn. Sinds enkele maanden ook ovulatietesten etc. Mijn gyn en huisarts zeiden allebei dat het in ieder geval duidelijk was dat ik zwanger kán worden.
Maar ik begin er nu af en toe ook wel een beetje moedeloos van te worden hoor. En ik weiger dan ook pertinent om volledig alcohol en sigaretten links te laten liggen. Mijn vriend doet dat ook niet. Als ik mijn ovulatie verwacht op, zeg dinsdag, vraag ik wel of mijn vriend even "doorsmeert" als hij bijvoorbeeld zaterdag veel heeft gedronken ofzo hahaha. Maar dat is het wel zo'n beetje.
Kortom Allis, helemaal herkenbaar. Dikke knuffel voor jou. En voor jou ook Marie Sophie!
Ik heb vorig jaar (dodenherdenking) een miskraam gehad. Was nog maar heel pril. Geen groot drama. Ik was al wel een poosje over tijd maar pas na een positieve zwangerschapstest viel het kwartje. Ik had echt totaal geen rekening gehouden met die mogelijkheid! Heel idioot, want een kindje was toen al erg welkom bij ons. Maar goed, ook de dagen ervoor met Koninginnedag etc. flink gefeest, gerookt, gedronken etc. Ja, en toen ging het mis. Maar ik geloof ook niet dat het daardoor komt hoor.
Een maandje later moest ik voor mijn jaarlijkse controle bij de gyn zijn. Ook bij mij "zit" er wat. Waarschijnlijk endometriose maar te weinig om er een laparoscopie (kijkoperatie) aan te wijden. Zodra ik meer klachten krijg moet ik terugkomen en anders sowieso ieder jaar om te kijken of de stolsels/cystes groter of vermeerderd zijn.
Nu is het dus een jaar na mijn miskraam. En nog steeds niets. Terwijl we toch wel sinds september zeg maar echt serieus ermee bezig zijn. Sinds enkele maanden ook ovulatietesten etc. Mijn gyn en huisarts zeiden allebei dat het in ieder geval duidelijk was dat ik zwanger kán worden.
Maar ik begin er nu af en toe ook wel een beetje moedeloos van te worden hoor. En ik weiger dan ook pertinent om volledig alcohol en sigaretten links te laten liggen. Mijn vriend doet dat ook niet. Als ik mijn ovulatie verwacht op, zeg dinsdag, vraag ik wel of mijn vriend even "doorsmeert" als hij bijvoorbeeld zaterdag veel heeft gedronken ofzo hahaha. Maar dat is het wel zo'n beetje.
Kortom Allis, helemaal herkenbaar. Dikke knuffel voor jou. En voor jou ook Marie Sophie!
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
