Kinderen
alle pijlers
Ex heeft nieuw gezin: ik voel me angstig en onzeker als mama
dinsdag 25 februari 2020 om 20:43
Hallo iedereen,
Ik ben nieuw op het forum en zoek hier naar een beetje herkenning en misschien wat goede raad…
Een korte situatieschets: ik ben een alleenstaande mama en momenteel ruim anderhalf jaar uit elkaar met mijn ex, de papa van mijn dochter van 3,5 jaar oud. De breuk was niet gemakkelijk maar gelukkig komen we intussen wel goed overeen en hebben we nog steeds dagelijks meerdere malen contact over onze dochter. We hebben een 50/50 regeling in co-ouderschap.
Sinds een 9-tal maanden heeft mijn ex een nieuwe relatie. Ik ben hier jammer genoeg via-via achtergekomen. Hierbij viel het mij niet zozeer zwaar om te horen dat hij een relatie had, maar wel het feit dat zijn nieuwe vriendin op dat moment blijkbaar al een aantal maanden in het leven van onze dochter was (bleef daar al elk weekend overnachten en ging mee naar familie-uitjes) en ik hier dus compleet niets van wist. Toen ik hem vroeg hoe lang onze dochter al met haar in contact was heeft hij hierover een aantal keren botweg gelogen, nadien heeft hij dit moeten bijstellen aangezien ik er ook was achtergekomen dat dit in realiteit al veel langer was dan hij liet uitschijnen.
De introductie van deze nieuwe relatie is dus eigenlijk niet zo ideaal verlopen, wat ik nog steeds enorm spijtig vind. Voor mij was het dus eventjes een schok om dit allemaal te moeten vernemen en te verwerken. En mij ook een plaatsje te zoeken in de nieuwe situatie.
Dit is tot op heden totaal niet gemakkelijk gebleken, vandaar dan ook mijn post hier…
De relatie van mijn ex heeft intussen al een aantal serieuze dieptepunten gekend waardoor het eigenlijk telkens opnieuw terug aanpassen was voor mij: een aantal keer de boodschap dat alles op z’n einde liep want de problemen en verschillen waren te groot, een week later was alles terug koek en ei. Wel in het leven van onze dochter, dan terug niet meer…
Gelukkig heeft onze dochter hier niet veel van gemerkt en was ze ook nog te klein om dit te beseffen.
Momenteel lijkt alles wat in rustiger vaarwater te zijn gekomen, het gaat al twee maanden opnieuw goed en nu komen dan ook in alle hevigheid alle twijfels en angsten terug boven die ik 9 maanden geleden ook al had: een nieuwe vrouw in het leven van mijn dochter! En deze keer lijkt het echt wel serieus te zijn. En dus lig ik nachtenlang wakker en moet ik al weken tegen de tranen vechten…
Omdat we nog dagelijks contact hebben weet ik dus ook wat er zich aan de andere kant afspeelt. Dat blijkt gelukkig superleuk te zijn en echt geweldig voor onze dochter. En ik ben dan ook oprecht blij voor haar. Maar als mama heb ik het hier echt veel moeilijker mee dan ik ooit had durven denken…
De nieuwe vriendin heeft twee jonge kinderen, dus qua speelkameraadjes is er daar altijd wel iemand. Zij zijn ook erg in het ‘uitstapjes doen’, dus bijna elke vrije dag gaan ze naar de binnenspeeltuin, het zwembad, een kermis, een pretpark… het is elke dag wel iets. Dit is allemaal fantastisch voor onze dochter, maar het steekt gewoon enorm en het maakt mij heel onzeker en vooral angstig. Ik ben meestal alleen met haar, hier zijn geen kleine kinderen in de buurt waar ze mee kan spelen. Ik heb ook niet de tijd om heel de dag actief met haar bezig te zijn omdat ik er alleen voor sta en de dagelijkse was en plas ook moet gedaan worden. Ik doe zeker wel uitstapjes met haar, maar ben van mening dat dit echt niet elke dag kan of hoeft, we kunnen gerust ook eens een dagje thuisblijven en ons ‘vervelen’. De laatste tijd heb ik dan ook meer en meer het gevoel dat ik haar ‘tekort doe’ en dat ze misschien veel liever bij papa is dan hier. De gedachte maakt mij bijna fysiek ziek. Het breekt mijn hart als ik haar verhalen hoor vertellen over wat ze daar allemaal heeft gedaan, ik reageer hier altijd positief op maar binnenin ga ik op dat moment kapot. Dan denk ik dat ze daar niet echt veel kan vertellen over hoe het bij mij is, misschien vindt ze het hier allemaal maar saai en kan ze niet wachten om terug naar haar papa te gaan. Hij kan haar wel een gezin geven en alles daarrond, terwijl het hier enkel mama is…
Ik ben blij dat de nieuwe vriendin goed voor mijn dochter zorgt en ik weet dat ik mijzelf gelukkig mag prijzen omdat er andere situaties zijn… maar dat neemt niet weg dat ik het heel moeilijk heb met het feit dat er iemand anders is voor mijn dochter die mij ‘vervangt’ in de week dat ze niet hier is… Die haar dan troost of knuffelt terwijl ik dat zo graag zelf wil doen. En nogmaals: ik besef dat dit een groot geluk is, maar ik kan er niet aan doen dat dit mij langs de andere kant ook gewoon enorm pijn doet.
En dan flitsen er ook automatisch dingen door je hoofd: vindt ze het daar leuker? Zal ze er niet beginnen tegenop kijken om naar hier te komen? Vindt ze haar plusmama leuker en interessanter dan ik? Elke week ben ik zenuwachtig om haar op te halen omdat ik bang ben dat ze op een gegeven dag gaat zeggen dat ze liever daar blijft. Het idee alleen al breekt mijn hart.
Het blijft allemaal maar door mijn hoofd malen en ik huil me de ogen uit de kop sinds deze week…
Graag had ik dan ook wat ervaringen van andere mama’s in mijn situatie. Hoe hebben jullie dit ervaren toen jullie ex een nieuwe partner kreeg? Hadden jullie ook zo’n gevoelens? Is dit normaal, want ik voel er mij wel heel slecht onder… alles loopt perfect voor mijn dochter en ik zit mij hier een beetje slecht te voelen…
Ik ben vooral bang dat zij in de toekomst eerder met tegenzin naar hier zal komen en de dagen gaat aftellen dat ze terug naar ‘haar gezin’ mag. Het beneemt me de adem soms om eerlijk te zijn. Ik had echt nooit verwacht dat ik zo’n gevoelens zou hebben, het heeft me allemaal totaal verrast. Dus heel graag jullie mening, mijn excuses voor de lange post… ik voel me gewoon echt heel slecht op dit moment.
Een verwarde mama.
Ik ben nieuw op het forum en zoek hier naar een beetje herkenning en misschien wat goede raad…
Een korte situatieschets: ik ben een alleenstaande mama en momenteel ruim anderhalf jaar uit elkaar met mijn ex, de papa van mijn dochter van 3,5 jaar oud. De breuk was niet gemakkelijk maar gelukkig komen we intussen wel goed overeen en hebben we nog steeds dagelijks meerdere malen contact over onze dochter. We hebben een 50/50 regeling in co-ouderschap.
Sinds een 9-tal maanden heeft mijn ex een nieuwe relatie. Ik ben hier jammer genoeg via-via achtergekomen. Hierbij viel het mij niet zozeer zwaar om te horen dat hij een relatie had, maar wel het feit dat zijn nieuwe vriendin op dat moment blijkbaar al een aantal maanden in het leven van onze dochter was (bleef daar al elk weekend overnachten en ging mee naar familie-uitjes) en ik hier dus compleet niets van wist. Toen ik hem vroeg hoe lang onze dochter al met haar in contact was heeft hij hierover een aantal keren botweg gelogen, nadien heeft hij dit moeten bijstellen aangezien ik er ook was achtergekomen dat dit in realiteit al veel langer was dan hij liet uitschijnen.
De introductie van deze nieuwe relatie is dus eigenlijk niet zo ideaal verlopen, wat ik nog steeds enorm spijtig vind. Voor mij was het dus eventjes een schok om dit allemaal te moeten vernemen en te verwerken. En mij ook een plaatsje te zoeken in de nieuwe situatie.
Dit is tot op heden totaal niet gemakkelijk gebleken, vandaar dan ook mijn post hier…
De relatie van mijn ex heeft intussen al een aantal serieuze dieptepunten gekend waardoor het eigenlijk telkens opnieuw terug aanpassen was voor mij: een aantal keer de boodschap dat alles op z’n einde liep want de problemen en verschillen waren te groot, een week later was alles terug koek en ei. Wel in het leven van onze dochter, dan terug niet meer…
Gelukkig heeft onze dochter hier niet veel van gemerkt en was ze ook nog te klein om dit te beseffen.
Momenteel lijkt alles wat in rustiger vaarwater te zijn gekomen, het gaat al twee maanden opnieuw goed en nu komen dan ook in alle hevigheid alle twijfels en angsten terug boven die ik 9 maanden geleden ook al had: een nieuwe vrouw in het leven van mijn dochter! En deze keer lijkt het echt wel serieus te zijn. En dus lig ik nachtenlang wakker en moet ik al weken tegen de tranen vechten…
Omdat we nog dagelijks contact hebben weet ik dus ook wat er zich aan de andere kant afspeelt. Dat blijkt gelukkig superleuk te zijn en echt geweldig voor onze dochter. En ik ben dan ook oprecht blij voor haar. Maar als mama heb ik het hier echt veel moeilijker mee dan ik ooit had durven denken…
De nieuwe vriendin heeft twee jonge kinderen, dus qua speelkameraadjes is er daar altijd wel iemand. Zij zijn ook erg in het ‘uitstapjes doen’, dus bijna elke vrije dag gaan ze naar de binnenspeeltuin, het zwembad, een kermis, een pretpark… het is elke dag wel iets. Dit is allemaal fantastisch voor onze dochter, maar het steekt gewoon enorm en het maakt mij heel onzeker en vooral angstig. Ik ben meestal alleen met haar, hier zijn geen kleine kinderen in de buurt waar ze mee kan spelen. Ik heb ook niet de tijd om heel de dag actief met haar bezig te zijn omdat ik er alleen voor sta en de dagelijkse was en plas ook moet gedaan worden. Ik doe zeker wel uitstapjes met haar, maar ben van mening dat dit echt niet elke dag kan of hoeft, we kunnen gerust ook eens een dagje thuisblijven en ons ‘vervelen’. De laatste tijd heb ik dan ook meer en meer het gevoel dat ik haar ‘tekort doe’ en dat ze misschien veel liever bij papa is dan hier. De gedachte maakt mij bijna fysiek ziek. Het breekt mijn hart als ik haar verhalen hoor vertellen over wat ze daar allemaal heeft gedaan, ik reageer hier altijd positief op maar binnenin ga ik op dat moment kapot. Dan denk ik dat ze daar niet echt veel kan vertellen over hoe het bij mij is, misschien vindt ze het hier allemaal maar saai en kan ze niet wachten om terug naar haar papa te gaan. Hij kan haar wel een gezin geven en alles daarrond, terwijl het hier enkel mama is…
Ik ben blij dat de nieuwe vriendin goed voor mijn dochter zorgt en ik weet dat ik mijzelf gelukkig mag prijzen omdat er andere situaties zijn… maar dat neemt niet weg dat ik het heel moeilijk heb met het feit dat er iemand anders is voor mijn dochter die mij ‘vervangt’ in de week dat ze niet hier is… Die haar dan troost of knuffelt terwijl ik dat zo graag zelf wil doen. En nogmaals: ik besef dat dit een groot geluk is, maar ik kan er niet aan doen dat dit mij langs de andere kant ook gewoon enorm pijn doet.
En dan flitsen er ook automatisch dingen door je hoofd: vindt ze het daar leuker? Zal ze er niet beginnen tegenop kijken om naar hier te komen? Vindt ze haar plusmama leuker en interessanter dan ik? Elke week ben ik zenuwachtig om haar op te halen omdat ik bang ben dat ze op een gegeven dag gaat zeggen dat ze liever daar blijft. Het idee alleen al breekt mijn hart.
Het blijft allemaal maar door mijn hoofd malen en ik huil me de ogen uit de kop sinds deze week…
Graag had ik dan ook wat ervaringen van andere mama’s in mijn situatie. Hoe hebben jullie dit ervaren toen jullie ex een nieuwe partner kreeg? Hadden jullie ook zo’n gevoelens? Is dit normaal, want ik voel er mij wel heel slecht onder… alles loopt perfect voor mijn dochter en ik zit mij hier een beetje slecht te voelen…
Ik ben vooral bang dat zij in de toekomst eerder met tegenzin naar hier zal komen en de dagen gaat aftellen dat ze terug naar ‘haar gezin’ mag. Het beneemt me de adem soms om eerlijk te zijn. Ik had echt nooit verwacht dat ik zo’n gevoelens zou hebben, het heeft me allemaal totaal verrast. Dus heel graag jullie mening, mijn excuses voor de lange post… ik voel me gewoon echt heel slecht op dit moment.
Een verwarde mama.
dinsdag 25 februari 2020 om 21:13
ze heeft maar 1 moeder en dat ben jij
en het lijkt misschien allemaal heel leuk, het is natuurlijk helemaal niet leuk dat je je aandacht van je papa ineens moet delen met een vreemde mevrouw en twee vreemde kinderen. Je kind is nu nog te jong om dat te snappen maar weet dat het veel belangrijker is dat jij stabiel en veilig bent
en het lijkt misschien allemaal heel leuk, het is natuurlijk helemaal niet leuk dat je je aandacht van je papa ineens moet delen met een vreemde mevrouw en twee vreemde kinderen. Je kind is nu nog te jong om dat te snappen maar weet dat het veel belangrijker is dat jij stabiel en veilig bent
dinsdag 25 februari 2020 om 21:16
deze. En elke dag weg is ook niet alles hoor!S-Meds schreef: ↑25-02-2020 21:13ze heeft maar 1 moeder en dat ben jij
en het lijkt misschien allemaal heel leuk, het is natuurlijk helemaal niet leuk dat je je aandacht van je papa ineens moet delen met een vreemde mevrouw en twee vreemde kinderen. Je kind is nu nog te jong om dat te snappen maar weet dat het veel belangrijker is dat jij stabiel en veilig bent
dinsdag 25 februari 2020 om 21:17
Je geeft aan 50/50 co ouderschap te hebben. Dus de was e.d. kun je dan toch ook op de dagen doen dat ze bij papa is?
Niet te schuldig voelen, je hoeft echt niet iedere keer met haar weg. Maar zoals ik het lees zit je meerdere dagen per week met haar thuis, dan kun je iedere dag er wel even tussenuit al is het naar de speelotheek, speeluurtje bibliotheek, peuter zwemmen, speeltuintje in de buurt, kinderboerderij etc.
Niet te schuldig voelen, je hoeft echt niet iedere keer met haar weg. Maar zoals ik het lees zit je meerdere dagen per week met haar thuis, dan kun je iedere dag er wel even tussenuit al is het naar de speelotheek, speeluurtje bibliotheek, peuter zwemmen, speeltuintje in de buurt, kinderboerderij etc.
dinsdag 25 februari 2020 om 21:18
Dit inderdaad!S-Meds schreef: ↑25-02-2020 21:13ze heeft maar 1 moeder en dat ben jij
en het lijkt misschien allemaal heel leuk, het is natuurlijk helemaal niet leuk dat je je aandacht van je papa ineens moet delen met een vreemde mevrouw en twee vreemde kinderen. Je kind is nu nog te jong om dat te snappen maar weet dat het veel belangrijker is dat jij stabiel en veilig bent
En wat rot dat je je zo voelt. Niemand kan jou vervangen hoor.
dinsdag 25 februari 2020 om 21:18
Och lieve mama, vooral een dikke knuffel.
Ik heb hierin geen persoonlijke ervaring maar als ik lees hoe jij met haar omgaat, ruimte geeft om haar ervaringen te kunnen delen zonder oordeel, haar de fijne tijd gunt dan verdien je al een dikke pluim.
Ik denk dat ze het juist heel fijn bij je vindt; kinderen op die leeftijd zijn toch vooral blij met oprechte aandacht, voorgelezen worden, spelen, helpen bij koken etc.
Je doet jezelf echt tekort door dat als minder belangrijk te zien.
Ik heb hierin geen persoonlijke ervaring maar als ik lees hoe jij met haar omgaat, ruimte geeft om haar ervaringen te kunnen delen zonder oordeel, haar de fijne tijd gunt dan verdien je al een dikke pluim.
Ik denk dat ze het juist heel fijn bij je vindt; kinderen op die leeftijd zijn toch vooral blij met oprechte aandacht, voorgelezen worden, spelen, helpen bij koken etc.
Je doet jezelf echt tekort door dat als minder belangrijk te zien.
dinsdag 25 februari 2020 om 21:35
Even een berichtje vanuit de andere positie..
Ik ben nu 8 jaar de stiefmoeder van de kinderen van mijn man. We hebben een goede band en ik heb al best wat high and low momenten met hen meegemaakt. Kan goed met ze praten, heb ze getroost enzovoort. Maar ik blijf altijd de stiefmoeder. De loyaliteit ligt automatisch en natuurlijk bij hun vader en moeder. Ik wil hun moeder niet vervangen en kan dat ook niet, ongeacht leuke momenten die we hebben. Hun moeder heeft dat wel spannend gevonden en op verschillende manieren hun band willen bekrachtigen als ze bij ons waren. Dat keur ik niet af maar ik zag bij de kinderen wel wat verwarring. Want het was voor hen zo vanzelfsprekend dat zij hun moeder was dat ze haar onzekerheid niet goed konden plaatsen. Voor hen is het altijd zo klaar als een klontje geweest. Wees niet bang, jij bent haar moeder en hoe gezellig het andere contact ook is, er komt niks tussen. De band van een kind met haar ouders is zo puur als kan zijn, jullie zijn haar eerste gehechtheidsfiguren, haar basale veiligheid. En dat is niet te vervangen of te overschaduwen door leuke uitjes.
No worries!
Ik ben nu 8 jaar de stiefmoeder van de kinderen van mijn man. We hebben een goede band en ik heb al best wat high and low momenten met hen meegemaakt. Kan goed met ze praten, heb ze getroost enzovoort. Maar ik blijf altijd de stiefmoeder. De loyaliteit ligt automatisch en natuurlijk bij hun vader en moeder. Ik wil hun moeder niet vervangen en kan dat ook niet, ongeacht leuke momenten die we hebben. Hun moeder heeft dat wel spannend gevonden en op verschillende manieren hun band willen bekrachtigen als ze bij ons waren. Dat keur ik niet af maar ik zag bij de kinderen wel wat verwarring. Want het was voor hen zo vanzelfsprekend dat zij hun moeder was dat ze haar onzekerheid niet goed konden plaatsen. Voor hen is het altijd zo klaar als een klontje geweest. Wees niet bang, jij bent haar moeder en hoe gezellig het andere contact ook is, er komt niks tussen. De band van een kind met haar ouders is zo puur als kan zijn, jullie zijn haar eerste gehechtheidsfiguren, haar basale veiligheid. En dat is niet te vervangen of te overschaduwen door leuke uitjes.
No worries!
dinsdag 25 februari 2020 om 21:35
Als ik dit lees, dan zijn mijn eerste gedachten, bij jou kan ze tot rust komen, jij kan haar aandacht thuis geven. 1 op 1 aandacht. Het is toch geen wedstrijd wie het meeste leuke dingen gaat doen buiten de deur. Wie weet verteld zij wel hoe leuk het bij jou is als je met dr koekjes bakt, knutselt of nog meer.
dinsdag 25 februari 2020 om 21:38
Herkenbaar, ik heb mij precies zo gevoeld en mijn kind was toen nog een stuk jonger. Ik was bang dat die nieuwe dame mijn positie als moeder zou innemen en mijn kind mij niet meer als moeder zou herkennen. Dat is natuurlijk je reinste onzin maar zo voelde het gewoon.
Inmiddels zijn we al een aantal vriendinnen verder, kind gaat met vader en vriendin ook altijd leuke dingen doen. Maar verteld mij bij thuiskomst dat het ook fijn is om even "niets" te hoeven doen. En verteld mij ook vaak genoeg dat ik de allerliefste moeder ben. Kind ziet zelf ook in dat papa alles "afkoopt". Ik zie mijn ex trouwens wel als de allerbeste vader van de hele wereld, hij verwend ons kind gewoon op een andere manier dan ik dat doe.
Wat ik wil zeggen; het komt echt wel goed. Vertrouw op je kind, die band die jullie hebben daar kan niemand aan komen!
Dikke knuffel
Inmiddels zijn we al een aantal vriendinnen verder, kind gaat met vader en vriendin ook altijd leuke dingen doen. Maar verteld mij bij thuiskomst dat het ook fijn is om even "niets" te hoeven doen. En verteld mij ook vaak genoeg dat ik de allerliefste moeder ben. Kind ziet zelf ook in dat papa alles "afkoopt". Ik zie mijn ex trouwens wel als de allerbeste vader van de hele wereld, hij verwend ons kind gewoon op een andere manier dan ik dat doe.
Wat ik wil zeggen; het komt echt wel goed. Vertrouw op je kind, die band die jullie hebben daar kan niemand aan komen!
Dikke knuffel
dinsdag 25 februari 2020 om 21:48
Geen enkele vrouw zal jou als moeder vervangen. Knoop dat in je oren. Jij bent de enige echte moeder in je dochter haar ogen. Daar gaan al die uitjes bij haar vader echt niets aan veranderen.
Mijn ex woont al enkele jaren samen en onze dochter vindt zijn vriendin heel lief. Dat is voor mij het belangrijkste. Ik kies er bewust voor om niet samen te wonen met een nieuwe partner zolang dochter in mijn huis woont. Who knows, misschien wil ik dat daarna ook niet eens meer.
Ik heb een week-week regeling met haar vader, ik werk fulltime, ik doe gewoon m'n huishouden als ze bij mij is. Ze helpt zelfs mee, vindt ze leuk. De schooldagen zijn nou eenmaal hectisch, en ik plan bewust niet het hele weekend vol. Zondag is meestal een chilldag. Ik heb sinds de breuk 6,5 jaar geleden een aantal tradities ingevoerd en ik merk dat dochter dat leuk vindt en daar waarde aan hecht.
Accepteer dat je geen wedstrijd hoeft te voeren met je ex en dat je niet de perfectie hoeft na te streven. Zoek ook kleine tradities op die je samen met je dochter kan beleven. Geloof weer in jezelf en in je vermogen om een leuk nieuw leven op te bouwen met je dochter op jullie manier.
Mijn ex woont al enkele jaren samen en onze dochter vindt zijn vriendin heel lief. Dat is voor mij het belangrijkste. Ik kies er bewust voor om niet samen te wonen met een nieuwe partner zolang dochter in mijn huis woont. Who knows, misschien wil ik dat daarna ook niet eens meer.
Ik heb een week-week regeling met haar vader, ik werk fulltime, ik doe gewoon m'n huishouden als ze bij mij is. Ze helpt zelfs mee, vindt ze leuk. De schooldagen zijn nou eenmaal hectisch, en ik plan bewust niet het hele weekend vol. Zondag is meestal een chilldag. Ik heb sinds de breuk 6,5 jaar geleden een aantal tradities ingevoerd en ik merk dat dochter dat leuk vindt en daar waarde aan hecht.
Accepteer dat je geen wedstrijd hoeft te voeren met je ex en dat je niet de perfectie hoeft na te streven. Zoek ook kleine tradities op die je samen met je dochter kan beleven. Geloof weer in jezelf en in je vermogen om een leuk nieuw leven op te bouwen met je dochter op jullie manier.
dinsdag 25 februari 2020 om 21:54
dinsdag 25 februari 2020 om 21:56
Ik herken het. Mijn ex gaat op dure vakantie elke week uiteten, dure kadootjes en dure uitjes. Helaas is zijn partner niet zo betrokken zoals jij schrijft en eigenlijk vind ik dat alleen maar jammer. Had graag gehad dat ze daar een 2e moeder zouden hebben voor de tijd dat ik het niet voor ze kan zijn.
Ben lang onzeker geweest over de verwennerij omdat ik dat niet kon. Maar hier komen ze tot rust, maken we het gezellig met filmavond en lekkers, spelletjes, koekjes bakken, stoeien en thee drinken met wat lekkers als ze uit school komen.
Ze zijn inmiddels een stuk ouder, genieten van de luxe bij papa maar genieten ook van de momenten hier.
Mij heeft het geholpen vooral niet te kijken naar wat ze daar doen, maar vooral naar het gezin hier te kijken. Je hebt niks.met htbkeven daar te maken.
Verder begrijp ik niet dat je altijd thuis bent. Er zijn genoeg leuke dingen die weinig of geen geld kosten om Te ondernemen. Laat ook vooral het huishouden zoveel mogelijk liggen voor de dagen dat ze bij papa is, dan heb je alle tijd voor haar als ze bij jou is.
Ben lang onzeker geweest over de verwennerij omdat ik dat niet kon. Maar hier komen ze tot rust, maken we het gezellig met filmavond en lekkers, spelletjes, koekjes bakken, stoeien en thee drinken met wat lekkers als ze uit school komen.
Ze zijn inmiddels een stuk ouder, genieten van de luxe bij papa maar genieten ook van de momenten hier.
Mij heeft het geholpen vooral niet te kijken naar wat ze daar doen, maar vooral naar het gezin hier te kijken. Je hebt niks.met htbkeven daar te maken.
Verder begrijp ik niet dat je altijd thuis bent. Er zijn genoeg leuke dingen die weinig of geen geld kosten om Te ondernemen. Laat ook vooral het huishouden zoveel mogelijk liggen voor de dagen dat ze bij papa is, dan heb je alle tijd voor haar als ze bij jou is.
dinsdag 25 februari 2020 om 21:58
Accepteer ook je eigen keuzes en prioriteiten in opvoeding: jij vindt 'vervelen' ook goed, zo af en toe, maar tegelijkertijd ben je bang dat je haar tekort doet als je niet allerlei uitjes gaat doen. Dat spreekt elkaar tegen en daarmee maak je jezelf onzeker!
Jij vindt het heerlijk om rustige dagen thuis door te brengen, je ziet en voelt dat je dochter het dan ook fijn heeft. Mooi. Houden zo. En bij haar vader doet ze andere dingen waar ze (denk ik en hoop ik) ook blij van wordt. Dat is dus het beste van twee werelden!!
Daarnaast, als je het echt belangrijk vindt (en niet omdat je op wilt wegen tegen het leven dat je ex leidt/aan je dochter biedt), zou je kunnen kijken wat je kunt doen om jullie leven minder 'alleen met zijn tweetjes' te maken: op vakantie met andere alleenstaande ouders? Vaker met vrienden met kinderen op stap?
En verder alles wat iedereen hiervoor schreef.
Jij vindt het heerlijk om rustige dagen thuis door te brengen, je ziet en voelt dat je dochter het dan ook fijn heeft. Mooi. Houden zo. En bij haar vader doet ze andere dingen waar ze (denk ik en hoop ik) ook blij van wordt. Dat is dus het beste van twee werelden!!
Daarnaast, als je het echt belangrijk vindt (en niet omdat je op wilt wegen tegen het leven dat je ex leidt/aan je dochter biedt), zou je kunnen kijken wat je kunt doen om jullie leven minder 'alleen met zijn tweetjes' te maken: op vakantie met andere alleenstaande ouders? Vaker met vrienden met kinderen op stap?
En verder alles wat iedereen hiervoor schreef.
dinsdag 25 februari 2020 om 22:03
Eens met iedereen hierboven.
Jij bent haar moeder, onvervangbaar.
En dat blijft ook altijd zo. Zeker weten!
Zelf ook ervaring mee dat we uit elkaar gingen en kind van 4 opeens te maken kreeg met vriendinnen van ex.
Als ze lief zijn voor het kind, fijn .
We zijn nu 10 jaar verder en kan oprecht zeggen dat ik al jaaaaren geen onzekere gevoelens meer daarover heb.
Geef het wat tijd, het zit goed en dat blijft ook zo.
Jij bent haar moeder, onvervangbaar.
En dat blijft ook altijd zo. Zeker weten!
Zelf ook ervaring mee dat we uit elkaar gingen en kind van 4 opeens te maken kreeg met vriendinnen van ex.
Als ze lief zijn voor het kind, fijn .
We zijn nu 10 jaar verder en kan oprecht zeggen dat ik al jaaaaren geen onzekere gevoelens meer daarover heb.
Geef het wat tijd, het zit goed en dat blijft ook zo.
dinsdag 25 februari 2020 om 22:03
Je hoeft je niet te vergelijken. Je hoeft niet bang te zijn om er schamel bij af te steken. Jij bent de moeder. De enige. En moeder is de liefste. Daar verandert een uitstapje niets aan. Honderd uitstapjes ook niet. Op dat punt is er dus geen enkele reden om onzeker te zijn of je minder te voelen.
Wel een aandachtspunt in mijn ogen: je maakt het wel erg groot! Van het begin van de relatie, tot de uitstapjes, haar kennismaking met de familie, wekenlang vechten tegen de tranen, je de ogen uit de kop huilen als je kind daar is....kom op joh, get a grip! Laat je niet zo ontzettend meeslepen in je eigen emoties. Daar wordt het niet beter van.
Mensen steken je hier een hart onder de riem, neem die boost als gelegenheid om jezelf wat meer bij elkaar te rapen.
Wel een aandachtspunt in mijn ogen: je maakt het wel erg groot! Van het begin van de relatie, tot de uitstapjes, haar kennismaking met de familie, wekenlang vechten tegen de tranen, je de ogen uit de kop huilen als je kind daar is....kom op joh, get a grip! Laat je niet zo ontzettend meeslepen in je eigen emoties. Daar wordt het niet beter van.
Mensen steken je hier een hart onder de riem, neem die boost als gelegenheid om jezelf wat meer bij elkaar te rapen.
dinsdag 25 februari 2020 om 22:20
Ik vind het jammer dat je het als competitie ziet. Als het een populariteitswedstrijd is, dan spreekt hier iemand die al 5-0 achter staat.
Ik stel namelijk grenzen, vind dat ze moeten opruimen, op tijd naar bed, gezond eten (en dus niet volproppen met snoep, chips en frietjes).
Letterlijk zeggen mijn kinderen dat ze daarom liever bij mama zijn.
En ja, niet leuk om te horen, maar het is niet mijn taak om leuk gevonden te worden. Het is mijn taak om mijn kinderen de handvatten te geven om later een geweldig leven te hebben.
Dus to, maak gewoon de juiste keuzes voor jouw kind en weet dat het daar vooral om draait.
Ik stel namelijk grenzen, vind dat ze moeten opruimen, op tijd naar bed, gezond eten (en dus niet volproppen met snoep, chips en frietjes).
Letterlijk zeggen mijn kinderen dat ze daarom liever bij mama zijn.
En ja, niet leuk om te horen, maar het is niet mijn taak om leuk gevonden te worden. Het is mijn taak om mijn kinderen de handvatten te geven om later een geweldig leven te hebben.
Dus to, maak gewoon de juiste keuzes voor jouw kind en weet dat het daar vooral om draait.
dinsdag 25 februari 2020 om 22:51
De loyaliteit van kinderen naar hun eigen ouders is zo groot..... onderschat dat niet!
Ik herken het wel, bij vaderlief altijd pizza eten en een broertje als speelkameraadje. Toch ben ik er van overtuigd dat zoon net zo loyaal is aan mij als aan zijn vader. Iedere dag uitstapjes klinkt leuk maar is ook doodvermoeiend. Heerlijk dat je dochter bij jou tot rust kan komen!
En het went, deze situatie en deze gevoelens. Soms zijn ze scherper soms ook even weg. T wordt meestal wel makkelijker.
Ik herken het wel, bij vaderlief altijd pizza eten en een broertje als speelkameraadje. Toch ben ik er van overtuigd dat zoon net zo loyaal is aan mij als aan zijn vader. Iedere dag uitstapjes klinkt leuk maar is ook doodvermoeiend. Heerlijk dat je dochter bij jou tot rust kan komen!
En het went, deze situatie en deze gevoelens. Soms zijn ze scherper soms ook even weg. T wordt meestal wel makkelijker.
dinsdag 25 februari 2020 om 23:56
Stop met dagelijks meerdere keren contact te hebben over jullie dochter.
Je doet jezelf er alleen maar pijn mee.
Nu zul je denken ja maar we moeten elkaar toch op de hoogte houden.
Dat zijn nieuwe vriendin daar bleef slapen en in het weekend overal mee naar toe gaat dat is een enorm grote verandering geweest in het leven van je dochter. Jij wist van niets! Als zulke belangrijke dingen niet worden gedeeld dan heeft het delen van onbenullige dingen toch ook geen zin. Wees eerlijk zoveel belangrijks valt er elke dag niet te melden.
Als jij minder hoort over wat daar gebeurd dan hen je er ook minder last van.
Je doet jezelf er alleen maar pijn mee.
Nu zul je denken ja maar we moeten elkaar toch op de hoogte houden.
Dat zijn nieuwe vriendin daar bleef slapen en in het weekend overal mee naar toe gaat dat is een enorm grote verandering geweest in het leven van je dochter. Jij wist van niets! Als zulke belangrijke dingen niet worden gedeeld dan heeft het delen van onbenullige dingen toch ook geen zin. Wees eerlijk zoveel belangrijks valt er elke dag niet te melden.
Als jij minder hoort over wat daar gebeurd dan hen je er ook minder last van.
Groot gelijk!
woensdag 26 februari 2020 om 00:42
Jij bent de enige moeder. Niemand kan jou vervangen.
Ik zie dat bij leerlingen die hun eigen moeder zo jong verloren hebben dat ze zelf geen herinneringen hebben, enkel foto’s. Stiefmoeder is dan de enige moederfiguur die ze ooit hebben gekend en daar houden ze heel veel van. Maar hun moeder (zelfs die ‘titel’ al) dat is er maar één. Je moet het als moeder wel heeeeeel bont maken wil je de loyaliteit van jouw kind verspelen. En dat zijn acties die je zelf onderneemt, niet wat een ex doet, niet wat een stiefmoeder doet.
Ik zie dat bij leerlingen die hun eigen moeder zo jong verloren hebben dat ze zelf geen herinneringen hebben, enkel foto’s. Stiefmoeder is dan de enige moederfiguur die ze ooit hebben gekend en daar houden ze heel veel van. Maar hun moeder (zelfs die ‘titel’ al) dat is er maar één. Je moet het als moeder wel heeeeeel bont maken wil je de loyaliteit van jouw kind verspelen. En dat zijn acties die je zelf onderneemt, niet wat een ex doet, niet wat een stiefmoeder doet.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 26 februari 2020 om 00:59
Als jij ophoudt met opmerkingen die niets toevoegen, kunnen we op de inhoud ingaan.
TO is onzeker in haar hoedanigheid van moeder en gebruikt daarvoor het woord 'mama.'
Zij lijkt mij Vlaams qua uitdrukking en ik zie in beiden niets verkeerds.
Houd daar rekening mee of zeg gewoon niets.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
woensdag 26 februari 2020 om 01:11
TO, de handelswijze van jouw ex is zacht gezegd raar, komt instabiel over en lijkt gericht op het 'leuk' willen hebben voor hemzelf.
Het lijkt mij normaal dat je niet meteen een nieuwe partner lanceert bij jonge kinderen (inclusief die van de nieuwe vlam) in de familie enz. zonder jou in de lichten, terwijl er toch een co-ouderschap is.
Het heeft twee kanten.
Jij gaat nog teveel uit van 'het samen goed doen' voor jullie kind, terwijl jouw ex daar meer lak aan heeft en zijn eigen belang nastreeft (stel je voor dat hij alleen is en eerst even rustig aandoet).
Tegelijk zit jij te hoog in je emotie. Zoals velen al zeggen, er is maar één moeder, en dat ben jij. Wees daar dus niet zo onzeker over, tenzij je gegronde reden hebt dat over jezelf te zijn. Anders is het eenvoudig een kwestie van dit in het juiste perspectief zien. Laat je ex toch schuiven. Voor hetzelfde geld is het morgen weer uit met de nieuwe vlam die zo hoognodig (met kinderen) in het geheel geplempt moest worden. Laat die problematiek bij hem en blijf de stabiele factor voor jullie kind. Het gaat niet om wie de leukste uitjes heeft. Het gaat niet om de grootste kamer. Het gaat ook niet om (mogelijk vergankelijke) speelkameraadjes.
Een kind bouwt daarop uiteindelijk geen keuzes, mocht je daar bang voor zijn.
Een kind zou die keuzes überhaupt niet moeten ervaren.
Relativeer het zonder het af te kraken.
'Goh, leuk dat je zo fijn gespeeld hebt met Pietje en Mientje bij papa.'
Kraak het niet af, maar bouw zelf aan een vaste, stabiele omgeving en terugvalmogelijkheid mochten de speelkameraadjes opeens weer verdwijnen.
Mocht je zelf iemand tegenkomen, bouw het dan eerst rustig op zonder kids. In de tijd dat ze niet bij jou zijn dus.
Tot je zéker weet of het wat is. Geef zelf het goede voorbeeld.
Dat is wat kids uiteindelijk nodig hebben. Het dagelijks, vaste kopje thee van mama.
Aldus jouw rol als moeder.
Sterkte!
Het lijkt mij normaal dat je niet meteen een nieuwe partner lanceert bij jonge kinderen (inclusief die van de nieuwe vlam) in de familie enz. zonder jou in de lichten, terwijl er toch een co-ouderschap is.
Het heeft twee kanten.
Jij gaat nog teveel uit van 'het samen goed doen' voor jullie kind, terwijl jouw ex daar meer lak aan heeft en zijn eigen belang nastreeft (stel je voor dat hij alleen is en eerst even rustig aandoet).
Tegelijk zit jij te hoog in je emotie. Zoals velen al zeggen, er is maar één moeder, en dat ben jij. Wees daar dus niet zo onzeker over, tenzij je gegronde reden hebt dat over jezelf te zijn. Anders is het eenvoudig een kwestie van dit in het juiste perspectief zien. Laat je ex toch schuiven. Voor hetzelfde geld is het morgen weer uit met de nieuwe vlam die zo hoognodig (met kinderen) in het geheel geplempt moest worden. Laat die problematiek bij hem en blijf de stabiele factor voor jullie kind. Het gaat niet om wie de leukste uitjes heeft. Het gaat niet om de grootste kamer. Het gaat ook niet om (mogelijk vergankelijke) speelkameraadjes.
Een kind bouwt daarop uiteindelijk geen keuzes, mocht je daar bang voor zijn.
Een kind zou die keuzes überhaupt niet moeten ervaren.
Relativeer het zonder het af te kraken.
'Goh, leuk dat je zo fijn gespeeld hebt met Pietje en Mientje bij papa.'
Kraak het niet af, maar bouw zelf aan een vaste, stabiele omgeving en terugvalmogelijkheid mochten de speelkameraadjes opeens weer verdwijnen.
Mocht je zelf iemand tegenkomen, bouw het dan eerst rustig op zonder kids. In de tijd dat ze niet bij jou zijn dus.
Tot je zéker weet of het wat is. Geef zelf het goede voorbeeld.
Dat is wat kids uiteindelijk nodig hebben. Het dagelijks, vaste kopje thee van mama.
Aldus jouw rol als moeder.
Sterkte!
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
