Kinderen
alle pijlers
genoeg liefde voor een kind?
maandag 5 november 2007 om 11:07
Misschien gek topic. Maar soms vraag ik me af of ik wel genoeg liefde heb voor een kindje. Mijn man en ik zouden wel graag een baby willen. ik ook dus. Maar af en toe heb ik wel angst dat ik niet genoeg van zo'n kindje kan houden. Dat ik me misschien teveel beperkt ga voelen (wij maken nu veel reizen enzo) Ik kan soms heel enthousiast zijn voor dingen, maar vroeg of laat verlies ik altijd mijn interesse. Dan ben ik superenthousiast voor een huisdier, maar dan heb ik het beest en na een paar weken zou ik willen dat ik het naar een kinderboerderij kon brengen. Ik geef er dan gewoon weinig meer om. Een baby is anders dan een cavia, dat snap ik wel. Maar ik maak me soms toch wel even zorgen. Tenslotte is het ook niet iets wat je van te voren al kan weten. Ik heb mezelf nog nooit als moeder meegemaakt, dus ik heb ook geen idee wat voor moeder ik zal worden. Ik heb nog nooit een baby gehad, dus ik heb geen idee hoeveel liefde ik zal voelen. dat maakt me gewoon soms onzeker...
maandag 5 november 2007 om 11:30
Als je twijfelt over een kindje zou ik er sowieso niet aan beginnen. Je kunt een baby inderdaad absoluut niet vergelijken met een huisdier. Wat ik me afvraag: heb je geen genoeg van je man? Je hebt toch ook voldoende liefde voor je man? Dan kun je toch ook veel liefde hebben voor een baby? Een baby is je eigen vlees en bloed. Een baby zou de bekroning zijn van jullie liefde samen. De liefde een eigen baby gaat heus niet zo maar over hoor. Zodra de baby geboren is wordt je overvallen door een oer moedergevoel, tenminst bij mij hoor. Niemand weet van te voren wat voor moeder zij zal worden. Dit kun je ook niet voorspellen. Het belangrijkst is dat je een kind liefde, aandacht en de nodige verzorging geeft. Dan komt het echt goed. Het is natuurlijk wel zo dat je leven enorm zal veranderen en dat je bepaalde dingen niet meer "zomaar" kunt doen. Je moet dingen regelen voordat je andere dingen kunt gaan doen omdat je rekening houdt met je kindje. En ik denk dat elke moeder onzeker is in het begin.
maandag 5 november 2007 om 11:51
waar je je wel heel bewust van moet zijn is dat je je aan moet passen aan je kind. Ik had gehoopt een kind te krijgen die ik overal mee naar toe zou kunnen nemen. Dit is niet het geval. Hij moet gewoon 2x per dag een uur/anderhalf uur slapen, anders verandert hij in een monster. Dat slapen moet ook in een bed. Hoeft niet zonodig thuis te zijn. Maar hij moet op zijn buik in bed liggen. Daar gaan mijn ideeen van een middagje op het terras met beeb in de wandelwagen die lekker ligt te tukken.
maandag 5 november 2007 om 12:18
maandag 5 november 2007 om 12:48
Liefde voelen voor je kind zal waarschijnlijk niet zo'n probleem zijn, dat gaat (meestal) automatisch.
Je teveel beperkt voelen dat kan natuurlijk wel! Wat verwacht je van de baby- dreumes-, peuter-, kinder- en tienertijd? Je kan natuurlijk niet meer op precies dezelfde voet doorleven met een kind. Je kind heeft zijn rust nodig en je kan nu bedenken dat je kindje ook wel onderweg in een wandelwagen kan slapen, maar dit werkt niet bij alle babies. Reizen met een kindje kan ook wel, maar niet op dezelfde manier als jullie gewend zijn. Je moet veel meer plannen en kan minder spontaan dingen doen als je nu gewend bent. Je kindje kan veel huilen, niet willen slapen, ziek worden, etc. Dus wat verwacht je ervan? En ook niet onbelangrijk, wat verwacht je vriend ervan? Is dat realistisch? En ben je bereid (zijn jullie) bereid een deel van jullie vrijheden op te geven?
Je teveel beperkt voelen dat kan natuurlijk wel! Wat verwacht je van de baby- dreumes-, peuter-, kinder- en tienertijd? Je kan natuurlijk niet meer op precies dezelfde voet doorleven met een kind. Je kind heeft zijn rust nodig en je kan nu bedenken dat je kindje ook wel onderweg in een wandelwagen kan slapen, maar dit werkt niet bij alle babies. Reizen met een kindje kan ook wel, maar niet op dezelfde manier als jullie gewend zijn. Je moet veel meer plannen en kan minder spontaan dingen doen als je nu gewend bent. Je kindje kan veel huilen, niet willen slapen, ziek worden, etc. Dus wat verwacht je ervan? En ook niet onbelangrijk, wat verwacht je vriend ervan? Is dat realistisch? En ben je bereid (zijn jullie) bereid een deel van jullie vrijheden op te geven?
dinsdag 6 november 2007 om 12:41
Ik vind het wel een schattige vraag... ik had 'm geloof ik kunnen stellen voordat ik m'n eerste kindje kreeg. En nu twijfel ik soms ook weer of ik van de (aankomende) tweede wel net zoveel kan houden als van de eerste. Maar 'k heb er deze keer wel ietsje meer vertrouwen in 
Ik houd ook van reizen, met vrienden afspreken etc. en dat is nu zeker niet onmogelijk, maar echt wel meer 'gedoe' geworden. We zijn in 2 jaar tijd nog niet verder geweest dan Kreta, haha. Maar wat ik van mijn kindje krijg, daar kan werkelijk geen van alle vroegere reizen die ik gemaakt heb, tegenop.
Ik houd ook van reizen, met vrienden afspreken etc. en dat is nu zeker niet onmogelijk, maar echt wel meer 'gedoe' geworden. We zijn in 2 jaar tijd nog niet verder geweest dan Kreta, haha. Maar wat ik van mijn kindje krijg, daar kan werkelijk geen van alle vroegere reizen die ik gemaakt heb, tegenop.
dinsdag 6 november 2007 om 12:52
hahaha geweldig, ik had dezelfde angst vooraf, wilde ook altijd een cavia, konijn, ratten, en als ze er dan waren verloor ik na verloop van tijd mijn interesse. En zaten ze te verpieteren in hun hokjes.
Ook heb ik gewoon niet zoveel met kinderen en babys in het algemeen, wel met tieners.
MAAR; toen legden ze dat kleine mormeltje op mijn buik; en mijn hart borrelde over van liefde, en nog steeds. Ik heb nog steeds niet zoveel met andere kinderen, verlies nog steeds interesse in huisdieren, maar mijn schatje van 13 maanden; wauw; helemaal verliefd op. En ik heb nogal een snel gefrustreerd, nijdig, ongeduldig en ondeugend exemplaar gekregen, dat maakt allemaal niet uit, van haar wil ik er nog wel tien. En ze is het liefste wezentje dat ik ken.
Nou weet ik natuurlijk niet hoe het overeen paar jaar zou zijn, maar tot nu toe heeft ze de termijn van mijn huisdieren al ver overschreden
Ook heb ik gewoon niet zoveel met kinderen en babys in het algemeen, wel met tieners.
MAAR; toen legden ze dat kleine mormeltje op mijn buik; en mijn hart borrelde over van liefde, en nog steeds. Ik heb nog steeds niet zoveel met andere kinderen, verlies nog steeds interesse in huisdieren, maar mijn schatje van 13 maanden; wauw; helemaal verliefd op. En ik heb nogal een snel gefrustreerd, nijdig, ongeduldig en ondeugend exemplaar gekregen, dat maakt allemaal niet uit, van haar wil ik er nog wel tien. En ze is het liefste wezentje dat ik ken.
Nou weet ik natuurlijk niet hoe het overeen paar jaar zou zijn, maar tot nu toe heeft ze de termijn van mijn huisdieren al ver overschreden
dinsdag 6 november 2007 om 13:24
Hmmm...
Deze vraag lijkt me een in de categorie 'iedereen kan het, dus jij ook.'
Niemand is toch moeder voor ze kinderen krijgt? Dus niemand weet toch van te voren wat voor moeder je zult zijn? Maak je niet zo druk, zeg, doe reeel.
Bedenk gewoon wat je wilt. Zie je je later met kinderen? Dan zou ik er maar snel aan beginnen als je nick je leeftijd verraadt. Zie je jezelf later vooral reizen, doen waar je zin in hebt en nergens rekening mee houden? Dan vooral geen kind.
Succes!
Deze vraag lijkt me een in de categorie 'iedereen kan het, dus jij ook.'
Niemand is toch moeder voor ze kinderen krijgt? Dus niemand weet toch van te voren wat voor moeder je zult zijn? Maak je niet zo druk, zeg, doe reeel.
Bedenk gewoon wat je wilt. Zie je je later met kinderen? Dan zou ik er maar snel aan beginnen als je nick je leeftijd verraadt. Zie je jezelf later vooral reizen, doen waar je zin in hebt en nergens rekening mee houden? Dan vooral geen kind.
Succes!
