Kinderen
alle pijlers
Grote zorgen rondom zindelijkheid (lange OP)
dinsdag 19 november 2024 om 21:22
Wij maken ons grote zorgen rondom de zindelijkheid van ons kind (die ik in dit verhaal even 'Kind' noem). Kind is 4,5. Was al vrij snel zindelijk met poepen maar Kind qua plassen zindelijk krijgen lukt niet.
Kind zette zich hier wel erg voor in en net als 'normale ouders' zijn we op een gegeven moment aan de slag gegaan met zindelijkheid. Wat op een gegeven moment opviel was dat Kind erg vaak plaste. Echt enorm vaak. Denk aan 8x per uur. Hierdoor stagneerde het zindelijkheidsproces. Overigens hebben we destijds echt vrijwel alle mogelijke beloningssystemen geprobeerd. Na tijdenlang niet serieus te zijn genomen door de huisarts, werden we uiteindelijk doorverwezen naar de kinderarts. Daar werden allerlei medische oorzaken uitgesloten, maar bleek Kind wel een veel te kleine blaasinhoud te hebben. Diagnose overactieve blaas.
Kind kreeg medicatie en we moesten oefeningen doen. Plassen en drinken combineren en de tijd daartussen oprekken. Het leek eerst niet te helpen, toen weer wel, toen weer niet etc. Op vakantie hebben we een hele goede periode gehad van max 1x per dag nat. Die lijn zette zich bij thuiskomst nog ongeveer een week (weet niet meer precies?) door. Daarna ging het weer slecht. En dat slechte duurt nu alweer weken. Overigens is de blaas wel groter geworden nu (is gemeten, maar toch gaat het slecht en is kind vrijwel de hele dag nat, verschoont zichzelf op school ook niet uit zichzelf).
De praktijksituatie is dat Kind wel naar school gaat, maar dat ik Kind na schooltijd meteen onder de douche moet zetten. Hij is dan helemaal beplast. Zelfs trui en jas zijn standaard nat bij ophalen. Je begrijpt dat de stank niet te verdragen is en gister stond ik Kind echt kokhalzend uit te kleden.
Kind heeft vaak aangegeven niet meer in de broek te willen plassen, maar 'ik voel het niet mama.' Dit geloof ik en tegelijkertijd is het ook gek, want er zijn momenten geweest (zoals op de camping) waarop hij het wel voelde en zelf ging. En ook thuis zijn die momenten er echt wel. Het record is 4 dagen droog ooit (was de schoolweek na de vakantie, dit is daarna nooit meer voorgekomen, zelfs niet één dag). Wanneer ik vraag 'moet je ook plassen' is het antwoord meestal nee. En vaak voelt hij dan bijv. 10 minuten later toch dat hij moet. Hij is dan al wel nat.
Op vaste tijden sturen helpt trouwens ook niet. Ook al geprobeerd. We hebben eigenlijk álles al geprobeerd. Dus hoe goed bedoeld ook, tips over stickers, cadeaus, urifoon onderbroeken, plaswekkers, ontprikkelen etc etc hoef je écht niet te geven...
En inmiddels hebben we al vele wanhopige momenten gekend. De kinderarts heeft inmiddels in overleg met ons de medicijnen gestopt, want blijkbaar helpt het niet. Je wil je kind ook niet nodeloos volstoppen met medicatie. Sinds het stoppen met de medicatie is er geen merkbaar verschil. Het ging al slecht en dat gaat het nu nog steeds. De kinderarts wil nu doorverwijzen naar de kinderpsycholoog om te kijken of er een ander probleem ten grondslag ligt.
Nu heb ik e.e.a. overlegd in mijn werkveld (psychologische sector) en wetenschappelijke artikelen bestudeerd. Wat blijkt? De rijping van het zindelijkheidscentrum van kinderen vindt plaats ergens tussen globaal het 2e/3e en 7e/8e jaar.
Kind is slim en het team in het ziekenhuis noemt dit ook steeds, kind is talig, leest drie letter woorden en schrijft zijn naam. Nu zit ik te denken: Niet alles kan tegelijk rijp zijn. Blijkbaar loopt Kind talig voor en is dat Kind zijn sterke punt. Als het zindelijkheidssysteem blijkbaar nog niet klaar is, is het zinloos om toch steeds te verwachten (en dan bedoel ik ook de sociale druk die erbij komt kijken) dat het lukt. Misschien heeft het nog wel een jaar of langer nodig.
We hebben daarom besloten dat we Kind rust willen geven. Dat wil zeggen, de focus eraf. We zijn echt klaar met die fases van 10x per dag wassen en omkleden en standaard douchen vanuit school. Op een gegeven moment ben je nergens anders meer mee bezig en is het genieten van de hele kindertijd gewoon weg. Kind kan nu bijvoorbeeld ook niet bij vriendjes thuis spelen, laat staan direct uit school met hen mee. Mijn God zeg, voor Kind moet dit ook een hel zijn dat er continu iets verwacht wordt wat je niet waar kan maken. Dat loslaten is aan de ene kant voor Kind prettig, en aan de andere kant voor ons ook (een uitstapje naar de buurtsuper is nu bijv. al een bron van stress en bij een gezinsuitje nemen we standaard een tas met zo'n tien broeken mee en zijn we continu bezig mrt opletten, wassen en verschonen).
In de praktijk betekent loslaten: voor het plassen terug naar de luiers (en als je wél voelt dat je moet, gá je natuurlijk en dat is gewoon super knap). Poepen is geen issue, ook met een luier aan gaat Kind daar uit zichzelf voor naar de wc.
Echter! We worden nu aan alle kanten al gewaarschuwd voor pesterij in de toekomst. En daarom wil ik het probleem aan de ene kant normaliseren (joh, dit is nu eenmaal jouw 'dingetje', iemand anders heeft misschien als 'dingetje' dat ie snel moet huilen, bloost, stottert of een wijnvlek in zijn gezicht heeft. Laten we vooral beseffen dat iedereen er gewoon bij hoort. Maar ja, dat is mijn visie, maar mijn moederhart weet natuurlijk ook dat dit in de praktijk anders werk (kinderen kunnen keihard zijn).
Het idee van kinderpsycholoog wil ik tevens niet in mee gaan (op aanraden van collega's in mijn werkveld). Veel testen voor kinderen zijn niet valide/betrouwbaar, soms krijgt een kind bijv. een label opgeplakt die op 8 jarige leeftijd ineens volledig onterecht toegediend blijkt te zijn geweest. Kinderen kunnen daar echt geschaad door raken. Kind is zoals hij is en is verder in onze (en omstanders/school/bso ogen) ook volledig 'normaal'. Een lief, gevoelig kind. Een eventueel label zal meer kwaad dan goed doen, met in het achterhoofd dan ook nog eens de grote vraagtekens bij de validiteit en betrouwbaarheid van eventuele tests en diagnoses (en de belasting van Kind hiermee).
Wat wil ik met dit topic?
Ten eerste een stukje herkenning, ik ken echt nul ouders die tegen dit probleem aan lopen. Wel tegen het probleem van een overactieve blaas, maar niet de situatie waar wij in zitten.
Ten tweede misschien aanhoren hoe jullie dit aan zouden pakken op school. Deze week hebben we weer een gesprek met de juf. We gaan bovenstaand plan noemen. Ik ben bang dat ze hier weinig in zien en vooral het stukje pesterij gaan noemen.
Sidenote daarbij is dan ook nog dat áls kind een luier aanheeft en deze vol zit, hij het niet uit zichzelf verschoont. Met wederom een natte broek tot gevolg. Hier moet dan echt op gestuurd worden. En dan vraag ik me af: waar ga je dat omkleden en verschonen dan doen? In de wc's van school lijkt mij een onveilige en onwenselijke situatie. Vooral omdat ook kinderen van andere klassen Kind dan met luiers in de weer zien en daar iets van gaan zeggen. Kind geeft nu al vaak aan 'nee geen luier!'. Maar in de praktijk blijkt het wel voor Kind een last te zijn die van Kind af valt.
Liefs van een wanhopige moeder
Kind zette zich hier wel erg voor in en net als 'normale ouders' zijn we op een gegeven moment aan de slag gegaan met zindelijkheid. Wat op een gegeven moment opviel was dat Kind erg vaak plaste. Echt enorm vaak. Denk aan 8x per uur. Hierdoor stagneerde het zindelijkheidsproces. Overigens hebben we destijds echt vrijwel alle mogelijke beloningssystemen geprobeerd. Na tijdenlang niet serieus te zijn genomen door de huisarts, werden we uiteindelijk doorverwezen naar de kinderarts. Daar werden allerlei medische oorzaken uitgesloten, maar bleek Kind wel een veel te kleine blaasinhoud te hebben. Diagnose overactieve blaas.
Kind kreeg medicatie en we moesten oefeningen doen. Plassen en drinken combineren en de tijd daartussen oprekken. Het leek eerst niet te helpen, toen weer wel, toen weer niet etc. Op vakantie hebben we een hele goede periode gehad van max 1x per dag nat. Die lijn zette zich bij thuiskomst nog ongeveer een week (weet niet meer precies?) door. Daarna ging het weer slecht. En dat slechte duurt nu alweer weken. Overigens is de blaas wel groter geworden nu (is gemeten, maar toch gaat het slecht en is kind vrijwel de hele dag nat, verschoont zichzelf op school ook niet uit zichzelf).
De praktijksituatie is dat Kind wel naar school gaat, maar dat ik Kind na schooltijd meteen onder de douche moet zetten. Hij is dan helemaal beplast. Zelfs trui en jas zijn standaard nat bij ophalen. Je begrijpt dat de stank niet te verdragen is en gister stond ik Kind echt kokhalzend uit te kleden.
Kind heeft vaak aangegeven niet meer in de broek te willen plassen, maar 'ik voel het niet mama.' Dit geloof ik en tegelijkertijd is het ook gek, want er zijn momenten geweest (zoals op de camping) waarop hij het wel voelde en zelf ging. En ook thuis zijn die momenten er echt wel. Het record is 4 dagen droog ooit (was de schoolweek na de vakantie, dit is daarna nooit meer voorgekomen, zelfs niet één dag). Wanneer ik vraag 'moet je ook plassen' is het antwoord meestal nee. En vaak voelt hij dan bijv. 10 minuten later toch dat hij moet. Hij is dan al wel nat.
Op vaste tijden sturen helpt trouwens ook niet. Ook al geprobeerd. We hebben eigenlijk álles al geprobeerd. Dus hoe goed bedoeld ook, tips over stickers, cadeaus, urifoon onderbroeken, plaswekkers, ontprikkelen etc etc hoef je écht niet te geven...
En inmiddels hebben we al vele wanhopige momenten gekend. De kinderarts heeft inmiddels in overleg met ons de medicijnen gestopt, want blijkbaar helpt het niet. Je wil je kind ook niet nodeloos volstoppen met medicatie. Sinds het stoppen met de medicatie is er geen merkbaar verschil. Het ging al slecht en dat gaat het nu nog steeds. De kinderarts wil nu doorverwijzen naar de kinderpsycholoog om te kijken of er een ander probleem ten grondslag ligt.
Nu heb ik e.e.a. overlegd in mijn werkveld (psychologische sector) en wetenschappelijke artikelen bestudeerd. Wat blijkt? De rijping van het zindelijkheidscentrum van kinderen vindt plaats ergens tussen globaal het 2e/3e en 7e/8e jaar.
Kind is slim en het team in het ziekenhuis noemt dit ook steeds, kind is talig, leest drie letter woorden en schrijft zijn naam. Nu zit ik te denken: Niet alles kan tegelijk rijp zijn. Blijkbaar loopt Kind talig voor en is dat Kind zijn sterke punt. Als het zindelijkheidssysteem blijkbaar nog niet klaar is, is het zinloos om toch steeds te verwachten (en dan bedoel ik ook de sociale druk die erbij komt kijken) dat het lukt. Misschien heeft het nog wel een jaar of langer nodig.
We hebben daarom besloten dat we Kind rust willen geven. Dat wil zeggen, de focus eraf. We zijn echt klaar met die fases van 10x per dag wassen en omkleden en standaard douchen vanuit school. Op een gegeven moment ben je nergens anders meer mee bezig en is het genieten van de hele kindertijd gewoon weg. Kind kan nu bijvoorbeeld ook niet bij vriendjes thuis spelen, laat staan direct uit school met hen mee. Mijn God zeg, voor Kind moet dit ook een hel zijn dat er continu iets verwacht wordt wat je niet waar kan maken. Dat loslaten is aan de ene kant voor Kind prettig, en aan de andere kant voor ons ook (een uitstapje naar de buurtsuper is nu bijv. al een bron van stress en bij een gezinsuitje nemen we standaard een tas met zo'n tien broeken mee en zijn we continu bezig mrt opletten, wassen en verschonen).
In de praktijk betekent loslaten: voor het plassen terug naar de luiers (en als je wél voelt dat je moet, gá je natuurlijk en dat is gewoon super knap). Poepen is geen issue, ook met een luier aan gaat Kind daar uit zichzelf voor naar de wc.
Echter! We worden nu aan alle kanten al gewaarschuwd voor pesterij in de toekomst. En daarom wil ik het probleem aan de ene kant normaliseren (joh, dit is nu eenmaal jouw 'dingetje', iemand anders heeft misschien als 'dingetje' dat ie snel moet huilen, bloost, stottert of een wijnvlek in zijn gezicht heeft. Laten we vooral beseffen dat iedereen er gewoon bij hoort. Maar ja, dat is mijn visie, maar mijn moederhart weet natuurlijk ook dat dit in de praktijk anders werk (kinderen kunnen keihard zijn).
Het idee van kinderpsycholoog wil ik tevens niet in mee gaan (op aanraden van collega's in mijn werkveld). Veel testen voor kinderen zijn niet valide/betrouwbaar, soms krijgt een kind bijv. een label opgeplakt die op 8 jarige leeftijd ineens volledig onterecht toegediend blijkt te zijn geweest. Kinderen kunnen daar echt geschaad door raken. Kind is zoals hij is en is verder in onze (en omstanders/school/bso ogen) ook volledig 'normaal'. Een lief, gevoelig kind. Een eventueel label zal meer kwaad dan goed doen, met in het achterhoofd dan ook nog eens de grote vraagtekens bij de validiteit en betrouwbaarheid van eventuele tests en diagnoses (en de belasting van Kind hiermee).
Wat wil ik met dit topic?
Ten eerste een stukje herkenning, ik ken echt nul ouders die tegen dit probleem aan lopen. Wel tegen het probleem van een overactieve blaas, maar niet de situatie waar wij in zitten.
Ten tweede misschien aanhoren hoe jullie dit aan zouden pakken op school. Deze week hebben we weer een gesprek met de juf. We gaan bovenstaand plan noemen. Ik ben bang dat ze hier weinig in zien en vooral het stukje pesterij gaan noemen.
Sidenote daarbij is dan ook nog dat áls kind een luier aanheeft en deze vol zit, hij het niet uit zichzelf verschoont. Met wederom een natte broek tot gevolg. Hier moet dan echt op gestuurd worden. En dan vraag ik me af: waar ga je dat omkleden en verschonen dan doen? In de wc's van school lijkt mij een onveilige en onwenselijke situatie. Vooral omdat ook kinderen van andere klassen Kind dan met luiers in de weer zien en daar iets van gaan zeggen. Kind geeft nu al vaak aan 'nee geen luier!'. Maar in de praktijk blijkt het wel voor Kind een last te zijn die van Kind af valt.
Liefs van een wanhopige moeder
woensdag 20 november 2024 om 12:26
Hier ervaring met hoogbegaafd meisje dat moeite had met plas-zindelijkheid. Met 8 jaar kwam het in orde en bleef het in orde. Richting andere moeders moest ik er wel eens open over zijn i.v.m. speelafspraakjes, maar niemand deed er raar over, sterker nog, twee van haar klasgenootjes bleken met hetzelfde te kampen. Dit betrof kinderen van 6/7 jaar. Geen pesterijen bespeurd. De juf had wel de neiging tot psychologiseren en wilde haar verbieden om tijdens de les te vaak naar de wc te gaan, maar wij zagen het als een fysiek probleem (inderdaad rijping) dat we vooral niet teveel moesten opblazen.
In jullie geval lijken me luierbroekjes een goede optie om de lading er wat af te halen en ook als praktische oplossing. Geef het nog een aantal jaar en dan komt het heus wel goed.
In jullie geval lijken me luierbroekjes een goede optie om de lading er wat af te halen en ook als praktische oplossing. Geef het nog een aantal jaar en dan komt het heus wel goed.
woensdag 20 november 2024 om 14:37
Ik vind het ook best jong hoor. Hij gaat toch pas net een half jaar naar school eigenlijk? Zeker luierbroek aandoen en even niet meer over praten. Wat eventueel ook kan is iets van een inlegger in de luierbroek die hij makkelijker kan weggooien nog. Misschien even een wat kleiner glaasje drinken in de ochtend en een kleiner flesje water mee naar school dan smiddags thuis juist wat extra drinken geven?
Lorem Ipsum
woensdag 20 november 2024 om 14:59
Hier een iets ander verhaal, maar ook overeenkomsten.
Zoon (nu 17) wat overdag prima op tijd zindelijk (2;10 jaar) en 's nachts in eerste instantie ook. Maar de zindelijkheid 's nachts viel na een week of 6 (in mijn herinnering) terug. Terug naar luierbroekjes en nooit meer zindelijk geworden daarna 's nachts. Overdag was zoon prima zindelijk, maar moest wel vaak, en als hij moest, ook direct. Dus vaak op de vluchtstrook gestaan of een natte broek bij bv. skieen, want in de lift is niet direct een wc.
Met een jaar of 6 naar een regionaal ziekenhuis. Medicatie, plaswekker, beloningssysteem, van alles geprobeerd, maar niets werkte. Hij werd ook niet wakker van de plaswekker (en de rest van het huis wel).
In mijn herinnering met een jaar of 8 door naar een academisch ziekenhuis. Inderdaad, ook een overactieve, veel te kleine blaas (was ongeveer 80cc, waar het 240cc zou moeten zijn. Opnieuw het hele circus doorlopen, incl gespecialiseerde fysio. Niets werkte!
Uiteindelijk heeft zoon op zijn 13e een beetje botox in zijn blaas gekregen; dat was te weinig. Op zijn 14e nogmaals en sindsdien geen ongelukje meer gehad! Voor ons is botox DE oplossing geweest, maar weet niet of ze dat zo jong al doen.
En voor jou ter geruststelling: dan vergeet je vrij snel weer hoeveel ellende het ooit was (alle trainingen, oefeningen, natte bedden, hoop, teleurstelling etc.).
Zoon is ook een slimme rakker en we konden hem veel uitleggen. Maar ondanks dat hij cognitief ver voorliep, was hij gelukkig, had geen issues en hebben we psychologische hulp wel een aangeboden gekregen, maar meer vanuit 'het is er ook nog' dan dat een arts daar aanleiding toe leek te zien.
Zoon was natuurlijk (wat) ouder dan jouw Kind. We hebben er altijd heel nuchter over gedaan, net als jij schrijft. De arts en de fysio bevestigden dit ook en zoon accepteerde dit ook prima (is ook zijn aard). Hij ging gewoon logeren bij vriendjes, ging mee op kamp met de hobby vereniging. Hij redde zichzelf.
Zijn accepterende aard heeft altijd gemaakt dat hij onderzoeken, pilletjes, oefeningen (in de dag en in de nacht) altijd zonder morren heeft gedaan.
Zoon (nu 17) wat overdag prima op tijd zindelijk (2;10 jaar) en 's nachts in eerste instantie ook. Maar de zindelijkheid 's nachts viel na een week of 6 (in mijn herinnering) terug. Terug naar luierbroekjes en nooit meer zindelijk geworden daarna 's nachts. Overdag was zoon prima zindelijk, maar moest wel vaak, en als hij moest, ook direct. Dus vaak op de vluchtstrook gestaan of een natte broek bij bv. skieen, want in de lift is niet direct een wc.
Met een jaar of 6 naar een regionaal ziekenhuis. Medicatie, plaswekker, beloningssysteem, van alles geprobeerd, maar niets werkte. Hij werd ook niet wakker van de plaswekker (en de rest van het huis wel).
In mijn herinnering met een jaar of 8 door naar een academisch ziekenhuis. Inderdaad, ook een overactieve, veel te kleine blaas (was ongeveer 80cc, waar het 240cc zou moeten zijn. Opnieuw het hele circus doorlopen, incl gespecialiseerde fysio. Niets werkte!
Uiteindelijk heeft zoon op zijn 13e een beetje botox in zijn blaas gekregen; dat was te weinig. Op zijn 14e nogmaals en sindsdien geen ongelukje meer gehad! Voor ons is botox DE oplossing geweest, maar weet niet of ze dat zo jong al doen.
En voor jou ter geruststelling: dan vergeet je vrij snel weer hoeveel ellende het ooit was (alle trainingen, oefeningen, natte bedden, hoop, teleurstelling etc.).
Zoon is ook een slimme rakker en we konden hem veel uitleggen. Maar ondanks dat hij cognitief ver voorliep, was hij gelukkig, had geen issues en hebben we psychologische hulp wel een aangeboden gekregen, maar meer vanuit 'het is er ook nog' dan dat een arts daar aanleiding toe leek te zien.
Zoon was natuurlijk (wat) ouder dan jouw Kind. We hebben er altijd heel nuchter over gedaan, net als jij schrijft. De arts en de fysio bevestigden dit ook en zoon accepteerde dit ook prima (is ook zijn aard). Hij ging gewoon logeren bij vriendjes, ging mee op kamp met de hobby vereniging. Hij redde zichzelf.
Zijn accepterende aard heeft altijd gemaakt dat hij onderzoeken, pilletjes, oefeningen (in de dag en in de nacht) altijd zonder morren heeft gedaan.
woensdag 20 november 2024 om 15:17
Geen tips voor het zindelijk worden maar wel even een toevoeging op de luierbroekjes-tips: trek hem wel een onderbroek onder het luierbroekje aan.
Dit voorkomt dat het weer comfortabel wordt voor hem om in een luier te gaan plassen. Hij blijft dan wel het natte gevoel houden maar zijn kleren blijven verder droog.
En is hij niet in staat om zelf tussendoor op school dan de onderbroek en luierbroek te verwisselen? Makkelijke (joggingbroek) er overheen bijvoorbeeld en een plastic tas mee waar de natte onderbroeken in kunnen. Evt de juf hem laten helpen herinneren tussendoor.
Aanvulling: ik zie dat je op school omkleden al genoemd hebt als niet wenselijk omdat andere kinderen het zien. Hier hebben de kleuter wcs ook gewoon deuren of anders misschien overleggen dat hij op een andere wc mag?
Dit voorkomt dat het weer comfortabel wordt voor hem om in een luier te gaan plassen. Hij blijft dan wel het natte gevoel houden maar zijn kleren blijven verder droog.
En is hij niet in staat om zelf tussendoor op school dan de onderbroek en luierbroek te verwisselen? Makkelijke (joggingbroek) er overheen bijvoorbeeld en een plastic tas mee waar de natte onderbroeken in kunnen. Evt de juf hem laten helpen herinneren tussendoor.
Aanvulling: ik zie dat je op school omkleden al genoemd hebt als niet wenselijk omdat andere kinderen het zien. Hier hebben de kleuter wcs ook gewoon deuren of anders misschien overleggen dat hij op een andere wc mag?
evy wijzigde dit bericht op 20-11-2024 15:19
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
18.27% gewijzigd
woensdag 20 november 2024 om 15:36
Die rijping gaat over nachtzindelijkheid. Dat is tussen de 2 en 8 en heeft met hormonen te maken. Overdag is echt anders. In landen waar kinderen geen luiers dragen zoals hier zijn kinderen rond de 18 maanden al zindelijk. Het is echt een psychologisch dingetje. Plus slimme marketing van de luierindustrie dat je vooral lang moet wachten, levert ze jaren langer klandizie op. Die hebben de leeftijd omhoog doen schieten.
Ik zou het dus niet zomaar wegbagatelliseren. Er is wel iets aan de hand en de vraag is wat, ik zou het niet op zijn beloop laten. Maar wel een luier aantrekken tot dit beter gaat want dit is zo niet ook niks! En verder zoeken.
Kan je wel afspraken maken op school dat ze hem sturen? Dat heb ik ook met mijn zoon, anders haal ik hem op van de bso om 17.30 en is hij de hele dag niet geweest en heeft alles opgehouden (ander probleem, minder erg maar ook niet handig).
Ik zou het dus niet zomaar wegbagatelliseren. Er is wel iets aan de hand en de vraag is wat, ik zou het niet op zijn beloop laten. Maar wel een luier aantrekken tot dit beter gaat want dit is zo niet ook niks! En verder zoeken.
Kan je wel afspraken maken op school dat ze hem sturen? Dat heb ik ook met mijn zoon, anders haal ik hem op van de bso om 17.30 en is hij de hele dag niet geweest en heeft alles opgehouden (ander probleem, minder erg maar ook niet handig).
woensdag 20 november 2024 om 15:47
En toch denkt men in de urologie daar heel anders over en is het tot 6 jaar een soort van normaal (eerder krijg je geen verwijzing). Het lullige is dat je als ouder echt niet zo heel veel anders kunt doen dan laconiek blijven. Ik vond het best zwaar, ook met speelafspraakjes, nou ja, eigenlijk met alles. Het had bij ons ook niet zoveel met zindelijk worden te maken, want kind was ook gewoon op normale leeftijd zindelijk. Maar helaas dus al snel regressie, te lang wachten, blaas niet voldoende leeg kunnen plassen en al dat soort gedoe. Veel later kwamen daar ook nog problemen met ontlasting bij, dan heb je helemaal de hoofdprijs.Wombat schreef: ↑20-11-2024 15:36Die rijping gaat over nachtzindelijkheid. Dat is tussen de 2 en 8 en heeft met hormonen te maken. Overdag is echt anders. In landen waar kinderen geen luiers dragen zoals hier zijn kinderen rond de 18 maanden al zindelijk. Het is echt een psychologisch dingetje. Plus slimme marketing van de luierindustrie dat je vooral lang moet wachten, levert ze jaren langer klandizie op. Die hebben de leeftijd omhoog doen schieten.
Ik zou het dus niet zomaar wegbagatelliseren. Er is wel iets aan de hand en de vraag is wat, ik zou het niet op zijn beloop laten. Maar wel een luier aantrekken tot dit beter gaat want dit is zo niet ook niks! En verder zoeken.
Kan je wel afspraken maken op school dat ze hem sturen? Dat heb ik ook met mijn zoon, anders haal ik hem op van de bso om 17.30 en is hij de hele dag niet geweest en heeft alles opgehouden (ander probleem, minder erg maar ook niet handig).
woensdag 20 november 2024 om 19:55
Ik vind zindelijk ook een rekbaar begrip eigenlijk, vanaf hoeveel ongelukjes is het niet meer zindelijk? Dus het voelt misschien alsof jouw kind erg achterloopt als je anderen hoort praten over wanneer hun kind zindelijk werd maar de vraag is hoe zwart wit dat nou helemaal is. Dus schaam je niet, niet zelf en niet voor je kind. Relax. Iedereen heeft wel iets. Ik plas trouwens ook nog wel eens in mijn broek als ik nies.
Disclaimer: bovenstaande is niet bedoeld om jullie situatie te bagatelliseren maar om te relativeren. Misschien loopt de helft van zijn klas nog wekelijks met een luierbroekje. Maar dan snachts, of altijd tijdens een lange autorit of op een speelafspraakje. Weet jij veel.
Disclaimer: bovenstaande is niet bedoeld om jullie situatie te bagatelliseren maar om te relativeren. Misschien loopt de helft van zijn klas nog wekelijks met een luierbroekje. Maar dan snachts, of altijd tijdens een lange autorit of op een speelafspraakje. Weet jij veel.
Lorem Ipsum
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
