Kinderen
alle pijlers
hartje embryo 6 weken
donderdag 3 mei 2007 om 15:42
Afgelopen maandag moest ik voor een echo naar de verloskundige om de zwangerschapstermijn te bepalen (twijfel tussen 10 of 6 weken). Het bleek dus 6 weken en ze heeft het vruchtje met een inwendige echo bekeken. Ze trok een heel zorgelijk gezicht, dus ik vroeg: is er iets niet goed? Toen zei ze: nee het hartje klopt niet en dat zou wel moeten! Dus ik schrik me een ongeluk..! Ik vroeg kan het niet alsnog gaan kloppen dan? Jaja moeilijk zei ze, het zou bij 5 weken en 5 dagen moeten kloppen en jij bent 6 weken en 3 (vanaf de 1e dag laatste ongesteldheid). De bevruchting was 5 weken en 1 dag, maar nee ze kwam toch op 6 weken en 3 dagen uit zei ze. Ik moest me maar op het ergste voorbereiden en had een heel kleine kans dat het nog zou gaan kloppen. Moest over een week terugkomen om te kijken wat de status was.
Om een lang verhaal kort te maken: familie en vrienden hadden grote twijfels bij dit verhaal en adviseerden mij een second opinion te vragen. Dat heb ik gedaan bij meerdere verloskundigen en bij een aantal ziekenhuizen. Niet een heeft bevestigd wat zei heeft gezegd! Ze zeiden allemaal dat het een te vroeg stadium was om dit te zeggen en dat het hartje zelfs pas tussen 8 en 12 weken te zien kan zijn! Nou ik hou maar moed en heb me direct bij een andere verloskundige ingeschreven, die probeert het volgende week te zien met een echo. Ik hoop het zo....
Om een lang verhaal kort te maken: familie en vrienden hadden grote twijfels bij dit verhaal en adviseerden mij een second opinion te vragen. Dat heb ik gedaan bij meerdere verloskundigen en bij een aantal ziekenhuizen. Niet een heeft bevestigd wat zei heeft gezegd! Ze zeiden allemaal dat het een te vroeg stadium was om dit te zeggen en dat het hartje zelfs pas tussen 8 en 12 weken te zien kan zijn! Nou ik hou maar moed en heb me direct bij een andere verloskundige ingeschreven, die probeert het volgende week te zien met een echo. Ik hoop het zo....
zondag 13 mei 2007 om 20:51
Hoi Qwertu,
Ik hoop niet dat je het me kwalijk neem dat ik die medicijnen slikte! Je berichtje doet me wel pijn. Want nogmaals: het was niet de bedoeling dat ik zwanger zou raken en ik heb direct nadat ik er achterkwam dat ik zwanger was (nota bene tijdens paasweekend) een dokterstelefoon gebeld en uitgelegd dat ik medicijnen slikte tegen hoge bloeddruk en ook die anti-biotica. Toen heeft mijn huisarts geadviseerd wel te stoppen bij voorbaat, maar dat het nu nog geen kwaad kon omdat er nog geen bloedcontact is met het vruchtje. En ik heb overigens ook al eerder bij mijn huisarts een keer een balletje opgegooid van: als ik ooit nog zwanger wil worden mag ik deze bloeddruk pillen dan wel slikken? En toen zei ie: als je zwanger bent is het nog vroeg genoeg om ermee te stoppen, dus..? Ik slik overigens het medicijn captopril/hydrochloorthiazide Merck 50/25 mg. In de bijsluiter over zwangerschap staat: dat medicijn niet wordt aanbevolen tijdens de 1e 3 maanden van de zwangerschap. En niet te worden gebruikt in het 2e en 3e trimester van de zwangerschap. Een beperkt aantal blootstelling in het 1e trimester hebben geen misvormingen laten zien. Van langdurige blootstelling blootstelling in het 2e en 3e trimester is bekend dat het schadelijk is voor het ongeboren en pasgeboren kind. Overigens was dat bij de 1e verloskundige ook mijn ie vraag: komt het door mijn medicijnen dat het hartje niet klopt? En zij vond dat onzin en zei dat dat vaak net de oorzaak is. Nogmaals: het is dom geweest o onbeschermde sex te hebben gehad maar ik heb er alles voor overgehad (toen ik het wist) om een gezond kind te krijgen.
zondag 13 mei 2007 om 21:01
Het ging vanochtend weer helemaal niet. Zwaar depressief was ik, echt ongewoon. Maar goed het gaat weer wat beter nu. Bedankt voor je vraag.
Ik heb een vraagje aan jou want ik begin nu heel erg te twijfelen over een curritage en dan vooral de narcose die erbij hoort. Ik zou het toch veel liever op een natuurlijk manier laten gebeuren. Maar zou dat kwaad kunnen als je er te lang mee loopt? Ik ben nu zeg maar 8w2d en het kan pas met 12 weken gebeuren of kan het ook dat het helemaal niet vanzelf komt en hoelang mag het dan in je buik blijven en mijn vruchtzak was nog doorgegroeid hoe lang kan die nog groeien? Misschien weet jij dit ook allemaal niet hoor, of misschien iemand anders die dit leest? Ik bel morgen anders wel naar de verloskundige ook. Moet morgenmiddag al naar het ziekenhuis voor vooronderzoek op de narcose omdat tijdens de laatste constatering mijn bloeddruk opeens weer superhoog was (terwijl die al die tijd, zonder medicijnen! heel mooi was) mar waarschijnlijk kwam dat ook door de stress natuurlijk. Kijk maar of je er wat van weet, in ieder geval al bedankt voor je uitleg vorige keer!
maandag 14 mei 2007 om 08:15
Okee Qwertu tis al goed hoor, ik vatte jouw berichtje ook niet op de juiste manier op. Dat begreep ik later ook eigenlijk :$, maar ja ik ben ook helemaal niet mezelf en kan niet echt normaal denken, dus vergeef mij ook?
. Ik heb eerst ook zelf willen geloven dat het een miskraam werd door alles wat ik had gebruikt en gedaan dus het was wel een beetje dubbel van mezelf ook. Maar ik ga toch nog eens over die medicijnen een mening aan van een geneacoloog vragen want ik wil dat natuurlijk ook 200% zeker weten want stel dat het er toch ooooiiiiit nog van komt.... dan wil ik natuurlijk alles wat ook maar slecht kan zijn uitsluiten. En ik zou ook dolgraag van die medicijnen afwillen want et blijft hoe dan ook gif in je lijf. Heb jij een eventuele andere optie qua "gezonder"medicijn? Dan kan ik dat misschien aan de dokter vragen. X
maandag 14 mei 2007 om 21:50
Hoi Kaas, doe je het wel rustig aan? Las dat het wel goed ging met je vandaag, maar dat gaat op en af hoor. Je moet echt naar je lichaam luisteren. Ik dacht ook, het gaat wel weer, moet niet zo zwak zijn en mag niet meer huilen. Maar nu, 4 maanden na de curettage huil ik nog regelmatig. Heb je veel mensen waar je bij terrecht kan? Anders mag je altijd hier klagen, huilen of weet ik veel wat hoor!
Je had een vraag over hoe lang je met dat vruchtje rond mag blijven lopen; dat maakt niets uit. Ik had precies dezelfde vraag en dit gaf mijn gyn aan.
Ik zelf heb er denk ik nog 4 weken mee rond gelopen (15 dec mk ontdekt en 17 jan curettage) Maar achteraf gezien heb ik er voor mijn eigen geestelijke gesteldheid te lang mee rond gelopen. Maja, dat weet je nooit van te voren.
Je moet gewoon je gevoel volgen, dan zit je altijd goed! *;
Je had een vraag over hoe lang je met dat vruchtje rond mag blijven lopen; dat maakt niets uit. Ik had precies dezelfde vraag en dit gaf mijn gyn aan.
Ik zelf heb er denk ik nog 4 weken mee rond gelopen (15 dec mk ontdekt en 17 jan curettage) Maar achteraf gezien heb ik er voor mijn eigen geestelijke gesteldheid te lang mee rond gelopen. Maja, dat weet je nooit van te voren.
Je moet gewoon je gevoel volgen, dan zit je altijd goed! *;
maandag 14 mei 2007 om 22:13
Kaas, het maakt (medisch gezien) niet uit of je een spontane miskraam afwacht. Pas als bij 16 weken nog geen miskraam is opgetreden wordt er vanuit gegaan dat het niet meer spontaan komt. Tussen het moment dat het vruchtje stopt met groeien en het moment van de miskraam kan zomaar 6 weken zitten. Kan ook korter, maar soms heeft je lichaam erg veel tijd nodig om erachter te komen dat de zwangerschap niet goed is.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 14 mei 2007 om 23:16
Hoi Nala, bedankt voor je uitleg. Ik heb inderdaad erg veel ups en downs. Nu weer heeeell down en erg lelijke gedachten. Ik heb al wat bloed verloren sinds gisterenavond (wel donker bloed) dus ik hoop dat het vanzelf komt deze week. Ik ben heel veel bitter lemon aan het drinken omdat daar kinine inzit wat wee opwekkend zou zijn. Beetje gek ben ik wel he? Eerst ben je als de dood dat je bloed ziet omdat je bang bent voor een miskraam en nu wil ik juist graag dat het komt. Wat een andere wereld is het ineens...
maandag 14 mei 2007 om 23:23
Hoi Solomio (lang niet "gezien"?). Nou het is dus zover zoals je hebt gelezen, geen kloppend hartje meer kunnen zien helaas......Bedankt voor je uitleg, maar ik ben vandaag voor vooronderzoek op de narcose in het ziekenhuis geweest en ik denk dat ik me er wel bij neer kan leggen dat als het bloeden niet doorzet (oftewel de miskraam) ik het dan de 25e toch laat weghalen. Ik voel me ook totaal niet meer zwanger meer, alleen ben ik nog steeds vroeg wakker en heb erge downe stemmingen (maar dat kan natuurlijk door de MK zijn) en ik wil gewoon graag mijn "oude" leventje terug dus moet ik dit eigenlijk zsm afsluiten.
woensdag 16 mei 2007 om 10:31
Ik heb deze week vrij (stond al gepland) en het enige wat ik tot nu toe heb gedaan is gejankt,geslapen en apatisch op de bank gelegen. Ik wil niemand meer zien en spreken dus heb telefoon uitgezet en kan alleen mijn vriend nog om me heen verdragen (die werkt overdag) al doe ik tegen hem ook niet erg aardig. Er zijn "toevallig" ook nog eens 3 vriendinnen/ kennissen van ons zwanger en allemaal zo rond de 8, 9 en 10 weken (ik was 8) dus dat maakt het ook nog "extra leuk" natuurlijk. En dan al die goede adviezen/opmerkingen: a joh even overheenkomen en dan doen jullie het gewoon nog een keer, of ja dat komt door je leeftijd, je bent nu eenmaal een groot risico met 38...., en het gebeurt zooooveeeel het is echt niet zo bijzonder hoor dat t jou overkomt... Nou daar wordt ik niet veel vrolijker van.. integendeel..
woensdag 16 mei 2007 om 10:44
Kaas, heel herkenbaar hoe jij je voelt. Het is niet niks wat je overkomt. En dat begrijpen anderen vaak niet, die dat niet hebben meegemaakt.
Hoe moeilijk en kwetsend het ook is, probeer te bedenken dat zij niet beter weten; dat het hun tekortkoming is dat ze je niet kunnen steunen. Ik heb ook dergelijke opmerkingen gekregen ('joh, het vruchtje stelde toch nog niets voor', 'het komt vast doordat je zo lang aan de pil bent geweest' (dûh) en 'er is iets mis geweest met het vruchtje en het is maar beter zo.....').
Het is een kloteperiode waar je doorheen moet. Het verdriet komt vanuit je tenen en dat duurt even. De pijn moet slijten. Waak er wel voor dat je niet verdrinkt in je eigen verdriet. Probeer afleiding te zoeken, zodat je een paar x per dag iets leuks/nuttigs doet, wat je vrolijker maakt of voldoening geeft. Het druilerige weer helpt je alleen niet, helaas.
Heel veel sterkte met het verdriet. Ik hoop dat je snel opknapt, zowel fysiek als mentaal. Natuurlijk kom je er bovenop, al voelt dat nu nog niet zo. Heb daar wel vertrouwen in !
Hoe moeilijk en kwetsend het ook is, probeer te bedenken dat zij niet beter weten; dat het hun tekortkoming is dat ze je niet kunnen steunen. Ik heb ook dergelijke opmerkingen gekregen ('joh, het vruchtje stelde toch nog niets voor', 'het komt vast doordat je zo lang aan de pil bent geweest' (dûh) en 'er is iets mis geweest met het vruchtje en het is maar beter zo.....').
Het is een kloteperiode waar je doorheen moet. Het verdriet komt vanuit je tenen en dat duurt even. De pijn moet slijten. Waak er wel voor dat je niet verdrinkt in je eigen verdriet. Probeer afleiding te zoeken, zodat je een paar x per dag iets leuks/nuttigs doet, wat je vrolijker maakt of voldoening geeft. Het druilerige weer helpt je alleen niet, helaas.
Heel veel sterkte met het verdriet. Ik hoop dat je snel opknapt, zowel fysiek als mentaal. Natuurlijk kom je er bovenop, al voelt dat nu nog niet zo. Heb daar wel vertrouwen in !
What matters most is how you see yourself
woensdag 16 mei 2007 om 17:04
Moeilijk is dat he, als er zoveel om je heen zwanger zijn. Mijn 2 schoonzussen zijn zwanger. Eentje nu 28 weken (ik liep 11 dagen op haar voor, dus ik zie continu hoe ik erbij had gelopen) en eentje die 13 weken zwanger is en met 2 maanden proberen was ze al zwanger. Iedere keer als je die mensen weer ziet, voel jij je steeds k*tter.
Dat apatisch op de bank zitten herken ik wel hoor. Ik heb het hele weekend Bassie & Adriaan zitten kijken. Dat was mijn therapie. :D
Maar wat al eerder is gezegd, probeer af en toe ff naar buiten te gaan. Ff blokje om of zo.
Luister gewoon goed naar je eigen lichaam. Dan hoop ik dat je je snel weer ietsies beter gaat voelen. *;
Dat apatisch op de bank zitten herken ik wel hoor. Ik heb het hele weekend Bassie & Adriaan zitten kijken. Dat was mijn therapie. :D
Maar wat al eerder is gezegd, probeer af en toe ff naar buiten te gaan. Ff blokje om of zo.
Luister gewoon goed naar je eigen lichaam. Dan hoop ik dat je je snel weer ietsies beter gaat voelen. *;
woensdag 16 mei 2007 om 18:37
Nee ik denk hier niet anders over. Ik he ook altijd gezegd "misschien heeft ze wel gelijk" maar de manier waarop ze mij dit meldde en de ontvangst die wij kregen als 1e bezoek bij de verloskundige bevielen gewoon niet. Het was gewoon een 5* diepvrieskist. Ik heb haar zelf nog gesproken en toen had ze ook weer zo'n leuke koelbloedige opmerking van: ik wens je veel sterkte en veel succes bij een eventuele volgende zwangerschap. Dat vind ik gewoon een kutopmerking, maar goed. Haar collega heeft mij toevallig van de week ook nog gebeld en gevraagd naar mjn ervaringen bij haar en toen heb ik ook gezegd dat ik haar als koel en weinig als gevoelsmens heb ervaren en ik zei er ook nog bij dat dit aan mij kon liggen. Maar zij zei: nee jij hebt dat gevoel zo ervaren en ik wil dat graag weten dan kunnen we er wat mee, dus ik denk ook dat er wel meer klachten over haar zijn geweest. In zo'n beroep als verloskunidge is niet alleen je kennis van belang maar zeer zeker ook je inlevingsgevoel en sociale gedrag en wat dat betreft vind ik nog steeds dat ze heeft gefaald.
donderdag 17 mei 2007 om 17:56
Hoi Bentetje, ik ben nu vanaf zondag steeds een beetje aan het bloeden, 1x heb ik fel rood bloed gehad met een beetje slijm, de rest is donkerbruin en in het begin stolseltjes. Moet ik er vanuit gaan dat dit de MK al is? Het voelt idd als een gewone ongesteldheid (en ik had nu ook eigenlijk ongesteld moeten worden (voor de 2e x). De 1e x toen ik het eigenlijk moest worden heb ik helemaal geen bloed verloren hoor. Maar ik had me de MK heel anders voorgesteld? Veel heftiger en alles in 1x ipv elke dag een beetje? Misschien weet jij hier antwoord op, of iemand anders die hier ervaring mee heeft? Want wanneer moet ik de geneacologe inlichten? Ik heb volgende week vrijdag die afspraak voor de curretage staan.
donderdag 17 mei 2007 om 19:02
donderdag 17 mei 2007 om 21:06
kaas, ik denk niet dat dit het was. Sorry dat ik er niet eerder was, maar heb je berichtje niet gezien! Ik verloor wel al wat bloed, eerst bruin, daarna rood en toen de eigenlijke miskraam kwam merkte ik dat duidelijk. Ik weet nog wel dat ik bij ieder stolseltje me afvroeg of dat het was, niet dus. Het is echt groter dan een klein stolseltje. Na het verliezen van de vruchtzak stopt/mindert het vloeien duidelijk. Toen ik bleef vloeien hebben ze me ook inwendig gecontroleerd, ik had nog wat ontsluiting en dat betekent dat het nog niet allemaal leeg is. Begrijp ik het goed dat je je lijf de tijd gunt tot de 25e en dat je je anders laat curreteren? Aangzien ik begreep dat je het het liefste op een natuurlijke manier verliest, hoop ik voor je dat het snel doorzet. Heb je veel buikpijn?
Meis, als je geen bitterlemon lust, laat het dan leker staan..... zelfs bij mij 2 voldragen zwangerschappen heeft het geen zier geholpen.
Ik vind persoonlijk de opmerking van de verloskundige ook niet onaardig, maar hoe je het geinterpreteerd hebt ligt waarschijnlijk samen met hoe je eerdere contact is geweest.
Dat mensen in je omgeving zwanger zijn zal waarschijnlijk nog wel even moeilijk blijven, en dat mag. Net na mijn miskraam belde mijn schoonzus om te vertellen dat ze zwanger was, ik vond het afschuwelijk en heb de ogen uit mijn kop gejankt. Ik voelde me helemaal schuldig want als iemand het verdiende was zij het wel. Toch was het een heel natuurlijk gevolg van mijn verdriet. Heb haar een kaartje gestuurd dat ik mijn excuses aanbood over mijn wellicht koele reactie, maar dat ik heel verdrietig was. Dat begreep ze ook wel.
Meis, probeer ook wat afleiding te zoeken, ga naar buiten of zoek iemand op bij wie je jezelf mag zijn.... Misschien helpt het?
Heb je al verzonnen of je het vruchtje wilt zien of begraven ofzo?
Meis, als je geen bitterlemon lust, laat het dan leker staan..... zelfs bij mij 2 voldragen zwangerschappen heeft het geen zier geholpen
.Ik vind persoonlijk de opmerking van de verloskundige ook niet onaardig, maar hoe je het geinterpreteerd hebt ligt waarschijnlijk samen met hoe je eerdere contact is geweest.
Dat mensen in je omgeving zwanger zijn zal waarschijnlijk nog wel even moeilijk blijven, en dat mag. Net na mijn miskraam belde mijn schoonzus om te vertellen dat ze zwanger was, ik vond het afschuwelijk en heb de ogen uit mijn kop gejankt. Ik voelde me helemaal schuldig want als iemand het verdiende was zij het wel. Toch was het een heel natuurlijk gevolg van mijn verdriet. Heb haar een kaartje gestuurd dat ik mijn excuses aanbood over mijn wellicht koele reactie, maar dat ik heel verdrietig was. Dat begreep ze ook wel.
Meis, probeer ook wat afleiding te zoeken, ga naar buiten of zoek iemand op bij wie je jezelf mag zijn.... Misschien helpt het?
Heb je al verzonnen of je het vruchtje wilt zien of begraven ofzo?
donderdag 17 mei 2007 om 21:50
Okee duidelijk, maar volgens mij is het wel een begin, zo te lezen..? Nou ik heb nog een ruime week... dus hopen dat het dan gedaan is.. Ik wil het vruchtje ook wel begraven oid als het nog herkenbaar is als vruchtje tenminste anders lift het misschien in het toilet? Enne ik vind bitter lemon lekker hoor anders zou ik het niet drinken
kaas, ik denk niet dat dit het was. Sorry dat ik er niet eerder was, maar heb je berichtje niet gezien! Ik verloor wel al wat bloed, eerst bruin, daarna rood en toen de eigenlijke miskraam kwam merkte ik dat duidelijk. Ik weet nog wel dat ik bij ieder stolseltje me afvroeg of dat het was, niet dus. Het is echt groter dan een klein stolseltje. Na het verliezen van de vruchtzak stopt/mindert het vloeien duidelijk. Toen ik bleef vloeien hebben ze me ook inwendig gecontroleerd, ik had nog wat ontsluiting en dat betekent dat het nog niet allemaal leeg is. Begrijp ik het goed dat je je lijf de tijd gunt tot de 25e en dat je je anders laat curreteren? Aangzien ik begreep dat je het het liefste op een natuurlijke manier verliest, hoop ik voor je dat het snel doorzet. Heb je veel buikpijn?
Meis, als je geen bitterlemon lust, laat het dan leker staan..... zelfs bij mij 2 voldragen zwangerschappen heeft het geen zier geholpen
Ik vind persoonlijk de opmerking van de verloskundige ook niet onaardig, maar hoe je het geinterpreteerd hebt ligt waarschijnlijk samen met hoe je eerdere contact is geweest.
Dat mensen in je omgeving zwanger zijn zal waarschijnlijk nog wel even moeilijk blijven, en dat mag. Net na mijn miskraam belde mijn schoonzus om te vertellen dat ze zwanger was, ik vond het afschuwelijk en heb de ogen uit mijn kop gejankt. Ik voelde me helemaal schuldig want als iemand het verdiende was zij het wel. Toch was het een heel natuurlijk gevolg van mijn verdriet. Heb haar een kaartje gestuurd dat ik mijn excuses aanbood over mijn wellicht koele reactie, maar dat ik heel verdrietig was. Dat begreep ze ook wel.
Meis, probeer ook wat afleiding te zoeken, ga naar buiten of zoek iemand op bij wie je jezelf mag zijn.... Misschien helpt het?
Heb je al verzonnen of je het vruchtje wilt zien of begraven ofzo?
, er zit denk ik te weinig kinine in om weeen van te krijgen, maar ach... Als je die opmerking van de verloskundige zo leest komt het inderdaad niet zo rot over, maar ze zei het echt met een sarcastisch ondertoon vond ik en er waren inderdaad minder leuke dingen tijdens dat bezoek gebeurd: ze liet me eerst 5 minuten op die tafel liggen voor de echo voordat ze kwam (was nog druk met typen enz), ze zei niet wat ze zag tijdens de echo, ze keek alleen bedenkelijk. Ik moest vragen of er iets niet goed was? En tijdens haar mededeling dat het niet goed was, vloog de deur open en kwam er zomaar heel vrolijk een griet binnenvallen (zonder te kloppen!!) en zei zij er niets van. Achteraf was dat een assistente zei ze en het was inderdaad vervelend dat ze zomaar binnenkwam... ja achteraf.. Nee, ze heeft wat mij betreft echt op alle fronten misgeschoten sorry..Ik ben weer een beetje positiever hoor! Ik ben gisteren even bij vrienden langsgeweest en vandaag even wezen winkelen en ergens gegeten met mijn vriend. Ik was een paar dagen heel erg deprie, dat was wel eng. Maar ik wil heus wel af en toe nog verdrietig zijn maar niet mijn hele leven hierdoor laten lijden hoor. Binnenkort eerst lekker even op vakantie! Bedankt voor je uitleg weer!
donderdag 17 mei 2007 om 21:58
Hoi Kaas,
Zoals je het opschrijft, vind ik het allemaal nogal meevallen van die verloskundige. Maar ik kan me voorstellen dat als je zelf het 'lijdend voorwerp' bent, je niet veel kunt hebben, ieder woord kan dan verkeerd zijn.
Toen ik voor een echo ging omdat ik bloedde, hoefde ik niets te vragen, de verloskundige zei direct: dat is geen goed vruchtje. Dat klinkt op dat moment ook niet leuk. Maar ja, op een gegeven moment klinkt niets leuk.
Toen bij een volgende zwangerschap na negen maanden de vliezen braken, duurde het te lang voordat de weeen kwamen. De vk belde me 's ochtends op en zei: ik moet je nu overdragen aan het ziekenhuis, het beste en succes. Daar ben je dan negen maanden geweest. Was ook niet leuk.
Schouders ophalen en als er een volgende keer zou komen: naar een andere vk.
Over dat vruchtzakje. Als het voor jou goed voelt, dan moet je het begraven, maar de kans is wel groot dat het in de wc terecht komt, denk ik. Het is een soort doorzichtig vlies met bloed eromheen. Soms vraagt de vk ook om het te bewaren, zodat het nagekeken kan worden.
Ik hoop voor je dat het vanzelf komt en dat je niet gecurreteerd hoeft te worden.
Sterkte,
fleur
Zoals je het opschrijft, vind ik het allemaal nogal meevallen van die verloskundige. Maar ik kan me voorstellen dat als je zelf het 'lijdend voorwerp' bent, je niet veel kunt hebben, ieder woord kan dan verkeerd zijn.
Toen ik voor een echo ging omdat ik bloedde, hoefde ik niets te vragen, de verloskundige zei direct: dat is geen goed vruchtje. Dat klinkt op dat moment ook niet leuk. Maar ja, op een gegeven moment klinkt niets leuk.
Toen bij een volgende zwangerschap na negen maanden de vliezen braken, duurde het te lang voordat de weeen kwamen. De vk belde me 's ochtends op en zei: ik moet je nu overdragen aan het ziekenhuis, het beste en succes. Daar ben je dan negen maanden geweest. Was ook niet leuk.
Schouders ophalen en als er een volgende keer zou komen: naar een andere vk.
Over dat vruchtzakje. Als het voor jou goed voelt, dan moet je het begraven, maar de kans is wel groot dat het in de wc terecht komt, denk ik. Het is een soort doorzichtig vlies met bloed eromheen. Soms vraagt de vk ook om het te bewaren, zodat het nagekeken kan worden.
Ik hoop voor je dat het vanzelf komt en dat je niet gecurreteerd hoeft te worden.
Sterkte,
fleur
donderdag 17 mei 2007 om 22:10
Okee bedankt voor je uitleg, ik zal goed opletten en ik hoop dat ik het voel aankomen. Ik heb al 2 bakjes op onze toiletten klaar staan :$. En over die verloskundige... ach dat heb ik al lang achter me gelaten hoor! Maar volgens mij denkt iedereen dat ik anders over haar denk nu ze toch "gelijk" had en dat doe ik dus niet. Die tweede VK had juist geen gelijk (zei dat het gegroeid was en dat het bewoog) maar daar ben ik ook niet boos op, dat was een heel warm en lief mens. Als ik ooooiiitt weer een VK zoek dan neem ik wel een kruising van die 2 :P! Pfff.
