Kinderen
alle pijlers
hartje embryo 6 weken
donderdag 3 mei 2007 om 15:42
Afgelopen maandag moest ik voor een echo naar de verloskundige om de zwangerschapstermijn te bepalen (twijfel tussen 10 of 6 weken). Het bleek dus 6 weken en ze heeft het vruchtje met een inwendige echo bekeken. Ze trok een heel zorgelijk gezicht, dus ik vroeg: is er iets niet goed? Toen zei ze: nee het hartje klopt niet en dat zou wel moeten! Dus ik schrik me een ongeluk..! Ik vroeg kan het niet alsnog gaan kloppen dan? Jaja moeilijk zei ze, het zou bij 5 weken en 5 dagen moeten kloppen en jij bent 6 weken en 3 (vanaf de 1e dag laatste ongesteldheid). De bevruchting was 5 weken en 1 dag, maar nee ze kwam toch op 6 weken en 3 dagen uit zei ze. Ik moest me maar op het ergste voorbereiden en had een heel kleine kans dat het nog zou gaan kloppen. Moest over een week terugkomen om te kijken wat de status was.
Om een lang verhaal kort te maken: familie en vrienden hadden grote twijfels bij dit verhaal en adviseerden mij een second opinion te vragen. Dat heb ik gedaan bij meerdere verloskundigen en bij een aantal ziekenhuizen. Niet een heeft bevestigd wat zei heeft gezegd! Ze zeiden allemaal dat het een te vroeg stadium was om dit te zeggen en dat het hartje zelfs pas tussen 8 en 12 weken te zien kan zijn! Nou ik hou maar moed en heb me direct bij een andere verloskundige ingeschreven, die probeert het volgende week te zien met een echo. Ik hoop het zo....
Om een lang verhaal kort te maken: familie en vrienden hadden grote twijfels bij dit verhaal en adviseerden mij een second opinion te vragen. Dat heb ik gedaan bij meerdere verloskundigen en bij een aantal ziekenhuizen. Niet een heeft bevestigd wat zei heeft gezegd! Ze zeiden allemaal dat het een te vroeg stadium was om dit te zeggen en dat het hartje zelfs pas tussen 8 en 12 weken te zien kan zijn! Nou ik hou maar moed en heb me direct bij een andere verloskundige ingeschreven, die probeert het volgende week te zien met een echo. Ik hoop het zo....
vrijdag 18 mei 2007 om 03:10
Kaas3
Lees wel regelmatig, schrijf niet veel.
Heb je verhaal gelezen.
Ik ben toen ik 36 was voor de eerste keer zwanger geraakt, niet zo veel problemen in het begin, toxemia aan het eind maar alles was okay. Matthew is nu zes.
Na ongeveer twee jaar werd ik weer zwanger en hetzelfde gebeurde met mij, geen hartslag bij ongeveer 7 weken, na een week terug en er was geen hartslag dus mij werd verteld dat ik een miskraam zou hebben.
Na elf dagen begon ik hevig te bloeden, ik dacht dat ik de volledige miskraam achter de rug had toen ik voor controle ging de volgende dag. Het bleek dat het vruchtje nog in mijn baarmoedermond zat en dat heeft de gynaecoloog verwijdert. Pijnlijk op het moment maar daarna geen pijn en ook geen bloeding meer.
Ik was niet gelukkig met de manier waarop mij dit verteld werd (het zit nog steeds in je baarmoedermond en ik haal het er nu uit! terwijl ik daar met mijn benen wijd lag, maar het was blijkbaar de juiste beslissing.
Wat ik je wil vertellen is dat ik in minder dan drie maanden weer zwanger was en dat ik nu twee fantastische jongens heb.
(Soms wil ik ze wel achter het behang plakken maar dat is een ander topic.)
Dus meid treur niet, sorry, natuurlijk treur wel, maar het is heel goed mogelijk dat je nog een of meerdere keren zwanger raakt.
Nadat Michael (nu 3) geboren was net voor mijn 40ste verjaardag ben ik weer zwanger geraakt en hetzelfde is gebeurd, geen hartslag bij 8 weken, heb toen een curretage gehad en dat viel 1000% mee.
Geestelijk is het altijd moeilijk maar lichamelijk was het veel minder erg dan ik verwacht had.
Ik bedoel je niet bang te maken, ik probeer je alleen uit te leggen hoe het voor mij was.
Veel geluk, Tanja.
Lees wel regelmatig, schrijf niet veel.
Heb je verhaal gelezen.
Ik ben toen ik 36 was voor de eerste keer zwanger geraakt, niet zo veel problemen in het begin, toxemia aan het eind maar alles was okay. Matthew is nu zes.
Na ongeveer twee jaar werd ik weer zwanger en hetzelfde gebeurde met mij, geen hartslag bij ongeveer 7 weken, na een week terug en er was geen hartslag dus mij werd verteld dat ik een miskraam zou hebben.
Na elf dagen begon ik hevig te bloeden, ik dacht dat ik de volledige miskraam achter de rug had toen ik voor controle ging de volgende dag. Het bleek dat het vruchtje nog in mijn baarmoedermond zat en dat heeft de gynaecoloog verwijdert. Pijnlijk op het moment maar daarna geen pijn en ook geen bloeding meer.
Ik was niet gelukkig met de manier waarop mij dit verteld werd (het zit nog steeds in je baarmoedermond en ik haal het er nu uit! terwijl ik daar met mijn benen wijd lag, maar het was blijkbaar de juiste beslissing.
Wat ik je wil vertellen is dat ik in minder dan drie maanden weer zwanger was en dat ik nu twee fantastische jongens heb.
(Soms wil ik ze wel achter het behang plakken maar dat is een ander topic.)
Dus meid treur niet, sorry, natuurlijk treur wel, maar het is heel goed mogelijk dat je nog een of meerdere keren zwanger raakt.
Nadat Michael (nu 3) geboren was net voor mijn 40ste verjaardag ben ik weer zwanger geraakt en hetzelfde is gebeurd, geen hartslag bij 8 weken, heb toen een curretage gehad en dat viel 1000% mee.
Geestelijk is het altijd moeilijk maar lichamelijk was het veel minder erg dan ik verwacht had.
Ik bedoel je niet bang te maken, ik probeer je alleen uit te leggen hoe het voor mij was.
Veel geluk, Tanja.
vrijdag 18 mei 2007 om 11:19
Bedankt voor je verhaal. Ik heb inderdaad begrepen dat een curretage 100% meevalt. Maar toch hoop ik dat het niet nodig isl. Ik vind het echt niet normaal dat ze bij jou de 1e x het vruchtje op die manier verwijderd hebben! Ik heb ooit geprobeert een spiraal te laten plaatsen bij de huisarts (zonder dat ik bang was) maar wat voor pijn in toen voelde wil ik echt nooit meer meemaken! Mijn huidige geneacologe begreep dat want ik vroeg: moet ie curretage onder narcose? En zij zei zelf: ja want het is echt heel pijnlijk. En toen vertelde ik van dat spiraal en toen vroeg ze: je viel zeker ook flauw? Ik zei nee dat net niet. Maar dat schijnt dus wel vaak voor te komen. Kun je nagaan! Barbaars gewoon! Nou hoor ik anderen al denken: wat denk je van een bevalling? Ja dat kan ik me echt wel indenken en daar zou ik ook tegenop zien maar daar krijg je wel iets moois voor terug en in deze gevallen niet.
zaterdag 19 mei 2007 om 11:04
En Kaas, is het bloedverlies al meer geworden?
Ik weet nog dat ik in het begin dat ook had, maar het zette helaas niet door.
(hoop voor jou echt wel!) De gyn zag ook met de curettage dat mijn lichaam druk bezig was om het af te stoten, maar het lukte niet. Want het vruchtje zag er al niet meer uit als zijnde een vruchtje. :(
Ik weet nog dat ik in het begin dat ook had, maar het zette helaas niet door.
(hoop voor jou echt wel!) De gyn zag ook met de curettage dat mijn lichaam druk bezig was om het af te stoten, maar het lukte niet. Want het vruchtje zag er al niet meer uit als zijnde een vruchtje. :(
zaterdag 19 mei 2007 om 20:27
hè wat vervelend joh!
Ik voelde het duidelijk aankomen en kon het nog net op tijd opvangen. Dat werd me inderdaad aangeraden, zodat de verloskundige het kon controleren.
Bij mij zijn ook vliesrestjes weggehaald, gewoon zo zonder verdoving oid. Heb ik niet zo heel veel van gevoeld eigenlijk, wel wat kramperig, maar niet heel hevig. Waarschijnlijk kwam dat omdat ik nog wat ontsluiting had .
Ik voelde het duidelijk aankomen en kon het nog net op tijd opvangen. Dat werd me inderdaad aangeraden, zodat de verloskundige het kon controleren.
Bij mij zijn ook vliesrestjes weggehaald, gewoon zo zonder verdoving oid. Heb ik niet zo heel veel van gevoeld eigenlijk, wel wat kramperig, maar niet heel hevig. Waarschijnlijk kwam dat omdat ik nog wat ontsluiting had .
zondag 20 mei 2007 om 15:31
Sjit Kaas, dat het zo aanvoelt. Je gevoel zegt (helaas) ook meestal genoeg.
1 Ding is iig zeker, over een weekje ben je van de (eerste) ellende af. Dan nog je geestelijke herstel.
Wat gek dat iedere vk of gyn iets anders zegt. Ik hoefde weer niet het vruchtje op te vangen, omdat het 9 van de 10 keer "gewoon" een chromosoomafwijking is. Mocht het wel doen, maar hoefde niet. *;
1 Ding is iig zeker, over een weekje ben je van de (eerste) ellende af. Dan nog je geestelijke herstel.
Wat gek dat iedere vk of gyn iets anders zegt. Ik hoefde weer niet het vruchtje op te vangen, omdat het 9 van de 10 keer "gewoon" een chromosoomafwijking is. Mocht het wel doen, maar hoefde niet. *;
dinsdag 22 mei 2007 om 22:22
Hoi Nala, sorry voor de late reactie gisteren niet op het forum gekeken. Ne gisteren had ik nog vrij (ik werk niet op maandag) maar vandaag weer gewerkt. Dacht dat het heel erg tegen zou vallen want ik had heel de nacht niet geslapen door een migraine aanval (vast weer stress) maar het viel me alles mee. Alleen lichamelijk wel brak maar geestelijk toch wel afleiding en dat helpt. Iedereen om mij heen is sowieso heel lief en meelevend (al zeggen sommigen niet echt de juiste dingen, maar ach het is ook voor anderen moeilijk soms wat te zeggen begrijp ik nu wel). Ik voel me wel wat sterker deze afgelopen paar dagen. Ben alleen nog steeds erg nerveus voor het ziekenhuis (chicken), maar ben zoooooo blij als het zaterdag is en ik dat deel in ieder geval af kan sluiten. Dan kan ik het allemaal wat beter verwerken denk ik. Hoe gaat het verder met jou eigenlijk?
woensdag 23 mei 2007 om 17:46
Dat is zeker lekker, dat je zaterdag een deel achter je kan laten. Dat had ik ook hoor. Je bent er dan echt nog niet, maar het is wel een belangrijk deel.
Jij ook al migraine, ik had maandag ook een migraine aanval. Wordt je niet vrolijk van he?
Tja, en die mensen met die leuke opmerkingen. :@ Gebeurd zoveel he?
Met mij gaat het eigenlijk wel. Ben vrijdag weer naar de gyn gegaan. Hoopte dat ze weer verder zouden gaan met onderzoeken. Verder waar ze gebleven waren voor mijn zwangerschap. Maar ze kunnen helaas niets doen voor ons.
Ik heb van mezelf een hoge kans om zwanger te raken. Ik heb nl bewezen dat ik zwanger kan raken en ik ben nog jong. (goh, wat hoor ik die opmerking vaak ) Dus ze kunnen onze kansen niet verhogen...
Was in eerste instantie wel een domper, maar eigenlijk is het gewoon goed nieuws. We gaan dus gewoon weer verder bij waar we gebleven waren. Mijn eisprong heb ik al gehad. (was al op dag 11!) Dus nu gaat het weer spannend worden.
Is het bloedverlies nog meer geworden? Hoop voor je dat het snel zaterdag is, dan heb je het ergste gehad.
Denk aan je. *;
Jij ook al migraine, ik had maandag ook een migraine aanval. Wordt je niet vrolijk van he?
Tja, en die mensen met die leuke opmerkingen. :@ Gebeurd zoveel he?
Met mij gaat het eigenlijk wel. Ben vrijdag weer naar de gyn gegaan. Hoopte dat ze weer verder zouden gaan met onderzoeken. Verder waar ze gebleven waren voor mijn zwangerschap. Maar ze kunnen helaas niets doen voor ons.
Ik heb van mezelf een hoge kans om zwanger te raken. Ik heb nl bewezen dat ik zwanger kan raken en ik ben nog jong. (goh, wat hoor ik die opmerking vaak ) Dus ze kunnen onze kansen niet verhogen...
Was in eerste instantie wel een domper, maar eigenlijk is het gewoon goed nieuws. We gaan dus gewoon weer verder bij waar we gebleven waren. Mijn eisprong heb ik al gehad. (was al op dag 11!) Dus nu gaat het weer spannend worden.
Is het bloedverlies nog meer geworden? Hoop voor je dat het snel zaterdag is, dan heb je het ergste gehad.
Denk aan je. *;
vrijdag 25 mei 2007 om 13:40
Hoi Nala,
Nou ik heb het overleefd hoor, ben vanochtend geholpen en ik was gelukkig als eerste aan de beurt, dus het ging allemaal best snel. De zuster en alle andere medewerkers vh ziekenhuis waren allemaal superlief! En de ingreep viel inderdaad mee, daar merkt je niets van want je slaap natuurlijk. Maar ook nu valt het mee, ik had voor dat ik ging eigenlijk meer pijn in mijn buik. Wel aardig wat bloedverlies erna maar schijn normaal te zijn. Nou ik ga lekker op de bank een kinderfilm kijken en even bijkomen. Voor jou wil ik zeggen: ik begrijp dat je moeilijk zwanger raakt? En daardoor eerst onderzoeken hebt gehad en toen toch zwanger bent geraakt en een miskraam hebt gehad (of meerdere?). Ach meid wat verdrietig. Dan ben je natuurljk net zo blij en dan wordt het je weer afgenomen... En nu wil je natuurlijk zo snel mogelijk weer... ja ik snap het wel hoor... Maar ik geloof ook echt wel dat het goed komt en dat het nu allemaal misschien heel lang lijkt te duren omdat je er zo gefocusd bent, maar je moet proberen echt vertrouwen in je lichaam te hebben en dan kun je straks echt wel genieten van een kleine (of meer!!) in je armen hoor. En het klinkt inderdaad niet leuk van je bent nog jong... en ik denk dat je 24 bent dus dat is ook jong, maar je hebt nog een heel mooi leven voor je bedoelen ze....Je krijgt nog heel veel mooie tijden te gaan....!*; Dikke knuf en bedankt voor al je lieve woorden, je bent echt een schat.
vrijdag 25 mei 2007 om 19:43
Gelukkig heb je het overleefd. Iedereen kan wel zeggen, het valt mee, maar ieder z'n ervaring is toch anders.
Nu goed bijkomen. (ik ging ook met Bassie & Adriaan aan op de bank liggen) Haha. :D
Op de een of andere manier kan ik moeilijk zwanger worden ja. Heb gelukkig (pas) 1 miskraam gehad.
Ben trouwens bijna 26, maar heb nog ff, gelukkig maar.
Ben wel bang dat ik weer ongi ga worden. Merk dat altijd een week van te voren wel. Zal wel een korte cyclus worden. Want had met dag 11 mijn eisprong al en zit nu pas op dag 16.
Hoop voor jou dat je cyclus na de curettage niet zo onregelmatig gaat worden als de mijne. Of was die dat al bij jou?
Doe het rustig aan dit weekend. Laat je lekker vertroetelen! *;
Nu goed bijkomen. (ik ging ook met Bassie & Adriaan aan op de bank liggen) Haha. :D
Op de een of andere manier kan ik moeilijk zwanger worden ja. Heb gelukkig (pas) 1 miskraam gehad.
Ben trouwens bijna 26, maar heb nog ff, gelukkig maar.
Ben wel bang dat ik weer ongi ga worden. Merk dat altijd een week van te voren wel. Zal wel een korte cyclus worden. Want had met dag 11 mijn eisprong al en zit nu pas op dag 16.
Hoop voor jou dat je cyclus na de curettage niet zo onregelmatig gaat worden als de mijne. Of was die dat al bij jou?
Doe het rustig aan dit weekend. Laat je lekker vertroetelen! *;
dinsdag 29 mei 2007 om 23:20
Hoi Nala het gaat goed hoor met me. Het weekend rustig aan gedaan, viel savonds steeds vroeg in slaap op de bank... Vandaag weer gaan werken en dat viel nog wel tegen want het was ook nog eens druk.. Dus ben nu wel erg moe. Maar bloeden is gisteren ineens helemaal gestopt. Beetje raar zo ineens maar zal wel goed zijn? Beetje drukkend gevoel nog in mijn baarmoeder voor de rest weinig last. We gaan over 2 weekjes lekker naar Aruba op vakantie, ooohhh daar heb ik zo'n zin in! Ik hoop dat het met jou ook goed gaat? Groetjes van Kaas
woensdag 30 mei 2007 om 07:42
Das goed om te horen, dat het steeds beter met je gaat.
Volgens mij was bij mij het bloeden ook opeens over.
Met mij gaat het goed. Sinds het zh bezoek ben ik anders gaan denken. We zien het allemaal wel wanneer het komt. Lukt het niet, komt het volgende maand wel weer...
Als ik je niet meer spreek, alvast heeeeel veel plezier in Aruba! Dat zal je zeker goed doen. Wij zijn paar weken na de cur. naar Mexico gegaan. Lekker je gedachten ergens anders op.
Volgens mij was bij mij het bloeden ook opeens over.
Met mij gaat het goed. Sinds het zh bezoek ben ik anders gaan denken. We zien het allemaal wel wanneer het komt. Lukt het niet, komt het volgende maand wel weer...
Als ik je niet meer spreek, alvast heeeeel veel plezier in Aruba! Dat zal je zeker goed doen. Wij zijn paar weken na de cur. naar Mexico gegaan. Lekker je gedachten ergens anders op.