Kinderen
alle pijlers
Heel eerlijk: ik heb spijt van mijn kind
vrijdag 4 september 2020 om 17:08
Ik vermoed dat ik het hele forum over me heen ga krijgen, daarom heb ik een ander account aangemaakt. Ik wil hier heel eerlijk in zijn maar merk dat er absoluut een taboe op heerst.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
donderdag 17 september 2020 om 20:00
Ik heb geen peuters.
Bij mij antwoorden ze gewoon ‘mama, want die is vandaag thuis’ of ‘papa, want die werkt dichtbij’
En ouder 1 betekent hier niet ‘voorkeur 1’
Sommige ouders zetten werkdagen erbij, sommige niet. Uiteraard zal ik altijd rekening houden met opgegeven voorkeur.
Maar als het kind het niet weet en de ouders geen specifieke dingen hebben opgegeven bel ik als eerste de vader. Tenzij ze dat er niet bijgeschreven hebben. Dan bel ik eerst ouder 2. Wat tot nu toe altijd de vader is.
Ik ben een moeder. En ik neem niet op, want ik sta voor de klas.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 17 september 2020 om 20:42
donderdag 17 september 2020 om 21:35
Bij mij zeggen waarschijnlijk alle moeders tegen hun kinderen dat ze vandaag van 8:35 tot 13:55 in Maastricht aan het vergaderen zijn.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 18 september 2020 om 06:50
Zelfde hier, het enige wat moet gestreken worden zijn de nette hemden van meneer. Omdat hij ze netjes gestreken wil hebben doet hij het zelf. Ik haat strijken en doe er niet de minste moeite voor.
vrijdag 18 september 2020 om 14:54
vrijdag 18 september 2020 om 16:30
zaterdag 19 september 2020 om 12:45
Dat viel mij ook al op ja. Ik vind het wel wat hebben. TO heeft zich volgens mij al afgemeld, dus lekker kleppen kan.Pindakaasjes schreef: ↑18-09-2020 16:30Grappig hoe een heftig onderwerp zoals spijt hebben van je eigen kind, overwaaid naar strijkplanken en strijkende mannen!
vrijdag 2 oktober 2020 om 23:13
Ik snap het wel. Bij mij is het ook het geval geweest voor- en na de geboorte van de eerste en ook voor de geboorte van de tweede.
Ik heb gehoord dat mijn moeder dat ook had. Ze voelde ook niet altijd aan als een natuurlijke moeder.
Voor mij (man) is het niet meer alsof ik spijt heb, maar de eerste 5 a 6 maanden hebben we veel nachten over moeten slaan, omdat de kleine niet sliep, heb ik zelfs rondgereden met mijn auto om hem stil te krijgen, huilbuien van iedereen en de terugkerende vraag "is dit het nou?".
Dat is goed gekomen na een paar jaar. Het tweede kind bleek een stuk makkelijker na de geboorte. Inmiddels is hij een stuk heftiger, maar je kan zulke leuke dingen doen samen.
Het mindere is wel dat je relatie anders wordt, zakelijker, hoewel ik dat al had toen we een huis gingen kopen.
Ik heb gehoord dat mijn moeder dat ook had. Ze voelde ook niet altijd aan als een natuurlijke moeder.
Voor mij (man) is het niet meer alsof ik spijt heb, maar de eerste 5 a 6 maanden hebben we veel nachten over moeten slaan, omdat de kleine niet sliep, heb ik zelfs rondgereden met mijn auto om hem stil te krijgen, huilbuien van iedereen en de terugkerende vraag "is dit het nou?".
Dat is goed gekomen na een paar jaar. Het tweede kind bleek een stuk makkelijker na de geboorte. Inmiddels is hij een stuk heftiger, maar je kan zulke leuke dingen doen samen.
Het mindere is wel dat je relatie anders wordt, zakelijker, hoewel ik dat al had toen we een huis gingen kopen.
zaterdag 3 oktober 2020 om 08:39
Ik las een discussie op bladzijde 22 
Heeft niks met openingstopic te maken.
Waarom wordt er zo gehamerd op: allebei zelfde aantal uren maken? Man ook een dag bij de kinderen.
Is niet altijd nodig..
Ik werk 32 uren pw en man werkt er 40. Man verdiend daarmee 20 euro netto meer dan ik, omdat hij reiskostenvergoeding krijgt en ik niet dus puur salaris verdien ik meer. Fulltime zou ik meer verdienen. Ik werk thuis, alle 4 de dagen. Kinderen zijn er helemaal gelukkig mee. Ik zie niet in waarom man dan een dag minder moet om bij de kinderen te zijn. Kinderen zitten tot 15.00 op school.
Dussss het is niet altijd wat het lijkt.
Heeft niks met openingstopic te maken.
Waarom wordt er zo gehamerd op: allebei zelfde aantal uren maken? Man ook een dag bij de kinderen.
Is niet altijd nodig..
Ik werk 32 uren pw en man werkt er 40. Man verdiend daarmee 20 euro netto meer dan ik, omdat hij reiskostenvergoeding krijgt en ik niet dus puur salaris verdien ik meer. Fulltime zou ik meer verdienen. Ik werk thuis, alle 4 de dagen. Kinderen zijn er helemaal gelukkig mee. Ik zie niet in waarom man dan een dag minder moet om bij de kinderen te zijn. Kinderen zitten tot 15.00 op school.
Dussss het is niet altijd wat het lijkt.
zaterdag 3 oktober 2020 om 09:09
Toen mijn dochter 6 jaar geleden geboren was zei iedereen tegen me dat ik er maar van moest genieten want de tijd gaat zo snel. Ik kon toen alleen maar denken, ging hij maar sneller. Als ik bij het CB was en ik zag grotere kindjes, dacht ik, was de mijne al wat groter. Ik ben geen baby moeder en ik vond de babytijd bij mijn dochter lastig en moeilijk. Ze was een makkelijke baby, maar gewoon... Het nieuwe en een complete verandering van je leven viel me best zwaar. Toen ze wat ouder werd verdween dat gevoel. Ze is nu 6 en ik zou me geen leven zonder haar kunnen voorstellen.
Maar. De geschiedenis herhaalt zich momenteel. Ik heb nu een baby van morgen 7 weken. Hoewel dat meer een handenbindertje is, vind ik het nu wel makkelijker als bij mijn dochter. Maar ook nu zal ik blij zijn wanneer de babytijd voorbij is.
Maar. De geschiedenis herhaalt zich momenteel. Ik heb nu een baby van morgen 7 weken. Hoewel dat meer een handenbindertje is, vind ik het nu wel makkelijker als bij mijn dochter. Maar ook nu zal ik blij zijn wanneer de babytijd voorbij is.
zaterdag 3 oktober 2020 om 19:16
Het heeft wat mij betreft niks met 'nodig' te maken, tenminste, niet op de manier zoals jij het bedoelt denk ik. Ik heb het nodig dat ik het gevoel heb dat man evenveel weet en snapt van het runnen van ons gezin als ik. Als hij alle dagen zou werken, zou hij dat niet hebben. Niet weten hoe een geregel het kan zijn om twee kinderen van verschillende speelafspraakjes op te halen, naar zwemles te brengen en ook nog wat voedzaams te eten op tafel te hebben. Wat een gedoe het is om 's ochtends op tijd de deur uit te zijn als eentje om 8:15 nog bedenkt dat het vandaag verkleedde is. Om nog maar niet te spreken over de tijd toen ze beiden nog niet op school zaten, en een dag thuis echt harder werken was dan op kantoor.
Daarnaast wil ik mijn kinderen graag laten zien/leren dat het huishouden door zowel papa als mama prima gerund kan worden. Dat ook papa kleren met ze kan kopen, op bezoek bij opa en oma gaat en de namen van hun vriendjes kent.
Ik chargeer nu enigszins en ongetwijfeld heb jij een deel, of misschien zelfs al deze dingen met je man ook zo geregeld. Maar voor mij is daarvoor minimaal een thuisdag van papa net zo nodig als een thuisdag van mama. Ik zie namelijk om me heen dat dat bij stellen waar moeder veel minder werkt (vaak maar drie dagen) en vader toch die vijf, vaak niet zo werkt en moeder alles weet en regelt in het huishouden. Dit trekt zich vaak automatisch door naar de weekends, omdat veel dingen doordeweeks voor het weekend worden afgesproken.
zaterdag 3 oktober 2020 om 20:23
100% mee eens. Waarbij inderdaad het voorbeeld wat je aan je kinderen meegeeft voor ons ook zwaar telt.Maduixa schreef: ↑03-10-2020 19:16Het heeft wat mij betreft niks met 'nodig' te maken, tenminste, niet op de manier zoals jij het bedoelt denk ik. Ik heb het nodig dat ik het gevoel heb dat man evenveel weet en snapt van het runnen van ons gezin als ik. Als hij alle dagen zou werken, zou hij dat niet hebben. Niet weten hoe een geregel het kan zijn om twee kinderen van verschillende speelafspraakjes op te halen, naar zwemles te brengen en ook nog wat voedzaams te eten op tafel te hebben. Wat een gedoe het is om 's ochtends op tijd de deur uit te zijn als eentje om 8:15 nog bedenkt dat het vandaag verkleedde is. Om nog maar niet te spreken over de tijd toen ze beiden nog niet op school zaten, en een dag thuis echt harder werken was dan op kantoor.
Daarnaast wil ik mijn kinderen graag laten zien/leren dat het huishouden door zowel papa als mama prima gerund kan worden. Dat ook papa kleren met ze kan kopen, op bezoek bij opa en oma gaat en de namen van hun vriendjes kent.
Ik chargeer nu enigszins en ongetwijfeld heb jij een deel, of misschien zelfs al deze dingen met je man ook zo geregeld. Maar voor mij is daarvoor minimaal een thuisdag van papa net zo nodig als een thuisdag van mama. Ik zie namelijk om me heen dat dat bij stellen waar moeder veel minder werkt (vaak maar drie dagen) en vader toch die vijf, vaak niet zo werkt en moeder alles weet en regelt in het huishouden. Dit trekt zich vaak automatisch door naar de weekends, omdat veel dingen doordeweeks voor het weekend worden afgesproken.
En daarnaast vindt mijn man het zelf ook gewoon leuk en belangrijk om tijd met zijn kind te spenderen.
zondag 4 oktober 2020 om 09:33
En idd, mijn man wil zelf gewoon graag tijd met zijn kinderen doorbrengen. Wij zien werken allebei als noodzaak en halen hier ook voldoening uit, maar vinden de tijd met ons gezin echt belangrijker. Je zult geen bejaarde horen zeggen 'had ik maar meer en harder gewerkt', maar wel 'had ik maar meer tijd met mijn kinderen doorgebracht'. Die paar uurtjes na school zijn erg waardevol.
Echt gelijk verdelen vind ik moeilijk, ik trek vanuit mn moedergevoel veel naar me toe. Door schrijvend beroep werk ik veel thuis, dus contact met een paar leuke moeders en vaders zijn mijn koffieautomaat momentje. Wel met man over gehad, dat ik meer schooldingen naar hem toe ga schuiven. Zelfde met medische afspraken, die doe ik als vanzelf. Het maken ervan althans, want waar hij kan gaat hij mee. Het is alleen nog nooit in me opgekomen om hem alleen met kind te laten gaan. Dat kan ik niet loslaten, ik wil daarbij zijn.
Echt gelijk verdelen vind ik moeilijk, ik trek vanuit mn moedergevoel veel naar me toe. Door schrijvend beroep werk ik veel thuis, dus contact met een paar leuke moeders en vaders zijn mijn koffieautomaat momentje. Wel met man over gehad, dat ik meer schooldingen naar hem toe ga schuiven. Zelfde met medische afspraken, die doe ik als vanzelf. Het maken ervan althans, want waar hij kan gaat hij mee. Het is alleen nog nooit in me opgekomen om hem alleen met kind te laten gaan. Dat kan ik niet loslaten, ik wil daarbij zijn.
zondag 4 oktober 2020 om 12:54
Verwacht je omgekeerd ook van hem dat hij daarbij is?PlayingTheAngel schreef: ↑04-10-2020 09:33En idd, mijn man wil zelf gewoon graag tijd met zijn kinderen doorbrengen. Wij zien werken allebei als noodzaak en halen hier ook voldoening uit, maar vinden de tijd met ons gezin echt belangrijker. Je zult geen bejaarde horen zeggen 'had ik maar meer en harder gewerkt', maar wel 'had ik maar meer tijd met mijn kinderen doorgebracht'. Die paar uurtjes na school zijn erg waardevol.
Echt gelijk verdelen vind ik moeilijk, ik trek vanuit mn moedergevoel veel naar me toe. Door schrijvend beroep werk ik veel thuis, dus contact met een paar leuke moeders en vaders zijn mijn koffieautomaat momentje. Wel met man over gehad, dat ik meer schooldingen naar hem toe ga schuiven. Zelfde met medische afspraken, die doe ik als vanzelf. Het maken ervan althans, want waar hij kan gaat hij mee. Het is alleen nog nooit in me opgekomen om hem alleen met kind te laten gaan. Dat kan ik niet loslaten, ik wil daarbij zijn.
zondag 4 oktober 2020 om 14:28
PlayingTheAngel schreef: ↑04-10-2020 09:33Het is alleen nog nooit in me opgekomen om hem alleen met kind te laten gaan. Dat kan ik niet loslaten, ik wil daarbij zijn.
Dus als jouw man met de kinderen naar de tandarts gaat, moet jij daarbij zijn??
zondag 4 oktober 2020 om 16:18
@lachattenoir: Minder merk ik bij mezelf. Als het werktechnisch kan dan liefst samen (2 paar oren horen meer). Maar vind het geen probleem om alleen te doen.
@pindakaasjes: Ik snap je vraag, nee de tandarts daar heb ik dat niet mee. Wel handig om samen te gaan, maar niet nodig ofzo. Mijn oudste gaat naar de oogarts, dan ben ik wel graag mee. Jongste is verhaal apart, zeldzaam soort gezwel gehad, kan niet zelf plassen. Uroloog, fysio, orthopeed, speciale schoenmaker, chirurg, MDL, tot voor kort oncoloog, het is een lange rij specialisten.. man zou ook best alleen nog zo'n afspraak kunnen, maar dat kan ik niet uit handen geven. Ik wil zo'n arts dan zelf horen. Man heeft dat gevoel minder.
@pindakaasjes: Ik snap je vraag, nee de tandarts daar heb ik dat niet mee. Wel handig om samen te gaan, maar niet nodig ofzo. Mijn oudste gaat naar de oogarts, dan ben ik wel graag mee. Jongste is verhaal apart, zeldzaam soort gezwel gehad, kan niet zelf plassen. Uroloog, fysio, orthopeed, speciale schoenmaker, chirurg, MDL, tot voor kort oncoloog, het is een lange rij specialisten.. man zou ook best alleen nog zo'n afspraak kunnen, maar dat kan ik niet uit handen geven. Ik wil zo'n arts dan zelf horen. Man heeft dat gevoel minder.
