Kinderen
alle pijlers
Heel eerlijk: ik heb spijt van mijn kind
vrijdag 4 september 2020 om 17:08
Ik vermoed dat ik het hele forum over me heen ga krijgen, daarom heb ik een ander account aangemaakt. Ik wil hier heel eerlijk in zijn maar merk dat er absoluut een taboe op heerst.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
Als je een kind hebt gekregen dat gezond is 'moet' je er perse dolgelukkig mee zijn. Terwijl je helemaal niet wist hoe het écht zou zijn. Een leven met een kind. Dat weet je pas echt als je er eentje hebt. En ik zal je eerlijk vertellen: ik heb er spijt van. Hoe ik er van tevoren ook naar uitkeek, ik vind het niks. Ik heb kinderen nooit leuk gevonden ook. Kinderen van anderen vermijd ik het liefst. Toch leek een kind van onszelf ons wél leuk.
Ik zorg wel goed voor mijn kind en er komt haar niks tekort. Ze is nu vijf maanden. Maar als ik eerlijk denk waar ik het meeste van geniet is dat de tijd die ik voor mijzelf heb en de tijd dat ik werk (eigen bedrijf). Mijn kind zie ik als een taak, iets dat verplicht nu eenmaal moet gebeuren.
Er komt ook zeker geen tweede kind. Ik kan niet wachten tot onze dochter zelfstandiger is en we meer vrijheid terug hebben.
Ik merk in het dagelijkse leven dat dit niet bespreekbaar is (met mijn man wel hoor, die heeft hetzelfde. We zijn nu eenmaal allebei gedreven ambitieuze mensen). Ik vind dat erg gek. Niemand weet immers hoe het leven met een kind is, totdat het kind er eenmaal is. Ik kan me niet voorstellen dat het bij niemand tegenvalt. Ik denk dat men hier niet over durft te praten.
P.s. Ik heb dit besproken met een psycholoog. Ik dacht dat ik misschien een postnatale depressie had. Maar dit is niet zo. Ik heb gewoon echt spijt van mijn kind. Hopelijk kan dit het taboe wat doorbreken.
zaterdag 5 september 2020 om 16:36
Ik vind het juist altijd heel vreemd om alleen je eigen kind leuk te vinden en alle andere kinderen per definitie niet leuk. Natuurlijk vind ik zelf mijn eigen kinderen het allerleukste, maar je vindt toch nooit álle andere kinderen vervelend? De kinderen met wie mijn dochter omgaat vind ik over het algemeen best aardig en gezellig.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 5 september 2020 om 16:56
Dat is met alles in het leven. Een fijn zwembad in je tuin betekent ook dat geval moeten schoonmaken, een tuin hebben betekent tuinonderhoud ook al tegel je iedere vorm van leven eruit. Maar om te kunnen relaxen in een koel zwembad midden in een hittegolf, neem je het onderhoud voor lief.redbulletje schreef: ↑05-09-2020 16:18Maar je krijgt er ook ongewenst de vervelende luidruchtige kinderen van anderen bij als je je eigen kind een sociaal leven gunt (naast alle verplichtingen waar je je kind naartoe moet brengen zoals school)
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 5 september 2020 om 16:58
Toepasselijke nick heb je ook.ikBedoelHetGoed schreef: ↑05-09-2020 11:14Misschien kun je haar naar het asiel brengen. Lees: haar laten adopteren door ouders die wel liefdevol zijn. Kun jij je lekker op je werk concentreren.
zaterdag 5 september 2020 om 17:35
Die andere kinderen vind ik nu ook meestal gewoon heel leuk nu ik een eigen kind heb. Ik snap ze beter en ik zie de leuke dingen veel meer.redbulletje schreef: ↑05-09-2020 16:18Maar je krijgt er ook ongewenst de vervelende luidruchtige kinderen van anderen bij als je je eigen kind een sociaal leven gunt (naast alle verplichtingen waar je je kind naartoe moet brengen zoals school)
Eigenlijk vind ik mezelf in zijn algemeenheid een leuker en toleranter persoon geworden en snap ik nu niet meer waarom kinderen eerst niet zo leuk vond.
zondag 6 september 2020 om 01:12
Je pleurt het lekker neer maar er zit wel een waarheid in.ikBedoelHetGoed schreef: ↑05-09-2020 17:00Dank je. Lijkt mij voor het kindje verreweg het beste. En is TO ook weer blij. Win - win.
Zo'n kindje voelt het echt wel dat er geen liefde is. Waarom dan niet het aan ouders geven die ongewenst kinderloos zijn?
Je krijgt nooit een normale band met je kind op deze manier. En ja ik ben ervaringsdeskundige. Ik ga best goed om met mijn moeder , maar ze is nooit een moeder geweest. Ik had de mazzel dat me oma me in huis nam en de moederrol op zich nam.
Ze is wel een leuke oma. Maar een echte moeder is ze nooit geweest.
zondag 6 september 2020 om 01:26
Ja, het is gewoon super pittig. Daarom het huismoederschap zwaar underrated.
Doen mensen vaak zo denigrerend over, maar niets is zwaarder dan dat, is mij mening.
Veel zwaarder dan werken om geld te verdienen.
Ik denk dat het een generatieding is ook. We zijn vrij egoistisch, dat maakt het lastiger om een kind op te voeden, want dan draait het niet meer alleen om jouw leven, jouw cariere jouw aanzien.
Volgende generatie zal het nog moeilijker hebben.
Maar goed, nu die van mij.ouder worden, ik geniet er toch echt van hoor, juist omdat het zo zwaar is geweest. En ik zou er toch echt niet aan moeten denken om alleen maar geld en cariere voor jezelf te hebben. Het leukste is toch wel dat je dit kan delen met je kinderen.
Maar ik raad sommige vriendinnen idd het krijgen van kinderen (voorzichtig) af, omdat ik nu weet wat het allemaal vergt en ik weet hoe hun zijn. Het is zeker niet voor iedereen weggelegd.
Doen mensen vaak zo denigrerend over, maar niets is zwaarder dan dat, is mij mening.
Veel zwaarder dan werken om geld te verdienen.
Ik denk dat het een generatieding is ook. We zijn vrij egoistisch, dat maakt het lastiger om een kind op te voeden, want dan draait het niet meer alleen om jouw leven, jouw cariere jouw aanzien.
Volgende generatie zal het nog moeilijker hebben.
Maar goed, nu die van mij.ouder worden, ik geniet er toch echt van hoor, juist omdat het zo zwaar is geweest. En ik zou er toch echt niet aan moeten denken om alleen maar geld en cariere voor jezelf te hebben. Het leukste is toch wel dat je dit kan delen met je kinderen.
Maar ik raad sommige vriendinnen idd het krijgen van kinderen (voorzichtig) af, omdat ik nu weet wat het allemaal vergt en ik weet hoe hun zijn. Het is zeker niet voor iedereen weggelegd.
zondag 6 september 2020 om 01:36
Zie deze gevoelens als een keuze en zet ze aan de kant want niemand heeft daar wat aan. Word volwassen, zet je eigen gevoelens en behoeftes op de 2e plaats en de behoeftes van je baby op plaats 1.
Geef jezelf eraan over, de eerste paar jaren zijn intensief.
De band groeit door contact en aanraken, doe dit bewust dagelijks naast het verzorgen. Kijk eens naar je baby, knuffel je baby, ook al zal dat eerst geforceerd voelen het kan jullie echt helpen die band te creeeren. Misschien vind je het leuker om iets te doen zoals baby zwemmen of iets dergelijks.
Het wordt wellicht leuker als er meer interactie komt en je kindje ouder wordt. Niet iedereen vindt de baby tijd leuk. Het is een zware tijd en dat dat tegenvalt dat kan natuurlijk. maar spijt hebben is geen optie, je kindje is er en zal er blijven.
Geef jezelf eraan over, de eerste paar jaren zijn intensief.
De band groeit door contact en aanraken, doe dit bewust dagelijks naast het verzorgen. Kijk eens naar je baby, knuffel je baby, ook al zal dat eerst geforceerd voelen het kan jullie echt helpen die band te creeeren. Misschien vind je het leuker om iets te doen zoals baby zwemmen of iets dergelijks.
Het wordt wellicht leuker als er meer interactie komt en je kindje ouder wordt. Niet iedereen vindt de baby tijd leuk. Het is een zware tijd en dat dat tegenvalt dat kan natuurlijk. maar spijt hebben is geen optie, je kindje is er en zal er blijven.
zondag 6 september 2020 om 02:03
Iemand hierboven schreef: Kinderen zijn geen experiment.
Maar in zekere zin is het nemen van kinderen natuurlijk wél een experiment (alleen dan eentje waar je niet meer uit kunt stappen). Heel veel mensen beginnen eraan zonder zich echt bewust te zijn van de consequenties. En misschien kan dat ook niet anders, het blijft een risico dat je neemt.
Maar in zekere zin is het nemen van kinderen natuurlijk wél een experiment (alleen dan eentje waar je niet meer uit kunt stappen). Heel veel mensen beginnen eraan zonder zich echt bewust te zijn van de consequenties. En misschien kan dat ook niet anders, het blijft een risico dat je neemt.
zondag 6 september 2020 om 02:22
Veel mensen beginnen aan kinderen omdat ze zichzelf zo leuk vinden. Daarom lijkt het ze wel wat om een “mini me” op de wereld te zetten. Ook als ze al weten dat ze eigenlijk een hekel hebben aan kinderen. Ook als ze weten dat hun carrière/ambitie vooral erg belangrijk voor ze is. Ook als ze weten dat ze veel te egocentrisch zijn om het ouderschap leuk te vinden. Oh nee, helaas, zelfinzicht ontbreekt vaak. Natuurlijk kun je van te voren nooit écht inschatten hoe het is om een kind te hebben. Dat is logisch. Maar het is m.i. wel zo eerlijk naar het kind toe, om je van te voren te realiseren dat je leven om je kind hoort te draaien als je ervoor kiest om kinderen te krijgen. En als dat niet bij je past, ga je er inderdaad spijt van krijgen. Dan is het uiteraard beter om er niet aan te beginnen en alleen/voornamelijk voor jezelf te blijven leven. Waar niets mis mee is overigens. Tot je kinderen hebt.
zondag 6 september 2020 om 03:43
Dit denk ik ook. Ik vind het zo anders een jaar later, leuker ook omdat je beter kan communiceren en hij/zij echt een persoonlijkheid krijgt. Als het gevoel blijft zou ik ook met een psycholoog praten, zodat je een manier kan vinden om ermee om te gaan.JenBarber schreef: ↑05-09-2020 12:04Jullie kind is 5 maanden.. Ik deed het eerste jaar de hele dag voeden en de gebroken nachten ook als een taak en niet iets als wat ik met plezier deed. Je kunt best echt spijt hebben hoor, en er achter komen dat kinderen helemaal niks voor jullie is. Maar ik geloof niet dat je die conclusie al kunt trekken als je kind nog een baby is. En als dat gevoel wel blijft, blijf dat dan vooral met de psycholoog bespreken. Anders gaat jullie kind het erg zwaar krijgen. Die heeft helemaal nergens bewust voor gekozen.
zondag 6 september 2020 om 07:13
En toevallig over een onderwerp waar de laatste tijd vaker over geschreven is in de media.
Dus wrsch binnenkort ook in Viva of op hun website.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 6 september 2020 om 08:19
Daar ben ik weer voor een reactie. Mijn spaarzame me-time besteed ik liever aan iets dat ik echt leuk vind i.p.v. aan het rondhangen op een forum. Dus voor panikerende fanatieke forummers: Hier ben ik weer.
1976 Is mijn geboortejaar niet. Het is een jaar die om een andere reden veel voor mij betekent. Wees gerust.
Allereerst: Het is voor mij enorm fijn en geruststellend om te lezen dat velen aangeven dat dit gevoel echt nog kan veranderen. Ik lees dat velen onder jullie ook geen echte baby ouders zijn en dat het pas later leuker wordt. Dat biedt hoop. Het is ook niet zo dat er nu helemaal niets leuk is natuurlijk. Er zijn echt wel momentjes waar ik van geniet. Vooral als onze baby vrolijk aan het lachen is en blij reageert om ons te zien.
Door 1 persoon in dit topic word ik als een soort onmens beschouwd die haar kind maar 'naar het asiel moet brengen'. Ach, ik weet dat er moeders bestaan die volledig idolaat zijn van hun kind en waarbij je nooit iets negatiefs mag zeggen over het ouderschap. Ik vermoed dat jij bij deze 'club' hoort. Prima voor jou, ik kan daar alleen niets mee want ik ben niet zo (en zal ook nooit zo willen zijn. Misschien ben ik zoals in dit topic heel mooi gezegd wordt meer een 'vadertype').
Dat wil niet zeggen, zoals geinsinueerd wordt, dat onze baby tekort wordt gedaan of dat we niet van haar houden. Ik denk dat ik nog volop aan het wennen ben, als ik vele reacties lees. Voor nu voel ik vaak spijt en inderdaad, wat zou ik soms graag met mijn spaargeld vertrekken en de deur achter me dicht trekken. Maar dat doe ik niet. Ik loop niet weg voor mijn verantwoordelijkheden. Ik heb een dochter die van me houdt (als ik mijn dochter slecht behandelde en geen liefde gaf, zou ze echt niet zo blij op mij reageren. Ik twijfel geen seconde aan dat ze tekort komt).
Wat hier ook naar voren komt is dat je vantevoren wél kan bedenken of je een kind hebben wel of niet leuk gaat vinden. Hier ben ik het niet mee eens. Het is echt anders om zelf een kind te hebben, vind ik. Tenzij je misschien een maand lang op iemand zijn newborn gaat passen (dag en nacht) weet je niet hoe het echt is. En juist dit voorbeeld gaat niet, dus je ervaart niet hoe het echt is als je zelf geen baby hebt.
Ik denk dat de chronische vermoeidheid waar nieuwe ouders mee te maken hebben ook meespeelt. Er zijn nooit momenten waarop je kan opladen. Dat maakt het zwaar.
Dus heb ik spijt? Ja, op dit moment wel. Ik verlang enorm terug naar mijn fijne oude leven. Ik kijk met jaloezie naar koppels op straat die geen kinderen hebben. Maar dat betekent nogmaals niet dat mijn dochter het slecht heeft. Als ik het over kon doen, zou ik niet voor kinderen kiezen. Maar he, wie weet kijk ik daar over een jaar anders tegenaan zoals velen van jullie zeggen. Dat stelt me wel gerust, dank daarvoor.
1976 Is mijn geboortejaar niet. Het is een jaar die om een andere reden veel voor mij betekent. Wees gerust.
Allereerst: Het is voor mij enorm fijn en geruststellend om te lezen dat velen aangeven dat dit gevoel echt nog kan veranderen. Ik lees dat velen onder jullie ook geen echte baby ouders zijn en dat het pas later leuker wordt. Dat biedt hoop. Het is ook niet zo dat er nu helemaal niets leuk is natuurlijk. Er zijn echt wel momentjes waar ik van geniet. Vooral als onze baby vrolijk aan het lachen is en blij reageert om ons te zien.
Door 1 persoon in dit topic word ik als een soort onmens beschouwd die haar kind maar 'naar het asiel moet brengen'. Ach, ik weet dat er moeders bestaan die volledig idolaat zijn van hun kind en waarbij je nooit iets negatiefs mag zeggen over het ouderschap. Ik vermoed dat jij bij deze 'club' hoort. Prima voor jou, ik kan daar alleen niets mee want ik ben niet zo (en zal ook nooit zo willen zijn. Misschien ben ik zoals in dit topic heel mooi gezegd wordt meer een 'vadertype').
Dat wil niet zeggen, zoals geinsinueerd wordt, dat onze baby tekort wordt gedaan of dat we niet van haar houden. Ik denk dat ik nog volop aan het wennen ben, als ik vele reacties lees. Voor nu voel ik vaak spijt en inderdaad, wat zou ik soms graag met mijn spaargeld vertrekken en de deur achter me dicht trekken. Maar dat doe ik niet. Ik loop niet weg voor mijn verantwoordelijkheden. Ik heb een dochter die van me houdt (als ik mijn dochter slecht behandelde en geen liefde gaf, zou ze echt niet zo blij op mij reageren. Ik twijfel geen seconde aan dat ze tekort komt).
Wat hier ook naar voren komt is dat je vantevoren wél kan bedenken of je een kind hebben wel of niet leuk gaat vinden. Hier ben ik het niet mee eens. Het is echt anders om zelf een kind te hebben, vind ik. Tenzij je misschien een maand lang op iemand zijn newborn gaat passen (dag en nacht) weet je niet hoe het echt is. En juist dit voorbeeld gaat niet, dus je ervaart niet hoe het echt is als je zelf geen baby hebt.
Ik denk dat de chronische vermoeidheid waar nieuwe ouders mee te maken hebben ook meespeelt. Er zijn nooit momenten waarop je kan opladen. Dat maakt het zwaar.
Dus heb ik spijt? Ja, op dit moment wel. Ik verlang enorm terug naar mijn fijne oude leven. Ik kijk met jaloezie naar koppels op straat die geen kinderen hebben. Maar dat betekent nogmaals niet dat mijn dochter het slecht heeft. Als ik het over kon doen, zou ik niet voor kinderen kiezen. Maar he, wie weet kijk ik daar over een jaar anders tegenaan zoals velen van jullie zeggen. Dat stelt me wel gerust, dank daarvoor.
zondag 6 september 2020 om 08:36
Wat jij zegt gaat héél véél verder dan "eens iets negatiefs zeggen over het ouderschap".
Zet je eigen ego opzij. Je dochter is er en jíj bepaalt hier leuk haar leven is. Ieder kind lacht naar de ouders, zelfs kinderen die worden verwaarloosd. Ze is afhankelijk van jou. Word volwassen en neem je verantwoordelijkheid, wat ook kan betekenen dat je je kind laat adopteren. Er zijn mensen die immens van kinderen kunnen houden, zelfs als het niet hun eigen bloed is.
zondag 6 september 2020 om 08:41
zondag 6 september 2020 om 08:43
Zet je ego opzij? Word volwassen en neem je verantwoordelijkheid? Sorry, maar dit vind ik nergens op slaan. Allereerst staat nergens een ego in de weg. Daarbij neem ik mijn verantwoordelijkheid. Jij doet net alsof ik mijn kind verwaarloos en mishandel. En dat mijn kind desondankss TOCH nog naar mij lacht. Mijn god zeg. Alleen omdat ik zeg dat ik spijt heb. Dat ik dat gevoel heb, zegt niets over hoe ik voor mijn kind zorg en of ik wel of niet van haar houd. Maar met jou valt niet te praten heb ik al door. Jij hebt je vooroordeel al klaar staan.ikBedoelHetGoed schreef: ↑06-09-2020 08:36Wat jij zegt gaat héél véél verder dan "eens iets negatiefs zeggen over het ouderschap".
Zet je eigen ego opzij. Je dochter is er en jíj bepaalt hier leuk haar leven is. Ieder kind lacht naar de ouders, zelfs kinderen die worden verwaarloosd. Ze is afhankelijk van jou. Word volwassen en neem je verantwoordelijkheid, wat ook kan betekenen dat je je kind laat adopteren. Er zijn mensen die immens van kinderen kunnen houden, zelfs als het niet hun eigen bloed is.
zondag 6 september 2020 om 08:45
zondag 6 september 2020 om 08:46
Neuh, niet de hele dag. Maar helemaal niet meer is ook weer zowat.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zondag 6 september 2020 om 08:47
zondag 6 september 2020 om 08:51
https://piekerpoli.nl/spijt-hoe-kom-je- ... re-gevoel/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
