Kinderen
alle pijlers
Hoe was jullie eerste jaar met een baby?
vrijdag 18 september 2020 om 18:45
Vandaag ben ik precies 21 weken zwanger van mijn eerste kindje. En ik merk dat ik me steeds drukker begin te maken over wanneer de baby komt en hoe het gaat zijn. Met name omdat veel mensen je lijken aan te willen praten dat 'je leven dan echt voorbij is'. Erg deprimerend, wat ik heb er juist zo'n zin in! Wat ik van velen hoor is:
- geen slaap meer
- geen zin meer om dingen te ondernemen
- je relatie komt op spanning
- je zwangerschapskilo's gaan er echt niet zo snel af als je denkt (ik ben overigens alleen nog maar afgevallen, maar goed)
- geen tijd meer voor jezelf
Ik vraag me af hoe jullie ervaring is geweest. Wel enigszins positief? Zelf werk ik 3 om 4 dagen, 32 uur per week (3x9&4x9). Ik ga per oktober een post hbo van een jaar volgen (onder werktijd naar school) en neem na mijn bevallingsverlof 1 dag per 2 weken ouderschapsverlof zodat ik een jaar lang 3x9 werk. Baby gaat 2 dagen per week naar gastouder, één dag bij opa&oma, éen dag bij man en één dag bij mij. De dag extra dat ik vrij ben, hou ik voor mijn studie en om bij te komen (iguess?).
Het lijkt mij overigens prima te doen zoals bovenstaand, maar ik ben heel benieuwd na alle sarcastische 'wacht maar... je piept dan wel anders' opmerkingen.
Benieuwd naar ervaringen!
- geen slaap meer
- geen zin meer om dingen te ondernemen
- je relatie komt op spanning
- je zwangerschapskilo's gaan er echt niet zo snel af als je denkt (ik ben overigens alleen nog maar afgevallen, maar goed)
- geen tijd meer voor jezelf
Ik vraag me af hoe jullie ervaring is geweest. Wel enigszins positief? Zelf werk ik 3 om 4 dagen, 32 uur per week (3x9&4x9). Ik ga per oktober een post hbo van een jaar volgen (onder werktijd naar school) en neem na mijn bevallingsverlof 1 dag per 2 weken ouderschapsverlof zodat ik een jaar lang 3x9 werk. Baby gaat 2 dagen per week naar gastouder, één dag bij opa&oma, éen dag bij man en één dag bij mij. De dag extra dat ik vrij ben, hou ik voor mijn studie en om bij te komen (iguess?).
Het lijkt mij overigens prima te doen zoals bovenstaand, maar ik ben heel benieuwd na alle sarcastische 'wacht maar... je piept dan wel anders' opmerkingen.
Benieuwd naar ervaringen!
vrijdag 18 september 2020 om 22:09
Verschrikkelijk, kan helaas niet meer zeggen dan verschrikkelijk
Beide huilbaby’s. Bij oudste was dat gelukkig na een jaar voorbij maar jongste sliep niet door tot ruim 2. En echt uren krijsen in de nacht. Zelfs oma’s en opa’s hadden hem liever niet te logeren.
Ik weet niet hoe ik die periode doorgekomen ben want het meeste is 1 waas van vermoeidheid.
Gelukkig werden het later goedslapende peuters
Beide huilbaby’s. Bij oudste was dat gelukkig na een jaar voorbij maar jongste sliep niet door tot ruim 2. En echt uren krijsen in de nacht. Zelfs oma’s en opa’s hadden hem liever niet te logeren.
Ik weet niet hoe ik die periode doorgekomen ben want het meeste is 1 waas van vermoeidheid.
Gelukkig werden het later goedslapende peuters
vrijdag 18 september 2020 om 22:21
Hier ook een controlefreak en ik heb echt moeten leren loslaten. Een baby doet niets op commando, slapen is helaas niet af te dwingen ( hoe graag je dat ook zou willen), het meebewegen ipv mijn eigen idee door te drukken was echt een leerpunt hier. En ik ben mezelf daar wel in tegengekomen.
Het was de eerste keer heftig, met vlagen zwaar, maar in een oogwenk voorbij..
En de tweede keer hetzelfde, al wist ik beter wat ons te wachten zou staan en dat ik ook eens moest leven in het hier en nu en niet bezig moest zijn met alle fases die nog zouden komen.
Nu heb ik niet de meest lastige baby’s gehad, de oudste sliep al heel snel door en de tweede sliep dan misschien niet heel snel door, ze was na een korte nachtvoeding wel weer snel tevreden en sliep dan weer verder.
Bovenal was ik een stuk relaxter de tweede keer, wat voor iedereen goed was.
Beide keren ( en nog steeds) 32 uur werken naast een kleine baby en dat was en is heerlijk.
Oudste wordt donderdag 3, jongste is 14 maanden.
Qua relatie hebben we geen grote tik gehad, geen traumatische bevallingen, herstel wat snel ging, libido wat gelukkig terugkeerde naar het ‘normaal’ tijdens mijn AC vrije periode.
Maar we zijn wel veranderd en ik denk dat we nog meer naar elkaar zijn toegegroeid en begrijpen waar we soms (apart, dan wel samen) tegenaan lopen. Maar vooral het feit dat we samen deze twee prachtmeiden op de wereld hebben gezet, geeft onze relatie een extra dimensie.
Nu met een peuter en dreumes in huis kijk ik met weemoed terug naar die eerste paar maanden, maar we weten ook dat het goed is zo!
Het was de eerste keer heftig, met vlagen zwaar, maar in een oogwenk voorbij..
En de tweede keer hetzelfde, al wist ik beter wat ons te wachten zou staan en dat ik ook eens moest leven in het hier en nu en niet bezig moest zijn met alle fases die nog zouden komen.
Nu heb ik niet de meest lastige baby’s gehad, de oudste sliep al heel snel door en de tweede sliep dan misschien niet heel snel door, ze was na een korte nachtvoeding wel weer snel tevreden en sliep dan weer verder.
Bovenal was ik een stuk relaxter de tweede keer, wat voor iedereen goed was.
Beide keren ( en nog steeds) 32 uur werken naast een kleine baby en dat was en is heerlijk.
Oudste wordt donderdag 3, jongste is 14 maanden.
Qua relatie hebben we geen grote tik gehad, geen traumatische bevallingen, herstel wat snel ging, libido wat gelukkig terugkeerde naar het ‘normaal’ tijdens mijn AC vrije periode.
Maar we zijn wel veranderd en ik denk dat we nog meer naar elkaar zijn toegegroeid en begrijpen waar we soms (apart, dan wel samen) tegenaan lopen. Maar vooral het feit dat we samen deze twee prachtmeiden op de wereld hebben gezet, geeft onze relatie een extra dimensie.
Nu met een peuter en dreumes in huis kijk ik met weemoed terug naar die eerste paar maanden, maar we weten ook dat het goed is zo!
vrijdag 18 september 2020 om 22:22
Dit! Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst na middernacht naar bed ben gegaan. En dat terwijl ik voor ik zwanger was van de eerste zo ongeveer nooit voor middernacht in bed lag. Lekker op tijd naar bed terwijl dreumes ook ligt te slapen voelt als een cadeautje voor mezelf. En als de nacht dan zonder gespook of huilpartijen verloopt en dreumes slaapt uit tot half 8 dan heb ik echt een topnacht gehad. En in het eerste jaar heb ik overdag vaak meegeslapen met alle dutjes. Slaap is heilig en ik had vooraf niet gedacht dat het zo belangrijk voor mij zou zijn.
Het eerste jaar was zwaar maar vooral ook mooi.
En wat al veel gezegd is: het is niet te plannen.
vrijdag 18 september 2020 om 22:23
Ik vond het eerste jaar (met de oudste) best heel relaxt. Maar onze situatie is denk ik wel wat uitzonderlijk. Mijn vrouw was de eerste 3 maanden thuis (ik ook, dus dat konden wij prima verdelen en zij kon veel slapen, had die behoefte ook). Onze zoon sliep gemiddeld denk ik, niet extreem veel of weinig. Nachtelijk wakker zijn beperkte zich tot de flesjes. Hij heeft rond de 3-4 maanden wel last gehad van krampjes, dat was heel zielig en naar. Maar verder zo die eerste tijd en het eerste jaar, ik vond het echt heel fijn. Veel gewandeld.
vrijdag 18 september 2020 om 22:27
Ik vond het eerste jaar met onze eerste baby werkelijk fantastisch en alleen maar genieten. Overal ging baby mee naar toe, alles liep makkelijk, sliep vanaf begin de nachten door en was een heel tevreden en goedlachs babytje. Herken het helemaal niet dat leven over zou zijn ofzo, het was allemaal een roze wolk!!! Bij de 2e was dat anders maar het lag echt aan de gezondheid van de baby. Dus maak je niet teveel zorgen, hoop dat je net zo kunt genieten als wij destijds
vrijdag 18 september 2020 om 22:42
De hel. Ik had zwangerschapsvergiftiging, kind moest veel te vroeg met spoed gehaald worden, wij bijna doodgegaan, daarna postnatale depressie, compleet de weg kwijt. Baan kwijt, naar de psycholoog. Ik moch ook niet nog een keer zwanger worden van de arts want teveel risico op alsnog doodgaan. Pas na een jaar of drie ging het wat beter.
Maar nu, na 11 jaar gaat alles goed hoor...
Maar nu, na 11 jaar gaat alles goed hoor...
tanteslankie wijzigde dit bericht op 18-09-2020 22:48
5.38% gewijzigd
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
vrijdag 18 september 2020 om 22:44
Niet alles gelezen.
Ik vond het eerste jaar van onze oudste geweldig! Zo lief als ze was, en vrolijk. En mooi en schattig en grappig en ... denk dat als er roze wolken bestaan ik in een roze tornado zat
Het eerste jaar van de tweede weet ik niet meer zo goed omdat er toen familie omstandigheden waren maar de eerste weken waren ook heel gezellig. Maar wanneer ze haar eerste woordje zei bv weet ik niet meer.
Bij de derde was er net na de geboorte en James Bond maand en hebben we elke avond met baby slapend tegen me aan een film gekeken. Mijn oudsten gingen al naar school en als ik nu foto's terug zie van die tijd ben ik verbaasd wat ik allemaal gedaan heb qua uitstapjes met baby nr 3.
Dat was bij de 1e niet in me opgekomen
Baby 1 en 2 waren heel makkelijk. Baby 3 sliep veel, maar niet 's nachts en at/dronk heel moeilijk.
Eerlijk gezegd vind ik moederschap lastiger nu ze ouder worden dan toen ze echt zo klein waren.
Ik vond het eerste jaar van onze oudste geweldig! Zo lief als ze was, en vrolijk. En mooi en schattig en grappig en ... denk dat als er roze wolken bestaan ik in een roze tornado zat
Het eerste jaar van de tweede weet ik niet meer zo goed omdat er toen familie omstandigheden waren maar de eerste weken waren ook heel gezellig. Maar wanneer ze haar eerste woordje zei bv weet ik niet meer.
Bij de derde was er net na de geboorte en James Bond maand en hebben we elke avond met baby slapend tegen me aan een film gekeken. Mijn oudsten gingen al naar school en als ik nu foto's terug zie van die tijd ben ik verbaasd wat ik allemaal gedaan heb qua uitstapjes met baby nr 3.
Dat was bij de 1e niet in me opgekomen
Baby 1 en 2 waren heel makkelijk. Baby 3 sliep veel, maar niet 's nachts en at/dronk heel moeilijk.
Eerlijk gezegd vind ik moederschap lastiger nu ze ouder worden dan toen ze echt zo klein waren.
vrijdag 18 september 2020 om 22:44
vrijdag 18 september 2020 om 22:52
Fijn zeg al die verschillende verhalen!
Oudste is 2,5 en ik was oh zo blij toen het 1e jaar voorbij was!
Ik ben sowieso geen baby moeder dus stond al met 1-0 achter wat dat betreft
Man daarintegen vind het knuffelen en plakken met baby op zich heerlijk
Maar los daarvan was het ook gewoon pittig... Kraamweek was al rot vanwege een diagnose bij man. Ook had ik een keizersnede gehad maar dat herstel ging super vlot.
Zoon is snel na de kraamweek een ontevreden baby geworden. Dronk wel best goed en voor zover ik me kan terug halen (want ja je vergeet het dus echt weer) sliep hij in de nacht goed. We waren volgens mij met een week of 10/12 van de nachtvoeding af. Hij sliep dan rond 7u, kreeg een late voeding tussen 23 en middernacht en dan begon de dag ergens rond half 6/6u.
Later fases gehad dat hij slechter sliep, om welke reden dan ook.
Vanaf 1,5 /2 grotendeels geen gebroken nachten meer met hem, sinds mei dit jaar slaapt hij van 19.30 tot 7 (uitzonderingen met soms half uur of uur eerder wakker maar ach hij slaapt door)
Maar dat ontevreden zijn, ook veel huilen bleek later te komen van 2 vastzittende nekwervels. Behandeld door fysio en manueel therapeut en daarna stijgende lijn. Maar goed toen ging ik alweer werken (20u onregelmatige diensten in de zorg) dus niet echt een relax verlof gehad.
Mentaal voelde ik me best goed, zwangerschapskilos gingen er prima af want ik wandelde wat af met zoon in de wagen en de hond. Want dan was hij rustig
Het mooie is hoe snel de ontwikkeling gaat, de mijlpalen. Dat je oprecht geniet van kleine dingen (1e woordjes, 1e hapjes, kruipen, lopen enz)
Tijd voor onszelf kwam weer toen er een beetje ritme kwam rond de 3-4 maanden. We zijn ook afzonderlijk van elkaar dingen blijven doen.
Nu een baby van 6 weken en weer een rot start omdat de 1e week in zkh was(dus weer niet genieten van kraamweek)
Daardoor nu zelf mentaal niet in orde. Het is geen postnatale depressie, optijd hulp ingeschakeld maar goed gaat het ook niet.
Terwijl deze baby tussen voeding door een stuk tevredener is en ook onze nachten zijn weer prima!
Toch kijk Ik uit naar een maand of 3/4, dat er ietsje meer ritme in gaat komen, dat er al meer ontwikkelingen gaan komen, het steeds meer een mensje wordt.
En de vlag gaat uit bij de 1e verjaardag
Ik ben gewoon geen baby moeder en vind de uitdagingen van een dreumes/peuter geweldig! Het echte opvoeden, karakters zien, communiceren samen!
Oudste is 2,5 en ik was oh zo blij toen het 1e jaar voorbij was!
Ik ben sowieso geen baby moeder dus stond al met 1-0 achter wat dat betreft
Man daarintegen vind het knuffelen en plakken met baby op zich heerlijk
Maar los daarvan was het ook gewoon pittig... Kraamweek was al rot vanwege een diagnose bij man. Ook had ik een keizersnede gehad maar dat herstel ging super vlot.
Zoon is snel na de kraamweek een ontevreden baby geworden. Dronk wel best goed en voor zover ik me kan terug halen (want ja je vergeet het dus echt weer) sliep hij in de nacht goed. We waren volgens mij met een week of 10/12 van de nachtvoeding af. Hij sliep dan rond 7u, kreeg een late voeding tussen 23 en middernacht en dan begon de dag ergens rond half 6/6u.
Later fases gehad dat hij slechter sliep, om welke reden dan ook.
Vanaf 1,5 /2 grotendeels geen gebroken nachten meer met hem, sinds mei dit jaar slaapt hij van 19.30 tot 7 (uitzonderingen met soms half uur of uur eerder wakker maar ach hij slaapt door)
Maar dat ontevreden zijn, ook veel huilen bleek later te komen van 2 vastzittende nekwervels. Behandeld door fysio en manueel therapeut en daarna stijgende lijn. Maar goed toen ging ik alweer werken (20u onregelmatige diensten in de zorg) dus niet echt een relax verlof gehad.
Mentaal voelde ik me best goed, zwangerschapskilos gingen er prima af want ik wandelde wat af met zoon in de wagen en de hond. Want dan was hij rustig
Het mooie is hoe snel de ontwikkeling gaat, de mijlpalen. Dat je oprecht geniet van kleine dingen (1e woordjes, 1e hapjes, kruipen, lopen enz)
Tijd voor onszelf kwam weer toen er een beetje ritme kwam rond de 3-4 maanden. We zijn ook afzonderlijk van elkaar dingen blijven doen.
Nu een baby van 6 weken en weer een rot start omdat de 1e week in zkh was(dus weer niet genieten van kraamweek)
Daardoor nu zelf mentaal niet in orde. Het is geen postnatale depressie, optijd hulp ingeschakeld maar goed gaat het ook niet.
Terwijl deze baby tussen voeding door een stuk tevredener is en ook onze nachten zijn weer prima!
Toch kijk Ik uit naar een maand of 3/4, dat er ietsje meer ritme in gaat komen, dat er al meer ontwikkelingen gaan komen, het steeds meer een mensje wordt.
En de vlag gaat uit bij de 1e verjaardag
Ik ben gewoon geen baby moeder en vind de uitdagingen van een dreumes/peuter geweldig! Het echte opvoeden, karakters zien, communiceren samen!
Tralalalala
vrijdag 18 september 2020 om 22:59
Ik vond het heerlijk. Mijn kinderen sliepen, aten en groeiden dan ook best goed. Na het eerste jaar kreeg oudste een eigen mening. Dat is lastig.
De kinderen werden wel wakker ‘s nachts, maar na een paar slokken melk sliepen we allemaal wel weer verder. De ergste slapeloze nachten kwamen toen de kinderen dreumessen waren.
Jongste (nu 9) vond het heerlijk om baby te zijn, ik denk dat hij het fijn zou vinden om nog steeds de hele dag gedragen en geknuffeld te worden. Melk drinkt hij goed, maar groenten zijn vies en alles wat moet vindt hij vervelend.
De kinderen werden wel wakker ‘s nachts, maar na een paar slokken melk sliepen we allemaal wel weer verder. De ergste slapeloze nachten kwamen toen de kinderen dreumessen waren.
Jongste (nu 9) vond het heerlijk om baby te zijn, ik denk dat hij het fijn zou vinden om nog steeds de hele dag gedragen en geknuffeld te worden. Melk drinkt hij goed, maar groenten zijn vies en alles wat moet vindt hij vervelend.
wolkewitje wijzigde dit bericht op 19-09-2020 04:52
56.51% gewijzigd
vrijdag 18 september 2020 om 23:01
Ik heb het eerste jaar veel gehuild. Ik was zo ontzettend moe. Baby sliep geen nacht door tot 10 maanden, ik werkte 3 dagen, gaf borstvoeding, had ontstekingen en ik kon echt niet de vrouw zijn die ik wilde voor mijn man. De hele dag met de baby op de arm en dan wilde hij ook nog met me knuffelen. Vreselijk vond ik dat.
Toch ook veel momenten gehuild van geluk. Zo'n mooie baby van ons samen. De liefste, de mooiste, de schattigste etc.
Nu ze bijna 2 is, is er niet veel veranderd. Fases gaan over in andere fases ( niet slapen, niet eten, driftbuien, niet in de autostoel willen, niet in bad willen, overal mee gooien, bijten...) Ik vind het vermoeiend, maar toch zou ik niet zonder haar willen.
Toch ook veel momenten gehuild van geluk. Zo'n mooie baby van ons samen. De liefste, de mooiste, de schattigste etc.
Nu ze bijna 2 is, is er niet veel veranderd. Fases gaan over in andere fases ( niet slapen, niet eten, driftbuien, niet in de autostoel willen, niet in bad willen, overal mee gooien, bijten...) Ik vind het vermoeiend, maar toch zou ik niet zonder haar willen.
vrijdag 18 september 2020 om 23:22
Wat leuk om te lezen dat het zo goed gaat met je meiden! We hebben bij je eerste samen in een zwanger topic geschreven en ik had nog wel mee gekregen dat je snel weer zwanger was. Maar ik kan me het spiraaltje wel goed voorstellen jaClaireSophie schreef: ↑18-09-2020 21:59Oehhhhh en wat ik vergeet.
Ze zijn nu 20 maanden en 7 maanden en kannonne klapperende eierstokken tot en met. Ondanks de drukte elke dag weer. Dat stralende smoeltje van de jongste als haar zus haar kamertje in komt gelopen, naast haar bedje staat en zegt: 'baby - naam dochter -
Echt.kan dan janken van geluk. Ook na de allerslechtste nacht.
Je begrijpt, ik heb een spiraaltje laten zetten. Want na twee kinderen in 13 maanden tijd is het tijd voor wat rust.
.
vrijdag 18 september 2020 om 23:30
Ik ben blij dat de babytijd voorbij is! Eigenlijk merkte ik tijdens de kraamweek al dat ik me niet helemaal voelde zoals het naar mij idee moest en uiteindelijk ben ik onder behandeling geweest voor een postnatale depressie. Ik had het er erg moeilijk mee dat een baby totaal niet voorspelbaar is, mijn hartslag ging omhoog wanneer ik de babyfoon hoorde terwijl het nog geen 'tijd' was. De flesdrinken was altijd een drama en inschatten of ze nou moe was of niet vond ik ook lastig. Ik heb erg veel moeite gehad om mee te bewegen met mij dochter. Dat maakte dat ik op spanning leefde.
Uiteindelijke werd ze ouder en werd het makkelijker voor mij. Geen rekening meer houden met slaapjes, flessen, enz en ze kunnen beter aangeven wat ze willen.
Ik geniet nu vele malen meer van mijn dochter dat toen ze een baby was. Oké ze heeft soms fases of buien, maar ze komt ook uit zichzelf bij me om te knuffelen, kus te geven of om gewoon bij mij te zijn. Ze vraagt naar me als het een keer zo is uitgekomen dat ik thuis kom als ze al slaapt en weer weg ben als ze wakker wordt.
Ik werk 22 uur pw en vindt dat een fijne verdeling tussen het moederschap en alle andere rollen die ik ook mag/kan zijn!
Uiteindelijke werd ze ouder en werd het makkelijker voor mij. Geen rekening meer houden met slaapjes, flessen, enz en ze kunnen beter aangeven wat ze willen.
Ik geniet nu vele malen meer van mijn dochter dat toen ze een baby was. Oké ze heeft soms fases of buien, maar ze komt ook uit zichzelf bij me om te knuffelen, kus te geven of om gewoon bij mij te zijn. Ze vraagt naar me als het een keer zo is uitgekomen dat ik thuis kom als ze al slaapt en weer weg ben als ze wakker wordt.
Ik werk 22 uur pw en vindt dat een fijne verdeling tussen het moederschap en alle andere rollen die ik ook mag/kan zijn!
zaterdag 19 september 2020 om 05:22
Goh ik was dit topic eigenlijk helemaal vergeten. En nu ik het lees denk ik: ‘ohja, jeetje, het was wel echt erg eigenlijk.’ Gek genoeg als ik nu aan de babytijd terugdenk voelt het allemaal een beetje alsof het in een ander leven gebeurd is ofzo, het is toch een beetje vervaagd allemaal.Birdist schreef: ↑18-09-2020 20:14ik vond dit topic ook fijn om door te lezen toen ik net was bevallen. Zijn soms heel heftige eerste jaren, maar eigenlijk alle emoties komen voorbij
kinderen/het-eerste-jaar/list_messages/411437
Er is nu ook zoveel moois voor in de plaats gekomen want na een baby from hell werd hij echt de vrolijkste, liefste dreumes en de makkelijkste peuter, dat heeft het nogal naar de achtergrond verdrongen denk ik.
Iig genoeg dus om bijna de tweede te mogen verwelkomen
Achja TO, ook als je zo’n jaar hebt als ik in die OP beschrijf komt er dus een dag dat je het terugleest en het zó niet meer herkent. Ik doe het moederen nu doorgaans met 2 vingers in mijn neus. En als ik het lees dan vind ik het vooral heel jammer dat ik zo streng was voor mezelf, omdat ik toen het makkelijker werd niet direct kon genieten van mijn zoon. Nu denk ik: ‘lux, had jezelf een aai over je bol gegeven ipv een schop onder je hol.’
En misschien is dat ook wel een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd na 3 jaar moederschap: een beetje mild zijn voor jezelf. Je bent niet perfect, je hoeft het niet altijd leuk te vinden en de band met je kind gaat niet direct stuk als je jezelf af en toe ook eens op 1 zet. Ik moest, nu ik dat zo lees, wel echt leren om mezelf niet compleet weg te cijferen en hem over al mijn grenzen heen te laten gaan.
Maar nu, nu is hij bijna 3.5 en mijn zonnetje
en ben ik naast moeder inmiddels ook weer grotendeels de vrouw die ik was.PS. Ja ik schrijf dit om 05:23 because pregnancy hormones
dat blijft de meest wrede grap van moeder natuur. Juist in de weken dat je wat reserve zou moeten opbouwen voor de maanden die eraan komen lig je de godganse nacht wakker. Ellende 
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 19 september 2020 om 07:34
Aangezien je het toch wil weten: ik heb na de geboorte van mijn oudste een slaapprobleem ontwikkeld dat nooit meer over is gegaan. Ze sliep nooit. Ja, stukjes van 45 minuten en dan werd ze weer wakker en dan moest ik weer. Ik lag alleen maar wakker en af te tellen: als ik nu in slaap val kan ik nog 40 minuten slapen, nog 20, nog 10, alarm. Ze sliep pas door met bijna drie en ik heb na die jaren nooit meer doorgeslapen. Die drie jaar afzien, in combinatie met een studie en een bijna fulltime baan, vormden een roofbouw die ik niet meer te boven ben gekomen. Ik heb mijn hobby’s opgegeven in die tijd plus mijn sociale contacten. Ik kon alleen maar werken, studeren en zorgen, voor iets anders had ik geen energie meer. ‘s Avonds ging ik tegelijk met kind naar bed, dan sliep ik als ik mazzel had nog een uur, soms zelfs twee, voor de ellende weer begon. Ik sleepte me door de dagen en ik had niet eens de puf meer om me af te vragen waarom ik het eigenlijk deed. Nee, het was geen picknick.
Ze is overigens een geweldig mens geworden Het scheelt enorm dat in mijn hoofd de ellende van die tijd en mijn liefde voor haar in geen enkel opzicht aan elkaar gerelateerd zijn. Alsof de oorzaak niet haar bestaan was, maar iets heel anders. Ik vind het heerlijk dat dat zo lijkt te werken.
Ze is overigens een geweldig mens geworden
Het scheelt enorm dat in mijn hoofd de ellende van die tijd en mijn liefde voor haar in geen enkel opzicht aan elkaar gerelateerd zijn. Alsof de oorzaak niet haar bestaan was, maar iets heel anders. Ik vind het heerlijk dat dat zo lijkt te werken.
zaterdag 19 september 2020 om 08:22
Ik zit nog in mijn kraamtijd, maar ik heb meer uitdagingen met mijn peuter dan baby.
Als je de basis snapt van een baby, slapen, drinken slapen en je baby heeft geen medische problemen zoals hier. Ik hou mij aan de behoefte van mijn kind, veel slapen en voed op verzoek. Je baby leren zelf in slaapt te vallen (lees boek, baby in droomritme) Is tot nu toe geen uitdaging. We wandelen wat af. Eerste 2 weken waren pittig door warmte en bloedverlies en operatie bij mij.
Ik hoop dat het zo blijft gaan
De 6 weken geboorte verlof is ook een zegen, samen erop uit en het kind leren kennen. Man werkt voorlopig thuis dus fijn als ik even een extra hand nodig heb.
Als je de basis snapt van een baby, slapen, drinken slapen en je baby heeft geen medische problemen zoals hier. Ik hou mij aan de behoefte van mijn kind, veel slapen en voed op verzoek. Je baby leren zelf in slaapt te vallen (lees boek, baby in droomritme) Is tot nu toe geen uitdaging. We wandelen wat af. Eerste 2 weken waren pittig door warmte en bloedverlies en operatie bij mij.
Ik hoop dat het zo blijft gaan
De 6 weken geboorte verlof is ook een zegen, samen erop uit en het kind leren kennen. Man werkt voorlopig thuis dus fijn als ik even een extra hand nodig heb.
zaterdag 19 september 2020 om 09:48
zaterdag 19 september 2020 om 09:55
Ik vond vooral de kraamweek zwaar. Beneden was alles nog pijnlijk en beurs, ik was kapot van het slaapgebrek en de tepelkloven in de eerste week hielpen ook niet mee. Na een week ging het een stuk beter, beneden was alles weer in normale proportie geslonken, borstvoeding ging een stuk beter en zelfs slaapgebrek went.
Ik had wel een onwijze plakbaby, de eerste drie maanden zat hij dag en nacht aan ons vastgeplakt, hij sliep dus niet in zijn eigen bedje. Het beste wat je kan doen is erin meegaan en niet teveel verwachtingen hebben. Dat maakt het voor jezelf een stuk leuker. Bovenop mij sliep hij prima en ik wilde 's nachts ook graag wat slaap pakken, dus dan maar bovenop mij en niet vasthouden aan het eigen bedje. Dat hielp enorm.
Wat ik makkelijk vond is dat je ze het eerste jaar makkelijk overal mee naartoe kon nemen, dat is nu wel anders met een peuter die een stuk meer aandacht vraagt
Ik had wel een onwijze plakbaby, de eerste drie maanden zat hij dag en nacht aan ons vastgeplakt, hij sliep dus niet in zijn eigen bedje. Het beste wat je kan doen is erin meegaan en niet teveel verwachtingen hebben. Dat maakt het voor jezelf een stuk leuker. Bovenop mij sliep hij prima en ik wilde 's nachts ook graag wat slaap pakken, dus dan maar bovenop mij en niet vasthouden aan het eigen bedje. Dat hielp enorm.
Wat ik makkelijk vond is dat je ze het eerste jaar makkelijk overal mee naartoe kon nemen, dat is nu wel anders met een peuter die een stuk meer aandacht vraagt
zaterdag 19 september 2020 om 10:48
Ik was trouwens niet meteen van m'n zwangerschapskilos af en m'n lichaam was bovendien veranderd qua verhoudingen. Mijn kleding van voor de zwangerschap paste niet meer dus in de eerste periode na de bevalling kon ik op zoek naar een (tijdelijke) nieuwe garderobe. Dat vond ik wel frusterend want ik de eerste weken liep ik er daardoor voor mijn gevoel bij als ma flodder omdat de enige broeken die fijn zaten pyjamabroeken en joggingbroeken waren.
zaterdag 19 september 2020 om 10:55
-geen slaap meer - 1e geen last van/2e geen last van/ 3e tot 3e jaar niet doorgeslapen.
- geen zin meer om dingen te ondernemen- bij de eerste 2 geen last van, bij de 3e waren we gewoon te moe.
- je relatie komt op spanning- bij alle 3 geen last van, je moet elkaar veel gunnen. > wederzijds dus.
- je zwangerschapskilo's gaan er echt niet zo snel af als je denkt (ik ben overigens alleen nog maar afgevallen, maar goed)
Geen verwachtingen over gehad, het gaat zoals het gaat.
- geen tijd meer voor jezelf - geen last van gehad. Het is maar net hoe je erin staat. In balans met je partner zodat je beiden tijd hebt voor andere dingen.
- geen zin meer om dingen te ondernemen- bij de eerste 2 geen last van, bij de 3e waren we gewoon te moe.
- je relatie komt op spanning- bij alle 3 geen last van, je moet elkaar veel gunnen. > wederzijds dus.
- je zwangerschapskilo's gaan er echt niet zo snel af als je denkt (ik ben overigens alleen nog maar afgevallen, maar goed)
Geen verwachtingen over gehad, het gaat zoals het gaat.
- geen tijd meer voor jezelf - geen last van gehad. Het is maar net hoe je erin staat. In balans met je partner zodat je beiden tijd hebt voor andere dingen.
zaterdag 19 september 2020 om 11:07
Het hangt echt van je baby af. En daar heb je bijzonder weinig invloed op... En daarnaast is het ook afhankelijk van de hulp en of je bijvoorbeeld familie in de buurt hebt.
Ik durf er bijna niks over te zeggen, we verwachten nr 2 nu elk moment. Dus geen idee hoe dat gaat zijn
. Ik wil niks jinxen. Wij hebben geen familie in de buurt wonen. Ook goede vrienden wonen vrij ver. Vriendinnen die dat wel hebben, zijn een stuk flexibeler (even het kindje voor een half uurtje wegbrengen, dat kon bij ons niet en kan soms heel handig zijn). Het is wel even wennen dat je echt alles moet plannen.
Onze zoon was wel een hele makkelijke baby. At en sliep goed. We hebben hem het eerste jaar overal mee naar toe genomen, incl verre reizen en veel uiteten. Toen hij (rondrennende) dreumes/peuter met mening en driftbuien werd, vond ik het zwaarder. Ik kan me voorstellen dat het eerste jaar wel heel zwaar is als het kindje slecht slaapt of bv last van reflux heeft. Dat soort dingen heb je niet in de hand. Dus controlfreak of niet, loslaten en afwachten
Ik durf er bijna niks over te zeggen, we verwachten nr 2 nu elk moment. Dus geen idee hoe dat gaat zijn
. Ik wil niks jinxen. Wij hebben geen familie in de buurt wonen. Ook goede vrienden wonen vrij ver. Vriendinnen die dat wel hebben, zijn een stuk flexibeler (even het kindje voor een half uurtje wegbrengen, dat kon bij ons niet en kan soms heel handig zijn). Het is wel even wennen dat je echt alles moet plannen. Onze zoon was wel een hele makkelijke baby. At en sliep goed. We hebben hem het eerste jaar overal mee naar toe genomen, incl verre reizen en veel uiteten. Toen hij (rondrennende) dreumes/peuter met mening en driftbuien werd, vond ik het zwaarder. Ik kan me voorstellen dat het eerste jaar wel heel zwaar is als het kindje slecht slaapt of bv last van reflux heeft. Dat soort dingen heb je niet in de hand. Dus controlfreak of niet, loslaten en afwachten
zaterdag 19 september 2020 om 11:43
Mijn baby sliep de eerste 2 weken makkelijk in ruimtes met veel lawaai of onderweg ,maar na een paar weken niet meer. Was veel aan huis gebonden of op tijd voor een slaapje weer thuis. Daar tegenover stond dan wel dat als ze dan sliep dan sliep ze ook 2-3 uur achtereen en in haar eigen bedje op haar kamer, dus had ik veel tijd voor mezelf. Achteraf had ik best een makkelijke baby, maar ja mijn depressie zorgde voor een ander beeld helaas. Vind het jammer dat ik toen niet meer heb kunnen genieten.
woensdag 23 september 2020 om 14:22
Ik heb een kindje van 2,5 en een baby van 5 maanden. Het is mij allemaal heel erg meegevallen, maar wij hebben wel veel mazzel gehad. Ik had twee prima bevallingen met geen complicaties, twee zoete en blije kindjes en we zijn gezegend met goeie slapers. Ik herken wel wat je zegt want bij ons riepen ook veel mensen dat het leven de komende jaren voorbij is, maar dat hoeft dus zeker niet zo te zijn.
De eerste sliep na een week of 8 door en de tweede al na 6 weken. En dan echt van een uur of 11 tot rond half 8 (de baby dan, de oudste ligt al eerder in bed). Dus we hebben ook geen gedoe met gebroken nachten of geen tijd voor onszelf, want 's avonds is het gewoon rustig hier. Natuurlijk hebben wij ook wel momenten dat het zwaarder is, of dat er een sprongetje is of dat het even niet wil, maar bij ons is dat steeds maar kort en valt de rest dus reuze mee.
Natuurlijk was het bij de eerste wel wennen in die eerste weken, en je hebt altijd je gebroken nachten. De kraamweek kan ook gewoon heel zwaar zijn, met stress en pijn en hormonen en emoties. Maar dat wordt snel weer beter en dan ga je je ook meer jezelf voelen. Het was bij de eerste ook veel meer zoeken hoe het moest met borstvoeding, kolven, stuwing, krampjes, enz. en dat heeft heus wel wat stress opgeleverd, maar na een paar weken vind je daar je weg in. Je gaat met je baby meeslapen, als je voldoende je rust overdag pakt dan vallen de nachten beter te doen. En als je met de fles voedt kan je man ook een deel op zich nemen, dat scheelt weer. Bij de tweede vond ik het allemaal veel makkelijker omdat je dan al weet wat je te wachten staat.
Tegelijkertijd weet ik uit mijn omgeving dat het ook heel anders kan zijn, met huilbaby's, allergieën, krampen, dramatische bevallingen en andere toestanden. En daar kun je helemaal niets aan doen. Dus ik raad je vooral aan om je niet gek te laten maken en lekker van je zwangerschap te genieten, want je weet helemaal niet hoe het gaat. En mocht het wel zwaar zijn, dan los je het gaandeweg wel op. Maar het is zeker niet zo dat het altijd een groot drama wordt hoor, ik ben er heerlijk van aan het genieten!
De eerste sliep na een week of 8 door en de tweede al na 6 weken. En dan echt van een uur of 11 tot rond half 8 (de baby dan, de oudste ligt al eerder in bed). Dus we hebben ook geen gedoe met gebroken nachten of geen tijd voor onszelf, want 's avonds is het gewoon rustig hier. Natuurlijk hebben wij ook wel momenten dat het zwaarder is, of dat er een sprongetje is of dat het even niet wil, maar bij ons is dat steeds maar kort en valt de rest dus reuze mee.
Natuurlijk was het bij de eerste wel wennen in die eerste weken, en je hebt altijd je gebroken nachten. De kraamweek kan ook gewoon heel zwaar zijn, met stress en pijn en hormonen en emoties. Maar dat wordt snel weer beter en dan ga je je ook meer jezelf voelen. Het was bij de eerste ook veel meer zoeken hoe het moest met borstvoeding, kolven, stuwing, krampjes, enz. en dat heeft heus wel wat stress opgeleverd, maar na een paar weken vind je daar je weg in. Je gaat met je baby meeslapen, als je voldoende je rust overdag pakt dan vallen de nachten beter te doen. En als je met de fles voedt kan je man ook een deel op zich nemen, dat scheelt weer. Bij de tweede vond ik het allemaal veel makkelijker omdat je dan al weet wat je te wachten staat.
Tegelijkertijd weet ik uit mijn omgeving dat het ook heel anders kan zijn, met huilbaby's, allergieën, krampen, dramatische bevallingen en andere toestanden. En daar kun je helemaal niets aan doen. Dus ik raad je vooral aan om je niet gek te laten maken en lekker van je zwangerschap te genieten, want je weet helemaal niet hoe het gaat. En mocht het wel zwaar zijn, dan los je het gaandeweg wel op. Maar het is zeker niet zo dat het altijd een groot drama wordt hoor, ik ben er heerlijk van aan het genieten!
woensdag 23 september 2020 om 15:29
Jaaaa de eerste was een hel, ze huilde alleen maar de eerste maanden, reflux, allergieën, sliep niet. Tweede jaar kreeg ze chronische oorontstekingen, sliep pas door toen ze bijna 3 was. En toch was het het allemaal waard
Tweede, tevergeefs gehoopt op een tevreden baby, ook dit keer reflux en allergieen en de eerste weken heel veel huilen. Maar dit was onder controle toen hij 14 weken was en daarna was het een “makkelijke” baby.
Derde, een wereldwonder, geen reflux of kma! Eindelijk een baby die sliep en at en tevreden in de box kon liggen. Eindelijk een fijne baby tijd, het blijft verdrietig dat het bij de andere twee voor iedereen afzien was
Tweede, tevergeefs gehoopt op een tevreden baby, ook dit keer reflux en allergieen en de eerste weken heel veel huilen. Maar dit was onder controle toen hij 14 weken was en daarna was het een “makkelijke” baby.
Derde, een wereldwonder, geen reflux of kma! Eindelijk een baby die sliep en at en tevreden in de box kon liggen. Eindelijk een fijne baby tijd, het blijft verdrietig dat het bij de andere twee voor iedereen afzien was
