Kinderen
alle pijlers
Hoe was jullie eerste jaar met een baby?
vrijdag 18 september 2020 om 18:45
Vandaag ben ik precies 21 weken zwanger van mijn eerste kindje. En ik merk dat ik me steeds drukker begin te maken over wanneer de baby komt en hoe het gaat zijn. Met name omdat veel mensen je lijken aan te willen praten dat 'je leven dan echt voorbij is'. Erg deprimerend, wat ik heb er juist zo'n zin in! Wat ik van velen hoor is:
- geen slaap meer
- geen zin meer om dingen te ondernemen
- je relatie komt op spanning
- je zwangerschapskilo's gaan er echt niet zo snel af als je denkt (ik ben overigens alleen nog maar afgevallen, maar goed)
- geen tijd meer voor jezelf
Ik vraag me af hoe jullie ervaring is geweest. Wel enigszins positief? Zelf werk ik 3 om 4 dagen, 32 uur per week (3x9&4x9). Ik ga per oktober een post hbo van een jaar volgen (onder werktijd naar school) en neem na mijn bevallingsverlof 1 dag per 2 weken ouderschapsverlof zodat ik een jaar lang 3x9 werk. Baby gaat 2 dagen per week naar gastouder, één dag bij opa&oma, éen dag bij man en één dag bij mij. De dag extra dat ik vrij ben, hou ik voor mijn studie en om bij te komen (iguess?).
Het lijkt mij overigens prima te doen zoals bovenstaand, maar ik ben heel benieuwd na alle sarcastische 'wacht maar... je piept dan wel anders' opmerkingen.
Benieuwd naar ervaringen!
- geen slaap meer
- geen zin meer om dingen te ondernemen
- je relatie komt op spanning
- je zwangerschapskilo's gaan er echt niet zo snel af als je denkt (ik ben overigens alleen nog maar afgevallen, maar goed)
- geen tijd meer voor jezelf
Ik vraag me af hoe jullie ervaring is geweest. Wel enigszins positief? Zelf werk ik 3 om 4 dagen, 32 uur per week (3x9&4x9). Ik ga per oktober een post hbo van een jaar volgen (onder werktijd naar school) en neem na mijn bevallingsverlof 1 dag per 2 weken ouderschapsverlof zodat ik een jaar lang 3x9 werk. Baby gaat 2 dagen per week naar gastouder, één dag bij opa&oma, éen dag bij man en één dag bij mij. De dag extra dat ik vrij ben, hou ik voor mijn studie en om bij te komen (iguess?).
Het lijkt mij overigens prima te doen zoals bovenstaand, maar ik ben heel benieuwd na alle sarcastische 'wacht maar... je piept dan wel anders' opmerkingen.
Benieuwd naar ervaringen!
donderdag 24 september 2020 om 08:48
Het moederschap is geen wedstrijd en geen competitie.
Wat je ook kiest en doet, het is goed.
Het maakt niet uit, het is geen wedstrijd wie het snelste de zwangerschapskilo's kwijt is, wiens baby als eerste doorslaapt of welke baby als eerste kruipt of loopt.
De ene baby loopt op 9 maanden, de ander op 18 maanden, beide prima.
Het is geen kwestie van goed of fout want iedere moeder maakt keuzes wat het beste is voor haar baby, haarzelf en haar gezin/situatie. En gezien dat allemaal verschillend is zijn ook keuzes verschillend. Dat mag allemaal.
Geef jezelf de tijd en veel genade, geef je baby de tijd. Luister naar je eigen moedergevoel en maak er geen wedstrijd van of discussie over wat goed of fout zou zijn.
Wat je ook kiest en doet, het is goed.
Het maakt niet uit, het is geen wedstrijd wie het snelste de zwangerschapskilo's kwijt is, wiens baby als eerste doorslaapt of welke baby als eerste kruipt of loopt.
De ene baby loopt op 9 maanden, de ander op 18 maanden, beide prima.
Het is geen kwestie van goed of fout want iedere moeder maakt keuzes wat het beste is voor haar baby, haarzelf en haar gezin/situatie. En gezien dat allemaal verschillend is zijn ook keuzes verschillend. Dat mag allemaal.
Geef jezelf de tijd en veel genade, geef je baby de tijd. Luister naar je eigen moedergevoel en maak er geen wedstrijd van of discussie over wat goed of fout zou zijn.
.
donderdag 24 september 2020 om 09:06
Het ligt er inderdaad ook wel aan hoe je baby is. Het woord 'makkelijke baby's gebruik ik liever niet, want een kindje dat niet 'makkelijk' is, is dat dan een 'moeilijke baby'? Ai.
Anyway, mijn baby is erg aanhankelijk en wil tot en met nu (nu 3 maanden) continu bij me zijn. Ze slaapt alleen bij mij op schoot en dan liefst ook nog aan de borst... Of dat ik al wiegend met haar loop (gelukkig is dit s nachts niet zo).Lief, vertederend, maar dat had ik nog niet eerder zo gezien van een baby
. Dat ik nu bijna nergens aan toe kom, heb ik inmiddels geaccepteerd, maar was wel wennen aan het begin.
Wat mij dan ook geholpen heeft, is accepteren dat de baby volledig mijn ritme en routine van nu bepaalt. En dat haar welzijn op nummer 1 komt, en daarna het huishouden, sociale contacten, etc.
Anyway, mijn baby is erg aanhankelijk en wil tot en met nu (nu 3 maanden) continu bij me zijn. Ze slaapt alleen bij mij op schoot en dan liefst ook nog aan de borst... Of dat ik al wiegend met haar loop (gelukkig is dit s nachts niet zo).Lief, vertederend, maar dat had ik nog niet eerder zo gezien van een baby
. Dat ik nu bijna nergens aan toe kom, heb ik inmiddels geaccepteerd, maar was wel wennen aan het begin. Wat mij dan ook geholpen heeft, is accepteren dat de baby volledig mijn ritme en routine van nu bepaalt. En dat haar welzijn op nummer 1 komt, en daarna het huishouden, sociale contacten, etc.
donderdag 24 september 2020 om 09:19
Ik zou jouw baby wel moeilijk/lastig vinden ja. Niet qua persoon, maar wel qua gedrag. En ik zou na 3 maanden gillend gek worden, dus respectAnemoonn schreef: ↑24-09-2020 09:06Het ligt er inderdaad ook wel aan hoe je baby is. Het woord 'makkelijke baby's gebruik ik liever niet, want een kindje dat niet 'makkelijk' is, is dat dan een 'moeilijke baby'? Ai.
Anyway, mijn baby is erg aanhankelijk en wil tot en met nu (nu 3 maanden) continu bij me zijn. Ze slaapt alleen bij mij op schoot en dan liefst ook nog aan de borst... Of dat ik al wiegend met haar loop (gelukkig is dit s nachts niet zo).Lief, vertederend, maar dat had ik nog niet eerder zo gezien van een baby
Wat mij dan ook geholpen heeft, is accepteren dat de baby volledig mijn ritme en routine van nu bepaalt. En dat haar welzijn op nummer 1 komt, en daarna het huishouden, sociale contacten, etc.
donderdag 24 september 2020 om 09:20
ik vind dat een volstrekt normale babyAnemoonn schreef: ↑24-09-2020 09:06Het ligt er inderdaad ook wel aan hoe je baby is. Het woord 'makkelijke baby's gebruik ik liever niet, want een kindje dat niet 'makkelijk' is, is dat dan een 'moeilijke baby'? Ai.
Anyway, mijn baby is erg aanhankelijk en wil tot en met nu (nu 3 maanden) continu bij me zijn. Ze slaapt alleen bij mij op schoot en dan liefst ook nog aan de borst... Of dat ik al wiegend met haar loop (gelukkig is dit s nachts niet zo).Lief, vertederend, maar dat had ik nog niet eerder zo gezien van een baby
Wat mij dan ook geholpen heeft, is accepteren dat de baby volledig mijn ritme en routine van nu bepaalt. En dat haar welzijn op nummer 1 komt, en daarna het huishouden, sociale contacten, etc.
donderdag 24 september 2020 om 10:02
Inderdaad volstrekt normaal Anemoon, wat sterkt dat je er zo goed mee om gaat!
Het ergste vond ik de ouders van "makkelijke" babys die er heilig van overtuigd waren dat hun kind zo weinig huilde, goed doorsliep met 7 weken en "makkelijk" was omdat zij zulke geweldige baby whisperers waren en zich zo goed aan de adviezen van Ria Blom hadden gehouden
Ik gun iedereen zo'n kind, maar een ongelukkige baby met huidhonger (en soms pijn) kun je NIET in bed wegleggen en zichzelf even in slaap laten jammeren. Dat werkt dus echt niet (looking at you schoonzus
)
Maargoed, mijn derde kon je dus wel "weg leggen" en was bij default al gesleeptrained. ik kan me voorstellen dat je als je alleen die ervaring hebt je je er niks bij voor kan stellen hoe zwaar het is.
Het ergste vond ik de ouders van "makkelijke" babys die er heilig van overtuigd waren dat hun kind zo weinig huilde, goed doorsliep met 7 weken en "makkelijk" was omdat zij zulke geweldige baby whisperers waren en zich zo goed aan de adviezen van Ria Blom hadden gehouden
Ik gun iedereen zo'n kind, maar een ongelukkige baby met huidhonger (en soms pijn) kun je NIET in bed wegleggen en zichzelf even in slaap laten jammeren. Dat werkt dus echt niet (looking at you schoonzus
)Maargoed, mijn derde kon je dus wel "weg leggen" en was bij default al gesleeptrained. ik kan me voorstellen dat je als je alleen die ervaring hebt je je er niks bij voor kan stellen hoe zwaar het is.
ivanova_87 wijzigde dit bericht op 24-09-2020 10:04
2.75% gewijzigd
donderdag 24 september 2020 om 10:02
De mijne kon prima in haar box rond liggen kijken, hoefde niet voortdurend gewiegd te worden, maar vond knuffelen wel leuk. Is dat dat een abnormale baby? Zelfs binnen de range die normaal is, zijn er toch dingen die lastiger zijn en dingen die minder lastig zijn voor de ouder? Dat bedoelde ze gewoon.
donderdag 24 september 2020 om 12:09
Ik vond mijn zoon wel moeilijk als baby ja. Ik vond hem wel lief, maar zijn gedrag was echt wel pittig. Nu vind ik hem een hele makkelijke peuter. Van die enorme driftbuien en dat je kind nergens mee naartoe zou kunnen als peuter en om 17:30 moet eten en daarna gauw naar bed anders is er geen land meer mee te bezeilen enzo, dat herken ik dus echt totaal niet.Anemoonn schreef: ↑24-09-2020 09:06Het ligt er inderdaad ook wel aan hoe je baby is. Het woord 'makkelijke baby's gebruik ik liever niet, want een kindje dat niet 'makkelijk' is, is dat dan een 'moeilijke baby'? Ai.
Anyway, mijn baby is erg aanhankelijk en wil tot en met nu (nu 3 maanden) continu bij me zijn. Ze slaapt alleen bij mij op schoot en dan liefst ook nog aan de borst... Of dat ik al wiegend met haar loop (gelukkig is dit s nachts niet zo).Lief, vertederend, maar dat had ik nog niet eerder zo gezien van een baby
Wat mij dan ook geholpen heeft, is accepteren dat de baby volledig mijn ritme en routine van nu bepaalt. En dat haar welzijn op nummer 1 komt, en daarna het huishouden, sociale contacten, etc.
Sinds hij 1 is vindt mijn zoon bijna alles wel prima.
Waarom? Geen idee. Ik ben nog steeds dezelfde moeder, hij nog steeds hetzelfde kind. Volgens mij was hij gewoon niet graag baby. Toen hij eenmaal kon lopen ging hij het leven een beetje leuk vinden geloof ik.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 24 september 2020 om 12:28
donderdag 24 september 2020 om 12:39
Dankje voor je lieve reactie.ivanova_87 schreef: ↑24-09-2020 10:02Inderdaad volstrekt normaal Anemoon, wat sterkt dat je er zo goed mee om gaat!
Het ergste vond ik de ouders van "makkelijke" babys die er heilig van overtuigd waren dat hun kind zo weinig huilde, goed doorsliep met 7 weken en "makkelijk" was omdat zij zulke geweldige baby whisperers waren en zich zo goed aan de adviezen van Ria Blom hadden gehouden
Ik gun iedereen zo'n kind, maar een ongelukkige baby met huidhonger (en soms pijn) kun je NIET in bed wegleggen en zichzelf even in slaap laten jammeren. Dat werkt dus echt niet (looking at you schoonzus
Maargoed, mijn derde kon je dus wel "weg leggen" en was bij default al gesleeptrained. ik kan me voorstellen dat je als je alleen die ervaring hebt je je er niks bij voor kan stellen hoe zwaar het is.
donderdag 24 september 2020 om 12:42
Ik vond en vind baby's echt fantastisch en mijn eerste was een huilbaby. Natuurlijk heb ik echt op randje van instorten gestaan of als een zombie op mijn werk gezeten na weer een slapeloze nacht. Maar ergens haal je dan toch weer reserves vandaan waarvan je niet wist dat je ze had.
Om op je punten in te gaan:
- geen slaap meer: nou je slaapt nog wel wat, maar beduidend minder. Ik kan prima op 5 uur slaap functioneren maar dan wel aaneengesloten. En ik val heel moeilijk in slaap als ik wakker ben. Dus ik ging om 22:00 naar bed, maar als onze zoon dan om 03:00 kwam dan was ik erna klaarwakker. Mijn partner valt veel sneller in slaap en op zeker moment deed hij de nachtvoedingen en bleef dan in de ochtend wat langer liggen. Dat werkt voor ons.
- geen zin om dingen te ondernemen: het eerste jaar was een heerlijke cocon. Natuurlijk wordt je wereld kleiner maar dat vond ik niet echt.
- spanning op relatie: wij hebben vanaf het begin alles 50-50 gedaan, zelfs al had ik verlof. Ik denk dat dat voor ons goed werkt. Ook hielp het om eens in de zoveel tijd weer dingen samen te ondernemen, zonder kind(eren). Ik weet nog dat we een weekendje weggingen toen onze zoon 6 maanden oud was. We gingen om 19:00 "nog even op het hotelbed liggen voor we gaan eten", vielen in slaap en werden pas om 08:30 de volgende ochtend wakker
- zwangerschapskilo's: daar moet je mazzel mee hebben. Ik was zo'n trut die meteen weer na de bevalling in haar reguliere spijkerbroeken kon, dat ze zelfs op het CB vroegen: "weet je zeker dat je bevallen bent?"
- geen tijd meer voor jezelf: het helpt als je creatief bent. Ik heb vriendinnen die beweren geen tijd te hebben om nog te douchen. Ik zette ze gewoon altijd in de wipstoel in de badkamer en dan kon ik echt wel even 10 minuten douchen. En heb met name veel buiten gewandeld met ze in de draagzak. Gevoelsmatig had ik daardoor best wel wat tijd voor mezelf, ook met de slaapjes overdag. Ze zijn hier nu 2 en 4 en voor mijn gevoel is deze fase echt drukker (maar ook fantastisch!)
Laat je niet bang maken, je ziet wel hoe het komt. Je zult door alle emoties heen gaan die je maar kan ervaren, maar dat maakt het ook mooi.
Om op je punten in te gaan:
- geen slaap meer: nou je slaapt nog wel wat, maar beduidend minder. Ik kan prima op 5 uur slaap functioneren maar dan wel aaneengesloten. En ik val heel moeilijk in slaap als ik wakker ben. Dus ik ging om 22:00 naar bed, maar als onze zoon dan om 03:00 kwam dan was ik erna klaarwakker. Mijn partner valt veel sneller in slaap en op zeker moment deed hij de nachtvoedingen en bleef dan in de ochtend wat langer liggen. Dat werkt voor ons.
- geen zin om dingen te ondernemen: het eerste jaar was een heerlijke cocon. Natuurlijk wordt je wereld kleiner maar dat vond ik niet echt.
- spanning op relatie: wij hebben vanaf het begin alles 50-50 gedaan, zelfs al had ik verlof. Ik denk dat dat voor ons goed werkt. Ook hielp het om eens in de zoveel tijd weer dingen samen te ondernemen, zonder kind(eren). Ik weet nog dat we een weekendje weggingen toen onze zoon 6 maanden oud was. We gingen om 19:00 "nog even op het hotelbed liggen voor we gaan eten", vielen in slaap en werden pas om 08:30 de volgende ochtend wakker
- zwangerschapskilo's: daar moet je mazzel mee hebben. Ik was zo'n trut die meteen weer na de bevalling in haar reguliere spijkerbroeken kon, dat ze zelfs op het CB vroegen: "weet je zeker dat je bevallen bent?"
- geen tijd meer voor jezelf: het helpt als je creatief bent. Ik heb vriendinnen die beweren geen tijd te hebben om nog te douchen. Ik zette ze gewoon altijd in de wipstoel in de badkamer en dan kon ik echt wel even 10 minuten douchen. En heb met name veel buiten gewandeld met ze in de draagzak. Gevoelsmatig had ik daardoor best wel wat tijd voor mezelf, ook met de slaapjes overdag. Ze zijn hier nu 2 en 4 en voor mijn gevoel is deze fase echt drukker (maar ook fantastisch!)
Laat je niet bang maken, je ziet wel hoe het komt. Je zult door alle emoties heen gaan die je maar kan ervaren, maar dat maakt het ook mooi.
donderdag 24 september 2020 om 12:50
wat een rare reactienausicaa schreef: ↑24-09-2020 10:02De mijne kon prima in haar box rond liggen kijken, hoefde niet voortdurend gewiegd te worden, maar vond knuffelen wel leuk. Is dat dat een abnormale baby? Zelfs binnen de range die normaal is, zijn er toch dingen die lastiger zijn en dingen die minder lastig zijn voor de ouder?
Ik vind jouw baby ook een volstrekt normale baby
donderdag 24 september 2020 om 14:09
Ik ben ook heel blij met mijn kuikentjeslux- schreef: ↑23-09-2020 22:18Ik denk gewoon dat je god op je blote knietjes mag danken dat je kinderen zo goed sliepen
Mijn zoon slaapt inmiddels ook zo, en dat is idd uitstekend vol te houden, maar het eerste jaar sliep hij 1, max 2, een enkele keer 3 uur achter elkaar.
Ik was op een gegeven moment zo moe dat ik niet meer op zijn naam en geboortedatum kon komen toen ik op cb stond
Maar vriendinnen hadden het niet anders, en klaagden wel zo nu en dan als ze een feestje hadden en hun baby was dan snachts wakker of sochtends weer heel vroeg. Ik ging dan gewoon eerder naar bed.
Een baby die maar heel kort slaapt lijkt me heel zwaar!
donderdag 24 september 2020 om 14:23
Ik vond het alles meevallen! Mijn baby is nu 11 maanden.
De eerste drie maanden vond ik wel wat pittiger, ook omdat ik zelf teveel wilde. M'n bevalling was zwaar en het herstel ging me niet snel genoeg. Na 3 maanden ook gestopt met borstvoeding, dat hielp ook qua "makkelijkheid".
Door corona zijn mijn man en ik nog niet samen weggeweest maar dat is eigenlijk ook prima. We zijn eigenlijk alleen maar hechter geworden.
Doorslapen deed baby met 4 maanden dus dat was prima. Daarvoor vond ik het ook niet zo erg eigenlijk.
De eerste drie maanden vond ik wel wat pittiger, ook omdat ik zelf teveel wilde. M'n bevalling was zwaar en het herstel ging me niet snel genoeg. Na 3 maanden ook gestopt met borstvoeding, dat hielp ook qua "makkelijkheid".
Door corona zijn mijn man en ik nog niet samen weggeweest maar dat is eigenlijk ook prima. We zijn eigenlijk alleen maar hechter geworden.
Doorslapen deed baby met 4 maanden dus dat was prima. Daarvoor vond ik het ook niet zo erg eigenlijk.
donderdag 24 september 2020 om 14:40
Daar sluit ik me bij aan, go with the flow en morgen weer een dag. Onze eerste moest de eerste 3 maanden medicatie via infuus, gelukkig wel thuis, en daar kreeg ze gruwelijke krampjes van, gekronkel van het ongemak en pijn. Echt niet dat ik die weg kon leggen. Ook niet toen de medicatie mocht stoppen en ze een blakende baby werd. Terwijl ik mijn nichtje, waar ik de eerste maand ook redelijk vaak voor heb gezorgd, echt prima even neer kon leggen.ivanova_87 schreef: ↑24-09-2020 10:02Inderdaad volstrekt normaal Anemoon, wat sterkt dat je er zo goed mee om gaat!
Het ergste vond ik de ouders van "makkelijke" babys die er heilig van overtuigd waren dat hun kind zo weinig huilde, goed doorsliep met 7 weken en "makkelijk" was omdat zij zulke geweldige baby whisperers waren en zich zo goed aan de adviezen van Ria Blom hadden gehouden
Ik gun iedereen zo'n kind, maar een ongelukkige baby met huidhonger (en soms pijn) kun je NIET in bed wegleggen en zichzelf even in slaap laten jammeren. Dat werkt dus echt niet (looking at you schoonzus
Maargoed, mijn derde kon je dus wel "weg leggen" en was bij default al gesleeptrained. ik kan me voorstellen dat je als je alleen die ervaring hebt je je er niks bij voor kan stellen hoe zwaar het is.
donderdag 24 september 2020 om 14:46
Halverwege dat eerste jaar was ik alweer zwanger van de tweede. Ik vond mijn leven nauwelijks veranderd en had zeeën en zeeën van tijd over, omdat ik een heel makkelijke baby had. Werkte ook gewoon fulltime.
Bij de tweede was dat totaal anders, maar ja, toen kon ik niet meer terug
Ben toen teruggegaan naar 4 dagen werken en dat doe ik nog steeds (jongste is inmiddels 10).
Bij de tweede was dat totaal anders, maar ja, toen kon ik niet meer terug
Ben toen teruggegaan naar 4 dagen werken en dat doe ik nog steeds (jongste is inmiddels 10).
donderdag 24 september 2020 om 19:13
Ik zit er nog middenin bij de eerste (2 maanden). Ik moet nog iets afronden voor mijn master en wil dat zsm afhebben, merk wel dat je ertoe zetten met een baby moeilijk is. Ook omdat je nooit weet hoe lang ze slapen en je gewoon best moe bent als ze eindelijk slapen. Niet dat je dan zelf kunt slapen maar je wil gewoon even neerploffen op de bank. En dan hebben we geen huilbaby of hele slechte slaper (denk ik?). Wel last van krampjes en dat houdt je soms wel bezig. Ze komt snachts 1 á 2 keer. Ik denk dat je vooral jezelf in de weg kan gaan zitten (dat heb ik) omdat er zoveel wordt gezegd, geadviseerd en geschreven. Moet je kind al aan een ritme wennen? Slaapt ze te weinig? Slaapt ze te lang? Drinkt ze te kort? Al dat soort ongein. Ik hoop dat ik daar bij een eventuele tweede met een dikke middelvinger aan kan terugdenken.
donderdag 24 september 2020 om 19:44
Anemoonn schreef: ↑24-09-2020 09:06Het ligt er inderdaad ook wel aan hoe je baby is. Het woord 'makkelijke baby's gebruik ik liever niet, want een kindje dat niet 'makkelijk' is, is dat dan een 'moeilijke baby'? Ai.
Anyway, mijn baby is erg aanhankelijk en wil tot en met nu (nu 3 maanden) continu bij me zijn. Ze slaapt alleen bij mij op schoot en dan liefst ook nog aan de borst... Of dat ik al wiegend met haar loop (gelukkig is dit s nachts niet zo).Lief, vertederend, maar dat had ik nog niet eerder zo gezien van een baby
Wat mij dan ook geholpen heeft, is accepteren dat de baby volledig mijn ritme en routine van nu bepaalt. En dat haar welzijn op nummer 1 komt, en daarna het huishouden, sociale contacten, etc.
Euh, dat is heel normaal voor een baby hoor.
donderdag 24 september 2020 om 19:44
Anemoonn schreef: ↑24-09-2020 09:06Het ligt er inderdaad ook wel aan hoe je baby is. Het woord 'makkelijke baby's gebruik ik liever niet, want een kindje dat niet 'makkelijk' is, is dat dan een 'moeilijke baby'? Ai.
Anyway, mijn baby is erg aanhankelijk en wil tot en met nu (nu 3 maanden) continu bij me zijn. Ze slaapt alleen bij mij op schoot en dan liefst ook nog aan de borst... Of dat ik al wiegend met haar loop (gelukkig is dit s nachts niet zo).Lief, vertederend, maar dat had ik nog niet eerder zo gezien van een baby
Wat mij dan ook geholpen heeft, is accepteren dat de baby volledig mijn ritme en routine van nu bepaalt. En dat haar welzijn op nummer 1 komt, en daarna het huishouden, sociale contacten, etc.
Euh, dat is heel normaal voor een baby hoor.
donderdag 24 september 2020 om 21:08
Dat wist ik niet, dat dat blijkbaar normaal is, omdat ik alleen verhalen hoorde (en nog steeds) over baby's die vanaf 6 weken doorslapen en ook overdag in hun eigen bedje etc. Mijn schoonmoeder zei zelfs letterlijk: mijn babies huilden niet! Nouja, alleen voor honger dan.
Dus mijn beeld was behoorlijk vertekend.
Inmiddels lees ik op het forum wel degelijk zelfde ervaringen als ik nu heb. Dus normaal zal het best kunnen zijn, ja
donderdag 24 september 2020 om 21:11
Ik vind dat zo bizar, dat er elke dag vrouwen moeder worden en we massaal verzwijgen hoe zwaar het kan zijn. En hoeveel aandacht veel babies opeisenAnemoonn schreef: ↑24-09-2020 21:08Dat wist ik niet, dat dat blijkbaar normaal is, omdat ik alleen verhalen hoorde (en nog steeds) over baby's die vanaf 6 weken doorslapen en ook overdag in hun eigen bedje etc. Mijn schoonmoeder zei zelfs letterlijk: mijn babies huilden niet! Nouja, alleen voor honger dan.
Dus mijn beeld was behoorlijk vertekend.
Inmiddels lees ik op het forum wel degelijk zelfde ervaringen als ik nu heb. Dus normaal zal het best kunnen zijn, ja
donderdag 24 september 2020 om 21:16
Anemoonn schreef: ↑24-09-2020 21:08Dat wist ik niet, dat dat blijkbaar normaal is, omdat ik alleen verhalen hoorde (en nog steeds) over baby's die vanaf 6 weken doorslapen en ook overdag in hun eigen bedje etc. Mijn schoonmoeder zei zelfs letterlijk: mijn babies huilden niet! Nouja, alleen voor honger dan.
Dus mijn beeld was behoorlijk vertekend.
Inmiddels lees ik op het forum wel degelijk zelfde ervaringen als ik nu heb. Dus normaal zal het best kunnen zijn, ja
Ja, dat is echt normaal. Mijn eerste baby was zo’n uitzonderlijke die echt extreem makkelijk was, maar als ik over haar sprak met bijvoorbeeld vrouwen met wie ik op zwangerschapsgym had gezeten, kreeg ik totaal geen weerklank.
Met andere woorden, ze herkenden het totaal niet.
Mijn tweede baby zat aan het andere eind van het spectrum helaas. Pas toen begreep ik daadwerkelijk hoe loodzwaar het soms kan zijn
donderdag 24 september 2020 om 21:20
Ik heb dat wel gezegd over mijn tweede hoor. Meestal zei ik: bewerkelijke baby. Of: een baby met een gebruiksaanwijzing. Maar dit was er eentje die de eerste drie maanden voornamelijk huilde en 20 uur per dag rondgedragen wilde worden. Dat vond ik toch echt lastig, ook omdat er nog een 1,5-jarige rondliep. Het grote geluk was weer dat dit bij ons maar een maand of drie duurde.
donderdag 24 september 2020 om 21:21
Wel herkenbaar trouwens bij de eerste, maar goed. Ik had geen vriendinnen of andere vrouwen in mijn omgeving die door dezelfde fase heen gingen als ik ( of nou ja, mijn schoonzus en een collega hadden beiden een kind, maar zaten toen al in de peuterfase) en ik had vooral de wat oudere generatie, waaronder mijn moeder en schoonmoeder, die niets herkenden van waar ik midden in zat.Anemoonn schreef: ↑24-09-2020 21:08Dat wist ik niet, dat dat blijkbaar normaal is, omdat ik alleen verhalen hoorde (en nog steeds) over baby's die vanaf 6 weken doorslapen en ook overdag in hun eigen bedje etc. Mijn schoonmoeder zei zelfs letterlijk: mijn babies huilden niet! Nouja, alleen voor honger dan.
Dus mijn beeld was behoorlijk vertekend.
Inmiddels lees ik op het forum wel degelijk zelfde ervaringen als ik nu heb. Dus normaal zal het best kunnen zijn, ja
Nu weet ik hoe snel je dingen vergeet en snap ik best dat mijn moeder heeeeel veel uit haar systeem is kwijtgeraakt. Maar ik had echt het idee dat er iets niet goed was met mij of mijn baby, die gewoon niet wilde slapen overdag ( of nou ja, alleen op mij geplakt). Vreselijk vond ik dat, want ervaringen om mij heen deden voorkomen alsof die kleintjes gewoon allemaal in het bedje sliepen.
Gelukkig las ik toen meer op internet ( wat soms ook een vreselijk iets kan zijn, want het zorgt in bepaalde gevallen ook weer voor onzekerheid en onrust) en bleek mijn baby heel normaal te zjin.
En toen kwam baby 2 en toen besefte ik me pas hoeveel je dus inderdaad vergeet van die eerste periode, dat ik echt weer een soort van opnieuw kon beginnen Gelukkig nu wel met de ervaring dat het er bijhoort, het lichamelijke contact, het veel bij je willen liggen. En nu ik terugkijk ( jongste is alweer 14 maanden), bedenk ik me hoe snel die fase voorbij ging en hoeveel ik alweer vergeten ben...Laat staan bij mensen die 30 jaar geleden moeder werden..
Volgens mij is dat ook gewoon een ding van moeder natuur..
donderdag 24 september 2020 om 21:47
Nou, ook van andere jonge moeders of mensen die zelf geen kinderen hebben kunnen je onzeker maken. Dochter was net 10 weken oud toen er verontwaardigd gereageerd werd 'slaapt ze nog steeds niet door??'
Sterker nog, ze is nu 7 en slaapt nog steeds niet alle nachten door.
Sommige lijken te denken dat het een babyborn is.
Sterker nog, ze is nu 7 en slaapt nog steeds niet alle nachten door.
Sommige lijken te denken dat het een babyborn is.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
