Kinderen
alle pijlers
Hoe wist je dat je gezin compleet was?
donderdag 8 oktober 2020 om 16:38
Hoi allemaal,
Hoe wisten jullie dat je gezin compleet was (of dit nou zonder, met 1, 2, 3, 4 of meer kinderen was).
Ik hoor namelijk vaak dat het voor mensen "af" of "compleet" voelde.
Maar wat is dit gevoel? Waardoor ontstond dit? Was dit een rationele overweging? Puur een gevoel? Wist je dit al tijdens de zwangerschap, na de geboorte of echt pas toen de kinderen op een bepaalde leeftijd waren?
TO trapt niet echt af, zelf voel ik me met 1 kind niet compleet maar ook niet incompleet oid, ik ken beide gevoelens tot nu toe nog niet.
Vandaar dat ik nieuwsgierig ben naar jullie ervaring.
Hoe wisten jullie dat je gezin compleet was (of dit nou zonder, met 1, 2, 3, 4 of meer kinderen was).
Ik hoor namelijk vaak dat het voor mensen "af" of "compleet" voelde.
Maar wat is dit gevoel? Waardoor ontstond dit? Was dit een rationele overweging? Puur een gevoel? Wist je dit al tijdens de zwangerschap, na de geboorte of echt pas toen de kinderen op een bepaalde leeftijd waren?
TO trapt niet echt af, zelf voel ik me met 1 kind niet compleet maar ook niet incompleet oid, ik ken beide gevoelens tot nu toe nog niet.
Vandaar dat ik nieuwsgierig ben naar jullie ervaring.
donderdag 8 oktober 2020 om 16:47
bij de 1e en 2e enorm rammelende eierstokken. En als ik een baby zag dacht ik 'dat wil ik oooook'. Een jaar nadat nummer 2 geboren was, was dat helemaal weg en ook nooit meer terug gekomen.
Ik vind babies best schattig om te zien, maar ben ook blij dat ik die tijd gehad heb.
Ik vind babies best schattig om te zien, maar ben ook blij dat ik die tijd gehad heb.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
donderdag 8 oktober 2020 om 16:47
Haha hier precies zo!!justagirly schreef: ↑08-10-2020 16:43Ik heb net een 3e en vind het ergens wel compleet maar sta daar nog niet altijd 100% achter. Maar het is wel zo. Denk ik.
Al nu de jongste 1 is, ik wel denk; 3 is echt genoeg. Zwemles, clubjes, sport.. ze zeggen dat de eerste jaren de tropenjaren zijn, nu met al dat geregel en rijden etc vind ik het echt druk worden!
donderdag 8 oktober 2020 om 16:49
donderdag 8 oktober 2020 om 16:49
In mijn geval nadat mijn man door complicaties bij een ziekte hersenbeschadiging heeft opgelopen. We kunnen inmiddels weer relatief normaal als gezin functioneren en ik/we zijn gelukkig. Maar het is loodzwaar en de kinderen verdienen beter; ik zou in deze situatie nooit nog een kind op de wereld zetten en vind het heel fijn dat ik er “maar” 2 heb. Dit aantal kan ik namelijk nog prima zelf managen als man slechte periodes heeft. Met meer zou ik daar denk ik toch moeite mee hebben.
Als alles anders was gelopen had ik er in mn hart misschien nog wel eentje gewild, maar ik denk dat ik ook dan rationeel gezien nee had gezegd.
Als alles anders was gelopen had ik er in mn hart misschien nog wel eentje gewild, maar ik denk dat ik ook dan rationeel gezien nee had gezegd.
donderdag 8 oktober 2020 om 16:57
Ik twijfelde lang over een derde, maar man wilde niet. Ergens bleef er toch in mijn hoofd nog een deur op een kier, totdat ik een keer overtijd was toen de kinderen de peuterleeftijd voorbij waren. Ik kreeg het stikbenauwd en zag de leuke plannen komende jaren (reizen, skiën, andere uitstapjes) met het gezin in het water vallen. Toen wist ik pas echt zeker dat dit helemaal goed was zo 
donderdag 8 oktober 2020 om 16:58
Wij hebben altijd geroepen 2 kids en toen dat eenmaal was. Was dat goed voor ons en voelde dat compleet. Echter jaren later toch niet het geval, veel over gepraat samen en alles overwogen. En nu krijgen we binnenkort ons 3de kindje. Ben echt heel erg benieuwd hoe dat gaat voelen maar we kunnen niet wachten.
donderdag 8 oktober 2020 om 17:13
Ik had twee kinderen en kreeg een nieuwe relatie. Samen kregen we een kind. Toen zij geboren was hadden we beide heel sterk het gevoel: we zijn nog niet klaar. Dus toen kwam nummer vier.
In mijn hoofd waren we toen compleet. Alleen mijn hart twijfelde nog.
Maar alle babyspullen weggedaan en als laatste de maxicosi. Diezelfde middag bedacht ik me dat ik al even niet ongesteld was geweest en daar was nummer 5. Daarna voelde het ook in mijn hart compleet.
Weet niet of miskramen het nog versterkt hebben. In ieder geval de derde omdat ik een mk kreeg na de 2e met 18w. tussen de derde en vierde ook nog twee miskramen gehad. In totaal 6x mk gehad.
In mijn hoofd waren we toen compleet. Alleen mijn hart twijfelde nog.
Maar alle babyspullen weggedaan en als laatste de maxicosi. Diezelfde middag bedacht ik me dat ik al even niet ongesteld was geweest en daar was nummer 5. Daarna voelde het ook in mijn hart compleet.
Weet niet of miskramen het nog versterkt hebben. In ieder geval de derde omdat ik een mk kreeg na de 2e met 18w. tussen de derde en vierde ook nog twee miskramen gehad. In totaal 6x mk gehad.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 8 oktober 2020 om 17:14
Groenecomputermuis schreef: ↑08-10-2020 16:46Wat maakt voor jullie dat je dat niet al na de eerste of tweede dacht?
Had je toen wel zin in nog een bevalling of weer al het werk en slapeloze nachten?
Het werk was minder met eentje. Met twee is het zoveel dat ik er niet meer eentje bij wil.
donderdag 8 oktober 2020 om 17:26
Toen vader van zoon voor zoon zijn eerste verjaardag was vertrokken.
Daarna was ik zo oud dat het niet meer voor de hand lag het überhaupt nog te proberen.
Zoon was al een aangename verrassing, zwanger worden gaat niet vanzelf bij mij.
Ex heeft er nog wel een paar gekregen bij mijn opvolgster.
Laatste vrouw is ouder dan ex en heeft al rits kleinkinderen..
Uitleggen hoe de familiebanden liggen als die familie bijelkaar is is nogal een uitdaging
Daarna was ik zo oud dat het niet meer voor de hand lag het überhaupt nog te proberen.
Zoon was al een aangename verrassing, zwanger worden gaat niet vanzelf bij mij.
Ex heeft er nog wel een paar gekregen bij mijn opvolgster.
Laatste vrouw is ouder dan ex en heeft al rits kleinkinderen..
Uitleggen hoe de familiebanden liggen als die familie bijelkaar is is nogal een uitdaging
donderdag 8 oktober 2020 om 17:29
Zo is het voor mij ook.VGM1980 schreef: ↑08-10-2020 16:47bij de 1e en 2e enorm rammelende eierstokken. En als ik een baby zag dacht ik 'dat wil ik oooook'. Een jaar nadat nummer 2 geboren was, was dat helemaal weg en ook nooit meer terug gekomen.
Ik vind babies best schattig om te zien, maar ben ook blij dat ik die tijd gehad heb.
Wij hebben er twee en ik voel heel sterk dat ik niet geschikt zou zijn voor drie kinderen: ik zou het te zwaar en teveel vinden en weet bijna zeker dat ik dan een veel minder goede moeder zou zijn voor alle drie. Dus voor mij voelt die grens heel duidelijk en mijn man heeft precies hetzelfde gelukkig.
donderdag 8 oktober 2020 om 17:30
2e was ongepland maar zeer welkom. Cadeautje eerste klas. 
Maar vond het wel mooi geweest. Wilde geen kinderen meer en ook geen zwangerschap meer. Ben tijdens de keizersnede van de 2e meteen gesteriliseerd.
Of man er 3 of 10 wilde kon mij eigenlijk niet echt boeien. Dan had hij een andere partner moeten zoeken denk ik.
Maar vond het wel mooi geweest. Wilde geen kinderen meer en ook geen zwangerschap meer. Ben tijdens de keizersnede van de 2e meteen gesteriliseerd.
Of man er 3 of 10 wilde kon mij eigenlijk niet echt boeien. Dan had hij een andere partner moeten zoeken denk ik.
donderdag 8 oktober 2020 om 17:35
Bij mij voelt het nu met 4 wel compleet terwijl ik dat met 1,2 en ook 3 nog niet had. Heb het lange tijd niet aangedurfd om nog een kind te krijgen maar uiteindelijk toch voor gegaan. En ik vind het echt heel leuk om alle fases nog een keer te doorlopen, ook geluk dat het een makkelijk kind is.
Nu zijn alle slaapkamers bezet, de auto is vol, mijn oudste is inmiddels een puber en over een paar jaar ben ik veertig. En het is prima zo, ik heb gewoon niet meer dat gevoel dat ik er heel graag nog een wil.
Hier was het zo dat toen ze nog met drieën waren, er zich vaak iemand buitengesloten voelde. Het overkwam ze allemaal maar de toen jongste het meest. Sinds de vierde er is hebben we weer balans in het gezin en valt er niet meer zo snel iemand buiten. Ik heb er wel wat meer leeftijd tussen, van 3 tot 5 jaar en dat maakt het voor mij een stuk makkelijker omdat de twee oudsten al heel zelfstandig zijn.
Nu zijn alle slaapkamers bezet, de auto is vol, mijn oudste is inmiddels een puber en over een paar jaar ben ik veertig. En het is prima zo, ik heb gewoon niet meer dat gevoel dat ik er heel graag nog een wil.
Hier was het zo dat toen ze nog met drieën waren, er zich vaak iemand buitengesloten voelde. Het overkwam ze allemaal maar de toen jongste het meest. Sinds de vierde er is hebben we weer balans in het gezin en valt er niet meer zo snel iemand buiten. Ik heb er wel wat meer leeftijd tussen, van 3 tot 5 jaar en dat maakt het voor mij een stuk makkelijker omdat de twee oudsten al heel zelfstandig zijn.
