Kinderen
alle pijlers
Hoe wist je dat je gezin compleet was?
donderdag 8 oktober 2020 om 16:38
Hoi allemaal,
Hoe wisten jullie dat je gezin compleet was (of dit nou zonder, met 1, 2, 3, 4 of meer kinderen was).
Ik hoor namelijk vaak dat het voor mensen "af" of "compleet" voelde.
Maar wat is dit gevoel? Waardoor ontstond dit? Was dit een rationele overweging? Puur een gevoel? Wist je dit al tijdens de zwangerschap, na de geboorte of echt pas toen de kinderen op een bepaalde leeftijd waren?
TO trapt niet echt af, zelf voel ik me met 1 kind niet compleet maar ook niet incompleet oid, ik ken beide gevoelens tot nu toe nog niet.
Vandaar dat ik nieuwsgierig ben naar jullie ervaring.
Hoe wisten jullie dat je gezin compleet was (of dit nou zonder, met 1, 2, 3, 4 of meer kinderen was).
Ik hoor namelijk vaak dat het voor mensen "af" of "compleet" voelde.
Maar wat is dit gevoel? Waardoor ontstond dit? Was dit een rationele overweging? Puur een gevoel? Wist je dit al tijdens de zwangerschap, na de geboorte of echt pas toen de kinderen op een bepaalde leeftijd waren?
TO trapt niet echt af, zelf voel ik me met 1 kind niet compleet maar ook niet incompleet oid, ik ken beide gevoelens tot nu toe nog niet.
Vandaar dat ik nieuwsgierig ben naar jullie ervaring.
donderdag 8 oktober 2020 om 17:51
Mijn gezin is zoals het is. Met een overleden kind, en kinderen die nooit gekomen zijn omdat het ons helaas niet meer gegeven is. Hebben nagedacht over adoptie, uiteindelijk niet gedaan. Maar naast onze eigen kinderen hebben wij sinds een aantal jaren pleegkinderen. Heeft heel lang geduurd voordat we de knoop daarover doorhakten. Maar ik denk niet in compleet of incompleet.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
donderdag 8 oktober 2020 om 17:57
VGM1980 schreef: ↑08-10-2020 16:47bij de 1e en 2e enorm rammelende eierstokken. En als ik een baby zag dacht ik 'dat wil ik oooook'. Een jaar nadat nummer 2 geboren was, was dat helemaal weg en ook nooit meer terug gekomen.
Ik vind babies best schattig om te zien, maar ben ook blij dat ik die tijd gehad heb.
Hier hetzelfde. Na de geboorte van de jongste nooit meer een rammelende eierstok gehad.
Ik vind baby's heel lief, maar ben blij als ik de auto in kan stappen na een middag bij vriendin met baby. Ik vraag me serieus af hoe ik die fase destijds ooit overleefd heb.
donderdag 8 oktober 2020 om 18:04
Dit, maar dan meteen na de bevalling. Daarbij de gedachte dat we 2 gezonde kinderen hebben en een fijne balans, waarom dat tarten. Ik heb ook fysiek zware zwangerschappen gehad, op hormonen ga ik mentaal ook niet heel lekker en ik had daarom ook geen zin in nog een keer.VGM1980 schreef: ↑08-10-2020 16:47bij de 1e en 2e enorm rammelende eierstokken. En als ik een baby zag dacht ik 'dat wil ik oooook'. Een jaar nadat nummer 2 geboren was, was dat helemaal weg en ook nooit meer terug gekomen.
Ik vind babies best schattig om te zien, maar ben ook blij dat ik die tijd gehad heb.
Toen na 3 jaar 2 van onze beste vrienden wel een derde kregen, gaf dat vooral de 100% bevestiging dat we
écht niet meer willen.
Vorige week is mijn man gesteriliseerd, dus nu is het helemaal definitief.
donderdag 8 oktober 2020 om 18:06
Ik wist als tiener/ vroege twintiger niet zeker of ik überhaupt wel kinderen wilde. Tegen eind twintig wilde ik één kind. Dat is ook gebeurd; ik was nog net 29 toen mijn zoon geboren werd.
Het is raar, maar die intens sterke kinderwens was daarmee vervuld. Dit is mijn gezin, vanaf het eerste moment was dat zo. Heeft ook te maken met zelfkennis: in mijn hart is er wel ruimte voor meer, maar in mijn hoofd niet. Tikje introvert, snel overprikkeld en veel behoefte aan tijd voor mezelf.
Het is raar, maar die intens sterke kinderwens was daarmee vervuld. Dit is mijn gezin, vanaf het eerste moment was dat zo. Heeft ook te maken met zelfkennis: in mijn hart is er wel ruimte voor meer, maar in mijn hoofd niet. Tikje introvert, snel overprikkeld en veel behoefte aan tijd voor mezelf.
donderdag 8 oktober 2020 om 18:27
Ik ben nu 34 weken zwanger van de tweede en we hebben het toevallig net gehad over wat we hierna willen. In principe zou een derde voor ons allebei ook welkom zijn, het huis heeft voldoende ruimte, maar omdat we onze kinderen wel een goede toekomst willen geven (bijdragen aan studie, huis, etc), hebben we gewoon rationeel besloten het hier toch bij te laten. Hoe meer kinderen, hoe minder er per kind overblijft en als je ziet hoe moeilijk het nu al is voor de jeugd, willen we onze kinderen die er nu al (bijna) zijn gewoon voor laten gaan op onze wens op meer.
anoniem_642d99d61de7f wijzigde dit bericht op 08-10-2020 18:30
1.15% gewijzigd
donderdag 8 oktober 2020 om 18:28
Dit. We hebben lang getwijfeld of we überhaupt wel een kindje wilden, en toen was het na de eerste ook meteen genoeg. Geen spijt van, ik zou hem niet willen missen, maar er hoeft er echt niet nog een bij. Ik vind het bijna onvoorstelbaar dat zoveel mensen meer dan 1 kind willen.
We denken wel over het pleegouderschap als we daar de ruimte voor hebben (nu wonen we te klein).
donderdag 8 oktober 2020 om 18:41
Toen mijn man na nummer twee zei dat hij zo wel genoeg vond. Het heeft best lang geduurd voordat ik er vrede mee kon hebben dat er geen derde meer kwam.
Nu, 12 jaar later, vind ik het goed zo. We hebben veel financiële ruimte en kunnen onze aandacht evenredig verdelen over 2 kinderen. En ik maak momenteel mijn droom waar en ben bezig met een carriereswitch. Met nog een derde was er voor dit soort dingen een stuk minder ruimte geweest.
Nu, 12 jaar later, vind ik het goed zo. We hebben veel financiële ruimte en kunnen onze aandacht evenredig verdelen over 2 kinderen. En ik maak momenteel mijn droom waar en ben bezig met een carriereswitch. Met nog een derde was er voor dit soort dingen een stuk minder ruimte geweest.
donderdag 8 oktober 2020 om 19:03
Wat knap dat je na zoveel verdriet de moed hebt gevonden om voor pleegkinderen te gaan zorgen! Heb ik veel bewondering voor.SweetFirefly schreef: ↑08-10-2020 17:51Mijn gezin is zoals het is. Met een overleden kind, en kinderen die nooit gekomen zijn omdat het ons helaas niet meer gegeven is. Hebben nagedacht over adoptie, uiteindelijk niet gedaan. Maar naast onze eigen kinderen hebben wij sinds een aantal jaren pleegkinderen. Heeft heel lang geduurd voordat we de knoop daarover doorhakten. Maar ik denk niet in compleet of incompleet.
Alleen kalmte kan ons redden.
donderdag 8 oktober 2020 om 19:08
Na de derde (twee levende kinderen) voelde ik totaal geen kriebels meer wat betreft nog een kind. Vond baby's niet meer 'schattiiiiig 
' maar 'ohja leuk maar blij dat die periode hier voorbij is'. Ik vond het niet eng definitief dat man zich zou laten steriliseren, ook niet ondanks de jonge leeftijd, maar dikke prima. Vond zwanger zijn sowieso een hel.
Misgegaan voor de sterilisatie dus er komt er heel binnenkort nog eentje, maar dat heeft mijn gevoel alleen maar versterkt. Kan me straks vast niet voorstellen dat dit kindje er niet zou zijn maar hierna echt nooit van mijn leven meer.
' maar 'ohja leuk maar blij dat die periode hier voorbij is'. Ik vond het niet eng definitief dat man zich zou laten steriliseren, ook niet ondanks de jonge leeftijd, maar dikke prima. Vond zwanger zijn sowieso een hel. Misgegaan voor de sterilisatie dus er komt er heel binnenkort nog eentje, maar dat heeft mijn gevoel alleen maar versterkt. Kan me straks vast niet voorstellen dat dit kindje er niet zou zijn maar hierna echt nooit van mijn leven meer.
donderdag 8 oktober 2020 om 19:12
Precies dit, en niet lang daarna heeft hij zich laten steriliseren, was nog wel een gedoe want hij was toen pas 28 jaar en de arts zei dat hij wel erg jong was. Hij heeft er nooit spijt van gehad. Ik ook niet
donderdag 8 oktober 2020 om 19:29
Ik heb vroeger nooit nagedacht over trouwen en kinderen. Op een gegeven moment kreeg ik een kinderwens en dan zien we wel hoe leuk we het vinden allemaal. Na nummer 2 wist ik opeens zeker dat ik er nog eentje wilde, de dag dat nummer 2 geboren werd al. Heel gek, dat gevoel. Nu heb ik er 3 en is het perfect zo. Nu zie ik een vierde zoals veel mensen een derde zien. Te duur, onhandig, wat als het niet gezond is....
donderdag 8 oktober 2020 om 19:42
donderdag 8 oktober 2020 om 19:55
Ik denk dat mijn gezin compleet is, 2 dochters van 3 en 1.
Daar waar ik altijd 3 kinderen wilde, ben ik nu tevreden met 2. Man wilde er altijd 2 en zou wel openstaan voor een derde nu. Iets verschoven dus.
Maar, ik merk dat ik niet meer die drang heb om nog een kind te dragen, baren en op te voeden. Ik ben 'klaar' met eigen baby's, want hoewel ik weet dat het maar een paar maanden 'afzien' is, het is het me niet waard. En ik wil ze graag wat bieden en ik denk dat onze financiele situatie een derde kind wel aan zou kunnen, maar dan kan ik niet meer bieden wat ik graag zou willen bieden ( op dit moment).
Als ik er aan denk dat ik 13 maanden na de bevalling van de eerste alweer zwanger was en dat ik dat nu weer zou kunnen zijn ( jongste is 14 maanden), dan krijg ik de kriebels en niet de juiste kriebels. Dat is voor nu een duidelijke nee.
Maar, ik kan niet in de toekomst kijken, wellicht dat ik over een jaar of 2 toch ineens wel die behoefte krijg. Daarom nemen we nu ook nog geen drastische maatregelen ( man wil zich laten sterilseren als het eenmaal echt duidelijk is). We zijn nog jong, begin 30, dus het kan ook nog.. De deur staat op een minimale kier, maar ik denk dat we het bij onze 2 gezonde dochters houden. We hebben een fijn, gelukkig leven, wat wil ik nog meer?
Daar waar ik altijd 3 kinderen wilde, ben ik nu tevreden met 2. Man wilde er altijd 2 en zou wel openstaan voor een derde nu. Iets verschoven dus.
Maar, ik merk dat ik niet meer die drang heb om nog een kind te dragen, baren en op te voeden. Ik ben 'klaar' met eigen baby's, want hoewel ik weet dat het maar een paar maanden 'afzien' is, het is het me niet waard. En ik wil ze graag wat bieden en ik denk dat onze financiele situatie een derde kind wel aan zou kunnen, maar dan kan ik niet meer bieden wat ik graag zou willen bieden ( op dit moment).
Als ik er aan denk dat ik 13 maanden na de bevalling van de eerste alweer zwanger was en dat ik dat nu weer zou kunnen zijn ( jongste is 14 maanden), dan krijg ik de kriebels en niet de juiste kriebels. Dat is voor nu een duidelijke nee.
Maar, ik kan niet in de toekomst kijken, wellicht dat ik over een jaar of 2 toch ineens wel die behoefte krijg. Daarom nemen we nu ook nog geen drastische maatregelen ( man wil zich laten sterilseren als het eenmaal echt duidelijk is). We zijn nog jong, begin 30, dus het kan ook nog.. De deur staat op een minimale kier, maar ik denk dat we het bij onze 2 gezonde dochters houden. We hebben een fijn, gelukkig leven, wat wil ik nog meer?
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 08-10-2020 20:11
8.88% gewijzigd
donderdag 8 oktober 2020 om 20:10
2 minuten nadat nummer 3 was geboren zei ik ‘Zo en dat ga ik nu echt nooit meer doen!’ 
haha uit de grond van mijn hart.
Na nummer twee voelde ik dat er nog ruimte was voor een derde, maar nu voel ik heel erg dat drie genoeg is, en soms al behoorlijk veel... Nu genieten we van weer een babytje maar verheug me ook op dat ze wat groter is en we meer vrijheid (en slaap) krijgen.
Ik bewonder mensen met meer dan 3 want jeetje dan is het echt net een druk bedrijf runnen lijkt me.
haha uit de grond van mijn hart. Na nummer twee voelde ik dat er nog ruimte was voor een derde, maar nu voel ik heel erg dat drie genoeg is, en soms al behoorlijk veel... Nu genieten we van weer een babytje maar verheug me ook op dat ze wat groter is en we meer vrijheid (en slaap) krijgen.
Ik bewonder mensen met meer dan 3 want jeetje dan is het echt net een druk bedrijf runnen lijkt me.
donderdag 8 oktober 2020 om 20:16
MooiSweetFirefly schreef: ↑08-10-2020 17:51Mijn gezin is zoals het is. Met een overleden kind, en kinderen die nooit gekomen zijn omdat het ons helaas niet meer gegeven is. Hebben nagedacht over adoptie, uiteindelijk niet gedaan. Maar naast onze eigen kinderen hebben wij sinds een aantal jaren pleegkinderen. Heeft heel lang geduurd voordat we de knoop daarover doorhakten. Maar ik denk niet in compleet of incompleet.
donderdag 8 oktober 2020 om 20:18
Dit precies.captain_hindsight schreef: ↑08-10-2020 18:38Ik vind het rationeel wel compleet maar emotioneel niet.
Maar ja, man wil geen derde dus dan is het wel klaar.
En ik begin er wel aan te wennen.
Nu de jongste baby af is, is het ook wel lekker om weer iets meer tijd terug te krijgen.
Maar als man morgen zou zeggen voor een 3e te willen gaan, doe ik meteen mee.
.
donderdag 8 oktober 2020 om 20:19
Hier wist ik meteen na de geboorte van de tweede dat ik er nog eentje wilde. Man vindt het wel best zo. Dus we hebben er nu gesprekken over, het kan echt nog beide kanten op. Ik merk wel dat de stap om het nog een keer te doen groter wordt. Jongste is nu bijna drie, slaapt sinds een half jaar eindelijk door en je leven wordt dan toch weer op z’n kop gezet, al ben ik wel een babymoeder.
Maar ik geloof niet dat ik op kraamvisites ooit niks meer ga voelen bij baby’s
Maar ik geloof niet dat ik op kraamvisites ooit niks meer ga voelen bij baby’s
