Kinderen
alle pijlers
Hoe wist je dat je gezin compleet was?
donderdag 8 oktober 2020 om 16:38
Hoi allemaal,
Hoe wisten jullie dat je gezin compleet was (of dit nou zonder, met 1, 2, 3, 4 of meer kinderen was).
Ik hoor namelijk vaak dat het voor mensen "af" of "compleet" voelde.
Maar wat is dit gevoel? Waardoor ontstond dit? Was dit een rationele overweging? Puur een gevoel? Wist je dit al tijdens de zwangerschap, na de geboorte of echt pas toen de kinderen op een bepaalde leeftijd waren?
TO trapt niet echt af, zelf voel ik me met 1 kind niet compleet maar ook niet incompleet oid, ik ken beide gevoelens tot nu toe nog niet.
Vandaar dat ik nieuwsgierig ben naar jullie ervaring.
Hoe wisten jullie dat je gezin compleet was (of dit nou zonder, met 1, 2, 3, 4 of meer kinderen was).
Ik hoor namelijk vaak dat het voor mensen "af" of "compleet" voelde.
Maar wat is dit gevoel? Waardoor ontstond dit? Was dit een rationele overweging? Puur een gevoel? Wist je dit al tijdens de zwangerschap, na de geboorte of echt pas toen de kinderen op een bepaalde leeftijd waren?
TO trapt niet echt af, zelf voel ik me met 1 kind niet compleet maar ook niet incompleet oid, ik ken beide gevoelens tot nu toe nog niet.
Vandaar dat ik nieuwsgierig ben naar jullie ervaring.
donderdag 8 oktober 2020 om 23:24
Wat een verschillende reacties, sommige moet ik om lachen en van sommige krijg ik tranen in mijn ogen.
Ik heb helse zwangerschappen en ik voelde vrij snel na de tweede de wens voor nog één kindje. Durfde het amper met mijn man te bespreken na alle shit van dat afgelopen jaar.
Afgelopen maart is de derde geboren na een flitsbevalling. En deze keer voelde ik meteen dat ik dat hoofdstuk uit mijn leven kon sluiten.
Daarnaast hadden we ook besloten dat dit de laatste moest zijn. In mijn geval zou het gewoonweg dom zijn het lot te tarten. Neemt niet weg dat we er meer hadden gewild als dit had gekund, maar het kon niet. En daar treuren we niks om, want we hebben 3 prachtige kinderen.
Ik heb helse zwangerschappen en ik voelde vrij snel na de tweede de wens voor nog één kindje. Durfde het amper met mijn man te bespreken na alle shit van dat afgelopen jaar.
Afgelopen maart is de derde geboren na een flitsbevalling. En deze keer voelde ik meteen dat ik dat hoofdstuk uit mijn leven kon sluiten.
Daarnaast hadden we ook besloten dat dit de laatste moest zijn. In mijn geval zou het gewoonweg dom zijn het lot te tarten. Neemt niet weg dat we er meer hadden gewild als dit had gekund, maar het kon niet. En daar treuren we niks om, want we hebben 3 prachtige kinderen.
donderdag 8 oktober 2020 om 23:28
Blijkbaar vergeten we dat toch ofzo. Als meer mensen hier aan zouden denken zouden we uitsterven.Groenecomputermuis schreef: ↑08-10-2020 16:46Wat maakt voor jullie dat je dat niet al na de eerste of tweede dacht?
Had je toen wel zin in nog een bevalling of weer al het werk en slapeloze nachten?
Bij mij was dat wel zo. Afgelopen maart dacht ik dus:"Ohja, zo voelde dat als je niet kunt slapen".
Ik zag deze keer trouwens wel op tegen de bevalling, maar die kreeg ik deze keer cadeau en duurde maar een uurtje.
donderdag 8 oktober 2020 om 23:31
Misschien mosterd want heb niet alles gelezen. Ik zit nu in de periode dat ik rationeel de keus heb gemaakt dat het klaar is. 1 kind van 18 en 1 die vandaag 5 is geworden 
Na de jongste nooit meer anticonceptie gebruikt en 2x met 10 weken een miskraam gehad. Nu ben ik bijna 39 en verstandelijk gezegd wil ik het niet meer. Nu gevoelsmatig nog...
Na de jongste nooit meer anticonceptie gebruikt en 2x met 10 weken een miskraam gehad. Nu ben ik bijna 39 en verstandelijk gezegd wil ik het niet meer. Nu gevoelsmatig nog...
vrijdag 9 oktober 2020 om 06:21
Ik wilde dolgraag een kindje om van te houden, en alles meemaken; de dikke buik, een bevalling, hoe zijn slapeloze nachten, poepluiers, een stampvoetende peuter in de supermarkt, een blij kind met Sinterklaas, helpen op school, aan het schoolplein staan met andere ouders, kind naar sport brengen, vriendjes over de vloer, 's avonds voorlezen, traktaties maken. Ik wil het allemaal meemaken.
Maar wel één keer.
Tot nu toe voelt dat goed, ben niet 'jaloers' op anderen als ze een baby krijgen.
Soms vraag ik me wel eens af of ik geen spijt krijg van geen tweede krijgen. Maar dat is meer omdat ik van mezelf niet zo snap waarom ik niet net als de meeste anderen 'gewoon' 2 wil.
Nou ja...
Maar zo met 1 kind hebben wij het goed met ons drieën.
Maar wel één keer.
Tot nu toe voelt dat goed, ben niet 'jaloers' op anderen als ze een baby krijgen.
Soms vraag ik me wel eens af of ik geen spijt krijg van geen tweede krijgen. Maar dat is meer omdat ik van mezelf niet zo snap waarom ik niet net als de meeste anderen 'gewoon' 2 wil.
Nou ja...
Maar zo met 1 kind hebben wij het goed met ons drieën.
vrijdag 9 oktober 2020 om 22:43
Ik ben slecht in zwanger zijn. Bij de eerste veel ingeleverd, fysiek. Toen ik weer fit genoeg was om een 2e zwangerschap aan te durven was het al duidelijk dat het de laatste keer zou zijn. Helemaal de oude ga ik ook niet meer worden. Maar oh wat maken wij leuke kinderen! Bevallen kan ik trouwens erg goed en vind ik echt prachtige ervaringen. Die ontmoeting met die kleine verkreukelde frummeltjes hield me al die maanden op de been. De dynamiek tussen hen is mooi om te zien en ik hoop dat ze elkaar later nog steeds leuk vinden. Als ik fysiek sterker zou zijn zou er wel ruimte in mijn hart zijn voor meer kinderen. Mijn partner heeft aan twee genoeg. Hij zorgt dan ook nog veel voor mij en trekt het echt niet als ik weer minstens 2 jaar stuk ben.
Toevallig dacht ik er van de week over na...wat zou ik doen bij een ongeplande zwangerschap. Ik hoop nooit voor die keuze te komen....
Toevallig dacht ik er van de week over na...wat zou ik doen bij een ongeplande zwangerschap. Ik hoop nooit voor die keuze te komen....
Kerel, kerel, kerel, kerel! Ik sta paf!
vrijdag 9 oktober 2020 om 23:38
Ik heb geen idee!
Gevoel en verstand zijn het bij mij totaal niet met elkaar eens helaas. Ik heb drie kinderen (5,3,0) en tijdens mijn 3e zwangerschap hoopte ik dat het na de 3e 'af' zou voelen. Maar sinds ze er is fantaseer ik nog over een 4e. Maar verstandelijk vind ik 3 prachtig gezonde kinderen prima. Maar gevoelsmatig zou ik graag nog een 4e kindje willen. Maar weet natuurlijk niet of het dan 'af' zou voelen. Ik dacht dat ik dat na 3 ook zou hebben...
Gevoel en verstand zijn het bij mij totaal niet met elkaar eens helaas. Ik heb drie kinderen (5,3,0) en tijdens mijn 3e zwangerschap hoopte ik dat het na de 3e 'af' zou voelen. Maar sinds ze er is fantaseer ik nog over een 4e. Maar verstandelijk vind ik 3 prachtig gezonde kinderen prima. Maar gevoelsmatig zou ik graag nog een 4e kindje willen. Maar weet natuurlijk niet of het dan 'af' zou voelen. Ik dacht dat ik dat na 3 ook zou hebben...
zaterdag 10 oktober 2020 om 01:18
Ik kan echt niet voor die keus komen te staan. Beide opties zijn geen opties voor ons. Dus hebben we afgesproken dat we dubbele anticonceptie zouden gebruiken. Nou is door omstandigheden mijn baarmoeder pas verwijderd en het voelt als een bevrijding dat ik nooit per ongeluk zwanger zou kunnen raken.Sophielagirafe schreef: ↑09-10-2020 22:43Toevallig dacht ik er van de week over na...wat zou ik doen bij een ongeplande zwangerschap. Ik hoop nooit voor die keuze te komen....
zaterdag 10 oktober 2020 om 08:21
zaterdag 10 oktober 2020 om 15:39
PB terug
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
zaterdag 10 oktober 2020 om 16:23
Ik heb dat complete gevoel nooit gehad. Na de eerste was ik klaar, niet omdat het genoeg was maar omdat het met mij niet goed ging. Vier en vijf jaar later nr 2&3. Toen was ik er klaar mee en had ik genoeg bevallingsellende gehad. Nu 3 mooie pubers en om mij heen zijn ze gestart met kinderen krijgen. Dan ben ik toch echt heel blij dat ik die fase voorbij ben.
zaterdag 10 oktober 2020 om 21:15
De wens voor ons tweede kind was voor mij net zo sterk als ons eerste kind. Mijn man wist in eerste instantie niet of dat hij wel of geen tweede kind wilde. 1 was wat hem betreft ook prima geweest. Hij is rationeler, voor mij was het meer een gevoelskwestie. Ik had nog ruimte in mijn hart. Mijn man heeft de voors en tegens tegen elkaar afgezet en heeft toen besloten om toch voor een tweede kind te willen gaan. We hebben toen al besproken dat mijn man zich na de geboorte zou laten steriliseren.
Sinds ons tweede kind is geboren voelt ons gezin compleet. Ook is onze draagkracht in evenwicht met onze draaglast. En ik merk dat ik totaal geen problemen heb gehad met het afsluiten van de babyfase. Mijn man heeft zich in overleg laten steriliseren toen onze jongste nog een kleine baby was. En daar ben ik erg blij mee. Voor die tijd heb ik zelfs weleens nachtmerries gehad over een ongeplande en ongewenste derde zwangerschap, waarbij ik in paniek wakker werd. Dit heb ik voordat ons tweede kind was geboren niet gehad. Hierbij speelde de heftige bevalling van onze zoon zeker ook een rol. Dus ik ben erg blij dat het nu gewoon niet meer kan. Ik prijs me gelukkig met twee gezonde kinderen.
Sinds ons tweede kind is geboren voelt ons gezin compleet. Ook is onze draagkracht in evenwicht met onze draaglast. En ik merk dat ik totaal geen problemen heb gehad met het afsluiten van de babyfase. Mijn man heeft zich in overleg laten steriliseren toen onze jongste nog een kleine baby was. En daar ben ik erg blij mee. Voor die tijd heb ik zelfs weleens nachtmerries gehad over een ongeplande en ongewenste derde zwangerschap, waarbij ik in paniek wakker werd. Dit heb ik voordat ons tweede kind was geboren niet gehad. Hierbij speelde de heftige bevalling van onze zoon zeker ook een rol. Dus ik ben erg blij dat het nu gewoon niet meer kan. Ik prijs me gelukkig met twee gezonde kinderen.
Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag
zondag 11 oktober 2020 om 09:46
De wens voor de eerste en tweede was beide net zo heftig. Ik ben nog niet compleet voor mijn gevoel, maar of ik nog een derde wil weet ik ook niet. Ik neig wel meer naar ja, maar ik ben er nog niet uit of ik bereid ben om dat avontuur weer aan te gaan.
Ik denk ook niet dat ik mij ooit helemaal compleet ga voelen. Ik heb al een kinderwens sinds ik 19 ben. Voor mijn gevoel is dat gewoon iets wat bij mijn vruchtbare jaren hoort. Maar goed misschien heb ik het helemaal mis en zou ik dat gevoel wel hebben na een derde. Ik weet het niet. En ik ben net 30 dus wie weet komt het heftige verlangen voor een derde nog ergens in de komende jaren, ook dat weet ik niet eerlijk gezegd.
Ik denk ook niet dat ik mij ooit helemaal compleet ga voelen. Ik heb al een kinderwens sinds ik 19 ben. Voor mijn gevoel is dat gewoon iets wat bij mijn vruchtbare jaren hoort. Maar goed misschien heb ik het helemaal mis en zou ik dat gevoel wel hebben na een derde. Ik weet het niet. En ik ben net 30 dus wie weet komt het heftige verlangen voor een derde nog ergens in de komende jaren, ook dat weet ik niet eerlijk gezegd.
zondag 11 oktober 2020 om 09:56
Zodra ik zwanger was van kind nummer 1 wist ik dat het genoeg was. Kind is geweldig en ben blij alles mee te maken, maar voel nul behoefte dit nogmaals allemaal te doen. Mocht man daar anders over gedacht hebben, dan had hij bij me weg moeten gaan en een andere partner moeten zoeken (gelukkig is voor man het gezin ook compleet).
zondag 11 oktober 2020 om 10:39
In mijn hart heb ik wel ruimte voor 4.
Baby's, kinderen, vind ik allemaal prima maar het zwanger worden, blijven, miskramen, pnd, fysiek en mentaal herstellen.... het heeft me 9 jaar van mijn leven gekost om de kinderen te krijgen die we hebben.
Ik wilde weer leven en genieten van de kinderen in plaats van die focus op mijn baarmoeder.
Baby's, kinderen, vind ik allemaal prima maar het zwanger worden, blijven, miskramen, pnd, fysiek en mentaal herstellen.... het heeft me 9 jaar van mijn leven gekost om de kinderen te krijgen die we hebben.
Ik wilde weer leven en genieten van de kinderen in plaats van die focus op mijn baarmoeder.
maandag 12 oktober 2020 om 07:20
Wat leuk/interessant om jullie berichten te lezen.
Wij waren er altijd van overtuigd maar 1 kindje te willen maar nu zitten we enorm in twijfel. We hebben een dochtertje van 2 en voelen er nu toch wel veel voor om voor nog een kindje te gaan. Maar zo'n hevig vervangen als bij de 1e ervaar ik niet dus dat maakt me ook een beetje onzeker. Geen haast!
Wij waren er altijd van overtuigd maar 1 kindje te willen maar nu zitten we enorm in twijfel. We hebben een dochtertje van 2 en voelen er nu toch wel veel voor om voor nog een kindje te gaan. Maar zo'n hevig vervangen als bij de 1e ervaar ik niet dus dat maakt me ook een beetje onzeker. Geen haast!
maandag 12 oktober 2020 om 07:29
Met 1 kind voelde ons gezin compleet. We kregen een wens voor een tweede, maar niet omdat het nog niet “af” voelde.
Nu met 2 kinderen voelt ons gezin ook compleet. Wat niet wil zeggen dat er geen wens voor een derde kan ontstaan. Etc. etc.
Blijkbaar hebben wij niet zo’n sterk “nu is het wel/niet compleet gevoel”.
Nu met 2 kinderen voelt ons gezin ook compleet. Wat niet wil zeggen dat er geen wens voor een derde kan ontstaan. Etc. etc.
Blijkbaar hebben wij niet zo’n sterk “nu is het wel/niet compleet gevoel”.
maandag 12 oktober 2020 om 08:50
Ja daar zeg je wat. Zo had ik het dus nog helemaal niet bekeken. Compleet voelen en een wens hebben kan natuurlijk gewoon naast elkaar bestaan.Herfstblaadje19 schreef: ↑12-10-2020 07:29Met 1 kind voelde ons gezin compleet. We kregen een wens voor een tweede, maar niet omdat het nog niet “af” voelde.
Nu met 2 kinderen voelt ons gezin ook compleet. Wat niet wil zeggen dat er geen wens voor een derde kan ontstaan. Etc. etc.
Blijkbaar hebben wij niet zo’n sterk “nu is het wel/niet compleet gevoel”.
dinsdag 13 oktober 2020 om 15:30
Ik vraag me dit ook vaak af. Wij hebben er twee, de jongste is net 3 geworden. En ik vind het pittig. De liefste, maar niet de makkelijkste kinderen hebben wij. En zwanger worden, en zwanger zijn..dat gaat me niet goed af. Dus mijn verstand zegt: twee is genoeg.
Maar mijn gevoel roept regelmatig: ‘baby! Baby! Baby!’ Mijn man zou nog wel een derde willen. Soms zou ik willen dat hij die wens niet had, dan zou ik die tweestrijd in mijn hoofd niet te hieven voeren
Maar mijn gevoel roept regelmatig: ‘baby! Baby! Baby!’ Mijn man zou nog wel een derde willen. Soms zou ik willen dat hij die wens niet had, dan zou ik die tweestrijd in mijn hoofd niet te hieven voeren
dinsdag 13 oktober 2020 om 16:47
Dit hebben wij ook...Daarbij hebben we met zoon nogal de jackpot gewonnen, dus dat wil ik niet op het spel zetten voor een kind dat ik (nog) niet ken. Heel af en toe een lichte twijfel(gehad), maar man hoeft ook niet zo nodig. We're counting our (many) blessingsBeschuitmetjam schreef: ↑09-10-2020 06:21Ik wilde dolgraag een kindje om van te houden, en alles meemaken; de dikke buik, een bevalling, hoe zijn slapeloze nachten, poepluiers, een stampvoetende peuter in de supermarkt, een blij kind met Sinterklaas, helpen op school, aan het schoolplein staan met andere ouders, kind naar sport brengen, vriendjes over de vloer, 's avonds voorlezen, traktaties maken. Ik wil het allemaal meemaken.
Maar wel één keer.
Tot nu toe voelt dat goed, ben niet 'jaloers' op anderen als ze een baby krijgen.
Soms vraag ik me wel eens af of ik geen spijt krijg van geen tweede krijgen. Maar dat is meer omdat ik van mezelf niet zo snap waarom ik niet net als de meeste anderen 'gewoon' 2 wil.
Nou ja...
Maar zo met 1 kind hebben wij het goed met ons drieën.
Babies van anderen vind ik vaak leuk, broertjes en zusjes van vriendjes ook, maar ik ben zo ontzettend blij dat juist zoon geboren werd toen ik een kind kreeg en niet een ander kind
Is dit het gevoel van 'compleetheid'? Het gevoel dat er niemand ontbreekt?
dinsdag 13 oktober 2020 om 17:04
Ik riep altijd (van jongs af aan) dat ik een grote gezin wilde, als het mij gegund was. Mijn man deed er geen uitspraken over, kinderen plan je immers niet. Na de geboorte van onze eerste zoon, besloten we dan ook vrij snel voor een tweede kindje te willen gaan. Helaas brak deze zwangerschap te snel af. Na rouwen en een flinke duw gehad te hebben, raakte ik zwanger van onze tweede zoon. Na zijn geboorte, met de nodige op start problemen, was duidelijk dat wij eerst wat meer rust in huis wilden. Toch bleef er ergens dat gevoel voor nog een kindje knagen. Maar een zwangerschap bleef uit.. na maanden/jaren was ik nog niet zwanger. Afijn die details zal ik verder besparen hier. In 2018 raakte ik dan toch, na jaren, zwanger van onze dochter. Ze was, en is, meer dan welkom. Na haar geboorte hadden zowel mijn man als ik zoiets van “zo is het goed”. Althans wat betreft kinderen van ons zelf. Ik weet dat mijn lichaam niet nog een zwangerschap zal kunnen verdragen. En als ik ons gezin samen zie, weet ik dat het goed is zo...
zaterdag 24 oktober 2020 om 23:10
Toen ik op kraamvisite ging, de baby vast hield en ik voor het eerst niet mijn eierstokken hoorde rammelen 
Ik vond de baby alsnog super cute, maar het drong ook tot me door dat het allemaal veel werk is, zowel fysiek als emotioneel. Ik ben erg dankbaar voor mijn twee kids, we zijn voor mijn gevoel compleet.
Ik vond de baby alsnog super cute, maar het drong ook tot me door dat het allemaal veel werk is, zowel fysiek als emotioneel. Ik ben erg dankbaar voor mijn twee kids, we zijn voor mijn gevoel compleet.
