Kinderen
alle pijlers
Hoeveel kinderen wil je/heb je gewild?
zondag 27 september 2020 om 16:55
Nu ik drie kleine kinderen heb is het plaatje voor mijn gevoel compleet. Een vriendin van mij heeft drie keizersnedes gehad, een vierde is haar niet aan te raden. De keuze is dus voor haar gemaakt.
Een andere vriendin is psychisch erg onstabiel en zou 1 kind niet goed aankunnen. En financieel is meerdere kinderen natuurlijk ook niet mogelijk..
Vroeger hoopte ik altijd op een gezin van 5 kinderen. Nu heb ik het al met 3 druk zat
Maar het lijkt me nog steeds leuk, als ik een moeder zie met 5 kinderen (nu zie je dat niet zo veel) Maar voor ons persoonlijk is 3 genoeg. Kan dan weleens denken: hoe doet zij dat met 5 kinderen en vind ik het jammer dat het voor mij teveel zou zijn.
Hoe zien jullie dat? Hebben jullie graag een groter gezin gewild/leuk geleken?
Een andere vriendin is psychisch erg onstabiel en zou 1 kind niet goed aankunnen. En financieel is meerdere kinderen natuurlijk ook niet mogelijk..
Vroeger hoopte ik altijd op een gezin van 5 kinderen. Nu heb ik het al met 3 druk zat
Maar het lijkt me nog steeds leuk, als ik een moeder zie met 5 kinderen (nu zie je dat niet zo veel) Maar voor ons persoonlijk is 3 genoeg. Kan dan weleens denken: hoe doet zij dat met 5 kinderen en vind ik het jammer dat het voor mij teveel zou zijn.Hoe zien jullie dat? Hebben jullie graag een groter gezin gewild/leuk geleken?
zondag 27 september 2020 om 18:44
Ik wilde er vroeger 4 - we waren thuis ook met z'n vieren. In de puberteit werden dat er 0, en dat is het zo'n 20 jaar gebleven. Toen mijn huidige vrouw ontmoet en kwamen er langzaam wat hormonen los. Nu helemaal verguld met 1 kindje. Dat was ook de bedoeling - one and done - maar tijdens de zwangerschap heb ik ook complicaties gehad en is het allemaal maar net goed gegaan, dus nu weten we het helemaal zeker.
zondag 27 september 2020 om 18:45
Ik wilde er eerst geen en man ook niet, zeker niet T oen we elkaar net leerden kennen en feestend door het leven gingen. Eind twintig begon het te kriebelen en hij wilde ook wel. Nadat de eerste kwam, wilde ik er wel 4 of 5, zo fantastisch vond ik het.
Man wil dat niet. Het zijn er nu twee, een jongen en een meisje. We praten nog over een derde, maar het zou ook goed kunnen dat het er twee blijven. Soms denk ik ook rationeel rationeel dat het zo goed is, aangezien alles net wat makkelijker wordt. En ik ben 37, dus het moet ook nog maar lukken allemaal, aangezien we er bij beiden langer dan gemiddeld over deden.
En toch... Als ik een gezin met drie of meer kinderen zie, dan lijkt me dat fantastisch. Ik ben met mijn broertje heel erg achteraf opgegroeid, waardoor we weinig met vriendjes en vriendinnetjes konden spelen want we woonden ver weg van iedereen. Daarom woon ik zelf met m’n kinderen nu in een hele kinderrijke buurt, zodat zij wel die interactie En sociale omgeving hebben die ik zelf niet had.
Man wil dat niet. Het zijn er nu twee, een jongen en een meisje. We praten nog over een derde, maar het zou ook goed kunnen dat het er twee blijven. Soms denk ik ook rationeel rationeel dat het zo goed is, aangezien alles net wat makkelijker wordt. En ik ben 37, dus het moet ook nog maar lukken allemaal, aangezien we er bij beiden langer dan gemiddeld over deden.
En toch... Als ik een gezin met drie of meer kinderen zie, dan lijkt me dat fantastisch. Ik ben met mijn broertje heel erg achteraf opgegroeid, waardoor we weinig met vriendjes en vriendinnetjes konden spelen want we woonden ver weg van iedereen. Daarom woon ik zelf met m’n kinderen nu in een hele kinderrijke buurt, zodat zij wel die interactie En sociale omgeving hebben die ik zelf niet had.
zondag 27 september 2020 om 18:50
Het kindje dat geboren is na een overleden kindje
zondag 27 september 2020 om 19:06
We hebben er drie en ik zou nog wel een vierde willen hebben.
De jongste is momenteel twee en ik ben zelf pas begin dertig, dus wie weet.
In de huidige woning is daar geen plaats voor, maar we hebben een andere woning op het oog (klushuis), dus mocht er nog een vierde komen dan wel pas over een jaar of twee, want drie jonge kinderen en een klushuis gaat al uitdagend genoeg worden, laat staan met nog een baby.
De jongste is momenteel twee en ik ben zelf pas begin dertig, dus wie weet.
In de huidige woning is daar geen plaats voor, maar we hebben een andere woning op het oog (klushuis), dus mocht er nog een vierde komen dan wel pas over een jaar of twee, want drie jonge kinderen en een klushuis gaat al uitdagend genoeg worden, laat staan met nog een baby.
zondag 27 september 2020 om 19:11
Precies hetzelfde hier, alleen dan in de versie ‘wilde er altijd 2, heb er 1 en dat is genoeg zo’.Chantilly21_2 schreef: ↑27-09-2020 17:43Ooit wilde ik er 3 ( kom zelf uit een gezin van 3), man wilde 2.
Nu hebben we er 2 ( mooie, lieve, gezonde dochters) en daar blijft het bij. De balans hebben we nu gevonden met 2 jonge kinderen en ik hou nu jongste de 1 is gepasseerd, zowaar weer tijd over voor mijzelf.
Dat laatste heb ik best onderschat, de mate van tijd voor mezelf die ik kennelijk nodig heb. Vandaar dat het hierbij blijft.
Soms voelt het heel raar, want ik wilde er altijd 2. En dochter is hartstikke lief en een makkelijk kind, het is veel minder zwaar dan ik vreesde. En moeder zijn inderdaad net zo mooi als ik hoopte. Maar toch had ik eigenlijk meteen na haar geboorte (die prima was, geen trauma’s of zo) het gevoel: nu heb ik alles wat ik wilde.
Moet ik wel bij zeggen dat ik alleenstaand ben, en dat het ook op praktische bezwaren hangt. Nu is kind deel van mijn leven, als ik er twee zou hebben, zouden die bijna mijn hele leven worden. En daarvoor vind ik de rest van mijn leven te leuk.
Het enige moment dat er heel in de verte nog wel eens een heel klein stemmetje twijfelt, is als ik dochter met een baby oid zie. Het zou me wel heel leuk lijken om haar als zus te zien. Maar niet leuk genoeg om daar alles verder voor over te hebben.
(En wat iemand eerder al schreef, ik ga heel binnenkort verhuizen naar een kinderrijke omgeving, waar ze ook makkelijk zelf buiten kan spelen over een tijdje. Dat is wel hee bewust omdat ik haar in elk geval de mogelijkheid wil bieden).
zondag 27 september 2020 om 19:26
Ik wilde altijd vier kinderen. Toen ik ongeveer 15 was wilde ik geen kinderen. Kon mezelf niet zwanger voorstellen. Dat heb ik volgehouden tot ik 21 was en samen met ex fantaseerde ik weer over de vier kinderen.
Inmiddels met huidige partner twee kinderen. De wens voor een derde is er, sowieso aan mijn kant, maar door twee zware zwangerschap ook veel twijfel.
Soms vraag ik me weleens af hoe je voelt dat t compleet of goed is zo. Ik heb al vanaf dat ik zwanger was van de tweede heel erg het gevoel deze baby kan niet de laatste zijn. Dat gevoel is niet weg.
Inmiddels met huidige partner twee kinderen. De wens voor een derde is er, sowieso aan mijn kant, maar door twee zware zwangerschap ook veel twijfel.
Soms vraag ik me weleens af hoe je voelt dat t compleet of goed is zo. Ik heb al vanaf dat ik zwanger was van de tweede heel erg het gevoel deze baby kan niet de laatste zijn. Dat gevoel is niet weg.
zondag 27 september 2020 om 19:30
Toen ik studeerde wilde ik altijd een voetbalelfal aan kinderen, dan ook vooral jongens. Ik leefde in de wereld van de kinderen waar ik toen mee werkte en kon niet wachten op mijn eigen kleintje. Had ook al tig namen 
Mijn studievrienden wilden reizen en de wereld zien enzo.
Inmiddels 40+, ik pas regelmatig op bij mijn studievrienden zodat zij een avondje met hun partner kunnen hebben. En reis ik de wereld rond.
Ergens onderweg besefte ik me dat ik me beter in kan zetten voor kinderen die extra aandacht nodig hebben (wereldwijd) dan zelf een extra spruit op de wereld te zetten. Daar kom ik tot mijn recht en voel ik me het beste bij.
Nu ben ik de leuke extra tante van veel meer kinderen dan ik zelf ooit had kunnen hebben.
En hier in Nederland en in het buitenland beheersen kinderen nog steeds mijn leven.
Mijn studievrienden wilden reizen en de wereld zien enzo.
Inmiddels 40+, ik pas regelmatig op bij mijn studievrienden zodat zij een avondje met hun partner kunnen hebben. En reis ik de wereld rond.
Ergens onderweg besefte ik me dat ik me beter in kan zetten voor kinderen die extra aandacht nodig hebben (wereldwijd) dan zelf een extra spruit op de wereld te zetten. Daar kom ik tot mijn recht en voel ik me het beste bij.
Nu ben ik de leuke extra tante van veel meer kinderen dan ik zelf ooit had kunnen hebben.
En hier in Nederland en in het buitenland beheersen kinderen nog steeds mijn leven.
lambchop wijzigde dit bericht op 27-09-2020 19:34
5.42% gewijzigd
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
zondag 27 september 2020 om 19:31
Ik wilde er vroeger altijd wel vijf of zo. Sinds ik met man samen ben (die er zelf drie heeft) hadden we samen al bedacht dat we heel graag een kindje samen wilden, maar dat één dan ook echt prima was. Dat duurde drie jaar, en ondanks dat ik de bevalling echt een hele mooie belevenis vond (had dan ook echt een eitje als bevalling) is en blijft het toch echt bij één kind van ons samen Besides; leuker dan deze kan het niet worden natuurlijk 
Eén kindje past gewoon het beste in onze leefwijze. (en nee, ik sla de drie van mijn man niet over, maar die zijn al zo oud, die draaien op een andere manier in ons gezin mee).
Besides; leuker dan deze kan het niet worden natuurlijk Eén kindje past gewoon het beste in onze leefwijze. (en nee, ik sla de drie van mijn man niet over, maar die zijn al zo oud, die draaien op een andere manier in ons gezin mee).
zondag 27 september 2020 om 19:33
Miss-elfje schreef: ↑27-09-2020 19:26Ik wilde altijd vier kinderen. Toen ik ongeveer 15 was wilde ik geen kinderen. Kon mezelf niet zwanger voorstellen. Dat heb ik volgehouden tot ik 21 was en samen met ex fantaseerde ik weer over de vier kinderen.
Inmiddels met huidige partner twee kinderen. De wens voor een derde is er, sowieso aan mijn kant, maar door twee zware zwangerschap ook veel twijfel.
Soms vraag ik me weleens af hoe je voelt dat t compleet of goed is zo. Ik heb al vanaf dat ik zwanger was van de tweede heel erg het gevoel deze baby kan niet de laatste zijn. Dat gevoel is niet weg.
Bij mij kwam het, volgens mij, door de hormonen.
Toen ik zwanger was van de 2e (hele zwangerschap nog beroerd geweest ook) had ik het gevoel dat het niet de laatste x was.
Toen hij geboren was dacht ik ook meteen 'ik wil nog een derde'. Pas toen de 2e ongeveer een jaar oud was wist ik dat ons gezin compleet was en de kriebels naar een 3e waren geheel weg. Als ik iemand met een baby zie vind ik dat best schattig, maar ben ook meteen blij dat ik zelf uit de baby-tijd ben.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zondag 27 september 2020 om 19:45
Als puber wilde ik er 6.
Toen ik mijn man leerde kennen wilde we beide graag kinderen, maar hingen daar geen aantal aan, wel minimaal 2.
Toen de derde er was vond m'n man het wel prima zo. Ik kreeg na 2,5 jaar sterk een wens voor een vierde en zag een ideaalplaatje voor me 'nu of nooit'. Man was het daar nog niet mee eens, maar het condoom knapte...en tadaa daar kwam de door mij zo gewenste 4e. (Geen opzet in het spel hoor:-))
We zijn beide dolblij met ons viertal en er komt niets meer bij. Maar toch...moet ik soms ff traantje laten omdat het nu klaar is.
Toen ik mijn man leerde kennen wilde we beide graag kinderen, maar hingen daar geen aantal aan, wel minimaal 2.
Toen de derde er was vond m'n man het wel prima zo. Ik kreeg na 2,5 jaar sterk een wens voor een vierde en zag een ideaalplaatje voor me 'nu of nooit'. Man was het daar nog niet mee eens, maar het condoom knapte...en tadaa daar kwam de door mij zo gewenste 4e. (Geen opzet in het spel hoor:-))
We zijn beide dolblij met ons viertal en er komt niets meer bij. Maar toch...moet ik soms ff traantje laten omdat het nu klaar is.
zondag 27 september 2020 om 19:48
Mijn ideale plaatje was een gezin met vier kinderen. Dat van mijn partner ook.
Het werden er drie. Na de derde voelden we allebei dat de intensiteit van een vierde erbij teveel zou zijn. Weer terug naar een volledig afhankelijk kindje, weer alle fases doorlopen, de dynamiek tussen alle kinderen en het inleveren van eigen tijd. Met drie voelt dat voor ons precies in balans en vier zou voor ons er overheen zijn.
De jongste is bijna 2, dus in principe zou het nog kunnen. Ook financieel is het haalbaar. Maar het ligt dus niet in de planning.
Het werden er drie. Na de derde voelden we allebei dat de intensiteit van een vierde erbij teveel zou zijn. Weer terug naar een volledig afhankelijk kindje, weer alle fases doorlopen, de dynamiek tussen alle kinderen en het inleveren van eigen tijd. Met drie voelt dat voor ons precies in balans en vier zou voor ons er overheen zijn.
De jongste is bijna 2, dus in principe zou het nog kunnen. Ook financieel is het haalbaar. Maar het ligt dus niet in de planning.
zondag 27 september 2020 om 19:49
Ben benieuwd of dat bij mij nog verandert. De tweede is nu negen maanden, en ik zou héél graag nog een derde erbij willen. Rationeel gezien niet nu, maar emotioneel -- of hormonaal dus -- liever gisteren dan vandaag.VGM1980 schreef: ↑27-09-2020 19:33Bij mij kwam het, volgens mij, door de hormonen.
Toen ik zwanger was van de 2e (hele zwangerschap nog beroerd geweest ook) had ik het gevoel dat het niet de laatste x was.
Toen hij geboren was dacht ik ook meteen 'ik wil nog een derde'. Pas toen de 2e ongeveer een jaar oud was wist ik dat ons gezin compleet was en de kriebels naar een 3e waren geheel weg. Als ik iemand met een baby zie vind ik dat best schattig, maar ben ook meteen blij dat ik zelf uit de baby-tijd ben.
Wat raar is, want voor zwangerschap van de tweede leek twee mij altijd geweldig, alles wat ik me kon wensen. Ben ook niet echt een babymoeder, geloof ik, en ik vind zwanger zijn maar matig. En toch...
Man weet het nog niet, of we een poging voor een derde zouden willen wagen. Dus we zullen zien, wie weet slijt het verlangen inderdaad als de jongste groter wordt.
zondag 27 september 2020 om 19:53
Ik wilde er altijd veel. Maar ben met mensen gaan werken, nu met jeugd, en merkte dat mijn max aan sociale interactie wel was bereikt.
Een groot druk gezin paste eigenlijk niet zo bij mijn karakter, ik werk heel graag.
Ik kreeg te horen dat ik onvruchtbaar was dus was ik al erg blij met eentje, onverwacht.
Ik had wel even moeite ermee dat het daarbij zou blijven maar prees me gelukkig met ons wonder.
Viet jaar later bleek ik onverwacht weer zwanger. We vinden 2 echt perfect bij ons passen en meer willen we niet.
Dus als veertiger toch maar aan de anticonceptie alsnog
Een groot druk gezin paste eigenlijk niet zo bij mijn karakter, ik werk heel graag.
Ik kreeg te horen dat ik onvruchtbaar was dus was ik al erg blij met eentje, onverwacht.
Ik had wel even moeite ermee dat het daarbij zou blijven maar prees me gelukkig met ons wonder.
Viet jaar later bleek ik onverwacht weer zwanger. We vinden 2 echt perfect bij ons passen en meer willen we niet.
Dus als veertiger toch maar aan de anticonceptie alsnog
zondag 27 september 2020 om 19:56
Ik wilde er twee en heb er twee. Na de tweede zwangerschap heel hard geroepen nooit meer zwanger. Maar inmiddels is de jongste 1,5 jaar en zou Ik stiekem nog wel een kleintje erbij willen. Maar vriend (die er altijd 3 wilde) wil niet meer. Die had dan gewild dat er hetzelfde leeftijdsverschil tussen zat als bij de eerste twee (anderhalf jaar). En dat was me nooit gelukt, na 9 maanden na de tweede bevalling.... Hoe ik dat na de eerste heb gedaan, geen idee.
Mocht ik per ongeluk zwanger raken is het kindje meer dan welkom.
Mocht ik per ongeluk zwanger raken is het kindje meer dan welkom.
