Kinderen
alle pijlers
ik weet het niet meer
vrijdag 2 november 2007 om 10:29
Sinds dinsdag weet ik dat ik zwanger ben. Ik was niet aan de pil want daar voel ik mij ontzettend beroerd door, en condooms gebruiken we eigenlijk maar zelden. Natuurlijk kan je mij nu voor stomme muts uitmaken, want ook ik ben niet achterlijk en had van te voren kunnen bedenken wat er gebeurt als je geen voorbehoedsmiddelen gebruikt.
Ik woon sinds ongeveer een jaar samen met de vader (hij is vorig jaar voor mij naar Nederland verhuisd wat in eerste instantie nogal wat stress opleverde). We kennen elkaar 11 jaar.
Hij heeft mij meerdere keren laten weten graag kinderen met mij te willen, maar nu ik daadwerkelijk zwanger ben lijkt hij helemaal niet zo enthousiast.
Het grootste probleem op dit moment is: ik studeer nog, en hij verdient niet genoeg om ons beiden te onderhouden (laat staan wij tweeen en een baby) Op dit moment werk ik er naast mijn studie bij en leen ik bij de ib-groep. Hiervan kunnen wij goed rondkomen.
Hoewel wij er over hebben zitten denken om te verhuizen naar een woning dichterbij het werk van mijn vriend, is onze huidige woning op zich wel groot genoeg voor twee volwassenen en een baby. (of zelfs voor twee volwassenen en een kind)
Ik ben rond juli klaar met mijn studie, rond de zelfde tijd zou het kind geboren worden.
In eerste instantie zei mijn vriend dat ik maar moest beslissen of ik het wil houden of niet en dat hij mij zal steunen in welke beslissing ik dan ook neem. Nu ik na een aantal dagen heel erg te heben getwijfeld heb besloten het kind te willen houden lijkt hij helemaal omgeslagen. Hij vindt dat wij nog te jong en te onvolwassen zijn om een kind op te voeden (we zijn allebei 25), hij vindt dat we nu al nauwelijks tijd voor elkaar hebben en dat we dus gewoon geen tijd voor een kind hebben, aangezien ik via een studentenuitzendbureau werk heb ik geen contract en zal ik op het moment dat ik besluit thuis te blijven omdat ik te zwanger ben om te werken geen geld krijgen. (ik weet uberhaubt niet of ze mij met dikke buik zullen laten werken), ik wil nadat ik deze zomer mijn masterdiploma haal graag nog promoveren, omdat we altijd zo ver uit elkaar hebben gewoond en eigenlijk pas sinds een jaar echt samenwonen wil mijn vriend het liefst eerst meer tijd met mij alleen doorbrengen en pas over een jaar of 3 een kind.
Natuurlijk zie ik in dat de omstandigheden misschien niet ideaal zijn, maar ik vraag mij af of ze ooit ideaal zullen zijn.
Er is altijd wel iets wat eigenlijk niet zo handig is, nu hebben we geen geld, dan ben ik aan het promoveren, en daarna zijn we eigenlijk wel een beetje oud.
Hoewel het nu even vervelend is om samen te leven met een man die eigenlijk helemaal niet blij is met mijn keuze ga ik er vanuit dat hij uiteindelijk wel bij zal trekken. (het is natuurlijk ook een ontzettend ingrijpende gebeurtenis in zijn leven)
Is er iemand die weet of er een financiele oplossing voor deze situatie is? Bij mijn studentenbaantje heb ik geen contract dus daar hoef ik geen geld van te verwachten als ik net bevallen ben. Op dat moment ben ik net afgestudeerd en heb ik dus geen recht meer op studiefinanciering of een lening van de ib-groep, bij mijn studentenbaantje heb ik dan wel meer dan 6 jaar (zonder contract) gewerkt, maar om een uitkering aan te kunnen vragen moet je altijd een arbeidsverleden aan kunnen tonen toch??
Ik woon sinds ongeveer een jaar samen met de vader (hij is vorig jaar voor mij naar Nederland verhuisd wat in eerste instantie nogal wat stress opleverde). We kennen elkaar 11 jaar.
Hij heeft mij meerdere keren laten weten graag kinderen met mij te willen, maar nu ik daadwerkelijk zwanger ben lijkt hij helemaal niet zo enthousiast.
Het grootste probleem op dit moment is: ik studeer nog, en hij verdient niet genoeg om ons beiden te onderhouden (laat staan wij tweeen en een baby) Op dit moment werk ik er naast mijn studie bij en leen ik bij de ib-groep. Hiervan kunnen wij goed rondkomen.
Hoewel wij er over hebben zitten denken om te verhuizen naar een woning dichterbij het werk van mijn vriend, is onze huidige woning op zich wel groot genoeg voor twee volwassenen en een baby. (of zelfs voor twee volwassenen en een kind)
Ik ben rond juli klaar met mijn studie, rond de zelfde tijd zou het kind geboren worden.
In eerste instantie zei mijn vriend dat ik maar moest beslissen of ik het wil houden of niet en dat hij mij zal steunen in welke beslissing ik dan ook neem. Nu ik na een aantal dagen heel erg te heben getwijfeld heb besloten het kind te willen houden lijkt hij helemaal omgeslagen. Hij vindt dat wij nog te jong en te onvolwassen zijn om een kind op te voeden (we zijn allebei 25), hij vindt dat we nu al nauwelijks tijd voor elkaar hebben en dat we dus gewoon geen tijd voor een kind hebben, aangezien ik via een studentenuitzendbureau werk heb ik geen contract en zal ik op het moment dat ik besluit thuis te blijven omdat ik te zwanger ben om te werken geen geld krijgen. (ik weet uberhaubt niet of ze mij met dikke buik zullen laten werken), ik wil nadat ik deze zomer mijn masterdiploma haal graag nog promoveren, omdat we altijd zo ver uit elkaar hebben gewoond en eigenlijk pas sinds een jaar echt samenwonen wil mijn vriend het liefst eerst meer tijd met mij alleen doorbrengen en pas over een jaar of 3 een kind.
Natuurlijk zie ik in dat de omstandigheden misschien niet ideaal zijn, maar ik vraag mij af of ze ooit ideaal zullen zijn.
Er is altijd wel iets wat eigenlijk niet zo handig is, nu hebben we geen geld, dan ben ik aan het promoveren, en daarna zijn we eigenlijk wel een beetje oud.
Hoewel het nu even vervelend is om samen te leven met een man die eigenlijk helemaal niet blij is met mijn keuze ga ik er vanuit dat hij uiteindelijk wel bij zal trekken. (het is natuurlijk ook een ontzettend ingrijpende gebeurtenis in zijn leven)
Is er iemand die weet of er een financiele oplossing voor deze situatie is? Bij mijn studentenbaantje heb ik geen contract dus daar hoef ik geen geld van te verwachten als ik net bevallen ben. Op dat moment ben ik net afgestudeerd en heb ik dus geen recht meer op studiefinanciering of een lening van de ib-groep, bij mijn studentenbaantje heb ik dan wel meer dan 6 jaar (zonder contract) gewerkt, maar om een uitkering aan te kunnen vragen moet je altijd een arbeidsverleden aan kunnen tonen toch??
zondag 4 november 2007 om 13:42
Ik vind ook niet dat je geen topic mag openen, en natuurlijk betekent het feit dat anderen geen kinderen kunnen krijgen niet dat jouw / haar problemen niet belangrijk zijn.
Ik vind alleen het feit dat je geen kinderen kunt krijgen een verdrietig probleem, en het feit dat je bewust zonder voorbehoedsmiddelen vrijt, dan zwanger raakt, en dan opeens gaat nadenken en bedenken dat het niet uitkomt, ontlopen van een hele belangrijke verantwoordelijkheid.
zondag 4 november 2007 om 21:29
Wat ik niet snap, je geeft al aan dat je had kunnen weten zwanger te kunnen worden en dan komt je nu met vragen hoe of wat en twijfelen jullie (vooral je vriend) of jullie het kind wel willen. Wat is er moeilijk aan om dat van tevoren te bedenken? Nu zegt je vriend liever over 3 jaar ofzo kinderen te willen, waarom hebben jullie dan geen condoom gebruikt? Dat snap ik dan gewoon echt niet. Of hebben jullei het er gewoon maar niet over gehad gaan jullie nu pas nadenken terwijl het eigenlijk al te laat is? Kop in het zand ofzo, wat nu dus niet meer gaat... En dom ben je blijkbaar ook niet, dus ik kan dit echt niet snappen.
Snoopy
(die erg blij is eindelijk zwanger te zijn geraakt, na een half jaar tegen heug en meug met condooms vrijen wat achteraf gezien niet had gehoeven... maar ja, als je er nog niet allebei aan toe bent, moet je de juiste maatregelen nemen toch? Je weet van tevoren niet hoe vruchtbaar je bent blijkt wel)
Snoopy
(die erg blij is eindelijk zwanger te zijn geraakt, na een half jaar tegen heug en meug met condooms vrijen wat achteraf gezien niet had gehoeven... maar ja, als je er nog niet allebei aan toe bent, moet je de juiste maatregelen nemen toch? Je weet van tevoren niet hoe vruchtbaar je bent blijkt wel)
maandag 5 november 2007 om 19:04
Dit soort comments maken mij dan weer zo kwaad dat ik het liefst nu nog een breinaald/kleerhanger/stofzuiger opzoek.
Dat er vrouwen of stellen zijn die juist heel graag kinderen willen krijgen maar bij wie het niet lukt vind ik erg vervelend voor ze, maar dat ik respectloos bezig ben tegenover deze mensen omdat ik hier een topic open over een issue waar ik mee zit vind ik toch een beetje ver gaan. Zijn zij dan ook respectloos tegenover mij omdat ze de hele tijd jammeren dat ze zo graag kinderen willen?
En ja, STEL DAT we er nu voor kiezen abortus te plegen, maar over een aantal jaren wel een kindje krijgen, dan vertel ik dat kindje liever dat hij of zij geen broertje of zusje heeft omdat pappa en mamma geen tijd en zin hadden om voor broertje of zusje te zorgen dan dat ik zou vertellen dat broertje of zusje zo ontzettend vervelend is omdat pappa en mamma hem/haar eigenlijk een beetje hebben verwaarloosd omdat ze er eigenlijk echt nog niet aan toe waren en geen idee hadden hoe ze zoiets moesten aanpakken.
maandag 5 november 2007 om 19:15
maandag 5 november 2007 om 19:25
Bij de mensen die geen of moeilijk kinderen kunnen krijgen, is dat geen gevolg van een domme, hele domme actie van hunzelf. Voor hun is het het lot. Een heel verdrietig gegeven. Jouw probleem is puur een gevolg van een vreselijk domme en bewuste actie.
En zoals net ook is gezegd: het lijkt idd alsof je je keus al hebt gemaakt. Erg jammer. Erg verdrietig.
maandag 5 november 2007 om 19:54
Je vrijt zonder anticonceptie in de wetenschap dat je een kind kunt verwekken. Je wilt ooit kinderen.
Je hebt nu een kind in je buik, zoals te verwachten viel.
Dat kind heeft er niet om gevraagd, maar bestaat toch gewoon, heb je nota bene zelf voor gezorgd.
En dat kind komt nu toch even niet uit.
Dus moet dat kind boeten voor jullie domme acties, en mag zijn of haar broertje of zusje over een paar jaar wél geboren worden alleen omdat het dan wél uitkomt? Of blijf je in de tussentijd gewoon zonder anticonceptie vrijen en baby's weghalen totdat het juiste moment wél daar is?
Bah.
Je hebt nu een kind in je buik, zoals te verwachten viel.
Dat kind heeft er niet om gevraagd, maar bestaat toch gewoon, heb je nota bene zelf voor gezorgd.
En dat kind komt nu toch even niet uit.
Dus moet dat kind boeten voor jullie domme acties, en mag zijn of haar broertje of zusje over een paar jaar wél geboren worden alleen omdat het dan wél uitkomt? Of blijf je in de tussentijd gewoon zonder anticonceptie vrijen en baby's weghalen totdat het juiste moment wél daar is?
Bah.
maandag 5 november 2007 om 20:12
Sorry, maar met een breinaald aan de slag gaan? Het idee alleen al dat dat in je opkomt omdat mensen opmerkingen plaatsen! Kom op zeg!
Volgens mij had jij toch besloten om het kindje te houden? Alleen nu krabbelt je vriend terug, denk goed na wat jij echt wilt! Nu kan het nog, nu ben je zwanger, misschien kun je wel nooit meer zwanger worden. Het zijn allemaal afwegingen die je maakt, maar begin nou niet te piepen omdat mensen een andere mening hebben. Mensen delen nu eenmaal niet dezelfde mening, maar mensen delen wel graag hun mening.
Ik kan heel goed begrijpen dat vrouwen in bepaalde situaties besluiten tot een abortus, maar wat had je dan zelf verwacht? Ik snap het echt niet dat mensen denken niet zwanger te raken zonder AC te gebruiken, maar goed jij bent weer een voorbeeld voor hoe belangrijk het dus wel is!
Volgens mij had jij toch besloten om het kindje te houden? Alleen nu krabbelt je vriend terug, denk goed na wat jij echt wilt! Nu kan het nog, nu ben je zwanger, misschien kun je wel nooit meer zwanger worden. Het zijn allemaal afwegingen die je maakt, maar begin nou niet te piepen omdat mensen een andere mening hebben. Mensen delen nu eenmaal niet dezelfde mening, maar mensen delen wel graag hun mening.
Ik kan heel goed begrijpen dat vrouwen in bepaalde situaties besluiten tot een abortus, maar wat had je dan zelf verwacht? Ik snap het echt niet dat mensen denken niet zwanger te raken zonder AC te gebruiken, maar goed jij bent weer een voorbeeld voor hoe belangrijk het dus wel is!
maandag 5 november 2007 om 20:17
Uggla? Wat voor keus heb je nu gemaakt? Veel mensen hier trekken hun conclusies al meteen, maar ik zou het leuk vinden om wat van jou te horen i.p.v. alleen een kwaaie reactie op 1 post.
Zoals velen hier al zeggen, je problemen zijn puur praktisch. Het valt makkelijk op te lossen allemaal. Ik snap dat je misschien door de bomen het bos niet meer ziet, maar hey: waarom niet een sprong in het diepe en het gewoon op zijn beloop laten? Jullie willen het stiekem allebei volgens mij, alleen nu het zo snel dichtbij komt komen je angsten gewoon naar boven. En je vriend doet naar mijn mening echt belachelijk...
Wanneer komt een kindje nou wel uit? Er zijn altijd wel twintig redenen te bedenken om het niet te doen (zoals je zelf al zo'n beetje hebt gezegd in je openingspost), maar dat weegt toch uiteindelijk niet op tegen het uiteindelijke zwanger zijn en je bloedeigen kindje krijgen? Je hebt verder alle middelen! Dat diploma komt heus wel hoor. Met wat puzzelwerk kom je er altijd wel.
Uiteindelijk is het altijd nog jouw beslissing. Denk er goed over na aub, neem (sommige) reacties hier serieus en neem geen overhaaste beslissingen.
Zoals velen hier al zeggen, je problemen zijn puur praktisch. Het valt makkelijk op te lossen allemaal. Ik snap dat je misschien door de bomen het bos niet meer ziet, maar hey: waarom niet een sprong in het diepe en het gewoon op zijn beloop laten? Jullie willen het stiekem allebei volgens mij, alleen nu het zo snel dichtbij komt komen je angsten gewoon naar boven. En je vriend doet naar mijn mening echt belachelijk...
Wanneer komt een kindje nou wel uit? Er zijn altijd wel twintig redenen te bedenken om het niet te doen (zoals je zelf al zo'n beetje hebt gezegd in je openingspost), maar dat weegt toch uiteindelijk niet op tegen het uiteindelijke zwanger zijn en je bloedeigen kindje krijgen? Je hebt verder alle middelen! Dat diploma komt heus wel hoor. Met wat puzzelwerk kom je er altijd wel.
Uiteindelijk is het altijd nog jouw beslissing. Denk er goed over na aub, neem (sommige) reacties hier serieus en neem geen overhaaste beslissingen.
maandag 5 november 2007 om 20:28
Laat maar Summerbreeze, hier gaat het al helemaal niet over (of de boel verdraaid wordt of niet). Het gaat erom dat TO nu met een probleem zit. Een probleem dat heel makkelijk voorkomen had kunnen worden. Een probleem dat niet onverwacht te noemen valt. Als je zoiets wonderlijks als een kind al een probleem kan noemen.....
maandag 5 november 2007 om 20:33
en om het feit dat TO wel graag kinderen wil. Over een paar jaar. Maar door hun eigen handelen zich nu al aandient. Over het feit dat ze er uberhaupt al over nadenkt om het niet te houden. Omdat het vriend even niet zo uitkomt (en haar misschien ook). Dit is hun eigen vlees en bloed. Hun kind! Die ooit welkom is, maar iets te vroeg zich aandient. Niet omdat dat kind dat persé wilde, maar omdat zijn/haar ouders het niet tegen hebben gehouden dmv een vorm van AC.
maandag 5 november 2007 om 20:38
Het komt er dus eigenlijk op neer dat je zwanger bent geraakt omdat je geen voorbehoedsmiddelen hebt gebruikt maar dat je vriend het achteraf niet zo ziet zitten, een kind, terwijl jij wel graag het kindje wilt laten komen.
Tja, ik zou niet te veel afgaan op wat je vriend wil. Voor de praktische problemen vind je de komende maanden wel een oplossing, en het groeit in jouw buik, het is jouw lijf, jammer dat hij het niet zo goed uit vind komen nu, maar zou je verder willen dan met een man die je op het moment supreme niet steunt? die jou een keuze op wil leggen wat dit betreft? zou je kunnen leven met een abortus waar je zelf niet achter staat? En als je nu het kind weg laat halen omdat hij het wil, en over een jaar gaat het alsnog uit tussen jullie?
Ik zou in deze situatie toch maar naar je eigen gevoel luisteren en niet te veel naar je vriend.
Ik hoop dat jullie er alsnog samen uitkomen en dat ie je gaat steunen.
Tja, ik zou niet te veel afgaan op wat je vriend wil. Voor de praktische problemen vind je de komende maanden wel een oplossing, en het groeit in jouw buik, het is jouw lijf, jammer dat hij het niet zo goed uit vind komen nu, maar zou je verder willen dan met een man die je op het moment supreme niet steunt? die jou een keuze op wil leggen wat dit betreft? zou je kunnen leven met een abortus waar je zelf niet achter staat? En als je nu het kind weg laat halen omdat hij het wil, en over een jaar gaat het alsnog uit tussen jullie?
Ik zou in deze situatie toch maar naar je eigen gevoel luisteren en niet te veel naar je vriend.
Ik hoop dat jullie er alsnog samen uitkomen en dat ie je gaat steunen.
maandag 5 november 2007 om 21:26
Uggla, ik kan me jouw reactie wel voorstellen, dat had je uit mijn vorige berichtje waarschijnlijk wel opgemerkt.
Zoveel negatieve reacties terwijl je zo'n moeilijke keuze moet maken.
Laat je alsjeblieft niet beinvloeden door de meningen hier. Het is jouw leven, jullie kindje en jullie keuze uiteindelijk.
Mochten jullie nog niet uit jullie keuze zijn dan zal ik mijn ervaring nog even meegeven. Wij zijn van dezelfde leeftijd als jullie en ik heb ook wel getwijfeld of we er aan toe waren en ik kon totaal niet overzien wat er allemaal op ons afkwam en tot de laatste week voor de bevalling dacht ik nog, o jee, straks vind ik er niks aan. Maar ik vind het nu helemaal geweldig, en zou me geen leven zonder mijn kleine meisje willen voorstellen.
Ik moet mijn afstudeerscriptie binnenkort gaan schrijven maar ik verwacht daar geen problemen mee want onze dochter ligt vanaf 7 uur in bed dus heb ik de hele avond om iets voor mezelf te doen.
Ik hoop dat jullie een keuze kunnen maken waar jullie samen achter staan.
Zoveel negatieve reacties terwijl je zo'n moeilijke keuze moet maken.
Laat je alsjeblieft niet beinvloeden door de meningen hier. Het is jouw leven, jullie kindje en jullie keuze uiteindelijk.
Mochten jullie nog niet uit jullie keuze zijn dan zal ik mijn ervaring nog even meegeven. Wij zijn van dezelfde leeftijd als jullie en ik heb ook wel getwijfeld of we er aan toe waren en ik kon totaal niet overzien wat er allemaal op ons afkwam en tot de laatste week voor de bevalling dacht ik nog, o jee, straks vind ik er niks aan. Maar ik vind het nu helemaal geweldig, en zou me geen leven zonder mijn kleine meisje willen voorstellen.
Ik moet mijn afstudeerscriptie binnenkort gaan schrijven maar ik verwacht daar geen problemen mee want onze dochter ligt vanaf 7 uur in bed dus heb ik de hele avond om iets voor mezelf te doen.
Ik hoop dat jullie een keuze kunnen maken waar jullie samen achter staan.
