Kinderen
alle pijlers
jaloers op de oppas!!
vrijdag 1 juni 2007 om 19:25
Hallo,
Een oppasmoeder past twee dagen per week op onze dochter (13 mnd). Nu is het de afgelopen weken zo dat mijn dochtertje, wanneer ik thuis kom van het werk, liever bij de oppas op de arm zit en ook huilt als ik haar zelf overpak. Dit doet me heel erg pijn, de tranen schieten me in de ogen en ik zie er tegen op om naar huis te gaan. Als ik 's ochtends weg ga, heeft mijn dochtertje daar daarentegen helemaal geen moeite mee. Ik merk dat ik erg jaloers ben, doe ik het dan niet goed? Kent iemand dit?
Een oppasmoeder past twee dagen per week op onze dochter (13 mnd). Nu is het de afgelopen weken zo dat mijn dochtertje, wanneer ik thuis kom van het werk, liever bij de oppas op de arm zit en ook huilt als ik haar zelf overpak. Dit doet me heel erg pijn, de tranen schieten me in de ogen en ik zie er tegen op om naar huis te gaan. Als ik 's ochtends weg ga, heeft mijn dochtertje daar daarentegen helemaal geen moeite mee. Ik merk dat ik erg jaloers ben, doe ik het dan niet goed? Kent iemand dit?
vrijdag 1 juni 2007 om 19:43
Hoi,
Geweldig joh dat je dochtertje het zo goed getroffen heeft met haar oppasmoeder. Dat ze zich er veilig bij voelt en zich kan hechten. (Allemaal dingen waar jij de basis voor hebt gelegd!!) Ik kan me je gevoelens best voorstellen, maar weet dat zo'n kleintje jou echt niet afwijst. Ze heeft waarschijnlijk gewoon moeite met de verandering.
Ik heb hetzelfde gehad op de creche. Altijd een huilend kind mee naar huis. Totdat we samen met de crechejuf ervoor zorgden dat ze al voorbereid was op mijn komst. Dan ging het een heel stuk beter. Wie weet kan je dat met de oppasmoeder afspreken. Dat ze 10 minuten voordat je komt, je dochter voorbereid op je komst en ook zorgt dat ze niet op haar arm zit, maar in de box ofzo. Dat voorbereiden kan desnoods met een foto van jou (want je dochtertje is nog zo klein).
Alle goeds toegewenst!
Clairy
Geweldig joh dat je dochtertje het zo goed getroffen heeft met haar oppasmoeder. Dat ze zich er veilig bij voelt en zich kan hechten. (Allemaal dingen waar jij de basis voor hebt gelegd!!) Ik kan me je gevoelens best voorstellen, maar weet dat zo'n kleintje jou echt niet afwijst. Ze heeft waarschijnlijk gewoon moeite met de verandering.
Ik heb hetzelfde gehad op de creche. Altijd een huilend kind mee naar huis. Totdat we samen met de crechejuf ervoor zorgden dat ze al voorbereid was op mijn komst. Dan ging het een heel stuk beter. Wie weet kan je dat met de oppasmoeder afspreken. Dat ze 10 minuten voordat je komt, je dochter voorbereid op je komst en ook zorgt dat ze niet op haar arm zit, maar in de box ofzo. Dat voorbereiden kan desnoods met een foto van jou (want je dochtertje is nog zo klein).
Alle goeds toegewenst!
Clairy
vrijdag 1 juni 2007 om 19:50
vrijdag 1 juni 2007 om 20:02
Ben het helemaal met Clairy eens. Wat fijn dat jou kindje een oppasmoeder heeft gevonden waar ze zich veilig bij voelt!
Maar ik begrijp jou gevoel heeel goed! Ook ik heb dit meegemaakt, dat Kitty huilend mee ging naar huis, na een dag op het KDV. Vond ik ook best moeilijk, maar aan de andere kant; als ik haar dan weer daar bracht, had ik in ieder geval het gevoel dat ik haar goed achter liet, en er geen verdrietig kindje in het dagverblijf zat als ik aan het werk was.
Het is de verandering waar je kindje op reageert, zoals Clairy ook schrijft. Ze heeft het lekker naar haar zin en dan moet ze weg uit dat gevoel. Zodra ze thuis is bij jou, en jullie het fijn hebben is het toch weer goed?
Dat ze 's morgens minder moeite heeft met jou weg zien gaan heeft er mee te maken dat die overgang minder groot is; de dag is pas begonnen en is tot dan toe hectisch geweest. Die verandering gaat gewoon mee in de hectiek van de ochtend, in het koppie van jou uk.
De tip van Clairy, dat je kindje voorbereid wordt op jou komst kan ik alleen maar onderschrijven. Er ontstaat dan weer hectiek, en de overgang van oppas naar jou hoort daarbij.
Hopelijk helpt het jou en je kindje om de overgang goed te laten verlopen!
Maar ik begrijp jou gevoel heeel goed! Ook ik heb dit meegemaakt, dat Kitty huilend mee ging naar huis, na een dag op het KDV. Vond ik ook best moeilijk, maar aan de andere kant; als ik haar dan weer daar bracht, had ik in ieder geval het gevoel dat ik haar goed achter liet, en er geen verdrietig kindje in het dagverblijf zat als ik aan het werk was.
Het is de verandering waar je kindje op reageert, zoals Clairy ook schrijft. Ze heeft het lekker naar haar zin en dan moet ze weg uit dat gevoel. Zodra ze thuis is bij jou, en jullie het fijn hebben is het toch weer goed?
Dat ze 's morgens minder moeite heeft met jou weg zien gaan heeft er mee te maken dat die overgang minder groot is; de dag is pas begonnen en is tot dan toe hectisch geweest. Die verandering gaat gewoon mee in de hectiek van de ochtend, in het koppie van jou uk.
De tip van Clairy, dat je kindje voorbereid wordt op jou komst kan ik alleen maar onderschrijven. Er ontstaat dan weer hectiek, en de overgang van oppas naar jou hoort daarbij.
Hopelijk helpt het jou en je kindje om de overgang goed te laten verlopen!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 1 juni 2007 om 22:12
Plientje,
ik pas regelmatig (een hele dag) op mijn superlieve neefje. Als mijn zus thuiskomt hangt ie ook erg aan mij en negeert mijn zus een beetje (en hij is nu al drie). Maar dat is alleen het eerste half uurtje.
No way dat hij meer van mij houdt...daar kom ik niet eens bij in de buurt. Maar het is denk ik ff de overgang, die kleintjes schakelen gewoon niet zo snel. En fijn dat je kindje zich veilig voelt bij de oppas, goed teken!
ik pas regelmatig (een hele dag) op mijn superlieve neefje. Als mijn zus thuiskomt hangt ie ook erg aan mij en negeert mijn zus een beetje (en hij is nu al drie). Maar dat is alleen het eerste half uurtje.
No way dat hij meer van mij houdt...daar kom ik niet eens bij in de buurt. Maar het is denk ik ff de overgang, die kleintjes schakelen gewoon niet zo snel. En fijn dat je kindje zich veilig voelt bij de oppas, goed teken!
vrijdag 1 juni 2007 om 22:38
Ik heb soms ook het idee dat als ik mijn kinderen ophaal, ze opgelucht alle emoties laten gaan. Van mij krijgen ze onvoorwaardelijke liefde, en dus mogen ze dan ook alles er even uit gooien. Niet echt leuk voor mij (en ook niet handig, want het is zo'n lekker moment voor hen: moe, honger, einde dag)
zaterdag 2 juni 2007 om 18:14
Hoi,
Mijn dochtertje zal ook ongeveer zo oud geweest zijn als jouw dochtertje. Het was in ieder geval voordat ze kon praten.
Fijn dat je verhaal langs alle kanten bevestigd wordt. Je vraagt jezelf zo vaak af of je het wel goed doet. Maar zo te lezen doe je het bere goed en ben je een super betrokken moeder.
Hopelijk gaat het snel beter!
Groetjes, Clairy
Mijn dochtertje zal ook ongeveer zo oud geweest zijn als jouw dochtertje. Het was in ieder geval voordat ze kon praten.
Fijn dat je verhaal langs alle kanten bevestigd wordt. Je vraagt jezelf zo vaak af of je het wel goed doet. Maar zo te lezen doe je het bere goed en ben je een super betrokken moeder.
Hopelijk gaat het snel beter!
Groetjes, Clairy
zaterdag 2 juni 2007 om 20:18
Mijn zoontje is 6 maanden en reageert ook nog niet als ik hem kom
halen. Ook als opa en oma de hele dag oppassen, kijkt hij naar mij
alsof ik een totale vreemde ben en heeft alleen oog voor opa en oma.
Na een half uurtje even knuffelen en gek doen met hem, is dat altijd
wel over. Pas als opa en oma echt weg zijn, is hij weer in mij
geinteresseerd.
Op de creche heeft hij het ook. Hij heeft altijd zoveel te zien als hij er
's ochtends komt. En als ik hem kom halen, kent hij mij ook niet meer.
Ik vind het tot nu toe niet erg. Het wordt op een andere manier wel weer
goedgemaakt als we weer thuis zijn.
Ik heb de tip op het voorbereiden dmv een foto ook gelezen over een
vader die steeds van zijn werk langere tijd weg moest. Dan moest
mamma ook een foto van pappa steeds laten zien aan hun
dochtertje, zodat bij thuiskomst dochtertje nog wist wie hij was en
de overgang makkelijker ging.
Bedenk ik me, mijn ouders gaan 5 weken op vakantie, kan ik ook wel
met een foto gaan oefenen.
halen. Ook als opa en oma de hele dag oppassen, kijkt hij naar mij
alsof ik een totale vreemde ben en heeft alleen oog voor opa en oma.
Na een half uurtje even knuffelen en gek doen met hem, is dat altijd
wel over. Pas als opa en oma echt weg zijn, is hij weer in mij
geinteresseerd.
Op de creche heeft hij het ook. Hij heeft altijd zoveel te zien als hij er
's ochtends komt. En als ik hem kom halen, kent hij mij ook niet meer.
Ik vind het tot nu toe niet erg. Het wordt op een andere manier wel weer
goedgemaakt als we weer thuis zijn.
Ik heb de tip op het voorbereiden dmv een foto ook gelezen over een
vader die steeds van zijn werk langere tijd weg moest. Dan moest
mamma ook een foto van pappa steeds laten zien aan hun
dochtertje, zodat bij thuiskomst dochtertje nog wist wie hij was en
de overgang makkelijker ging.
Bedenk ik me, mijn ouders gaan 5 weken op vakantie, kan ik ook wel
met een foto gaan oefenen.
