Kinderen
alle pijlers
Kids of toch maar niet
maandag 12 november 2007 om 22:47
Kennen jullie deze twijfel en wat hebben jullie toen gedaan?
Ik twijfel steeds of mijn vriend en ik moeten besluiten voor kinderen te gaan (als het dan ook nog allemaal lukt)
Op zich hebben we de "ideale situatie". Beiden een baan, op zijn inkomen alleen kan het ook makkelijk, een leuk huis met ruimte genoeg & we kennen elkaar al een paar jaar. Ik ben inmiddels 31, hij 37. Ik doe naast mijn baan wel een deeltijd studie, maar daar kan ik wel een pauze in lassen. Hij heeft overigens aangegeven dat als we ervoor willen gaan, hij niet nog een paar jaar wil wachten. Dan hoeft het niet meer.
Ik vind mijn vent erg leuk. Maar twijfel toch. Mijn ex was hèt voor me, maar die heeft enkele jaren over belangrijke zaken gelogen. Daardoor ben ik bang dat deze relatie ook mis gaat. En dan zit je met kinderen. Dat is voor die kinderen niet leuk maar ook voor ons niet. Daarnaast vind ik baby's wel leuk, maar tot nu toe voor even. Nu zegt iedereen wel dat het met eigen kinderen anders is, maar wat nu als dat bij mij niet zo is? Aan de andere kant, een gezin lijkt me ook wel weer erg gezellig. Vooral later als ze wat ouder worden. Ik word soms helemaal gek van me zelf dat ik een keer een beslissing moet nemen en die moet voorleggen aan mijn vriend.Wie zat ook met deze twijfel en waarom hebben jullie voor de keuze gekozen die er nu is??
Bedankt!
Jippi
Ik twijfel steeds of mijn vriend en ik moeten besluiten voor kinderen te gaan (als het dan ook nog allemaal lukt)
Op zich hebben we de "ideale situatie". Beiden een baan, op zijn inkomen alleen kan het ook makkelijk, een leuk huis met ruimte genoeg & we kennen elkaar al een paar jaar. Ik ben inmiddels 31, hij 37. Ik doe naast mijn baan wel een deeltijd studie, maar daar kan ik wel een pauze in lassen. Hij heeft overigens aangegeven dat als we ervoor willen gaan, hij niet nog een paar jaar wil wachten. Dan hoeft het niet meer.
Ik vind mijn vent erg leuk. Maar twijfel toch. Mijn ex was hèt voor me, maar die heeft enkele jaren over belangrijke zaken gelogen. Daardoor ben ik bang dat deze relatie ook mis gaat. En dan zit je met kinderen. Dat is voor die kinderen niet leuk maar ook voor ons niet. Daarnaast vind ik baby's wel leuk, maar tot nu toe voor even. Nu zegt iedereen wel dat het met eigen kinderen anders is, maar wat nu als dat bij mij niet zo is? Aan de andere kant, een gezin lijkt me ook wel weer erg gezellig. Vooral later als ze wat ouder worden. Ik word soms helemaal gek van me zelf dat ik een keer een beslissing moet nemen en die moet voorleggen aan mijn vriend.Wie zat ook met deze twijfel en waarom hebben jullie voor de keuze gekozen die er nu is??
Bedankt!
Jippi
maandag 12 november 2007 om 23:50
Ik vind niet dat je overkomt als iemand die (nu) graag kinderen wilt. Meer iemand die in een hoek gedrukt wordt, en die onder druk een beslissing 'moet' maken. Zoals jij nu over kinderen praat/denkt, zou ik er nog even mee wachten, want ik krijg niet de indruk dat je er echt klaar voor bent. Als je dat wel bent, merk je dat wel volgens mij, dan wil je namelijk NIETS liever meer (als ik naar mezelf kijk).
Wees eerst zeker van je relatie, want je geeft al aan dat je dat niet eens bent. Wat voor basis is dat dan voor een gezin? Eerst de basis goed hebben, en dan pas aan een gezin beginnen.
Wees eerst zeker van je relatie, want je geeft al aan dat je dat niet eens bent. Wat voor basis is dat dan voor een gezin? Eerst de basis goed hebben, en dan pas aan een gezin beginnen.
dinsdag 13 november 2007 om 01:14
Kinderwens, nesteldrang, moederinstinct...allemaal hele sterke signalen....kunnen zich vast wel ontwikkelen tijdens de zwangerschap, maar het lijkt me voor jezelf wel fijner als die gevoelens al echt aanwezig zijn.
Ik wilde al jaren kids, rot - relatie gehad met een man die na 2jr zei dat ie toch geen kids meer wilde (had er zelf al 2)...Relatie ging uit, kinderwens ff geparkeerd (dacht er echt even niet meer aan, richtte me op werken en sociaal leven). Kwam mijn huidige vriend tegen en hup daar waren die sterke gevoelens mbt kids weer...krijgen in maart 2008 ons eerste kindje.
Papa wil net zo graag als ik en daarin zijn we gelijkwaardig, dus geen eisen gesteld aan elkaar.
Succes!
Ik wilde al jaren kids, rot - relatie gehad met een man die na 2jr zei dat ie toch geen kids meer wilde (had er zelf al 2)...Relatie ging uit, kinderwens ff geparkeerd (dacht er echt even niet meer aan, richtte me op werken en sociaal leven). Kwam mijn huidige vriend tegen en hup daar waren die sterke gevoelens mbt kids weer...krijgen in maart 2008 ons eerste kindje.
Papa wil net zo graag als ik en daarin zijn we gelijkwaardig, dus geen eisen gesteld aan elkaar.
Succes!
dinsdag 13 november 2007 om 10:52
Tja, lastig.
Zelf had ik wel altijd al het idee dat ik ooit kinderen wilde. Ik had niet echt een hele sterke kinderwens zoals ik dat weleens van anderen lees. Bij ons ging het meer zo van: We weten dat we ooit kinderen willen, waarom nog jaren wachten? Ik was toen 28, mijn vriend 37.
Hoe zie je je toekomst voor je? Met kinderen of zonder kinderen?
En met deze man, of niet?
Zelf had ik wel altijd al het idee dat ik ooit kinderen wilde. Ik had niet echt een hele sterke kinderwens zoals ik dat weleens van anderen lees. Bij ons ging het meer zo van: We weten dat we ooit kinderen willen, waarom nog jaren wachten? Ik was toen 28, mijn vriend 37.
Hoe zie je je toekomst voor je? Met kinderen of zonder kinderen?
En met deze man, of niet?
dinsdag 13 november 2007 om 11:07
Ik kan je wel vertellen dat kinderen hebben het allergeweldigste is (en dat is het echt), maar daar heb jij niet veel aan. Je moet het zelf willen natuurlijk.
Je hebt nog tijd om na te denken, maar je partner geeft je die tijd niet (kan ik me wel wat bij voorstellen overigens, maar dat is een ander verhaal).
Je geeft zelf aan dat je niet 100% zeker van je relatie bent en dat is natuurlijk het eerste vereiste.
Verder moet je natuurlijk bedenken of jij een kindvrij leven wilt. Ik moet er niet aan denken om "alleen" oud te worden. Maar dat is natuurlijk niet de belangrijkste reden om voor kinderen te "kiezen".
Verder heb ik die keuze niet gehad zoals jij beschrijft. We zaten niet in een ideale situatie. Moesten nog allebei werken om rond te kunnen komen. Net een huis gekocht, bezig met studielening af te betalen en nog erg jong (21 en 25). Toen kregen we te horen dat als we er NU niet voor gingen er waarschijnlijk geen kinderen zouden komen (heb diverse darmoperaties gehad). Dus toen maar de knoop doorgehakt zonder dat we er beiden echt "klaar" voor waren.
Klotezwangerschap gehad, maar me wel heel verheugd op het komende kindje. Manlief wist niet wat hij er mee moest totdat hij zoon voor het eerst vasthad. Geweldig!!!
Misschien heb je wat aan mijn verhaal. Sterkte met je keuze.
PS Ben inmiddels 31 en Bob is bijna 7 en Jack is bijna 4 en ben inmiddels zwanger van zoon nummer 3!!!!
Je hebt nog tijd om na te denken, maar je partner geeft je die tijd niet (kan ik me wel wat bij voorstellen overigens, maar dat is een ander verhaal).
Je geeft zelf aan dat je niet 100% zeker van je relatie bent en dat is natuurlijk het eerste vereiste.
Verder moet je natuurlijk bedenken of jij een kindvrij leven wilt. Ik moet er niet aan denken om "alleen" oud te worden. Maar dat is natuurlijk niet de belangrijkste reden om voor kinderen te "kiezen".
Verder heb ik die keuze niet gehad zoals jij beschrijft. We zaten niet in een ideale situatie. Moesten nog allebei werken om rond te kunnen komen. Net een huis gekocht, bezig met studielening af te betalen en nog erg jong (21 en 25). Toen kregen we te horen dat als we er NU niet voor gingen er waarschijnlijk geen kinderen zouden komen (heb diverse darmoperaties gehad). Dus toen maar de knoop doorgehakt zonder dat we er beiden echt "klaar" voor waren.
Klotezwangerschap gehad, maar me wel heel verheugd op het komende kindje. Manlief wist niet wat hij er mee moest totdat hij zoon voor het eerst vasthad. Geweldig!!!
Misschien heb je wat aan mijn verhaal. Sterkte met je keuze.
PS Ben inmiddels 31 en Bob is bijna 7 en Jack is bijna 4 en ben inmiddels zwanger van zoon nummer 3!!!!
dinsdag 13 november 2007 om 11:32
Kinderen nemen omdat dat zo leuk is met het kerstontbijt , of omdat dat zo leuk als ze iets doen op je 50-jarige bruiloft of omdat je ervan uitgaat dat het zo gezellig is als ze wat ouder zijn is een slechte reden. Je kan ze namelijk niet terug duwen als ze niet aan die verwachtingen voldoen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 13 november 2007 om 11:47
Jippi,
Niet iedereen heeft een sterke brandende kinderwens van jongs af aan. Het feit dat je niet al tij-den hunkert naar zo'n klein lief frummeltje (archhh) in je handen wil niet zeggen dat je niet dol op je kinderen zult zijn. Ik heb zelf ook nooit heel romantisch verlangd naar kinderen en heb dat nog steeds niet. Toch ben ik dol op mijn zoon en is kindje 2 onderweg. Als ik had gewacht tot ik die 'nesteldrang' zou kijgen zou ik waarschijnlijk kinderloos gebleven zijn...
Niet iedereen heeft een sterke brandende kinderwens van jongs af aan. Het feit dat je niet al tij-den hunkert naar zo'n klein lief frummeltje (archhh) in je handen wil niet zeggen dat je niet dol op je kinderen zult zijn. Ik heb zelf ook nooit heel romantisch verlangd naar kinderen en heb dat nog steeds niet. Toch ben ik dol op mijn zoon en is kindje 2 onderweg. Als ik had gewacht tot ik die 'nesteldrang' zou kijgen zou ik waarschijnlijk kinderloos gebleven zijn...
dinsdag 13 november 2007 om 11:48
Oh en ik had ook nooit zoveel met babies. Nog steeds niet echt. Maar MIJN baby was de allermooiste! En tot mijn verbazing 'kunnen' babies al heel snel heel veel! Bij andersmans kinderen 'zie' je dat alleen niet. Maar bij mijn eigen kind heb ik vanaf de eerste week ontwikkeling gezien, en het was lang zo saai niet als ik dacht.
dinsdag 13 november 2007 om 11:59
Is dat zo, dat dat geen goede reden is? Ik weet niet zeker of ik het daarmee eens ben.
Niet iedereen vindt baby's even leuk, maar oudere kinderen wel. Dat wil niet zeggen dat je die baby dan ook direct terug wilt stoppen of niet wilt hebben.
Ik denk zelfs dat een kind krijgen omdat je een baby wilt maar geen groter kind een slechtere reden is.
dinsdag 13 november 2007 om 12:05
dinsdag 13 november 2007 om 12:08
Ik bedoel ; bij een adoptie van een baby zal het kind zich beter hechten...........maar een moeder ook .
En het is niet voor niks dat je baby's baart en geen pubers ( even afgezien van de lichamelijke onmogelijkheid ) als je alleen pubers kon baren stopte iedereen er na één .
Ik zeg ook altijd ; " het is dat je zo'n lief baby'tje was............ "
En het is niet voor niks dat je baby's baart en geen pubers ( even afgezien van de lichamelijke onmogelijkheid ) als je alleen pubers kon baren stopte iedereen er na één .
Ik zeg ook altijd ; " het is dat je zo'n lief baby'tje was............ "
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 13 november 2007 om 22:53
Bedankt voor al jullie reacties. Het is de eerste keer dat ik mee doe aan een forum, en ik vind echt heel leuk wat voor reacties er komen.
Ik dacht later dat ik wellicht te veel zekerheden wil hebben. Als ik vriendinnen sprak die zwanger waren, zeiden ook dat ze wel eens getwijfeld hadden. Misschien moet ik die twijfel gewoon accepteren. Ik weet dat je die zekerheid nooit helemaal kunt krijgen. Uit mijn tekst kwam naar een beetje naar voren dat ik gepushed wordt door mijn vent. Dat is het minder dan dat het overkomt. Misschien moet ik ook minder geforceerd er mee bezig zijn. Dan komt soms de oplossing uit een overwachte hoek.
Groetjes jippi2
