Kinderen
alle pijlers
Kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort
woensdag 24 juni 2020 om 15:51
Wat ik regelmatig lees en hoor (hier op het forum en in het echt), is dat mensen zouden kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort. Zonder al te veel nadenken wordt de keuze gemaakt voor een kind, omdat hun vrienden dit ook doen, omdat dit wordt verwacht vanuit hun directe omgeving, of omdat het de meest logische stap is na de eerste verliefdheid, samenwonen en eventueel trouwen.
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
vrijdag 26 juni 2020 om 23:43
Met één loop je alleen maar te leuren, ook zo vervelend.captain_hindsight schreef: ↑26-06-2020 22:08Maar wel met twee kinderen he. Geen één. Geen drie. Two is the magic number.
zaterdag 27 juni 2020 om 07:44
Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Wij hebben het er twee keer over gehad.
De eerste keer was hij er nog niet aan toe. Dus dan valt er weinig te praten.
Een paar jaar later was het antwoord: 'Stop maar met de pil'. Over de randvoorwaarden waren we ook snel uitgekletst. We zouden eerst kijken of zwanger worden, lukte. Vervolgens zouden we dan weer gaan samenwonen. We hadden beiden een geschikte woning en een inkomen en het maakte ons beiden niet zoveel uit waar we zouden gaan wonen. We woonden op dat moment alleen wel 200km bij elkaar vandaan. Zelfs daarover valt niet zoveel te bespreken. We besloten gewoon dat we, als ik eenmaal zwanger zou zijn, zouden besluiten wat op dat moment de verstandigste en handigste keuze was. En zo geschiedde. Een gesprek van een paar minuten was voldoende. Vervolgens hebben we de daad meteen hartstochtelijk bij het woord gevoegd.
zaterdag 27 juni 2020 om 08:56
Ja, dat kan. Of misschien kennen ze gewoon heel veel mensen die alsnog bijdraaiden. Of ze hadden niet om de mededeling gevraagd. Vraag je wel eens waarom ze dat denken?
zaterdag 27 juni 2020 om 09:02
Omdat artsen ook zo denken? Als je je als vrouw wil laten steriliseren gaat dat niet zomaar, want men is er heel erg op gefixeerd dat een kinderwens nog komt en dat de ingreep te vroeg laten plaatsvinden een grote kans heeft op spijt.
zaterdag 27 juni 2020 om 09:10
Er draaien ook heel veel mensen bij. En dat is ook logisch, mensen veranderen nou eenmaal.
Punt is denk ik dat áls je gevraagd wordt of je kinderen wilt (en dat gebeurt heel vaak, zeker als je geen relatie hebt), een ‘nee’ maar heel zelden gewoon wordt geaccepteerd als een volwaardig antwoord. Dat zegt iets over de norm, over hoe het heurt, over wat er wordt verwacht.
Punt is denk ik dat áls je gevraagd wordt of je kinderen wilt (en dat gebeurt heel vaak, zeker als je geen relatie hebt), een ‘nee’ maar heel zelden gewoon wordt geaccepteerd als een volwaardig antwoord. Dat zegt iets over de norm, over hoe het heurt, over wat er wordt verwacht.
zaterdag 27 juni 2020 om 09:11
hmm ik lees dat 6% spijt krijgt
zaterdag 27 juni 2020 om 09:22
Welnee. Artsen weten best dat niet iedereen een kinderwens krijgt. Ze zijn alleen terughoudend omdat ze weten dat mensen die geen kinderen willen, zich procentueel gezien te vaak bedenken om zomaar elke aanvraag uit te voeren.
zaterdag 27 juni 2020 om 09:59
Of misschien omdat het heel vaak voorkomt dat iemand van 30- 35+ zich toch nog bedenkt?
zaterdag 27 juni 2020 om 10:00
Logisch, dat komt omdat het heel veel voorkomt.
zaterdag 27 juni 2020 om 10:02
Als je geen relatie hebt, dan weet je niet hoe een kinderwens zich mogelijk nog kan ontwikkelen binnen een relatie. Bij mij is mijn kinderwens wel echt gegroeid in samenhang met mijn relatie en dit zullen meer mensen hebben. Alleen was ik er niet aan begonnen.kindrebel schreef: ↑27-06-2020 09:10Er draaien ook heel veel mensen bij. En dat is ook logisch, mensen veranderen nou eenmaal.
Punt is denk ik dat áls je gevraagd wordt of je kinderen wilt (en dat gebeurt heel vaak, zeker als je geen relatie hebt), een ‘nee’ maar heel zelden gewoon wordt geaccepteerd als een volwaardig antwoord. Dat zegt iets over de norm, over hoe het heurt, over wat er wordt verwacht.
zaterdag 27 juni 2020 om 10:04
Wij praten veel. 'Stop maar met de pil' had ik niet geaccepteerd, als bevel om aan een kind te beginnen. Ik zal niet alle gesprekken uitschrijven, want dan heb ik een boek nodig ter dikte van een telefoonboek, om dat kwijt te kunnen.yette schreef: ↑27-06-2020 07:44Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Wij hebben het er twee keer over gehad.
De eerste keer was hij er nog niet aan toe. Dus dan valt er weinig te praten.
Een paar jaar later was het antwoord: 'Stop maar met de pil'. Over de randvoorwaarden waren we ook snel uitgekletst. We zouden eerst kijken of zwanger worden, lukte. Vervolgens zouden we dan weer gaan samenwonen. We hadden beiden een geschikte woning en een inkomen en het maakte ons beiden niet zoveel uit waar we zouden gaan wonen. We woonden op dat moment alleen wel 200km bij elkaar vandaan. Zelfs daarover valt niet zoveel te bespreken. We besloten gewoon dat we, als ik eenmaal zwanger zou zijn, zouden besluiten wat op dat moment de verstandigste en handigste keuze was. En zo geschiedde. Een gesprek van een paar minuten was voldoende. Vervolgens hebben we de daad meteen hartstochtelijk bij het woord gevoegd.
Zo is iedereen anders.
zaterdag 27 juni 2020 om 10:08
In de jaren dat we dachten en praatten over de toekomst zat ons leven bomvol leuke dingen (reizen, festivals, pers ontwikkeling, carrière opbouw). Dat valt prima te combineren.Marelyse schreef: ↑26-06-2020 21:37Dus je dacht jaren na over wat voor leuks je allemaal wilde in je leven en of er dan voor kinderen ook nog ergens plaats was? Had je niet beter die denktijd kunnen besteden aan die leuke dingen doen?
Ik vond juist kinderen het leuke. En mijn man gelukkig ook. Dus toen de tijd wel rijp was hebben we even kort gebabbeld over stoppen met de pil. En 1,5 jaar later ofzo hadden we een kind.
Nu hebben we kinderen en doen we nog steeds van alles, met en zonder kinderen. Het is nog steeds leuk
zaterdag 27 juni 2020 om 11:14
Tja, je verwacht dus het een en ander, en weet ook dat je tegen een verwachting in gaat.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 17:51Ik doe zoveel dingen die lijnrecht tegen elke verwachting ingaan, dus ik heb daar geen probleem mee. Ik denk dus ook niet dat hierop mijn keuze voor een kind is gebaseerd.
Wel eens nagedacht over hoe het zou zijn om geen verwachtingen te hebben?
Dat bedoel ik niet negatief en destructief, maar om gewoon open de toekomst tegemoet te gaan?
Wanneer je van een verwachting uitgaat, kom je min of meer in een selffulfillingprophesy uit, je maakt het allemaal
Kloppend, zodat je verwachting uitkomt. Maar je doet jezelf tekort, want je sluit ook veel invloeden en gebeurtenissen uit.
Durf het eens aan, zonder verwachting verder te leven.
zaterdag 27 juni 2020 om 11:25
In Belgie is de kinderbijslag een van de hoogste van Europa, met vier kinderen hoef je bijna niet meer te werken
zaterdag 27 juni 2020 om 11:28
Maar de ene wel beter dan de ander.TanteOlivia schreef: ↑27-06-2020 10:04Wij praten veel. 'Stop maar met de pil' had ik niet geaccepteerd, als bevel om aan een kind te beginnen. Ik zal niet alle gesprekken uitschrijven, want dan heb ik een boek nodig ter dikte van een telefoonboek, om dat kwijt te kunnen.
Zo is iedereen anders.
zaterdag 27 juni 2020 om 11:30
Bevel?!TanteOlivia schreef: ↑27-06-2020 10:04Wij praten veel. 'Stop maar met de pil' had ik niet geaccepteerd, als bevel om aan een kind te beginnen. Ik zal niet alle gesprekken uitschrijven, want dan heb ik een boek nodig ter dikte van een telefoonboek, om dat kwijt te kunnen.
Zo is iedereen anders.
Het was het duidelijkste antwoord dat je maar kan krijgen op de vraag 'Ik wil graag een kind met je, hoe denk jij er inmiddels over?'! Voor ons beiden waren het ook belangrijkere woorden dan 'Ja, ik wil' op onze trouwdag, jaren later. 'Stop maar met de pil' betekent namelijk dat je bereid bent levenslang samen de verantwoordelijkheid voor een kind te nemen. In ons geval althans. Maar ik wist toen al lang wat ik aan hem had. Wellicht was dat bij jullie anders?
Als hij eerst nog van alles had willen bespreken, zou hij er volgens mij zelf nog niet uit zijn. Wat mij betreft waren we dan meteen uitgeluld.
zaterdag 27 juni 2020 om 11:33
zaterdag 27 juni 2020 om 11:38
Bedankt voor je lieve bericht, daar werk ik nog aanBlueSubmarine schreef: ↑27-06-2020 11:14Tja, je verwacht dus het een en ander, en weet ook dat je tegen een verwachting in gaat.
Wel eens nagedacht over hoe het zou zijn om geen verwachtingen te hebben?
Dat bedoel ik niet negatief en destructief, maar om gewoon open de toekomst tegemoet te gaan?
Wanneer je van een verwachting uitgaat, kom je min of meer in een selffulfillingprophesy uit, je maakt het allemaal
Kloppend, zodat je verwachting uitkomt. Maar je doet jezelf tekort, want je sluit ook veel invloeden en gebeurtenissen uit.
Durf het eens aan, zonder verwachting verder te leven.
zaterdag 27 juni 2020 om 11:38
Ook met TO zelf.
Zulk een zelfverheerlijking is niet gezond. Laat staan voor de kinderen om er met zo 1 op te groeien.
zaterdag 27 juni 2020 om 11:51
Waarom als bevel? Je kunt het ook als suggestie of conclusie poneren.TanteOlivia schreef: ↑27-06-2020 10:04Wij praten veel. 'Stop maar met de pil' had ik niet geaccepteerd, als bevel om aan een kind te beginnen. Ik zal niet alle gesprekken uitschrijven, want dan heb ik een boek nodig ter dikte van een telefoonboek, om dat kwijt te kunnen.
Zo is iedereen anders.
Maar nu zeg je nog steeds niet waar jullie nou over gewikt en gewogen hebben. Kan je dat telefoonboek niet netjes samenvatten?
zaterdag 27 juni 2020 om 12:33
Nee, in dit topic is het de bedoeling dat jij vertelt hoe jij het hebt aangepak en dan vertelt TO je wat daar niet aan deugt.
zaterdag 27 juni 2020 om 13:01
Tijdens date nr. 3 benoemden we beiden terloops onze afwezige kinderwens. Daarna hebben we er nooit meer - met elkaar! - over gesproken.
Wat anderen van onze afwezige kinderwens vinden, was voor de inrichting van ons gezamenlijk leven tamelijk irrelevant.
Geen kinderen was zelfs geen bewuste keuze. Wanneer je iets simpelweg niet als optie ervaart, is er van een keuze geen sprake. Dus hoefde ik er met mijn vriend ook geen urenlange gesprekken over te voeren.
Wel of geen kinderen? Vooral een kwestie van 'het' voelen of niet, volgens mij. Dat dat gevoel én het gezin als samenlevingsvorm heel veel voorkomen, maken de keuze voor (een) kind(eren) nog steeds wel de norm...
Wat anderen van onze afwezige kinderwens vinden, was voor de inrichting van ons gezamenlijk leven tamelijk irrelevant.
Geen kinderen was zelfs geen bewuste keuze. Wanneer je iets simpelweg niet als optie ervaart, is er van een keuze geen sprake. Dus hoefde ik er met mijn vriend ook geen urenlange gesprekken over te voeren.
Wel of geen kinderen? Vooral een kwestie van 'het' voelen of niet, volgens mij. Dat dat gevoel én het gezin als samenlevingsvorm heel veel voorkomen, maken de keuze voor (een) kind(eren) nog steeds wel de norm...
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zaterdag 27 juni 2020 om 13:18
Ik vind het zeer vermakelijk. De Vader van mijn kwartet en ik hebben elkaar de afgelopen 34 jaar nog nooit een bevel gegeven. Hoewel ... hij heeft eens keihard 'Stop!!!' naar me geroepen toen ik op zijn aanwijzingen achteruit de oprit inreed met een aanhanger. Achteraf gezien had dat anders gekund. Ik ga het er vanavond eens met hem over hebben
