Kinderen
alle pijlers
Kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort
woensdag 24 juni 2020 om 15:51
Wat ik regelmatig lees en hoor (hier op het forum en in het echt), is dat mensen zouden kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort. Zonder al te veel nadenken wordt de keuze gemaakt voor een kind, omdat hun vrienden dit ook doen, omdat dit wordt verwacht vanuit hun directe omgeving, of omdat het de meest logische stap is na de eerste verliefdheid, samenwonen en eventueel trouwen.
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
zaterdag 27 juni 2020 om 14:26
Bewust thuisblijfmoeder geworden?TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 17:51Ik doe zoveel dingen die lijnrecht tegen elke verwachting ingaan, dus ik heb daar geen probleem mee. Ik denk dus ook niet dat hierop mijn keuze voor een kind is gebaseerd.
Afhankelijk geworden (financieel) van je partner?
Geen eigen carrière nagestreefd?
Heel erg achteraf gaan wonen, ergens op het platteland en heel ver weg van alle stedelijke voorzieningen?
Gestopt met investeren in je eigen persoonlijke ontwikkeling?
Een echte familiekloek geworden die nog geen 100 meter bij mama's vleugels vandaan kan zijn en de de eigen moeder als BFF ziet?
zaterdag 27 juni 2020 om 14:39
Of moet ik meer denken aan dat je "lijnrecht tegen alle verwachtingen in" zielsgelukkig bent geworden door je aan te sluiten bij een strenge kerk en je kinderen opvoedt met de bijbel? Of misschien dat je je hogere/middenklasse opvoeding hebt verruild voor een leven in een volkswijk, waar je iedere minuut zon in je bikini in de voortuin ligt, peukje en bakkie met de buurvrouw doet en ieder voetbaltoernooi de straat mee oranje versiert?
zondag 28 juni 2020 om 14:57
Ik gok dat het tegendraadse op carrière gebied ligt. TO is misschien wel straaljagerpiloot, engineer op een boorplatform of arts op de traumaheli.NYC schreef: ↑27-06-2020 14:39Of moet ik meer denken aan dat je "lijnrecht tegen alle verwachtingen in" zielsgelukkig bent geworden door je aan te sluiten bij een strenge kerk en je kinderen opvoedt met de bijbel? Of misschien dat je je hogere/middenklasse opvoeding hebt verruild voor een leven in een volkswijk, waar je iedere minuut zon in je bikini in de voortuin ligt, peukje en bakkie met de buurvrouw doet en ieder voetbaltoernooi de straat mee oranje versiert?
zondag 28 juni 2020 om 15:51
Dat.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑24-06-2020 17:24"Heb je zelf vrij gekozen voor kinderen of ben je beïnvloed?"
Dat is net zo'n malle vraag als "was de keuze voor de naam van je kind jullie idee, of ben je beïnvloed?". Iedereen zegt 'vrije keus'. Ook de mensen die de meest populaire naam van dat jaar hebben, denken dat ze die zelf vrij gekozen hebben.
Natuurlijk zit er beïnvloeding bij. Alles en iedereen wordt beïnvloed, de hele dag door.
Stellen om je heen krijgen kinderen, je ziet 'ineens' kinderen om je heen ... daar is echt geen moeder voor nodig om het te benadrukken. Je wordt enorm beïnvloed.
zondag 28 juni 2020 om 16:59
Een kort en oppervlakkig gesprekje van 5 minuten vind ik zeker niet voldoende om te stoppen met de pil, tenzij we bepaalde zaken al eerder hebben besproken.TanteOlivia schreef: ↑27-06-2020 10:04Wij praten veel. 'Stop maar met de pil' had ik niet geaccepteerd, als bevel om aan een kind te beginnen.
Ik weet dat ik graag moeder wil worden, van kinds af al. Waarom ik dat verlangen precies heb? Geen idee. Dat zal deels biologisch bepaald zijn en deels door de omgeving. Het moederschap lijkt me in ieder geval is moois en bijzonders, iets dat ik mee zou willen maken.
Ik ben me er wel bewust van dat ik een mens op de wereld zet dat hier niet om gevraagd heeft. Natuurlijk kan je niet voorspellen hoe het leven loopt, maar je kunt je kind wel de beste basis proberen mee te geven die er is. Wat mij betreft verstandig om goed na te denken over vragen als: met wie, hoe en wanneer?
Voordat ik met man aan kinderen begin wil ik absoluut weten hoe hij denkt over het ouderschap, de opvoeding, hoe hij zijn rol als vader voor zich ziet, hoe zeker hij weet dat hij ze wil, etc. Dat geldt ook voor dingen als huisvesting, de combinatie met werk, financiële stabiliteit. Ik zou het onverstandig vinden om met iemand een kind op de wereld te zetten zonder kritisch over dit soort dingen te hebben nagedacht en dat goed met de ander te hebben besproken.
Maar op zich staat dat los van de kinderwens zelf.
anoniem_644b5c223f66b wijzigde dit bericht op 28-06-2020 17:02
2.12% gewijzigd
zondag 28 juni 2020 om 17:01
Precies, zo denk ik er ook over.Lachattenoir schreef: ↑28-06-2020 16:59Een kort en oppervlakkig gesprekje van 5 minuten vind ik zeker niet voldoende om te stoppen met de pil, tenzij we bepaalde zaken al eerder hebben besproken.
Ik weet dat ik graag moeder wil worden, van kinds af al. Waarom ik dat verlangen precies heb? Geen idee. Dat zal deels biologisch bepaald zijn en deels door de omgeving. Het moederschap lijkt me in ieder geval is moois en bijzonders, iets dat ik mee zou willen maken. Wel ben ik me er bewust van dat ik een mens op de wereld zet dat hier niet om gevraagd heeft. Natuurlijk kan je niet voorspellen hoe het leven loopt, maar je kunt je kind wel de beste basis proberen mee te geven die er is. Ik vind het dus wel goed om na te denken over vragen als: met wie, hoe en wanneer? Voordat ik met man aan kinderen begin wil ik absoluut weten hoe hij denkt over het ouderschap, de opvoeding, hoe hij zijn rol als vader voor zich ziet, hoe zeker hij weet dat hij ze wil, etc. Dat geldt ook voor dingen als huisvesting, de combinatie met werk, financiële stabiliteit. Ik zou het onverstandig vinden om met iemand een kind op de wereld te zetten zonder kritisch over dit soort dingen te hebben nagedacht en dat goed met de ander te hebben besproken. Maar op zich staat dat los van de kinderwens zelf.
zondag 28 juni 2020 om 18:19
Waar heb je het dan concreet over? Wel of geen speen? Vraag het nog eens als je kind al weken niet slaapt. Bv of fv? Moet de bv maar net lukken. En verder vooruit klinkt heel verantwoord, maar hoe wil je dat doen? Mijn oudste is nu 14. Toen ze baby was had ik nooit kunnen voorspellen hoe we het 14 jaar later moesten aanpakken, simpelweg omdat je geen idee hebt hoe het leven van je kind en je eigen leven zich ontwikkelt. Idem voor zijn rol als vader. Verandert gewoon met de ontwikkeling van je kind mee. Financiele stabiliteit? Zekerheden bestaan niet in het leven en al helemaal niet op de arbeidsmarkt.Lachattenoir schreef: ↑28-06-2020 16:59Een kort en oppervlakkig gesprekje van 5 minuten vind ik zeker niet voldoende om te stoppen met de pil, tenzij we bepaalde zaken al eerder hebben besproken.
Ik weet dat ik graag moeder wil worden, van kinds af al. Waarom ik dat verlangen precies heb? Geen idee. Dat zal deels biologisch bepaald zijn en deels door de omgeving. Het moederschap lijkt me in ieder geval is moois en bijzonders, iets dat ik mee zou willen maken.
Ik ben me er wel bewust van dat ik een mens op de wereld zet dat hier niet om gevraagd heeft. Natuurlijk kan je niet voorspellen hoe het leven loopt, maar je kunt je kind wel de beste basis proberen mee te geven die er is. Wat mij betreft verstandig om goed na te denken over vragen als: met wie, hoe en wanneer?
Voordat ik met man aan kinderen begin wil ik absoluut weten hoe hij denkt over het ouderschap, de opvoeding, hoe hij zijn rol als vader voor zich ziet, hoe zeker hij weet dat hij ze wil, etc. Dat geldt ook voor dingen als huisvesting, de combinatie met werk, financiële stabiliteit. Ik zou het onverstandig vinden om met iemand een kind op de wereld te zetten zonder kritisch over dit soort dingen te hebben nagedacht en dat goed met de ander te hebben besproken.
Maar op zich staat dat los van de kinderwens zelf.
De praktijk is altijd totaal anders dan dat je het aan de keukentafel bij elkaar fantaseert, zeker als er nog helemaal geen kind is. Bespreek zoveel je wilt als je daar goed bij voelt. Het maakt je alleen echt geen betere aanstaande ouder dan iemand die gewoon na het laatste glas wijn de pil wegdoet.
