Kinderen
alle pijlers
Kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort
woensdag 24 juni 2020 om 15:51
Wat ik regelmatig lees en hoor (hier op het forum en in het echt), is dat mensen zouden kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort. Zonder al te veel nadenken wordt de keuze gemaakt voor een kind, omdat hun vrienden dit ook doen, omdat dit wordt verwacht vanuit hun directe omgeving, of omdat het de meest logische stap is na de eerste verliefdheid, samenwonen en eventueel trouwen.
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
woensdag 24 juni 2020 om 16:12
In de generatie van mijn oma kwam de dominee thuis langs als er binnen een jaar na het huwelijk nog geen baby (op komst) was. Mijn moeder heeft bewust een aantal jaren gewacht met kinderen (28 bij haar eerste kind) maar wel jong getrouwd (19) en kreeg ook regelmatig de vraag of het niet lukte om zwanger te worden. Toen ik op mijn 21e trouwde en direct daarna zwanger was en op 22e mijn oudste kreeg, zeiden mensen: Meid, zo jong??
woensdag 24 juni 2020 om 16:12
Tja wanneer is het een vrije keuze? Ongetwijfeld worden we (onbewust) beïnvloed door alle kinderen om ons heen en ouders die voor kinderen kiezen. De keuze is namelijk nog steeds de standaard, ook al zijn er mensen die bewust niet voor kinderen kiezen. Onbewust speelt dat standaard plaatje en verwachtingen zeker mee. Toch voelt het voor de meeste alsof je de keuze voor kinderen zelf en bewust maakt.
woensdag 24 juni 2020 om 16:14
?
woensdag 24 juni 2020 om 16:17
Misschien niet zo letterlijk maar vergeet de "subtiele onderhuidse beinvloeding" niet vanuit de nog steeds geldende waarden en normen in de maatschappij.
Wel een kinderwens hebben is nog steeds meer vanzelfsprekend dan geen. Van dat laatste wordt toch altijd op zijn minst een uitleg verwacht nadat je je gesprekspartner ervan hebt overtuigd dat het "er niet om gaat dat je ze niet kunt krijgen". Dit gebaseerd op mijn eigen ervaringen als bewust kindvrije vrouw.
Diezelfde vanzelfsprekendheid is ook aan de orde als je:
- je settelt.
- de 30 nadert of passeert.
- je buikgriep hebt en op je werk een paar keer moet overgeven (oh, sprokkelientje is vast zwanger).
Daarbij ook de hints van echtparen waar net gezinsuitbreiding is (zo....en wanneer gaan jullie aan kinderen beginnen) uhhhhh nooit.
Dus wellicht zal (op een enkele debiel na) niemand aan kinderen beginnen op de manier waarop TO dit poneert echter, bovenstaande voorbeelden illustreren wel de vanzelfsprekendheid waarmee dit onderwerp in het hier en nu nog steeds tegemoet getreden wordt. Dus in die zin "hoort" het nog steeds zo als je het mij vraagt.
Wel een kinderwens hebben is nog steeds meer vanzelfsprekend dan geen. Van dat laatste wordt toch altijd op zijn minst een uitleg verwacht nadat je je gesprekspartner ervan hebt overtuigd dat het "er niet om gaat dat je ze niet kunt krijgen". Dit gebaseerd op mijn eigen ervaringen als bewust kindvrije vrouw.
Diezelfde vanzelfsprekendheid is ook aan de orde als je:
- je settelt.
- de 30 nadert of passeert.
- je buikgriep hebt en op je werk een paar keer moet overgeven (oh, sprokkelientje is vast zwanger).
Daarbij ook de hints van echtparen waar net gezinsuitbreiding is (zo....en wanneer gaan jullie aan kinderen beginnen) uhhhhh nooit.
Dus wellicht zal (op een enkele debiel na) niemand aan kinderen beginnen op de manier waarop TO dit poneert echter, bovenstaande voorbeelden illustreren wel de vanzelfsprekendheid waarmee dit onderwerp in het hier en nu nog steeds tegemoet getreden wordt. Dus in die zin "hoort" het nog steeds zo als je het mij vraagt.
sprokkelientje wijzigde dit bericht op 24-06-2020 16:18
2.93% gewijzigd
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 24 juni 2020 om 16:18
Hier "hoort het" overigens om wel te stoppen na kind 2 of kind 3.
Bij 4 kinderen (of meer) verklaren ze je gek
.
En "maar 1 kind", dan heb je vast problemen met je vruchtbaarheid.
En ga je maar een 2de kind adopteren.
Bij 4 kinderen (of meer) verklaren ze je gek
.En "maar 1 kind", dan heb je vast problemen met je vruchtbaarheid.
En ga je maar een 2de kind adopteren.
wissewis wijzigde dit bericht op 24-06-2020 16:19
30.97% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 16:19
We hebben geen kinderen geplant, maar ze gewoon gekregen. We lieben ooit eens met 2 kinderwagens en 2 kinderen aan de hand op een markt in Italie, en daar kreegmijn man van 3 dames, onafhankelijk van elkaar te horen: Complimenti; tre Bambini e due Bambina,...... dat vond ik echt eigenlijk vreselijk.
woensdag 24 juni 2020 om 16:20
Iedereen die iets afwijkends kiest van de standaard/meest voorkomend krijgt uitgebreide vragen en opmerkingen.sprokkelientje schreef: ↑24-06-2020 16:17Misschien niet zo letterlijk maar vergeet de "subtiele onderhuidse beinvloeding" niet vanuit de nog steeds geldende waarden en normen in de maatschappij.
Wel een kinderwens hebben is nog steeds meer vanzelfsprekend dan geen. Van dat laatste wordt toch altijd op zijn minst een uitleg verwacht nadat je je gesprekspartner ervan hebt overtuigd dat het "er niet om gaat dat je ze niet kunt krijgen". Dit gebaseerd op mijn eigen ervaringen als bewust kindvrije vrouw.
Diezelfde vanzelfsprekendheid is ook aan de orde als je:
- je settelt.
- de 30 nadert of passeert.
- je buikgriep hebt en op je werk een paar keer moet overgeven (oh, sprokkelientje is vast zwanger).
Daarbij ook de hints van echtparen waar net gezinsuitbreiding is (zo....en wanneer gaan jullie aan kinderen beginnen) uhhhhh nooit.
Dus wellicht zal (op een enkele debiel na) niemand aan kinderen beginnen op de manier waarop TO dit poneert echter, bovenstaande voorbeelden illustreren wel de vanzelfsprekendheid waarmee dit onderwerp in het hier en nu nog steeds tegemoet getreden wordt. Dus in die zin "hoort" het nog steeds zo als je het mij vraagt.
woensdag 24 juni 2020 om 16:21
In de tijd van mijn moeder was het de pastoor.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑24-06-2020 16:12In de generatie van mijn oma kwam de dominee thuis langs als er binnen een jaar na het huwelijk nog geen baby (op komst) was. Mijn moeder heeft bewust een aantal jaren gewacht met kinderen (28 bij haar eerste kind) maar wel jong getrouwd (19) en kreeg ook regelmatig de vraag of het niet lukte om zwanger te worden. Toen ik op mijn 21e trouwde en direct daarna zwanger was en op 22e mijn oudste kreeg, zeiden mensen: Meid, zo jong??
In een goed katholiek huishouden staat de wieg nooit op zolder.
woensdag 24 juni 2020 om 16:21
Die snap ik niet helemaal geloof ik.JobEva schreef: ↑24-06-2020 16:19We hebben geen kinderen geplant, maar ze gewoon gekregen. We lieben ooit eens met 2 kinderwagens en 2 kinderen aan de hand op een markt in Italie, en daar kreegmijn man van 3 dames, onafhankelijk van elkaar te horen: Complimenti; tre Bambini e due Bambina,...... dat vond ik echt eigenlijk vreselijk.
Heb je er nu 4 of 3 of 5 of is mijn Italiaans gewoon ruk.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 24 juni 2020 om 16:22
Dat vind ik ook wel logisch, aangezien nog steeds de meerderheid van de mensheid kinderen wil. Net als dat de meerderheid heteroseksueel is bijvoorbeeld. Niet dat mensen dan moeten voldoen aan die norm, wel dat men redeneert vanuit het eigen referentiekader.sprokkelientje schreef: ↑24-06-2020 16:17
Wel een kinderwens hebben is nog steeds meer vanzelfsprekend dan geen.
woensdag 24 juni 2020 om 16:23
Mijn pover Italiaans zegt 3 jongens, 2 meisjes.sprokkelientje schreef: ↑24-06-2020 16:21Die snap ik niet helemaal geloof ik.
Heb je er nu 4 of 3 of 5 of is mijn Italiaans gewoon ruk.
Maar ik kan 't mis hebben.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 16:23
Het speelt zeker mee, maar bepaalt niet de uiteindelijke keuze voor wel of niet.Weetiknogsteedsniet schreef: ↑24-06-2020 16:12Tja wanneer is het een vrije keuze? Ongetwijfeld worden we (onbewust) beïnvloed door alle kinderen om ons heen en ouders die voor kinderen kiezen. De keuze is namelijk nog steeds de standaard, ook al zijn er mensen die bewust niet voor kinderen kiezen. Onbewust speelt dat standaard plaatje en verwachtingen zeker mee. Toch voelt het voor de meeste alsof je de keuze voor kinderen zelf en bewust maakt.
woensdag 24 juni 2020 om 16:30
Of mensen kinderen willen, zijn de meningen ook over verdeeld. https://www.quest.nl/mens/psychologie/a ... inderwens/
woensdag 24 juni 2020 om 16:31
Verschrikkelijk eigenlijk zo’n instelling, moet er niet aan denken. Maar ok, dat was de generatie. Er zitten vele 90+ dames bij mij in het verzorgingshuis die meer dan 6 kinderen hebben, eentje zelfs 10. Dat was toen heel normaal.
woensdag 24 juni 2020 om 16:32
Dit denk ik ook. Je weet dat er een bepaalde norm is, omdat je dit veel ziet om je heen, in films, bij de oudere generatie en je zelf ook in een gezin bent opgegroeid, maar ik denk dat mensen steeds beter in staat zijn om die norm te erkennen en vervolgens een stap terug te doen en te bedenken wat ze zelf willen.
Met mijn man heb ik hier lange gesprekken over gevoerd voordat we voor een kind kozen. We hadden een leuk en vol leven, dus het was niet dat wij vanuit een gevoel van gemis, of verveling aan kinderen zijn begonnen. Ook was er bij ons geen enkele druk uit de omgeving. Vrienden en bekenden waren met heel andere dingen bezig, dus ook dat heeft bij ons geen rol gespeeld.
Uiteindelijk blijft dan de intrinsieke wens over.
woensdag 24 juni 2020 om 16:34
Mijn vader had klasgenoten die met 15 of 20 waren thuis.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑24-06-2020 16:31Verschrikkelijk eigenlijk zo’n instelling, moet er niet aan denken. Maar ok, dat was de generatie. Er zitten vele 90+ dames bij mij in het verzorgingshuis die meer dan 6 kinderen hebben, eentje zelfs 10. Dat was toen heel normaal.
Was toen doodnormaal.
Ze trouwden ook gewoon meestal op / rond hun 20ste en gingen door met kinderen krijgen tot hun 40 à 42.
Mijn vader komt uit een gezin van 9, mijn moeder uit één van 8
.Dat heette in hun omgeving "een gemiddeld gezin".
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 16:38
TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 16:32Dit denk ik ook. Je weet dat er een bepaalde norm is, omdat je dit veel ziet om je heen, in films, bij de oudere generatie en je zelf ook in een gezin bent opgegroeid, maar ik denk dat mensen steeds beter in staat zijn om die norm te erkennen en vervolgens een stap terug te doen en te bedenken wat ze zelf willen.
Met mijn man heb ik hier lange gesprekken over gevoerd voordat we voor een kind kozen. We hadden een leuk en vol leven, dus het was niet dat wij vanuit een gevoel van gemis, of verveling aan kinderen zijn begonnen. Ook was er bij ons geen enkele druk uit de omgeving. Vrienden en bekenden waren met heel andere dingen bezig, dus ook dat heeft bij ons geen rol gespeeld.
Uiteindelijk blijft dan de intrinsieke wens over.
Je wordt altijd beïnvloed, altijd. Hoe kwam je er bijvoorbeeld bij om überhaupt over kinderen na te denken? En hoe wist je dat je kinderen leuk zou kunnen vinden? Allemaal vanuit je omgeving.
woensdag 24 juni 2020 om 16:39
Ik denk dat dat meer iets is wat vroeger speelde. Toen werd het wel min of meer verwacht, mocht je ook pas samenwonen na het trouwen enz. Stopte de vrouw met werken als er kinderen kwamen (kan wellicht ook een reden zijn geweest om aan kinderen te beginnen 
). Tegenwoordig kiezen de meeste mensen juist heel bewust voor een kind heb ik het idee.
). Tegenwoordig kiezen de meeste mensen juist heel bewust voor een kind heb ik het idee.
woensdag 24 juni 2020 om 16:39
Of de zonen hadden Nemain• als achternaam gekregen of de dochters hadden hun kinderen niet de achternaam van de vader gegeven. Dat is tegenwoordig (al heel lang eigenlijk) ook allemaal mogelijk.
woensdag 24 juni 2020 om 16:39
Vragen komen niet vanuit afkeuring (in de meeste gevallen). Ik ben altijd razend nieuwsgierig waarom mensen bepaalde keuzes maken en op basis van welke overtuigingen ze tot die keuzes komen. Het al dan niet kiezen voor een kind is een grote keuze voor de meeste mensen van mijn leeftijd, dus dat is zeker een onderwerp van gesprek.
