Kinderen
alle pijlers
Kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort
woensdag 24 juni 2020 om 15:51
Wat ik regelmatig lees en hoor (hier op het forum en in het echt), is dat mensen zouden kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort. Zonder al te veel nadenken wordt de keuze gemaakt voor een kind, omdat hun vrienden dit ook doen, omdat dit wordt verwacht vanuit hun directe omgeving, of omdat het de meest logische stap is na de eerste verliefdheid, samenwonen en eventueel trouwen.
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
woensdag 24 juni 2020 om 18:18
Ik heb één kind. Uit vrije keuze, wil ik graag denken. Maar natuurlijk is vrije keuze een relatief begrip. Je hele persoonlijkheid bestaat uit een cumulatieve reeks van invloeden. Je bestaat, dus je bent altijd wel ergens door beïnvloed.
Maar niemand zegt in het dagelijks leven ooit tegen mij: goh, ik heb eigenlijk vooral kinderen omdat dat zo hoort. Desondanks zal het heus bij iedereen in meer of mindere mate een rol spelen. Of je nou wel kinderen hebt of niet.
Ik lees trouwens nare oordelen en vooroordelen over één kind. Apart, in het kader van dit topic. Ik ga er maar vanuit dat het met een knipoog bedoeld is of zo. Zo niet: dan schrik ik van de bekrompenheid van sommige opmerkingen.
Maar niemand zegt in het dagelijks leven ooit tegen mij: goh, ik heb eigenlijk vooral kinderen omdat dat zo hoort. Desondanks zal het heus bij iedereen in meer of mindere mate een rol spelen. Of je nou wel kinderen hebt of niet.
Ik lees trouwens nare oordelen en vooroordelen over één kind. Apart, in het kader van dit topic. Ik ga er maar vanuit dat het met een knipoog bedoeld is of zo. Zo niet: dan schrik ik van de bekrompenheid van sommige opmerkingen.
woensdag 24 juni 2020 om 18:19
Dapper besluit. Dat lijkt me moeilijk, als de wens er wel is.Thuis-in-eigen-huis schreef: ↑24-06-2020 16:34Ik kies juist bewust voor geen kind ondanks kinderwens.
woensdag 24 juni 2020 om 18:20
Deze bijvoorbeeld.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 18:18Bij andere gezinnen/ kinderen, om maar met iemand te kunnen spelen.
woensdag 24 juni 2020 om 18:26
Ach wel nee, denk je echt dat zus en broer altijd lief met elkaar zullen spelen? Die hebben gelukkig eigen vriendjes.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 18:18Bij andere gezinnen/ kinderen, om maar met iemand te kunnen spelen.
Kinderen die alleen wonen ook.
woensdag 24 juni 2020 om 18:29
Achteraf kan ik ook zeggen dat ik geen flauw idee had waar ik aan begon. Of je nou vooraf honderd gesprekken met je partner hebt of nul, je weet pas wat het betekent als het kind er is. In de praktijk blijkt alles totaal anders dan dat je je ooit had kunnen voorstellen.lemoos2 schreef: ↑24-06-2020 17:59Dat besef heeft niemand voor de eerste geboren is. Een vaag idee, verwachtingen en kale rekensommetjes over de kosten. Niemand kan je vertellen hoe het voor jou gaat voelen, voorspellen wat het met jou gaat doen zo’n zwangerschap/bevalling/kraamperiode/ouderschap, etc.
woensdag 24 juni 2020 om 18:31
Nee, duh. Maar dat burgerlijke leventje zal misschien toch compenseren voor andere dingen.
woensdag 24 juni 2020 om 18:33
Ik denk dat je wel beïnvloed wordt door de omgeving. Waar ik hiervoor woonde was 1 of geen kind de norm. Daar vond ook niemand 1 kind zielig terwijl ik die opmerking in Nederland een stuk vaker gehoord heb.
Wij hebben 1 kind met een tweede onderweg. Zal deels beïnvloedt zijn door opgroeien, want in onze omgeving nu is 2 of meer de norm. Voor onszelf vinden we 3 te druk maar wilden we wel graag een 2e als het kon.
Van mannen heb ik wel eens gehoord dat ze kinderen hebben gekregen omdat het hoort (wel de generatie boven mij)
Wij hebben 1 kind met een tweede onderweg. Zal deels beïnvloedt zijn door opgroeien, want in onze omgeving nu is 2 of meer de norm. Voor onszelf vinden we 3 te druk maar wilden we wel graag een 2e als het kon.
Van mannen heb ik wel eens gehoord dat ze kinderen hebben gekregen omdat het hoort (wel de generatie boven mij)
woensdag 24 juni 2020 om 18:37
Ik zal niet zeggen wat ik van mensen die dit soort dingen schrijven denk, daar is mijn zelfbedachte boekje te fatsoenlijk voor.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 18:18Bij andere gezinnen/ kinderen, om maar met iemand te kunnen spelen.
Maar fraai is het niet.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 24 juni 2020 om 18:37
Dan ben je beïnvloed.
woensdag 24 juni 2020 om 18:42
Nou doe es een voorbeeldje van jouw recalcitrante gedrag.
damn!
woensdag 24 juni 2020 om 18:44
Vast weer zo iemand zonder kinderen?
Of zonder familie of vrienden
?
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 18:44
Ontopic. Geen idee. Ik wilde een kind. Man ook. Kind 1 kwam er. Toen wilden we er nog eentje. Die kwam er ook. Dat bleek zo veel werk en stress dat we het maar bij twee houden 
(Stress en drukte van twee kinderen in totaal, niet de tweede of eerste op zich, het zijn schatjes.)
(Stress en drukte van twee kinderen in totaal, niet de tweede of eerste op zich, het zijn schatjes.)
anoniem_191117 wijzigde dit bericht op 24-06-2020 18:45
4.16% gewijzigd
woensdag 24 juni 2020 om 19:11
Dat klopt zeker.lemoos2 schreef: ↑24-06-2020 17:59Dat besef heeft niemand voor de eerste geboren is. Een vaag idee, verwachtingen en kale rekensommetjes over de kosten. Niemand kan je vertellen hoe het voor jou gaat voelen, voorspellen wat het met jou gaat doen zo’n zwangerschap/bevalling/kraamperiode/ouderschap, etc.
Maar, veel mensen denken nog wel enigszins na over dat een kind niet alleen maar halleluja is.
Helaas heb ik in mijn omgeving een stel, beide met burn-out, die dachten 'dan nemen we een kind, kunnen we lekker cocoon en hebben we structuur'. Die lopen - niet verrassend - nu op hun tandvlees. Al ligt dat aan de moeilijke zwangerschap, zeer heftige bevalling (veeeeel zwaarder dan bij anderen) en hebben anderen gewoon veel gemakkelijkere kinderen, volgens hen dan
. En dan te bedenken dat ze tijdens de zwangerschap dachten geen opvang buitenshuis nodig te hebben (want we werken beide een dag vanuit huis, kan best, want zo'n baby slaapt toch de hele dag?). Tja, ze bestaan echt.... En in allerlei varianten ook in meer of mindere mate.
.
woensdag 24 juni 2020 om 19:22
Ik heb de eerste bladzijde gelezen. Wat me opvalt is dat kinderen altijd meervoud is, aan één kind begint men niet ....maar ik denk dat het één van de meest omstreden gezinsvormen is... Ik heb zelf, volledig vrijwillig en manlief ook, één kind, maar daar zeggen mensen weleens gekke en of domme dingen over. Als je niet met andermans achterlijkheid geconfronteerd wil worden, kun je beter geen kind (eren) dan één kind hebben...
woensdag 24 juni 2020 om 19:25
Echt hele domme dingen.Ceester schreef: ↑24-06-2020 19:22Ik heb de eerste bladzijde gelezen. Wat me opvalt is dat kinderen altijd meervoud is, aan één kind begint men niet ....maar ik denk dat het één van de meest omstreden gezinsvormen is... Ik heb zelf, volledig vrijwillig en manlief ook, één kind, maar daar zeggen mensen weleens gekke en of domme dingen over. Als je niet met andermans achterlijkheid geconfronteerd wil worden, kun je beter geen kind (eren) dan één kind hebben...
woensdag 24 juni 2020 om 20:12
O nooo, meen je dat?Beschuitmetjam schreef: ↑24-06-2020 19:44Jaaaaa daar ben je weer!!!
Iets met Noorwegen
Weken geleden herkende ik je al, maar toen hield je je nog in.
O nee, trolhinten mag niet
Nu begrijp ik een aantal eerder geplaatste reacties ineens ook beter.
.
woensdag 24 juni 2020 om 20:15
Mag best, was me vanaf begin aan duidelijk.Beschuitmetjam schreef: ↑24-06-2020 19:44Jaaaaa daar ben je weer!!!
Iets met Noorwegen
Weken geleden herkende ik je al, maar toen hield je je nog in.
O nee, trolhinten mag niet
woensdag 24 juni 2020 om 20:21
mandylion schreef: ↑24-06-2020 19:11Dat klopt zeker.
Maar, veel mensen denken nog wel enigszins na over dat een kind niet alleen maar halleluja is.
Helaas heb ik in mijn omgeving een stel, beide met burn-out, die dachten 'dan nemen we een kind, kunnen we lekker cocoon en hebben we structuur'. Die lopen - niet verrassend - nu op hun tandvlees. Al ligt dat aan de moeilijke zwangerschap, zeer heftige bevalling (veeeeel zwaarder dan bij anderen) en hebben anderen gewoon veel gemakkelijkere kinderen, volgens hen dan
Veel mensen hebben geen idee wat het inhoudt voordat ze eraan beginnen. Toen ik terugkwam van mijn verlof kreeg ik vragen of ik lekker genoten had van mijn vrije weken, dat waren zonder uitzondering mensen zonder kinderen. Mijn collega's met kinderen stelden heel andere vragen
