Kinderen
alle pijlers
KIND AAN LEIDSEL/TEUGEL?
zondag 13 april 2008 om 20:24
Mijn zoontje van anderhalf is dol op lichaamsbeweging, rondrennen, meubilair versjouwen, buiten zijn. Hij rent alle kanten op en is watervlug. Ik woon in heel drukke wijk en houdt hem altijd angstvallig in zn wandelwagen totdat we op een groot speelplein zijn of in het Vondelpark. Daar kan meneer naar hartelust rondsjeezen. Mijn moeder vindt dat ik hem aan een leidsel/teugel moet doen als ik naar buiten ga, zo kan hij lekker lopen en kan ik hem ook weerhouden van plotseling het fietspad op te stappen of de straat op te racen..er bestaan fot's van mijzelf toen ik zoontjes leeftijd had dat ik ook aan zo'n teugel liep. Ik word altijd heeel verdrietig van die foto's, en eigelijk ook best wel boos. Voor een deel komt dat doordat ik me vaak beknot heb gevoeld door mijn hele lieve, maar overbezorgde moeder. Maar zo'n teugel..ik krijg er rotgevoel bij... alsof kind hond is ofzo..maar aan de andere kant durf ik dan wel weer met zoontje te lopen ipv karretje....wat vinden jullie? Argumenten voor/tegen graag..
zondag 13 april 2008 om 21:14
Een snoepje geven als 'beloning' vind ik meer op het opvoeden van een hond lijken, denk ik, dan aan een tuigje laten lopen. Als het je wat lijkt, waarom niet? Ik heb er wel eens moeders mee zien lopen en het leek me ideaal. Bij mijn kinderen heb ik het niet nodig gehad, hoewel.. mijn zoontje is wel eens al lachend een straat op gerend, die normaliter druk is, toen leeg. Met tuigje had ik het hart niet in m'n keel gehad.
Later is nu
zondag 13 april 2008 om 21:20
Ik snap dat er meerdere manieren zijn. En wat je als voorbeeld noemt is ook een andere manier van positieve training. Een snoepje kan een begin zijn. Bij een vijfjarige kun je iets in het vooruitzicht stellen bij jongere kinderen is dat lastiger. Ik zeg niet dat je het moet doen. Maar goed zoals ik ook al eerder zei ga je hier niet eeuwig mee door. Overgens is het kindje in kwestie is geen 5 maar 1,5 dan snap ik dat heel goed dat je een snoepje gebruikt. Je kunt ook een leuk speeltje gebruiken, dan moet je dat wel bij je hebben en het moet leuk genoeg zijn.
Ik snap dat kinderen erkenning willen in dat opzicht verschillen ze echt niet zoveel van puppies. Je moet alleen op dat moment wel interresant genoeg zijn om aandacht aan te geven. Als jij als ouder keihard staat te gillen zou ik er ook niet graag naartoe komen. Het gaat erom dat je jezelf 'leuk' genoeg maakt om naar terug te komen. Dat kun je doen door direct goed gedrag te belonen in dit geval dus het terug komen eventueel met een snoepje te belonen. Het kan natuurlijk met allerlei andere dingen een rozijntje b.v.
zondag 13 april 2008 om 21:20
Ik zou mijn zoontje niet in zo'n tuigje laten lopen.. Ook al is ook hij erg ondernemend... Ik ben daar toch zelf bij als moeder? Ik heb hem of aan de hand of op max 1,5 meter afstand.. en dat alleen als er geen drukke weg of ander gevaar is.. En niet aan de hand willen lopen? Geen keus.. Ik weet wat goed voor hem is..
Ik vind dat iedereen vrij is om zijn eigen keuze te maken en moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt maar ik vond/vind het er altijd een beetje zielig uit zien..
Ik vind dat iedereen vrij is om zijn eigen keuze te maken en moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt maar ik vond/vind het er altijd een beetje zielig uit zien..
zondag 13 april 2008 om 21:21
O ideaal die tuigjes of loopbandjes. Toen de oudste twee klein waren woonden we midden in een hele drukke stad. En aangezien de heren elf maanden schelen en ik dus twee ukken in de gaten moest houden (en helaas de evolutie jammerlijk tekort geschoten is wat betreft mammas en het aantal armen) liepen ze in tuigjes en later aan loopbandjes. Niet zieligs aan. Zij konden wat vrijer bewegen zonder dat ze werden platgereden en ik had alsnog een hand vrij om bijvoorbeeld de boodschappen te dragen. Beter een tuigje dan een EHBO bezoek of begrafenis!
zondag 13 april 2008 om 21:28
zondag 13 april 2008 om 21:29
Het hangt er vanaf hoe je je kind wil opvoeden het kan allebei. Ik geloof echt niet dat een aantal keer belonen met een mini snoepje een kind voor zijn leven lang verpest. Ik krijg dan de kriebels bij het autoriteit stukje. Je kunt het positief doen dat betekend niet dat ik minder autoriteit heb. Wat moet ik daar dan voor doen? Hard schreeuwen, ze flink vastpakken of misschien een opvoedkundige tik geven? Het is niet mijn ding. Maar goed misschien begrijp ik je helemaal verkeerd en bedoel jij iets heel anders met autoriteit.
zondag 13 april 2008 om 21:36
Woon ook in een grote stad, heb echter maar 1 kind..
En ik kan er niets aan doen, ik snap dat mensen er voor kiezen, zie er de voordelen van.. dat neemt niet weg dat ik het er zielig/vreemd vind uit zien... (To zegt ook dat ze het vervelend vind om naar foto's van haarzelf met tuigje te kijken.. ik kan me dat voorstellen..)
En ik kan er niets aan doen, ik snap dat mensen er voor kiezen, zie er de voordelen van.. dat neemt niet weg dat ik het er zielig/vreemd vind uit zien... (To zegt ook dat ze het vervelend vind om naar foto's van haarzelf met tuigje te kijken.. ik kan me dat voorstellen..)
zondag 13 april 2008 om 21:37
zondag 13 april 2008 om 21:39
Het zelf lopen in plaats van in de kinderwagen zitten schijnt wel weer heel goed voor de motorische ontwikkeling (en natuurlijk de verbranding) te zijn.
Dat voordeel levert het je al op als je een tuigje gebruikt.
2 jaar geleden zag ik in spanje een meisje dat aan zo'n tuigje door een aquarium meegesleurd werd. Ik was toen net 10 weken zwanger en vond het zo zielig.
Ondertussen is mijn dame 15 maanden oud en is wegrennen haar favoriete hobby op het moment, vooral als er iemand achter haar aan komt. Over 1,5 maand gaan we naar griekenland en het zielige tuigje is ineens een heel stuk begrijpelijker.
Die polsbandjes zijn trouwens een goed idee, ziet er net wat anders uit.
Dat voordeel levert het je al op als je een tuigje gebruikt.
2 jaar geleden zag ik in spanje een meisje dat aan zo'n tuigje door een aquarium meegesleurd werd. Ik was toen net 10 weken zwanger en vond het zo zielig.
Ondertussen is mijn dame 15 maanden oud en is wegrennen haar favoriete hobby op het moment, vooral als er iemand achter haar aan komt. Over 1,5 maand gaan we naar griekenland en het zielige tuigje is ineens een heel stuk begrijpelijker.
Die polsbandjes zijn trouwens een goed idee, ziet er net wat anders uit.
zondag 13 april 2008 om 21:45
Ben het nog steeds niet met je eens hoor, Mararoulette. Kitty heb ik niet gekregen toen ze al 5 was, hoe denk je dat ik begonnen ben? Juist met anderhalf begin je te 'trainen' met beloningen waarvan je weet dat je ze jarenlang vol kan houden. En omdat een anderhalfjarige daar nog niet zo gevoelig voor is, ga je ze niet lokken met snoep, maar beperk je ze gewoon meer. Je kind beperken in plaats van 'trainen' hoort bij die leeftijd.
Kinderen tot een jaar of 5 zijn misschien qwa training vergelijkbaar met honden. Maar het grote verschil is dat kinderen daarna verder groeien, honden niet. En kinderen moeten dus nog verder met de gevolgen van de training die je hebt gegeven, terwijl je honden daarna op hetzelfde niveau houdt.
Iemand hier zij het al eerder: honden zullen hun leven lang nooit zelf hun eten genereren. kinderen wel, want dat worden mannen en vrouwen. Lees je hier wel eens de topics van vrouwen die zichzelf voortdurend belonen met allerlei lekkere dingen? Vind je dat normaal volwassen gedrag? Zo nee, dan moet je je kind dat ook niet aanleren.
Een ander, niet te verwaarlozen verschil tussen honden en kinderen is de manier en de intentie van affectie tonen, nodig hebben en ontvangen. Daar kun je je hopelijk iets bij voorstellen. Een hond doet dingen in ruil voor affectie om braaf te zijn en rangorde te hebben, een kind heeft die affectie nodig om een gezonde en prettige, zelfstandige volwassene te worden, iets wat een hond nooit zal worden.
Een kind opvoeden of een hond trainen kan overeenkomsten hebben, maar is zeker niet hetzelfde. Het doel is namelijk in alle opzichten verschillend.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 13 april 2008 om 21:45
Wij hebben ook een tuigje en heb hem heel af en toe gebruikt, vriend vond het ook wat zielig, maar moet zeggen dat het in de Apenheul vorig jaar erg fijn was! (herkende mijn eigen aapje door het tuigje 
) Zoon vond het fijn dat hij niet de hele tijd mij vast moest houden en kon inderdaad net iets meer. Voelde voor hem als een soort vrijheid.
Tegenwoordig loopt hij prima aan de hand en hij is enigzins lui dus staat praktisch altijd op het plankje van de kinderwagen, maar dat is jouw vraag niet...
) Zoon vond het fijn dat hij niet de hele tijd mij vast moest houden en kon inderdaad net iets meer. Voelde voor hem als een soort vrijheid.Tegenwoordig loopt hij prima aan de hand en hij is enigzins lui dus staat praktisch altijd op het plankje van de kinderwagen, maar dat is jouw vraag niet...
zondag 13 april 2008 om 21:46
Pebbles,
Tuurlijk, zelf lopen is vast beter dan in de buggy zitten. Maar wat ik niet zo goed snap is waarom 1 klein kind niet gewoon aangeleerd kan worden om aan de hand te lopen. Ik zit echt heel stevig te prakkizeren, maar ik kan me echt geen enkele situatie herinneren of voorstellen waarbij een tuigje nodig was geweest of beter was geweest. Dus vandaar dat ik de toegevoegde waarde niet zo zie. Sterker nog, ik zou eerder denken dat het voortkomt uit gemakzucht (waar overigens niks mis mee is, hoor) dan uit (over)bezorgdheid.
Tuurlijk, zelf lopen is vast beter dan in de buggy zitten. Maar wat ik niet zo goed snap is waarom 1 klein kind niet gewoon aangeleerd kan worden om aan de hand te lopen. Ik zit echt heel stevig te prakkizeren, maar ik kan me echt geen enkele situatie herinneren of voorstellen waarbij een tuigje nodig was geweest of beter was geweest. Dus vandaar dat ik de toegevoegde waarde niet zo zie. Sterker nog, ik zou eerder denken dat het voortkomt uit gemakzucht (waar overigens niks mis mee is, hoor) dan uit (over)bezorgdheid.
Am Yisrael Chai!
zondag 13 april 2008 om 21:47
Allemaal erg leuk wat andere mensen van een tuigje vinden, maar waarom probeer je het niet een keer uit? Misschien kun je er bij een speel-o-theek of bij een andere moeder een keertje eentje lenen. Dan weet je tenminste of het wat voor jou en je zoontje is. En wie weet werkt het net als het zusje van iemand die reageerde: vindt hij het zo vervelend dat je voortaan alleen maar hoeft te zeggen: goed opletten op mama anders... 
(nee, dreigen, dat is lekker opvoedkundig! Kom maar met zijn allen!)
(nee, dreigen, dat is lekker opvoedkundig! Kom maar met zijn allen!)
zondag 13 april 2008 om 21:48
Neeee absoluut niet, juist schreeuwen of een tik geven ben ik heel erg tegen. Daarom zei ik ook autoritatief, wat iets anders is dan strikt autoritair. Autoritatief is sensitief/responsief reageren op je kind, niet hetzelfde als strikt autoritair (jij doet wat ik zeg, omdat ik het zeg). Waar het mij omgaat is het aspect van het eten als beloning. Een kennisje van mij doet het nl. ook op die manier: Als dochterlief (3) niet mee wil komen uit de speeltuin, dan krijgt ze wat lekkers zodat ze wel komt.
Maargoed, bij een kruimel van 1,5 is deze discussie eigenlijk niet eens van toepassing, want wat TO vroeg heeft niet met het hebben van ouderlijk gezag te maken, maar met speelsheid. En in haar geval zou ik zeker voor het tuigje gaan, jammer dan dat anderen kijken. Zoonlief heeft een stuk meer bewegingsvrijheid (pluspunt 1) en je weet zeker dat je hem heelhuids in het park/de speeltuin/thuis krijgt (pluspunt 2).
zondag 13 april 2008 om 21:49
Tsja tuigje is 4.95 dat kost je de kop niet denk...
FV: mee eens, maar dan nog vond mijn zoon het ook gewoon fijn op dat moment. Hier leer ik hem idd gewoon aan de hand lopen, maar binnen zoiets als een pretpark of zo, waar je soms ogen tekort hebt en kinderen even vergeten dat ze bij papa/mama moeten blijven vond ik het erg fijn!
(zoon was toen trouwens anderhalf, weet niet of ik hem nu weer zou gebruiken. Denk het eigenlijk niet...)
FV: mee eens, maar dan nog vond mijn zoon het ook gewoon fijn op dat moment. Hier leer ik hem idd gewoon aan de hand lopen, maar binnen zoiets als een pretpark of zo, waar je soms ogen tekort hebt en kinderen even vergeten dat ze bij papa/mama moeten blijven vond ik het erg fijn!
(zoon was toen trouwens anderhalf, weet niet of ik hem nu weer zou gebruiken. Denk het eigenlijk niet...)
zondag 13 april 2008 om 21:54
Ik heb er één in huis (zo'n pols-polsbandje) en welgeteld 1 x gebruikt. Het was niet nodig. Kitty bleef eigenlijk altijd wel bij mij in de buurt, ook al luistert ze niet bijster goed.
Maar als je een kind hebt zoals die van mijn vriendin.... iedere kans greep hij, om aan de aandacht van zijn moeder te ontsnappen en hij zag nergens gevaar. Gemakszucht? Nee, niet in de negatieve zin van het woord. Je kunt niet met je kind op stap en elke seconde een oog op hem hebben. Dan loop je namelijk samen met je kind onder die auto. Dat kinderhandje is in een halve seconde uit jou hand gewurmd. Als hij al aan de hand wil lopen.
Je kunt je kind ook in de buggy in het tuigje zetten, maar dat lijkt me beperkender dan een zelf lopen aan een lijntje.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 13 april 2008 om 21:56
Maar als je maar 1 kind hebt ben je er toch gewoon altijd zelf bij? Kijk, met een drieling of tweeling of een hele groep van een kdv ofzo kan ik me er wat bij voorstellen, hoewel kdv's bijvoorbeeld ook heel prima in staat zijn om met 10 peuters de hort op te gaan zonder die dingen.
Dus quite frankly kan ik me er gewoon niks bij voorstellen, in principe hoeft een kind toch niet aan bij mamma blijven te denken in een pretpark, maar is het juist mamma die het kind niet uit het oog verliest?
Ik ben alleen met mijn kind, maar ik heb in 4 jaar tijd nog geen enkele situatie meegemaakt waarbij ik gedacht heb "goh, had ik hem nu maar vastgebonden".
Maar misschien is het een kwestie van wat je niet kent mis je ook niet, misschien is het inderdaad wel handig. Maar dat kan ik me dus gewoon niet voorstellen, en daarbovenop ziet het er ook echt afschuwelijk uit.
Am Yisrael Chai!
