Kinderen
alle pijlers
KIND AAN LEIDSEL/TEUGEL?
zondag 13 april 2008 om 20:24
Mijn zoontje van anderhalf is dol op lichaamsbeweging, rondrennen, meubilair versjouwen, buiten zijn. Hij rent alle kanten op en is watervlug. Ik woon in heel drukke wijk en houdt hem altijd angstvallig in zn wandelwagen totdat we op een groot speelplein zijn of in het Vondelpark. Daar kan meneer naar hartelust rondsjeezen. Mijn moeder vindt dat ik hem aan een leidsel/teugel moet doen als ik naar buiten ga, zo kan hij lekker lopen en kan ik hem ook weerhouden van plotseling het fietspad op te stappen of de straat op te racen..er bestaan fot's van mijzelf toen ik zoontjes leeftijd had dat ik ook aan zo'n teugel liep. Ik word altijd heeel verdrietig van die foto's, en eigelijk ook best wel boos. Voor een deel komt dat doordat ik me vaak beknot heb gevoeld door mijn hele lieve, maar overbezorgde moeder. Maar zo'n teugel..ik krijg er rotgevoel bij... alsof kind hond is ofzo..maar aan de andere kant durf ik dan wel weer met zoontje te lopen ipv karretje....wat vinden jullie? Argumenten voor/tegen graag..
zondag 13 april 2008 om 21:58
WW,
Wij hebben voor onze, eveneens ondernemende, dochter een zg. fietsvestje gekocht. (bikybiky). Gaat over de jas heen en heeft een handvat achter op de rug. Kun je je kind snel pakken als ze de straat over rent. Wel vrijheid en toch binnen handbereik. Is ook handig bij snelle glijbanen en voor als ze straks gaan fietsen. (waar hij eigenlijk voor bedoeld is).
Grt, Spookie
Wij hebben voor onze, eveneens ondernemende, dochter een zg. fietsvestje gekocht. (bikybiky). Gaat over de jas heen en heeft een handvat achter op de rug. Kun je je kind snel pakken als ze de straat over rent. Wel vrijheid en toch binnen handbereik. Is ook handig bij snelle glijbanen en voor als ze straks gaan fietsen. (waar hij eigenlijk voor bedoeld is).
Grt, Spookie
zondag 13 april 2008 om 22:00
Nogmaals, het zou best kunnen dat het heel handig is hoor, maar ik kan me gewoon geen enkele situatie voorstellen. Ik heb geen auto, dus ik kom nogal vaak op stations, en dat vind ik hele gevaarlijke plekken voor een ondernemende dreumes. Dat is dus de plek waarop ie of stevig op de arm gaat, of aan de hand, of bij niet-luisteren idd in de buggy. Maar hoe lang duurt dat nou? Tien minuten later en het kind kan weer gewoon lekker rondlopen omdat je bijvoorbeeld in een voetgangersgebied bent.
If anything denk ik juist dat je daarbij je kind nooit bewust maakt van gevaar, mijn kind leerde juist doordat hij op gevaarlijke plekken "beknot" werd in de buggy als hij niet luisterde, wanneer "geef me een hand" ook écht een commando was en geen spelletje.
Am Yisrael Chai!
zondag 13 april 2008 om 22:02
Tsja ik zag het niet als vastboinden. zoon zou anders hele tijd in wagen hebben gezeten, dus was een mooie overgang van zitten naar lopen. En tuurlijk ben je er continu bij, maar soms "mis" je ook wel eens iets. En ook in een pretpark/dierentuin wil ik niet dat mijn zoon zomaar overal naartoe loopt. En als hij "los" loopt, ben ik niet altijd snel genoeg bij hem om hem bij de hand te pakken.
Tsja wat je niet hebt zul je inderdaad niet missen. Tuigje is ook zeker geen must, maar op dat moment wel handig om te hebben...
Tsja wat je niet hebt zul je inderdaad niet missen. Tuigje is ook zeker geen must, maar op dat moment wel handig om te hebben...
zondag 13 april 2008 om 22:20
Aha tja dat verschil snapte ik al niet. Ik dacht eerlijk gezegd dat je het verkeerd geschreven had. (Autoritatief *ahem*)
Het voorbeeld van jou vriendin is ook niet wat ik bedoel. Dat is namelijk lokken met iets in plaats van belonen. Het is een klein verschil maar wel erg belangrijk.
Maar goed uit de reacties van jou en poezewoes heb ik nog steeds het gevoel dat het anders begrepen wordt dan ik bedoel. Heel kort. Bij positieve training beloon je goed gedrag en negeer je slecht gedrag (in het geval van wegrennen kan dat niet uiteraard). Zoals Poezewoes al zei je kind krijg je niet met 5 jaar. Je kunt waarschijnlijk al heel veel voor elkaar krijgen als je deze methode toepast als ze jonger zijn waardoor je misschien niet eens tot dit probleem komt. Om het kort te houden: het belonen van goed gedrag met een snoepje (een dummy of een rozijntje) zou ik alleen als uiterst redmiddel gebruiken. Het is dus niet de bedoeling dat je je kind alles gaat aanleren dmv snoepjes. Maar het kan op zo'n moment wel net datgene zijn waardoor je het gedrag kunt onderscheppen.
Wat echter bij deze (honden) trainingsmethode ontzettend belangrijk is, is dat je interessant blijft. Je moet dus niet iedere keer het snoepje geven. Door iedere keer een snoepje te geven maak je de beloning waardeloos. Op het moment dat het werkt, waarschijnlijk na een of twee keer. Ga je over op interval training. Dat betekend dus dat je af en toe beloont. Dit is onvoorspelbaar en hierdoor blijft het zich lonen om naar jou toe te komen. Op een gegeven moment hoef je eigenlijk niet meer te belonen het gedrag is dan al aangeleerd. Daarnaast zal het snoepje ook alleen werken als het kind in kwestie 'hongerig' is naar de beloning. In het dagelijkse leven zal je dan ook niet veel snoepjes moeten geven. Ik geloof dus daadwerkelijk niet dat die twee keer en de interval training bijdragen aan een verstoord eetpatroon bij volwassen.
Overgens snap ik het heel goed dat een kleine heel hard rent als jij er achteraan gaat zoals iemand hier beschreef. Door er achteraan te rennen en zo dus aandacht te geven aan het wegrennen wordt het wel een ontzettend interessant spelletje. "He! als ik weg ren komt mama achter mij aan en heb ik alle aandacht."
Mijn hondje probeert dit soort spelletjes ook wel eens maar hij komt er altijd bekaaid vanaf aangezien ik dan gewoon de andere kant op loop. En hem daarna beloon (met een aai, een vriendelijke stem of een snoepje) als hij dan naar mij toe komt en niet van mij wegrent.
Zo echt kort is het niet geworden
Hopelijk is het duidelijker.En voor de duidelijkheid ik ben niet tegen een tuig.
zondag 13 april 2008 om 22:28
Heel even de hond quotes eruit gehaald. Mijn hond wordt namelijk wel volwassen en sneller dan een kind. Een pup is ook te vergelijken met een klein kind. Ook heeft mijn hond die rangorde nodig om een gezonde prettige 'zelfstandige' volwassenen te worden (zelfstandig als in sociaal naar andere volwassen honden). In die zin vind ik het vergelijkbaar. Maar ik ben het wel met je eens dat het anders is je kunt namelijk zoals jij ook al aangeeft op een gegeven moment op een ander niveau kunnen communiceren met een kind. Een kind kan zich op een gegeven moment inleven en bepaalde gedragingen begrijpen (mits ze uitgelegd worden) iets wat mijn hond nooit zal kunnen. Een groot verschil gelukkig maar
zondag 13 april 2008 om 22:32
FV, zo'n tuigje vind ik er ook niet uitzien. Maar het polsbandje vond ik toch wel prettig als ik met zoon op een metrostation stond. Ik heb het ding misschien vier keer gebruikt dus ik had wellicht ook zonder gekund maar op de momenten dat ik hem gebruikte, vond ik het toch prettig.
Mararoulette, dochterlief is 15 maanden en ook haar zal ik dat polsbandje wel eens omdoen als ze gaat lopen. Ik vind het verhaal van belonen met een rozijntje of een dummy (eentje maar?
) niet echt geschikt zeg maar..
Mararoulette, dochterlief is 15 maanden en ook haar zal ik dat polsbandje wel eens omdoen als ze gaat lopen. Ik vind het verhaal van belonen met een rozijntje of een dummy (eentje maar?
) niet echt geschikt zeg maar..
zondag 13 april 2008 om 22:42
Hier nog een tuigjes moeder, inmiddels is het gelukkig niet meer nodig, de meiden zijn nu 7 en 10 (hoewel de tijd dat ik mijn oudste liefst weer in een tuigje zou willen hebben over niet al te lange tijd weer aanbreekt, denk ik hahaha)
Toen de jongste geboren werd was de oudste 2 1/2 en toen de jongste in de buggy kon liep de oudste er dus naast. Ik heb haar aangeleerd om de buggy vast te houden en dacht dat dat voldoende was. Tot ik op een dag met de 2 in het winkelcentrum was. De oudste (een heel braaf en voorzichtig kind) hield braaf de buggy vast en de jongste zette het op een krijsen. Dus ik draai me naar de jongste toe om haar te kalmeren. Toen ik me terugdraaide was de oudste verdwenen. Paniek, gelukkig had een oplettende moeder haar tussen een paar rekken kleding zien verdwijnen dus ze was snel gevonden. Vanaf dat moment heeft ze dus op dat soort plekken aan mijn oude tuigje gelopen (jaja, mijn moeder bewaart alles, zelfs martelwerktuigen). Ik vindt het nog steeds geen leuk gezicht als ik een kindje aan een tuigje zie lopen maar liever dat dan een kind dat kwijt is of erger......
Toen de jongste geboren werd was de oudste 2 1/2 en toen de jongste in de buggy kon liep de oudste er dus naast. Ik heb haar aangeleerd om de buggy vast te houden en dacht dat dat voldoende was. Tot ik op een dag met de 2 in het winkelcentrum was. De oudste (een heel braaf en voorzichtig kind) hield braaf de buggy vast en de jongste zette het op een krijsen. Dus ik draai me naar de jongste toe om haar te kalmeren. Toen ik me terugdraaide was de oudste verdwenen. Paniek, gelukkig had een oplettende moeder haar tussen een paar rekken kleding zien verdwijnen dus ze was snel gevonden. Vanaf dat moment heeft ze dus op dat soort plekken aan mijn oude tuigje gelopen (jaja, mijn moeder bewaart alles, zelfs martelwerktuigen). Ik vindt het nog steeds geen leuk gezicht als ik een kindje aan een tuigje zie lopen maar liever dat dan een kind dat kwijt is of erger......
zondag 13 april 2008 om 22:51
Haha dat kan. Het is er inderdaad maar eentje meer heb je niet nodig. Het is een heel kleine snelle beloning. En ik snap ook dat je op het moment dat je niet getraind bent met deze positieve gedragtraining je het zelf niet toepast (niet stom bedoelt hoor). Het vergt vrij veel oefening om het goed door te hebben en de besten gaan ook wel eens de fout in.(...lees mij:
FV, zo'n tuigje vind ik er ook niet uitzien. Maar het polsbandje vond ik toch wel prettig als ik met zoon op een metrostation stond. Ik heb het ding misschien vier keer gebruikt dus ik had wellicht ook zonder gekund maar op de momenten dat ik hem gebruikte, vond ik het toch prettig.
Mararoulette, dochterlief is 15 maanden en ook haar zal ik dat polsbandje wel eens omdoen als ze gaat lopen. Ik vind het verhaal van belonen met een rozijntje of een dummy (eentje maar?
)
zondag 13 april 2008 om 23:02
Een hond wordt ook volwassen, als hond, maar komt nooit verder dan tot het niveau van een pakweg 6-jarig kind. Hij is en blijft, de rest van zijn leven, afhankelijk van een baas.:
[...]
Heel even de hond quotes eruit gehaald. Mijn hond wordt namelijk wel volwassen en sneller dan een kind. Een pup is ook te vergelijken met een klein kind. Ook heeft mijn hond die rangorde nodig om een gezonde prettige 'zelfstandige' volwassenen te worden (zelfstandig als in sociaal naar andere volwassen honden). In die zin vind ik het vergelijkbaar. Maar ik ben het wel met je eens dat het anders is je kunt namelijk zoals jij ook al aangeeft op een gegeven moment op een ander niveau kunnen communiceren met een kind. Een kind kan zich op een gegeven moment inleven en bepaalde gedragingen begrijpen (mits ze uitgelegd worden) iets wat mijn hond nooit zal kunnen. Een groot verschil gelukkig maar
Een kind moet leven met de manieren die je hem aanleert en er straks ook zonder jou, mee verder. Dat is het verschil.
De zelfstandigheid van een hond is niet te vergelijken met de zelfstandigheid van een kind. Of gaat jou hond straks ook op kamers? Mijn dochter van 5 denkt nu al zelf om het eten geven van de vissen en de katten en doet dat ook. Ze helpt ook met het uitruimen van de vaatwasser. Hoort bij de opvoeding.
Moet ik jou hond nog zien doen.
Met andere woorden: al vroeg in het leven van een kind, bereid je het kind voor op een volwassen leven ooit. Dat is een lange weg, maar een goed begin is het halve werk.
Een hond bereid je voor op het leven van een hond. Afhankelijk, onzelfstandig en ondergeschikt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 13 april 2008 om 23:07
[quote]:
[...]
Haha dat kan. Het is er inderdaad maar eentje meer heb je niet nodig. Het is een heel kleine snelle beloning. En ik snap ook dat je op het moment dat je niet getraind bent met deze positieve gedragtraining je het zelf niet toepast (niet stom bedoelt hoor). Het vergt vrij veel oefening om het goed door te hebben en de besten gaan ook wel eens de fout in.(...lees mij)[/quote]
Met je hond dus. Niet met je kind.
[...]
Haha dat kan. Het is er inderdaad maar eentje meer heb je niet nodig. Het is een heel kleine snelle beloning. En ik snap ook dat je op het moment dat je niet getraind bent met deze positieve gedragtraining je het zelf niet toepast (niet stom bedoelt hoor). Het vergt vrij veel oefening om het goed door te hebben en de besten gaan ook wel eens de fout in.(...lees mij
)[/quote]Met je hond dus. Niet met je kind.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 13 april 2008 om 23:14
Op dit moment zitten we hier voor de vierde keer met een peuterpuber, maar voor het eerst met eentje die ervandoor gaat zodra hij de kans krijgt en ook echt nergens het gevaar van ziet. De anderen mochten op deze leeftijd (2 jaar en 10 maanden) los meelopen op de stoep. Maar met deze avonturier sla ik als hij losloopt doodsangsten uit. Ik ben bijna zover dat ik toch maar een tuigje ga aanschaffen. Op dit moment heb ik de afspraak met hem dat hij, als hij niet luisterd, niet meer zelf mag lopen. Dan gaat hij dus in de buggie of op mijn nek. Helaas werkt dat voor geen meter. Zodra hij weer los is, is hij weg.
zondag 13 april 2008 om 23:14
Ik vind ook niks mis met een tuigje. Heb het zelf niet zoveel nodig gehad maar toen we naar nederland vlogen heb ik m'n dochter er op het vliegveld een om gedaan. Ze vond het ook geen punt, maar wel spannend. Het was een hele leuke, eigenlijk net zo'n beestjes rugzakje (aapje) maar het sloot voor dan als een tuigje. Het staartje van het beestje was dan waar je het vasthoud en dat kan je dan eraf en araan klikken voor wanneer je het tuigje los wil doen. Ik weet niet of ze tuigjes in die vorm ook in NL verkopen. M'n zus had ze niet gezien dus die wilde er ook een hebben. Trek je niet teveel aan van wat anderen denken, het gaat om jouw gemoedsrust toch? en ik zie het verschil niet zo tussen vastzitten in een buggy of vastzitten aan een tuigje.
zondag 13 april 2008 om 23:53
No offence, Fash, maar ga je dan niet een beetje te veel uit van jou zoon? In een andere discussie gaf je ook al aan dat hij eigenlijk nooit rare ongelukjes heeft gehad. Misschien ligt dat wel gewoon aan jou zoon, die rustig en voorzichtig is. Kitty is ook voorzichtig (niet rustig) maar ik zie heel veel kinderen die niet zo rustig en voorzichtig zijn, en dat zou ik echt niet aan de ouders willen toeschrijven.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 13 april 2008 om 23:55
:
[...]
Heel even de hond quotes eruit gehaald. Mijn hond wordt namelijk wel volwassen en sneller dan een kind. Een pup is ook te vergelijken met een klein kind. Ook heeft mijn hond die rangorde nodig om een gezonde prettige 'zelfstandige' volwassenen te worden (zelfstandig als in sociaal naar andere volwassen honden). In die zin vind ik het vergelijkbaar. Maar ik ben het wel met je eens dat het anders is je kunt namelijk zoals jij ook al aangeeft op een gegeven moment op een ander niveau kunnen communiceren met een kind. Een kind kan zich op een gegeven moment inleven en bepaalde gedragingen begrijpen (mits ze uitgelegd worden) iets wat mijn hond nooit zal kunnen. Een groot verschil gelukkig maar
Ik lees de reacties andersom, dus ik ben tot hier gekomen met bijlezen, maar dit wil ik toch even 'rechtzetten'. Mararoulette, een hond wordt nooit écht volwassen, omdat wij als baasjes het dier 'kind' houden. Het mag nooit een gevecht aangaan met ons als baas voor het leiderschap (en dat is toch echt normaal voor een volwassen hond) en al zeker niet zelf voor zijn voedsel zorgen, daarmee zorg je voor een soort kind-ouderrelatie op dierniveau.
Maar ik begrijp dat jij het opvoeden van een dier vergelijkt met dat van een kind? In zekere zin wel; je moet bij beiden consequent zijn, bij beiden zeker als je kind klein is, korte zinnen gebruiken. en vooral als je kind iets niet goed doet werken hondencommando's ook op je peuter: Staan!, Wachten!, Afblijven! Hier! (dat laatste werkt bij mijn ondernemende peuter erg goed, als mama hier! tegen hem roept als ie weg loopt is mama erg boos....)
Verschil is natuurlijk wel, dat je bij je peuter/kind uitleg geeft en niet alleen een kort commando. ik heb zelf een hond (en een grote) en een kind, maar het is echt wezenlijk anders de opvoeding. Ook het belonen en straffen is totaal anders. Mijn kind geef ik uitleg, de hond toch echt niet. Mijn kind mag soms dingen niet en soms wel, de hond écht niet.
Mijn kind laat ik dingen zelf doen zoals eten pakken, klaar maken, jas aan doen of dingen bepalen (wat we eten bijv.) de hond toch echt niet.
Mijn kind voed ik op met het idee dat het een zelfstandige man wordt, mijn hond voed ik op met het idee dat ik de opvoeding haar hele leven moet handhaven, want anders wordt ze een potentiele moordmachine. In ieder geval een goed ongeleid projectiel.
anoniem_29240 wijzigde dit bericht op 13-04-2008 23:59
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
zondag 13 april 2008 om 23:58
Ik was niet rustig als kind, niet voorzichtig en ik wilde zeker niet luisteren. ik heb dus met enige regelmaat aan 'de lijn' gelopen, omdat ik al vaker weg was gelopen. Mijn moeder wilde me eigenlijk liever niet kwijt raken en hadden dus maar het zekere voor het onzekere genomen, dus een tuigje om. En ik schijn watervlug te zijn geweest, even omdraaien en Mik was weg.
Zoonmik is nog van het: we blijven wel in de buurt type, dus die hoeft niet aan de lijn, hoewel ik wel eens gedreigd heb hem aan de hondenlijn te doen tijdens het hond uit laten omdat hij steeds naar de waterkant liep.
Op zijn fietsje heeft hij trouwens wel aan de lijn gezeten, nou ja zijn fiets dan, dan kon hij er niet met een noodgang vandoor, zodat ik er met pijnlijke voeten achteraan moest strompelen.
maandag 14 april 2008 om 00:03
Ben ik nou de enige die vind dat een kind niet altijd overal vrolijk rond hoeft te rennen ?
Als ik in een winkel(straat) ben met mijn kinderen ( 6,7 en 20 maanden ) wil ik dat ze gewoon naast me lopen. Die van 6 en 7 weten dat inmiddels en doen dat ook. Met mn zoon van 20 maanden ben ik nu aan het oefenen.
De supermarkt is 300 meter van mijn achtertuin vandaan en sinds het ventje kan lopen mag hij "los" mee met mij. Moet mijn hand vasthouden. Jong geleerd enzo...
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 14 april 2008 om 00:05
Als je langs een straat loopt Kan je kind simpel weg niet vrolijk rond rennen. Mijn dochter van 6 breng ik dagelijks naar school - zoon wordt gehaald met een busje - en zij moet bij "de drukke weg " nog de buggy vastpakken van mij.
En dat doet ze dus ook gewoon. En daar zijn geen snoepjes of rozijnen aan te pas gekomen. Gewoon consequent zijn is het sleutel woord.
En dat doet ze dus ook gewoon. En daar zijn geen snoepjes of rozijnen aan te pas gekomen. Gewoon consequent zijn is het sleutel woord.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 14 april 2008 om 00:15
Ghe. Ook eens leuk om mijn kind als rustig en voorzichtig beschreven te zien. Geen idee of hij dat is, ik heb genoeg met hem te stellen en in de supermarkt kennen ze hem allemaal, hahaha.
Maar het zou kunnen hoor, dat hij in vergelijking met andere kinderen dan zo extreem rustig is, ik ken niet zoveel andere kinderen zooo goed dat ik dat kan beoordelen.
Ik geloof dat ik mijn zoon gewoon nooit de kans geef om weg te lopen, behalve op plekken waar ik dat verantwoord vind. Dat is dus sowieso nooit op drukke plaatsen (dierentuin etcetera) of langs een weg of op het station. Al moet ik hem met kop en kont onder mijn arm meezeulen als een postpakketje, als ik zeg "hierblijven" dan is het ook hierblijven. En inmiddels weet hij wel wanneer dat ook echt menens is. Ik doe het zo ongeveer als Borodini zo te lezen.
Am Yisrael Chai!
maandag 14 april 2008 om 00:22
Fash, wellicht dat je doet inzien dat in sommige gevallen een tuigje wel degelijk toegevoegde waarde kan hebben:
Op sommige dagen heb ik zo veel pijn dat ik Zoonmik niet eens aan het handje kan hebben. Omdat zijn kleine peutergreepje mij al te veel pijn doet. Op zulke momenten kan ik hem dus ook niet stevig bij zijn handje houden als ik ergens loop waar hij bij mij moet blijven, dus op die momenten is voor mij een tuigje wat ik om mijn pols kan maken een uitkomst.
Wellicht dat mijn extreme voorbeeld je een idee geeft hoe zoiets toegevoegde waarde kan hebben?
Voor mijn ouders was het gewoon een kwestie van extra zekerheid hebben, dat ik niet zomaar de plomp in zou lopen of de drukke straat op. Maakt ze dat slechtere ouders dan jij? Maakt dat ze mij niet goed hebben opgevoed? Nee, want ze waren erg streng en de straffen als ik er vandoor ging waren niet mals en toch deed ik het....
Op sommige dagen heb ik zo veel pijn dat ik Zoonmik niet eens aan het handje kan hebben. Omdat zijn kleine peutergreepje mij al te veel pijn doet. Op zulke momenten kan ik hem dus ook niet stevig bij zijn handje houden als ik ergens loop waar hij bij mij moet blijven, dus op die momenten is voor mij een tuigje wat ik om mijn pols kan maken een uitkomst.
Wellicht dat mijn extreme voorbeeld je een idee geeft hoe zoiets toegevoegde waarde kan hebben?
Voor mijn ouders was het gewoon een kwestie van extra zekerheid hebben, dat ik niet zomaar de plomp in zou lopen of de drukke straat op. Maakt ze dat slechtere ouders dan jij? Maakt dat ze mij niet goed hebben opgevoed? Nee, want ze waren erg streng en de straffen als ik er vandoor ging waren niet mals en toch deed ik het....
maandag 14 april 2008 om 00:26
Mikkie,
Wat mij betreft is er geen sprake van betere of slechtere ouder hoor, ik was gewoon geinteresseerd naar het nut van zo'n ding. In jouw geval kan ik me er idd iets bij voorstellen. Neemt verder niet weg dat ik het er afschuwelijk vind uitzien, maar goed, dat is dan jammer voor mij.
Ik vind die hond-vergelijkingen hier ook afschuwelijk om te lezen, dus het zal wel mijn gebrek zijn
.
Wat mij betreft is er geen sprake van betere of slechtere ouder hoor, ik was gewoon geinteresseerd naar het nut van zo'n ding. In jouw geval kan ik me er idd iets bij voorstellen. Neemt verder niet weg dat ik het er afschuwelijk vind uitzien, maar goed, dat is dan jammer voor mij.
Ik vind die hond-vergelijkingen hier ook afschuwelijk om te lezen, dus het zal wel mijn gebrek zijn
.
Am Yisrael Chai!
