Kinderen
alle pijlers
KIND AAN LEIDSEL/TEUGEL?
zondag 13 april 2008 om 20:24
Mijn zoontje van anderhalf is dol op lichaamsbeweging, rondrennen, meubilair versjouwen, buiten zijn. Hij rent alle kanten op en is watervlug. Ik woon in heel drukke wijk en houdt hem altijd angstvallig in zn wandelwagen totdat we op een groot speelplein zijn of in het Vondelpark. Daar kan meneer naar hartelust rondsjeezen. Mijn moeder vindt dat ik hem aan een leidsel/teugel moet doen als ik naar buiten ga, zo kan hij lekker lopen en kan ik hem ook weerhouden van plotseling het fietspad op te stappen of de straat op te racen..er bestaan fot's van mijzelf toen ik zoontjes leeftijd had dat ik ook aan zo'n teugel liep. Ik word altijd heeel verdrietig van die foto's, en eigelijk ook best wel boos. Voor een deel komt dat doordat ik me vaak beknot heb gevoeld door mijn hele lieve, maar overbezorgde moeder. Maar zo'n teugel..ik krijg er rotgevoel bij... alsof kind hond is ofzo..maar aan de andere kant durf ik dan wel weer met zoontje te lopen ipv karretje....wat vinden jullie? Argumenten voor/tegen graag..
maandag 14 april 2008 om 00:27
maandag 14 april 2008 om 00:31
Voor een deel zal het aan het kind liggen Poezewoes , aan de andere kant zelfs mijn zoon met zware gedragsstoornissen weet inmiddels heel goed dat hij bij mij moet blijven. ( en met zwaar bedoel ik dus Zwaar he 
)
Ik geloof ( en geloof steeds meer ) in consequent zijn, en wat jij geloof ik al aangaf, positive beloning. En dat hoeven geen "dingen of eten " te zijn, gewoon je kind de hemel in prijzen met je stem doet al wonderen.
) Ik geloof ( en geloof steeds meer ) in consequent zijn, en wat jij geloof ik al aangaf, positive beloning. En dat hoeven geen "dingen of eten " te zijn, gewoon je kind de hemel in prijzen met je stem doet al wonderen.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 14 april 2008 om 00:32
Dat zei ik toch al, ik heb geen idee of hij makkelijk of moeilijk is. Ik heb er maar 1, dus ik weet echt niet wat "normaal" of "makkelijk" of "moeilijk" is, ik weet alleen wat ik aan mijn eigen kind makkelijk of moeilijk vind. Het doet er wat mij betreft ook niet zo toe, in dit geval. Ik zou zelf echt nooit op het idee komen om mijn kind aan een hondenriem te doen, en zo vind ik die tuigjes eruit zien, ik word er echt naar van als ik dat zie. Dus ik was gewoon geinteresseerd naar wat daar precies de toegevoegde waarde van is.
Am Yisrael Chai!
maandag 14 april 2008 om 00:34
ik gebruik nog erger geen tuigje maar een echte hondenlijn (waarom een tuigje kopen als er ook nog een puppielijn van 'kalf' in huis is 
) Nu gebruik ik dat ding vrij weinig, want als ik zoveel pijn heb ga ik nergens met zoon alleen heen, anders dan hier in de buurt hond uit laten, dus dan kan hij rustig los mee lopen en op momenten dat ik hem normaal vast houdt moet hij mijn jas pakken en anders gaat ie aan de hondenlijn (die heb ik op die momenten altijd bij me 
)Fash, het went nooit helemaal, maar je leert er mee leven...
maandag 14 april 2008 om 05:36
Poez, wat ben je toch wijs. :-)
Hier nog een voor-stemmer voor het tuigje. Better safe than sorry, nietwaar? Ik heb er geen, maar ik kan me wel momenten herinneren dat het geen overbodige luxe zou zijn geweest.
En hoe het eruit ziet voor de buitenwereld? Dat kan ons moeders toch mag ik hopen aan onze harige reet roesten?
Hier nog een voor-stemmer voor het tuigje. Better safe than sorry, nietwaar? Ik heb er geen, maar ik kan me wel momenten herinneren dat het geen overbodige luxe zou zijn geweest.
En hoe het eruit ziet voor de buitenwereld? Dat kan ons moeders toch mag ik hopen aan onze harige reet roesten?
maandag 14 april 2008 om 05:54
Deze opmerking viel me op.
Was het maar zo simpel, dan had ik wel 5 kinderen!
Maar "gewoon consequent zijn" werkt gewoon niet in 100% van de situaties. Ik mag dan gewoon consequent altijd zeggen "nu hier komen en een handje geven!", maar dat gebeurt gewoon niet altijd. Soms moet ik het wel 4 keer zeggen of roepen en dan kan die stoeprand al akelig dichtbij komen ondertussen. Of je kind loopt braaf naast je, jij hebt je handen vol en zoekt ondertussen met je linkerhand in je rechterbroekzak naar je sleutels, en dan ineens gaat ie rennen want "mama ik zag een hond". Kost je wéér 10 jaar van je leven.
Ik kan het je nóg sterkter vertellen; mijn kinderen zeggen soms wel eens "nee!" tegen mij als ik zeg "kom hier"!! Geloof je niet he?
maandag 14 april 2008 om 06:38
Maar een polsbandje heeft niet het handige effect van een tuigje. Ik heb ooit eens een creche geleid en moest, na binnenkomst van de kinderen, een stukje met hun onderweg naar een andere locatie. Één van die kindjes (brits kindje, volgens mij is het daar vrij normaal) kreeg dan zo'n tuigje om en als zij struikelde had ik nog genoeg tijd om haar omhoog te trekken zodat ze de grond niet raakte
. Overigens had ik bij mijn 2 oudsten voldoende aan het vasthouden aan hun capuchon.
maandag 14 april 2008 om 08:19
@ Nijn, iets duidelijker had ik het opmoeten schrijven, ik bedoel "gewoon consequent zijn is Hier het sleutelwoord "
Hoe het in andere gezinnen is ( zeker hier op het forum ) kan ik natuurlijk niet veel over zeggen.
In mijn omgeving zie ik wel voorbeelden waar ik mijn hoofd heen en weer bij moet schudden. Veel ouders zijn zo ongelovenlijk niet consequent, het 2x nee 1 x ja zeggen, zeg maar
Ik bedoel het niet zo zeer als aanval voor mensen die wel een tuigje gebruiken. Wij hebben voor onze oudste zoon in huis bepaalde maatregels (moeten) treffen die voor een buitenstaander ook niet te begrijpen zijn
Hoe het in andere gezinnen is ( zeker hier op het forum ) kan ik natuurlijk niet veel over zeggen.
In mijn omgeving zie ik wel voorbeelden waar ik mijn hoofd heen en weer bij moet schudden. Veel ouders zijn zo ongelovenlijk niet consequent, het 2x nee 1 x ja zeggen, zeg maar
Ik bedoel het niet zo zeer als aanval voor mensen die wel een tuigje gebruiken. Wij hebben voor onze oudste zoon in huis bepaalde maatregels (moeten) treffen die voor een buitenstaander ook niet te begrijpen zijn
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 14 april 2008 om 08:56
leuke discussie, zat net te bedenken of ik er ook eentje ging kopen. Ik ben ook van het luisteren is luisteren en je houdt mijn hand vast als het gevaarlijk is. Maar ik reis ook veel met de trein en heb dochter inderdaad al een aantal keer als postpakketje meegenomen, bij kop en kont opgepakt en vastgehouden. Gaat prima, tot ik nu nummer 2 erbij heb en die of in een draagzak vervoer of in de wandelwagen en dan wordt dat oppakken en bij me houden een stuk lastiger. zeker op echt gevaarlijke plekken als stations, en drukke straten. Dus ik denk dat ik dat tuigje inderdaad aan ga schaffen. En het kan toch allebei, tuigje, maar ook aan de hand vast laten houden zodat ze dat ook leert. Tuigje is niet een vervanging voor luisteren en aan de hand vast houden, het is een extra zekerheid.
maandag 14 april 2008 om 09:01
precies, met 2 is het echt een ander verhaal denk ik, zeker als de oudste nog echt klein is, (19 maanden), die begint nu te luisteren en snapt wat wel en wat niet mag, maar dat hele proces van uit proberen en lekker wegrennen als mama nee zegt is ook in volle gang gaande. En dan kan ik thuis prima consequent zijn en net zo lang doorgaan tot ze luistert, op straat heb je niet altijd zoveel tijd en kansen. En soms heb ik even twee handen nodig voor de baby, en dan kan ik gewoon het risico niet lopen dat ze er van door schiet.
Alternatief is baby in de draagzak en peuter in de buggy, maar ik vind juist dat ze moet leren naast me te lopen en te luisteren. Maar dan wel met een tuigje als vangnetje.
maandag 14 april 2008 om 09:04
Ik woon gelukkig in een dorp, maar als ik in de stad kom had een tuigje me soms heel makkelijk geleken. Ik ben ook nogal voor "better safe than sorry".
Overigens vind ik een tuigje geen raar gezicht, ik zie ook niet zo het verschil met een buggy. In een buggy zit een kind toch ook ingesnoerd in een tuig? Dan liever dat de kinderen met me meelopen en ze nog wat beweging krijgen, op muurtjes kunnen lopen enzovoorts.
Mijn zoon van 2 loopt al sinds hij 1.5 is met me mee naar de supermarkt (ongeveer 800 m). Nou heb ik het geluk dat hij altijd aan een handje wil lopen, want hij is nogal wegloperig cq ondernemend. Ik heb dan ook nog mijn dochter van 3.5 bij me en de wandelwagen met de baby. Als mijn zoon niet altijd persé een hand zou willen geven, zou ik hem dus zeker een polsband aan doen. Van reacties van anderen zou ik me niets aantrekken eerlijk gezegd. Ik zie ook weleens kinderen van 3 jaar in de buggy en dat vind ík dan weer een raar gezicht. En zo heb je altijd wel wat.
Overigens vind ik een tuigje geen raar gezicht, ik zie ook niet zo het verschil met een buggy. In een buggy zit een kind toch ook ingesnoerd in een tuig? Dan liever dat de kinderen met me meelopen en ze nog wat beweging krijgen, op muurtjes kunnen lopen enzovoorts.
Mijn zoon van 2 loopt al sinds hij 1.5 is met me mee naar de supermarkt (ongeveer 800 m). Nou heb ik het geluk dat hij altijd aan een handje wil lopen, want hij is nogal wegloperig cq ondernemend. Ik heb dan ook nog mijn dochter van 3.5 bij me en de wandelwagen met de baby. Als mijn zoon niet altijd persé een hand zou willen geven, zou ik hem dus zeker een polsband aan doen. Van reacties van anderen zou ik me niets aantrekken eerlijk gezegd. Ik zie ook weleens kinderen van 3 jaar in de buggy en dat vind ík dan weer een raar gezicht. En zo heb je altijd wel wat.
maandag 14 april 2008 om 09:08
Ik zal wel iets heel verkeerds zeggen, maar ik heb toch ook het idee dat het met aanpak te maken heeft.
Mijn kinderen hebben nooit een tuigje of een riempje nodig gehad. Dat had ik ook heel vervelend gevonden, persoonlijk.
Momenteel heb ik een gastkindje wat als hij bij zijn ouders is, of zodra zijn ouders hem van mij over nemen akuut de benen neemt en zij er paniekerig achteraan rennen.
Het zal toeval zijn, maar dat heeft ie bij mij nog nooit gedaan.
(in mijn ogen) simpele dingen heb ik gelijk duidelijk gemaakt.
Bij mij blijven, anders doe je je zeer. De buggy van je zusje vasthouden en niet weglopen. En dat werkt kennelijk.
Mijn kinderen hebben nooit een tuigje of een riempje nodig gehad. Dat had ik ook heel vervelend gevonden, persoonlijk.
Momenteel heb ik een gastkindje wat als hij bij zijn ouders is, of zodra zijn ouders hem van mij over nemen akuut de benen neemt en zij er paniekerig achteraan rennen.
Het zal toeval zijn, maar dat heeft ie bij mij nog nooit gedaan.
(in mijn ogen) simpele dingen heb ik gelijk duidelijk gemaakt.
Bij mij blijven, anders doe je je zeer. De buggy van je zusje vasthouden en niet weglopen. En dat werkt kennelijk.
maandag 14 april 2008 om 09:11
Tjee wat een reacties! Ik ben gisteren erg vroeg naar bed gegaan en heb niet meer gereageerd...ik vind tuigjes er ook erg naar uitzien...maar liever dat dan een overreden zoontje..ik woon nl echt in een heel drukke buurt..ik wist trouwens niet dat er ook polsbandjes bestaan, ik denk dat ik daar dan maar voor ga..een handje geven is geen optie voor mij omdat ik erg lang ben en dan constant krom moet lopen, dat trekt mijn rug niet. Waar kan je zo'n polsbandje kopen? Over de discussie "kind moet maar gewoon luisteren"...tja...mijn zoontje wil ik ook leren luisteren en ik ben er volop mee bezig...maar hij luistert op het moment niet altijd..ik durf hem nog niet te vertrouwen...hij is tenslotte pas krap 18 maanden.
maandag 14 april 2008 om 09:18
Vreemde ogen dwingen, Misschicken.
Ik kan me voorstellen dat je bij een kindje dat de neiging heeft om er in een tel vandoor te gaan, een tuigje of riempje gebruikt. Misschien ga ik het zelf ook wel doen, als zoonlief eindelijk leert lopen. Mijn zusje is ooit in een druk winkelcentrum weggelopen, afgeleid door een kauwgomballenautomaat. Mijn ouders zijn in dat kwartier 10 jaar ouder geworden, omdat er in dat winkelcentrum ook wel eens een peuter ontvoerd was. Dus als mijn zoontje los kan lopen en we gaan naar drukke of gevaarlijke plekken toe, kan ik me best voorstellen dat ik ook een riempje ga gebruiken. Aan de hand lopen oefenen we dan wel op plaatsen waar het minder kwaad kan als het niet goed gaat.
Ik kan me voorstellen dat je bij een kindje dat de neiging heeft om er in een tel vandoor te gaan, een tuigje of riempje gebruikt. Misschien ga ik het zelf ook wel doen, als zoonlief eindelijk leert lopen. Mijn zusje is ooit in een druk winkelcentrum weggelopen, afgeleid door een kauwgomballenautomaat. Mijn ouders zijn in dat kwartier 10 jaar ouder geworden, omdat er in dat winkelcentrum ook wel eens een peuter ontvoerd was. Dus als mijn zoontje los kan lopen en we gaan naar drukke of gevaarlijke plekken toe, kan ik me best voorstellen dat ik ook een riempje ga gebruiken. Aan de hand lopen oefenen we dan wel op plaatsen waar het minder kwaad kan als het niet goed gaat.
..
