Kinderen
alle pijlers
KIND AAN LEIDSEL/TEUGEL?
zondag 13 april 2008 om 20:24
Mijn zoontje van anderhalf is dol op lichaamsbeweging, rondrennen, meubilair versjouwen, buiten zijn. Hij rent alle kanten op en is watervlug. Ik woon in heel drukke wijk en houdt hem altijd angstvallig in zn wandelwagen totdat we op een groot speelplein zijn of in het Vondelpark. Daar kan meneer naar hartelust rondsjeezen. Mijn moeder vindt dat ik hem aan een leidsel/teugel moet doen als ik naar buiten ga, zo kan hij lekker lopen en kan ik hem ook weerhouden van plotseling het fietspad op te stappen of de straat op te racen..er bestaan fot's van mijzelf toen ik zoontjes leeftijd had dat ik ook aan zo'n teugel liep. Ik word altijd heeel verdrietig van die foto's, en eigelijk ook best wel boos. Voor een deel komt dat doordat ik me vaak beknot heb gevoeld door mijn hele lieve, maar overbezorgde moeder. Maar zo'n teugel..ik krijg er rotgevoel bij... alsof kind hond is ofzo..maar aan de andere kant durf ik dan wel weer met zoontje te lopen ipv karretje....wat vinden jullie? Argumenten voor/tegen graag..
maandag 14 april 2008 om 14:00
Hier zit Max dus wel vast in de kinderstoel. Hij is nu 14 maanden. Zelfs als ik er naast zit, presteert hij het om op te staan, danwel compleet scheef in dat ding te gaan hangen. En terug zetten helpt niet. Voor ik weer op mijn stoel zit, staat hij alweer. We zijn hem gaan vastzetten toen hij (terwijl ik erbij stond om het eten op te scheppen!!!) bijna met stoel en al om is gegaan. Hij is domweg nog te klein om te snappen dat het gevaarlijk is. Hij zit dus nooit alleen in de stoel terwijl ik even wegloop, maar dan nog is hij sneller dan ik.
Begin me wel af te vragen of ik nu zulke vreselijk domme kinderen heb gekregen die met een jaar nog geen gevaar snappen of dat ik zelf zo vreselijk tekort schiet in het opvoeden omdat mijn kinderen nog wel eens de neiging hebben om gewoon te doen waar ze zin in hebben....
Begin me wel af te vragen of ik nu zulke vreselijk domme kinderen heb gekregen die met een jaar nog geen gevaar snappen of dat ik zelf zo vreselijk tekort schiet in het opvoeden omdat mijn kinderen nog wel eens de neiging hebben om gewoon te doen waar ze zin in hebben....
anoniem_64612 wijzigde dit bericht op 14-04-2008 14:03
Reden: aanvulling....
Reden: aanvulling....
% gewijzigd
maandag 14 april 2008 om 17:36
Ik snap dit niet zo goed. Wat is er precies gevaarlijk aan dan? Heeft dat misschien met de grootte van je kind te maken? Mijn zoon is 4 en zelfs in de kleine paraplubuggy komen zijn beentjes nu net pas ongeveer bij dat opstapdingetje/voetenplankje, toen hij kleiner was en ik nog de buggy regelmatig gebruikte zat hij ongeveer net zo diep als ik in zo'n loungebank. En in zijn grote kar al helemaal, daar lag hij meestal in te slapen trouwens.
Ik gebruik overigens de buggy niet meer, maar kan me ook niet voorstellen hoe hij daaruit zou kunnen vallen, behalve dan door de buggy om te kiepen naar voren toe zeg maar. Dus dat de achterwielen omhoog gaan ipv de voorwielen. Dat is mij nog nooit gebeurd, stoepranden, bussen, trams, treinen, en andere verhogingen nam ik altijd andersom, dus voorwielen omhoog en buggy naar achteren kantelen. Dan kan een kind er toch niet uitvallen, zeker niet als hij zo diep erin ligt?
Oh, wat misschien ook kan meespelen: ik heb altijd wagens zonder zwenkwielen gehad (of de zwenkwieltjes vastgezet), en ik vind zwenkwielen ook irritant.
Nou ja, de buggy periode ligt achter me, ik gebruik hem nu heel incidenteel nog weleens maar een vierjarige kan wel een stootje hebben hoor.
Misschien zit het verschil ook wel in formaat, Fluffy, mijn zoon is met 4 jaar even groot als jouw dreumes, toen die anderhalf was was er nog helemaal geen sprake van zelluf lopen op andere plekken dan naar de hoek van de straat of in de supermarkt, dat hield hij gewoon niet vol met die korte beentjes. Dus wij deden of alles op de fiets, of we hadden met het OV altijd de buggy bij ons.
Am Yisrael Chai!
maandag 14 april 2008 om 17:41
Hier ook nooit vastgezet, maar wederom kan dit weleens met formaat te maken hebben, zit ik zo te denken. Net hoe jij je dom voelt heb ik dat omgekeerd, jullie beschrijven allemaal dingen die mijn zoon echt niet deed of waar hij gewoon fysiek niet toe in staat was. Hij ging wel staan in de tripp trapp, maar die kon hij echt niet omkiepen volgens mij. Heb zelfs nog nooit maar een "dreiging" van zoiets meegemaakt.
Nu met 4 jaar zit mijn zoon nog elke dag in zijn andere kinderstoel, zoeentje met een tafelblad eraan (vindt hij zelf lekker hoor, hij wil nooit op een normale stoel). Past hij nog makkelijk in, terwijl vriendjes van hem zich er echt niet meer in kunnen wurmen, dat past niet. Dus wellicht dat dat meespeelt, dat er daardoor wat minder gevaarlijke situaties ontstaan.
Am Yisrael Chai!
maandag 14 april 2008 om 17:44
maandag 14 april 2008 om 19:12
FashionVictim, de TripTrapstoel is door de oudste twee omgekiept. Ja, zelfs die kunnen vallen en ze zaten niet in de buurt van de tafel ofzo waar ze zich tegen hadden kunnen afzetten. Wel op het KDV gezeten allebei, maar ook daar kregen ze de TT om. En ook daar hebben ze ze uiteindelijk in een tuigje gezet. Handen tekort met die twee en doordat ze nog vrij jong al zo ondernemend waren, was uitleggen geen optie.
Wat betreft formaat. Misschien dat dat ook meespeelt ja. Als ik Max in de buggy zet, zit hij echt niet diep. Als hij niet vastzit laat hij zich er zo uitglijden. En als ik tegen bijvoorbeeld een stoeprandje zou botsen vliegt hij er dus uit. Ik heb een MaxiTaxi, maar ook bij een McLaren had ik hetzelfde probleem. Hij moet dus echt vast.
We zetten hem de eerste keer in de kinderstoel (een gewone tafeltje stoeltje gezien de ervaringen met de TTstoel alhier) en toen paste het al niet. De verkleiner kon er meteen uit. Hij kon meteen zijn voeten op het voetensteuntje zetten. Ook daarna paste het niet goed. Dus het plankje naar voren gezet. Maar dan kan hij dus gaan staan en eruit klimmen. Plankje weer naar achter zetten is geen optie, omdat je hem er dan niet meer in krijgt. Dus in een tuigje. Overigens ging hij met het tuigje ook staan in de stoel (twee voetjes op het zitgedeelte en hangen over het plankje waardoor hij bijna met stoel en al omging), dus het tuigje een standje lager gezet en nu kan hij dus echt niet gaan staan in de stoel. Wel zo veilig.
Overigens klimt Max ook op de bank en dan over de bankleuning de box van zijn zusje in. Om daar gezellig met haar speelgoed aan de gang te gaan of haar te gaan aaien (het arme schaap weet niet wat haar overkomt). Ook een ondernemende dreumes dus, maar in megaformaat.
Hij is ook behoorlijk lomp. Krijgt de best zware eetkamerstoelen gewoon om. De deksel van zijn speelgoedkist heeft het niet overleefd en een behoorlijk kindbestendige auto is inmiddels ook gesneuveld. Net als nummer twee is hij van het type lompe boer. De tweede pakte een mok op, zette hem terug en had dan het oortje in zijn handen. Of stampte de kamer rond en bij het stampen raakte hij mijn teen waardoor die dus brak. Ook mijn wijsvinger is gesneuveld door deze heer. Ik ben erg benieuwd wat Max nog gaat uithalen...
Wat betreft formaat. Misschien dat dat ook meespeelt ja. Als ik Max in de buggy zet, zit hij echt niet diep. Als hij niet vastzit laat hij zich er zo uitglijden. En als ik tegen bijvoorbeeld een stoeprandje zou botsen vliegt hij er dus uit. Ik heb een MaxiTaxi, maar ook bij een McLaren had ik hetzelfde probleem. Hij moet dus echt vast.
We zetten hem de eerste keer in de kinderstoel (een gewone tafeltje stoeltje gezien de ervaringen met de TTstoel alhier) en toen paste het al niet. De verkleiner kon er meteen uit. Hij kon meteen zijn voeten op het voetensteuntje zetten. Ook daarna paste het niet goed. Dus het plankje naar voren gezet. Maar dan kan hij dus gaan staan en eruit klimmen. Plankje weer naar achter zetten is geen optie, omdat je hem er dan niet meer in krijgt. Dus in een tuigje. Overigens ging hij met het tuigje ook staan in de stoel (twee voetjes op het zitgedeelte en hangen over het plankje waardoor hij bijna met stoel en al omging), dus het tuigje een standje lager gezet en nu kan hij dus echt niet gaan staan in de stoel. Wel zo veilig.
Overigens klimt Max ook op de bank en dan over de bankleuning de box van zijn zusje in. Om daar gezellig met haar speelgoed aan de gang te gaan of haar te gaan aaien (het arme schaap weet niet wat haar overkomt). Ook een ondernemende dreumes dus, maar in megaformaat.
Hij is ook behoorlijk lomp. Krijgt de best zware eetkamerstoelen gewoon om. De deksel van zijn speelgoedkist heeft het niet overleefd en een behoorlijk kindbestendige auto is inmiddels ook gesneuveld. Net als nummer twee is hij van het type lompe boer. De tweede pakte een mok op, zette hem terug en had dan het oortje in zijn handen. Of stampte de kamer rond en bij het stampen raakte hij mijn teen waardoor die dus brak. Ook mijn wijsvinger is gesneuveld door deze heer. Ik ben erg benieuwd wat Max nog gaat uithalen...
maandag 14 april 2008 om 20:09
Ik had thuis een kinderstoel, dat was zo n beetje een wandmeubel, zo groot en stabiel. Dus daarin hoefde ik ze niet perse vast te maken. Ze konden bij wijze van spreken alleen hun armen en hun hoofd bewegen als ze daarin zaten. 
De kinderstoel van mijn ouders is zo n houten geval van prenatal, ik denk dat half Nederland dezelfde heeft. Als je ze daarin niet vastzet, dan vind ik het supergevaarlijk. Voor welke leeftijd dan ook; een kind van 3 heeft net zoals eentje van anderhalf nog steeds leuke plannetjes om even iets te gaan pakken wat verderop ligt, en heeft nog geen idee van gevaar. Ze kunnen er lelijk uit kletteren.
Als ik dat tuigje dan niet vastmaak, moet ik voor elke scheet mijn kind opnieuw uit de stoel tillen, nieuwe boterham maken in de keuken (ja, zo doe ik dat), terug naar de tafel, kind weer erin. Man wat onhandig. Nee hoor, lekker dicht dat tuigje.
Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Het leven met kleine kinderen is al zo hectisch.
De kinderstoel van mijn ouders is zo n houten geval van prenatal, ik denk dat half Nederland dezelfde heeft. Als je ze daarin niet vastzet, dan vind ik het supergevaarlijk. Voor welke leeftijd dan ook; een kind van 3 heeft net zoals eentje van anderhalf nog steeds leuke plannetjes om even iets te gaan pakken wat verderop ligt, en heeft nog geen idee van gevaar. Ze kunnen er lelijk uit kletteren.
Als ik dat tuigje dan niet vastmaak, moet ik voor elke scheet mijn kind opnieuw uit de stoel tillen, nieuwe boterham maken in de keuken (ja, zo doe ik dat), terug naar de tafel, kind weer erin. Man wat onhandig. Nee hoor, lekker dicht dat tuigje.
Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Het leven met kleine kinderen is al zo hectisch.
maandag 14 april 2008 om 21:14
Toen ik alleen de oudste had, was ik er van overtuigd dat alles een kwestie van opvoeden was. Dat ik gewoon lekker consequent ben en dus een kind had dat altijd luisterde.
Nu met nummer twee weet ik wel beter. Madammeke is 15 maanden en watervlug. Als die wegrent moet ik ook rennen, anders houd ik haar niet bij. Ze is bijna sterker dan ik als het gaat om een handje uit mijn hand loswurmen en ze is voor de duvel niet bang. En ik ben heel consequent, maar heb wel een duizend keer langere adem nodig dan bij mijn zoon. En die lange adem heb ik niet altijd.
Bovendien, als ik met beide op stap ben, dan gaat automatisch alle aandacht naar madammeke, omdat ze zo ondernemend is en ik haar continu in de gaten moet houden. Dat is voor mijn zoon ook niet leuk.
En dus gebruik ik af en toe een tuigje. Ze vindt het helemaal niet vervelend, maar juist wel prettig om haar ding te kunnen doen. Overigens gebruik ik hem zeer incidenteel.
Nu met nummer twee weet ik wel beter. Madammeke is 15 maanden en watervlug. Als die wegrent moet ik ook rennen, anders houd ik haar niet bij. Ze is bijna sterker dan ik als het gaat om een handje uit mijn hand loswurmen en ze is voor de duvel niet bang. En ik ben heel consequent, maar heb wel een duizend keer langere adem nodig dan bij mijn zoon. En die lange adem heb ik niet altijd.
Bovendien, als ik met beide op stap ben, dan gaat automatisch alle aandacht naar madammeke, omdat ze zo ondernemend is en ik haar continu in de gaten moet houden. Dat is voor mijn zoon ook niet leuk.
En dus gebruik ik af en toe een tuigje. Ze vindt het helemaal niet vervelend, maar juist wel prettig om haar ding te kunnen doen. Overigens gebruik ik hem zeer incidenteel.
Kjong.
maandag 14 april 2008 om 21:50
Ik merk dat wel vaker, in real life en hier op het forum. Allerlei dingen worden beweerd als waarheid op basis van eigen ervaring. Kind slaap niet door? ligt aan jezelf, want de onze sliep al met 2 maanden door
Kind huilt veel, ligt aan jezelf en hoe je daar mee omgaa
Makkelijk kind wat overal mee naar toe kan? ligt aan jezelf
etc etc
en dan komt nummer 2 die ineens alles anders doet en blijkt er toch meer in je kind te zitten dan jij er uit kan toveren met opvoeding.
Ik heb nu ook 2 totaal verschillende kinderen, beetje zoals dannas, maar dan omgedraaid. En nu heb ik dus ineens een baby die wel mee op bezoek kan zonder een dag van slag te zijn, die wel overal slaapt, die niet huilt en als ze huilt makkelijk te troosten is. En die, zo gok ik, maar goed, ze is nog geen drie maanden, veel rustiger is dan haar oudere zus.
dinsdag 15 april 2008 om 00:25
Inderdaad. Ik ben hier bij nummer vier beland en ze zijn allemaal anders. Zoon 1 was er een van kotsen en krijsen, ontwikkelde snel. Zoon 2 was al een stuk rustiger, tot het kind ging lopen (wederom veel te snel) toen brak de pleuris uit. Alles waar je op in en over kon zat hij. Iets dat de oudste nog nooit had gedaan. Dus mijn: Goh, de mijne zit nooit ergens aan. Ik zeg gewoon NEE!, was heeeeeeeeel snel over. Mijn hemel wat een rampenplan was dat. En zo lomp als een boer. Zoon 3 is stukken rustiger. Qua huilen dan. Waar nummer 1 en 2 liever niet opogepakt en getuttelt wilden worden, wil nummer 3 het juist graag. Echt een kleine flirt is het. Als ik hem zie lonken zit er binnen een paar meter een of meerdere dames die naar hem lachen. Verder is het dus net zo een ondernemende heer als zijn broers. Niets is veilig en alles moet onderzocht. Maar wat hij in zijn kop heeft, heeft hij niet in zijn kont. Temperament zit er toch ok wel in. Waar nummer 1 met zes jaar eens ging doorslapen, nummer 2 met een jaar of vijf ongeveer ergens, sliep nummer drie veel sneller door. En toen kwam ons meisje. Jawel een dochter na drie heren. En het is een echt spinnekop. Ze is bijna 13 weken, maar ik houd mijn hart vast. Als madam honger heeft, verschoond wil of iets anders dat ze heeft bedacht, gaat het lipje pruilen, trillen en dan komt er een geluid uit dat keeltje, mijn hemel. Dat kind kan krijsen! Verder is ze wel goedlachs, maar heel nieuwsgierig. Ik krijg mijn handjes dus weer vol aan deze dame.
Punt dat ik wil maken is dat opvoeden wenig zegt. Het karakter van je kind zegt veel over het slagingspercentage van je opvoedkunde. In het verleden behaalde resultaten bieden zeker geen garantie voor de toekomst. Maarre dat maakt kinderen juist zo leuk vind ik. Ieder kind is weer anders en ze zijn me allvier even lief. (En morgenochtend mogen ze weer achter het behang uit LOL)
Punt dat ik wil maken is dat opvoeden wenig zegt. Het karakter van je kind zegt veel over het slagingspercentage van je opvoedkunde. In het verleden behaalde resultaten bieden zeker geen garantie voor de toekomst. Maarre dat maakt kinderen juist zo leuk vind ik. Ieder kind is weer anders en ze zijn me allvier even lief. (En morgenochtend mogen ze weer achter het behang uit LOL)
dinsdag 15 april 2008 om 08:10
dinsdag 15 april 2008 om 08:26
Maar een tuigje is toch niet meteen een strafkamp? En ja, kinderen moeten LEREN luisteren. Maar dan is een tuigje een handige tussenoplossing. Een kind van ergens rond een jaar, snapt het luisteren nu eenmaal nog niet zo best. En dan is handjes vasthouden want je kunt onder een auto komen geen optie. Dan is het in de wagen/buggy en als dat niet kan, dan dus maar in een tuigje. Zoals ik al schreef hebben mijn oudste twee op het KDV gezeten. En daar was men falikant tegen een tuigje. Tot mijn oudste zijn vijfpuntsgordel losmaakte en uit de buggy klapte. Toen zat hij dus wel in een tuigje in de buggy. En later ook met het buiten lopen. Het was geen kwestie van geen opvoeding, maar een kwestie van zeer ondernemende heren. En dat zijn ze nog steeds. Het is voor de oudste fysiek onmogelijk om stil te zitten. Letterlijk dus. Dat heeft verschillende oorzaken, maar we weten wel dat het met opvoeden heel weinig te doen heeft.
dinsdag 15 april 2008 om 08:29
Tja, de mijne moet ook gewoon luisteren. Helaas vertikt ze het aan alle kanten. Bij zoonlief hoefde ik maar 2 keer nee te zeggen en hij deed het niet meer (en die is weer veel te volgzaam), bij dochter heb ik al 3000 keer gezegd dat ze niet de boekjes van haar broer mag stukscheuren en ze doet het nog steeds. Daar sta je dan als zogenaamd goede opvoeder. Consequent zijn is een stuk makkelijker als ze vrij snel luisteren. Dan kan iedere kip consequent zijn. Maar als je zo'n donderstraal hebt als mijn tweede, dan kost het heel wat meer energie. Ik blijf consequent hoor, want voorzie anders hele nare 'schatjes' en 'supernanny' tafrelen voor me. Maar vermoeiend is het wel.
En dan is soms een tuigje best handig.
dinsdag 15 april 2008 om 09:02
Mijn kinderen zijn een tweeling en ook die verschillen als dag en nacht. Mijn zoon hoef ik maar een keer iets te zeggen en hij doet/begrijpt het, en vraagt netjes eerst iets voordat hij iets doet of pakt. Mijn dochter is een ongeleid projectiel dat bij de 100e keer iets verbieden het nog niet wil snappen, en - ik weet nog steeds niet hoe ze het voor elkaar krijgt want geen krukje oid - op het aanrecht klimt om bij het snoepgoed te kunnen. Ik heb haar nooit in een tuigje laten lopen, maar dat is meer uit luiheid (geen zin om ervoor naar de winkel te gaan) dan uit antipathie tegen zo'n ding. Zoals ik al eerder schreef, ik heb een nichtje verloren doordat mijn tante haar in een onbewaakt moment uit het oog verloor, dus ik kan me heel erg goed voorstellen dat iemand zo'n ding aanschaft. Voorkomen is beter dan genezen..
