Kinderen
alle pijlers
Kind heeft tandarts angst
donderdag 19 september 2024 om 10:13
Ons kind van net 5 jaar is van kinds af aan gevoelig voor geluiden/prikkels en ondervindt veel dingen als spannend. Ze zal waarschijnlijk ook wel HSP hebben.
Inprincipe is dit onder controle behalve bij de tandarts.
Ze gaat vanaf begin naar een kinder tandarts. Ondanks de leuke manier en de tijd die ze nemen al meer dan een jaar, vind mijn dochter het nog steeds erg spannend. Maar de mond open doen en kijken gaat opzich prima. Ze huilt wel en ik moet haar ook wel afgeven anders kampt ze zich aan mij vast maar herinnert zich ook weer wat ze gaan doen als ze bezig zijn en komt nadien op rust. Haar knuffel heeft ze dan ook altijd mee.
Nu heeft ze kaaskiezen en heeft 2 gaatjes. Ze willen dit met zilveren kroontje 'beplakken'. Er is een reeds aan afspraken gepland om op een rustig manier de stappen te kunnen ondernemen. De tanden goed schoon te maken, foto's maken, elastiekjes plaatsen, zilveren kroontje plakken en nacontrole.
Alleen schoonmaken met een borstel is al een heel ding. Vol angst gaat ze naar binnen en wil niet in de stoel. Ze wordt overgenomen en ik zit er wel bij maar ze huilt en snikt van angst. Nu heeft ze een lieve tandarts dat alles goed uitlegd wat zeker helpt maar het snikken is niet even over en haar angst blijft. Ze vindt het echt heel spannend. Nu heeft de assistent van de week haar wat strenger aangesproken in de zin van: .. 'nu even niet meer huilen. Er is niets aan de hand'. ' even stoppen met snikken'. 'Nee ..., niet huilen'. Zoals verwacht lukte dat niet en hebben ze besloten dat dit even genoeg was.
Nu komen we daar volgende week weer en ik wil het nog een kans geven maar ergens voelt dit niet prettig. Ten eerste, dat mijn dochter haar angst sterk aanwezig is en lijkt toe te nemen. En ten tweede, de woorden van de assistente vind ik niet echt meedragen terwijl ze weet dat dit voor haar heel spannend is. Het kwam ook over van 'niet zeuren, kom op. Nu moet je het een keer kunnen'.
Het liefst zie ik dat ook maar op een of ander manier blijft ze heel angstig.
Tandarts heeft benoemd dat ze ziet dat dit wel gaat lukken maar ik vraag me af of we hier goed aan doen. Ik heb gelezen dat er ook een optie narcose is. Dit is (nog) niet besproken bij de tandarts maar wanneer is het moment dat de tandarts kan doorverwijzen? Heeft iemand daar ervaring mee?
Risico's van de narcose ben ik mee bekend maar als moeder kies ik liever daarvoor dan dat de tandarts angst straks groter gaat worden. Ze moet immers haar hele leven nog en ik vind de tandarts erg belangrijk.
Inprincipe is dit onder controle behalve bij de tandarts.
Ze gaat vanaf begin naar een kinder tandarts. Ondanks de leuke manier en de tijd die ze nemen al meer dan een jaar, vind mijn dochter het nog steeds erg spannend. Maar de mond open doen en kijken gaat opzich prima. Ze huilt wel en ik moet haar ook wel afgeven anders kampt ze zich aan mij vast maar herinnert zich ook weer wat ze gaan doen als ze bezig zijn en komt nadien op rust. Haar knuffel heeft ze dan ook altijd mee.
Nu heeft ze kaaskiezen en heeft 2 gaatjes. Ze willen dit met zilveren kroontje 'beplakken'. Er is een reeds aan afspraken gepland om op een rustig manier de stappen te kunnen ondernemen. De tanden goed schoon te maken, foto's maken, elastiekjes plaatsen, zilveren kroontje plakken en nacontrole.
Alleen schoonmaken met een borstel is al een heel ding. Vol angst gaat ze naar binnen en wil niet in de stoel. Ze wordt overgenomen en ik zit er wel bij maar ze huilt en snikt van angst. Nu heeft ze een lieve tandarts dat alles goed uitlegd wat zeker helpt maar het snikken is niet even over en haar angst blijft. Ze vindt het echt heel spannend. Nu heeft de assistent van de week haar wat strenger aangesproken in de zin van: .. 'nu even niet meer huilen. Er is niets aan de hand'. ' even stoppen met snikken'. 'Nee ..., niet huilen'. Zoals verwacht lukte dat niet en hebben ze besloten dat dit even genoeg was.
Nu komen we daar volgende week weer en ik wil het nog een kans geven maar ergens voelt dit niet prettig. Ten eerste, dat mijn dochter haar angst sterk aanwezig is en lijkt toe te nemen. En ten tweede, de woorden van de assistente vind ik niet echt meedragen terwijl ze weet dat dit voor haar heel spannend is. Het kwam ook over van 'niet zeuren, kom op. Nu moet je het een keer kunnen'.
Het liefst zie ik dat ook maar op een of ander manier blijft ze heel angstig.
Tandarts heeft benoemd dat ze ziet dat dit wel gaat lukken maar ik vraag me af of we hier goed aan doen. Ik heb gelezen dat er ook een optie narcose is. Dit is (nog) niet besproken bij de tandarts maar wanneer is het moment dat de tandarts kan doorverwijzen? Heeft iemand daar ervaring mee?
Risico's van de narcose ben ik mee bekend maar als moeder kies ik liever daarvoor dan dat de tandarts angst straks groter gaat worden. Ze moet immers haar hele leven nog en ik vind de tandarts erg belangrijk.
donderdag 19 september 2024 om 11:27
Eens met jou
Ik ben zelf heel bang geweest door verkeerde handeling van tandartsen vroeger.
Mijn jongste heeft autisme en was ook bang. De tandarts die wij nu hebben, is heel duidelijk (bijna zakelijk) en legt alles wat ze doet heel zorgvuldig uit. Dit werkt voor hem perfect (gelukkig), want hij vertrouwt haar.
Bij ieder kind zal het anders zijn.
sterkte to, het is heel sneu voor je dochter
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 19 september 2024 om 11:28
Is ze altijd al bang geweest voor de tandarts? Heeft ze op meer gebieden angst voor dingen?
Mijn zoon was extreem bang voor de tandarts, hij wilde de stoel niet eens in, alleen die gedachte zorgde al voor dikke paniek en tranen. Aantal keer geprobeerd op advies tandarts, maar we zijn toen gestopt omdat we zagen dat de spanning elke keer alleen maar groter werd.
Uiteindelijk eerst EMDR traject gevolgd ivm een oud drinkprobleem waarvoor hij toen zijn tongriem en lipriem zijn gelaserd. We moesten toen allerlei oefeningen in z’n mondje doen om de boel los te houden. Achteraf vreselijk spijt van gehad, want alles rondom zijn mond, lijf etc kreeg een negatieve associatie, tm eetproblemen aan toe.
Na EMDR zijn we opnieuw begonnen bij een andere tandarts in een andere praktijk. Lieve oudere dame die heel veel rust en geduld uitstraalt. We zien nu enorme verbeteringen. Hij ligt weer rustig in de stoel en ze kan al wat kleine handelingen verrichten.
Je zou dus kunnen kijken of een andere praktijk of persoon helpt. En als er meer speelt kun je evt kijken of EMDR een optie is. Wij hebben uiteindelijk maar 3 sessies nodig gehad, en toch duidelijk een verschil gemerkt.
Mijn zoon was extreem bang voor de tandarts, hij wilde de stoel niet eens in, alleen die gedachte zorgde al voor dikke paniek en tranen. Aantal keer geprobeerd op advies tandarts, maar we zijn toen gestopt omdat we zagen dat de spanning elke keer alleen maar groter werd.
Uiteindelijk eerst EMDR traject gevolgd ivm een oud drinkprobleem waarvoor hij toen zijn tongriem en lipriem zijn gelaserd. We moesten toen allerlei oefeningen in z’n mondje doen om de boel los te houden. Achteraf vreselijk spijt van gehad, want alles rondom zijn mond, lijf etc kreeg een negatieve associatie, tm eetproblemen aan toe.
Na EMDR zijn we opnieuw begonnen bij een andere tandarts in een andere praktijk. Lieve oudere dame die heel veel rust en geduld uitstraalt. We zien nu enorme verbeteringen. Hij ligt weer rustig in de stoel en ze kan al wat kleine handelingen verrichten.
Je zou dus kunnen kijken of een andere praktijk of persoon helpt. En als er meer speelt kun je evt kijken of EMDR een optie is. Wij hebben uiteindelijk maar 3 sessies nodig gehad, en toch duidelijk een verschil gemerkt.
donderdag 19 september 2024 om 11:29
Wat vervelend en ook tegelijkertijd fijn dat er herkenning is.Doreia* schreef: ↑19-09-2024 10:25Mijn zoon vind de tandarts ook verschrikkelijk. We zijn al een jaar onderweg om toe te werken naar het vullen van een gaatje, bij een speciale kinder angst tandarts.
Ik denk dat we uiteindelijk toegaan naar een roesje, maar het drankje smaakt vies en dat gaat hij ook niet willen.
We tobben hier ook mee aan. Ook hier alles al geprobeerd. Het is het verlies van controle en de angst voor eventuele pijn die zorgt voor de blokkade.
Dat het proces lang duurt vind ik niet zo erg maar de gevolgen van langdurige gaatjes lijken mij niet best. Maar wat je ook zegt het drankje voor een roesje zal hier ook een probleem worden.
Hoe ga jij hier mee om? Ook met het idee dat het gaatje groter kan worden als je blijft wachten..?
Misschien moet ik het ook meer loslaten en op zijn beloop laten en het wel zien.
donderdag 19 september 2024 om 11:29
Een andere tandarts proberen? Misschien heeft die net een andere aanpak die beter bij het kind past.
Anders (een keer) naar een gespecialiseerde praktijk zoals de Amaliakliniek in Kerkrade? https://www.amaliakliniek.nl/ Zulke tandartspraktijken hebben ze vast meer in Nederland. Deze heeft mij geholpen wat over mijn tandartsangst heen te komen.
https://www.amaliakliniek.nl/klinieken/ ... ver-amalia
Anders (een keer) naar een gespecialiseerde praktijk zoals de Amaliakliniek in Kerkrade? https://www.amaliakliniek.nl/ Zulke tandartspraktijken hebben ze vast meer in Nederland. Deze heeft mij geholpen wat over mijn tandartsangst heen te komen.
https://www.amaliakliniek.nl/klinieken/ ... ver-amalia
hagelslagjes wijzigde dit bericht op 19-09-2024 11:50
9.04% gewijzigd
donderdag 19 september 2024 om 11:30
donderdag 19 september 2024 om 11:32
Het is gewoon standaard principes uit de CGT. Werkt prima en heeft helemaal niets te maken met je kind niet troosten of emoties niet erkennen.
donderdag 19 september 2024 om 11:33
Ja, het werkt inderdaad prima, dat zal ik niet ontkennen. Works to do what, is het vooral. Maar doe het gerust, ik zie het als je kind niet troosten en zijn emoties ontkennen dus ik doe het zeker niet.
donderdag 19 september 2024 om 11:39
Als een kind echt diep in de angst zit, dring je hier echt niet meer mee door. Bij mijn zoon zou dit het alleen maar veel erger maken. Ik zou me dus ook ontzettend storen aan een tandarts of assistente die wel even de strenge methode uitprobeert. Zeker omdat diegene mijn kind amper kent en dus ook niet weet wat er achter die angst kan zitten.Justi schreef: ↑19-09-2024 11:23Maar oefen jij dan nooit met je kinderen om hun gedrag te doorbreken? Er zijn toch wel vaker situaties waarin de emoties even flink oplopen? Dan leer je ze toch al om bv eens een paar keer diep adem te halen om te stoppen met huilen. Zodat er weer wat ruimte komt voor een gesprekje over de situatie.
Er is niks mis met het serieus nemen van angst. We hebben t hier niet over gewone gezonde spanning.
donderdag 19 september 2024 om 11:40
Bedankt voor het delen van je ervaring. Fijn dat het goed gekomen is. Ik ga volgende week afwachten en hoop op verbetering maar wil het anders toch bespreekbaar maken. Ik zou het zo zonde vinden dat ze door dit nog meer angst gaat ontwikkelen.Marioo2023 schreef: ↑19-09-2024 11:19Hallo Koko-do,
Ik heb ervaring met jonge kindjes met Narcose.
Mijn dochter heeft met 6 jaar narcose gehad. Ze is nu is nu 7 jaar.
Het is ons heel erg goed bevallen. Ze kreeg eerst een verdovende zalf op haar hand. Daarna mocht ze een beker vullen met speeltjes en toen deden ze het infuus erin. Ze heeft helemaal nix gemerkt hier van. Daarna kreeg ze een masker/mondkapje voor en viel binnen paar tellen in slaap.
Toen hebben ze alles gemaakt wat moest gebeuren.
En toen mochten we haar mee naar huis nemen. We moeten nog 1 uur rijden in de auto. Toen we thuis kwamen was al weer helder en bij. En toen na een uurtje ging ze weer spelen rennen en doen. Nooit ergens last van gehad. Nooit iets gemerkt.
Dit krijg je voor kinderen gewoon vergoed bij je zorg verzekeraar.
Onze tandarts gier begint niet mrt vullen of iets bij jonge kinderen. Omdat ze geen angst willen creëeren.
Daarom werden wij meteen al door verwezen. Zonder dat er hier iets geprobeerd was.
Ik zou het zo weer doen.
Hopelijk heb je hier iets aan.
donderdag 19 september 2024 om 11:43
Is het helder waar de angst vandaan komt? Is er iets gebeurd in het verleden waardoor de angst voor de tandarts (of de onderliggende angst, bv verlies van controle), begonnen is? Ik snap dat je de reactie van de assistente niet tof vind, die is ook niet passend. Maar het klinkt wel alsof er eerder wel op een goede manier veel geïnvesteerd is in het vertrouwder worden bij de tandarts en dit onvoldoende geholpen heeft. Je zou kunnen switchen van tandarts, maar ook kunnen kijken of je het onderliggende stuk kan aanpakken doormiddel van een angst behandeling. Niet bij de tandarts, maar bij de psycholoog. Heel veel angsten zijn echt goed te behandelen, al dan niet door middel van emdr (afhankelijk waar het vandaan komt). Als ik e angst vanuit het sensorische stuk komt zou je ook een si-therapeut kunnen benaderen om mee te denken.
Natuurlijk moeten mensen (kinderen) ergens in hun leven ook leren dat iets soms even moet, maar als een kind keer op keer doodsbang blijft is het niet nodig om al de angst maar weg te slikken als die misschien ook gewoon behandeld zou kunnen worden.
Natuurlijk moeten mensen (kinderen) ergens in hun leven ook leren dat iets soms even moet, maar als een kind keer op keer doodsbang blijft is het niet nodig om al de angst maar weg te slikken als die misschien ook gewoon behandeld zou kunnen worden.
donderdag 19 september 2024 om 11:48
Bedankt voor het delen. Ze vindt veel dingen spannend. Eerste keer zwemles, spelen ect en dan kan ze ook even huilen soms maar dat is het onbekende. Vertrouwen krijgen en dan is het goed. Voor de dokter en tandarts heeft ze inderdaad echt een angst. En ik zou niet weten waar dit vandaan komt.miss_musica schreef: ↑19-09-2024 11:28Is ze altijd al bang geweest voor de tandarts? Heeft ze op meer gebieden angst voor dingen?
Mijn zoon was extreem bang voor de tandarts, hij wilde de stoel niet eens in, alleen die gedachte zorgde al voor dikke paniek en tranen. Aantal keer geprobeerd op advies tandarts, maar we zijn toen gestopt omdat we zagen dat de spanning elke keer alleen maar groter werd.
Uiteindelijk eerst EMDR traject gevolgd ivm een oud drinkprobleem waarvoor hij toen zijn tongriem en lipriem zijn gelaserd. We moesten toen allerlei oefeningen in z’n mondje doen om de boel los te houden. Achteraf vreselijk spijt van gehad, want alles rondom zijn mond, lijf etc kreeg een negatieve associatie, tm eetproblemen aan toe.
Na EMDR zijn we opnieuw begonnen bij een andere tandarts in een andere praktijk. Lieve oudere dame die heel veel rust en geduld uitstraalt. We zien nu enorme verbeteringen. Hij ligt weer rustig in de stoel en ze kan al wat kleine handelingen verrichten.
Je zou dus kunnen kijken of een andere praktijk of persoon helpt. En als er meer speelt kun je evt kijken of EMDR een optie is. Wij hebben uiteindelijk maar 3 sessies nodig gehad, en toch duidelijk een verschil gemerkt.
donderdag 19 september 2024 om 11:55
Ja, precies, wie die angst heeft, die heeft dat gewoon. Een strenge of zachte assistente maakt daar weinig verschil in. Het zit in iemands hoofd.
donderdag 19 september 2024 om 11:58
Ik benoemde net dat ik niet wist waar het vandaan komt maar bij je vraag over verliezen van controle..Maisnon3 schreef: ↑19-09-2024 11:43Is het helder waar de angst vandaan komt? Is er iets gebeurd in het verleden waardoor de angst voor de tandarts (of de onderliggende angst, bv verlies van controle), begonnen is? Ik snap dat je de reactie van de assistente niet tof vind, die is ook niet passend. Maar het klinkt wel alsof er eerder wel op een goede manier veel geïnvesteerd is in het vertrouwder worden bij de tandarts en dit onvoldoende geholpen heeft. Je zou kunnen switchen van tandarts, maar ook kunnen kijken of je het onderliggende stuk kan aanpakken doormiddel van een angst behandeling. Niet bij de tandarts, maar bij de psycholoog. Heel veel angsten zijn echt goed te behandelen, al dan niet door middel van emdr (afhankelijk waar het vandaan komt). Als ik e angst vanuit het sensorische stuk komt zou je ook een si-therapeut kunnen benaderen om mee te denken.
Natuurlijk moeten mensen (kinderen) ergens in hun leven ook leren dat iets soms even moet, maar als een kind keer op keer doodsbang blijft is het niet nodig om al de angst maar weg te slikken als die misschien ook gewoon behandeld zou kunnen worden.
Ze heeft een hele tijd obstipatie gehad met als gevolg dat ze pijn en een bolle buik kreeg en niet kon poepen. Dit heeft wel wat gedaan met haar en alle lichamelijke onderzoeken is sindsdien een ding geworden. Wellicht is dit ook overgegaan naar een angst voor de tandarts.
donderdag 19 september 2024 om 11:59
Angst is een hele normale emotie, die niet slecht is, maar je in veel gevallen wel kan beperken. Het blokkeert je om dingen te doen die, in dit geval, nodig zijn. De vraag is alleen hoe je hiermee omgaat. Je kunt erkennen dat de emoties er mogen zijn, maar dat sommige dingen toch gebeuren, zoals de tandarts, een behandeling bij een arts, een vaccinatie etc.
Ik ben níet voor de harde aanpak (stel je niet aan etc), maar wel voor toch naar de tandarts gaan en niet vermijden. Jullie gaan naar een tandarts die hierin gespecialiseerd is, hoe schatten zij de angst van je dochter in? Wat zou er aan de angst ten grondslag kunnen liggen en kun je dit wegnemen, bijvoorbeeld met een koptelefoon?
De angst los je natuurlijk niet op met een narcose, waarvoor je geprikt moet worden en waar ook volwassenen nog last van kunnen hebben naderhand. Het is niet alsof je even een paracetamol slikt. Het is een grote stap, die de tandarts waarschijnlijk ook alleen zal zetten als er echt geen andere mogelijkheid is, maar ik kan het mis hebben. Dat hangt natuurlijk helemaal af van hoe groot de angst precies is, en dat kan de tandarts waarschijnlijk goed vergelijken met andere patiënten.
Ik ben zelf trouwens erg bang voor de tandarts, ik heb heel gevoelig tandvlees en had als kind er n soort slager die lekker met het haakje in m'n tandvlees zat de porren. Zo werd de angst alleen maar erger en ben ik ooit zes jaar niet geweest. Ik weet nog dat ik lang te zweten van de angst toen mijn verstandskies eruit moest. Sinds mijn kinderen naar de tandarts gaan doe ik er alles aan om die angst te bedwingen en hen het goede voorbeeld te geven. Vermijden is uiteindelijk nooit de oplossing.
Ik ben níet voor de harde aanpak (stel je niet aan etc), maar wel voor toch naar de tandarts gaan en niet vermijden. Jullie gaan naar een tandarts die hierin gespecialiseerd is, hoe schatten zij de angst van je dochter in? Wat zou er aan de angst ten grondslag kunnen liggen en kun je dit wegnemen, bijvoorbeeld met een koptelefoon?
De angst los je natuurlijk niet op met een narcose, waarvoor je geprikt moet worden en waar ook volwassenen nog last van kunnen hebben naderhand. Het is niet alsof je even een paracetamol slikt. Het is een grote stap, die de tandarts waarschijnlijk ook alleen zal zetten als er echt geen andere mogelijkheid is, maar ik kan het mis hebben. Dat hangt natuurlijk helemaal af van hoe groot de angst precies is, en dat kan de tandarts waarschijnlijk goed vergelijken met andere patiënten.
Ik ben zelf trouwens erg bang voor de tandarts, ik heb heel gevoelig tandvlees en had als kind er n soort slager die lekker met het haakje in m'n tandvlees zat de porren. Zo werd de angst alleen maar erger en ben ik ooit zes jaar niet geweest. Ik weet nog dat ik lang te zweten van de angst toen mijn verstandskies eruit moest. Sinds mijn kinderen naar de tandarts gaan doe ik er alles aan om die angst te bedwingen en hen het goede voorbeeld te geven. Vermijden is uiteindelijk nooit de oplossing.
donderdag 19 september 2024 om 12:08
Ik heb het deze zomervakantie even los gelaten. Gezegd tegen kind dat als de losse kies eruit is, dit alweer een eng ding scheelt (doodsbenauwd dat de tandarts deze er even uit zou rukken zonder het te zeggen). Die kies is er nu uit. Nu ga ik dus de afspraak inplannen en hopen op het beste. Hij heeft mega veel vertrouwen in een assistente en niet in de tandarts. Maar hij is bang. Bang, bang, bang.KOKO-DO schreef: ↑19-09-2024 11:29Wat vervelend en ook tegelijkertijd fijn dat er herkenning is.
Dat het proces lang duurt vind ik niet zo erg maar de gevolgen van langdurige gaatjes lijken mij niet best. Maar wat je ook zegt het drankje voor een roesje zal hier ook een probleem worden.
Hoe ga jij hier mee om? Ook met het idee dat het gaatje groter kan worden als je blijft wachten..?
Misschien moet ik het ook meer loslaten en op zijn beloop laten en het wel zien.
Zitten op de stoel gaat vlot, achterover gaat vlot. De mond open gaat vlot, maar dan verschijnt het gezicht boven het zijne en dan springt hij op slot. Ogen dicht? No way! Want dan kun je hem zomaar opeens bespringen. Zonnebril op? Nee, want dan ziet hij niets. Spiegel erbij om mee te kijken? Nee, want dat is via de spiegel. Echt hij begint te lullen als Brugman met 101 detail vraagjes.
Tandarts is zelfs zover gegaan om een gips gebit erbij te pakken en daar een gaatje in de kies te maken en te laten zien met de instrumenten om het weer te vullen en nóg, zodra hij er ligt, gaat hij op slot.
Dus als hij weer op slot springt tijdens de volgende afspraak, dan gaan we over op narcose. Omdat een wortelkanaalbehandeling zijn dood zou betekenen
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 19 september 2024 om 12:15
Is dat lang geleden? Tegenwoordig doen ze dat gelukkig niet zo vaak meer; hoektanden trekken.
donderdag 19 september 2024 om 12:30
Ik herinner me een kind op mijn school die weigerde haar mond open te doen. Ze is meerdere keren uit de klas gehaald om naar de tandarts te gaan, na een keer of 5 ging het goed. Ze gingen naar een andere tandarts.
Ze hebben alles geprobeerd tijdens de eerste paar keren, lief, boos, omkopen met speelgoed en/of snoep, streng, niets werkte. Tot een andere omgeving.
Meerdere keren wordt benoemd dat de angst geen ongewenst gedrag is. Daar kijk ik wel een beetje anders naar: het is wél ongewenst omdat het een een heel ongewenste situatie creëert. Je kunt benoemen dat de strenge aanpak niet helpt, maar met de zachte kom je óók niet waar je moet zijn. De angst wegwuiven helpt niet, maar hem heel serieus nemen ook niet.
Ik zou naar een andere tandarts gaan. Niet vanwege de assistent, maar om eea te doorbreken.
Ze hebben alles geprobeerd tijdens de eerste paar keren, lief, boos, omkopen met speelgoed en/of snoep, streng, niets werkte. Tot een andere omgeving.
Meerdere keren wordt benoemd dat de angst geen ongewenst gedrag is. Daar kijk ik wel een beetje anders naar: het is wél ongewenst omdat het een een heel ongewenste situatie creëert. Je kunt benoemen dat de strenge aanpak niet helpt, maar met de zachte kom je óók niet waar je moet zijn. De angst wegwuiven helpt niet, maar hem heel serieus nemen ook niet.
Ik zou naar een andere tandarts gaan. Niet vanwege de assistent, maar om eea te doorbreken.
donderdag 19 september 2024 om 12:45
Onze oudste heeft 4 kinderkronen / zilveren kapjes of zoals we die hier noemen piratentanden.
Dit is onder narcose gedaan omdat beide kanten verdoven niet kan en het in twee keer doen is niet handig. Dat was het advies van de arts. Had niets met angst te maken.
Verder heeft hij geen last gehad van de narcose. Doorgaans vormt dat ook geen probleem.
Dit is onder narcose gedaan omdat beide kanten verdoven niet kan en het in twee keer doen is niet handig. Dat was het advies van de arts. Had niets met angst te maken.
Verder heeft hij geen last gehad van de narcose. Doorgaans vormt dat ook geen probleem.
Decrypting life one day at the time
donderdag 19 september 2024 om 12:52
Lorem_Ipsum schreef: ↑19-09-2024 12:15Is dat lang geleden? Tegenwoordig doen ze dat gelukkig niet zo vaak meer; hoektanden trekken.
Twee jaar geleden. Ze mist de laterale snijtanden in aanleg, haar hoektanden zijn op die plaats doorgekomen, dus de melkhoektanden zaten er nog. De wortels waren al niet zo lang meer, dus ze hadden het nog maar een paar jaar volgehouden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
