Kinderen
alle pijlers
Kind heeft tandarts angst
donderdag 19 september 2024 om 10:13
Ons kind van net 5 jaar is van kinds af aan gevoelig voor geluiden/prikkels en ondervindt veel dingen als spannend. Ze zal waarschijnlijk ook wel HSP hebben.
Inprincipe is dit onder controle behalve bij de tandarts.
Ze gaat vanaf begin naar een kinder tandarts. Ondanks de leuke manier en de tijd die ze nemen al meer dan een jaar, vind mijn dochter het nog steeds erg spannend. Maar de mond open doen en kijken gaat opzich prima. Ze huilt wel en ik moet haar ook wel afgeven anders kampt ze zich aan mij vast maar herinnert zich ook weer wat ze gaan doen als ze bezig zijn en komt nadien op rust. Haar knuffel heeft ze dan ook altijd mee.
Nu heeft ze kaaskiezen en heeft 2 gaatjes. Ze willen dit met zilveren kroontje 'beplakken'. Er is een reeds aan afspraken gepland om op een rustig manier de stappen te kunnen ondernemen. De tanden goed schoon te maken, foto's maken, elastiekjes plaatsen, zilveren kroontje plakken en nacontrole.
Alleen schoonmaken met een borstel is al een heel ding. Vol angst gaat ze naar binnen en wil niet in de stoel. Ze wordt overgenomen en ik zit er wel bij maar ze huilt en snikt van angst. Nu heeft ze een lieve tandarts dat alles goed uitlegd wat zeker helpt maar het snikken is niet even over en haar angst blijft. Ze vindt het echt heel spannend. Nu heeft de assistent van de week haar wat strenger aangesproken in de zin van: .. 'nu even niet meer huilen. Er is niets aan de hand'. ' even stoppen met snikken'. 'Nee ..., niet huilen'. Zoals verwacht lukte dat niet en hebben ze besloten dat dit even genoeg was.
Nu komen we daar volgende week weer en ik wil het nog een kans geven maar ergens voelt dit niet prettig. Ten eerste, dat mijn dochter haar angst sterk aanwezig is en lijkt toe te nemen. En ten tweede, de woorden van de assistente vind ik niet echt meedragen terwijl ze weet dat dit voor haar heel spannend is. Het kwam ook over van 'niet zeuren, kom op. Nu moet je het een keer kunnen'.
Het liefst zie ik dat ook maar op een of ander manier blijft ze heel angstig.
Tandarts heeft benoemd dat ze ziet dat dit wel gaat lukken maar ik vraag me af of we hier goed aan doen. Ik heb gelezen dat er ook een optie narcose is. Dit is (nog) niet besproken bij de tandarts maar wanneer is het moment dat de tandarts kan doorverwijzen? Heeft iemand daar ervaring mee?
Risico's van de narcose ben ik mee bekend maar als moeder kies ik liever daarvoor dan dat de tandarts angst straks groter gaat worden. Ze moet immers haar hele leven nog en ik vind de tandarts erg belangrijk.
Inprincipe is dit onder controle behalve bij de tandarts.
Ze gaat vanaf begin naar een kinder tandarts. Ondanks de leuke manier en de tijd die ze nemen al meer dan een jaar, vind mijn dochter het nog steeds erg spannend. Maar de mond open doen en kijken gaat opzich prima. Ze huilt wel en ik moet haar ook wel afgeven anders kampt ze zich aan mij vast maar herinnert zich ook weer wat ze gaan doen als ze bezig zijn en komt nadien op rust. Haar knuffel heeft ze dan ook altijd mee.
Nu heeft ze kaaskiezen en heeft 2 gaatjes. Ze willen dit met zilveren kroontje 'beplakken'. Er is een reeds aan afspraken gepland om op een rustig manier de stappen te kunnen ondernemen. De tanden goed schoon te maken, foto's maken, elastiekjes plaatsen, zilveren kroontje plakken en nacontrole.
Alleen schoonmaken met een borstel is al een heel ding. Vol angst gaat ze naar binnen en wil niet in de stoel. Ze wordt overgenomen en ik zit er wel bij maar ze huilt en snikt van angst. Nu heeft ze een lieve tandarts dat alles goed uitlegd wat zeker helpt maar het snikken is niet even over en haar angst blijft. Ze vindt het echt heel spannend. Nu heeft de assistent van de week haar wat strenger aangesproken in de zin van: .. 'nu even niet meer huilen. Er is niets aan de hand'. ' even stoppen met snikken'. 'Nee ..., niet huilen'. Zoals verwacht lukte dat niet en hebben ze besloten dat dit even genoeg was.
Nu komen we daar volgende week weer en ik wil het nog een kans geven maar ergens voelt dit niet prettig. Ten eerste, dat mijn dochter haar angst sterk aanwezig is en lijkt toe te nemen. En ten tweede, de woorden van de assistente vind ik niet echt meedragen terwijl ze weet dat dit voor haar heel spannend is. Het kwam ook over van 'niet zeuren, kom op. Nu moet je het een keer kunnen'.
Het liefst zie ik dat ook maar op een of ander manier blijft ze heel angstig.
Tandarts heeft benoemd dat ze ziet dat dit wel gaat lukken maar ik vraag me af of we hier goed aan doen. Ik heb gelezen dat er ook een optie narcose is. Dit is (nog) niet besproken bij de tandarts maar wanneer is het moment dat de tandarts kan doorverwijzen? Heeft iemand daar ervaring mee?
Risico's van de narcose ben ik mee bekend maar als moeder kies ik liever daarvoor dan dat de tandarts angst straks groter gaat worden. Ze moet immers haar hele leven nog en ik vind de tandarts erg belangrijk.
donderdag 19 september 2024 om 13:01
Oh melktanden! Dan snap ik het.
donderdag 19 september 2024 om 13:15
Mijn jongste ging ook naar de kindertandarts en tot mijn verbijstering was het de bedoeling dat ik niet meeging naar binnen.
Ik lees dat ook in deze OP.
Ik vind dat echt nog steeds onbegrijpelijk. Je bent als ouder de basisveiligheid van je kind. En je kunt prima erbij zijn en toch zorgen dat je kind zich niet aan jou vastklampt.
Ik vind het echt het stomste wat ze kunnen verzinnen om de ouders buiten te laten. Ik weigerde dan ook en toen mocht ik uiteindelijk wel mee. En de behandelingen gingen prima. Maar ik was wel duidelijk naar kind, dat het toch echt moest gebeuren.
Mss niet helpend deze post, maar als je kind toch al bang is zou je als ouder juist in de buurt moeten blijven.
Echt, in de hele gezondheidszorg is inmiddels doorgedrongen dat de ouders erbij echt 100x beter is, alleen kindertandartsen denken dat het anders moet?
Dus: zorg dat je je kind goed voorbereidt, bevestig dat jij erbij blijft om haar handje vast te houden en dat de tandarts goed naar haar zal luisteren.
Edit: ik zie dat je er wel bijblijft, maar dat je haar verder niet kunt helpen.
De opmerking van de assistente is exact de verkeerde natuurlijk.
Blijf met je kind praten, geef aan dat jij het ook spannend vindt (ook al ga jij fluitend naar de tandarts), maar dat het voor haar kiezen echt beter is.
Ik lees dat ook in deze OP.
Ik vind dat echt nog steeds onbegrijpelijk. Je bent als ouder de basisveiligheid van je kind. En je kunt prima erbij zijn en toch zorgen dat je kind zich niet aan jou vastklampt.
Ik vind het echt het stomste wat ze kunnen verzinnen om de ouders buiten te laten. Ik weigerde dan ook en toen mocht ik uiteindelijk wel mee. En de behandelingen gingen prima. Maar ik was wel duidelijk naar kind, dat het toch echt moest gebeuren.
Mss niet helpend deze post, maar als je kind toch al bang is zou je als ouder juist in de buurt moeten blijven.
Echt, in de hele gezondheidszorg is inmiddels doorgedrongen dat de ouders erbij echt 100x beter is, alleen kindertandartsen denken dat het anders moet?
Dus: zorg dat je je kind goed voorbereidt, bevestig dat jij erbij blijft om haar handje vast te houden en dat de tandarts goed naar haar zal luisteren.
Edit: ik zie dat je er wel bijblijft, maar dat je haar verder niet kunt helpen.
De opmerking van de assistente is exact de verkeerde natuurlijk.
Blijf met je kind praten, geef aan dat jij het ook spannend vindt (ook al ga jij fluitend naar de tandarts), maar dat het voor haar kiezen echt beter is.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 19 september 2024 om 14:49
Ik ben er ook verbaasd over. Mijn tandarts is tegen mij een wat moeilijke, nukkige man, maar tegen de kinderen was hij altijd superlief (ze gaan nu naar een andere tandarts ivm beugel) en hij vond het juist heel belangrijk dat hun vader of ik in de buurt bleef. Mijn jongste moest een poos geleden naar de kaakchirurg en ook daar werd ik expliciet uitgenodigd in de ruimte, ik mocht naast haar zitten, ze mocht elke keer om pauze vragen en zij is echt wel ouder dan 5.
Ik ben zelf dus erg bang voor de tandarts en voor mij is voorspelbaarheid en duidelijkheid heel belangrijk. Ik denk niet eens dat dat zoveel anders is voor een jong kind. Wat gaan ze allemaal doen, hoe lang duurt dat, doet dat misschien pijn, wat gebeurt er als ik het echt niet meer vol kan houden, dat soort dingen zijn voor alle (angstige) mensen belangrijk te weten, of je nou 5 bent of 50.
Ik ben zelf dus erg bang voor de tandarts en voor mij is voorspelbaarheid en duidelijkheid heel belangrijk. Ik denk niet eens dat dat zoveel anders is voor een jong kind. Wat gaan ze allemaal doen, hoe lang duurt dat, doet dat misschien pijn, wat gebeurt er als ik het echt niet meer vol kan houden, dat soort dingen zijn voor alle (angstige) mensen belangrijk te weten, of je nou 5 bent of 50.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
donderdag 19 september 2024 om 18:28
Zo verdrietig om te lezen.
vrijdag 20 september 2024 om 18:12
Ik was jaren tandartsassistente en een paar dingen wil ik wel graag kwijt, iemand (?) Vroegbof het kwaad kan om gewoon niet te behandelen: ja! Dan wordt het nog echt kiespijn en als je dan pas gaat vullen zijn de gaten groter en dieper en misschien ook de volwassen tand/kies in aanleg kan worden aangetast, het kan ook nog ontsteken en er kan een wortelkanaal behandeling dan nodig zijn. Zeker wel behandelen!
Ouders in de behandelkamer, normaal wel, maar er zijn soms omstandigheden om het liever niet te hebben, bv een heel angstige ouder.
En tenslotte, wij gingen in zo'n geval (niet bij trauma) voor de lange adem. Kinderen wel in de stoel laten zitten, maar pas gaan behandelen als het zelf aangeeft nu mag het. Angst is een vermoeiende emotie, na een tijdje wordt het meestal minder. Bijna alle kinderen wilden uiteindelijk toch zelf meewerken, maar soms hadden ze dan wel een paar uur gezeten. Met mij ernaast en moeder/vader in de kamer, maar dan geen gesprekken daarmee, ik vertelde dan wel wat dingetjes over de apparatuur, of beantwoordde vragen. En ik legde vaak uit dat een held niet iemand is die nergens bang voor is dat us namelijk een domoor, maar juist iemand die wel bang is, maar toch kiest om te doen wat het beste is...hielp erg goed bij iets oudere kinderen.
Succes!
Ouders in de behandelkamer, normaal wel, maar er zijn soms omstandigheden om het liever niet te hebben, bv een heel angstige ouder.
En tenslotte, wij gingen in zo'n geval (niet bij trauma) voor de lange adem. Kinderen wel in de stoel laten zitten, maar pas gaan behandelen als het zelf aangeeft nu mag het. Angst is een vermoeiende emotie, na een tijdje wordt het meestal minder. Bijna alle kinderen wilden uiteindelijk toch zelf meewerken, maar soms hadden ze dan wel een paar uur gezeten. Met mij ernaast en moeder/vader in de kamer, maar dan geen gesprekken daarmee, ik vertelde dan wel wat dingetjes over de apparatuur, of beantwoordde vragen. En ik legde vaak uit dat een held niet iemand is die nergens bang voor is dat us namelijk een domoor, maar juist iemand die wel bang is, maar toch kiest om te doen wat het beste is...hielp erg goed bij iets oudere kinderen.
Succes!
zaterdag 21 september 2024 om 04:21
Ditmiss_musica schreef: ↑19-09-2024 11:39Als een kind echt diep in de angst zit, dring je hier echt niet meer mee door. Bij mijn zoon zou dit het alleen maar veel erger maken. Ik zou me dus ook ontzettend storen aan een tandarts of assistente die wel even de strenge methode uitprobeert. Zeker omdat diegene mijn kind amper kent en dus ook niet weet wat er achter die angst kan zitten.
Er is niks mis met het serieus nemen van angst. We hebben t hier niet over gewone gezonde spanning.
zaterdag 21 september 2024 om 05:17
Hoi, als je merkt dat je dochtertje komende week dezelfde intensieve angst ervaart zou ik vragen voor verwijzing voor behandeling met roesje.
Dat is natuurlijk ook weer een eng dingetje maar misschien beter te behappen op dit moment. Zeker als ze uitvoerig is ingelicht over wat ze kan verwachten van het roesje.
En het kan heel goed dat als dochter in de toekomst eventueel andere behandelingen nodig heeft voor haar melkgebit ze dan ietsje steviger is geworden in zichzelf en ze dan een behandeling bij de kinder tandarts wel aankan.
Overigens vond ik dat forummer Watingforthenight wel een goeie suggestie had, dat ouder zo lang mogelijk de tanden blijft poetsen van kind. Kind kan het dan eerst even zelf doen en dat ouder alsnog even goed napoetst. Zeker met kaaskiezen.
Je vertelde dat je dochter misschien HSP heeft.
Wellicht voelt ze zich aangetrokken tot dans, muziek of tekenen/ kleuren/ verven. Iets waarbij ze haar overdaad aan prikkels kan ‘geleiden’ en zich kan uiten.
Merk je dat ze bepaalde dingen leuk vindt?
Ik benoem het even omdat ik las dat je dochter flinke obstipatie heeft gehad.
De buik is het gevoelcentrum en kan stagneren (lees obstiperen)
Uitingsvormen als dans/ muziek/zingen en tekenen etc kunnen juist meehelpen voor beweging, ‘flow’.
Zodat ze zich prettiger voelt.
En wat ook helpt, zeker als ze wat ouder is en dingen wat meer begrijpt is ook wel eens benoemen als je zelf een beetje opziet tegen iets.
Dat is natuurlijk ook weer een eng dingetje maar misschien beter te behappen op dit moment. Zeker als ze uitvoerig is ingelicht over wat ze kan verwachten van het roesje.
En het kan heel goed dat als dochter in de toekomst eventueel andere behandelingen nodig heeft voor haar melkgebit ze dan ietsje steviger is geworden in zichzelf en ze dan een behandeling bij de kinder tandarts wel aankan.
Overigens vond ik dat forummer Watingforthenight wel een goeie suggestie had, dat ouder zo lang mogelijk de tanden blijft poetsen van kind. Kind kan het dan eerst even zelf doen en dat ouder alsnog even goed napoetst. Zeker met kaaskiezen.
Je vertelde dat je dochter misschien HSP heeft.
Wellicht voelt ze zich aangetrokken tot dans, muziek of tekenen/ kleuren/ verven. Iets waarbij ze haar overdaad aan prikkels kan ‘geleiden’ en zich kan uiten.
Merk je dat ze bepaalde dingen leuk vindt?
Ik benoem het even omdat ik las dat je dochter flinke obstipatie heeft gehad.
De buik is het gevoelcentrum en kan stagneren (lees obstiperen)
Uitingsvormen als dans/ muziek/zingen en tekenen etc kunnen juist meehelpen voor beweging, ‘flow’.
Zodat ze zich prettiger voelt.
En wat ook helpt, zeker als ze wat ouder is en dingen wat meer begrijpt is ook wel eens benoemen als je zelf een beetje opziet tegen iets.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
