Kinderen
alle pijlers
Kind voor het eerst op eigen kamer
woensdag 16 augustus 2023 om 20:57
Baby slaapt deze week voor het eerst in eigen bed en eigen kamer. Kind sliep snel in, mist me totaal niet en sliep prima. Maar ik voel me zo verdrietig dat kind niet meer naast me in de cosleeper ligt, ik mis kind en wil kind eigenlijk alleen maar heel graag oppakken en knuffelen. Maarja, kind ligt daar al lekker te slapen.
Zijn er hier ervaren moeders die me even een hart onder de riem kunnen steken?
Zijn er hier ervaren moeders die me even een hart onder de riem kunnen steken?
woensdag 16 augustus 2023 om 21:00
woensdag 16 augustus 2023 om 21:04
Hier kind met 6 maanden verhuist naar eigen kamer omdat hij ons in de vroege ochtend gezellig wakker zat te kletsen. Lag echt contact te maken en zwaaide met alles van plezier als we eruit kwamen voor hem.
Dat zorgde dus voor de eigen kamer en daar moest ik vre-se-lijk aan wennen. Ik sliep echt niet, lag met mijn oor zo ongeveer OP de babyfoon en was heel onwennig.
Gelukkig brak er een tijd aan van tandjes, krampjes en huiltjes elk uur van de nacht waardoor ik heel veel bij hem was
Dus na die fase sliep ik als een roosje met hem in zijn eigen kamer
Dat zorgde dus voor de eigen kamer en daar moest ik vre-se-lijk aan wennen. Ik sliep echt niet, lag met mijn oor zo ongeveer OP de babyfoon en was heel onwennig.
Gelukkig brak er een tijd aan van tandjes, krampjes en huiltjes elk uur van de nacht waardoor ik heel veel bij hem was
Dus na die fase sliep ik als een roosje met hem in zijn eigen kamer
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 16 augustus 2023 om 21:06
Oh, herkenbaar, die eerste paar nachten na zes maanden co-sleepen!! Daarna paste hij echt niet meer in de wieg, en het ledikant past hier niet 
Ik heb ook een paar keer gehad dat ik dacht; fuck het, ik pak 'm uit z'n bedje, en hij mag de hele nacht bij mij liggen! Maar hij sliep sowieso al nooit in ons bed (op het prille begin na, na de eerste ochtendvoeding), dus het sloeg nergens op
Het went vanzelf! Ik keek echt nog heel lang op de camera of ie nog wel goed lag, zag ik z'n ademhaling nog wel, en meer van die gedachten die me allemaal alleen maar méér uit m'n sliep hielden
Maar echt, het went en komt goed
Ik heb ook een paar keer gehad dat ik dacht; fuck het, ik pak 'm uit z'n bedje, en hij mag de hele nacht bij mij liggen! Maar hij sliep sowieso al nooit in ons bed (op het prille begin na, na de eerste ochtendvoeding), dus het sloeg nergens op
Het went vanzelf! Ik keek echt nog heel lang op de camera of ie nog wel goed lag, zag ik z'n ademhaling nog wel, en meer van die gedachten die me allemaal alleen maar méér uit m'n sliep hielden
Maar echt, het went en komt goed
woensdag 16 augustus 2023 om 21:07
Oh ja heel herkenbaar, ik heb het nog steeds wel soms. Als mijn zoontje ziek is en bij mij in bed ligt, voel ik me echt zo gelukkig. Maar zelfs naast mij in bed wil hij vaak (tenzij echt ziek) zijn eigen ruimte en niet aan mij vastgeplakt.
Hij slaapt in zijn eigen kamertje echt beter dan in de co-sleeper naast mij en ikzelf slaap ook beter, maar blijf hem wel missen. Ik denk maar steeds vanuit het kind (probeer ik) en dus laat ik hem in zn eigen bedje en kamer.
Hij slaapt in zijn eigen kamertje echt beter dan in de co-sleeper naast mij en ikzelf slaap ook beter, maar blijf hem wel missen. Ik denk maar steeds vanuit het kind (probeer ik) en dus laat ik hem in zn eigen bedje en kamer.
woensdag 16 augustus 2023 om 21:25
woensdag 16 augustus 2023 om 21:30
Heel herkenbaar. Dochter is nu 16 weken en past eigenlijk niet zo lekker meer in haar wiegje. Ze is ook ineens aan het omdraaien waardoor het ook minder veilig wordt in een klein bedje. Maar ik heb het er erg moeilijk mee om haar in de nacht in haar eigen kamer te laten slapen. Dochter is ook niet echt een gemakkelijke slaper dus dat helpt ook niet echt mee. Mijn man heeft al meerdere keren gezegd dat hij ook het grote ledikantje wel op de slaapkamer wil zetten. Ik ben denk ik niet de enige die er moeite mee heeft 
In een emotionele bui heb ik een aerosleep en sensormatje aangeschaft. Hopelijk geeft dat iets rust straks. Dochter kan namelijk wel op haar buik draaien maar niet meer terug.
Een heel verhaal maar eigenlijk wil ik zeggen dat ik geen tips heb :p
In een emotionele bui heb ik een aerosleep en sensormatje aangeschaft. Hopelijk geeft dat iets rust straks. Dochter kan namelijk wel op haar buik draaien maar niet meer terug.Een heel verhaal maar eigenlijk wil ik zeggen dat ik geen tips heb :p
woensdag 16 augustus 2023 om 23:16
Dit is nou het beroemde loslaten Mtblanc.
Als een baby geboren wordt is eigenlijk de eerste keer dat je als moeder iets loslaat, de fysieke verbinding, de twee-eenheid die je was, wordt verbroken. Maar je blijft door de hormonen en de hulpbehoevendheid van je kind de eerste maanden nog heel sterk met elkaar verbonden en langzamerhand wordt die super intieme verbinding die je hebt minder.
Kinderen geven vaak aan wanneer dat kan. Die slapen opeens prima in hun eigen bed, en dan denk jij ‘ohjee, maar nu mis ik hem.’ Of ze willen opeens dwars door de drukke stad naar school fietsen op hun eigen fiets en jij denkt ‘never’ maar ze kijken je met rollende ogen aan en zeggen ‘maham laat me nou ik ben toch geen BABY meer.’
Je groeit achter je kind aan dus. Zij laten je zien dat ze het inderdaad kunnen en dan groeit jouw vertrouwen, en vooral jouw trots ook! Want nu is het in een eigen bedje slapen, maar straks komen lopen, praten, naar school, fietsen, zwemmen, lezen en schrijven, you name it. Elke keer is het een stapje verder van dat symbiotische leventje van een pasgeboren baby met zijn moeder, maar je krijgt er een ander soort relatie voor terug. Een met grapjes, goede gesprekken met je ongelooflijk wijze en slimme kind, een met bewondering en vooruit, een waarbij je je kind regelmatig achter het behang wil plakken (en zij jou)
Mijn oudste is nu 6 en als ik bedenk dat hij nu naar groep 3 gaat, kan zwemmen en lezen en zie wat een ongelooflijke capriolen hij uithaalt met dat lange, magere lijf, dan blijf ik altijd nog een beetje zo’n gevoel hebben van ‘maar hoe dan want jij lag eergister toch nog in de cosleeper?’
Kinderen groeien op. En dat doen ze razendsnel. Gelukkig maar, want zo hoort het ook. Maar onze bejaarde hersenen kunnen dat niet meer zo goed bijbenen
Geniet van je kleintje
Als een baby geboren wordt is eigenlijk de eerste keer dat je als moeder iets loslaat, de fysieke verbinding, de twee-eenheid die je was, wordt verbroken. Maar je blijft door de hormonen en de hulpbehoevendheid van je kind de eerste maanden nog heel sterk met elkaar verbonden en langzamerhand wordt die super intieme verbinding die je hebt minder.
Kinderen geven vaak aan wanneer dat kan. Die slapen opeens prima in hun eigen bed, en dan denk jij ‘ohjee, maar nu mis ik hem.’ Of ze willen opeens dwars door de drukke stad naar school fietsen op hun eigen fiets en jij denkt ‘never’ maar ze kijken je met rollende ogen aan en zeggen ‘maham laat me nou ik ben toch geen BABY meer.’
Je groeit achter je kind aan dus. Zij laten je zien dat ze het inderdaad kunnen en dan groeit jouw vertrouwen, en vooral jouw trots ook! Want nu is het in een eigen bedje slapen, maar straks komen lopen, praten, naar school, fietsen, zwemmen, lezen en schrijven, you name it. Elke keer is het een stapje verder van dat symbiotische leventje van een pasgeboren baby met zijn moeder, maar je krijgt er een ander soort relatie voor terug. Een met grapjes, goede gesprekken met je ongelooflijk wijze en slimme kind, een met bewondering en vooruit, een waarbij je je kind regelmatig achter het behang wil plakken (en zij jou)
Mijn oudste is nu 6 en als ik bedenk dat hij nu naar groep 3 gaat, kan zwemmen en lezen en zie wat een ongelooflijke capriolen hij uithaalt met dat lange, magere lijf, dan blijf ik altijd nog een beetje zo’n gevoel hebben van ‘maar hoe dan want jij lag eergister toch nog in de cosleeper?’
Kinderen groeien op. En dat doen ze razendsnel. Gelukkig maar, want zo hoort het ook. Maar onze bejaarde hersenen kunnen dat niet meer zo goed bijbenen
Geniet van je kleintje
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 16 augustus 2023 om 23:20
Ahhh TO, zo herkenbaar dit. Kind verhuisd hier met 3mnd omdat mijn partner niet goed sliep met kind op kamer. Ik was er ook helemaal niet klaar voor. Omdat kind nog 3x per nacht kwam waren er gelukkig nog wel momentjes. Al was mijn slaap helemaal k*t door voeden in een stoel.
Achteraf hier spijt dat ik man niet naar logeerbed heb gebonjourd. Morgen lekker weer terug halen als dat kan.
Achteraf hier spijt dat ik man niet naar logeerbed heb gebonjourd. Morgen lekker weer terug halen als dat kan.
donderdag 17 augustus 2023 om 10:06
donderdag 17 augustus 2023 om 10:10
Hier eerst een wieg stond aan voeteneind.
Paste hij niet meer in met 3 maanden. Kon het niet over mijn hart verkrijgen hem naar z'n eigen kamer te doen.
Dus alsnog een cosleeper aangeschaft. Dit was zo'n fijne periode.
Heeft tot 7 maanden naast mij gelegen. Toen we op vakantie waren moest hij in een campingbedje.
Daar sliep goed in.
Zijn toen thuis ook begonnen op z'n eigen kamertje.
Vond het wel moeilijk en mijn telefoon met camera (die boven het bedje hangt) lag in een lege cosleeper, met het idee dat hij toch bij ons was
En hij sliep zo rustig dat het steeds makkelijker ging.
Paste hij niet meer in met 3 maanden. Kon het niet over mijn hart verkrijgen hem naar z'n eigen kamer te doen.
Dus alsnog een cosleeper aangeschaft. Dit was zo'n fijne periode.
Heeft tot 7 maanden naast mij gelegen. Toen we op vakantie waren moest hij in een campingbedje.
Daar sliep goed in.
Zijn toen thuis ook begonnen op z'n eigen kamertje.
Vond het wel moeilijk en mijn telefoon met camera (die boven het bedje hangt) lag in een lege cosleeper, met het idee dat hij toch bij ons was
En hij sliep zo rustig dat het steeds makkelijker ging.
donderdag 17 augustus 2023 om 10:10
Geen kinderen hier en ook geen idee waarom ik dit topic aanklikte, maar man oh man, wat lief al die reacties hier. Serieus! Ik realiseer me dat dit ook sarcastisch gelezen kan worden, maar is het echt niet. Ik vind het heel ontroerend om te lezen hoe jullie van je baby's genieten.
Verder geen tip van mij dus, behalve: geniet van al die liefde die je voelt.
Verder geen tip van mij dus, behalve: geniet van al die liefde die je voelt.
donderdag 17 augustus 2023 om 10:37
Kind slaapt zelfs beter (door) op eigen kamer dan naast bij, dus ik denk niet dat het beter voor kind zou zijn om weer naast mij te komen liggen.
Wel fijn om die herkenning te lezen. Misschien heeft het er ook mee te maken dat ik met weer ben begonnen met werken en dat ik kind nu veel minder zie, maar pff wat is het lastig.
Wel fijn om die herkenning te lezen. Misschien heeft het er ook mee te maken dat ik met weer ben begonnen met werken en dat ik kind nu veel minder zie, maar pff wat is het lastig.
donderdag 17 augustus 2023 om 11:26
vrijdag 18 augustus 2023 om 21:29
Ik heb zo gehuild toen ik van mezelf mijn kleintje in zijn eigen kamer moest laten slapen. Ik had alles klaargemaakt en iedereen was er ook helemaal klaar voor, behalve ik. Mijn man heeft hem toen meteen weer opgehaald en in de co sleeper gelegd. Ik was ook intens hormonaal, en ik vond de afstand vreselijk. Dat hebben we toen dus een paar maanden uitgesteld.
Overigens slaapt ie nu met 4 jaar echt super beroerd, dus ligt ie alsnog nagenoeg elke nacht tussen ons in. Be careful what you wish for
Overigens slaapt ie nu met 4 jaar echt super beroerd, dus ligt ie alsnog nagenoeg elke nacht tussen ons in. Be careful what you wish for
zaterdag 19 augustus 2023 om 12:50
Hier ook zo hoor. Op vakantie sliepen we weer samen in een kamer wegens ruimtegebrek en sliep iedereen slechter. Anderen hebben er meer moeite mee, prima toch. Kind hoeft ook niet op eigen kamer als je dat niet wil natuurlijk.
maandag 21 augustus 2023 om 12:28
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
