Kinderen
alle pijlers
Kinderen die geen aanstalten maken om uit te vliegen
zaterdag 5 juli 2025 om 12:26
Er zijn wel eens topics van mensen met ‘lastige’ thuiswonende volwassen kinderen en dan luidt het advies vaak ‘tijd om op zichzelf te gaan wonen.’ Ik ben overigens zelf ook zo’n adviseur, maar in de praktijk werkt het waarschijnlijk heel anders.
Maar dan toch, wie heeft zijn kind met zachte dwang de deur uit geduwd en hoe heeft dat uitgepakt voor het kind en de onderlinge relatie? En wanneer kun je dat maken? Stel dat je kind 22 is en je wilt als ouder stappen maken met een nieuwe partner (met wie je al 15+ jaar lat). Mag het dan?
Maar dan toch, wie heeft zijn kind met zachte dwang de deur uit geduwd en hoe heeft dat uitgepakt voor het kind en de onderlinge relatie? En wanneer kun je dat maken? Stel dat je kind 22 is en je wilt als ouder stappen maken met een nieuwe partner (met wie je al 15+ jaar lat). Mag het dan?
zondag 6 juli 2025 om 16:07
Ja, inderdaad. Kort na de oorlog en in 1980 inderdaad. Maar in 2000 was het zo goed als opgelost. Maar nu zijn we weer terug bij af. Vluchtelingen zijn overigens maar voor een heel klein deel debet aan het woningtekort.biol schreef: ↑06-07-2025 15:51Het woningtekort is volgens mij niet een beperkt probleem van de afgelopen 10 jaar.
Mijn oma vertelde altijd al dat ze in de eerste jaren van hun huwelijk (jaren 50) in de voorkamer van iemand woonde. Gewoon in… hospiteren was de norm als je net getrouwd was en kinderen kreeg.
In de jaren 80, toen Beatrix koningin werd, waren er protesten ivm de woningnood.
En dat is nu nog steeds.
We komen 400.000 woningen te kort in Nederland. Dat komt door veel dingen. Mensen worden ouder, er zijn geen “standaard” bejaardentehuizen meer waar men vroeger heen ging als je alleen achter bleef. Je moet nu een indicatie hebben om in aanmerking te komen voor een plekje in een zorgtehuis. En de toenemende groei van statushouders die ook gewoon ergens een plekje moeten krijgen zorgt ook nog eens voor extra druk daar.
Mijn kind zou op termijn prima ergens bij een hospita kunnen wonen, maar dan zit ik hier in mijn “grote” huis. Dan kan hij net zo goed hier blijven wonen. Dat is lood om oud ijzer.
Het is gewoon een probleem dat niet zomaar opgelost kan worden..
en dus is het, een beetje geven en nemen.. aan alle kanten..
De toename van eenpersoonshuishoudens is ook een belangrijke factor. En er is jarenlang te weinig gebouwd. Woningcorporaties werden door allerlei regelgeving tegengehouden om nieuwbouw te ontwikkelen.
zondag 6 juli 2025 om 16:09
Want ze spreken geen leeftijdsgenoten en lezen geen nieuws?Dala schreef: ↑06-07-2025 15:26Maar als dat iemands' ware reden is, is dat natuurlijk ook diens goede recht. Mijn kinderen mogen uiteraard ook wel zo redeneren (sterker nog, ik denk dat één van hen dat misschien ook wel zou kunnen doen) máár dan wil ik wel dat dat een weloverwogen keuze is. En niet dat mij 15 jaar later wordt verweten: hoezo ben ik tot mijn 32e thuis blijven wonen, er waren ook mensen van mijn leeftijd die op 7m2 bij een hospita zijn begonnen!!!
zondag 6 juli 2025 om 16:10
Wel een dilemma om enerzijds de bouw te willen stimuleren maar tegelijkertijd te moeten voldoen aan stikstofregels en natuurbescherming te waarborgen...Pelle schreef: ↑06-07-2025 16:07Ja, inderdaad. Kort na de oorlog en in 1980 inderdaad. Maar in 2000 was het zo goed als opgelost. Maar nu zijn we weer terug bij af. Vluchtelingen zijn overigens maar voor een heel klein deel debet aan het woningtekort.
De toename van eenpersoonshuishoudens is ook een belangrijke factor. En er is jarenlang te weinig gebouwd. Woningcorporaties werden door allerlei regelgeving tegengehouden om nieuwbouw te ontwikkelen.
zondag 6 juli 2025 om 16:13
Is je schrikbeeld dan een kind wat doet wat de meerderheid in zijn bubbel doet ook al had hij/zij liever iets anders gewild ? ( of dat nou thuis blijven is of het huis uitgaan )Dala schreef: ↑06-07-2025 16:05
Ik "dram" misschien richting op kamers maar ik vind het prima als zij zelf zeggen dat ze liever langer thuis blijven wonen en dan meteen voor een luxer of groter huis kiezen. En dan moet ik er denk ik maar gewoon op vertrouwen dat dat ook klopt zonder te horen: ja in 2032 had niemand ook echt een andere optie. Anders had ik het ook wel gedaan.
En ja. Deze redenatie hoorde ik vorige maand van de partner van mijn schoonbroer die in (ik geloof) 1999 van het vwo kwam en niemand ging of kon toen op zichzelf, anders had zij het ook wel gewild. Dat is echt mijn schrikbeeld.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 6 juli 2025 om 16:23
Wellicht dat ja. Doen wat de meerderheid doet is op zich het punt niet. Daar kunnen redenen voor zijn. Misschien is er een hechte vriendenclub van school of sport waar op dat moment meer waarde aan wordt gehecht dan aan de (nieuwe) vrijheden waar mams over rept. Of is kind wat voorzichtiger van aard en voelt het zich hier veiliger/vertrouwder dan im een stad waar ze/hij niemand kent. Of is inderdaad de relatie die er al sinds havo2 is de hoodreden.blijfgewoonbianca schreef: ↑06-07-2025 16:13Is je schrikbeeld dan een kind wat doet wat de meerderheid in zijn bubbel doet ook al had hij/zij liever iets anders gewild ? ( of dat nou thuis blijven is of het huis uitgaan )
Dat is allemaal legitiem. Maar ik zou het erg vinden als het kind jaren later zegt: ja het had mij allemaal ook fantastisch geleken maar niemand deed het doen...
Al moet ik misschien eerder waken voor het omgekeerde. Mams heeft het sinds mijn 10e al zo vaak over op kamers gehad dat ik wel moest. Terwijl ik hier al mijn vriendinnen/vrienden van de manege/voetbal heb en ik liefst ook ieder weekend naar "huis" kwam maar voor mijn "vrijheidsgevoel" moest ik zo nodig op een kamer in Nijmegen/Utrecht/Groningen etc
zondag 6 juli 2025 om 16:30
Die jeugdvriendschappen zijn bij mij en de meeste van mijn vrienden allang verwaterd, omdat er inderdaad nieuwe vriendschappen ontstonden, een nieuw leven, een ander perspectief. Dat is ook iets wat gebeurt (meestal) bij op kamers gaan. Ik vind dat geen slechte ontwikkeling; in sommige gevallen blijven die jeugdvriendschappen wel bestaan, maar nu we het toch over schrikbeelden hebben: toen ik ooit een schoolreünie had tijdens mijn studententijd, was een behoorlijk deel van mijn oud-klasgenoten al getrouwd, met elkaar ook nog, of onderling, en ze woonden samen in de buurt waar wij waren opgegroeid. Niks mis met jeugdliefdes natuurlijk, maar ik vind het voor mijn dochter wel belangrijk dat ze op zijn minst haar horizon verbreedt. Als ze daarna alsnog kiest voor het kleine kringetje dat ze nog van school kent: prima. Maar ik wil ook graag dat ze wat verder kijkt, zodat ze in elk geval weet dat er méér is dan alleen het vertrouwde kringetje.Dala schreef: ↑06-07-2025 16:23Wellicht dat ja. Doen wat de meerderheid doet is op zich het punt niet. Daar kunnen redenen voor zijn. Misschien is er een hechte vriendenclub van school of sport waar op dat moment meer waarde aan wordt gehecht dan aan de (nieuwe) vrijheden waar mams over rept. Of is kind wat voorzichtiger van aard en voelt het zich hier veiliger/vertrouwder dan im een stad waar ze/hij niemand kent. Of is inderdaad de relatie die er al sinds havo2 is de hoodreden.
Dat is allemaal legitiem. Maar ik zou het erg vinden als het kind jaren later zegt: ja het had mij allemaal ook fantastisch geleken maar niemand deed het doen...
Al moet ik misschien eerder waken voor het omgekeerde. Mams heeft het sinds mijn 10e al zo vaak over op kamers gehad dat ik wel moest. Terwijl ik hier al mijn vriendinnen/vrienden van de manege/voetbal heb en ik liefst ook ieder weekend naar "huis" kwam maar voor mijn "vrijheidsgevoel" moest ik zo nodig op een kamer in Nijmegen/Utrecht/Groningen etc
zondag 6 juli 2025 om 16:40
Ik ben het daar uiteraard 100% mee eens maar stél dat de kinderen het echt absoluut niet willen en ze komen met een argument zoals ik beschreef, dan wil/hoop ik wel dat dat echt hun oprechte achterliggende gedachte is. Ondanks dat ik die zelf beknottend of beperkend vind. Ik heb ook geen vrienden meer uit die tijd maar voor veel mensen heeft een sportclub, vriendengroep of regio misschien wel wat meer betekenis.Claire45 schreef: ↑06-07-2025 16:30Die jeugdvriendschappen zijn bij mij en de meeste van mijn vrienden allang verwaterd, omdat er inderdaad nieuwe vriendschappen ontstonden, een nieuw leven, een ander perspectief. Dat is ook iets wat gebeurt (meestal) bij op kamers gaan. Ik vind dat geen slechte ontwikkeling; in sommige gevallen blijven die jeugdvriendschappen wel bestaan, maar nu we het toch over schrikbeelden hebben: toen ik ooit een schoolreünie had tijdens mijn studententijd, was een behoorlijk deel van mijn oud-klasgenoten al getrouwd, met elkaar ook nog, of onderling, en ze woonden samen in de buurt waar wij waren opgegroeid. Niks mis met jeugdliefdes natuurlijk, maar ik vind het voor mijn dochter wel belangrijk dat ze op zijn minst haar horizon verbreedt. Als ze daarna alsnog kiest voor het kleine kringetje dat ze nog van school kent: prima. Maar ik wil ook graag dat ze wat verder kijkt, zodat ze in elk geval weet dat er méér is dan alleen het vertrouwde kringetje.
Dit waren overigens niet de redenen van mijn schoonbroers vriendin hoor. Zij zei, het hoorde er toen gewoon nog niet bij, ik heb het dus ook nooit overwogen, anders had ik het wel gedaan.
En dat vind ik erg. Dat je dus kunt opgroeien en terugkijken op je leven met de gedachte: ik heb nooit een keuze
gehad.
dala wijzigde dit bericht op 06-07-2025 16:41
0.43% gewijzigd
zondag 6 juli 2025 om 16:40
Ik zie vluchtelingen niet zo zeer als probleem… maar ze zijn er wel en moeten ook een plek krijgen.. het is ook niet humaan om te zeggen: ja je mag hier blijven maar he je moet op een boot blijven met je 3 kinderen samen in 1 kamer van 2 bij 3.Pelle schreef: ↑06-07-2025 16:07Ja, inderdaad. Kort na de oorlog en in 1980 inderdaad. Maar in 2000 was het zo goed als opgelost. Maar nu zijn we weer terug bij af. Vluchtelingen zijn overigens maar voor een heel klein deel debet aan het woningtekort.
De toename van eenpersoonshuishoudens is ook een belangrijke factor. En er is jarenlang te weinig gebouwd. Woningcorporaties werden door allerlei regelgeving tegengehouden om nieuwbouw te ontwikkelen.
En idd het niet bij bouwen door restricties is een heel groot probleem. Daarbij ook nog het slopen van veel sociale huur waarbij er grotere woningen worden terug geplaatst op dezelfde vierkante meters als waar eerst kleinere huizen stonden.. dus ergo: minder vervanging..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zondag 6 juli 2025 om 16:44
zondag 6 juli 2025 om 16:48
Mijn moeder vond ook dat ik weg moest van de kerktoren. "Horizon verbreden".Claire45 schreef: ↑06-07-2025 16:30Die jeugdvriendschappen zijn bij mij en de meeste van mijn vrienden allang verwaterd, omdat er inderdaad nieuwe vriendschappen ontstonden, een nieuw leven, een ander perspectief. Dat is ook iets wat gebeurt (meestal) bij op kamers gaan. Ik vind dat geen slechte ontwikkeling; in sommige gevallen blijven die jeugdvriendschappen wel bestaan, maar nu we het toch over schrikbeelden hebben: toen ik ooit een schoolreünie had tijdens mijn studententijd, was een behoorlijk deel van mijn oud-klasgenoten al getrouwd, met elkaar ook nog, of onderling, en ze woonden samen in de buurt waar wij waren opgegroeid. Niks mis met jeugdliefdes natuurlijk, maar ik vind het voor mijn dochter wel belangrijk dat ze op zijn minst haar horizon verbreedt. Als ze daarna alsnog kiest voor het kleine kringetje dat ze nog van school kent: prima. Maar ik wil ook graag dat ze wat verder kijkt, zodat ze in elk geval weet dat er méér is dan alleen het vertrouwde kringetje.
Dat had zij ook gedaan, dus haar dochters moesten dat ook maar.
Ik heb er een man aan overgehouden. Met dank aan internet en een forum
.Maar mij tegelijk doodverveeld op kamers en in de les, want vrienden had ik toch écht niet en het was toch echt verschrikkelijk eenzaam op kamers. Eén van de redenen dus dat ik hele dagen op internet en forums zat.
Ik heb daarentegen nog wel die éne vriendin uit mijn geboorteplaats die ik al ken sinds ik 3 ben.
De eerste 2 jaar - voor man er was - telde ik toch echt elke minuut van de week af tot ik op vrijdag na het laatste lesuur de trein op kon naar huis.
Mijn "huis" was toch echt niet die zielige kamer waar ik altijd alleen zat, maar het huis van mijn ouders.
Waar ik vrienden had, waar ik 2 à 3 weekendavonden babysitte, waar ik mijn ouders zag, ... en een leven had.
Het eerste jaar heb ik overigens heen en weer gependeld.
Ik heb mijn moeder vooral haar zin gegeven en ben op kamers gegaan na een jaar om van die dagelijks ellendige treinrit af te zijn. Puur praktisch dus.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 6 juli 2025 om 16:54
Ook boven winkels staan vaak etages leeg, er is geen aparte opgang en mensen wonen niet meer boven de zaak.Dala schreef: ↑06-07-2025 16:44Waar misschien ook andere regelgeving voor moet komen is de leegstand van winkel/kantoorpanden. Dat vind ik toch zo afgrijselijk. Enorme tekorten aan woningen maar sommige panden blijven onbewoond. Zeker wat betreft studentenhuisvesting zou je daar toch iets mee moeten.
zondag 6 juli 2025 om 16:55
@Wissewis. Kijk, zoiets is natuurlijk niet de bedoeling. Dat er alleen maar wordt toegegeven om mij een plezier te doen omdat ik het daar zo vaak over heb gehad..
Het is in België geloof ik wel gebruikelijker dan in NL dat studenten sowieso in de weekends bij hun ouders verblijven. In Nederland zit daar veel verschil tussen. De een ging iedere vrijdag, de ander soms, weer een ander alleen met kerst en pasen.
Het is in België geloof ik wel gebruikelijker dan in NL dat studenten sowieso in de weekends bij hun ouders verblijven. In Nederland zit daar veel verschil tussen. De een ging iedere vrijdag, de ander soms, weer een ander alleen met kerst en pasen.
zondag 6 juli 2025 om 17:00
Heel erg mee eens. Ik zou een 2e verdieping met eigen douche en werkplek, keuken wil ik nog wel delen. Dat de kinderen dan de rest bestieren en sparen voor een eigen huis. Ook weleens over nagedacht dat mijn dochter een klein appartement koopt, ik daar ga wonen en uit huis ga en de drie kinderen thuis blijven wonen, mogen ze het heerlijk gaan uitzoeken met elkaar.blijfgewoonbianca schreef: ↑06-07-2025 15:05Huizen zouden - geen idee hoe, hoor - gemakkelijk ( en betaalbaar) verbouwd moeten kunnen worden zodat ze beter passend zijn bij de levensfase van iemand. Misschien dmv standaard een extra verdieping. Dat je bijvoorbeeld ook met twee single moeders met beiden kinderen een huis kunt kopen. Of met 4 singles.
Als er dan toch geen verzorgingshuis is, dan graag een extra badkamer voor een inwonende verzorger. Of een appartement met keuken op zolder voor inwonend kleinkind, of een eigen etage voor ex partner, of je hulp behoevende ouder(s) in huis nemen, etc.
Mijn oudste zoon is met mazzel aan een huis gekomen (koop), mijn dochter daarna heeft een aardig inkomen en een relatie met een jongen die al best wat verdient. Hen lukt het wel om te kopen binnen een paar jaar. Dan blijven er nog twee over die single zijn en geen topinkomens hebben of zullen krijgen. Misschien dat die met zijn twee iets kunnen huren op termijn.
zondag 6 juli 2025 om 17:07
Officieel houden de meesten nu éénmaal hun adres bij hun ouders.Dala schreef: ↑06-07-2025 16:55@Wissewis. Kijk, zoiets is natuurlijk niet de bedoeling. Dat er alleen maar wordt toegegeven om mij een plezier te doen omdat ik het daar zo vaak over heb gehad..
Het is in België geloof ik wel gebruikelijker dan in NL dat studenten sowieso in de weekends bij hun ouders verblijven. In Nederland zit daar veel verschil tussen. De een ging iedere vrijdag, de ander soms, weer een ander alleen met kerst en pasen.
Die krijgen kindergeld, die krijgen het belastingvoordeel, de meesten betalen de studies van hun kind, ...
En nauwelijks een huisbaas waar je je domicilie (adres) mag plaatsen als je studeert.
Het systeem werkt dus lichtjes anders.
Al had ik - 20 jaar geleden dus - wel een aantal Nederlandse kamergenoten.
En die gingen ook netjes elk weekend naar huis.
(In de weekends blijven was ook niet echt een optie. Op kamers 1 mocht het niet eens. Je huurde je kamer van zondagavond tot vrijdagavond.
Op kamers 2 was er sowieso geen hol te beleven en zat je een heel weekend alleen naar de muren te staren.
Ik deed het hoogstens een keertje tijdens de examens.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 6 juli 2025 om 17:15
Dit verbouwen voor jongeren brengt nogal kosten met zich door de regels omtrent brandveiligheid en zo. En een winkelier wil ook niet steeds studenten door de winkel.
Onze dochter woont momenteel zo, de winkelier verhuurt alleen aan goede bekenden. En hij verkoopt geen winkelvoorraad alleen advies.
zondag 6 juli 2025 om 17:29
In de vriendenkringen van mijn zoons is maar een enkeling ergens anders gaan wonen na hun opleiding. Ik vind daar niets verkeerds aan .Claire45 schreef: ↑06-07-2025 16:30Die jeugdvriendschappen zijn bij mij en de meeste van mijn vrienden allang verwaterd, omdat er inderdaad nieuwe vriendschappen ontstonden, een nieuw leven, een ander perspectief. Dat is ook iets wat gebeurt (meestal) bij op kamers gaan. Ik vind dat geen slechte ontwikkeling; in sommige gevallen blijven die jeugdvriendschappen wel bestaan, maar nu we het toch over schrikbeelden hebben: toen ik ooit een schoolreünie had tijdens mijn studententijd, was een behoorlijk deel van mijn oud-klasgenoten al getrouwd, met elkaar ook nog, of onderling, en ze woonden samen in de buurt waar wij waren opgegroeid. Niks mis met jeugdliefdes natuurlijk, maar ik vind het voor mijn dochter wel belangrijk dat ze op zijn minst haar horizon verbreedt. Als ze daarna alsnog kiest voor het kleine kringetje dat ze nog van school kent: prima. Maar ik wil ook graag dat ze wat verder kijkt, zodat ze in elk geval weet dat er méér is dan alleen het vertrouwde kringetje.
Ik zie er eigenlijk alleen maar vele voordelen aan zitten.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 6 juli 2025 om 18:01
blijfgewoonbianca schreef: ↑06-07-2025 17:29In de vriendenkringen van mijn zoons is maar een enkeling ergens anders gaan wonen na hun opleiding. Ik vind daar niets verkeerds aan .
Ik zie er eigenlijk alleen maar vele voordelen aan zitten.
Prima toch?
Waarom zou je perse ergens anders moeten gaan wonen dan in de woonplaats waar je bent opgegroeid?
Het gaat er om dat je gelukkig bent waar je woont. Niet om ergens anders te gaan wonen zodat je kunt zeggen dat je niet saai bent ofzo.
zondag 6 juli 2025 om 18:01
blijfgewoonbianca schreef: ↑06-07-2025 17:29In de vriendenkringen van mijn zoons is maar een enkeling ergens anders gaan wonen na hun opleiding. Ik vind daar niets verkeerds aan .
Ik zie er eigenlijk alleen maar vele voordelen aan zitten.
Prima toch?
Waarom zou je perse ergens anders moeten gaan wonen dan in de woonplaats waar je bent opgegroeid?
Het gaat er om dat je gelukkig bent waar je woont. Niet om ergens anders te gaan wonen zodat je kunt zeggen dat je niet saai bent ofzo.
zondag 6 juli 2025 om 18:20
Los van of het wel of niet mogelijk is om uit huis te gaan. Maar dit is toch niet serieus wat je wilt voor je kinderen? Zou jij dat willen? Ik zou het vreselijk erg hebben gevonden voor mijn kinderen als dit hun voorland is.Dala schreef: ↑06-07-2025 14:43Maar als iedereen dat wél zou willen en wel genoegen neemt met een kleine gehuurde kamer nam het tekort toch alleen maar verder toe?
Dus we mogen de "verwende" kinderen dankbaar zijn. Die blijven netjes tot hun 35e in het ouderlijk huis met eigen badkamer en kitchenette en kopen dan hun eerste ruime gezinswoning. Hebben we daar geen concurrentie van. Ik zeg: lekker laten zitten. Dat ze daarna maar een flink ruime woning mogen gaan kopen!
Wat Claire al ergens schreef en waar zij van geleerd heeft, gegroeid en volwassen geworden, is het maken van fouten op je eigen conto. Ik heb een vergelijkbare ervaring. Heb ook voor dichte deuren gestaan (sleutels vergeten, tas in de kroeg laten staan), te laat naar bed gegaan, lege koelkasten, troep in huis, verkeerde persoon een logeerbed geboden en nog meer van dat soort ervaringen. En als ik íets kan zeggen dat me het meest levensvreugde heeft gegeven, dan is dat eigenlijk wel stiekem dat soort ervaringen. Er is niks op de wereld dat imo de ervaring kan vervangen dat je opgewassen bent tegen (normale) tegenslag en dat je iets zelf hebt weten op te lossen. Dat is zo'n enorme boost voor je zelfvertrouwen en dat is iets dat ik mijn kinderen ook gunde toen ze die leeftijd hadden. Het gevoel dat je op jezelf kunt vertrouwen, dat je creatief leert om oplossingen te bedenken, dat je hulp vraagt buiten je comfortzone, dat je nee kunt zeggen tegen mensen, dat er genoeg mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten en dat je er ook om kunt lachen met wat je nu weer hebt meegemaakt.
Ik vond het oprecht heerlijk om zo te groeien.
zondag 6 juli 2025 om 18:21
En hun partners?blijfgewoonbianca schreef: ↑06-07-2025 17:29In de vriendenkringen van mijn zoons is maar een enkeling ergens anders gaan wonen na hun opleiding. Ik vind daar niets verkeerds aan .
Ik zie er eigenlijk alleen maar vele voordelen aan zitten.
Mijn vriendinnen (en ikzelf) zijn allemaal naar onze partners toe verhuisd. We zitten nu door het hele land.
Destijds allemaal hele logische beslissingen. De partners hadden koophuizen en vaste banen. Wij waren paar jaar jonger en door huurhuizen en studies flexibeler.
Nu 20 jaar later denk ik 'hmmm niet heel geëmancipeerd'
Familie en vrienden op afstand, iedereen baby's en kinderen. Maakt het behouden van alle relaties wel lastiger.
En anders was dat andersom geweest natuurlijk, maar toch waren het steeds de vrouwen die alles achterlieten.
zondag 6 juli 2025 om 18:42
Waarom niet, ik denk dat je je hierin aardig vergist, want ligt volledig aan haar inkomen en niet aan haar totale vermogen.Lady*Voldemort schreef: ↑05-07-2025 18:17Hangt ervan af van wie je huurt denk ik. Ik kan me niet voorstellen dat TO in aanmerking komt voor sociale verhuur dus dat wordt dan sowieso particulier, en er zijn gerust particuliere verhuurders te vinden die het prima vinden als ouders een woning huren om hun kinderen in te laten wonen. Maar dan moet TO dat natuurlijk wel gewoon eerlijk zeggen tegen de huurbaas en er niet om gaan zitten liegen.
Ik woon bijv in een hypotheekvrij appartement, maar sta al zo’n 18 jaar ingeschreven bij de wbv. Jaren kwam ik niet in aanmerking voor een sociale huurwoning ivm te hoog inkomen (terecht hoor), maar nu ik arbeidsongeschikt ben kom ik wél in aanmerking. Ik zou dus mijn appartement kunnen verkopen en een sociale huurwoning kunnen accepteren.
Live Life to the fullest
zondag 6 juli 2025 om 18:45
NomenNescio schreef: ↑06-07-2025 18:20Los van of het wel of niet mogelijk is om uit huis te gaan. Maar dit is toch niet serieus wat je wilt voor je kinderen? Zou jij dat willen? Ik zou het vreselijk erg hebben gevonden voor mijn kinderen als dit hun voorland is.
Wat Claire al ergens schreef en waar zij van geleerd heeft, gegroeid en volwassen geworden, is het maken van fouten op je eigen conto. Ik heb een vergelijkbare ervaring. Heb ook voor dichte deuren gestaan (sleutels vergeten, tas in de kroeg laten staan), te laat naar bed gegaan, lege koelkasten, troep in huis, verkeerde persoon een logeerbed geboden en nog meer van dat soort ervaringen. En als ik íets kan zeggen dat me het meest levensvreugde heeft gegeven, dan is dat eigenlijk wel stiekem dat soort ervaringen. Er is niks op de wereld dat imo de ervaring kan vervangen dat je opgewassen bent tegen (normale) tegenslag en dat je iets zelf hebt weten op te lossen. Dat is zo'n enorme boost voor je zelfvertrouwen en dat is iets dat ik mijn kinderen ook gunde toen ze die leeftijd hadden. Het gevoel dat je op jezelf kunt vertrouwen, dat je creatief leert om oplossingen te bedenken, dat je hulp vraagt buiten je comfortzone, dat je nee kunt zeggen tegen mensen, dat er genoeg mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten en dat je er ook om kunt lachen met wat je nu weer hebt meegemaakt.
Ik vond het oprecht heerlijk om zo te groeien.
Ik trouwde op mijn 23e en heb zo ongeveer al die dingen ook meegemaakt maar iets later in mijn leven. Behalve dan de verkeerde persoon een logeerbed bieden. In mijn omgeving zat ook iedereen in hetzelfde schuitje van een hoge hypotheek, veel zelf klussen, weinig uitgaan, en ook daar werden we creatief van. Mijn jas en de sleutels verdwenen uit de garderobe, geen mobiel, 50km van huis. Auto op de parkeerplaats.
zondag 6 juli 2025 om 18:52
Wat typisch, hoe dat bij jullie toen zo gegaan is, eigenlijk.Dropdrop schreef: ↑06-07-2025 18:21En hun partners? De meesten toch ook wel uit deze stad. Een enkeling van elders.
Mijn vriendinnen (en ikzelf) zijn allemaal naar onze partners toe verhuisd. We zitten nu door het hele land.
Destijds allemaal hele logische beslissingen. De partners hadden koophuizen en vaste banen. Wij waren paar jaar jonger en door huurhuizen en studies flexibeler.
Nu 20 jaar later denk ik 'hmmm niet heel geëmancipeerd'
Familie en vrienden op afstand, iedereen baby's en kinderen. Maakt het behouden van alle relaties wel lastiger.
En anders was dat andersom geweest natuurlijk, maar toch waren het steeds de vrouwen die alles achterlieten.
Ik denk wel dat veel jeugdvrienden hebben, je werk in de buurt hebben, langdurig een teamsport beoefenen allemaal bijdragen in het gevoel ergens te horen. En dat je daar dan ook graag wil settelen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
