Kinderen
alle pijlers
Kinderwens als single?
dinsdag 1 oktober 2024 om 11:17
Ik ben een vrouw van 28 jaar. Ik heb altijd al een enorme kinderwens gehad. Helaas heb ik nog nooit een relatie gehad, wat dit natuurlijk moeilijk maakt. Aangezien ik een vermoeden heb dat ik aseksueel ben, denk ik niet dat ik snel een partner ga vinden. Uiteraard sta ik er wel voor open.
Hoe ouder ik aan het worden ben, hoe meer ik aan het kijken ben naar andere opties. Zoals bewust alleenstaande moeder worden. Alleen weet ik niet of ik zou toegelaten worden, omdat ik een zeer beperkt netwerk heb. Van familie: enkel mijn ouders om op terug te vallen.
Ik heb het wel moeilijk met het feit dat ik mijn kind bewust een vader ontzeg.
Een andere optie die ik aan het onderzoeken ben is het worden van pleegouder. Ik vermoed dat ik dan eerder voor de deeltijd/weekend pleegzorg zou gaan. Dit omdat ik het niet zou aankunnen als een kind 24/7 bij mij is en na X aantal jaar opeens terug naar de ouders gaat. Heel goed natuurlijk dat dit gebeurd, maar lijkt me moeilijk voor mezelf.
Ik weet dat ik nog tijd heb en maar 28 ben, maar zou graag op mijn 30ste hier een beslissing in maken als ik dan nog alleen ben.
Ik wil hier goed over nadenken alvorens een beslissing te nemen.
Hoe kijken jullie hiernaar?
Hoe ouder ik aan het worden ben, hoe meer ik aan het kijken ben naar andere opties. Zoals bewust alleenstaande moeder worden. Alleen weet ik niet of ik zou toegelaten worden, omdat ik een zeer beperkt netwerk heb. Van familie: enkel mijn ouders om op terug te vallen.
Ik heb het wel moeilijk met het feit dat ik mijn kind bewust een vader ontzeg.
Een andere optie die ik aan het onderzoeken ben is het worden van pleegouder. Ik vermoed dat ik dan eerder voor de deeltijd/weekend pleegzorg zou gaan. Dit omdat ik het niet zou aankunnen als een kind 24/7 bij mij is en na X aantal jaar opeens terug naar de ouders gaat. Heel goed natuurlijk dat dit gebeurd, maar lijkt me moeilijk voor mezelf.
Ik weet dat ik nog tijd heb en maar 28 ben, maar zou graag op mijn 30ste hier een beslissing in maken als ik dan nog alleen ben.
Ik wil hier goed over nadenken alvorens een beslissing te nemen.
Hoe kijken jullie hiernaar?
dinsdag 1 oktober 2024 om 11:26
Hier sluit ik mij volledig bij aan.Wollstonecraft schreef: ↑01-10-2024 11:23Gezien jouw topics hier zou ik zeggen dat je nog wel wat werk aan jezelf te doen hebt voordat je een kind kan bieden wat het nodig heeft. Misschien is het beter je daar voorlopig op te richten.
dinsdag 1 oktober 2024 om 11:27
Je kunt bij pleegzorg kijken naar een situatie die bij jou past. Dus ook langdurige pleegzorg (tot 18). Of een kind dat al naar school gaat. Maar je krijgt natuurlijk ook te maken met de ouders en instanties.
Wil je alleenstaande ouder worden dan is de vraag of jij je leven op orde hebt. Werk, baan, spaargeld, woning op orde? Waarom heb je geen vrienden of anderen qua sociale omgeving? En als aseksueel is een relatie natuurlijk ook mogelijk.
Wil je alleenstaande ouder worden dan is de vraag of jij je leven op orde hebt. Werk, baan, spaargeld, woning op orde? Waarom heb je geen vrienden of anderen qua sociale omgeving? En als aseksueel is een relatie natuurlijk ook mogelijk.
dinsdag 1 oktober 2024 om 11:29
dinsdag 1 oktober 2024 om 11:29
Dit.Wollstonecraft schreef: ↑01-10-2024 11:23Gezien jouw topics hier zou ik zeggen dat je nog wel wat werk aan jezelf te doen hebt voordat je een kind kan bieden wat het nodig heeft. Misschien is het beter je daar voorlopig op te richten.
dinsdag 1 oktober 2024 om 11:30
Ik denk dat je je angsten verwart met je kinderwens; zie seks/geen-sex-willen-angst-voor-de-toek ... #p35563082. Eenzaam en angstig zijn is geen goede uitvalsbasis voor een kind, en zeker niet een kind van een ander verzorgen/opvangen.
Heb je hulp van een psych? Ik denk dat je eerst behoorlijk aan jezelf moet werken. Je kan natuurlijk ook opties gaan onderzoeken, maar ik zou wel met een psych checken wanneer je zoiets ook aan zou kunnen.
Heb je hulp van een psych? Ik denk dat je eerst behoorlijk aan jezelf moet werken. Je kan natuurlijk ook opties gaan onderzoeken, maar ik zou wel met een psych checken wanneer je zoiets ook aan zou kunnen.
dinsdag 1 oktober 2024 om 12:01
dinsdag 1 oktober 2024 om 12:24
Het is natuurlijk goed dat je er vast bij stilstaat. Maar je komt niet over alsof je lekker in je vel zit en sterk in je schoenen staat. Je maakt vele topics aan over dat je angstig bent, twijfelt, etc etc. Als je aan een kind begint is het fijn dat de basis (en dan bedoel ik niet alleen qua opleiding/inkomen/woonruimte, maar zeker ook psychisch) gewoon goed zit. Dat je voelt dat je zelfvertrouwen en eigenliefde hebt. Ik lees daar weinig van terug in je topics, vooral veel onzekerheid, angst, et cetera. Dat is wel iets om eerst aan te werken voordat je een kind in huis neemt. Ik zou er nu, als ik jou was, zeker nog niet mee beginnen. Een kind opvoeden is een pittige uitdaging en al helemaal in je eentje.Iamamber schreef: ↑01-10-2024 11:29Het is maar wat je niet stabiel noemt, ik ben onzeker dat klopt, maar voor de rest is alles wel stabiel. Heb een baan, een opleiding afgerond, verhuis binnenkort,... Op je 28ste is het toch logisch om hier beginnen over na te denken ZONDER al stappen te ondernemen?
Met oriënteren is trouwens niks mis. Ik (begin 30) ben dat nu ook aan het doen. Ik sta op de wachtlijst om mijn eitjes in te vriezen. Ik heb daarvoor een afspraak gemaakt bij de huisarts om doorverwezen te worden. En ook de podcast 'eitje' vond ik interessant om meer te leren over hoe het nu in zijn werk gaat om zwanger te worden van een donor. Qua adoptie (mocht je daar ook aan denken) vind ik 'Afhaalchinees' een goede kritische docu op NPO en ook de docuserie 'The man with 1000 kids' op Netflix vond ik een goede om ook even stil te staan bij de ethische vraagstukken rondom donorschap.
dinsdag 1 oktober 2024 om 12:31
Je lijkt geen enkele beslissing zonder ouders of forum te kunnen nemen. Of je nu een telefoon koopt, een appartement moet kiezen, op zwemmen wil gaan of vrijwilligerswerk wil doen, een soort van ex bellen, of wat dan ook, je komt er niet uit. Is het niet handig om daar eerst wat zelfverzekerder in te worden? Een kind hebben is een aaneenschakeling van beslissingen nemen en keuzes maken. Kom een beetje los van je ouders en durf gewoon eens wat te proberen.Iamamber schreef: ↑01-10-2024 11:29Het is maar wat je niet stabiel noemt, ik ben onzeker dat klopt, maar voor de rest is alles wel stabiel. Heb een baan, een opleiding afgerond, verhuis binnenkort,... Op je 28ste is het toch logisch om hier beginnen over na te denken ZONDER al stappen te ondernemen?
dinsdag 1 oktober 2024 om 12:42
Voor pleegzorg (ook deeltijd) moet je sterk in je schoenen staan.
En bijvoorbeeld een eigen kamer voor het kind hebben, terwijl jij wil verhuizen naar een studio of een 2 kamerappartement waar je ouders op ieder moment zelf in moeten kunnen.
Niet echt stabiel, en gezien al je topics: ga aan jezelf werken voor je vóór je 30e een (pleeg) kind wil.
En bijvoorbeeld een eigen kamer voor het kind hebben, terwijl jij wil verhuizen naar een studio of een 2 kamerappartement waar je ouders op ieder moment zelf in moeten kunnen.
Niet echt stabiel, en gezien al je topics: ga aan jezelf werken voor je vóór je 30e een (pleeg) kind wil.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
dinsdag 1 oktober 2024 om 12:57
Als ex pleegouder kan ik zeggen dat pleegouder zijn zwaar is, wij hebben 7 pleegkinderen mogen opvangen en geen 1 kind kwam zonder rugzak.
Pleegkinderen opvangen is mooi maar ook zwaar werk, ik zou er niet aan moeten denken dat alleen te moeten doen.
Als je aangeeft dat je onzeker bent;niet aan beginnen!(Dan worden je problemen groter dan je problemen nu)
Ik denk dat je te obsessief op zoek bent op dit moment;naar een partner of een kind.
Het komt of het komt niet, maar je geluk moet er niet vanaf hangen, je moet eerst gelukkig zijn met jezelf.
Pleegkinderen opvangen is mooi maar ook zwaar werk, ik zou er niet aan moeten denken dat alleen te moeten doen.
Als je aangeeft dat je onzeker bent;niet aan beginnen!(Dan worden je problemen groter dan je problemen nu)
Ik denk dat je te obsessief op zoek bent op dit moment;naar een partner of een kind.
Het komt of het komt niet, maar je geluk moet er niet vanaf hangen, je moet eerst gelukkig zijn met jezelf.
dinsdag 1 oktober 2024 om 13:37
Nederland staat geen buitenlands adoptie meer toe en in NL zelf worden maximaal 15 kinderen per jaar "aangeboden" voor adoptie dus die optie bestaat eigenlijk niet meer.viamia schreef: ↑01-10-2024 12:24Het is natuurlijk goed dat je er vast bij stilstaat. Maar je komt niet over alsof je lekker in je vel zit en sterk in je schoenen staat. Je maakt vele topics aan over dat je angstig bent, twijfelt, etc etc. Als je aan een kind begint is het fijn dat de basis (en dan bedoel ik niet alleen qua opleiding/inkomen/woonruimte, maar zeker ook psychisch) gewoon goed zit. Dat je voelt dat je zelfvertrouwen en eigenliefde hebt. Ik lees daar weinig van terug in je topics, vooral veel onzekerheid, angst, et cetera. Dat is wel iets om eerst aan te werken voordat je een kind in huis neemt. Ik zou er nu, als ik jou was, zeker nog niet mee beginnen. Een kind opvoeden is een pittige uitdaging en al helemaal in je eentje.
Met oriënteren is trouwens niks mis. Ik (begin 30) ben dat nu ook aan het doen. Ik sta op de wachtlijst om mijn eitjes in te vriezen. Ik heb daarvoor een afspraak gemaakt bij de huisarts om doorverwezen te worden. En ook de podcast 'eitje' vond ik interessant om meer te leren over hoe het nu in zijn werk gaat om zwanger te worden van een donor. Qua adoptie (mocht je daar ook aan denken) vind ik 'Afhaalchinees' een goede kritische docu op NPO en ook de docuserie 'The man with 1000 kids' op Netflix vond ik een goede om ook even stil te staan bij de ethische vraagstukken rondom donorschap.
Onderzoek goed of een gezinswens of een kinderwens hebt. Eitjes invriezen is altijd een goed idee als je nog onder de 30 bent; onze vruchtbaarheid is niet mee geevolueerd en afnemende vruchtbaarheid gaat na je de 30e rap. Zelf heb ik gesprekken gevoerd en ben op bezoek geweest bij bewust alleenstaande ouders. Daarna wist ik wat mijn gevoel was; ik heb een gezinswens, maar geen kinderwens.
Groot respect voor mensen die het alleen doen! Je moet alles dan alleen doen; de eerste stappen ga je alleen zien, de eerste woordjes, alle keuzes moet je alleen maken: welke basisschool, welk kinderdagverblijf? Met een partnerschap kun je nog om en om af en toe van huis; met alleeenstaand moederschap zonder vader is dat echt anders. Je denkt misschien dat je ouders mee zullen helpen, maar vergeet niet dat zij ook minimaal 30 jaar ouder zijn als opa/oma zijn ipv ouder.
Daarna is het financieel ook wel pittig. Een kennis van mij die bewust alleenstaande moeder is werkt nu 4x9u en dan 2 dagen kdv en 2 dagen gaat het kind naar haar ouders (haar ouders zijn 75+ en vinden het ook pittig!). Zij is heel pragmatisch en heeft bijv. thuis sportapparaten staan omdat ze 's avonds niet nog eens oppas wil regelen.
Ik ken ook een bewust alleenstaande moeder die haar vrienden bestrooid met 5 foto's per week van haar kind.....daar zitten zelf je beste vrienden niet op te wachten. Als alleenstaand ouder is niemand zou geinteresseerd in je kind als jij...dat lijkt mij ook een eenzaam proces...
Vergist je ook niet dat vrouwen die een kind krijgen zich het 1e jaar na de geboorte zich het meest eenzaam voelen (die met een partner!) Het is echt levensingrijpend en de eerste 10 jaar zul je bij elke stap die je zet moeten denken: waar laat ik mijn kind?
Zelf ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn levensgeluk niet omhoog gaat als ik in mijn eentje een kind ga krijgen. Ik ben ook wat overbezorgd (ben al bang dat de kinderen van collega's later het huis niet uit kunnen...) en wat chaotisch. Ik geniet nu van de vrijheid en dat is stiekem ook veel waard. Tussen de 30 en 35 was ik veel bezig met daten en wilde ik heel graag kinderen, nu is er meer rust en ruimte voor nuance en twijfel.
dinsdag 1 oktober 2024 om 14:44
Hier sluit ik me wel bij aan. Bij ruim 9 jaar pleegmoeder en het is pittig. Ik hou ongelooflijk veel van onze dochter maar het vraagt elke dag veel. En heb altijd veel steun ervaren van ons netwerk. En mijn man doet daarin (bijna) net zoveel als ik. Ik denk niet dat ik haar hetzelfde had kunnen bieden als ik alleen was geweest.Gerbera schreef: ↑01-10-2024 12:57Als ex pleegouder kan ik zeggen dat pleegouder zijn zwaar is, wij hebben 7 pleegkinderen mogen opvangen en geen 1 kind kwam zonder rugzak.
Pleegkinderen opvangen is mooi maar ook zwaar werk, ik zou er niet aan moeten denken dat alleen te moeten doen.
Als je aangeeft dat je onzeker bent;niet aan beginnen!(Dan worden je problemen groter dan je problemen nu)
Ik denk dat je te obsessief op zoek bent op dit moment;naar een partner of een kind.
Het komt of het komt niet, maar je geluk moet er niet vanaf hangen, je moet eerst gelukkig zijn met jezelf.
dinsdag 1 oktober 2024 om 14:56
Oh meid, ik zie in elke pijler nu zo'n beetje topics van jou. Ik zou echt eerst maar eens met een goede therapeut aan jezelf gaan werken, zodat je jezelf wat beter leert kennen, beslissingen leert nemen, en een leven opbouwt dat bij je past. En ja, dat mag ook als single, aseksuele moeder zijn, dat is helemaal prima. Maar voor een beslissing over een kind lijkt het me echt nog te vroeg. Ik heb echt het idee dat jij nog 'in jezelf moet groeien' voordat je toe bent aan zulke grote stappen.
dinsdag 1 oktober 2024 om 16:55
dinsdag 1 oktober 2024 om 17:07
Dus ik schrijf in je andere topic (één van je andere topics) dat je ook kinderen kunt krijgen zonder partner en hoppa, je opent er een topic over.
Je bent duidelijk ontzettend zoekend, (nog) niet in staat om waarover dan ook zelf beslissingen te nemen, gezien het overweldigend aantal topics wat je inmiddels geopend hebt.
Ik zeg: niet doen.
Je bent duidelijk ontzettend zoekend, (nog) niet in staat om waarover dan ook zelf beslissingen te nemen, gezien het overweldigend aantal topics wat je inmiddels geopend hebt.
Ik zeg: niet doen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
