Kinderen
alle pijlers
Kinderwens maar twijfel
woensdag 24 oktober 2007 om 13:55
Hoi allemaal,
MIjn dochter (eind twintig) heeft al sinds haar 18e een stabiele en leuke relatie en is getrouwd. In het begin van haar relatie had ze helemaal geen kinderwens, ze had genoeg aan haar eigen leven en aan haar vriend. De laatste tijd echter begint ze een kinderwens te voelen, die steeds sterker wordt. Haar man heeft die behoefte niet zo, maar ziet een kindje toch wel zitten (hij zou volgens mij overigens een hele lieve vader zijn).
Toch heeft mijn dochter twijfels of ze er wel goed aan doen om een kindje te krijgen. Ze hebben beiden een verantwoordelijke baan; zijzelf is elke dag bijna twee uur onderweg naar haar werk en moet (heel af en toe) een paar dagen naar het buitenland. Ze vraagt zich het volgende af: 1) zullen we wel genoeg energie hebben om al die zaken (werk kind en huishouden) te combineren? Zullen we alleen nog werken en zorgen en helemaal geen tijd meer hebben om te ontspannen? 2) Hoe zal het voor het kindje zijn, om twee werkende ouders te hebben? Zullen we er wel genoeg tijd en zorg aan kunnen besteden? En hoe moet het tijdens de vakanties? Bestaat er vakantieopvang voor bijvoorbeeld kinderen van 6 tot 12?
(Ik woon zelf 300 km van haar af en zal dus niet altijd bij kunnen springen.)
Ook heeft ze stellen wel eens horen zeggen dat ze spijt hadden van het feit dat ze kinderen gekregen hebben. Ze is bang dat haar dat ook overkomt.
Heeft iemand hier ervaring mee? Bijvoorbeeld dat je erg twijfelde of je kinderen zou willen, het dan gedaan hebt (of niet) en er wel of niet spijt van gehad hebt? Alvast bedankt voor alle reacties!
MIjn dochter (eind twintig) heeft al sinds haar 18e een stabiele en leuke relatie en is getrouwd. In het begin van haar relatie had ze helemaal geen kinderwens, ze had genoeg aan haar eigen leven en aan haar vriend. De laatste tijd echter begint ze een kinderwens te voelen, die steeds sterker wordt. Haar man heeft die behoefte niet zo, maar ziet een kindje toch wel zitten (hij zou volgens mij overigens een hele lieve vader zijn).
Toch heeft mijn dochter twijfels of ze er wel goed aan doen om een kindje te krijgen. Ze hebben beiden een verantwoordelijke baan; zijzelf is elke dag bijna twee uur onderweg naar haar werk en moet (heel af en toe) een paar dagen naar het buitenland. Ze vraagt zich het volgende af: 1) zullen we wel genoeg energie hebben om al die zaken (werk kind en huishouden) te combineren? Zullen we alleen nog werken en zorgen en helemaal geen tijd meer hebben om te ontspannen? 2) Hoe zal het voor het kindje zijn, om twee werkende ouders te hebben? Zullen we er wel genoeg tijd en zorg aan kunnen besteden? En hoe moet het tijdens de vakanties? Bestaat er vakantieopvang voor bijvoorbeeld kinderen van 6 tot 12?
(Ik woon zelf 300 km van haar af en zal dus niet altijd bij kunnen springen.)
Ook heeft ze stellen wel eens horen zeggen dat ze spijt hadden van het feit dat ze kinderen gekregen hebben. Ze is bang dat haar dat ook overkomt.
Heeft iemand hier ervaring mee? Bijvoorbeeld dat je erg twijfelde of je kinderen zou willen, het dan gedaan hebt (of niet) en er wel of niet spijt van gehad hebt? Alvast bedankt voor alle reacties!
woensdag 24 oktober 2007 om 14:02
Ik maak hetzelfde door als je dochter....en ik ben al 33 en nog steeds heb ik twijfels. Ik ben 5 maanden gestopt geweest met de pil maar ik ben geestelijk en rationeel nog niet toe aan kids, en misschien wel nooit. Ik ben erg gehecht aan mijn fulltime job en aan mijn vrijheid, een kind zou me hierin op dit moment te veel in beperken. Ik weet nu wat ik heb zeg maar.....Ik ben benieuwd naar de reacties.
woensdag 24 oktober 2007 om 14:08
Hoi Melodie, je reactie geeft me de indruk dat jouw redenen om de twijfelen iets anders zijn, bij mijn dochter zijn het vooral praktische overwegingen en bezorgdheid voor het kindje; ze is niet zo aan haar job gehecht (maar hij is financieel wel 'nodig'). Ze is bang dat het kindje ongelukkig wordt als het buitenhuis opgevangen wordt. En daarnaast is ze bang voor oververmoeidheid bij zichzelf.
woensdag 24 oktober 2007 om 14:15
Ik vind allebei 5 dagen werken, met daarbij veel reistijd en af en toe verblijf in het buitenland geen goede basis om een kind in op te gaan voeden.
Keuzes maken in het leven. Als je een kind wilt, zou ik daar ook wat werktijd voor inleveren. Wij hanteren als regel: onze kinderen gaan niet meer dan 3 dagen per week naar de opvang. (van half 8 tot 5). Ik wil het grootste deel van de opvoeding echt zelf doen. (hier bedoel ik mee: ik en man).
Je kunt er ook voor kiezen om geen kinderen te krijgen. Ik heb geen spijt van mijn kinderen, absoluut niet. We hebben nu twee jongens en hopen op termijn nog een kindje te krijgen. Maar ik kan mensen ook best aanraden om geen kinderen te krijgen: het is een tijdsbesparing, energiebesparing en kostenbesparing.
Keuzes maken in het leven. Als je een kind wilt, zou ik daar ook wat werktijd voor inleveren. Wij hanteren als regel: onze kinderen gaan niet meer dan 3 dagen per week naar de opvang. (van half 8 tot 5). Ik wil het grootste deel van de opvoeding echt zelf doen. (hier bedoel ik mee: ik en man).
Je kunt er ook voor kiezen om geen kinderen te krijgen. Ik heb geen spijt van mijn kinderen, absoluut niet. We hebben nu twee jongens en hopen op termijn nog een kindje te krijgen. Maar ik kan mensen ook best aanraden om geen kinderen te krijgen: het is een tijdsbesparing, energiebesparing en kostenbesparing.
woensdag 24 oktober 2007 om 14:28
Sosofie, mijn dochter vindt ook dat allebei 5 dagen werken geen goede basis is. Maar werktijd inleveren kan bij haar niet zomaar, omdat ze een erg verantwoordelijke baan heeft. Ze moet minimaal 4 dagen werken (en is dat dan ook van plan, als het zover komt). Haar man kan al helemaal niet minder werken, dat staat in zijn contract. Ik moet er wel bijvertellen dat ze niet in Nederland woont, hier in NL is de situatie voor werkende ouders een stuk beter volgens mij. Voor haar wordt de keuze dus: of 4 dagen werken, of helemaal niet werken. Dat laatste is financieel waarschijnlijk niet mogelijk (ook al omdat een voorziening als AOW daar niet bestaat, als je niet werkt heb je dus helemaal geen inkomen na je 65e).
woensdag 24 oktober 2007 om 14:33
k denk wel dat een kind aan veel kan wennen hoor, als het moet dan moet het en daar kunnen ze ook tegen maar het zou niet mijn ideale plaatje zijn omdat het je inderdaad veel energie zal kosten (maar goed in veel buitenlanden doen ouders niks anders dan beide fulltime werken). Als ik daar wat zou kunnen veranderen zou ik dat zeker doen.
Ok nu lees ik alleen dat ze in het buitenland wonen
Daar gaat het vaak zo ja. Ze zou kunnen kijken hoe anderen dat doen? In Nederland heb je kinderopvang tot 12 jaar in de zomervakanties maar ik weet niet waar hun zitten. Is een au pair geen optie voor ze? Hadden wij vroeger ook in het buitenland. We hebben een aantal Nederlandse meiden in huis gehad, was erg leuk vond ik.
Veel in hun banen valt er dus niet te veranderen, ze zouden wel naar hun huis kunnen kijken. Baan en huis is praktisch en valt wel op te lossen/accepteren, de eigen instelling en de relatie ja daar moeten ze zelf aan blijven werken.
Als iemand geen kinderen wil ook goed natuurlijk, maar als je ze eigenlijk wel wil maar je door alleen maar praktische bezwaren laat tegenhouden is de kans wel groot dat je erge spijt krijgt en dat zou erg jammer zijn voor ze!
Ok nu lees ik alleen dat ze in het buitenland wonen
Daar gaat het vaak zo ja. Ze zou kunnen kijken hoe anderen dat doen? In Nederland heb je kinderopvang tot 12 jaar in de zomervakanties maar ik weet niet waar hun zitten. Is een au pair geen optie voor ze? Hadden wij vroeger ook in het buitenland. We hebben een aantal Nederlandse meiden in huis gehad, was erg leuk vond ik.Veel in hun banen valt er dus niet te veranderen, ze zouden wel naar hun huis kunnen kijken. Baan en huis is praktisch en valt wel op te lossen/accepteren, de eigen instelling en de relatie ja daar moeten ze zelf aan blijven werken.
Als iemand geen kinderen wil ook goed natuurlijk, maar als je ze eigenlijk wel wil maar je door alleen maar praktische bezwaren laat tegenhouden is de kans wel groot dat je erge spijt krijgt en dat zou erg jammer zijn voor ze!
woensdag 24 oktober 2007 om 14:47
Hoi Esthral, het is inderdaad zo dat mijn dochter graag een kindje wil, maar zich door de praktische bezwaren laat tegenhouden.
Een au pair zou inderdaad wel een goed idee kunnen zijn, ik zal het doorgeven. Dank je wel. Ze wonen in België, en daar is geen kinderopvang voor kinderen van 6 (of 4?) tot 12 in de vakanties. In ieder geval niet in de streek waar ze wonen. De meeste kinderen worden daar opgevangen door hun grootouders, maar dat kan hier moeilijk, omdat ik zo ver van ze af woon. Hoewel we misschien tijdelijk een huisje zouden kunnen huren bij ze in de buurt, tijdens de zomervakantie. Ik werk zelf nog wel, maar ben freelancer en heb alleen een computer nodig voor mijn werk en internet.
Ik begrijp niet wat je bedoelt met 'naar hun huis kijken', kun je dat even uitleggen?
Een au pair zou inderdaad wel een goed idee kunnen zijn, ik zal het doorgeven. Dank je wel. Ze wonen in België, en daar is geen kinderopvang voor kinderen van 6 (of 4?) tot 12 in de vakanties. In ieder geval niet in de streek waar ze wonen. De meeste kinderen worden daar opgevangen door hun grootouders, maar dat kan hier moeilijk, omdat ik zo ver van ze af woon. Hoewel we misschien tijdelijk een huisje zouden kunnen huren bij ze in de buurt, tijdens de zomervakantie. Ik werk zelf nog wel, maar ben freelancer en heb alleen een computer nodig voor mijn werk en internet.
Ik begrijp niet wat je bedoelt met 'naar hun huis kijken', kun je dat even uitleggen?
woensdag 24 oktober 2007 om 14:49
Even een praktische opmerking: ze reist elke dag twee uur en is niet echt gehecht aan haar baan. Kan ze dan niet beter een andere baan zoeken? Eentje die dichter bij is, die ze wel leuk vindt en waar ze minder dagen kan werken?
Ik heb wel eens vaker topics gezien waarin werd gevraagd of mensen spijt hebben van hun kind(eren) en heb nog nooit gelezen dat ze ze liever niet gehad hadden. Natuurlijk is het soms zwaar om alles te combineren en kom je soms maar weinig aan jezelf of elkaar toe. Maar de cliché is wat dat betreft echt waar: het kind maakt dat allemaal goed!
Ik heb wel eens vaker topics gezien waarin werd gevraagd of mensen spijt hebben van hun kind(eren) en heb nog nooit gelezen dat ze ze liever niet gehad hadden. Natuurlijk is het soms zwaar om alles te combineren en kom je soms maar weinig aan jezelf of elkaar toe. Maar de cliché is wat dat betreft echt waar: het kind maakt dat allemaal goed!
woensdag 24 oktober 2007 om 15:50
Hoi Reiger100. Voor we aan kinderen begonnen heb ik er ook met veel mensen over gesproken. Slechts 1 persoon gaf aan achteraf niet helemaal gelukkig te zijn geweest met het krijgen van haar kinderen. Ze is moeder van 2 jongens (moeilijk opvoedbaar) en kwam er met de opvoeding en kostwinner zin al snel alleen voor te staan. Maar zelfs zij had geen spijt van het krijgen van de kinderen. Ze zou ze voor geen goud willen missen, maar als ze alles vooraf geweten had dan was ze er waarschijnlijk niet aan begonnen. Al vind ik dat toch wat anders dan spijt hebben.
Ik heb ook wat “ouderen” (hahaha) gesproken, werkte toen voor een grote multinational. Ze hadden allemaal een prima baan maar gaven bijna allemaal aan dat ze voor hun gevoel te veel hadden gemist thuis, van hun kinderen en dit nu probeerden in te halen met het genieten van hun kleinkinderen. Toen wist ik wel dat als we kinderen zouden krijgen dat we ons leven zouden gaan aanpassen zodat kinderen erin zouden passen. Zoals ik het verhaal dat je schetst van je dochter nu lees is dat zij aan het bekijken is hoe ze kinderen kan inpassen in haar huidige leven, en dat is volgens mij de verkeerde insteek.
Mijn vrouw is ipv 5 dagen 3 dagen gaan werken en ik heb mijn baan (40uur maar meestal meer per week) en een forse reistijd opgezegd en ben dichterbij 4 dagen keer 9 uur (zonder over te hoeven werken) gaan werken. Financieel was dat al best fors, maar we merkten dat we het ondanks dit toch te druk hadden. Het ging wel, maar de hele week druk buitenshuis betekende dat al het werk in huis (boodschappen, schoonmaken enz) in het weekend moest waardoor we geen tijd hadden om leuke dingen met de kids of elkaar te doen. Mijn vrouw is daarom nog een dag minder gaan werken.
Dat heeft financieel best veel gevolgen gehad. Overigens geen seconde spijt van gehad want we geven onze kids de aandacht die ze nodig hebben, die ze verdienen. Maar mocht het om wat voor reden dan ook niet gaan werken, dan zal ook ik weer een dag minder gaan werken en zullen we dus ons huis moeten verkopen en naar een (kleiner) huurhuis terug moeten. Het zij zo, kinderen krijg je niet vrijblijvend. Je zult ze een stabiele thuisbasis moeten geven en in mijn optiek passen twee (praktisch) fulltime werkende ouders daar niet in.
Ik heb ook wat “ouderen” (hahaha) gesproken, werkte toen voor een grote multinational. Ze hadden allemaal een prima baan maar gaven bijna allemaal aan dat ze voor hun gevoel te veel hadden gemist thuis, van hun kinderen en dit nu probeerden in te halen met het genieten van hun kleinkinderen. Toen wist ik wel dat als we kinderen zouden krijgen dat we ons leven zouden gaan aanpassen zodat kinderen erin zouden passen. Zoals ik het verhaal dat je schetst van je dochter nu lees is dat zij aan het bekijken is hoe ze kinderen kan inpassen in haar huidige leven, en dat is volgens mij de verkeerde insteek.
Mijn vrouw is ipv 5 dagen 3 dagen gaan werken en ik heb mijn baan (40uur maar meestal meer per week) en een forse reistijd opgezegd en ben dichterbij 4 dagen keer 9 uur (zonder over te hoeven werken) gaan werken. Financieel was dat al best fors, maar we merkten dat we het ondanks dit toch te druk hadden. Het ging wel, maar de hele week druk buitenshuis betekende dat al het werk in huis (boodschappen, schoonmaken enz) in het weekend moest waardoor we geen tijd hadden om leuke dingen met de kids of elkaar te doen. Mijn vrouw is daarom nog een dag minder gaan werken.
Dat heeft financieel best veel gevolgen gehad. Overigens geen seconde spijt van gehad want we geven onze kids de aandacht die ze nodig hebben, die ze verdienen. Maar mocht het om wat voor reden dan ook niet gaan werken, dan zal ook ik weer een dag minder gaan werken en zullen we dus ons huis moeten verkopen en naar een (kleiner) huurhuis terug moeten. Het zij zo, kinderen krijg je niet vrijblijvend. Je zult ze een stabiele thuisbasis moeten geven en in mijn optiek passen twee (praktisch) fulltime werkende ouders daar niet in.
woensdag 24 oktober 2007 om 16:11
Dank jullie wel allemaal!
Ik moet wel even verduidelijken dat mijn dochter en haar man maar al te graag parttime zouden werken (bijv. allebei 3/5), maar dat, in tegenstelling tot Nederland, in het buitenland (ook België) de parttime-banen niet voor het oprapen liggen. Bijna niemand werkt er parttime, als je naar de baas stapt en vraagt om parttime te mogen werken, krijg je meestal het deksel op de neus. Waar ze nu werkt, in haar huidige baan, is een parttime van 4/5 wel mogelijk, omdat ze er al een tijdje werkt en intussen dat recht verworven heeft. Als ze zou uitkijken naar een andere baan, zou ze helemaal geen kans maken op een parttime baan. Mensen worden daar altijd fulltime aangenomen, pas na enige tijd kun je een parttime baan vragen (en hopen dat je die krijgt...). Van baan veranderen is dus geen optie, het zal ofwel haar huidige 4/5 baan moeten worden, ofwel helemaal niets. Tenzij ze helemaal onder haar opleidingsniveau gaat werken, misschien... Want voor de minst betaalde baantjes is het wat makkelijker om parttime te werken. Maar dan lijkt het me heel moeilijk om nog een béétje plezier in je werk te hebben, als je zo'n grote stap achteruit moet zetten.
Ik heb hen al aangeraden om naar Nederland te komen, omdat het hier allemaal zoveel gemakkelijker is... Maar dat is natuurlijk een grote stap met veel onzekerheid, dan moeten ze hier allebei opnieuw op zoek naar een baan en weer helemaal onderaan beginnen, waarschijnlijk ook qua opbouw van rechten op vakantiedagen enz. Ik ben zelf vanuit het buitenland naar hier gekomen, en het heeft jaren geduurd voor alle administratieve en praktische problemen in orde gekomen zijn. Voor sommige zaken was zelfs helemaal geen oplossing, ik ben gewoon een heleboel geld (pensioenrechten o.a.) kwijtgeraakt omdat de wetgevingen niet op elkaar afgestemd zijn.
Maar in elk geval bedankt voor het meedenken!
Ik moet wel even verduidelijken dat mijn dochter en haar man maar al te graag parttime zouden werken (bijv. allebei 3/5), maar dat, in tegenstelling tot Nederland, in het buitenland (ook België) de parttime-banen niet voor het oprapen liggen. Bijna niemand werkt er parttime, als je naar de baas stapt en vraagt om parttime te mogen werken, krijg je meestal het deksel op de neus. Waar ze nu werkt, in haar huidige baan, is een parttime van 4/5 wel mogelijk, omdat ze er al een tijdje werkt en intussen dat recht verworven heeft. Als ze zou uitkijken naar een andere baan, zou ze helemaal geen kans maken op een parttime baan. Mensen worden daar altijd fulltime aangenomen, pas na enige tijd kun je een parttime baan vragen (en hopen dat je die krijgt...). Van baan veranderen is dus geen optie, het zal ofwel haar huidige 4/5 baan moeten worden, ofwel helemaal niets. Tenzij ze helemaal onder haar opleidingsniveau gaat werken, misschien... Want voor de minst betaalde baantjes is het wat makkelijker om parttime te werken. Maar dan lijkt het me heel moeilijk om nog een béétje plezier in je werk te hebben, als je zo'n grote stap achteruit moet zetten.
Ik heb hen al aangeraden om naar Nederland te komen, omdat het hier allemaal zoveel gemakkelijker is... Maar dat is natuurlijk een grote stap met veel onzekerheid, dan moeten ze hier allebei opnieuw op zoek naar een baan en weer helemaal onderaan beginnen, waarschijnlijk ook qua opbouw van rechten op vakantiedagen enz. Ik ben zelf vanuit het buitenland naar hier gekomen, en het heeft jaren geduurd voor alle administratieve en praktische problemen in orde gekomen zijn. Voor sommige zaken was zelfs helemaal geen oplossing, ik ben gewoon een heleboel geld (pensioenrechten o.a.) kwijtgeraakt omdat de wetgevingen niet op elkaar afgestemd zijn.
Maar in elk geval bedankt voor het meedenken!
woensdag 24 oktober 2007 om 16:34
Moeilijk hoor, snap wel dat het lastig is in België (al vind ik het raar dat het daar zo slecht geregeld blijkt te zijn). In Nederland mag het zelfs in beginsel niet geweigerd worden wanneer je aanvraagt om minder te gaan werken.
Maar goed, de keus blijft hetzelfde: willen ze hun leven aanpassen zodat er een kind in past? Is het antwoord ja dan kunnen ze vast wel een manier vinden om het te regelen. Is het antwoord nee dan lijkt het me dat je inderdaad doodmoe wordt van het bewaken van de balans tussen je werk en je gezin.
Ik denk eerlijk gezegd dat in hun huidige leven geen plaats is om een kind op te voeden. Een dag werken met een forse reistijd zal zeker als de kinderen jong zijn inhouden dat ze al bijna meteen naar bed gaan als je thuis komt dus dan zie je ze als moeder effectief slechts 3 dagen. Als er een aupair of gastouder is die het kind 4 dagen per week opvoed is de band van het kind met de surrogaat ouder beter dan met de eigen ouders. Al lijkt een aupair of gastouder me inderdaad de beste optie qua kinderopvang, omdat bij reguliere opvang kinderen vaak niet mogen komen als ze ziek zijn, ze gaan niet mee als er een activiteit is op school of als er afgezwommen moet worden enz enz. Dat doet een gastouder/au pair meestal allemaal wel.
Wat me verder opviel is dat de man van je dochter ‘die behoefte niet zo heeft’. Ook hij zal bereid moeten zijn offers te maken. Een kind kost geld, tijd, nachtrust, je sociale leven wordt tijdelijk wat minder actief enz. Is hij bereid dit te doen wanneer hij het alleen maar doet omdat je dochter een kinderwens heeft? Dat is denk ik de belangrijkste vraag nu.
Maar goed, de keus blijft hetzelfde: willen ze hun leven aanpassen zodat er een kind in past? Is het antwoord ja dan kunnen ze vast wel een manier vinden om het te regelen. Is het antwoord nee dan lijkt het me dat je inderdaad doodmoe wordt van het bewaken van de balans tussen je werk en je gezin.
Ik denk eerlijk gezegd dat in hun huidige leven geen plaats is om een kind op te voeden. Een dag werken met een forse reistijd zal zeker als de kinderen jong zijn inhouden dat ze al bijna meteen naar bed gaan als je thuis komt dus dan zie je ze als moeder effectief slechts 3 dagen. Als er een aupair of gastouder is die het kind 4 dagen per week opvoed is de band van het kind met de surrogaat ouder beter dan met de eigen ouders. Al lijkt een aupair of gastouder me inderdaad de beste optie qua kinderopvang, omdat bij reguliere opvang kinderen vaak niet mogen komen als ze ziek zijn, ze gaan niet mee als er een activiteit is op school of als er afgezwommen moet worden enz enz. Dat doet een gastouder/au pair meestal allemaal wel.
Wat me verder opviel is dat de man van je dochter ‘die behoefte niet zo heeft’. Ook hij zal bereid moeten zijn offers te maken. Een kind kost geld, tijd, nachtrust, je sociale leven wordt tijdelijk wat minder actief enz. Is hij bereid dit te doen wanneer hij het alleen maar doet omdat je dochter een kinderwens heeft? Dat is denk ik de belangrijkste vraag nu.
woensdag 24 oktober 2007 om 21:30
Nou dat ze bijvoorbeeld niet alleen naar hun banen kijken maar ook of ze kunnen verhuizen bijvoorbeeld. Maar ja misschien hebben ze al een goed en betaalbaar en groot genoeg huis ook als ze vier dagen gaat werken en er kinderen komen En checken of er een au pair bij past haha.
Ik les nu ook dat de situatie blijft zoals ie is waarschijnlijk met de banen. Ik zou zeker niet op een veel lager niveau gaan werken als ik haar was. Dus dan toch kijken of verhuizen dichter naar hun werk een optie is of werken ze allebei heel ergens anders?
Een schoonmaakster erbij voor het grote werk (au pair is daar in principe niet voor geloof ik? Nou ja kunnen ze uitzoeken), een keer in de twee weken of zo of vaker.
Als al die praktische dingen goed geregeld zijn kunnen ze meer van hun vrije tijd aan hun kind en elkaar besteden dat is erg fijn als je veel werkt. Ik weet niet of ze daar ook een boodschappenbezorgdienst hebben?
En als jullie daar een huisje huren in de zomer is dat ook erg leuk ja.
Trouwens in het buitenland gaan kinderen vaak al behoorlijk vroeg naar school, en is het ook vaak met overblijven en de hele week naar school. Ik weet alleen niet hoe het in Belgie zit, maar wij kregen warm eten tussen de middag en waren er de hele dag (de afstanden waren zo groot dat je echt niet ff naar huis kon om te eten en inderdaad de meesten ouders in andere landen werken allebei fulltime) en de hele week. Het is dus al heel wat dat ze vier dagen zou kunnen werken.
In Nederland heerst er toch een ander soort 'norm' wat veel dingen betreft. Ik ben wel blij dat ik hier redelijk makkelijk parttime kan werken dat wel.
Maar wat ik erg grappig vind, is dat mijn moeder vertelde dat mijn kleine zusje per se ook naar school wilde want tja alle kinderen gingen de hele dag naar school of creche en zij verveelde zich. Terwijl mijn moeder dacht nu kan ik de aandacht aan haar besteden terwijl grote zus op school zit (moeder had dus een au pair terwijl ze zelf niet werkte, vader was wel vaak en erg lang weg voor werk en ze deed veel vrijwilligerswerk). Het is maar net wat kinderen gewend zijn.
Het is voor de ouders zelf alleen wel aanpoten zeker de eerste tijd. Maar als ze er eenmaal in zitten hangt het van hun eigen mentaliteit af of het dan makkelijker gaat allemaal.
En checken of er een au pair bij past haha. Ik les nu ook dat de situatie blijft zoals ie is waarschijnlijk met de banen. Ik zou zeker niet op een veel lager niveau gaan werken als ik haar was. Dus dan toch kijken of verhuizen dichter naar hun werk een optie is of werken ze allebei heel ergens anders?
Een schoonmaakster erbij voor het grote werk (au pair is daar in principe niet voor geloof ik? Nou ja kunnen ze uitzoeken), een keer in de twee weken of zo of vaker.
Als al die praktische dingen goed geregeld zijn kunnen ze meer van hun vrije tijd aan hun kind en elkaar besteden dat is erg fijn als je veel werkt. Ik weet niet of ze daar ook een boodschappenbezorgdienst hebben?
En als jullie daar een huisje huren in de zomer is dat ook erg leuk ja.
Trouwens in het buitenland gaan kinderen vaak al behoorlijk vroeg naar school, en is het ook vaak met overblijven en de hele week naar school. Ik weet alleen niet hoe het in Belgie zit, maar wij kregen warm eten tussen de middag en waren er de hele dag (de afstanden waren zo groot dat je echt niet ff naar huis kon om te eten en inderdaad de meesten ouders in andere landen werken allebei fulltime) en de hele week. Het is dus al heel wat dat ze vier dagen zou kunnen werken.
In Nederland heerst er toch een ander soort 'norm' wat veel dingen betreft. Ik ben wel blij dat ik hier redelijk makkelijk parttime kan werken dat wel.
Maar wat ik erg grappig vind, is dat mijn moeder vertelde dat mijn kleine zusje per se ook naar school wilde want tja alle kinderen gingen de hele dag naar school of creche en zij verveelde zich. Terwijl mijn moeder dacht nu kan ik de aandacht aan haar besteden terwijl grote zus op school zit (moeder had dus een au pair terwijl ze zelf niet werkte, vader was wel vaak en erg lang weg voor werk en ze deed veel vrijwilligerswerk). Het is maar net wat kinderen gewend zijn.
Het is voor de ouders zelf alleen wel aanpoten zeker de eerste tijd. Maar als ze er eenmaal in zitten hangt het van hun eigen mentaliteit af of het dan makkelijker gaat allemaal.
donderdag 25 oktober 2007 om 09:35
Dank jullie wel voor de uitgebreide antwoorden!
@Esthral, verhuizen lost haar verplaatsingsprobleem niet op, omdat ze nu vlakbij het werk van haar man wonen; één van beiden zal dus altijd verplaatsingstijd hebben, en in hun geval zit het zo dat ze in elk geval nooit vlakbij haar werk kunnen wonen (in het centrum van de hoofdstad, echt onbetaalbaar, veel lawaai en verkeer en ongezond voor een kind om daar te wonen). Bovendien wonen ze nu vlakbij een crèche. Het huis waar ze nu wonen is zeker ook betaalbaar als ze 4 dagen gaat werken.
In Nederland heersen inderdaad andere normen over kinderen en werken, hoewel de overheid de moeders nu aan het werk wil krijgen. De overheid lijkt er dus anders over te denken dan de bevolking.
Ik heb zelf geen idee of het voor een kind niet goed is als beide ouders fulltime werken. Bijna alle jongeren in Belgie hebben fulltime werkende ouders, ik vraag me af of ze dus meer psychische problemen hebben dan Nederlandse?
Het blijft een moeilijke kwestie.
@Esthral, verhuizen lost haar verplaatsingsprobleem niet op, omdat ze nu vlakbij het werk van haar man wonen; één van beiden zal dus altijd verplaatsingstijd hebben, en in hun geval zit het zo dat ze in elk geval nooit vlakbij haar werk kunnen wonen (in het centrum van de hoofdstad, echt onbetaalbaar, veel lawaai en verkeer en ongezond voor een kind om daar te wonen). Bovendien wonen ze nu vlakbij een crèche. Het huis waar ze nu wonen is zeker ook betaalbaar als ze 4 dagen gaat werken.
In Nederland heersen inderdaad andere normen over kinderen en werken, hoewel de overheid de moeders nu aan het werk wil krijgen. De overheid lijkt er dus anders over te denken dan de bevolking.
Ik heb zelf geen idee of het voor een kind niet goed is als beide ouders fulltime werken. Bijna alle jongeren in Belgie hebben fulltime werkende ouders, ik vraag me af of ze dus meer psychische problemen hebben dan Nederlandse?
Het blijft een moeilijke kwestie.
donderdag 25 oktober 2007 om 12:28
Ah ok met dat huis. Nou dat is toch ook wel mooi, zij gaat vier dagen werken en de andere dagen is hij in ieder geval op tijd thuis. Zo wordt het toch wel aardig verdeeld.
Nou nee ik denk niet dat al die kinderen van twee (bijna) fulltime werkende ouders nou meer problemen hebben. Kijk dat het voor iedereen meestal wel leuker is om elkaar meer te zien ja dat denk ik wel. Maar psychische problemen, ik denk het niet. Nederland is echt een enorme uitzondering hoor. Wel heel leuk dat het hier allemaal wel kan maar of het nu echt nodig is dat denk ik niet. Hangt er wél vanaf dus hoe je alles eromheen regelt en hoe je er zelf in staat.
Nou nee ik denk niet dat al die kinderen van twee (bijna) fulltime werkende ouders nou meer problemen hebben. Kijk dat het voor iedereen meestal wel leuker is om elkaar meer te zien ja dat denk ik wel. Maar psychische problemen, ik denk het niet. Nederland is echt een enorme uitzondering hoor. Wel heel leuk dat het hier allemaal wel kan maar of het nu echt nodig is dat denk ik niet. Hangt er wél vanaf dus hoe je alles eromheen regelt en hoe je er zelf in staat.
donderdag 25 oktober 2007 om 16:05
Ik verbaas me er echt erg over dat je schrijft dat het in Belgie slecht geregeld is. Een vriendin van mij woond er ook en het is zo dat je al sje zwanger bent een bepaald bedrag krijgt om babyspullen te kunnen kopen, zelfs de kinderbijslag is er hoger en als thuisblijf moeder krijg je ook nog eens geld. Ik vind het dan ook vreemd dat er verder niks goed geregeld is voor kinderen daar.
Volgens mij is er altijd wel een oplossing voor een probleem als je het echt wilt tenminste.
Persoonlijk vind ik niet dat je een kind moet krijgen als je beiden 5 dagen werkt. Ikzelf (26) werk 3 dagen (20 uur) en mijn man 5. Mijn moeder past 1 dag op en onze jongste gaat 2 dagen naar het KDV. Onze oudste gaat naar school en kan ik elke dag uit school halen hij hoeft alleen 2 dagen in de week over te blijven. In de vakanties gaat hij ook 2 dagen naar de opvang. Natuurlijk is het druk, werken, huishouden en kinderen maar ik moet wel zeggen dat nu ze wat ouder worden ik ook weer meer tijd voor mijzelf krijg. Je kan even snel een avond we dat moet je plannen maar dat doen we geregeld en i kmoet zeggen dat ik het hierdoor juist meer waardeer. Ik zou ze voor geen goud willen missen, sterker nog....we willen er graag nog een kindje bij!
Volgens mij is er altijd wel een oplossing voor een probleem als je het echt wilt tenminste.
Persoonlijk vind ik niet dat je een kind moet krijgen als je beiden 5 dagen werkt. Ikzelf (26) werk 3 dagen (20 uur) en mijn man 5. Mijn moeder past 1 dag op en onze jongste gaat 2 dagen naar het KDV. Onze oudste gaat naar school en kan ik elke dag uit school halen hij hoeft alleen 2 dagen in de week over te blijven. In de vakanties gaat hij ook 2 dagen naar de opvang. Natuurlijk is het druk, werken, huishouden en kinderen maar ik moet wel zeggen dat nu ze wat ouder worden ik ook weer meer tijd voor mijzelf krijg. Je kan even snel een avond we dat moet je plannen maar dat doen we geregeld en i kmoet zeggen dat ik het hierdoor juist meer waardeer. Ik zou ze voor geen goud willen missen, sterker nog....we willen er graag nog een kindje bij!
zondag 28 oktober 2007 om 20:36
Bedankt voor de reacties, Esther en Esthrall.
@Esther: ik schreef niet dat alles rondom kinderen in Belgie slecht geregeld is (je krijgt er inderdaad meer kinderbijslag), alleen het parttime werken is er helemaal niet zo makkelijk te regelen als in Nederland. Fijn voor jou dat je zelf (in Nederland) wel parttime kunt werken.
@Esther: ik schreef niet dat alles rondom kinderen in Belgie slecht geregeld is (je krijgt er inderdaad meer kinderbijslag), alleen het parttime werken is er helemaal niet zo makkelijk te regelen als in Nederland. Fijn voor jou dat je zelf (in Nederland) wel parttime kunt werken.
zondag 28 oktober 2007 om 23:17
Practische problemen / zaken lossen zich op als zij en haar man het graag willen.
Wanneer is het dan wel de goede tijd?
Ik dacht dat ik geen kinderen wilde en mijn man ook niet. We veranderden van gedachten, maar toen was mijn eerste reactie ook: hoe moet dat dan met onze banen en ons te kleine huis? Ik zag ook allemaal practische bezwaren..
Ik werk nog steeds full time (36 uur, maar wel 4 dagen en ik woon dicht bij mijn werk) en mijn man werkt parttime (5 middagen)
Onze zoon van 2 gaat 3 middagen naar de opvang en 1 dag bij oma en 1 dag bij mij.
Onze huisvesting blijkt allemaal ook te passen met wat improviseren.
Dat moeten we nu nog meer doen, want ik ben nu zwanger van een tweeling!
Op de valreep want ik ben al 40 en we wilden met het proberen voor een tweede al bijna stoppen....
Kortom, als ze het willen zijn er voor alle praktische zaken oplossingen, en dan zou ik er niet mee wachten tot in hun ogen de situatie ideaal is, want wie weet duurt het een tijdje voor ze zwanger wordt...
Die biologische klok is niet fijn als die keihard tikt, zoals bij ons, maar wij hadden dus geluk, ik ken ook iemand bij wie het dus gewoon niet lukte en wel graag kinderen had gewild.
Wanneer is het dan wel de goede tijd?
Ik dacht dat ik geen kinderen wilde en mijn man ook niet. We veranderden van gedachten, maar toen was mijn eerste reactie ook: hoe moet dat dan met onze banen en ons te kleine huis? Ik zag ook allemaal practische bezwaren..
Ik werk nog steeds full time (36 uur, maar wel 4 dagen en ik woon dicht bij mijn werk) en mijn man werkt parttime (5 middagen)
Onze zoon van 2 gaat 3 middagen naar de opvang en 1 dag bij oma en 1 dag bij mij.
Onze huisvesting blijkt allemaal ook te passen met wat improviseren.
Dat moeten we nu nog meer doen, want ik ben nu zwanger van een tweeling!
Op de valreep want ik ben al 40 en we wilden met het proberen voor een tweede al bijna stoppen....
Kortom, als ze het willen zijn er voor alle praktische zaken oplossingen, en dan zou ik er niet mee wachten tot in hun ogen de situatie ideaal is, want wie weet duurt het een tijdje voor ze zwanger wordt...
Die biologische klok is niet fijn als die keihard tikt, zoals bij ons, maar wij hadden dus geluk, ik ken ook iemand bij wie het dus gewoon niet lukte en wel graag kinderen had gewild.
maandag 29 oktober 2007 om 08:28
maandag 29 oktober 2007 om 12:33
Ik vind het vaak nogal makkelijk geroepen, dat 'bij twijfel doen'. We hebben het hier toch niet over de aanschaf van een pakje boter of het al dan niet opeten van een chocoladeletter? Het gaat hier om het leven van een kind. Natuurlijk kunnen voor veel praktische zaken wel oplossingen te vinden zijn, maar het lijkt me zeer verstandig om eerst maar eens te zien óf en hóe dat dan geregeld gaat worden, zeker te weten dat je zo'n kind ruimte, aandacht en al het nodige kunt bieden, voordat je zo makkelijk roept dat je het 'gewoon' moet doen als je twijfelt. Want ja, wie weet krijg je er wel spijt van later, dat je niet in de situatie hebt gezeten om een kind groot te brengen. Maar om heel eerlijk te zijn vind ik het al dan niet spijt krijgen van een eventuele moeder minder belangrijk dan het al dan niet goed en gelukkig opgroeien van een kind.
Dat zou dus, in mijn ogen, niet het overheersende argument moeten zijn.
Goed, dat gezegd hebbende: Reiger, ik denk ook dat als je echt wilt er heel veel dingen te regelen zijn. Maar inderdaad, het is wel een kwestie van keuzes maken en goed nadenken over wat je wilt. Er zijn genoeg mensen die volkomen gelukkig zijn met een fulltime baan én kinderen. Er zijn er ook die daar hopeloos gestresst en ongelukkig van worden. Dat zal ze dus zelf moeten bepalen. En als ze dan besluit dat ze dat niet wil, in de huidige situatie een kind opvoeden, dan wordt het dus een kwestie van rekenen en organiseren. Je noemt allemaal dingen die moeilijk te regelen zijn (andere baan, verhuizen naar Nederland, minder werken), maar hebben ze al die dingen al echt onderzocht?
Nogmaals: Ook ik denk dat voor de meeste dingen uiteindelijk wel oplossingen te vinden zijn. Alleen ben ik er wel voor om die oplossingen te zoeken vóór je de beslissing neemt aan kinderen te beginnen en niet het erop aan te laten komen. Een kind lijkt me toch wel wat meer waard dan dat.
Dat zou dus, in mijn ogen, niet het overheersende argument moeten zijn.
Goed, dat gezegd hebbende: Reiger, ik denk ook dat als je echt wilt er heel veel dingen te regelen zijn. Maar inderdaad, het is wel een kwestie van keuzes maken en goed nadenken over wat je wilt. Er zijn genoeg mensen die volkomen gelukkig zijn met een fulltime baan én kinderen. Er zijn er ook die daar hopeloos gestresst en ongelukkig van worden. Dat zal ze dus zelf moeten bepalen. En als ze dan besluit dat ze dat niet wil, in de huidige situatie een kind opvoeden, dan wordt het dus een kwestie van rekenen en organiseren. Je noemt allemaal dingen die moeilijk te regelen zijn (andere baan, verhuizen naar Nederland, minder werken), maar hebben ze al die dingen al echt onderzocht?
Nogmaals: Ook ik denk dat voor de meeste dingen uiteindelijk wel oplossingen te vinden zijn. Alleen ben ik er wel voor om die oplossingen te zoeken vóór je de beslissing neemt aan kinderen te beginnen en niet het erop aan te laten komen. Een kind lijkt me toch wel wat meer waard dan dat.
