Kinderen
alle pijlers
Mama zijn wat onderschat...
donderdag 10 april 2008 om 16:26
Ik ben mama van een zoontje van inmiddels 8 maanden. Een schat van een kind, maar geen gemakkelijke baby.
Hij slaapt al sinds de geboorte heel slecht en weing...en dat eist natuurlijk zijn tol op den duur!!
Hij heeft momenteel al 7 tandjes , 3 onderaan en 4 bovenaan....
en ja tandjes krijgen brengt lastig zijn met zich mee...
maar zijn het geen tandjes, dan is hij verkouden, dan weer ziek...altijd iets....nu al 3 weken wordt hij constant wakker snachts, deze nacht tot 10-12 keer ...ik zit er eigenlijk totaal door....ik heb een drukke en veeleisende job waar ik me niet kan veroorloven om minder geconcentreert te zijn duss....
ik denk soms dat ik het helemaal niet goed doe, of ik het helemaal niet aankan....ik heb het echt onderschat.
heeft iemand dat ook al eens gevoeld? of ben ik een eenzaat....
Hij slaapt al sinds de geboorte heel slecht en weing...en dat eist natuurlijk zijn tol op den duur!!
Hij heeft momenteel al 7 tandjes , 3 onderaan en 4 bovenaan....
en ja tandjes krijgen brengt lastig zijn met zich mee...
maar zijn het geen tandjes, dan is hij verkouden, dan weer ziek...altijd iets....nu al 3 weken wordt hij constant wakker snachts, deze nacht tot 10-12 keer ...ik zit er eigenlijk totaal door....ik heb een drukke en veeleisende job waar ik me niet kan veroorloven om minder geconcentreert te zijn duss....
ik denk soms dat ik het helemaal niet goed doe, of ik het helemaal niet aankan....ik heb het echt onderschat.
heeft iemand dat ook al eens gevoeld? of ben ik een eenzaat....
donderdag 10 april 2008 om 16:35
donderdag 10 april 2008 om 17:07
Lieve Thieken, denk alsjeblieft niet dat het aan jou ligt! Je hebt het als ik zo lees gewoon niet makkelijk! En zo weinig slapen maakt je kapot! Ik weet hoe je je voelt ik heb het twee keer meegemaakt. Bij mijn tweede kindje alleen het slechte slapen bij de eerste ook de rest wat jij beschrijft ook.
Ik sluit me volledig aan bij Missmara: het wordt alleen maar beter! Vraag inderdaad hulp. Je kunt dit niet alleen en je hebt gewoon erg veel pech dat je kindje zo slecht slaapt,
Veel sterkte!!!!!!
Ik sluit me volledig aan bij Missmara: het wordt alleen maar beter! Vraag inderdaad hulp. Je kunt dit niet alleen en je hebt gewoon erg veel pech dat je kindje zo slecht slaapt,
Veel sterkte!!!!!!
donderdag 10 april 2008 om 17:27
Ja het is not done om te zeggen maar je bent echt niet de enige!
Ik vond het eerste jaar ook lood en loodzwaar en mijn zoontje sliep wel al na 8 weken door.
Moeder worden is gewoon een heel indrukwekkend iets en daar komt bij dat slaaptekort een van de ergste dingen is die je kunt hebben. Je weerstand, je humeur, je hormonen, ALLES raakt ervan in de war.
Het wordt echt makkelijker naarmate ze ouder worden.
Die van mij is alweer bijna 4 en nr 2 is onderweg (dus alle ellende vergeet je ook weer, hoe moeilijk dat ook is om je nu voor te stellen).
Het is jammer dat het zo'n taboe is om erover te praten, want weten dat je bij lange na niet de enige is, is al een pleister op de wond.
Het is zaak om uit de viceuze cirkel te stappen, zodat je de kar nog kan trekken. Dus schakel hulptroepen in. Laat iemand oppassen, neem een dag of een paar dagen vrij en ben de kleine uk wel gewoon naar de opvang.
Ik vond het eerste jaar ook lood en loodzwaar en mijn zoontje sliep wel al na 8 weken door.
Moeder worden is gewoon een heel indrukwekkend iets en daar komt bij dat slaaptekort een van de ergste dingen is die je kunt hebben. Je weerstand, je humeur, je hormonen, ALLES raakt ervan in de war.
Het wordt echt makkelijker naarmate ze ouder worden.
Die van mij is alweer bijna 4 en nr 2 is onderweg (dus alle ellende vergeet je ook weer, hoe moeilijk dat ook is om je nu voor te stellen).
Het is jammer dat het zo'n taboe is om erover te praten, want weten dat je bij lange na niet de enige is, is al een pleister op de wond.
Het is zaak om uit de viceuze cirkel te stappen, zodat je de kar nog kan trekken. Dus schakel hulptroepen in. Laat iemand oppassen, neem een dag of een paar dagen vrij en ben de kleine uk wel gewoon naar de opvang.
donderdag 10 april 2008 om 17:45
Nog iets Thieken: mijn zoon heeft ook gruwelijk veel gehuild, en een collega zei toen al: dat is vast zo'n slim kind dat gefrustreerd is dat hij zo afhankelijk is van anderen. Als hij kan lopen en praten knapt-ie vast op. En ja hoor! het is nu (4 jaar) het makkelijkste en liefste kind wat je je maar voor kunt stellen. Hij geniet enorm van alles zelf doen, problemen kunnen benoemen etc. Dus misschien helpt het je om te denken dat je kind het tijdelijk moeilijk heeft met baby-zijn, en jullie allebei straks in rustiger vaarwater komen.
donderdag 10 april 2008 om 17:54
Hoi Thieken,
Hier nog eentje die het lang niet makkelijk vond het eerste jaar. Nog niet eens zozeer omdat ze nou zoveel huilde ofzo, maar ook gewoon omdat zo n kind (zeer gewensd en al) je hele leven op zn kop zet. Het pikt je vrijheid in en de verantwoordelijkheid die je ineens hebt kan erg zwaar voelen. Dat had ik tenminste. Ik vond het erg pittig.
Nog steeds is het een uitdaging om kinderen te hebben, maar je merkt gewoon dat je het na een tijdje wat beter onder controle hebt, zeker als je wat meer slaap krijgt.
Sterkte meid, en gewoon lekker van je afkletsen, dat helpt ook altijd al een beetje.
Hier nog eentje die het lang niet makkelijk vond het eerste jaar. Nog niet eens zozeer omdat ze nou zoveel huilde ofzo, maar ook gewoon omdat zo n kind (zeer gewensd en al) je hele leven op zn kop zet. Het pikt je vrijheid in en de verantwoordelijkheid die je ineens hebt kan erg zwaar voelen. Dat had ik tenminste. Ik vond het erg pittig.
Nog steeds is het een uitdaging om kinderen te hebben, maar je merkt gewoon dat je het na een tijdje wat beter onder controle hebt, zeker als je wat meer slaap krijgt.
Sterkte meid, en gewoon lekker van je afkletsen, dat helpt ook altijd al een beetje.
donderdag 10 april 2008 om 18:11
Hoi Thieken,
Die roze wolk is er niet voor iedereen. Het eerste jaar kan heel zwaar zijn, zeker als je een kindje hebt dat veel aandacht nodig heeft. Weet je wat mij vaak op de been hield? Het idee dat het allemaal maar tijdelijk is. Het gaat op een gegeven moment allemaal zo snel. Mijn kinderen zijn nu 17 en 11. Naarmate ze ouder werden, vond ik het allemaal een stuk gemakkelijker worden. Wat ik het moeilijkste vond aan de babyperiode was dat ze het nog niet konden zeggen als ze ergens last van hadden. Je moest maar raden wat ze met hun huiltjes bedoelden. Ik vond bij mijn beide kinderen het eerste jaar het moeilijkst. Ik heb ze in die periode af en toe een keer bij oma gebracht zodat ik zelf ook even kon bijtanken en dat was echt heel prettig. Weet je, als je een keer goed bijgeslapen hebt, kun je er weer even tegen. Wat ook belangrijk is om ook dingen voor jezelf te blijven doen. Er werd al de suggestie gegeven om de baby een keer bij vrienden/kennissen/familie een dagje te brengen en dan lekker tijd voor jezelf nemen. Je bent echt geen slechte moeder als je ook eens goed voor jezelf wilt zorgen, in tegendeel zelfs. Een baby is het best gebaat bij een moeder die ook ontspannen is.
Sterkte hoor en praat het gewoon allemaal van je af.
Die roze wolk is er niet voor iedereen. Het eerste jaar kan heel zwaar zijn, zeker als je een kindje hebt dat veel aandacht nodig heeft. Weet je wat mij vaak op de been hield? Het idee dat het allemaal maar tijdelijk is. Het gaat op een gegeven moment allemaal zo snel. Mijn kinderen zijn nu 17 en 11. Naarmate ze ouder werden, vond ik het allemaal een stuk gemakkelijker worden. Wat ik het moeilijkste vond aan de babyperiode was dat ze het nog niet konden zeggen als ze ergens last van hadden. Je moest maar raden wat ze met hun huiltjes bedoelden. Ik vond bij mijn beide kinderen het eerste jaar het moeilijkst. Ik heb ze in die periode af en toe een keer bij oma gebracht zodat ik zelf ook even kon bijtanken en dat was echt heel prettig. Weet je, als je een keer goed bijgeslapen hebt, kun je er weer even tegen. Wat ook belangrijk is om ook dingen voor jezelf te blijven doen. Er werd al de suggestie gegeven om de baby een keer bij vrienden/kennissen/familie een dagje te brengen en dan lekker tijd voor jezelf nemen. Je bent echt geen slechte moeder als je ook eens goed voor jezelf wilt zorgen, in tegendeel zelfs. Een baby is het best gebaat bij een moeder die ook ontspannen is.
Sterkte hoor en praat het gewoon allemaal van je af.
donderdag 10 april 2008 om 18:29
Hoi Thieken. Ik zit er ook (nog) middenin. Mijn dochtertje is zeven maanden. En man ik vind het soms (eigenlijk: vaak) ook zwaar. Ik heb echt zoveel bewondering gekregen voor alle mama's op de wereld. Ik werk daarnaast ook en ik vind het best een gedoe, zo alles bij elkaar. Natuurlijk hou ik ook zielsveel van haar en is ze meestal een schatje. Maar mijn dochter slaapt amper overdag. Dat is al vanaf het begin. En dat betekent super weinig tijd voor mezelf. Ze kan zich best goed alleen vermaken maar natuurlijk niet uren achter elkaar. En dat hoeft ook niet, ik vind het leuk om met haar te spelen. Maar ik ben echt heel veel vrijheid kwijt. Ik herken dan ook veel in jouw stukje, namelijk dat ik het van te voren een soort van had onderschat of zo. Of dat ik het niet goed doe. Vandaag was ze nogal huilerig, we hebben gewandeld, ze heeft lekker gegeten maar toch voelt het dan de hele dag als een soort gestress of zo. Ik ben dan ook blij om de stukjes van anderen te lezen, dat het beter wordt.
donderdag 10 april 2008 om 19:05
Ik herinner me dat een vriendin van mij een baby kreeg. Mijn eigen dochter was toen bijna 4. Mijn vriendin belde me op een gegeven moment op toen de baby een maand of 2-3 was. Ze was helemaal op en zat er doorheen. Ze had zo de behoefte om even tegen iemand te praten en ze schaamde zich zo dat het helaas geen rozegeur en manenschijn was allemaal. Ik heb haar toen laten praten en deed de suggestie dat ik langs wilde komen, dat ze even iets voor zichzelf kon gaan doen, terwijl ik dan even op de baby zou passen. Ik zei toen ook tegen haar dat het echt allemaal beter werd als het kindje wat ouder was. Alleen al door met mij te praten voelde ze zich opgelucht. Want anderen vertelden haar namelijk steeds dat ze maar blij moest zijn met een lief mooi kindje. Terwijl zij zich helemaal niet blij voelde. Maar het is inderdaad vaak een taboe om dat soort gevoelens toe te geven. Terwijl ik denk dat er best veel moeders zullen zijn die dat ook zo ervaren. Omdat mijn vriendin het van mij wist, kon ze er ook gemakkelijker tegen mij over praten.
donderdag 10 april 2008 om 22:52
Misschien mosterd, maar ik zou gewoon (ik weet niet of je hem nog gebruikt hoor) lekker snachts de babyphone uit zetten. 10 tot 12 keer per nacht wakker worden is echt te gek. Vaak is het toch zo dat baby's als ze snachts wakker worden gaan huilen, maar 9 van de 10 is de reden hiervan, om zichzelf weer in slaap te huilen. Niks aan de hand dus. Als er echt wat aan de hand is hoor je dat echt wel hoor. Verder helaas geen tips voor wat betreft het ziek zijn, alhoewel ik verkouden niet echt ziek zijn vind. Voorderest veel sterkte toegewenst.
en dan wil je niet weten hoe papa zijn onderschat wordt.
vrijdag 11 april 2008 om 09:11
He Thieken,
Ik ken je gevoel... Bij ons was het hele eerste jaar best wel zwaar. Zoon sliep nooit door echt van alles geprobeerd. En overdag sliep hij ook wanneer het hem uitkwam. Hij is nu 17 maanden en slaapt sinds 2 weken door, we komen eindelijk bij. En het rare is al die gebroken nachten zijn we bijna weer vergeten... We deden het veel samen en af en toe ging hij een nachtje naar opa en oma... Na een maand of 9 probeerde ik hem 's morgens wakker te houden zodat hij rond 12 uur zijn bed in ging en dan sliep hij ook wel. En dat gaat nog steeds goed... En 's morgens ga ik altijd met hem naar buiten ongeacht het weer... Ik pas me dus aan aan hem. Ik werk 4 om 3 dagen, hij gaat wel 3 dagen naar het kdv (vriend is ook 1 dag thuis) dus ook op mijn vrije vrijdag, vandaag dus... Soms heb ik daar nog weleens moeite mee maar ik geniet er toch ook wel van, zo'n dagje thuis zonder hem...
Ik kon soms ook best wel klagen dat ik het zo zwaar vond maar nu probeer ik te kijken naar wat hij kan en probeer ik er altijd een leuke dag van te maken en ik moet zeggen elke dag met hem geniet ik...
Ik ken je gevoel... Bij ons was het hele eerste jaar best wel zwaar. Zoon sliep nooit door echt van alles geprobeerd. En overdag sliep hij ook wanneer het hem uitkwam. Hij is nu 17 maanden en slaapt sinds 2 weken door, we komen eindelijk bij. En het rare is al die gebroken nachten zijn we bijna weer vergeten... We deden het veel samen en af en toe ging hij een nachtje naar opa en oma... Na een maand of 9 probeerde ik hem 's morgens wakker te houden zodat hij rond 12 uur zijn bed in ging en dan sliep hij ook wel. En dat gaat nog steeds goed... En 's morgens ga ik altijd met hem naar buiten ongeacht het weer... Ik pas me dus aan aan hem. Ik werk 4 om 3 dagen, hij gaat wel 3 dagen naar het kdv (vriend is ook 1 dag thuis) dus ook op mijn vrije vrijdag, vandaag dus... Soms heb ik daar nog weleens moeite mee maar ik geniet er toch ook wel van, zo'n dagje thuis zonder hem...
Ik kon soms ook best wel klagen dat ik het zo zwaar vond maar nu probeer ik te kijken naar wat hij kan en probeer ik er altijd een leuke dag van te maken en ik moet zeggen elke dag met hem geniet ik...
vrijdag 11 april 2008 om 09:22
Pfff het is inderdaad ook zwaar, zeker als ik jouw verhaal lees. Zoon was in begin ook slechte slaper en werd uiteindelijk prima slaper. Zoon was ook vaak ziek (half jaar lang om de 2 weken ziek) En wij zijn uiteindelijk bij een osteopaat beland die ook de kineseologische kant bekeek. (oei schrijf je dat zo...?) en het bleek dat zoon erg heftig reageerde op alle suikers waardoor zijn weerstand nihil was. Dus suikervrij en warempel, sindsdien was hij vrijwel niet meer ziek! En nu eet hij zelfs weer suikers, hetzij met mate! Wie weet is het de moeite waard om eens te proberen... Succes ermee!
maandag 14 april 2008 om 11:52
Hey mensen!
Bedankt voor jullie reacties....het is een troost voor me om te lezen dat ik helemaal niet zo abnormaal ben als ik soms wel denk....hieruit kan ik opmaken dat heel wat mama's het zwaar hebben of gehad hebben maar dat er beterschap op komst is!
En wat ik er ook uit opmaak is dat het zo bij velen is maar dat er niet zoveel zijn die het durven toegeven!
Ik ga zeker wat meer proberen te kalmeren, proberen te rusten als ik kan...
Bedankt voor jullie steun!!
Bedankt voor jullie reacties....het is een troost voor me om te lezen dat ik helemaal niet zo abnormaal ben als ik soms wel denk....hieruit kan ik opmaken dat heel wat mama's het zwaar hebben of gehad hebben maar dat er beterschap op komst is!
En wat ik er ook uit opmaak is dat het zo bij velen is maar dat er niet zoveel zijn die het durven toegeven!
Ik ga zeker wat meer proberen te kalmeren, proberen te rusten als ik kan...
Bedankt voor jullie steun!!
maandag 14 april 2008 om 12:16
haaaaaai,
Ook hiervandaan nog een woordje van steun (hoop ik) ....
Heel herkenbaar je verhaal. Ik heb een dochtertje van anderhalf en een zoontje van nu 6 weken.....drukdrukdruk......
Dochterlief sliep met 6 weken lekker door, maar was wel vaak ziek. Zat en zit 2 dagen per week op de kinderopvang en dat is echt een bron van virussen! Als je kind daar vatbaar voor is dan heb je dus echt wel een probleem....
Ze had met 1 jaar haar volledige gebit al dus je kan wel nagaan hoe dat is gegaan, toen ze 4 maanden was kreeg ze 7!!! tanden tegelijk......
Wij kwamen erachter dat onze dochter slecht reageerde op het zwembadwater van het babyzwemmen, elke week als ze was geweest dan kreeg ze weer een oorontsteking. Kon ze weer 2 weken niet zwemmen, dan gingen we weer en ja hoor, wederom een oorontsteking. Ook wij hebben de huisartsenpost regelmatig gezien. Totdat we zo slim waren om haar van zwemmen af te halen, dan maar niet meer babyzwemmen....
De grootste ellende was over...hoera!
Zoonlief van nu 6 weken komt elke nacht nog straks om de drie uur. Mijn man en ik verdelen het eerlijk, maar hebben dus allebei slaapgebrek. Vannacht was ik zo moe dat ik gewoon niet wakker werd van hem en manlief er 2x is uitgeweest, schaam schaam....
Dochter begint nu te peuterpuberen dus die heb ik net gefrustreerd omdat ze alweer geen boterham wilde eten in haar bed gegooit.......(grommm)
En tot overmaat van ramp loopt hier in huis ook nog een ECHTE puber rond, zij is 15 en vreeeeeeeeeeselijk op t moment. (grote mond, brutaal, slordig, vies op zichzelf enzenz....)
Maar: Je krijgt er zooooooooooooooooveeeeeeeeeeeeeel voor terug!!! (zeggen ze toch altijd???)
Elke leeftijd heeft zijn charmes maar ook de moeilijke kanten.
Verwen jezelf dus af en toe, voel je niet schuldig als je je kind naar de opvang brengt en zelf lekker de stad ingaat of een dagje sauna pakt.
Ik ben nu nog met verlof, mijn zoontje is dus gewoon thuis, maar dochterlief gaat gewoon 2 dagen per week naar de opvang, goed voor haar want ze raakt het niet ontwent en goed voor mij want ik heb t dan iets rustiger.
En as donderdag ga ik de hele dag met een vriendin naar de sauna en blijft papa bij zijn 2 kids!
Over 2 weken gaan we samen een weekendje weg, 2 nachtjes en dan gaan de 2 kleintjes naar opa en oma die zich daar geweldig op verheugen (haha, wacht maar tot kleinzoon midden in de nacht zijn fles opeist!) en puber blijft voor t eerst op eigen verzoek alleen thuis.
Ook hiervandaan nog een woordje van steun (hoop ik) ....
Heel herkenbaar je verhaal. Ik heb een dochtertje van anderhalf en een zoontje van nu 6 weken.....drukdrukdruk......
Dochterlief sliep met 6 weken lekker door, maar was wel vaak ziek. Zat en zit 2 dagen per week op de kinderopvang en dat is echt een bron van virussen! Als je kind daar vatbaar voor is dan heb je dus echt wel een probleem....
Ze had met 1 jaar haar volledige gebit al dus je kan wel nagaan hoe dat is gegaan, toen ze 4 maanden was kreeg ze 7!!! tanden tegelijk......
Wij kwamen erachter dat onze dochter slecht reageerde op het zwembadwater van het babyzwemmen, elke week als ze was geweest dan kreeg ze weer een oorontsteking. Kon ze weer 2 weken niet zwemmen, dan gingen we weer en ja hoor, wederom een oorontsteking. Ook wij hebben de huisartsenpost regelmatig gezien. Totdat we zo slim waren om haar van zwemmen af te halen, dan maar niet meer babyzwemmen....
De grootste ellende was over...hoera!
Zoonlief van nu 6 weken komt elke nacht nog straks om de drie uur. Mijn man en ik verdelen het eerlijk, maar hebben dus allebei slaapgebrek. Vannacht was ik zo moe dat ik gewoon niet wakker werd van hem en manlief er 2x is uitgeweest, schaam schaam....
Dochter begint nu te peuterpuberen dus die heb ik net gefrustreerd omdat ze alweer geen boterham wilde eten in haar bed gegooit.......(grommm)
En tot overmaat van ramp loopt hier in huis ook nog een ECHTE puber rond, zij is 15 en vreeeeeeeeeeselijk op t moment. (grote mond, brutaal, slordig, vies op zichzelf enzenz....)
Maar: Je krijgt er zooooooooooooooooveeeeeeeeeeeeeel voor terug!!! (zeggen ze toch altijd???)
Elke leeftijd heeft zijn charmes maar ook de moeilijke kanten.
Verwen jezelf dus af en toe, voel je niet schuldig als je je kind naar de opvang brengt en zelf lekker de stad ingaat of een dagje sauna pakt.
Ik ben nu nog met verlof, mijn zoontje is dus gewoon thuis, maar dochterlief gaat gewoon 2 dagen per week naar de opvang, goed voor haar want ze raakt het niet ontwent en goed voor mij want ik heb t dan iets rustiger.
En as donderdag ga ik de hele dag met een vriendin naar de sauna en blijft papa bij zijn 2 kids!
Over 2 weken gaan we samen een weekendje weg, 2 nachtjes en dan gaan de 2 kleintjes naar opa en oma die zich daar geweldig op verheugen (haha, wacht maar tot kleinzoon midden in de nacht zijn fles opeist!) en puber blijft voor t eerst op eigen verzoek alleen thuis.
maandag 14 april 2008 om 14:20
Hey kaatje,
Bedankt voor je reactie!
Amaai idd ook een drukte van jewelste daar bij jullie thuis....dus nog maar eens een bevestiging dat het niet bij iedereen de echte droom-baby's zijn die na aantal weken steeds doorslapen en nooit 10 keer al krijsen wakker worden!!!
Nu beginnen steeds meer mensen me te vragen wat ik denk van een tweede kindje, maar dat is een vraag waar ik radicaal NEE tegen zeg!! Op dit moment kan ik me dat echt niet voorstellen dat ik dit nog een keertje zou willen meemaken....dus een dikke duim voor de mama's van 2 kids of meer nadat het eerste toch niet makkelijk leek te zijn!! Echt dikke duim omhoog!! ;-
Ja kga wat meer tijd voor mezelf vrijmaken...of toch proberen!! want anders gaan we er idd volledig onderdoor gaan vrees ik...ik ben sinds mijn bevalling 7 kg vermagert...hihihihi...ik weeg nog maar 50kg....enkel van stress en drukte en moe zijn denk ik....steeds een gecross van hier naar daar en soms tot de constatie komen dat je dringend je haren moet laten kleuren want dat het echt niet meer om aan te zien is, dat je benen nog nooit zo behaard zijn geweest....kleine dingen die vroeger zo gewoon waren en waar je nu nog zelden te tijd voor hebt!
Bedankt voor je reactie!
Amaai idd ook een drukte van jewelste daar bij jullie thuis....dus nog maar eens een bevestiging dat het niet bij iedereen de echte droom-baby's zijn die na aantal weken steeds doorslapen en nooit 10 keer al krijsen wakker worden!!!
Nu beginnen steeds meer mensen me te vragen wat ik denk van een tweede kindje, maar dat is een vraag waar ik radicaal NEE tegen zeg!! Op dit moment kan ik me dat echt niet voorstellen dat ik dit nog een keertje zou willen meemaken....dus een dikke duim voor de mama's van 2 kids of meer nadat het eerste toch niet makkelijk leek te zijn!! Echt dikke duim omhoog!! ;-
Ja kga wat meer tijd voor mezelf vrijmaken...of toch proberen!! want anders gaan we er idd volledig onderdoor gaan vrees ik...ik ben sinds mijn bevalling 7 kg vermagert...hihihihi...ik weeg nog maar 50kg....enkel van stress en drukte en moe zijn denk ik....steeds een gecross van hier naar daar en soms tot de constatie komen dat je dringend je haren moet laten kleuren want dat het echt niet meer om aan te zien is, dat je benen nog nooit zo behaard zijn geweest....kleine dingen die vroeger zo gewoon waren en waar je nu nog zelden te tijd voor hebt!
