Kinderen
alle pijlers
Misofonie bij kinderen
dinsdag 6 oktober 2020 om 14:11
Hallo,
Ik heb het vermoeden dat mijn kind misofonie (=haat aan geluid) heeft. Heel specifiek gaat het om kuchen en snuiven door anderen.
De reactie op deze geluiden is voor mij herkenbaar, al heb ik het met andere geluiden (vooral snurken (maar eigenlijk ook luidruchtig ademhalen), maar ook een storende radio).
Heeft iemand hier ervaring mee met kinderen?
Ik kan er weinig over vinden als het gaat om kinderen. Ik ben vooral benieuwd of zoiets nog in de kiem te smoren is. Oftewel; kunnen we er nog iets aan doen voordat het erger wordt? Ik weet dat er een behandeling voor is in het AMC, maar ben vooral benieuwd of hier mensen zijn die ervaring hebben met het aanpakken hiervan in een vroeg stadium.
Voor wat betreft de geluiden die ik irritant vind, die kan ik ontlopen of erbij weglopen. Ik slaap standaard met oordopjes in en als in een winkel de radio stoort (dat gebeurt vaak
!) dan ga ik weg). De geluiden waar mijn kind op aanslaat zijn toch minder makkelijk te ontlopen. Een snotterig kind in de klas of een broer/zus die door een droog hoestje elke minuut aan het kuchen is, daar loop je niet zo makkelijk bij weg.
Ik hoop dat ik mijn kind kan helpen zodat het niet een probleem wordt dat dagelijks voorkomt (waar je veel over leest als je dit onderwerp opzoekt).
Ik heb het vermoeden dat mijn kind misofonie (=haat aan geluid) heeft. Heel specifiek gaat het om kuchen en snuiven door anderen.
De reactie op deze geluiden is voor mij herkenbaar, al heb ik het met andere geluiden (vooral snurken (maar eigenlijk ook luidruchtig ademhalen), maar ook een storende radio).
Heeft iemand hier ervaring mee met kinderen?
Ik kan er weinig over vinden als het gaat om kinderen. Ik ben vooral benieuwd of zoiets nog in de kiem te smoren is. Oftewel; kunnen we er nog iets aan doen voordat het erger wordt? Ik weet dat er een behandeling voor is in het AMC, maar ben vooral benieuwd of hier mensen zijn die ervaring hebben met het aanpakken hiervan in een vroeg stadium.
Voor wat betreft de geluiden die ik irritant vind, die kan ik ontlopen of erbij weglopen. Ik slaap standaard met oordopjes in en als in een winkel de radio stoort (dat gebeurt vaak
!) dan ga ik weg). De geluiden waar mijn kind op aanslaat zijn toch minder makkelijk te ontlopen. Een snotterig kind in de klas of een broer/zus die door een droog hoestje elke minuut aan het kuchen is, daar loop je niet zo makkelijk bij weg.Ik hoop dat ik mijn kind kan helpen zodat het niet een probleem wordt dat dagelijks voorkomt (waar je veel over leest als je dit onderwerp opzoekt).
dinsdag 6 oktober 2020 om 14:24
Bij kinderen ontstaat misfonie meestal wanneer iemand in hun omgeving dit ook heeft. Als ze dus een voorbeeld hebben. Wanneer een ouder klaagt over een vervelend geluid, geluiden ontwijkt of de handen over de oren doet 'leert' een kind dat hij dit soort geluiden ook vervelend zou kunnen vinden. Ik lees dat je er zelf ook last van hebt, dus het kan zijn dat je kind je kopieert. Net als wanneer een ouder bang is voor spinnen en kind dat meestal ook wordt.
Meestal is er niks mis met de oren zelf, aangezien het vooral gaat om geluiden die anderen maken, maar gaat het om aangeleerd gedrag.
Het is belangrijk om er als ouder zo blanco mogelijk in te staan. Laat dus niet merken dat je je stoort aan de geluiden. Probeer de geluiden ook niet weg te halen, want dan went je kind er niet aan. Daarom wordt het ook afgeraden om een koptelefoon in de klas te gebruiken. Je kind raakt dan normale geluidsprikkels ontwent en zal er extra last van krijgen als de koptelefoon weer af gaat. (net als wanneer je in een donkere kamer zit en de gordijnen gaan open, dan kan je al dat licht even niet aan).
Hoe meer ontspannen jij bent, hoe meer ontspannen je kind wordt.
Meestal is er niks mis met de oren zelf, aangezien het vooral gaat om geluiden die anderen maken, maar gaat het om aangeleerd gedrag.
Het is belangrijk om er als ouder zo blanco mogelijk in te staan. Laat dus niet merken dat je je stoort aan de geluiden. Probeer de geluiden ook niet weg te halen, want dan went je kind er niet aan. Daarom wordt het ook afgeraden om een koptelefoon in de klas te gebruiken. Je kind raakt dan normale geluidsprikkels ontwent en zal er extra last van krijgen als de koptelefoon weer af gaat. (net als wanneer je in een donkere kamer zit en de gordijnen gaan open, dan kan je al dat licht even niet aan).
Hoe meer ontspannen jij bent, hoe meer ontspannen je kind wordt.
dinsdag 6 oktober 2020 om 14:26
Misschien goed om het gebruik daarvan te minderen. Helaas wordt het op scholen nog veel te veel gebruikt.
Zie onderstaand artikel waarom oorkappen niet te lang gedragen moeten worden.
https://vhz-online.nl/erwin-baas-beperk ... in-de-klas
dinsdag 6 oktober 2020 om 14:32
Ik had het als puber erg maar kan er nu prima mee dealen Tuurlijk als ik slecht in mijn vel zit iets minder. Maar het beheerst mijn leven niet
Ik zag het bij mijn kind ook, heb uitgelegd dat ik haar gevoel herken maar ook uitgelegd dat je jezelf moet blijven blootstellen eraan en niet met je gevoel maar met je hoofd moet denken. Dit om je eigen leven leefbaar te houden
Dus in plaats van weggaan, focus je op het geluid. Laat het helemaal over je heen komen
Ik zag het bij mijn kind ook, heb uitgelegd dat ik haar gevoel herken maar ook uitgelegd dat je jezelf moet blijven blootstellen eraan en niet met je gevoel maar met je hoofd moet denken. Dit om je eigen leven leefbaar te houden
Dus in plaats van weggaan, focus je op het geluid. Laat het helemaal over je heen komen
dinsdag 6 oktober 2020 om 14:49
Ik heb het al zo lang ik me kan herinneren. Mijn moeder heeft/had het ook. Eten met het gezin was nooit gezellig. Ze was ook vaak snel klaar en ging dan weg. Een appel eten in haar bijzijn was verboten. Woedend kon ze worden.
Er is inderdaad een behandeling in het AMC maar volgens mij is die gericht op volwassenen (en pubers wellicht). De wachtlijst is momenteel meer dan 1,5 jaar en het is totaal geen garantie.
Wel las ik onlangs iets wat wellicht interessant kant zijn, Safe and Sound Protocol:
https://integratedlistening.com/ssp-saf ... resources/
Er is inderdaad een behandeling in het AMC maar volgens mij is die gericht op volwassenen (en pubers wellicht). De wachtlijst is momenteel meer dan 1,5 jaar en het is totaal geen garantie.
Wel las ik onlangs iets wat wellicht interessant kant zijn, Safe and Sound Protocol:
https://integratedlistening.com/ssp-saf ... resources/
dinsdag 6 oktober 2020 om 15:05
Mijn stiefdochter heeft het ook. Smakken, slurpen en andere geluiden die mensen maken. Zij heeft vermoedelijk ASS maar je ziet het ook vaak bij ADHD’ers, mensen met NAH of hoogsensitieve mensen.
Het begon bij haar trouwens toen we haar afleerden om zelf te smakken. Ze deed het nogal erg. Erger dan haar broer en zus dat deden. Nu gaat ze al zeuren wanneer een van beide maar een smaakje maakt.
Het begon bij haar trouwens toen we haar afleerden om zelf te smakken. Ze deed het nogal erg. Erger dan haar broer en zus dat deden. Nu gaat ze al zeuren wanneer een van beide maar een smaakje maakt.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 6 oktober 2020 om 15:48
Ik denk de enige remedie om het geen probleem te laten worden, is door er juist niks mee te doen en je kind te leren dat het er nu eenmaal gewoon bijhoort (hoe irritant ook). Je kunt niet alles wat irritant is in het leven uit de weg gaan. En wij Nederlanders zijn daarin ook erg extreem. Er zijn zoveel landen of drukke steden waar je niet om constante geluiden heenkunt. En vroeger toen de huizen klein waren, de gezinnen groot en gezondheid niet altijd een gegeven, had je altijd en overal wel broertjes of zusjes of klasgenootjes die snotterig waren, schreeuwden, huilden, blaffende honden, krijsende katten, driftige buren en weet ik veel wat nog meer.Stokkie schreef: ↑06-10-2020 14:11De geluiden waar mijn kind op aanslaat zijn toch minder makkelijk te ontlopen. Een snotterig kind in de klas of een broer/zus die door een droog hoestje elke minuut aan het kuchen is, daar loop je niet zo makkelijk bij weg.
Ik hoop dat ik mijn kind kan helpen zodat het niet een probleem wordt dat dagelijks voorkomt (waar je veel over leest als je dit onderwerp opzoekt).
We zijn ook niks meer gewend.
En heus, ik snap het hoor. Want ik heb zelf ook snel last van geluiden, zeker als deze afkomstig zijn van mijn buren of het constante ophalen van een snotneus van mijn allergische oudste. Maar ik probeer mezelf voor te houden dat ik er in enige mate maar gewoon mee te dealen heb. Anders word je helemaal overgevoelig. Neem alleen al het feit dat er een naam en behandeling voor is. Ben je dan niet iets gewoons aan het medicaliseren?
dinsdag 6 oktober 2020 om 15:55
https://www.psychologytoday.com/us/blog ... misophonia
met Engelse zoektermen vind je trouwens erg veel over het onderwerp
met Engelse zoektermen vind je trouwens erg veel over het onderwerp
dinsdag 6 oktober 2020 om 16:12
Maar stel nou, dat TO gelijk heeft en haar kind een probleem
dan moet ze maar net doen, of dat niet zo is??
dinsdag 6 oktober 2020 om 16:37
dinsdag 6 oktober 2020 om 16:41
Ik erger me aan heel veel geluiden maar dat is geen misofonie. Misofonie is als ik door een heel normaal geluid, zoals iemand die hoest helemaal door het lint kan gaan, degene bij wijze van spreken wel kan wurgen en vervolgens in een paniekaanval terecht kom die nog uren kan duren. Dat chips eten in de bioscoop ben ik na een minuut wel vergeten.
dinsdag 6 oktober 2020 om 16:42
Oneens. Je moet de emotie van het geluid zien te ontkoppelen. En dat is moeilijker dan je denkt.
dinsdag 6 oktober 2020 om 16:45
Mijn zoon heeft ook autisme en hij kan niet tegen het geluid van de wasmachine en de droger. Het geluid van de droger kunnen we soms nog dempen door de deur dicht te doen, als de wasmachine aanstaat merkt hij dat dwars door alles heen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 6 oktober 2020 om 16:49
@mallelein, jij lijkt er meer dan gemiddeld over te weten. Mijn kind heeft dus wel acht last van andere geluiden dan ik. Ik hoor de dingen waar zij zich aan stoort niet eens (totdat kind me er op 'wijst'). handen over de oren enzo dat doen we ook niet. We zeggen nu dat mensen nou eenmaal geluiden maken en dat gaat niet veranderen. 'Wen er maar aan' dus. Terwijl ikzelf echt knettergek wordt van iemand die snurkt, agressief, verdrietig, woedend, echt wurgneigingen... Je moet mij echt niet naast een snurkend iemand zetten zodat ik aan het geluid kan wennen. Dat gaat niet (meer?) werken bij mij (en het is ook onverstandig ten opzichte van de snurker... 
). Daarom voelt het ook best fout om tegen kind te zeggen 'het is nou eenmaal zo, deal er maar mee'. Dat is wel wat we doen dus, omdat ik hoop dat we het daarmee nog in de kiem kunnen smoren...
Heel gek misschien, maar ergens voelt het gek om het te labelen, alsof je het dan de ruimte geeft om er te zijn (en misschien wel te groeien). Terwijl je er juist zo graag vanaf wil... Dat klinkt stom hè?
Bedankt voor jullie reacties tot dusver!
). Daarom voelt het ook best fout om tegen kind te zeggen 'het is nou eenmaal zo, deal er maar mee'. Dat is wel wat we doen dus, omdat ik hoop dat we het daarmee nog in de kiem kunnen smoren...Heel gek misschien, maar ergens voelt het gek om het te labelen, alsof je het dan de ruimte geeft om er te zijn (en misschien wel te groeien). Terwijl je er juist zo graag vanaf wil... Dat klinkt stom hè?
Bedankt voor jullie reacties tot dusver!
dinsdag 6 oktober 2020 om 16:52
Oh ja, heel herkenbaar. Afgelopen zomer gekampeerd. De buurman snurkte enorm! Ik werd echt gek (ondanks oordopjes dus). Ben van ellende midden in de nacht maar een poos op de camping wc's gaan zitten... Gelukkig was onze eerste nacht zijn laatste nacht op die camping...
dinsdag 6 oktober 2020 om 17:00
Dit.Mallelein schreef: ↑06-10-2020 14:24Bij kinderen ontstaat misfonie meestal wanneer iemand in hun omgeving dit ook heeft. Als ze dus een voorbeeld hebben. Wanneer een ouder klaagt over een vervelend geluid, geluiden ontwijkt of de handen over de oren doet 'leert' een kind dat hij dit soort geluiden ook vervelend zou kunnen vinden. Ik lees dat je er zelf ook last van hebt, dus het kan zijn dat je kind je kopieert. Net als wanneer een ouder bang is voor spinnen en kind dat meestal ook wordt.
Meestal is er niks mis met de oren zelf, aangezien het vooral gaat om geluiden die anderen maken, maar gaat het om aangeleerd gedrag.
Het is belangrijk om er als ouder zo blanco mogelijk in te staan. Laat dus niet merken dat je je stoort aan de geluiden. Probeer de geluiden ook niet weg te halen, want dan went je kind er niet aan. Daarom wordt het ook afgeraden om een koptelefoon in de klas te gebruiken. Je kind raakt dan normale geluidsprikkels ontwent en zal er extra last van krijgen als de koptelefoon weer af gaat. (net als wanneer je in een donkere kamer zit en de gordijnen gaan open, dan kan je al dat licht even niet aan).
Hoe meer ontspannen jij bent, hoe meer ontspannen je kind wordt.
dinsdag 6 oktober 2020 om 17:08
Dat klopt, dit ligt binnen mijn werkveldStokkie schreef: ↑06-10-2020 16:49@mallelein, jij lijkt er meer dan gemiddeld over te weten. Mijn kind heeft dus wel acht last van andere geluiden dan ik. Ik hoor de dingen waar zij zich aan stoort niet eens (totdat kind me er op 'wijst'). handen over de oren enzo dat doen we ook niet. We zeggen nu dat mensen nou eenmaal geluiden maken en dat gaat niet veranderen. 'Wen er maar aan' dus. Terwijl ikzelf echt knettergek wordt van iemand die snurkt, agressief, verdrietig, woedend, echt wurgneigingen... Je moet mij echt niet naast een snurkend iemand zetten zodat ik aan het geluid kan wennen. Dat gaat niet (meer?) werken bij mij (en het is ook onverstandig ten opzichte van de snurker...
Heel gek misschien, maar ergens voelt het gek om het te labelen, alsof je het dan de ruimte geeft om er te zijn (en misschien wel te groeien). Terwijl je er juist zo graag vanaf wil... Dat klinkt stom hè?
Bedankt voor jullie reacties tot dusver!
Eigenlijk sla je de spijker op zijn kop met de zin die ik dikgedrukt heb. Je gaat je pas ergens aan ergeren als je dit opmerkt. Als je eenmaal een gek geluidje in een liedje hebt gehoord dan blijf je het horen. Als je eenmaal een 'gezicht' in een voorwerp hebt gezien dan blijf je het zien. Het is de kunst om jezelf te leren om de geluiden te negeren. Of (zoals iemand al eerder zei) de emotie die de geluiden teweeg brengen los te koppelen. Ik snap dat het niet prettig voelt om tegen kind te zeggen dat hij/zij er maar mee om moet leren gaan. Want...hoe dan?! Misschien kan je proberen om de emotie rondom het geluid om te draaien. Dus als je kind klaagt over smakgeluiden kan je bijvoorbeeld samen die smakgeluiden na doen. Zo hard en zo gek als je kan. Zo stel je jezelf bloot aan het geluid én maak je er een grapje van. (positieve emotie) Of je gaat samen op zoek naar andere geluidjes zonder daar een oordeel aan te plakken. Of de een maakt een geluid en de ander moet raden waar het vandaan komt. Mocht je merken dat het erger wordt dan zou je een verwijzing naar een audiologisch centrum kunnen vragen. Ik weet niet hoe oud je kind is, maar soms helpt het als een kind van een professional hoort dat er niks mis is met het gehoor en dat de irritante geluiden geen kwaad kunnen. Daarnaast zijn er binnen zo'n centrum maatschappelijk werkers die tips en adviezen kunnen geven.
dinsdag 6 oktober 2020 om 17:10
Ik zou je kind niet expres blootstellen aan triggers wanneer dit makkelijk te voorkomen is, dit voorkomt het ontstaan van nieuwe triggers. Zo is bij mij bijvoorbeeld het openmaken van een boterhamzakje een trigger geworden omdat erna altijd eten (en dus triggers) volgde.
Als je merkt dat het je kind echt belemmerd ga er dan mee naar de huisarts, die kan doorverwijzen naar goede hulp voor je kind.
Als je merkt dat het je kind echt belemmerd ga er dan mee naar de huisarts, die kan doorverwijzen naar goede hulp voor je kind.
dinsdag 6 oktober 2020 om 17:13
Interessant om te lezen! Ik ben er zelf als volwassene (helaas onsuccesvol) voor behandeld en merk dat daar toch wel verschillen tussen zitten. Zou je kunnen uitleggen waarom?Mallelein schreef: ↑06-10-2020 17:08Dat klopt, dit ligt binnen mijn werkveld
Mocht je merken dat het erger wordt dan zou je een verwijzing naar een audiologisch centrum kunnen vragen. Ik weet niet hoe oud je kind is, maar soms helpt het als een kind van een professional hoort dat er niks mis is met het gehoor en dat de irritante geluiden geen kwaad kunnen. Daarnaast zijn er binnen zo'n centrum maatschappelijk werkers die tips en adviezen kunnen geven.
dinsdag 6 oktober 2020 om 17:18
@mallelein, in jouw posts lees ik over het gehoor; dat mensen met misofonie wellicht bang zijn dat hun gehoor niet goed is. Dat herken ik totaal niet bij mezelf en heb daar ook nooit iets over gehoord (...) van mijn kind. Is dat iets wat die persoon dan uit zichzelf zou aangeven of zou ik dat met kind moeten bespreken (om te kijken of dat er ook achter zit)?
@blablabla, bedankt voor je bijdrage! Ik neem het mee!
@blablabla, bedankt voor je bijdrage! Ik neem het mee!
dinsdag 6 oktober 2020 om 17:31
@ blabla, wat rot dat het jou niet geholpen heeft. Heb je inmiddels een manier gevonden om ermee om te gaan? Ik denk dat het blootstellen aan triggers niet voldoende is. De emotie die eraan vast zit, daar moet je iets mee. Emotie uitzetten of negeren is eigenlijk niet te doen, dus je moet deze ombuigen naar iets positiefs of neutraals. Zo kon ik jaren niet luisteren naar de muziek die op mijn oma's uitvaart werd gedraaid en wilde ik dit krampachtig ontwijken. Inmiddels is het mij gelukt om met een fijn gevoel aan mijn oma terug te denken als ik deze muziek hoor. Dat scheelt veel stress.
@ Stokke, wat ik wel eens zie is dat kinderen (of ouders) met misfonie ervan overtuigd zijn dat ze een bovengemiddeld gehoor hebben en dat het dus anatomisch is bepaald dat ze last hebben van deze geluiden. Een bovengemiddeld gehoor zie je niet zo vaak, dus als je aan kan tonen dat dit niet het geval is kan je deze theorie loslaten en je focussen op iets anders. Ik zou het niet bespreken, omdat je er dan misschien juist de focus op legt. Iig fijn dat jij die overtuiging niet hebt bij je kind en jezelf.
@ Stokke, wat ik wel eens zie is dat kinderen (of ouders) met misfonie ervan overtuigd zijn dat ze een bovengemiddeld gehoor hebben en dat het dus anatomisch is bepaald dat ze last hebben van deze geluiden. Een bovengemiddeld gehoor zie je niet zo vaak, dus als je aan kan tonen dat dit niet het geval is kan je deze theorie loslaten en je focussen op iets anders. Ik zou het niet bespreken, omdat je er dan misschien juist de focus op legt. Iig fijn dat jij die overtuiging niet hebt bij je kind en jezelf.
dinsdag 6 oktober 2020 om 17:34
Misofonie is geen 'afwijking' in het gehoor, het zit in de hersenen. Er gaat dan iets niet goed met je 'fight/flight knop' (amygdala). Als ik mijn trigger hoor dan voelt het als gevaar, ik voel dan ook de adrenaline gieren en mijn hartslag gaat opeens enorm omhoog, terwijl het gewoon iemand is die even moet kuchen wat op zich niet gevaarlijk is (nou ja, in het kader van corona kán het gevaarlijk zijn - hah).
