Kinderen
alle pijlers
Moeite met tegenstrijdig signalen dochter
dinsdag 18 augustus 2020 om 20:08
Mijn dochter is 15. Doordat ze bepaalde problemen ervaarde is ze getest. Hieruit kwam ADHD en ASS. Ook scoorde ze hoog bij depressie en laag zelfbeeld.
Maar ik kan dit allemaal niet zo plaatsen. ADHD hadden we verwacht, maar ass en depressieve klachten niet.
Ze is erg extravert en heeft veel vriendinnen. Ik denk dat dat misschien komt omdat ze leuk gevonden wil worden. Ze lijkt / doet altijd vrolijk. Alles moet op haar manier. Zij wil bepalen wie wat doet. Ze is ook goed in manipuleren. Ik zie niks depressiefs in haar terug. Ze wil er ook niet over praten. Op school gaat het ook goed. En ouders lopen met haar weg. Ze heeft dwang. Ze wil het er gewoon niet over hebben. Uit ervaring weet ik wat er op latere leeftijd kan gebeuren als je je zelf al die tijd hebt over gecompenseerd en er niet over wilt praten.
Ik weet dat ze een puber is, maar ik ben bang dat als ze er nu niks mee doet, ze grotere problemen gaat krijgen. Ze wil er echt met NIEMAND over praten. Op andere vlakken is ze gelukkig wel erg open.
Heeft iemand tips? Of herkend iemand dit?
Maar ik kan dit allemaal niet zo plaatsen. ADHD hadden we verwacht, maar ass en depressieve klachten niet.
Ze is erg extravert en heeft veel vriendinnen. Ik denk dat dat misschien komt omdat ze leuk gevonden wil worden. Ze lijkt / doet altijd vrolijk. Alles moet op haar manier. Zij wil bepalen wie wat doet. Ze is ook goed in manipuleren. Ik zie niks depressiefs in haar terug. Ze wil er ook niet over praten. Op school gaat het ook goed. En ouders lopen met haar weg. Ze heeft dwang. Ze wil het er gewoon niet over hebben. Uit ervaring weet ik wat er op latere leeftijd kan gebeuren als je je zelf al die tijd hebt over gecompenseerd en er niet over wilt praten.
Ik weet dat ze een puber is, maar ik ben bang dat als ze er nu niks mee doet, ze grotere problemen gaat krijgen. Ze wil er echt met NIEMAND over praten. Op andere vlakken is ze gelukkig wel erg open.
Heeft iemand tips? Of herkend iemand dit?
woensdag 19 augustus 2020 om 00:49
Hierom.Moederke74 schreef: ↑18-08-2020 20:45Ik twijfel niet zo zeer aan de testen. Maar ze laat het tegenovergestelde aan ons zijn. Juist heel vrolijk en enthousiast.
Ik kan niet te veel in detail treden ivm herkenning maar ze doet veel aan mezelf denken op die leeftijd. Door alles op te kroppen hebben behoorlijke psychische problemen opgelopen. Haar reactie hierop is dat ik niet moet denken dat ze zoals ik wordt.
Ik heb haar bijna gesmeekt of ze iig 1 x met een POH wil praten. Maar ze wil niet.
Ze heeft n x gezegd dat ze dacht dat niemand om haar gaf. Ik was behoorlijk van slag en wilde erover praten. Zij niet. Ze liep doodleuk naar boven en gaat video bellen met een vriendin en heeft de grootste lol. Ik snap dat niet.
Dat is de reden.
Snap je dat?
Ze heeft ruimte nodig om te kunnen praten, en dat kan niet met jou als jij van slag raakt door wat ze vertelt.
Je kunt smeken tot je een ons weegt, maar zolang zij denkt dat jij dan ook hoort wat er speelt en haar geen ruimte geeft zal ze (op deze leeftijd) niet (zo snel) gaan praten. Stapje terug en meer uit handen geven dus.
Ik zou zelf ook gek worden van een moeder die er bovenop zit. Echt.
Al snap ik je, maar stop met je gedrag want je helpt haar hier echt niet mee.
..
donderdag 20 augustus 2020 om 05:56
Als je moeder van slag raakt is dat niet echt veilig om je echte gevoelens te vertellen. Buiten dat gaat het dan weer over jou. Je dochter heeft zichzelf misschien aangeleerd dat ze vrolijk moet doen om moeder geen stress te geven.
Je herkent altijd wel wat dingen in je kinderen. Toch kan dat hele andere redenen hebben dan jij denkt. Je moet haar echt als een eigen persoon zien. Leer haar kennen. Misschien is het nog een optie om tegen haar te vertellen wat er met jou aan de hand is. Dan wel eerst meer inzicht proberen te krijgen in wat dat met kinderen doet een labiele moeder. Dat ze herinneringen heeft aan snoepjes alleen zegt niets.
Je herkent altijd wel wat dingen in je kinderen. Toch kan dat hele andere redenen hebben dan jij denkt. Je moet haar echt als een eigen persoon zien. Leer haar kennen. Misschien is het nog een optie om tegen haar te vertellen wat er met jou aan de hand is. Dan wel eerst meer inzicht proberen te krijgen in wat dat met kinderen doet een labiele moeder. Dat ze herinneringen heeft aan snoepjes alleen zegt niets.
donderdag 20 augustus 2020 om 15:08
Gelukkig zijn de opnames van jaren geleden. Ze weet in grote lijnen de redenen wel.LoveLucy schreef: ↑20-08-2020 05:56Als je moeder van slag raakt is dat niet echt veilig om je echte gevoelens te vertellen. Buiten dat gaat het dan weer over jou. Je dochter heeft zichzelf misschien aangeleerd dat ze vrolijk moet doen om moeder geen stress te geven.
Je herkent altijd wel wat dingen in je kinderen. Toch kan dat hele andere redenen hebben dan jij denkt. Je moet haar echt als een eigen persoon zien. Leer haar kennen. Misschien is het nog een optie om tegen haar te vertellen wat er met jou aan de hand is. Dan wel eerst meer inzicht proberen te krijgen in wat dat met kinderen doet een labiele moeder. Dat ze herinneringen heeft aan snoepjes alleen zegt niets.
Ook dat ik erg onzeker ben. Ze zegt dan ook dat ze niet wordt zoals ik. Dat hoop ik ook niet. Ze roert haar mondje wel en heeft een eigen mening. Ik zeg ook dat ik daar trots op ben. Gelukkig vertelt ze veel wel. Verliefd zijn, stomme jongens, lichamelijke verandering. Ze laat het ook zien als ze een rare tekst of foto heeft gehad. We hebben dan dezelfde soort humor. We hebben het er dan ook over dat ze nooit een foto van zichzelf moet sturen en dat soort dingen.
Dus we hebben het over veel dingen wat haar bezig houdt. Ook vraagt ze regelmatig advies over iets.
Ze heeft het idd niet over dat stukje wat herkenbaar voor mij is.
Het ligt ook meer bij haar dan bij mij.
Ik zal er op moeten vertrouwen dat ze er zelf mee zal komen als zij het echt als een probleem ervaart. Dat was met haar dwang ook.
Toen ik het stukje plaatste liep het even over, waardoor ik even in paniek raakte.
Ik heb het stukje toen geplaatst ipv haar er mee te confronteren.
Het is niet iets wat wekelijks voorkomt hoor. Gelukkig niet.
Bedankt voor jullie reacties.
zaterdag 22 augustus 2020 om 16:07
Iedereen word het wel eens teveel. Dat geeft niets. Maar al gebeurd dit 2 keer per jaar heeft dat nog invloed. Ik zeg dit echt niet om naar te doen he.
Over de opname. Mijn zus is eens opgenomen. Dat is dan nog maar mijn zus. Het is jaren geleden en die onzekerheid: zou het nog eens zover gaan is nooit meer weggegaan. Het is echt ingrijpend. Ik vind het zelf altijd een beetje lastig om te zeggen. Maar ik heb daar echt een trauma van opgelopen.
Over de opname. Mijn zus is eens opgenomen. Dat is dan nog maar mijn zus. Het is jaren geleden en die onzekerheid: zou het nog eens zover gaan is nooit meer weggegaan. Het is echt ingrijpend. Ik vind het zelf altijd een beetje lastig om te zeggen. Maar ik heb daar echt een trauma van opgelopen.
zaterdag 22 augustus 2020 om 19:56
Mag ik vragen hoe oud je was?LoveLucy schreef: ↑22-08-2020 16:07Iedereen word het wel eens teveel. Dat geeft niets. Maar al gebeurd dit 2 keer per jaar heeft dat nog invloed. Ik zeg dit echt niet om naar te doen he.
Over de opname. Mijn zus is eens opgenomen. Dat is dan nog maar mijn zus. Het is jaren geleden en die onzekerheid: zou het nog eens zover gaan is nooit meer weggegaan. Het is echt ingrijpend. Ik vind het zelf altijd een beetje lastig om te zeggen. Maar ik heb daar echt een trauma van opgelopen.
Hier waren ze tussen de 2 en 5 jaar. We zeiden dat ik bij de grote mensen ging logeren om het luchtig te houden. Voordat ik werd opgenomen trok ik me altijd terug. In mijn hoofd gebeurde veel, heel veel. Ik lag dan vaak in bed omdat ik moe in mijn hoofd was. Mijn vriend had gelukkig de mogelijkheid om gewoon thuis te zijn.
Ik hoop zo dat ze er geen flinke trauma aan over hebben gehouden. Ik ben bang dat ik daar pas achterkom als ze ouder zijn. Of misschien niet. Ik hoop het eerste.
Is het wel weer goed gekomen met je zus? En ben je er zelf al wat geruster op dat het niet meer zal gebeuren?
woensdag 26 augustus 2020 om 12:41
Moederke74 schreef: ↑20-08-2020 15:08Gelukkig zijn de opnames van jaren geleden. Ze weet in grote lijnen de redenen wel.
Ook dat ik erg onzeker ben. Ze zegt dan ook dat ze niet wordt zoals ik. Dat hoop ik ook niet. Ze roert haar mondje wel en heeft een eigen mening. Ik zeg ook dat ik daar trots op ben. Gelukkig vertelt ze veel wel. Verliefd zijn, stomme jongens, lichamelijke verandering. Ze laat het ook zien als ze een rare tekst of foto heeft gehad. We hebben dan dezelfde soort humor. We hebben het er dan ook over dat ze nooit een foto van zichzelf moet sturen en dat soort dingen.
Dus we hebben het over veel dingen wat haar bezig houdt. Ook vraagt ze regelmatig advies over iets.
Ze heeft het idd niet over dat stukje wat herkenbaar voor mij is.
Het ligt ook meer bij haar dan bij mij.
Ik zal er op moeten vertrouwen dat ze er zelf mee zal komen als zij het echt als een probleem ervaart. Dat was met haar dwang ook.
Toen ik het stukje plaatste liep het even over, waardoor ik even in paniek raakte.
Ik heb het stukje toen geplaatst ipv haar er mee te confronteren.
Het is niet iets wat wekelijks voorkomt hoor. Gelukkig niet.
Bedankt voor jullie reacties.
De opnames zijn dan wel al jaren geleden, maar ten eerste kan dat heel goed een blijvende verandering teweeg gebracht hebben bij haar, ten tweede speelt bij jou nog steeds een bepaalde problematiek en daar reageert zij duidelijk op. Het beïnvloedt haar, haar psyche en haar gedrag.
Het is ook heel onveilig als een ouder van slag raakt als je als puber eindelijk eens iets vertelt, dat maakt dat het deurtje voorlopig weer op slot gaat. Kun je niet meer focussen op hulp voor jezelf en voor hoe jij om kunt gaan met haar en haar een zo veilig mogelijke omgeving kunt bieden?
woensdag 26 augustus 2020 om 13:00
TO, voel je je ook gekwetst dat ze dit niet met je wil delen en de hulp die jij aanreikt niet aan wil nemen? Omdat je een paar keer benadrukt hoe goed jullie band is en dat jullie over zoveel andere dingen wel kunnen praten.
Ik denk dat het gaat helpen als jij hulp zoekt om minder op je dochter te projecteren. En als je, bij een volgende therapie, er voor open staat dat dochter een andere therapeut heeft dan diegene waar jij mee praat voor de ouderbegeleiding.
Misschien kwam de psycholoog te dichtbij, maar ik kan me ook voorstellen dat jij te dichtbij kwam voor je dochter. Dat ze niet wist hoe ze daar mee om moest gaan, anders dan de hele therapie afkappen.
Ik denk dat het gaat helpen als jij hulp zoekt om minder op je dochter te projecteren. En als je, bij een volgende therapie, er voor open staat dat dochter een andere therapeut heeft dan diegene waar jij mee praat voor de ouderbegeleiding.
Misschien kwam de psycholoog te dichtbij, maar ik kan me ook voorstellen dat jij te dichtbij kwam voor je dochter. Dat ze niet wist hoe ze daar mee om moest gaan, anders dan de hele therapie afkappen.
woensdag 26 augustus 2020 om 14:27
Ik als zus was al ouder. Halverwege 20. Haar kinderen waren toen ook jong. Nu heb ik nog weinig contact met haar. Niet daarom! Dus ik weet niet goed hoe de kinderen eruit zijn gekomen. Ik hoop ook dat ze er weinig van opgelopen hebben. Maar als ik zie wat het met mij heeft gedaan wou ik het je wel meegeven. Ik weet niet of ik er geruster op ben. Ik heb een modus gevonden die leefbaar is. We hebben afstand tot elkaar genomen en al hoewel ik haar soms erg mis geeft het ook wel rust.Moederke74 schreef: ↑22-08-2020 19:56Mag ik vragen hoe oud je was?
Hier waren ze tussen de 2 en 5 jaar. We zeiden dat ik bij de grote mensen ging logeren om het luchtig te houden. Voordat ik werd opgenomen trok ik me altijd terug. In mijn hoofd gebeurde veel, heel veel. Ik lag dan vaak in bed omdat ik moe in mijn hoofd was. Mijn vriend had gelukkig de mogelijkheid om gewoon thuis te zijn.
Ik hoop zo dat ze er geen flinke trauma aan over hebben gehouden. Ik ben bang dat ik daar pas achterkom als ze ouder zijn. Of misschien niet. Ik hoop het eerste.
Is het wel weer goed gekomen met je zus? En ben je er zelf al wat geruster op dat het niet meer zal gebeuren?
zondag 30 augustus 2020 om 17:49
Jee, vind het nogal wat dat je het een onveilige omgeving noemt. En ze verteld genoeg andere persoonlijke dingen. Dus het is niet zo dat het deurtje op slot. Ik heb het verder ook laten rusten en ga het er ook niet meer over hebben.S-Groot schreef: ↑26-08-2020 12:41De opnames zijn dan wel al jaren geleden, maar ten eerste kan dat heel goed een blijvende verandering teweeg gebracht hebben bij haar, ten tweede speelt bij jou nog steeds een bepaalde problematiek en daar reageert zij duidelijk op. Het beïnvloedt haar, haar psyche en haar gedrag.
Het is ook heel onveilig als een ouder van slag raakt als je als puber eindelijk eens iets vertelt, dat maakt dat het deurtje voorlopig weer op slot gaat. Kun je niet meer focussen op hulp voor jezelf en voor hoe jij om kunt gaan met haar en haar een zo veilig mogelijke omgeving kunt bieden?
Verder heb afgelopen donderdag mijn 2e gesprek met een psycholoog gehad, waar het projecteren aanbod komt. Wat is de reden dat ik dit doe en wat zegt dat over mij.
Best confronterend.
Verder heb ik al een tijd gesprekken met een POH om te kunnen ventileren.
zondag 30 augustus 2020 om 18:02
Nee hoor. Daar kwetst ze me niet mee. Dat betrek ik niet op mezelf.Celaena_Aelin schreef: ↑26-08-2020 13:00TO, voel je je ook gekwetst dat ze dit niet met je wil delen en de hulp die jij aanreikt niet aan wil nemen? Omdat je een paar keer benadrukt hoe goed jullie band is en dat jullie over zoveel andere dingen wel kunnen praten.
Misschien kwam de psycholoog te dichtbij, maar ik kan me ook voorstellen dat jij te dichtbij kwam voor je dochter. Dat ze niet wist hoe ze daar mee om moest gaan, anders dan de hele therapie afkappen.
Ik wil gewoon dat ze lekker in haar vel komt te zitten. Maakt niet met wat voor hulp. Ik zou het ook echt niet kwetsend vinden als ze er met een ander over praat. Ook al zou het iemand zijn waarvan ik het niet verwacht. Ik zou juist trots en opgelucht zijn dat ze er over praat.
Dat dichtbij komen was een half jaar of zo na haar gesprekken met de psycholoog.
Wat betreft het stoppen met de psycholoog. Tijdens de evaluatie zei ze dat ze er nog niet aan toe was om alle dwang aan te pakken. Er kwamen te veel nieuwe dingen aan. Zoals nieuwe school, nieuwe vrienden maken enzo.
Dat snapte ik ook. Vond het ook te veel voor haar. Hebben de beslissing aan haar gelaten.
zondag 30 augustus 2020 om 19:43
en blijf vooral leuke dingen doen met je dochter
hou contact
