Kinderen
alle pijlers
Mogelijke teleurstelling bij partner geslacht baby
zaterdag 23 januari 2021 om 14:07
Hi allemaal,
Momenteel ben ik 26 weken zwanger. Ik heb een zoontje van 5 uit een eerdere relatie en met mijn huidige partner krijg ik nog een zoontje. Vanaf het begin heeft mijn partner gezegd het niet te willen weten. Ik heb aangegeven het wel te willen weten en we hebben dus afgesproken dat de vk het wel tegen mij mocht zeggen. Tijdens de 20-wekenecho gaf de vk aan het eind aan dat ze zich niet meer kon herinneren wat het geslacht was. Bij de controle erna deed het apparaatje om naar het hartje te luisteren het niet en moest een collega met het echo-apparaat luisteren. Ik was in mijn eentje (ivm COVID) en vertelde over de 20-wekenecho. Zij vroeg of ik het nu dan wel wilde weten. Voor mij voelde het als de enige kans en bijna als een teken dat ze nu wel met de echo aan de slag moest (lockdown kwam eraan, pretecho bureaus gingen dicht en afspraak was niet meer mogelijk) en dit kon daarnaast ook gratis. Ik zei dus “ja! Ik wil het weten.”
Nou, ondanks dat de baby de beentjes niet al te wijd wilde doen, zag ik een uitsteekseltje en besefte ik dus dat ik nog een zoontje kreeg. Zelf had ik mij op alles voorbereid en waar ik eigenlijk teleurstelling had verwacht, voelde ik me toch positief verrast. Onderweg naar huis belde ik mijn partner om hem te vertellen hoe alles was gegaan en dat ik het nu echt wist. Ook heeft de vk uit de echo een hele mooie 3d-foto kunnen halen, waar ik zelf echt een jongetje in denk te zien. Ik stuurde deze naar mijn partner en naar de mensen dichtbij ons.
Nu komt het. Mijn partner geeft al vanaf dag 1 aan dat hij denkt dat het een meisje is en dat hij hier ook echt op hoopt. Hij verteld dit ook heel enthousiast aan iedereen om zich heen, zegt grappend dat de baby terug gaat wanneer het een jongen is waardoor de mensen (zijn familie en goeie vrienden) eigenlijk met hem meegaan hierin (zij zien een jongen in de echo geven ze aan, maar zeggen toch dat ze hopen dat het een meisje is). Ik heb meerdere keren gezegd dat ik het vervelend vind dat mensen om mij heen zo hopen op een meisje, terwijl ik er geen invloed op heb en hij zegt dat ik me niets ervan aan moet trekken. Hij weet niet dat ik hiermee ook op hem doel, want als hij dat weet, weet hij ook meteen waarom ik het zo vervelend vind en waarom ik het me zo aantrek. Op zo een moment zegt hij ook tegen mij dat hij het ook prima vind om een zoontje te krijgen, maar het klinkt meer alsof hij het dan zegt uit schuldgevoel naar mij toe. Van mijn partner mocht ik het delen met wie ik wilde, maar voor mij is het lastig om het met iedereen te delen terwijl hij het niet weet. Iedereen om mij heen hoopt ook op een meisje. Ik krijg het constant te horen en het is enorm vervelend, maar van de omgeving trek ik me wat minder aan dan mijn partner. De enige mensen die het nu naast mij weten zijn mijn moeder en mijn schoonmoeder. Mijn moeders eerste reactie was “maar gaat de vader nu niet teleurgesteld zijn?”. Ook zijn moeder reageerde minder enthousiast, maar gaf aan het ook al op de echofoto te hebben gezien. Om meer van dit soort reacties te voorkomen heb ik besloten om het tegen niemand meer te zeggen, omdat ik merk dat dit ook wat met mij doet. Voor onze moeders is het misschien makkelijker en een kwestie van afwachten, maar zelf moet ik constant horen hoe erg hij wel niet hoopt op een meisje en dat hij zeker weet dat het een meisje is. Hierdoor raak ik zelf steeds meer teleurgesteld, voelt het alsof ik heb gefaald en hoop ik steeds meer dat de vk het verkeerd heeft gezien. Ik ben letterlijk van alles aan het googlen en aan ‘t zoeken naar eventuele foutjes als piemeltje verwarren voor navelstreng. Ik hou me vast aan eerdere uitspraken zoals bij de 12 weken de nub die een meisje liet zien. De snelheid van het hartje waarop de vk zei “klinkt als een meisje” . En daar voel ik me schuldig over tegenover de kleine, want in eerste instantie was ik juist blij en nu lijk ik steeds minder van mijn zwangerschap te genieten omdat de bevalling steeds dichterbij komt en ik dus niet weet hoe hij gaat reageren.
Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik heb nog 6 maanden te gaan, dus aan de ene kant denk ik nog even volhouden. Aan de andere kant vind ik dat ik het ook verdien om blij te zijn (mijn zwangerschap is vanaf het begin al zwaar en niet om van te genieten. Zo ook mijn vorige zwangerschap) en heb ik zoiets van “papa kom alsjeblieft even uit die bubbel want je stelt jezelf en mij zwaar teleur door alleen maar open te staan voor een meisje”.
Wat mij het meest pijn doet is dat ik het niet kan bespreken met mijn partner. Hij merkt dat ik met iets loop en zegt ook dat hij het liefst heeft dat ik het met hem bespreek. Alleen weet hij niet dat het hierom gaat en omdat hij meerdere keren specifiek heeft gevraagd om dit niet te delen weet ik ook niet wat nu wijsheid is.
Wat denken jullie??
Momenteel ben ik 26 weken zwanger. Ik heb een zoontje van 5 uit een eerdere relatie en met mijn huidige partner krijg ik nog een zoontje. Vanaf het begin heeft mijn partner gezegd het niet te willen weten. Ik heb aangegeven het wel te willen weten en we hebben dus afgesproken dat de vk het wel tegen mij mocht zeggen. Tijdens de 20-wekenecho gaf de vk aan het eind aan dat ze zich niet meer kon herinneren wat het geslacht was. Bij de controle erna deed het apparaatje om naar het hartje te luisteren het niet en moest een collega met het echo-apparaat luisteren. Ik was in mijn eentje (ivm COVID) en vertelde over de 20-wekenecho. Zij vroeg of ik het nu dan wel wilde weten. Voor mij voelde het als de enige kans en bijna als een teken dat ze nu wel met de echo aan de slag moest (lockdown kwam eraan, pretecho bureaus gingen dicht en afspraak was niet meer mogelijk) en dit kon daarnaast ook gratis. Ik zei dus “ja! Ik wil het weten.”
Nou, ondanks dat de baby de beentjes niet al te wijd wilde doen, zag ik een uitsteekseltje en besefte ik dus dat ik nog een zoontje kreeg. Zelf had ik mij op alles voorbereid en waar ik eigenlijk teleurstelling had verwacht, voelde ik me toch positief verrast. Onderweg naar huis belde ik mijn partner om hem te vertellen hoe alles was gegaan en dat ik het nu echt wist. Ook heeft de vk uit de echo een hele mooie 3d-foto kunnen halen, waar ik zelf echt een jongetje in denk te zien. Ik stuurde deze naar mijn partner en naar de mensen dichtbij ons.
Nu komt het. Mijn partner geeft al vanaf dag 1 aan dat hij denkt dat het een meisje is en dat hij hier ook echt op hoopt. Hij verteld dit ook heel enthousiast aan iedereen om zich heen, zegt grappend dat de baby terug gaat wanneer het een jongen is waardoor de mensen (zijn familie en goeie vrienden) eigenlijk met hem meegaan hierin (zij zien een jongen in de echo geven ze aan, maar zeggen toch dat ze hopen dat het een meisje is). Ik heb meerdere keren gezegd dat ik het vervelend vind dat mensen om mij heen zo hopen op een meisje, terwijl ik er geen invloed op heb en hij zegt dat ik me niets ervan aan moet trekken. Hij weet niet dat ik hiermee ook op hem doel, want als hij dat weet, weet hij ook meteen waarom ik het zo vervelend vind en waarom ik het me zo aantrek. Op zo een moment zegt hij ook tegen mij dat hij het ook prima vind om een zoontje te krijgen, maar het klinkt meer alsof hij het dan zegt uit schuldgevoel naar mij toe. Van mijn partner mocht ik het delen met wie ik wilde, maar voor mij is het lastig om het met iedereen te delen terwijl hij het niet weet. Iedereen om mij heen hoopt ook op een meisje. Ik krijg het constant te horen en het is enorm vervelend, maar van de omgeving trek ik me wat minder aan dan mijn partner. De enige mensen die het nu naast mij weten zijn mijn moeder en mijn schoonmoeder. Mijn moeders eerste reactie was “maar gaat de vader nu niet teleurgesteld zijn?”. Ook zijn moeder reageerde minder enthousiast, maar gaf aan het ook al op de echofoto te hebben gezien. Om meer van dit soort reacties te voorkomen heb ik besloten om het tegen niemand meer te zeggen, omdat ik merk dat dit ook wat met mij doet. Voor onze moeders is het misschien makkelijker en een kwestie van afwachten, maar zelf moet ik constant horen hoe erg hij wel niet hoopt op een meisje en dat hij zeker weet dat het een meisje is. Hierdoor raak ik zelf steeds meer teleurgesteld, voelt het alsof ik heb gefaald en hoop ik steeds meer dat de vk het verkeerd heeft gezien. Ik ben letterlijk van alles aan het googlen en aan ‘t zoeken naar eventuele foutjes als piemeltje verwarren voor navelstreng. Ik hou me vast aan eerdere uitspraken zoals bij de 12 weken de nub die een meisje liet zien. De snelheid van het hartje waarop de vk zei “klinkt als een meisje” . En daar voel ik me schuldig over tegenover de kleine, want in eerste instantie was ik juist blij en nu lijk ik steeds minder van mijn zwangerschap te genieten omdat de bevalling steeds dichterbij komt en ik dus niet weet hoe hij gaat reageren.
Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik heb nog 6 maanden te gaan, dus aan de ene kant denk ik nog even volhouden. Aan de andere kant vind ik dat ik het ook verdien om blij te zijn (mijn zwangerschap is vanaf het begin al zwaar en niet om van te genieten. Zo ook mijn vorige zwangerschap) en heb ik zoiets van “papa kom alsjeblieft even uit die bubbel want je stelt jezelf en mij zwaar teleur door alleen maar open te staan voor een meisje”.
Wat mij het meest pijn doet is dat ik het niet kan bespreken met mijn partner. Hij merkt dat ik met iets loop en zegt ook dat hij het liefst heeft dat ik het met hem bespreek. Alleen weet hij niet dat het hierom gaat en omdat hij meerdere keren specifiek heeft gevraagd om dit niet te delen weet ik ook niet wat nu wijsheid is.
Wat denken jullie??
zaterdag 23 januari 2021 om 14:50
Mijn gabbers waren boven de 140 slagen.lieveheersmeisjee schreef: ↑23-01-2021 14:48Het schijnt zo te zijn dat als de hartslag boven de 140 slagen per minuut is het vaak een meisje is en daaronder een jongen. Ook maar iets wat ik ooit heb gelezen hoor en wat de vk dus ook zei tijdens de eerste keer naar het hartje luisteren.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 23 januari 2021 om 14:51
Ik probeer nu ook te relaxen, maar helaas kan ik niet meer terug (wat betreft het weten/niet weten)enya29 schreef: ↑23-01-2021 14:21Relaxxxx
Wat kunnen jullie je beide druk maken zeg!
Je krijgt een kind super tof toch
Er zijn mensen die ze willen en niet krijgen
Probeer te relativeren in Corona tijd. Als je je daar al druk over kunnen maken
Hier twee zoons. Heerlijk want ze spelen veel samen. Bij beide wist ik niet was het was. Dat is gewoon beter! Leuke verrassing als je gaat bevallen.
) Ondanks dat ik toch weer mijn twijfels heb, lijkt het me ook sterk dat de vk fout zit (ondanks dat ze zelf aangaf het niet goed in beeld te krijgen en dat de benen niet wijd genoeg waren)
Ik was juist hartstikke blij, maar het is niet leuk om elke dag aan te horen van je man dat hij zo erg hoopt op iets anders
zaterdag 23 januari 2021 om 14:52
Luci_Mster2 schreef: ↑23-01-2021 14:12Ik had allang gezegd tegen mijn partner dat die normaal moet doen. En de rest ook. Echt wat een sneu gedoe, ik snap dat je er genoeg van hebt.
Inderdaad.
zaterdag 23 januari 2021 om 14:53
Ik zou hetgeen je hier bespreekt bespreken met partner. Al zal het voor hem een teleurstelling zijn, al vraag ik me af hoe je het überhaupt over je lippen krijgt, dan beter nu dan nog maanden het gezeur aan te horen wetende dat het een jongen gaat worden. Je behoort te genieten van je zwangerschap en ik kan me heel goed voorstellen dat dit als een donkere regenwolk boven jullie hangt.
zaterdag 23 januari 2021 om 14:55
Ok, sorry misschien wat onduidelijk beschreven. De echoscopiste gaf aan dat de benen niet wijd genoeg gingen en dat ze het niet goed in beeld kreeg voor mij (ik denk dat ze bedoelde niet goed genoeg om er echt een mooie duidelijke foto van te maken) Echter zag ze wel een uitsteeksel, waar ze dus met haar muis naar wees en vroeg mij of ik het ook zag. Ik zag ook een uitsteeksel en zei dus “een jongen” En zij bevestigde het op dat moment.Luci_Mster2 schreef: ↑23-01-2021 14:24TO:
Voor mij voelde het als de enige kans en bijna als een teken dat ze nu wel met de echo aan de slag moest (lockdown kwam eraan, pretecho bureaus gingen dicht en afspraak was niet meer mogelijk) en dit kon daarnaast ook gratis. Ik zei dus “ja! Ik wil het weten.”
Nou, ondanks dat de baby de beentjes niet al te wijd wilde doen, zag ik een uitsteekseltje en besefte ik dus dat ik nog een zoontje kreeg. Zelf had ik mij op alles voorbereid en waar ik eigenlijk teleurstelling had verwacht, voelde ik me toch positief verrast. Onderweg naar huis belde ik mijn partner om hem te vertellen hoe alles was gegaan en dat ik het nu echt wist. Ook heeft de vk uit de echo een hele mooie 3d-foto kunnen halen, waar ik zelf echt een jongetje in denk te zien. Ik stuurde deze naar mijn partner en naar de mensen dichtbij ons.
Maar heeft de echoscopiste nu wel of niet echt ook zelf gezegd dat het een jongen betrof?
Of kon zij/hij het niet zien?
Hoop dat het wat duidelijker is nu
zaterdag 23 januari 2021 om 14:55
Zég het dan gewoon.lieveheersmeisjee schreef: ↑23-01-2021 14:51Ik was juist hartstikke blij, maar het is niet leuk om elke dag aan te horen van je man dat hij zo erg hoopt op iets anders
Jammer dan voor hem dat hij het dan weet, als hij dat niet wil dan had hij zich maar normaal op moeten stellen. Hij weet dondersgoed dat jij het wel weet en hoe vervelend het dan is om dat de hele tijd aan te moeten horen.
Je hoeft je dit echt niet te laten welgevallen, hoor.
Gewoon bespreken dus. En nergens omheen praten om hem een plezier te doen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 23 januari 2021 om 14:56
3 maanden. Sinds vandaag.
26 weken is 6 maanden, was even in de war
zaterdag 23 januari 2021 om 15:01
Doreia* schreef: ↑23-01-2021 14:20Gaat hij al een meisjes babykamer uitzoeken?
Heeft hij al meisjes kleertjes gekocht?
Een roze buggy?
Roze geboortekaartjes?
Of is het bij deze beslissingen allemaal nog neutraal qua kleur?
Laat hem lekker roepen. Zolang hij er niet naar handelt en werkelijk roze spullen koopt, is er echt geen man overboord.
We hebben alles in neutrale kleuren. Ik had van te voren al aangegeven dat wanneer het een meisje zou zijn ik ook gewoon jurkjes zou kopen (aangezien ik in de lente ben uitgerekend). Hij heeft toen gevraagd of ik die dan zou willen verstoppen, zodat het een verrassing zou blijven. Maar goed, er valt nu niet veel te verstoppen
zaterdag 23 januari 2021 om 15:01
Ik zou tegen partner zeggen dat ie als de sodemieter normaal moet doen en blij mag zijn met met een jongetje. Er waren 2 smaken, er is 1 op komst. Ik zou ook aangeven dat het voor jou veel gedoe oplevert deze rare situatie en dat het belangrijk is dat jij onbezorgd verder kan genieten van je zwangerschap.
zaterdag 23 januari 2021 om 15:10
Voor iemand die het niet wil weten is hij er wel heel druk mee bezig.
Voorpret is er genoeg, er komt een baby aan zonder handleiding, er is genoeg te ontdekken.
Je kan hem toch zeggen dat het je dwars zit dat hij alleen een meisje wil en dat je daar klaar mee bent? Als hij niet wil weten wat het is dan is het blijkbaar niet belangrijk, dus geen onderwerp.
Voorpret is er genoeg, er komt een baby aan zonder handleiding, er is genoeg te ontdekken.
Je kan hem toch zeggen dat het je dwars zit dat hij alleen een meisje wil en dat je daar klaar mee bent? Als hij niet wil weten wat het is dan is het blijkbaar niet belangrijk, dus geen onderwerp.
zaterdag 23 januari 2021 om 15:22
Heb ik ook gedaan een tijdje terug, dus dat weet hij. hij houdt dan ook even op, maar na twee dagen gaat hij weer door (vooral als er bijv. een vriend of familielid naar vraagt)
zaterdag 23 januari 2021 om 15:26
Mijn verloskundige gaf aan dat dit niet klopt toen ik ernaar vroeg. De snelheid van de hartslag heeft niets met het geslacht te maken. Die van ons had soms 155, soms 130. Ligt er ook aan of ze wakker zijn of slapen. Hogere hartslag is een actief en wakkere foetus, een lagere hartslag is een slapende, relaxte foetus.lieveheersmeisjee schreef: ↑23-01-2021 14:48Het schijnt zo te zijn dat als de hartslag boven de 140 slagen per minuut is het vaak een meisje is en daaronder een jongen. Ook maar iets wat ik ooit heb gelezen hoor en wat de vk dus ook zei tijdens de eerste keer naar het hartje luisteren.
zaterdag 23 januari 2021 om 15:28
Bij mijn VK kon je een symbolisch bedrag geven voor een echo en stopte het in de pot. Ik zou het gewoon vragen of het opnieuw mag en dan het nieuws gaan delen. Beter dat die bubbel van tevoren is lek geprikt dan dat het een hele deal wordt in de tijd dat je het niet kunt gebruiken: de kraamtijd.
Bij mijn oudste was het ook van een ander geslacht dan ik had voorzien, maar toen ik eenmaal kon gaan winkelen was ik om!
Bij mijn oudste was het ook van een ander geslacht dan ik had voorzien, maar toen ik eenmaal kon gaan winkelen was ik om!
zaterdag 23 januari 2021 om 15:31
Jeetje, wat ontzettend lomp van al die mensen in je omgeving die zo'n sterke voorkeur voor een geslacht naar jou toe uiten! Dat vind ik bijna onbeschoft zelfs! Je gaat toch niet tegen een zwangere vrouw zeggen hoe erg je hoopt op een meisje, en oh wat zal de vader teleurgesteld zijn!
Wat zijn dit voor lompe mensen in je omgeving? Daar mag je best iets van zeggen. Zulke gedachten spreken ze maar uit waar jij niet bij bent.
En vader wilde het toch niet weten? Wat hij wél weet is dat het 50-50 is. Ook van hem vind ik het tamelijk tactloos naar jou toe, hij weet dat jij het wel weet.
Dat gezegd hebbende denk ik wel dat je je er teveel van aantrekt. Ik ben verbaasd over de botheid van je omgeving, ik kan me voorstellen dat jij dat ook bent. Maar je trekt het teveel naar je toe, je maakt het te persoonlijk.
Wat zijn dit voor lompe mensen in je omgeving? Daar mag je best iets van zeggen. Zulke gedachten spreken ze maar uit waar jij niet bij bent.
En vader wilde het toch niet weten? Wat hij wél weet is dat het 50-50 is. Ook van hem vind ik het tamelijk tactloos naar jou toe, hij weet dat jij het wel weet.
Dat gezegd hebbende denk ik wel dat je je er teveel van aantrekt. Ik ben verbaasd over de botheid van je omgeving, ik kan me voorstellen dat jij dat ook bent. Maar je trekt het teveel naar je toe, je maakt het te persoonlijk.
zaterdag 23 januari 2021 om 15:41
Wat een rare mensen heb je in je omgeving. Kan je al die meningen niet gewoon naast je neerleggen?
Hier ook zwanger, en dan zijn er mensen heel blij voor me dat het een meisje is. Terwijl ik net zo blij was geweest met een derde jongen. Gek dat mensen menen te kunnen denken voor mij.
Zelf wilde ik trouwens tot m’n twaalfde een jongen zijn, dus we moeten nog maar afwachten hoeveel meisje ze is
Mijn advies dus: niks van aantrekken. En als je man het er nog een keer over heeft, dreigen met te zeggen wat het geslacht is. Dan heeft hij niks meer te verwachten/hopen.
Hier ook zwanger, en dan zijn er mensen heel blij voor me dat het een meisje is. Terwijl ik net zo blij was geweest met een derde jongen. Gek dat mensen menen te kunnen denken voor mij.
Zelf wilde ik trouwens tot m’n twaalfde een jongen zijn, dus we moeten nog maar afwachten hoeveel meisje ze is
Mijn advies dus: niks van aantrekken. En als je man het er nog een keer over heeft, dreigen met te zeggen wat het geslacht is. Dan heeft hij niks meer te verwachten/hopen.
zaterdag 23 januari 2021 om 15:43
Ik vind het vooral heel raar dat hij aangeeft het geslacht niet te willen weten en dat jij vervolgens aan iedereen het geslacht rondbazuint. Waarom konden jullie niet samen tot een overeenstemming komen, wel of niet het geslacht weten?
En verder vind ik het vooral gezeur. Je weet dat beide mogelijk is en dat je de baby niet kan terugstoppen. Dus wacht gewoon af en wees blij met je (hopelijk) gezonde kind. Klaar.
En verder vind ik het vooral gezeur. Je weet dat beide mogelijk is en dat je de baby niet kan terugstoppen. Dus wacht gewoon af en wees blij met je (hopelijk) gezonde kind. Klaar.
zaterdag 23 januari 2021 om 15:52
Nou wat een krampachtigheid over het geslacht van een kind zeg. Je gaat ook helemaal mee in dit "drama".
Bij de eerstvolgende keer dat hij weer een stomme neerbuigende opmerking maakt over een mogelijke zoon direct benoemen dat je het zat bent en dat zowel een dochter als een zoon welkom is bij jou en dat je ervanuit gaat dat dit voor hem ook geldt.
Ik zou het volgens mij ook als jullie 1 op 1 zijn zeggen dit is totaal verwarrend en om onduidelijke reden een soort geheim wat een gedoe maken jullie ervan. Het is of het een of het ander dus zo'n grote verrassing kan het nou ook weer niet zijn.
Bij de eerstvolgende keer dat hij weer een stomme neerbuigende opmerking maakt over een mogelijke zoon direct benoemen dat je het zat bent en dat zowel een dochter als een zoon welkom is bij jou en dat je ervanuit gaat dat dit voor hem ook geldt.
Ik zou het volgens mij ook als jullie 1 op 1 zijn zeggen dit is totaal verwarrend en om onduidelijke reden een soort geheim wat een gedoe maken jullie ervan. Het is of het een of het ander dus zo'n grote verrassing kan het nou ook weer niet zijn.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 23 januari 2021 om 16:03
Dit klopt. Toen ik zwanger was werd pas heel laat duidelijk dat ik zwanger was van een tweeling. En omdat hun hartjes synchroon klopten werd mij dit ook verteld. Ik kreeg echter een jongen en een meisje dus het is verre van waterdicht.lieveheersmeisjee schreef: ↑23-01-2021 14:48Het schijnt zo te zijn dat als de hartslag boven de 140 slagen per minuut is het vaak een meisje is en daaronder een jongen. Ook maar iets wat ik ooit heb gelezen hoor en wat de vk dus ook zei tijdens de eerste keer naar het hartje luisteren.
zaterdag 23 januari 2021 om 16:04
Nou heb ik er geen ervaring mee, ik heb mijn kind (bewust) alleen gekregen, maar ik vind het ook erg raar dat de ene ouder al wel het geslacht weet en de ander niet.
En dat je jurkjes moet verstoppen.. heel bijzonder.
En dat van hartslag is volgens mij onzin, met het hartslag luisteren dacht de verloskundige ook dat het een jongen was maar op de echo zag je toch echt een meisje.
En dat je jurkjes moet verstoppen.. heel bijzonder.
En dat van hartslag is volgens mij onzin, met het hartslag luisteren dacht de verloskundige ook dat het een jongen was maar op de echo zag je toch echt een meisje.
zaterdag 23 januari 2021 om 16:18
Jij hebt al een kind en hij krijgt er voor het eerst eentje. Ergens snap ik het wel dat hij hoopt op een meisje, dat zou voor jullie beiden "nieuw en voor het eerst" zijn.
Echter is dat gewoon niet realistisch, dus ik zou hem per direct laten weten dat het een jongetje is zodat hij het even kan verwerken en zich op zijn zoontje kan gaan verheugen.
Had mijn man dit gevoel gehad, dan had hij behoorlijk pech, het werd na mijn eerste nog 2x een jongen
Echter is dat gewoon niet realistisch, dus ik zou hem per direct laten weten dat het een jongetje is zodat hij het even kan verwerken en zich op zijn zoontje kan gaan verheugen.
Had mijn man dit gevoel gehad, dan had hij behoorlijk pech, het werd na mijn eerste nog 2x een jongen
zaterdag 23 januari 2021 om 16:23
Wat ik altijd zo raar vind is dat mannen boos of teleurgesteld zijn in de vrouw als de baby niet het gewenste geslacht heeft. Een vrouw kan er niks aan doen of het kind een jongetje of een meisje wordt. Het sperma van de man bepaald dat, dus dan zou een man vooral boos op zichzelf moeten zijn.
Maar ik denk dat je vriend het gewoon leuk vind een jongetje en een meisje. Maar net zo blij zou zijn als het een jongetje is.
Maar ik denk dat je vriend het gewoon leuk vind een jongetje en een meisje. Maar net zo blij zou zijn als het een jongetje is.
zaterdag 23 januari 2021 om 16:29
Poeh wat naar TO. Is het aan kant van partner misschien ook een cultuur dingetje? Wij hebben lang in het buitenland gezeten en daar staken mensen hun voorkeur niet onder stoelen of banken. Betekende overigens niet dat ze ook "echt" teleurgeateld waren bij een andere uitkomst. Er heerst daar nog meer een "prinsessen" en "prinsjes" idee, met vastere gendernormen.
Wel heel naar. Ik zou het gewoon vertellen zodat je de rest van de zwangerschap wat kan relaxen want hier zit je natuurlijk niet op te wachten.
Wel heel naar. Ik zou het gewoon vertellen zodat je de rest van de zwangerschap wat kan relaxen want hier zit je natuurlijk niet op te wachten.
