Mogen jullie kinderen elkaar?

15-08-2023 20:53 77 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kinderen zijn tussen de 12 en 17 en hebben eigenlijk altijd wel ruzie met elkaar. Thuis ontlopen ze elkaar het liefst en wanneer we op stap zijn begint het leuk en eindigen ze vaak met ruzie. Ze hebben allemaal hele verschillende karakters.
Ik vraag mij soms af of ze later nog wel contact zullen hebben met elkaar. Ben benieuwd hoe het contact tussen jullie
kinderen onderling is.

Is ruziemaken onderling ‘gezond’ of kan het ook teveel zijn waardoor ze elkaar later dus niet meer willen zien? Doen jullie actief iets om de onderlinge relatie goed te houden of laten jullie alles op zijn beloop?

Hoe waren jullie zelf met de siblings en hoe is de relatie nu? Ik had zelf zelden ruzie met ze en wij zien elkaar nu regelmatig. Ik herken het dagelijks ruzie maken dus niet en ben daarom benieuwd hoe het later zal zijn met mijn eigen kinderen
Alle reacties Link kopieren Quote
Verkeerde pijler
Alle reacties Link kopieren Quote
2 jongens 10 en 13. Kunnen elkaar niet luchten of zien. Alles is een wedstrijd en als de een de ander niet uitdaagt dan kraakt de ander de ene wel af.
Samen slapen op 1 kamer in bv vakantiehuis gaat niet. Slaande ruzie.

Krankjorum word ik er inmiddels van.
Vaak voor de buitenwereld lijken het 'gewoon' broertjes want dan weten ze zich wel te gedragen. Maar thuis..... :roll:

Ikzelf heb 1 jongere broer. Geen contact op het moment maar vroeger eigenlijk nooit geen ruzie. Dus denk niet dat t veel zegt :)
Not my circus, not my monkeys
Alle reacties Link kopieren Quote
granny71 schreef:
15-08-2023 20:54
Verkeerde pijler

Ow ik zie het! Hoe pas ik dit aan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn broertje werd pas leuk toen hij 22 was, en ik 27.
Every woman deserves a man that destroys her lipstick, not her mascara.
Alle reacties Link kopieren Quote
Los van de verkeerde pijler:
Ik herken t niet. Hier vier kinderen die allemaal heel leuk met elkaar omgaan. Een tijd lang deden nummer 1 en 2 veel met elkaar. Later nummer 2 en 3. En 2 en 4 zijn altijd al matties geweest. Frequentie verschilt maar ze kunnen alle vier heel goed met elkaar, beter dan ik ooit had kunnen en durven dromen!

Ik denk dat het helpt dat ik er vier heb. Dan kun je af en toe ‘switchen’ van sibling.
En bij mij zitten ze ook dicht op elkaar, dat helpt allicht ook, in ieder geval qua ontwikkelingsfase.

Zelf was ik ook goed met mijn sibling. Mijn partner op zich ook maar veel minder maar hij scheelt ook vier jaar met sibling (stom woord trouwens maar goed, alles voor de anonimiteit;-)

Ik denk dat je er niet zoveel aan kunt doen eerlijk gezegd… wel jammer, kan ik me voorstellen :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik en mijn broer vochten elkaar de tent uit, maar nu is hij mijn beste vriend :)
Al mijn hele leven kunnen mijn sib en ik niet met elkaar opschieten. Altijd ruzie. Zelf nu we allebei in de 50 zijn botert het niet. We hebben het wel geprobeerd, maar het matched echt niet. We zien elkaar weinig en als onze ouders er niet meer zijn zal dat nog veel minder worden. Erg jammer, maar we mogen elkaar gewoon niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hebben er 4. Één woont samen aan de andere kant van het land, kind twee woont en studeert een stad verderop en kind drie en vier nog thuis. Ze hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden, niet veel ruzie. De jongste twee, broer en zus, hebben wel altijd het meeste met elkaar opgetrokken. Zijn qua karakter ook anders dan de oudste twee. Ze lijken niet heel veel contact te hebben onderling, maar dat valt heel erg mee, ze weten altijd wel wat er bij de ander speelt en de aanhang gaat tot nu toe ook goed.

Ik heb een halfzusje, 6 jaar jonger. Wij hebben geen slechte band, maar ook niet heel innig, wonen ook niet bij elkaar in de buurt. Mijn neefje is ook veel jonger dan onze kinderen.
Maar als we elkaar zien is het altijd prima.
Alle reacties Link kopieren Quote
Strawberry_shortcake schreef:
15-08-2023 20:59
Ow ik zie het! Hoe pas ik dit aan?
"Vraag het de mods" op de overige pijler
Mijn kinderen (pubers) kunnen niet met en niet zonder elkaar.
Veel discussies maar als er met een van hen iets is of als een van de twee wat langer weg is...
Op vakantie trekken ze naar elkaar toe. Dan zijn ze meer op elkaar aangewezen.
anoniem_64fd9f1a16274 wijzigde dit bericht op 15-08-2023 21:48
58.92% gewijzigd
Mijn moeder komt uit een gezin van veel kinderen en niemand lag of ligt elkaar (behalve 1 broer van moeder). Sinds haar ouders overleden zijn ziet verder niemand elkaar meer.
Ik heb een zus van 10 jaar jonger. Groot leeftijdsverschil, maar altijd heel liefdevol geweest en nog steeds goed contact.
Kan alle kanten op denk ik dus zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb een tweeling. Jongen en meisje van bijna 23. Kunnen het goed met elkaar vinden.
Zelf heb ik 1 zus waar ik een prima band mee heb. We lopen de deur niet bij elkaar plat maar doen regelmatig leuke dingen samen.
Hier 3 dochters. De oudste 2 zijn echt vriendinnen. Hebben ook veel gezamelijke vrienden. Met de jongste gaat het ook goed maar die is meer op zichzelf.
Ze hebben eigenlijk nooit ruzie.

Ik heb zelf een zusje, broertje en een broer.
Mijn zusje en ik vochten elkaar de tent uit. Radeloos waren mijn ouders! Nu gaan we heel goed samen. Ze is echt mijn maatje.
Met mijn broers heb ik een prima band maar die is oppervlakkig. Een echte broer en zus relatie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kinderen zijn beste maatjes, dochter en zoon van 14 en 12.

Ik ben ook close met mijn siblings, maar kom uit een familie die veel contact heeft. Neven, nichten, maar ook hun kinderen komen op verjaardagen en vice versa natuurlijk. Familiedagen, weekendjes weg en andere uitjes doen we ook met grote groepen. Niet elk jaar en niet iedereen kan natuurlijk ook altijd maar mee. Maar toch: intentie is er wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoon kan prima opschieten met niet-bestaande broers/zussen ;)

Mijn zus en ik sloegen elkaar al letterlijk de koppen in vanaf dat we gericht konden meppen. We schelen maar 11 maanden (Irish twin). Zij is vrij lang de grootste en sterkste geweest (alhoewel ik de oudste ben). Ik heb nu nog een afdruk van haar melkgebit in mijn schouder staan, geen geintje. Na het bijtincident gaven mijn ouders het geloof ik een beetje op met dat ‘samen spelen, samen delen’ en kregen we elk onze eigen dingen. Zij alles in lila paars en ik in het roze. Exact hetzelfde poppenhuis, my little pony stal, enz. Op vakantie/dagjes weg werden we op de achterbank gescheiden door een grote koelbox, later door het kinderzitje van broertje.
We kregen dat broertje er ‘opeens’ bij (mijn moeder dacht dat ze in de overgang zat :P) en hij vormde ook een grote bron van irritatie voor mijn zus. Met mijn broertje heb ik altijd goed kunnen opschieten. Wel eens wat irritatie maar door het leeftijdsverschil van 8 jaar nooit echt ruzie. Hij jatte nooit mijn nieuwe laarzen bijvoorbeeld (en als hij dat wel deed was het schattig, Klein Duimpje in de zevenmijlslaarzen). Ik kan mij herinneren dat ik eens naar mijn ouders heb geroepen: ‘Overal waar ze komt heeft ze herrie, zelfs met een kind van 10, aan wie ligt het dan?!’.

Als twintigers amper contact (elkaar alleen zien bij ouders). Pas toen we allebei zelf een kind kregen (die vijf maanden verschillen in leeftijd) kwam er meer contact. Nog wat later bleek mijn zoon sprekend op mijn zus te lijken en haar dochter een mini-me van mij te zijn (inclusief karakter :hyper:). Kinderen gaan met elkaar om als broer en zus (de soort zonder ruzie).
Maar zo open en vrij als ik met mijn broer omga, zo zal het met zus nooit worden. Daarvoor verschillen we ook teveel van elkaar. We hebben beiden ons beroep gemaakt van elkaars frustraties. Men betaalt mij om de hele dag te praten en rond te springen en zij verdient een royale boterham met kommaneukerij en ruzie zoeken.
lemoos2 wijzigde dit bericht op 15-08-2023 21:32
0.68% gewijzigd
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kinderen zijn best verschillend maar ook heel goede maatjes. Spelen graag samen. Ben benieuwd hoe zich dat later ontwikkelt. Ze zijn nog jong. De basis is in elk geval goed.
Zelf ben ik enig kind en dat was vroeger prima, maar vind ik nu wel jammer. Nu mijn ouders er niet meer zijn is het wel heel erg niks, niemand meer over.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hadden continu ruzie in ond (niet al te grote en ook niet altijd gezellige) ouderlijk huis. Toen zij het huis uit ging veranderde dat en sindsdien zijn we beste maatjes.
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb zelf geen kinderen. Twee broers (eentje is mijn tweelingbroer) en een zus. Vroeger waren we allemaal best hecht. We maakten we ruzie, maar we speelden vooral ook veel samen. Veel spelletjes, veel lol om dezelfde dingen. Onderlinge humor waar mijn ouders geen onderdeel van waren. Best hecht.

Bij ons is eigenlijk het omgekeerde gebeurd van wat je soms leest. Vaak hoor je dat kinderen elkaar in hun jeugd de hersens inslaan, maar elkaar als volwassene vinden. Wij waren als kind hecht, maar zijn nu wat meer los zand. Momenteel geen enorme onenigheid, maar we flinke irritaties gehad, en ook de partnerkeuze van sommigen heeft veel invloed gehad op de onderlinge verhoudingen. Nu staan we allemaal totaal anders in het leven. Geen ruzies, en als we elkaar nodig hebben, zijn we er. Maar erg diep gaan we niet meer. Met mijn zus heb ik het minst. Met mijn schoonzusjes heb ik ook helemaal niets.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is oprecht één van de redenen waarom ik maar één kind heb, dat lijkt me echt verschrikkelijk, elke dag ruzie en gekibbel in je eigen huis. Daar zou ik echt absoluut niet tegen kunnen.
Zelf heb ik een goede band met mijn siblings, maar we lopen de deur nou ook weer niet plat bij elkaar. Vroeger als kinderen trokken we niet bijzonder veel met elkaar op, maar we hadden ook nooit ruzie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kinderen kunnen heel goed met elkaar, maar maken ook zeker wel eens ruzie.
De jongste heeft de oudste zelfs nodig om te kunnen spelen. In zijn eentje gaat het vaak moeilijker en andere kinderen vind hij helemaal niks.
Bij ruzies tussen de kinderen grijp ik wel in. (Ze zijn nu 6 en 8). Dat is ook wel omdat de jongste anders bij momenten onhandelbaar wordt. Zijn zus kan daar goed mee om gaan ( soms denk ik wel eens dat ze te meegaand is met zijn grillen) maar ze weet het ook wel te triggeren. Bij het ingrijpen moet je dan vooral denken aan bespreken wat er is gebeurd en ook wel een verklarende rol naar de jongste toe. Maar ik roep ook wel eens gewoon kappen nou! Haha.

Zelf heb ik een zus en dat was denk ik wel een beetje hetzelfde. Toen we jong waren, onafscheidelijk maar ook zeker flinke ruzies. In de pubertijd deden we meer ons eigen ding. Nu we volwassen zijn spreken of zien we elkaar eigenlijk zelden, maar is het wel prima als we het eenmaal doen.

Ik ben wel benieuwd strawberry, maakten jouw kinderen ook vaak ruzie voordat de pubertijd begon? Kan me voorstellen dat je in die fase sneller geïrriteerd bent en minder van elkaar kan hebben?
Alle reacties Link kopieren Quote
Jufjoke schreef:
15-08-2023 21:49
Dat is oprecht één van de redenen waarom ik maar één kind heb, dat lijkt me echt verschrikkelijk, elke dag ruzie en gekibbel in je eigen huis. Daar zou ik echt absoluut niet tegen kunnen.
Zelf heb ik een goede band met mijn siblings, maar we lopen de deur nou ook weer niet plat bij elkaar. Vroeger als kinderen trokken we niet bijzonder veel met elkaar op, maar we hadden ook nooit ruzie.
Dat was ook de reden waarom wij maar 1 kind wilden. Maar soms heb je het niet voor het zeggen...
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier nog 2 jonge kinderen, 4 en 6, maar 95% van de tijd zijn het de beste maatjes, die echt heel gek op elkaar zijn en veel samen spelen.

In de thuissituatie, dus eigen speelgoed, eigen kamer, eigen huis, is het wel vaker ‘gedoe’ dan op vakantie of ergens buitenshuis. Ze hebben gewoon altijd elkaar en dat vind ik wel heel erg mooi om te zien.

Zelf heb ik een jonger broertje en zusje ( ze zijn een tweeling), met een leeftijdsverschil van 5 jaar. Dat vond ik als kind zijnde wel erg veel, ik had niets aan hen vond ik en qua karakter waren mijn zusje en ik vooral water en vuur. Ik kan me zo voorstellen dat mijn ouders vakantie echt een opgave vonden met ons en geregeld hebben gedacht dat het nooit wat zou worden.

En nu we beiden de 30 zijn gepasseerd ( en ook de jaren hiervoor al, eigenlijk sinds ik uit huis ben, een hele tijd geleden), is dat weg en zie ik haar echt als een van mijn grootse vertrouwensfiguren in mijn leven. We delen een verleden met elkaar, zij heeft herinneringen die ik soms niet heb, maar die wel voor een een groter plaatje zorgen. Nog steeds kan zij als enige echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen, nog steeds hebben we in een vakantie ( we gaan jaarlijks met de familie een week op vakantie), een moment dat we elkaar bijna de haren in vliegen, maar dat weten we en we hebben geleerd tot 10 ( of meer) te tellen ;-)

Mijn broertje is een super leuke vent, ik ben dol op ‘m, maar ik deel niet dat wat ik nu wel met mijn zusje heb.

En ik hoop heel erg dat mijn eigen meiden ook zo’n band op latere leeftijd hebben met elkaar. Het begin is gelukkig veelbelovend ;-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb goed contact met mijn 2 siblings, maar als het niet nou eenmaal mn sibs waren was ik er geen vrienden mee geworden, misschien had ik ze niet eens gemogen. We zijn zó anders. Zij lijken wel op elkaar.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
Alle reacties Link kopieren Quote
Rosalind* schreef:
15-08-2023 21:13
Mijn kinderen (pubers) kunnen niet met en niet zonder elkaar.
Veel discussies maar als er met een van hen iets is of als een van de twee wat langer weg is...
Op vakantie trekken ze naar elkaar toe. Dan zijn ze meer op elkaar aangewezen.
Precies dit hier ook. Thuis kraken ze elkaar af en gaan ze hun eigen gang tot er wat is, dan zijn ze er voor elkaar en nu op vakantie ook. :heart:

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven