Net zwanger en opeens heel erg bang

Lieve allemaal,



Aangezien velen onder jullie al zwanger zijn geweest en al kinderen hebben, graag jullie ervaringen gevraagd.

Ik wil al jaren kinderen, heb een geweldige lieve man, een goede baan, een groot huis in een kindvriendelijke buurt. Kortom alle voorwaarden waren er en 4 maanden geleden zijn we echt begonnen om een kindje te maken.

Dit is snel gelukt, want ik ben momenteel 7 weken zwanger.

De eerste tijd vlak na de positieve test, kon ik het voornamelijk niet geloven, was enorm blij en had zin om het aan iedereen te vertellen, afgewisseld met angst dat het mis zou gaan.

Nu zijn sinds een paar dagen alle kwaaltjes in een keer begonnen, ik ben moe, moe moe, misselijk (voornamelijk 's nachts waardoor ik slecht slaap, word er wakker van), heel erg duizelig (alsof ik op watten loop) en voel me slap als een vaatdoek. Ik weet dat het er allemaal bijhoort, maar sinds de kwaaltjes ben ik opeens somber geworden: ben bang voor wat er allemaal in mn lichaam afspeelt, bang voor de grote veranderingen, bang voor de komende verantwoordelijkheid, dat ik als persoon nooit meer de oude word, dat mijn lichaam nooit meer de oude wordt. Ik zit er nu sinds een aantal dagen hele dagen over te piekeren. Gelukkig kan ik er goed over praten met mijn man, en die heeft gelukkig zoiets van: we zien wel en het komt wel goed. Hij blijft ook heel steunend en lief voor me.



Ik weet dat heel veel vrouwen dit hebben, maar hoe was het voor jullie? Hoe vaak hadden jullie deze gevoelens tijdens je zwangerschap? Heb je ook nog gewoon kunnen genieten van je zwangerschap? Viel het achteraf mee of juist tegen allemaal? Wat kan je eraan doen; hoe kom je van die negatieve gedachtes af? Hoe eng is het om voor het eerst moeder te worden?



Wat ik nu heb gedaan is een groot dik boek over "zwanger zijn" gekocht en hou mij voor dat ik nog maanden de tijd heb om mij voor te bereiden...Maar pfffff, zie het even niet zitten Ben ook voor een deel verdrietig omdat ik dan zo graag zwanger wilde worden en nu ben ik het en het voelt alsof ik bovenaan in een achtbaan zit waar ik eigenlijk niet in wilde. Heel af en toe denk ik zelfs: "was ik maar niet zwanger". Terwijl ik aan de andere kant heel erg graag zo'n blakende mooie zwangere vrouw wil zijn, die dolblij is dat ze moeder wordt (maar..bestaat die vrouw wel?)





Liefs Bibi



(f)