Kinderen
alle pijlers
Nog een kind: gevoel vs verstand
zaterdag 21 augustus 2021 om 12:38
Oke, ik kan bijna al raden wat de reacties gaan zijn, maar blijkbaar heb ik het toch nodig om te horen, dus hier mijn dilemma:
We (man en ik, halverwege 30) hebben 2 kinderen. Een van 8 en een van 4. Het zijn schatjes, maar niet makkelijk. Oudste heeft adhd en veel angsten, jongste lijkt die kant ook op te gaan. Maar het grootste probleem: ze gaan niet lekker samen. Ze houden van elkaar, dat weet ik zeker, maar kunnen niet met-, maar ook niet zonder elkaar. En dan vooral niet mét elkaar. Ik ben de hele dag politie-agent. Ze kunnen niks hebben van elkaar. Jaloezie, afpakken, elkaar slaan en schoppen en knijpen (jongste). Er is geen dag waarbij het niet een paar keer raak is. Naast elkaar in de auto is niet te doen, vakanties zijn niet leuk (uit ritme, niet slapen, spanning). Los van elkaar, wanneer we apart iets dien of er 1 bij opa en oma is, zijn ze echt lief en gezellig, een wereld van verschil.
We hebben het zwaar met opvoeden, verliezen echt wel regelmatig ons geduld, we balen dat het niet lekker loopt. Daarnaast ben ik psychisch ook niet heel sterk en heb ik regelmatig het gevoel het niet aan te kunnen.
Maar, tegelijkertijd kan ik geen baby zien of het begint te kriebelen. Ik hou van baby’s, vond die tijd ook heerlijk. Mijn gevoel/hormonen roepen: ja! een derde!
Maar mijn verstand roept net zo hard (harder meestal): nee! dat kunnen we niet aan! We zijn net door al die tropenjaren heen en de jongste gaat naar school!
Moet ik m’n gevoel negeren? Gevoel volgen? Of is dat vragen om nog meer drama? Blij zijn met wat ik heb? Gaan die rammelende eierstokken vanzelf over? Of zou een derde het misschien wel beter kunnen maken in de ‘flow’ van ons gezin?
We (man en ik, halverwege 30) hebben 2 kinderen. Een van 8 en een van 4. Het zijn schatjes, maar niet makkelijk. Oudste heeft adhd en veel angsten, jongste lijkt die kant ook op te gaan. Maar het grootste probleem: ze gaan niet lekker samen. Ze houden van elkaar, dat weet ik zeker, maar kunnen niet met-, maar ook niet zonder elkaar. En dan vooral niet mét elkaar. Ik ben de hele dag politie-agent. Ze kunnen niks hebben van elkaar. Jaloezie, afpakken, elkaar slaan en schoppen en knijpen (jongste). Er is geen dag waarbij het niet een paar keer raak is. Naast elkaar in de auto is niet te doen, vakanties zijn niet leuk (uit ritme, niet slapen, spanning). Los van elkaar, wanneer we apart iets dien of er 1 bij opa en oma is, zijn ze echt lief en gezellig, een wereld van verschil.
We hebben het zwaar met opvoeden, verliezen echt wel regelmatig ons geduld, we balen dat het niet lekker loopt. Daarnaast ben ik psychisch ook niet heel sterk en heb ik regelmatig het gevoel het niet aan te kunnen.
Maar, tegelijkertijd kan ik geen baby zien of het begint te kriebelen. Ik hou van baby’s, vond die tijd ook heerlijk. Mijn gevoel/hormonen roepen: ja! een derde!
Maar mijn verstand roept net zo hard (harder meestal): nee! dat kunnen we niet aan! We zijn net door al die tropenjaren heen en de jongste gaat naar school!
Moet ik m’n gevoel negeren? Gevoel volgen? Of is dat vragen om nog meer drama? Blij zijn met wat ik heb? Gaan die rammelende eierstokken vanzelf over? Of zou een derde het misschien wel beter kunnen maken in de ‘flow’ van ons gezin?
zaterdag 21 augustus 2021 om 20:50
Wil je graag een 3e kind, of een baby? Of een broertje/zusje dat wel goed met de andere 2 overweg kan?Vesvalli schreef: ↑21-08-2021 12:53Dank voor de reacties. Ik neig zeker naar nee, en mijn man ook. Maar toch steeds die twijfel.. ik zou willen dat ik die niet had!
Ik hoop ook dat ze uiteindelijk fijn met elkaar overweg kunnen, en ik denk ook dat dat gaat gebeuren, zeker als de jongste naar school is (hij begint volgende week).
Dus ja, eigenlijk zijn we er al uit, maar op sommige momenten kan ik ineens zeggen: kom we gaan voor een derde!
WHY?
zondag 22 augustus 2021 om 18:05
maandag 23 augustus 2021 om 14:14
Dat arme (3e) kind! Die moet opgroeien met een mentaal onstabiele moeder en 2 oudere siblings die elkaar naar het leven staan. Die komt letterlijk tussen 2 vuren in en mag dienen als scheidsrechter. En bedenk ook even wat deze situatie met je relatie en partner doet.
Wees blij dat ze naar school gaan en gebruik die tijd voor jezelf om op te laden.
Het laatste dat ik zou doen in nog meer stress toevoegen aan deze snelkookpan.
Wees blij dat ze naar school gaan en gebruik die tijd voor jezelf om op te laden.
Het laatste dat ik zou doen in nog meer stress toevoegen aan deze snelkookpan.
maandag 23 augustus 2021 om 14:35
Ik herken het wel hoor! Gewoon het idee dat je een periode afsluit. Lang lag het nog open, maar als je jongste 4 is, dan begint de vraag natuurlijk te spelen.
Wij hebben het niet gedaan en natuurlijk vond ik dat soms lastig. Maar ben toch vooral blij dat we de extra zorg aan ons voorbij hebben laten gaan. Nu (haha, nu zijn ze beiden volwassen en mijn eitjes opgedroogd, dus het is allang niet meer aan de orde) vind ik het ook goed zo. Ik had vast niet zoveel energie meer gehad voor een nakomertje... hoewel ik ook wel denk dat je daar in meegroeit als je wél die beslissing had gemaakt. Dan doe je het, omdat je wel moet en dat de situatie is. Zoals je ook je twee kinderen opvoedt, hoe pittig dat nu al voor jullie kan zijn.
Overigens... ken ik ook een situatie waarbij die derde een tweeling bleek te zijn. Dat kan dus ook nog!!!
Wij hebben het niet gedaan en natuurlijk vond ik dat soms lastig. Maar ben toch vooral blij dat we de extra zorg aan ons voorbij hebben laten gaan. Nu (haha, nu zijn ze beiden volwassen en mijn eitjes opgedroogd, dus het is allang niet meer aan de orde) vind ik het ook goed zo. Ik had vast niet zoveel energie meer gehad voor een nakomertje... hoewel ik ook wel denk dat je daar in meegroeit als je wél die beslissing had gemaakt. Dan doe je het, omdat je wel moet en dat de situatie is. Zoals je ook je twee kinderen opvoedt, hoe pittig dat nu al voor jullie kan zijn.
Overigens... ken ik ook een situatie waarbij die derde een tweeling bleek te zijn. Dat kan dus ook nog!!!
vivinnetje wijzigde dit bericht op 23-08-2021 14:36
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
6.83% gewijzigd
maandag 23 augustus 2021 om 14:43
'Of zou een derde het misschien wel beter kunnen maken in de ‘flow’ van ons gezin?'
Die verantwoording leg je toch niet bij een kind neer? Je kunt de huidige situatie al niet lekker aan, laat staan nog een baby erbij.
Die verantwoording leg je toch niet bij een kind neer? Je kunt de huidige situatie al niet lekker aan, laat staan nog een baby erbij.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
maandag 23 augustus 2021 om 16:39
Wat doe je als nummer 3 weer een hevig kind met handleiding is?
Die niet matcht met de andere 2?
2 kinderen uit elkaar houden in 1 huis lukt soms nog.
Een 3de ... dat wordt een vrij hopeloze bedoening.
(Tenzij je in een kasteel woont.)
Wie garandeert trouwens dat je eierstokken stoppen met rammelen na nummer 3?
En je over een paar jaar niet ineens toch nog een nummer 4, 5 of 6 wil "omdat de oudsten intussen ouder zijn"?
En wat doe je als nummer 3 geen nummer 3 is, maar een nummer 3+4?
Uiteraard dan ook 2 handenbinders met handleiding
.
Die niet matcht met de andere 2?
2 kinderen uit elkaar houden in 1 huis lukt soms nog.
Een 3de ... dat wordt een vrij hopeloze bedoening.
(Tenzij je in een kasteel woont.)
Wie garandeert trouwens dat je eierstokken stoppen met rammelen na nummer 3?
En je over een paar jaar niet ineens toch nog een nummer 4, 5 of 6 wil "omdat de oudsten intussen ouder zijn"?
En wat doe je als nummer 3 geen nummer 3 is, maar een nummer 3+4?
Uiteraard dan ook 2 handenbinders met handleiding
.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 23 augustus 2021 om 16:41
Een paar jaar geleden zaten wij in hetzelfde schuitje. Onze oudste heeft meerdere rugzakken, waarvan 1 grote met genetische oorzaak. De opvoeding was en is buitengewoon zwaar. Het klikte wel goed met zn broertje (2 jaar jonger), maar we waren nog niet compleet.
Na een half jaar twijfelen wisten we dat het rationeel gezien op zn zachtst gezegd onhandig was. Toen mijn man vroeg hoe ik het gezin voor me zag over 5 jaar werd ik alleen maar verdrietig en besefte ik dat er nog iemand bij hoorde. Mijn man wilde het overigens nog liever dan ik.
Bij de aankondiging van de zwangerschap zijn we door veel mensen voor gek verklaard. Hoe zouden we in het ons hoofd halen, na meerdere keren overspannen nog wel. 'Hadden we het nog niet druk genoeg'.
Inmiddels is mijn derde zoon 1,5 en gaat het uitstekend. We zijn compleet en het is allemaal goed te doen. We zijn gelukkiger dan ooit en kunnen veel meer aan.
Neem pauze en tijd om erover na te denken en vraag jezelf af, is je gezin compleet? Stel je krijgt een fotoshoot kado van één van de beste fotograven van het land ter waarde van 5000 euro. Zou je hem nu doen of wachten tot over een paar jaar?
Mijn man is overigens een half jaar na de geboorte van het derde kind gesteriliseerd. Baby'tjes blijven lief en schattig, maar wat de meeste mensen na een tweede kindje hebben, hebben wij nu ook. Namelijk, dat het echt klaar is.
Luister niet teveel naar anderen en laat je hart spreken.
Na een half jaar twijfelen wisten we dat het rationeel gezien op zn zachtst gezegd onhandig was. Toen mijn man vroeg hoe ik het gezin voor me zag over 5 jaar werd ik alleen maar verdrietig en besefte ik dat er nog iemand bij hoorde. Mijn man wilde het overigens nog liever dan ik.
Bij de aankondiging van de zwangerschap zijn we door veel mensen voor gek verklaard. Hoe zouden we in het ons hoofd halen, na meerdere keren overspannen nog wel. 'Hadden we het nog niet druk genoeg'.
Inmiddels is mijn derde zoon 1,5 en gaat het uitstekend. We zijn compleet en het is allemaal goed te doen. We zijn gelukkiger dan ooit en kunnen veel meer aan.
Neem pauze en tijd om erover na te denken en vraag jezelf af, is je gezin compleet? Stel je krijgt een fotoshoot kado van één van de beste fotograven van het land ter waarde van 5000 euro. Zou je hem nu doen of wachten tot over een paar jaar?
Mijn man is overigens een half jaar na de geboorte van het derde kind gesteriliseerd. Baby'tjes blijven lief en schattig, maar wat de meeste mensen na een tweede kindje hebben, hebben wij nu ook. Namelijk, dat het echt klaar is.
Luister niet teveel naar anderen en laat je hart spreken.
maandag 23 augustus 2021 om 23:29
Soms..moet jeje gevoel niet volgen.. hoe lastig dat ook is.
Hier 1 zoon.. mijn eierstokken klapperen af en toe de deur uit maar mijn man heeft geen wens voor een tweede en ik heb geen wens tot een echtscheiding.
Mijn zoon heeft 'recht' op 2 ouders, die er voor hem zijn.. we hebben samen voor hem gekozen en ik ga de boel niet op de spits drijven..mijn eierstokken hebben in dit geval dus toch echt veel pech.. en ja soms vind ik dat heel jammer en verdrietig. Maar over het algemeen niet hoor. Het is goed zo.
Hier 1 zoon.. mijn eierstokken klapperen af en toe de deur uit maar mijn man heeft geen wens voor een tweede en ik heb geen wens tot een echtscheiding.
Mijn zoon heeft 'recht' op 2 ouders, die er voor hem zijn.. we hebben samen voor hem gekozen en ik ga de boel niet op de spits drijven..mijn eierstokken hebben in dit geval dus toch echt veel pech.. en ja soms vind ik dat heel jammer en verdrietig. Maar over het algemeen niet hoor. Het is goed zo.
maandag 23 augustus 2021 om 23:34
Heb je gedacht aan een hond? Klinkt als een sarcastische reactie maar ik bedoel het serieus.
Een lieve labrador of zo kan heel veel doen. In veel gezinnen brengt het kinderen dichter naar elkaar toe en versterkt het de band/verandert het de dynamiek. Pleeggezinnen worden ook vaak aangeraden een gezinshond te nemen om de band te versterken en de boel hechter te maken.
Ik weet dat het niet hetzelfde is als een baby en het helpt wellicht niet tegen rammelende eierstokken. Maar ook jij hebt een leuke lieve pup en daarna grote hond om voor te zorgen en naar om te kijken.
Een lieve labrador of zo kan heel veel doen. In veel gezinnen brengt het kinderen dichter naar elkaar toe en versterkt het de band/verandert het de dynamiek. Pleeggezinnen worden ook vaak aangeraden een gezinshond te nemen om de band te versterken en de boel hechter te maken.
Ik weet dat het niet hetzelfde is als een baby en het helpt wellicht niet tegen rammelende eierstokken. Maar ook jij hebt een leuke lieve pup en daarna grote hond om voor te zorgen en naar om te kijken.
dinsdag 24 augustus 2021 om 19:21
Wat een hoop reacties. Veel ook erg negatief helaas, en dan bedoel ik niet met het antwoord op wel of geen derde, maar alsof mijn kinderen nu een vreselijk leven hebben. Dat is helemaal niet het geval, het zijn vrolijke, drukke kinderen, ze hebben het hartstikke goed, alleen ze maken veel ruzie. En houden tegelijkertijd ook veel van elkaar. We hebben een hele goede relatie, we wonen in een fijne wijk en hebben top opa’s en oma’s om de hoek. Het is hier dus echt niet vreselijk en ik denk dat mijn kinderen een hele fijne jeugd hebben.
We gaan alleen bijna nooit op vakantie omdat dat teveel onrust veroorzaakt, ze zitten niet naast elkaar in de auto want dan maken ze ruzie, en papa of mama schiet weleens uit de bocht als het geduld op is. Lijkt me allemaal niet heel vreemd.
Punt is wel dat ik het (van binnen) wel heel zwaar vind. Ik ben moe, ik ben het soms heel erg zat en ik vind het hebben van kinderen ook erg intens. En ja, een derde kan ook van alles mankeren, het kan een tweeling worden. Zwanger zijn vind ik heel zwaar, en ik wil onze relatie niet onnodig onder druk zetten. En ik ben het eens met veel reacties; verstand is in zo’n beslissing toch wel doorslaggevend dus wij gaan dan ook niet voor een derde.
Maar ik wilde toch even gezegd hebben dat we echt geen dramatisch gezin zijn
En bedankt voor alle meningen en ervaringen!
Een hond komt er hier overigens niet in want dat wil mijn man absoluut niet helaas!
We gaan alleen bijna nooit op vakantie omdat dat teveel onrust veroorzaakt, ze zitten niet naast elkaar in de auto want dan maken ze ruzie, en papa of mama schiet weleens uit de bocht als het geduld op is. Lijkt me allemaal niet heel vreemd.
Punt is wel dat ik het (van binnen) wel heel zwaar vind. Ik ben moe, ik ben het soms heel erg zat en ik vind het hebben van kinderen ook erg intens. En ja, een derde kan ook van alles mankeren, het kan een tweeling worden. Zwanger zijn vind ik heel zwaar, en ik wil onze relatie niet onnodig onder druk zetten. En ik ben het eens met veel reacties; verstand is in zo’n beslissing toch wel doorslaggevend dus wij gaan dan ook niet voor een derde.
Maar ik wilde toch even gezegd hebben dat we echt geen dramatisch gezin zijn
En bedankt voor alle meningen en ervaringen!
Een hond komt er hier overigens niet in want dat wil mijn man absoluut niet helaas!
dinsdag 24 augustus 2021 om 21:47
TO, ik heb al je reacties gelezen, ook je laatste reactie. Je komt op mij over als iemand die het beste wil voor haar gezin. En heel realistisch is. Als ik het zo hoor hebben je kinderen het juist helemaal niet slecht, een gezin waar het misschien niet altijd perfect gaat, maar wel liefde is en een moeder die het beste wil voor haar kinderen. En weet je, dromen over die derde begrijp ik ook heel goed. Het verdriet om het besef dat die derde misschien niet zal komen, mag er ook zijn. Ik kan je geen tips of adviezen geven, vind dat lastig. Het is zo persoonlijk voor jou. Het klinkt misschien heftig maar het is echt een rouwprocesje.
Misschien kun je het zelfs even laten rusten, en er bijvoorbeeld over een jaar weer eens echt aan denken. Misschien zit je dan in rustiger vaarwater, of denk je juist: het is goed zo! Maar ik weet niet hoe je leeftijd is.
Misschien kun je het zelfs even laten rusten, en er bijvoorbeeld over een jaar weer eens echt aan denken. Misschien zit je dan in rustiger vaarwater, of denk je juist: het is goed zo! Maar ik weet niet hoe je leeftijd is.
woensdag 25 augustus 2021 om 10:14
woensdag 25 augustus 2021 om 11:14
Ik heb helemaal niet de indruk dat je kinderen het 'slecht' hebben. Eerder dat jullie als ouders aan je taks zitten (heel begrijpelijk) ouders zijn toch het fundament van het gezin, als dat al onder druk staat is meer druk erbij niet zinnig, wat als het te veel is dan is dat misschien net teveel voor dat al belaste fundament. Ik denk dat jullie een wijze beslissing hebben genomen.
woensdag 25 augustus 2021 om 11:31
Waarom alleen je hart laten spreken over iets wat onomkeerbaar is?Suzanne84 schreef: ↑23-08-2021 16:41Een paar jaar geleden zaten wij in hetzelfde schuitje. Onze oudste heeft meerdere rugzakken, waarvan 1 grote met genetische oorzaak. De opvoeding was en is buitengewoon zwaar. Het klikte wel goed met zn broertje (2 jaar jonger), maar we waren nog niet compleet.
Na een half jaar twijfelen wisten we dat het rationeel gezien op zn zachtst gezegd onhandig was. Toen mijn man vroeg hoe ik het gezin voor me zag over 5 jaar werd ik alleen maar verdrietig en besefte ik dat er nog iemand bij hoorde. Mijn man wilde het overigens nog liever dan ik.
Bij de aankondiging van de zwangerschap zijn we door veel mensen voor gek verklaard. Hoe zouden we in het ons hoofd halen, na meerdere keren overspannen nog wel. 'Hadden we het nog niet druk genoeg'.
Inmiddels is mijn derde zoon 1,5 en gaat het uitstekend. We zijn compleet en het is allemaal goed te doen. We zijn gelukkiger dan ooit en kunnen veel meer aan.
Neem pauze en tijd om erover na te denken en vraag jezelf af, is je gezin compleet? Stel je krijgt een fotoshoot kado van één van de beste fotograven van het land ter waarde van 5000 euro. Zou je hem nu doen of wachten tot over een paar jaar?
Mijn man is overigens een half jaar na de geboorte van het derde kind gesteriliseerd. Baby'tjes blijven lief en schattig, maar wat de meeste mensen na een tweede kindje hebben, hebben wij nu ook. Namelijk, dat het echt klaar is.
Luister niet teveel naar anderen en laat je hart spreken.
Lijkt me nu niet de beste raadgever onder de huidige omstandigheden van TO. Kind met ADHD ( heb zelf ook ADHD) en weet dat dit erfelijk is of kan zijn.
Waarom altijd toegeven aan bepaalde zaken onder het motto oerdrift/gevoel?
Als je je gezin als niet compleet ervaart ga je toch naar componenten zoeken binnen de huidige context die voor dat complete gevoel zorgen ipv nog een externe factor aanboren om dit zo te maken ( een nieuw leven dus)
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 25 augustus 2021 om 11:45
Ik herken je gevoel, TO.
Als ik een baby'tje zie dat lijkt op een van mijn kinderen in babytijd dan smelt ik. Het zijn echt de hormonen.
Als ik dan weer stil sta bij de gebroken nachten, het gebonden zijn etcetera, kom ik weer bij zinnen. En dan heb ik nog 2 hele makkelijke kinderen.
Bovendien wil mijn partner absoluut geen derde. Dat maakt het ook wel makkelijker beslissen.
Dus ik begrijp je maar zou je adviseren je verstand te laten spreken.
Als ik een baby'tje zie dat lijkt op een van mijn kinderen in babytijd dan smelt ik. Het zijn echt de hormonen.
Als ik dan weer stil sta bij de gebroken nachten, het gebonden zijn etcetera, kom ik weer bij zinnen. En dan heb ik nog 2 hele makkelijke kinderen.
Bovendien wil mijn partner absoluut geen derde. Dat maakt het ook wel makkelijker beslissen.
Dus ik begrijp je maar zou je adviseren je verstand te laten spreken.
woensdag 25 augustus 2021 om 12:00
Je best doen, iets graag willen en goede intenties hebben wil niet altijd zeggen dat je er ook goed bent. In wat ik allemaal lees wat TO schrijft is dat ze absoluut het beste voor hebben met de kinderen maar dat ze gewoon geen natuurtalenten zijn als ouders. Dan kan je beter je richten op de 2 kinderen die er zijn in plaats van nadenken over een derde.little_angel89 schreef: ↑21-08-2021 13:55Niet goed in zijn? Volgens mij doet TO met haar partner juist ontzettend haar best om een goede ouder te zijn! En volgens mij doet ze dat gewoon goed! Waar haal jij het vandaan dat ze er niet goed in is?
Kinderen zijn niet altijd makkelijk. Pittige kinderen zijn ook niet altijd makkelijk. Maar dat maakt niet dat je slecht bent in opvoeden. Kom nou!
woensdag 25 augustus 2021 om 23:51
Hoi Vesvalli,
(…)
Los van dit alles: Ik denk dat veel vrouwen, vooral als ze dol zijn op babies, tot aan hun overgang wel gedachten hebben zoals: Nu KAN het nog, moet ik m’n vruchtbare jaren echt zo weg laten tikken?, zullen we er niet nog ééntje bij nemen?, hoe zou een derde kindje zijn?, enz.
Dus zulke gedachten zijn niet vreemd, maar je hoeft ze ook niet meteen in daden om te zetten
, ze ebben uiteindelijk vanzelf weg als je met je gezin in andere/oudere fases terechtkomt.
(…)
Los van dit alles: Ik denk dat veel vrouwen, vooral als ze dol zijn op babies, tot aan hun overgang wel gedachten hebben zoals: Nu KAN het nog, moet ik m’n vruchtbare jaren echt zo weg laten tikken?, zullen we er niet nog ééntje bij nemen?, hoe zou een derde kindje zijn?, enz.
Dus zulke gedachten zijn niet vreemd, maar je hoeft ze ook niet meteen in daden om te zetten
, ze ebben uiteindelijk vanzelf weg als je met je gezin in andere/oudere fases terechtkomt.
java wijzigde dit bericht op 30-08-2021 08:07
42.84% gewijzigd
donderdag 26 augustus 2021 om 13:02
Herkenbaar. Wij hebben twee kinderen die heel goed samen gaan, maar beide hebben een rugzakje waar we best wat werk aan hebben. Ik had heel graag drie kinderen willen krijgen en het voelt vaak ook als gemis, maar ik besef heel goed dat dit, voor iedereen, de meest verstandige keuze is geweest.
Wat mij wel heeft geholpen is heel hard werken aan een eigen project. Ik ben inmiddels zo gelukkig en druk met mijn werk en hobby (en gezin), dat ik het gemis makkelijker kan loslaten. Momenteel moet ik er bv niet aan denken om weer terug naar de luiers te gaan, ondanks dat ik nog steeds verlangen voel wanneer ik ook maar babyspullen zie.
Wat mij wel heeft geholpen is heel hard werken aan een eigen project. Ik ben inmiddels zo gelukkig en druk met mijn werk en hobby (en gezin), dat ik het gemis makkelijker kan loslaten. Momenteel moet ik er bv niet aan denken om weer terug naar de luiers te gaan, ondanks dat ik nog steeds verlangen voel wanneer ik ook maar babyspullen zie.
