Nooit een kinderwens gehad.. maar nu opeens wel!

07-01-2008 23:59 24 berichten
Ik voel me eigenlijk een beetje vreemd. Eigenlijk heb ik altijd al geweten geen kinderwens te hebben.



Maar van de een op de andere dag voelt het anders. Als ik baby's zie, of moeders op straat zie lopen met kinderwagens krijg ik opeens kriebels. Helaas ben ik nog niet klaar met mijn studie. En we wonen eigenlijk iets te klein.

Maar ik zit nu in al helemaal te bedenken hoe een kindje toch in ons huis zou passen. Hoe we een wiegje kan kopen enz. Ik ben nu zelfs bang dat ik ze niet kan krijgen.



Dit had ik dus nooit van mezelf verwacht. Ik ben eigenlijk een beetje in de war.



Zijn er misschien nog meer mensen die nooit een kinderwens hadden, en van de een op de andere dag van gedachten

veranderden?
Is vaak zo met een kinderwens, dat die ineens toeslaat. Had ik ook. Ik wist altijd wel dat ik kinderen zou willen.. ooit. Maar ineens was daar die enorme drang om een kind te krijgen. Maand of 2 daarna was ik zwanger :) Bij ons kon het, man was er al eerder helemaal klaar voor.
Alle reacties Link kopieren
Hier hetzelfde,

Had ook nooit een kinderwens. Ik riep zelfs altijd heel hard dat ik ze nóóit wou. Toen ik mijn huidige partner leerde kennen veranderde dat ineens, inmiddels ben ik 28 weken zwanger. Denk dat het er bij jou ook altijd wel ergens heeft gezeten, het moet alleen 'aangewakkerd' worden...... blijkbaar bij jou door kinderwagens ;-]
Zuss is er een expert is. Vraag haar maar.



(En als je een poesje als kind gaat verkleden, zat het er al langer aan te kome heur)
Alle reacties Link kopieren
Ben benieuwd hoe oud je bent, Suikervrij. Niet om het 1 of ander hoor. Meer om je situatie te kunnen plaatsen.
Alle reacties Link kopieren
Kjong, je gaat me toch niet vertellen dat ik iets gemist heb en dat Zuss ineens een kinderwens heeft!? *haar omhoog*
Alle reacties Link kopieren
kjong schreef op 08 januari 2008 @ 01:04:

Zuss is er een expert is. Vraag haar maar.



(En als je een poesje als kind gaat verkleden, zat het er al langer aan te kome heur)
:rofl:
Alle reacties Link kopieren
Ja, das ook nog zoiets...

Ik heb altijd al geweten dat ik kinderen wilde.... ooit! Maar de termijn waarop ik ze zou willen begint te naderen.



Ik heb alleeen een vriend die het nog allemaal niet zo ziet zitten. Voor hem hoeft het echt (nog) niet! Hij heeft het over een termijn van vijf jaar! Tot voor kort vond ik dat niet zo'n probleem, het hoeft ook niet morgen, maar als ik in 2009 ofzo eens de anticonceptie de deur uit zou doen ofzo... Maar ja, zoiets besluit je wel met zijn tweeen!



Wij zijn allebei trouwens 28 jaar.



Ik heb af en toe het idee dat ik nu alvast moet gaan "zeuren" zodat het bij hem niet totaal uit de lucht komt vallen als ik de eierstokken echt niet meer kan temperen!



Nou ja, beetje ego post maar ik ben gewoon benieuwd hoe het jou verder vergaat!
Ik vraag me de laatste tijd af hoe het precies werkt met die kinderwens...

Ben zelf 27 en heb nooit een kinderwens gehad..Heb van kleins af aan geroepen dat ik liever een kindje adopteer. Tijdens mijn laatste lange relatie heb ik nooit aan kinderen gedacht, dat ging uit... enkele maanden later was ik ineens hals over kop verliefd ( Kon nooit wat worden, dus niets mee gedaan) en ineens begonnen mijn eierstokken te ratelen en droomde ik iedere nacht dat ik zwanger was! en gelukkig dat ik in mijn dromen was. Ik werd zelfs wakker met mijn hand op mijn buik...

Ondertussen zijn mijn eierstokken weer gekalmeerd, maar ik vertrouw mezelf niet meer! Ik dacht er echt van overtuigd te zijn geen kinderwens te hebben... Nu weet ik het zo net nog niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond kinderen altijd maar irritante wezen. Ze janken altijd en overal. Mijn standaard kreet was dan ook altijd :"ik heb nog zo gezegd, geen jankende kinderen!" Vooral als ik met mijn zusje aan het winkelen was ofzo. En toen werd ik 27, ik weet het nog goed (word volgende week 30). Ineens was alles anders. Ik moest en zou een kind en het liefst gelijk. Det diner dat ik van mijn vriend kreeg voor mijn verjaardag heb ik meerendeels huilend in het restaurant doorgebracht. Ik wilde het echt heel graag en was helemaal van slag. (hihi echt raar eigenlijk) Hij totaal geschokt en er nog niet aantoe natuurlijk...

Maar goed, 3 jaar later heb ik een heerlijke zoon van bijna 8 maanden. Eerlijk waar, als je wilt maar twijfelt moet je het doen! Ik ben het laatste jaar gelukkiger geweest dan in al die 28 jaar ervoor!!!



Dat rare gevoel is van hormonen en gaat pas weg tot je behoefte bevredigd is!

Veel succes ermee.
Mijn kinderwens komt en gaat. Soms lijkt het me geweldig, zo'n kleintje van ons samen. Maar als mijn nichtjes dan langs zijn geweest ben ik weer acuut genezen: wat een rompslomp geven kinderen. Ze willen continu aandacht nooit meer een momentje voor jezelf... En dan stel ik mijn eigen kinderen op dat moment rustig nog een paar decennia uit.

Maar toen ik de afgelopen dagen dacht dat ik misschien zwanger was, was ik stiekem toch wel heel blij. Na de test gisteren mixed feeling van teleurstelling en opgeluchtheid...
Haha jullie zullen me met 23 wel piepjong vinden......
Alle reacties Link kopieren
Vlgs mij heb jij dezelfde avater als Perel. Best verwarrend omdat ik net het topic van Perel las "Nu weet ik wat ik wil, maar is het nu te laat?"(ofzoiets) op de relatiepijler.
Alle reacties Link kopieren
Oh nee, zelfde mutsje alleen! Andere kat en andere achtergrond of een van jullie is heel goed in fotoshoppen! ;-)
Duploo: Kep Perel al ff opgezocht.

Enneh ik vond je andere post niet ego. Juist leuk om te lezen.



Onderzon: Ik kan me wel voorstellen dat je na een negatieve uitslag gemixte gevoelens hebt. Hoe voel je je nu?



Javaar: Heeft dat kindje echt je hele leven in een klap beter gemaakt?



Pollewopper: Ik droom ook heel vaak dat ik een kindje heb. Bizar he?



Marieke: Van harte met je zwangerschap!



Pammie: Binnen 2 maanden zwanger, wow!!! Dat gaat mij niet lukken hoor... ik moet eerst aan het idee wennen. Haha.
Alle reacties Link kopieren
Nee heeft niet mijn hele leven beter gemaakt hoor! Maar wel een gouden randje er omheen gegeven. Ik had het al hartstikke goed, het is nu allemaal veel intenser. En dat is heftig, heftig mooi en soms ook heftig lastig!!! ( nee het is niet allemaal rozegeur...)
Alle reacties Link kopieren
Suikervrij, wat Javaar zegt is zo waar. Het krijgen van een kindje is iets geweldigs, dat kun je je niet voorstellen als je nog geen kinderen hebt. Ik heb een dochter van 8 maanden en ook al is het soms zwaar (door slaapgebrek etc.), als ik 's morgens om kwart voor 7 half slapend haar kamertje binnenkom omdat ze wakker is geworden zie ik dat lieve vrolijke koppie en dan is mijn dag al goed!

Voordat ik een kind kreeg had ik me een voorstelling hoe het zou zijn, maar het is tig keer mooier dan ik me ooit had kunnen voorstellen, ik kan me geen leven meer zonder haar voorstellen.
Alle reacties Link kopieren
hi hi pollewop, jouw verhaal lijkt wel een beetje op dat van mij. En hoewel ik nu een zoontje heb isde adoptiewens er ook nog steeds... (en we staan ook ingeschreven).
Alle reacties Link kopieren
Zuss een kinderwens???
DTEEZ!
Duh!
Alle reacties Link kopieren
He, ik heb dat ook ineens. Ik ontnuchter meteen als ik me bedenk dat er poepluiers en slapeloze nachten bij komen kijken, en een dikke buik...maar toch. En ik zou enkel een dochter willen hebben, ook zoiets. Stom. Ik heb noooit kinderen gewild en heb niet zoveel met baby's, maar ik twijfel ook aan mezelf. Zaaddonors genoeg overigens, alleen geen vaste ;)
Uiteraard heb ik ook geen zin in poepluiers en slapeloze nachten. hoewel ik wel het gevoel heb dat je dat uiteindelijk wel aan kunt omdat het je eigen kind is. Waar ik dan weer tegenop zie is die bevalling :S...
Alle reacties Link kopieren
suikervrij schreef op 16 januari 2008 @ 18:06:

Uiteraard heb ik ook geen zin in poepluiers.




Extra reden om borstvoeding te geven: doordat de voeding precies op je kindje is afgestemd, zijn er minder afvalstoffen en kan het zijn dat er minder wordt gepoept.



Na de eerste weken was het aantal poepluiers hier gereduceerd tot 1 per week. Maar ik heb ook verhalen gehoord tot 21 dagen zonder poepluier.
Alle reacties Link kopieren
Wil mijn hele leven al jong kinderen dus ik vind 23 niet zo jong... Hoewel je natuurlijk door de maat genomen wel jonger bent dan het gemiddelde maar daar zou ik me niet zoveel van aan trekken.

Over die dromen... die heb ik al heel lang maar ik moet zeggen dat nu in mijn omgeving een kindje geboren is het alleen maar sterker geworden is. Droomde laatst dat ik borstvoeding moest geven ... dat vond ik echt bizar :-p (misschien moet ik me eens laten nakijken )

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven