Kinderen
alle pijlers
Ontspoorde puber, niet meer te doen thuis. Wat nu?
zaterdag 12 december 2020 om 08:33
Ik ben alleenstaande moeder met een thuiswonende zoon van 19. Sinds zijn 15de zijn er problemen met hem. Hij werd steeds brutaler en ging op zijn 15de al blowen ( drinken, roken,enz). Ik heb toen een coach via een bureau toegewezen gekregen... een geitenwollensok, die vind dat ik niets moest verbieden, dan deden ze t stiekem, maar in gesprek moest gaan en blijven.
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
zaterdag 12 december 2020 om 08:40
Geen advies, wel 
voor jou.
Ik heb een broertje die bijna net zo oud is en ook helemaal de verkeerde kant op lijkt te gaan. Hier zitten ze ook met handen in het haar.
Wat bij hem slecht werkt is continu op z’n lip zitten en 0,0 verantwoordelijkheid geven. Hij voelt zich dat te gecontroleerd en gevangen. Maar te veel vrijheid resulteert dan in rottigheid.... side note: ze zijn niet streng voor hem en hij mag heel veel. Nul consequenties aan drugs/drank etc. Dat lijkt me dus inderdaad ook niet the way to go. Maar: ieder kind is anders..
voor jou. Ik heb een broertje die bijna net zo oud is en ook helemaal de verkeerde kant op lijkt te gaan. Hier zitten ze ook met handen in het haar.
Wat bij hem slecht werkt is continu op z’n lip zitten en 0,0 verantwoordelijkheid geven. Hij voelt zich dat te gecontroleerd en gevangen. Maar te veel vrijheid resulteert dan in rottigheid.... side note: ze zijn niet streng voor hem en hij mag heel veel. Nul consequenties aan drugs/drank etc. Dat lijkt me dus inderdaad ook niet the way to go. Maar: ieder kind is anders..
zaterdag 12 december 2020 om 08:43
Schaapje,
Ja, dat lijkt op mijn zoon... Op zn lip zitten wordt hij agressief, maar als ik dat niet doe, gaat hij van god los en betaalt hij bijv zorg verzekering niet, waardoor er al n schuld is.
Lilalinda, Ik zal de huisarts inderdaad nog eens bellen. Voor zoon ligt alles bij zorgverlenende instanties, maar voor mij is er niets geen hulp, helaas ook geen vader die bijdraagt in de opvoeding. Nee, op zichzelf wil hij niet. Hij wil niks.
Ja, dat lijkt op mijn zoon... Op zn lip zitten wordt hij agressief, maar als ik dat niet doe, gaat hij van god los en betaalt hij bijv zorg verzekering niet, waardoor er al n schuld is.
Lilalinda, Ik zal de huisarts inderdaad nog eens bellen. Voor zoon ligt alles bij zorgverlenende instanties, maar voor mij is er niets geen hulp, helaas ook geen vader die bijdraagt in de opvoeding. Nee, op zichzelf wil hij niet. Hij wil niks.
zaterdag 12 december 2020 om 08:47
zaterdag 12 december 2020 om 08:51
Ja ik snap je, je moet wel! Is er een mogelijkheid om deze essentiële taken over te nemen?
Bij mijn broertje is er maatschappelijk werk betrokken maar tot nu toe heeft dat nooit goed uitgewerkt. Ik moet wel zeggen dat hij een rotjeugd heeft gehad en de problemen denk ik niet aan zijn komen waaien, dat ligt bij jullie misschien anders. Nu hij ook 18 is kan je ook bijna niks bepalen voor hem, dat maakt het nu extra lastig denk ik. Leger des Heils zou ik niet doen, hij heeft echt begeleiding nodig. Huisarts lijkt me inderdaad de beste optie!
Bij mijn broertje is er maatschappelijk werk betrokken maar tot nu toe heeft dat nooit goed uitgewerkt. Ik moet wel zeggen dat hij een rotjeugd heeft gehad en de problemen denk ik niet aan zijn komen waaien, dat ligt bij jullie misschien anders. Nu hij ook 18 is kan je ook bijna niks bepalen voor hem, dat maakt het nu extra lastig denk ik. Leger des Heils zou ik niet doen, hij heeft echt begeleiding nodig. Huisarts lijkt me inderdaad de beste optie!
schaapje11 wijzigde dit bericht op 12-12-2020 08:52
0.46% gewijzigd
zaterdag 12 december 2020 om 08:52
Een opname voor zijn verslaving of geestelijke problemen ga je niet voor elkaar krijgen als zoon niet wil, hoe belachelijk ook. Ik zou rondkijken in je omgeving naar een begeleid wonen project.
En als je op 1 of andere manier zoon uit huis weet te krijgen duidelijk maken dat het ook voorgoed is. Mijn ouders hebben dit ook meegemaakt met een kind onder mij. Het is uiteindelijk wel goed gekomen. Maar het waren zeker wel 10 jaren van constante onrust.
Thuis was het nooit goed gekomen kind moest echt uit huis. Vreselijk Jammer dat daar zo weinig mogelijkheden voor zijn.
En als je op 1 of andere manier zoon uit huis weet te krijgen duidelijk maken dat het ook voorgoed is. Mijn ouders hebben dit ook meegemaakt met een kind onder mij. Het is uiteindelijk wel goed gekomen. Maar het waren zeker wel 10 jaren van constante onrust.
Thuis was het nooit goed gekomen kind moest echt uit huis. Vreselijk Jammer dat daar zo weinig mogelijkheden voor zijn.
zaterdag 12 december 2020 om 08:53
Ik snap dat het misschien niet is wat je wilt, maar ik zou hem uit huis zetten. Hij is volwassen en dit zou ik niet in mijn huis willen hebben. Het zou natuurlijk veel fijner zijn als hij ergens opgenomen kon worden, maar als hij niet wil heb je weinig kans. Dan zijn de opties ontsporen in jouw huis of elders. Ik zou het wel weten.
Het leven is niet eerlijk
zaterdag 12 december 2020 om 08:53
Je kan het je gewoon niet veroorloven om hier zelf aan onderdoor te gaan.
Dus je zegt dat hij uit huis moet en maakt een afspraak over de termijn. Verder zou ik zelf zeggen dat de eerst volgende keer dat hij zich agressief opstelt je de politie belt omdat je er klaar mee bent. Zijn gedrag valt gewoon onder huiselijk geweld, je kunt veilig thuis bellen voor tips.
Een spoedopname zal hij niet snel krijgen. Hij kan zichzelf ergens aanmelden. Maar het is zijn traject, niet het jouwe. Jij hebt nu vooral de taak om voor jezelf te zorgen zodat je er straks op een andere manier weer voor hem kunt zijn. Op dit moment faciliteer je hem onbedoeld alleen maar.
Dus je zegt dat hij uit huis moet en maakt een afspraak over de termijn. Verder zou ik zelf zeggen dat de eerst volgende keer dat hij zich agressief opstelt je de politie belt omdat je er klaar mee bent. Zijn gedrag valt gewoon onder huiselijk geweld, je kunt veilig thuis bellen voor tips.
Een spoedopname zal hij niet snel krijgen. Hij kan zichzelf ergens aanmelden. Maar het is zijn traject, niet het jouwe. Jij hebt nu vooral de taak om voor jezelf te zorgen zodat je er straks op een andere manier weer voor hem kunt zijn. Op dit moment faciliteer je hem onbedoeld alleen maar.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 12 december 2020 om 08:53
zaterdag 12 december 2020 om 08:56
Wat een moeilijke situatie. Ik heb geen ervaring maar wil je wel een knuffel geven (viritueel voordat de coronapolitie weer in actie komt).
Geef jij hem geld? Ze adviseren altijd dat niet te doen. Tot aan zijn 21ste blijf jij financieel verantwoordelijk, let je daarop bij zv? Misschien beter die zelf gaan betalen, net al wa.
Ga hulp zoeken voor jezelf, met iemand praten kan in elk geval wat lucht geven. Sterkte
Geef jij hem geld? Ze adviseren altijd dat niet te doen. Tot aan zijn 21ste blijf jij financieel verantwoordelijk, let je daarop bij zv? Misschien beter die zelf gaan betalen, net al wa.
Ga hulp zoeken voor jezelf, met iemand praten kan in elk geval wat lucht geven. Sterkte
zaterdag 12 december 2020 om 08:59
Het CIZ is op dit moment niet aan de orde. Dat is toch echt een ander doelgroep.cacti schreef: ↑12-12-2020 08:53Wat een nare situatie amarisa!
Ik zou contact opnemen met het CIZ en kijken of er via die weg iets mogelijks is. Het lijkt me dat hij een gevaar voor zichzelf is en jij lijkt me nou ook niet echt veilig.
Veel sterkte, ik hoop dat je eruit komt want dit is niet te doen.
Blijkbaar vindt de zorgverlener hem geen dusdanig gevaar voor zichzelf of anderen dat ze een opname verplicht stellen. Als zoon niet wil, gebeurt er dus niets.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 12 december 2020 om 09:03
Zoon heeft geen nare jeugd gehad. Ik ben wel gescheiden, maar zelfs dat is in vrede gegaan. Hij heeft lichte ADHD, dat is t enige, en verder dingen die elk kind wel mee makt, mijn ouders bijv kort achter elkaar overleden toen hij 11 was...
Vader is er wel, maar kan door ziekte niets betekenen. Woont ook ver weg. Zoon kan nergens anders heen, zeg maar.... Maar ik wil hem hier ook niet meer hebben!!! Na zoveel gescheld ( denk hierbij aan de woorden van Holleder tegen zijn zussen) is de maat na 4 jaar vol. Heb van alles gedaan om hem te helpen..... Niks wordt gewaardeerd. ....
Vader is er wel, maar kan door ziekte niets betekenen. Woont ook ver weg. Zoon kan nergens anders heen, zeg maar.... Maar ik wil hem hier ook niet meer hebben!!! Na zoveel gescheld ( denk hierbij aan de woorden van Holleder tegen zijn zussen) is de maat na 4 jaar vol. Heb van alles gedaan om hem te helpen..... Niks wordt gewaardeerd. ....
zaterdag 12 december 2020 om 09:04
Wat geeft zoon aan voor hulp te willen, en wat voor hulp is er nu? Welke diagnose is er gesteld?
Zoon geeft aan geen verslaving te hebben; dat kan natuurlijk, dat het middelengebruik coping is en de verslaving niet het hoofdprobleem is.
Zoek zeker hulp voor jezelf via de huisarts, maar je zoon van 19 zo het huis uitzetten... 19 is echt ontzettend jong. Niet dat je dan maar alles moet tolereren hoor. Maar ik lees eigenlijk vrij weinig over hulpverlening terug en er zit een hoop tussen een opname / begeleid wonen en alleen gesprekken bij de pscyhiater.
Zoon geeft aan geen verslaving te hebben; dat kan natuurlijk, dat het middelengebruik coping is en de verslaving niet het hoofdprobleem is.
Zoek zeker hulp voor jezelf via de huisarts, maar je zoon van 19 zo het huis uitzetten... 19 is echt ontzettend jong. Niet dat je dan maar alles moet tolereren hoor. Maar ik lees eigenlijk vrij weinig over hulpverlening terug en er zit een hoop tussen een opname / begeleid wonen en alleen gesprekken bij de pscyhiater.
zaterdag 12 december 2020 om 09:06
Echt grenzen/een ultimatum gaan stellen. Nog een keer uitschelden betekent dat hij niet meer bij je kan wonen.amarisa schreef: ↑12-12-2020 09:03Zoon heeft geen nare jeugd gehad. Ik ben wel gescheiden, maar zelfs dat is in vrede gegaan. Hij heeft lichte ADHD, dat is t enige, en verder dingen die elk kind wel mee makt, mijn ouders bijv kort achter elkaar overleden toen hij 11 was...
Vader is er wel, maar kan door ziekte niets betekenen. Woont ook ver weg. Zoon kan nergens anders heen, zeg maar.... Maar ik wil hem hier ook niet meer hebben!!! Na zoveel gescheld ( denk hierbij aan de woorden van Holleder tegen zijn zussen) is de maat na 4 jaar vol. Heb van alles gedaan om hem te helpen..... Niks wordt gewaardeerd. ....
zaterdag 12 december 2020 om 09:07
Jij vindt dat hij geen nare jeugd heeft gehad en dat kan best zo zijn, maar je zoon kan daar anders over denken.amarisa schreef: ↑12-12-2020 09:03Zoon heeft geen nare jeugd gehad. Ik ben wel gescheiden, maar zelfs dat is in vrede gegaan. Hij heeft lichte ADHD, dat is t enige, en verder dingen die elk kind wel mee makt, mijn ouders bijv kort achter elkaar overleden toen hij 11 was...
Vader is er wel, maar kan door ziekte niets betekenen. Woont ook ver weg. Zoon kan nergens anders heen, zeg maar.... Maar ik wil hem hier ook niet meer hebben!!! Na zoveel gescheld ( denk hierbij aan de woorden van Holleder tegen zijn zussen) is de maat na 4 jaar vol. Heb van alles gedaan om hem te helpen..... Niks wordt gewaardeerd. ....
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 12 december 2020 om 09:07
Je kunt tijdens het traject je kind op alvast op de wachtlijst zetten voor opvang. Er is ook al een zorginstelling betrokken dus die kunnen daar ook bij ondersteunen.
Het is echt heel rot, maar het is soms de enige manier om te voorkomen om zelf ook in de schulden, geweld en ellende terecht te komen. Thuis blijven wonen is op deze manier echt niet helpend.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
