Kinderen
alle pijlers
oppaskind terroriseert mijn dochtertje
donderdag 24 april 2008 om 09:46
Hoi,
Ik hoop hier wat advies te krijgen, want ik zit hier behoorlijk mee.
Ik heb twee dochters en momenteel een oppas kindje. Jongste dochter en oppaskindje schelen een paar maanden ( dochter is iets ouder)
Maar het oppaskindje loopt de hele dag mijn dochtertje te terroriseren, hij slaat haar, pakt alles van haar af ( maar echt alles...) pest haar, als mijn dochtertje ergens naar toe wil lopen, steekt hij zijn voet uit zodat ze of valt en niet daarnaar toe kan lopen waar ze heen wilt.( 3 jaar.. is dit normaal gedrag voor die leeftijd???) Echt ik word er moedeloos van. Ik heb hem nu ondertussen al zo vaak op de trap gezet, maar het lijkt gewoon niets te helpen... Dochter is erg lief, en probeert er wel wat van te zeggen maar ook dat werkt niet.
Hij wil de hele dag mijn volle aandacht en als ik mijn aandacht even aan mijn dochters geef, gaat hij rottigheid uithalen. Smeert eten aan de onderkant van de tafel, gooit zn beker om en meer van dat soort dingen...
Als ik boos op hem word kijkt hij dwars door me heen en boeit het hem gewoon niet..
Hij maakt ook ruzie met mijn kids, en roept dan dat ik zijn moeder ben, en als ze daar tegenin gaan kunnen ze een klap krijgen...
Dit loopt zo uit de hand, ik loop de hele dag met bonkende hoofdpijn van de stress, ben continue duizelig, mn nek zit muurvast, ik word er echt gek van.... ( hoe erg ik dit ook vind om te zeggen)
Stoppen met oppassen is geen optie...dat kan niet. ( helaas om het nog een beetje prive te houden kan ik dat niet echt vertellen..)
Maar ik vind wel dat ik moet opkomen voor mijn kindjes, dit verdienen ze niet.
Hebben jullie tips/advies voor mij? Herkennen jullie dit gedrag?
Help....
Ik hoop hier wat advies te krijgen, want ik zit hier behoorlijk mee.
Ik heb twee dochters en momenteel een oppas kindje. Jongste dochter en oppaskindje schelen een paar maanden ( dochter is iets ouder)
Maar het oppaskindje loopt de hele dag mijn dochtertje te terroriseren, hij slaat haar, pakt alles van haar af ( maar echt alles...) pest haar, als mijn dochtertje ergens naar toe wil lopen, steekt hij zijn voet uit zodat ze of valt en niet daarnaar toe kan lopen waar ze heen wilt.( 3 jaar.. is dit normaal gedrag voor die leeftijd???) Echt ik word er moedeloos van. Ik heb hem nu ondertussen al zo vaak op de trap gezet, maar het lijkt gewoon niets te helpen... Dochter is erg lief, en probeert er wel wat van te zeggen maar ook dat werkt niet.
Hij wil de hele dag mijn volle aandacht en als ik mijn aandacht even aan mijn dochters geef, gaat hij rottigheid uithalen. Smeert eten aan de onderkant van de tafel, gooit zn beker om en meer van dat soort dingen...
Als ik boos op hem word kijkt hij dwars door me heen en boeit het hem gewoon niet..
Hij maakt ook ruzie met mijn kids, en roept dan dat ik zijn moeder ben, en als ze daar tegenin gaan kunnen ze een klap krijgen...
Dit loopt zo uit de hand, ik loop de hele dag met bonkende hoofdpijn van de stress, ben continue duizelig, mn nek zit muurvast, ik word er echt gek van.... ( hoe erg ik dit ook vind om te zeggen)
Stoppen met oppassen is geen optie...dat kan niet. ( helaas om het nog een beetje prive te houden kan ik dat niet echt vertellen..)
Maar ik vind wel dat ik moet opkomen voor mijn kindjes, dit verdienen ze niet.
Hebben jullie tips/advies voor mij? Herkennen jullie dit gedrag?
Help....
donderdag 24 april 2008 om 09:56
Jammer dat om wat voor reden dan ook je niet van dat oppaskind af kunt.
Ik denk zelf dat het het beste zou zijn dat je stopt met oppassen want deze situatie is zeker niet gezond en zeer bedreigend voor je eigen kinderen.
Ik bedoel, ze moeten zich toch veilig kunnen voelen in hun eigen huis?
Ik zou toch proberen om onder dat oppassen uit te komen.
Ik weet niet hoeveel dagen per week je oppast, maar als het maar om 1 of 2 dagen gaat is het misschien een optie als je eigen kinderen op die dagen gezellig naar opa en oma gaan?
Ik wens je veel sterkte
Ik denk zelf dat het het beste zou zijn dat je stopt met oppassen want deze situatie is zeker niet gezond en zeer bedreigend voor je eigen kinderen.
Ik bedoel, ze moeten zich toch veilig kunnen voelen in hun eigen huis?
Ik zou toch proberen om onder dat oppassen uit te komen.
Ik weet niet hoeveel dagen per week je oppast, maar als het maar om 1 of 2 dagen gaat is het misschien een optie als je eigen kinderen op die dagen gezellig naar opa en oma gaan?
Ik wens je veel sterkte
donderdag 24 april 2008 om 10:05
Mijn eigen kinderen zijn absoluut belangrijker!!! Neem dat alsjeblieft van me aan!!
Het kind is 5 dagen in de week hier. Dit moet nog 5 weken duren...
Het probleem is dat het kind nergens anders naar toe kan en het ook geen vreemd kind is, het is, zeg maar bijna familie...
Met de moeder praten lukt ook al niet echt, die zegt alleen dat ik maar moet straffen op mijn eigen manier en dat mijn regels gelden... Verder is er weinig interesse...
Thanx voor jullie reactie's en die sterkte kan ik wel gebruiken...
Het kind is 5 dagen in de week hier. Dit moet nog 5 weken duren...
Het probleem is dat het kind nergens anders naar toe kan en het ook geen vreemd kind is, het is, zeg maar bijna familie...
Met de moeder praten lukt ook al niet echt, die zegt alleen dat ik maar moet straffen op mijn eigen manier en dat mijn regels gelden... Verder is er weinig interesse...
Thanx voor jullie reactie's en die sterkte kan ik wel gebruiken...
donderdag 24 april 2008 om 10:11
Andere opties zijn er natuurlijk altijd. Je moet er alleen wat meer moeite voor doen. Je kan bijvoorbeeld best zeggen dat je er niet meer mee verder gaat. De moeder vervolgens een week de tijd geven en dan niet meer oppassen. Desnoods neemt ze maar vrij, als het echt niet anders kan. Want ook dat is een optie hoor. Het is alleen erg vervelend, voor jou en voor haar. Maar zoals het nu gaat is het ook verre van ideaal.
donderdag 24 april 2008 om 10:12
donderdag 24 april 2008 om 10:13
Dat is een pittige klus. Wees heel consequent naar hem toe. Dit mag hier, dit mag hier absoluut niet. Doe je het toch, dan is dit de sanctie. Hou je daar ook altijd aan.
Kom op voor je kinderen, het is hun huis, hun veilige haven!
Bouw een paar momentjes per dag in die helemaal voor hem zijn. En verwijs hem naar die momentjes als je met je eigen kinderen bezig bent.
Kom op voor je kinderen, het is hun huis, hun veilige haven!
Bouw een paar momentjes per dag in die helemaal voor hem zijn. En verwijs hem naar die momentjes als je met je eigen kinderen bezig bent.
donderdag 24 april 2008 om 10:14
wat een vervelende situatie zeg! lijkt me erg moeilijk
zoals ik het lees doe je heel erg je best om verandering in de situatie aan te brengen maar lukt het je gewoon niet.
het klinkt alleen wel of er van alles aan de hand is met dat kind, hij klinkt geestelijk niet helemaal in orde. kun je niet met hem naar de huisarts ofzo? heeft hij problemen in zijn eigen gezin waardoor hij zo uit balans is?
in tussentijd is het belangrijk dat je je eigen kinderen zoveel mogelijk tegen hem beschermt en zoals ik het lees schiet je daarin een beetje tekort floes. het lukt namelijk niet en ze blijven daar last van hebben. je klinkt best fel in dat je kids bijvoorbeeld niet de deur uit gaan voor hem, maar heb die felheid ook in je handelen, bij het beschermen van je kinderen.
denk ook nog aan jezelf! het is niet normaal dat jij zo gestresst bent door deze situatie.
probeer anders toch even wat nadrukkelijker te spreken met zijn moeder, en zeg dat de situatie onhoudbaar is/wordt! ze kan dit toch niet negeren?!
zoals ik het lees doe je heel erg je best om verandering in de situatie aan te brengen maar lukt het je gewoon niet.
het klinkt alleen wel of er van alles aan de hand is met dat kind, hij klinkt geestelijk niet helemaal in orde. kun je niet met hem naar de huisarts ofzo? heeft hij problemen in zijn eigen gezin waardoor hij zo uit balans is?
in tussentijd is het belangrijk dat je je eigen kinderen zoveel mogelijk tegen hem beschermt en zoals ik het lees schiet je daarin een beetje tekort floes. het lukt namelijk niet en ze blijven daar last van hebben. je klinkt best fel in dat je kids bijvoorbeeld niet de deur uit gaan voor hem, maar heb die felheid ook in je handelen, bij het beschermen van je kinderen.
denk ook nog aan jezelf! het is niet normaal dat jij zo gestresst bent door deze situatie.
probeer anders toch even wat nadrukkelijker te spreken met zijn moeder, en zeg dat de situatie onhoudbaar is/wordt! ze kan dit toch niet negeren?!
donderdag 24 april 2008 om 10:16
tenzij het gaan om een sterfgeval en het oppaskindje echt heel dichtbij je staat (de ouders dan), kan ik me ook niet voorstellen dat het geen optie is dat je er nu mee stopt.
(puur hypothetisch, hoop ik, als oppaskindje een neefje of nichtje is en een van de ouders is plotseling ernstig ziek geworden of nog erger, kan ik me voorstellen dat je voelt dat je geen keus hebt dan helpen met de opvang).
(puur hypothetisch, hoop ik, als oppaskindje een neefje of nichtje is en een van de ouders is plotseling ernstig ziek geworden of nog erger, kan ik me voorstellen dat je voelt dat je geen keus hebt dan helpen met de opvang).
donderdag 24 april 2008 om 10:17
Ik vind wel dat je een optie hebt, een hele duidelijke:
Dat kleine terroristje de deur uit!
Ik snap niet dat je dit nog langer toelaat, als ik zo lees wat hij allemaal flikt bij je kinderen vind ik het gewoon hartstikke zielig voor hen! (ik vind dat je daar ook aan moet denken!)
Snap niet dat je kost wat kost moet blijven oppassen op andermans kind als gewoon overduidelijk is dat dat niet gaat!
donderdag 24 april 2008 om 10:18
Stoppen kan altijd. Want wat gebeurt er als jij morgen je been breekt en 2 weken in het ziekenhuis ligt? Ik bedoel; dan kan je ook niet oppassen en dan wordt er, op welke manier dan ook, toch een oplossing voor gevonden. En stoppen omdat jij het niet meer trekt en omdat je kinderen er de dupe van worden, lijkt mij persoonlijk een zéér goede reden. Ook als het gaat om familie of iets dergelijks.
donderdag 24 april 2008 om 10:18
De moeder werkt niet, vrij nemen kan dus niet. De moeder zit in een soort van instelling. Het is echt een heel ingewikkeld verhaal.
Eerlijk gezegd vind ik nu dat ik al genoeg moeite doe voor haar, en ik ga er ook beslist niet meer moeite voor doen. Ik doe dit allemaal kosteloos, en heb echt me best gedaan voor hun. Maar ik kan niet meer nu, al is de moeder nog zo belangrijk voor me...
Eerlijk gezegd vind ik nu dat ik al genoeg moeite doe voor haar, en ik ga er ook beslist niet meer moeite voor doen. Ik doe dit allemaal kosteloos, en heb echt me best gedaan voor hun. Maar ik kan niet meer nu, al is de moeder nog zo belangrijk voor me...
donderdag 24 april 2008 om 10:24
ik snap echt wel dat in sommige situaties je niet zo makkelijk kan stoppen met oppassen als dat sommigen hier suggereren. Ook al is het wel erg zuur dat het nu ten koste gaat van je eigen kinderen. En dat gaat eigenlijk te ver. Maar is er niemand anders die het jochie op kan vangen? dat jullie het verdelen, een paar dagen per week is al weer heel anders dan wat je nu doet 5 dagen per week. Sterkte!
donderdag 24 april 2008 om 10:25
Wat een lastige situatie. Stoppen is dus geen optie en dit gaat nog 5 weken duren. Als dat nu eenmaal zo is, dan is het zo. Daar moet je het mee doen.
Ik zou koste wat het kost je eigen kinderen beschermen. En dat kind heeft het ook niet makkelijk en zal zich daarom zo gedragen, dat heeft ook zijn achtergrond.
Heeft het jochie bijvoorbeeld speelgoed van zichzelf? Laat dat overbrengen en hou het gescheiden. Kids ieder hun eigen speelgoed. Dan is het ook duidelijk wat afpakken betreft. Geef hem positieve aandacht en geen aandacht als hij vervelend is. Ga spelletjes doen met je eigen kind waar hij aan mee mag doen als ie zich gedraagd (wel normaal brengen en niet extra afwijzend) Je zal een beetje moeten opvoeden en streng moeten zijn.
sterkte
Ik zou koste wat het kost je eigen kinderen beschermen. En dat kind heeft het ook niet makkelijk en zal zich daarom zo gedragen, dat heeft ook zijn achtergrond.
Heeft het jochie bijvoorbeeld speelgoed van zichzelf? Laat dat overbrengen en hou het gescheiden. Kids ieder hun eigen speelgoed. Dan is het ook duidelijk wat afpakken betreft. Geef hem positieve aandacht en geen aandacht als hij vervelend is. Ga spelletjes doen met je eigen kind waar hij aan mee mag doen als ie zich gedraagd (wel normaal brengen en niet extra afwijzend) Je zal een beetje moeten opvoeden en streng moeten zijn.
sterkte
donderdag 24 april 2008 om 10:27
Is er een mogelijkheid dat ze tijdelijk uit die instelling gaat om het één en ander voor d'r kind te regelen? Is er een andere instantie die je kan helpen? Aangezien moeder in een instelling zit en het met het kind ook niet bepaald lekker gaat, zouden er misschien zelfs wel instanties moeten zijn die dat gezinsleven even onder de loep nemen? Misschien wat snel geconcludeerd en jij kan dat beter beoordelen dan ik, maar als ik het zo allemaal lees dan lijkt me dat dit gezin wel wat hulp kan gebruiken. En dan bedoel ik professionele hulp.
Want zoals we het hier lezen is er sprake van een moeder die in een instelling zit (en dan neem ik aan dat dat medisch/psychisch is), die haar kind voor meerdere weken achterlaat bij jou terwijl het d'r verder ook niet interesseert dat hij jou gezin terroriseert. En dat kind vertoont vervolgens gedrag dat niet echt past bij een kind van 3 en dat, afgaand op wat ik lees, wat verder gaat dan alleen maar op negatieve manier aandacht opeisen en vervelend peutergeklier.
Want zoals we het hier lezen is er sprake van een moeder die in een instelling zit (en dan neem ik aan dat dat medisch/psychisch is), die haar kind voor meerdere weken achterlaat bij jou terwijl het d'r verder ook niet interesseert dat hij jou gezin terroriseert. En dat kind vertoont vervolgens gedrag dat niet echt past bij een kind van 3 en dat, afgaand op wat ik lees, wat verder gaat dan alleen maar op negatieve manier aandacht opeisen en vervelend peutergeklier.
