Kinderen
alle pijlers
oppaskind terroriseert mijn dochtertje
donderdag 24 april 2008 om 09:46
Hoi,
Ik hoop hier wat advies te krijgen, want ik zit hier behoorlijk mee.
Ik heb twee dochters en momenteel een oppas kindje. Jongste dochter en oppaskindje schelen een paar maanden ( dochter is iets ouder)
Maar het oppaskindje loopt de hele dag mijn dochtertje te terroriseren, hij slaat haar, pakt alles van haar af ( maar echt alles...) pest haar, als mijn dochtertje ergens naar toe wil lopen, steekt hij zijn voet uit zodat ze of valt en niet daarnaar toe kan lopen waar ze heen wilt.( 3 jaar.. is dit normaal gedrag voor die leeftijd???) Echt ik word er moedeloos van. Ik heb hem nu ondertussen al zo vaak op de trap gezet, maar het lijkt gewoon niets te helpen... Dochter is erg lief, en probeert er wel wat van te zeggen maar ook dat werkt niet.
Hij wil de hele dag mijn volle aandacht en als ik mijn aandacht even aan mijn dochters geef, gaat hij rottigheid uithalen. Smeert eten aan de onderkant van de tafel, gooit zn beker om en meer van dat soort dingen...
Als ik boos op hem word kijkt hij dwars door me heen en boeit het hem gewoon niet..
Hij maakt ook ruzie met mijn kids, en roept dan dat ik zijn moeder ben, en als ze daar tegenin gaan kunnen ze een klap krijgen...
Dit loopt zo uit de hand, ik loop de hele dag met bonkende hoofdpijn van de stress, ben continue duizelig, mn nek zit muurvast, ik word er echt gek van.... ( hoe erg ik dit ook vind om te zeggen)
Stoppen met oppassen is geen optie...dat kan niet. ( helaas om het nog een beetje prive te houden kan ik dat niet echt vertellen..)
Maar ik vind wel dat ik moet opkomen voor mijn kindjes, dit verdienen ze niet.
Hebben jullie tips/advies voor mij? Herkennen jullie dit gedrag?
Help....
Ik hoop hier wat advies te krijgen, want ik zit hier behoorlijk mee.
Ik heb twee dochters en momenteel een oppas kindje. Jongste dochter en oppaskindje schelen een paar maanden ( dochter is iets ouder)
Maar het oppaskindje loopt de hele dag mijn dochtertje te terroriseren, hij slaat haar, pakt alles van haar af ( maar echt alles...) pest haar, als mijn dochtertje ergens naar toe wil lopen, steekt hij zijn voet uit zodat ze of valt en niet daarnaar toe kan lopen waar ze heen wilt.( 3 jaar.. is dit normaal gedrag voor die leeftijd???) Echt ik word er moedeloos van. Ik heb hem nu ondertussen al zo vaak op de trap gezet, maar het lijkt gewoon niets te helpen... Dochter is erg lief, en probeert er wel wat van te zeggen maar ook dat werkt niet.
Hij wil de hele dag mijn volle aandacht en als ik mijn aandacht even aan mijn dochters geef, gaat hij rottigheid uithalen. Smeert eten aan de onderkant van de tafel, gooit zn beker om en meer van dat soort dingen...
Als ik boos op hem word kijkt hij dwars door me heen en boeit het hem gewoon niet..
Hij maakt ook ruzie met mijn kids, en roept dan dat ik zijn moeder ben, en als ze daar tegenin gaan kunnen ze een klap krijgen...
Dit loopt zo uit de hand, ik loop de hele dag met bonkende hoofdpijn van de stress, ben continue duizelig, mn nek zit muurvast, ik word er echt gek van.... ( hoe erg ik dit ook vind om te zeggen)
Stoppen met oppassen is geen optie...dat kan niet. ( helaas om het nog een beetje prive te houden kan ik dat niet echt vertellen..)
Maar ik vind wel dat ik moet opkomen voor mijn kindjes, dit verdienen ze niet.
Hebben jullie tips/advies voor mij? Herkennen jullie dit gedrag?
Help....
donderdag 24 april 2008 om 10:27
Het lijkt me dat dat joch chronisch aandacht tekort komt en jaloers is op jullie fijne gezinnetje, en daarin zijn plekje wil opeisen. Heb je het al omgekeerd geprobeerd, door hem juist een weekje heel veel positieve aandacht te geven en hem te leren hoe hij met je dochters moet spelen? Op het eerste gezicht lijkt het misschien een rotjoch, maar het kind is pas 3, wie weet wat 'ie al mee heeft gemaakt. Ga anders met ze wandelen, naar de kinderboerderij, ergens wat drinken, whatever. Die vijf weken zijn wel te overzien, toch? Probeer er zo positief mogelijk in te staan, al is dat lastig. Zo te lezen help je iemand die flink in de nesten zit, uit de brand, wat al superlief is van je. Misschien kun je er met juist positieve aandacht voor zorgen dat het kind wat lekkerder in zijn vel komt te zitten.
donderdag 24 april 2008 om 10:27
Omdat je zegt dat stoppen absoluut geen optie is; hier wat tips om deze 5 weken nog door te komen:
Het is overduidelijk dat hij heel veel (te veel) (negatieve)aandacht vraagt en dat jullie inmiddels in een vicieuze cirkel en negatieve spiraal zitten.
Ik denk dat je veel duidelijker moet zijn, hele strakke dagindeling moet hebben en last but not least (hoe weinig zin, puf en energie je daar ook voor hebt) leuke, positieve dingen ondernemen waarin alle kinderen hun aandeel hebben.
Je ziet eigenlijk altijd als een kind zich gezien voelt, het rotte gedrag vrij snel ophoudt. En als ie weer kliert, rustig proberen te blijven en hem duidelijk maken wat de consequenties van zijn gedrag zijn en dat ook uitvoeren!!!!
Probeer daarnaast ook dingen voor jezelf te plannen ('s avonds en in het weekend) zodat jij je accu wat op kunt laden. Want zolang jij moe, gestresst en geïrriteerd bent, kun je de hele situatie niet handelen en daarnaast voelen kinderen jouw onrust haarfijn aan en worden daar ook niet bepaald rustiger van.
En als het mogelijk is, hulp inschakelen al is het maar af en toe een uurtje, zodat je niet steeds het gevoel hebt er alleen voor te staan.
Heel veel succes en sterkte!
Het is overduidelijk dat hij heel veel (te veel) (negatieve)aandacht vraagt en dat jullie inmiddels in een vicieuze cirkel en negatieve spiraal zitten.
Ik denk dat je veel duidelijker moet zijn, hele strakke dagindeling moet hebben en last but not least (hoe weinig zin, puf en energie je daar ook voor hebt) leuke, positieve dingen ondernemen waarin alle kinderen hun aandeel hebben.
Je ziet eigenlijk altijd als een kind zich gezien voelt, het rotte gedrag vrij snel ophoudt. En als ie weer kliert, rustig proberen te blijven en hem duidelijk maken wat de consequenties van zijn gedrag zijn en dat ook uitvoeren!!!!
Probeer daarnaast ook dingen voor jezelf te plannen ('s avonds en in het weekend) zodat jij je accu wat op kunt laden. Want zolang jij moe, gestresst en geïrriteerd bent, kun je de hele situatie niet handelen en daarnaast voelen kinderen jouw onrust haarfijn aan en worden daar ook niet bepaald rustiger van.
En als het mogelijk is, hulp inschakelen al is het maar af en toe een uurtje, zodat je niet steeds het gevoel hebt er alleen voor te staan.
Heel veel succes en sterkte!
donderdag 24 april 2008 om 10:31
dat jochie is inderdaad pas 3 en zal waarschijnlijk al genoeg hebben meegemaakt. Kan je professionele hulp inschakelen ook voor hem? en inderdaad, die laatste tips zijn nuttig, kan je naar buiten gaan? echt dingen ondernemen, dan is er minder tijd over om stout te zijn zeg maar. Is het echt nog maar voor 5 weken? want dan is het in elk geval te overzien.
donderdag 24 april 2008 om 10:33
Het is een noodsituatie zo te lezen ,kind komt 5 dagen in de week gedurende 6 weken en daarna is hij gewoon weer dagelijks bij de moeder.Je helpt de moeder voor die 6 weken uit de brand door op te passen en omdat het tijdelijk is voor een bepaalde situatie kun je er eigenlijk ook niet vanaf zeg maar.
De moeder zal ook wel weten dat hij gedragsproblemen heeft,krijgen hun hulp daarvoor?
Aangezien zijn moeder er weinig op uit doet zo te lezen,weet de jongen dat maar al te goed en gaat op dezelfde voet bij jouw door.Hij moet goed gaan begrijpen dat bij jouw thuis andere regels gelden.Hij is pas 3 dus moet je het hem structureel consequent aanleren.Bij alles het gelijk benoemen wat niet mag en waarom het niet mag en dat hij dat niet meer mag doen,doet hij dat toch dan benoemen wat de gevolgen dan zijn bv 3 minuten op een stoel blijven zitten,sorry zeggen.
De moeder zal ook wel weten dat hij gedragsproblemen heeft,krijgen hun hulp daarvoor?
Aangezien zijn moeder er weinig op uit doet zo te lezen,weet de jongen dat maar al te goed en gaat op dezelfde voet bij jouw door.Hij moet goed gaan begrijpen dat bij jouw thuis andere regels gelden.Hij is pas 3 dus moet je het hem structureel consequent aanleren.Bij alles het gelijk benoemen wat niet mag en waarom het niet mag en dat hij dat niet meer mag doen,doet hij dat toch dan benoemen wat de gevolgen dan zijn bv 3 minuten op een stoel blijven zitten,sorry zeggen.
donderdag 24 april 2008 om 10:39
Ik heb echt medelijden met het kind als ik dit zo allemaal lees. Ik snap best dat het niet makkelijk is voor t.o., zeker niet als haar kinderen eronder lijden, maar ze kende het kind wel vantevoren neem ik aan, en ze heeft de moeder een belofte gedaan. Om dan meteen na een week te roepen dat het kind dan maar de deur weer uit moet, vind ik erg cru. Dat doe je zelfs een hond niet aan, laat staan een kindje van 3 jaar. Probeer je eens te verplaatsen in het kind, dat zal momenteel echt niet weten waar het aan toe is en zijn mamma missen. Recalcitrant gedrag vind ik dan best te verwachten. Hij zal ook wel voelen dat hij bij jou niet echt gewenst is. Consequent blijven, vooral positief gedrag belonen en echt, aandacht geven en leuke dingen doen. Niet boos worden en weglopen als het kind zich niet gedraagt zoals jij van hem verwacht. Denk jezelf eens in zijn positie in, hij zal zich enorm verlaten voelen. Is er niemand anders die het kind kent en weet waar je hem een plezier mee doet?
donderdag 24 april 2008 om 10:51
Celeone je hebt zo vreselijk gelijk met je laatste stukje... Theraphie had beter geweest met kind, ben ik ook met je eens!!
Fleurtje, ja dat hoop ik, nog 5 weken.. ze zit er al een aardig poosje...
Deze mensen betekenen heel veel voor ons ( en uiteraard niet meer dan onze kinderen zoals iemand schreef..) Ze hebben echt een hel achter de rug en daarom hebben wij besloten het kind bij ons op te nemen. Om hem vastigheid te bieden want dat heeft hij nooit gehad, dat ,maakt het gewoon moeilijk...
Fleurtje, ja dat hoop ik, nog 5 weken.. ze zit er al een aardig poosje...
Deze mensen betekenen heel veel voor ons ( en uiteraard niet meer dan onze kinderen zoals iemand schreef..) Ze hebben echt een hel achter de rug en daarom hebben wij besloten het kind bij ons op te nemen. Om hem vastigheid te bieden want dat heeft hij nooit gehad, dat ,maakt het gewoon moeilijk...
donderdag 24 april 2008 om 10:54
Hoe omschrijf jij dan een beker melk omgooien, eten aan de tafel smeren, speelgoed afpakken? Zwaar crimineel gedrag? Het lijkt me zeker geen makkelijk kind als je twee lieve, makkelijke kindjes gewend bent, maar niet alle kinderen zijn even makkelijk. Zeker niet als ze uit hun thuissituatie worden weggeplukt. Het belangrijkste lijkt mij nu dat deze neerwaartse spiraal wordt doorbroken, en dat doe je niet door het kind steeds maar ongeduldig te corrigeren en boos te zijn.
donderdag 24 april 2008 om 10:56
Floes,dat betekent dus meer zoiets als pleegzorg(hoewel jullie het dus niet officieel als pleegkind hebben)
Is de jongen thuis ook constant zo met zijn gedrag?
Is hij enig kind?
Ze moeten echt hulp gaan zoeken voor de opvoeding en hun thuissituatie,hij is pas 3 wat als hij zo doorgaat en hij is 13 jaar.Zijn gedrag word steeds een groter probleem,nu is hij 3 en kan er nog genoeg aan gedaan worden.
Is de jongen thuis ook constant zo met zijn gedrag?
Is hij enig kind?
Ze moeten echt hulp gaan zoeken voor de opvoeding en hun thuissituatie,hij is pas 3 wat als hij zo doorgaat en hij is 13 jaar.Zijn gedrag word steeds een groter probleem,nu is hij 3 en kan er nog genoeg aan gedaan worden.
donderdag 24 april 2008 om 10:58
In totaal gaat het tussen de 9 en 12 weken duren.... Over 5 weken klaar is dus in het gunstigste geval..
Miss chicken niemand komt hem halen, hij is door de weeks hier, in de weekenden bij mama.
Ik weet het het kind weet niet wat hem overkomt, hij kent geen normale thuissituatie, Das ook nog een reden dat ik hem niet zomaar weer wil opgeven. Het is een kind, hij heeft ook recht op een gelukkig bestaan toch?
Miss chicken niemand komt hem halen, hij is door de weeks hier, in de weekenden bij mama.
Ik weet het het kind weet niet wat hem overkomt, hij kent geen normale thuissituatie, Das ook nog een reden dat ik hem niet zomaar weer wil opgeven. Het is een kind, hij heeft ook recht op een gelukkig bestaan toch?
donderdag 24 april 2008 om 10:59
Dát zijn juist de dingen die ik schaar onder recalcitrant gedrag dropje, daar heb ik 't niet eens over. Als 3-jarige je been uitsteken zodat iemand erover struikelt, zeggen dat floes je moeder is en degene die daar tegenin gat een mep verkopen en een 3-jarige die "door iemand heen kijkt" als diegene boos op 'm is, dat gaat wat mij betreft wel wat verder dan recalcitrant gedrag. En dan doel ik natuurlijk niet op zwaar crimineel gedrag, maar wel op problematisch gedrag. En het feit dat floes met bonkend hoofd de dag doorbrengt zegt mij ook wel iets, zeker gezien het feit dat zij zelf moeder is en dus het klappen van de zweep wel kent.
