Kinderen
alle pijlers
oppaskind terroriseert mijn dochtertje
donderdag 24 april 2008 om 09:46
Hoi,
Ik hoop hier wat advies te krijgen, want ik zit hier behoorlijk mee.
Ik heb twee dochters en momenteel een oppas kindje. Jongste dochter en oppaskindje schelen een paar maanden ( dochter is iets ouder)
Maar het oppaskindje loopt de hele dag mijn dochtertje te terroriseren, hij slaat haar, pakt alles van haar af ( maar echt alles...) pest haar, als mijn dochtertje ergens naar toe wil lopen, steekt hij zijn voet uit zodat ze of valt en niet daarnaar toe kan lopen waar ze heen wilt.( 3 jaar.. is dit normaal gedrag voor die leeftijd???) Echt ik word er moedeloos van. Ik heb hem nu ondertussen al zo vaak op de trap gezet, maar het lijkt gewoon niets te helpen... Dochter is erg lief, en probeert er wel wat van te zeggen maar ook dat werkt niet.
Hij wil de hele dag mijn volle aandacht en als ik mijn aandacht even aan mijn dochters geef, gaat hij rottigheid uithalen. Smeert eten aan de onderkant van de tafel, gooit zn beker om en meer van dat soort dingen...
Als ik boos op hem word kijkt hij dwars door me heen en boeit het hem gewoon niet..
Hij maakt ook ruzie met mijn kids, en roept dan dat ik zijn moeder ben, en als ze daar tegenin gaan kunnen ze een klap krijgen...
Dit loopt zo uit de hand, ik loop de hele dag met bonkende hoofdpijn van de stress, ben continue duizelig, mn nek zit muurvast, ik word er echt gek van.... ( hoe erg ik dit ook vind om te zeggen)
Stoppen met oppassen is geen optie...dat kan niet. ( helaas om het nog een beetje prive te houden kan ik dat niet echt vertellen..)
Maar ik vind wel dat ik moet opkomen voor mijn kindjes, dit verdienen ze niet.
Hebben jullie tips/advies voor mij? Herkennen jullie dit gedrag?
Help....
Ik hoop hier wat advies te krijgen, want ik zit hier behoorlijk mee.
Ik heb twee dochters en momenteel een oppas kindje. Jongste dochter en oppaskindje schelen een paar maanden ( dochter is iets ouder)
Maar het oppaskindje loopt de hele dag mijn dochtertje te terroriseren, hij slaat haar, pakt alles van haar af ( maar echt alles...) pest haar, als mijn dochtertje ergens naar toe wil lopen, steekt hij zijn voet uit zodat ze of valt en niet daarnaar toe kan lopen waar ze heen wilt.( 3 jaar.. is dit normaal gedrag voor die leeftijd???) Echt ik word er moedeloos van. Ik heb hem nu ondertussen al zo vaak op de trap gezet, maar het lijkt gewoon niets te helpen... Dochter is erg lief, en probeert er wel wat van te zeggen maar ook dat werkt niet.
Hij wil de hele dag mijn volle aandacht en als ik mijn aandacht even aan mijn dochters geef, gaat hij rottigheid uithalen. Smeert eten aan de onderkant van de tafel, gooit zn beker om en meer van dat soort dingen...
Als ik boos op hem word kijkt hij dwars door me heen en boeit het hem gewoon niet..
Hij maakt ook ruzie met mijn kids, en roept dan dat ik zijn moeder ben, en als ze daar tegenin gaan kunnen ze een klap krijgen...
Dit loopt zo uit de hand, ik loop de hele dag met bonkende hoofdpijn van de stress, ben continue duizelig, mn nek zit muurvast, ik word er echt gek van.... ( hoe erg ik dit ook vind om te zeggen)
Stoppen met oppassen is geen optie...dat kan niet. ( helaas om het nog een beetje prive te houden kan ik dat niet echt vertellen..)
Maar ik vind wel dat ik moet opkomen voor mijn kindjes, dit verdienen ze niet.
Hebben jullie tips/advies voor mij? Herkennen jullie dit gedrag?
Help....
donderdag 24 april 2008 om 11:38
Lieve Floes. pas je wel op dat je het probleem van moeder en zoon niet jouw probleem laat worden??
Wat de situatie ook is; het is en blijft primair haar verantwoordelijkheid (en uiteraard van de vader als die nog ergens in beeld is).
En als het je echt boven het hoofd groeit: hulp inschakelen en niet dingen in gaan vullen als "het is zo zielig voor hem".
Een kind dat zich blijkbaar zo rot en ontheemd voelt, heeft gewoonweg RECHT op hulp!
Wat de situatie ook is; het is en blijft primair haar verantwoordelijkheid (en uiteraard van de vader als die nog ergens in beeld is).
En als het je echt boven het hoofd groeit: hulp inschakelen en niet dingen in gaan vullen als "het is zo zielig voor hem".
Een kind dat zich blijkbaar zo rot en ontheemd voelt, heeft gewoonweg RECHT op hulp!
donderdag 24 april 2008 om 11:40
Misschien kun je eerst gewoon algemeen informeren wat de diverse mogelijkheden zijn zonder specifiek te benoemen over welk kind/gezin het gaat.
Dat alles op een rijtje zetten en terloops in een gesprek met de ouders de mogelijkheden benoemen wat men als hulp kan aanvragen.
Het moet ook niet als moeten gebracht worden maar als mogelijkheid zodat ze zich niet aangevallen voelen.
Dat alles op een rijtje zetten en terloops in een gesprek met de ouders de mogelijkheden benoemen wat men als hulp kan aanvragen.
Het moet ook niet als moeten gebracht worden maar als mogelijkheid zodat ze zich niet aangevallen voelen.
donderdag 24 april 2008 om 11:42
\Wat is er belangrijker......dat het jochie hulp krijgt, of dat zij jou niet gaat vergeven?
Als ik het zo lees krijgt het mannetje thuis ook niet wat hij nodig heeft, en als zijn moeder straks net terug is zal dat waarschijnlijk ook niet zo zijn. Niet alleen jij hebt hulp nodig met het jongetje, zijn moeder ook!
donderdag 24 april 2008 om 11:44
Ik begrijp dat je geen zin hebt in ruzie maar de situatie is in feite heel slecht voor jouw gezin en toch blijf je volhouden. Dan kan zij wel miepen dat ze het niet leuk vindt dat je dat gaat doen maar voor wat hoort wat en in dit geval gaat het om het belang van het kind (en jouw geestelijke gezondheid, ook niet onbelangrijk ![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
). Als zij zo graag wil dat jij voor haar kind zorgt en jij loopt ertegenaan dat dit kind niet opgevoed is en emotioneel flink met zichzelf overhoop ligt, lijkt het me niet meer dan logisch dat jij nu de keuze kunt maken dit te doen, alleen al doordat je zoveel verantwoordelijkheid hebt gekregen voor het jongetje.
Natuurlijk moet je overleggen, zij is en blijft de moeder. Maar je kunt overleggen door het te vragen (en dan krijg je denk ik een nee en dan is het klaar) of je kunt meedelen dat je merkt dat het kind niet goed in zijn vel zit en jij dat niet alleen aan kunt en van plan bent er wat hulp bij in te schakelen. Als ze ook maar enigszins van haar kind houdt zal ze denk ik als jij duidelijk en volhardend genoeg bent naar haar toe, begrijpen dat dat nu de beste oplossing is.
Laat je niet weerhouden door een gekwetst ego, is dat meer waard dan een kind wat in feite nog niet goed voor zijn belangen kan opkomen en daardoor misschien de kans mist op een goede start in het leven?
). Als zij zo graag wil dat jij voor haar kind zorgt en jij loopt ertegenaan dat dit kind niet opgevoed is en emotioneel flink met zichzelf overhoop ligt, lijkt het me niet meer dan logisch dat jij nu de keuze kunt maken dit te doen, alleen al doordat je zoveel verantwoordelijkheid hebt gekregen voor het jongetje.Natuurlijk moet je overleggen, zij is en blijft de moeder. Maar je kunt overleggen door het te vragen (en dan krijg je denk ik een nee en dan is het klaar) of je kunt meedelen dat je merkt dat het kind niet goed in zijn vel zit en jij dat niet alleen aan kunt en van plan bent er wat hulp bij in te schakelen. Als ze ook maar enigszins van haar kind houdt zal ze denk ik als jij duidelijk en volhardend genoeg bent naar haar toe, begrijpen dat dat nu de beste oplossing is.
Laat je niet weerhouden door een gekwetst ego, is dat meer waard dan een kind wat in feite nog niet goed voor zijn belangen kan opkomen en daardoor misschien de kans mist op een goede start in het leven?
donderdag 24 april 2008 om 11:44
Maar jullie zijn het er wel over eens dat ik dat toch eerst eens voorzichtig met haar moet gaan bespreken? Ik kan och niet zo ineens op eigen houtje gaan beslissen dat het kindje hulp nodig heeft? En ineens allerlei instellingen inschakelen?
Ik snap heel goed wat jullie bedoelen hoor, maar ben ook bang... Bang dat ik door zo'n actie een gezin uit elkaar ruk...
( ik weet het, ik ben een sissy...)
Ik snap heel goed wat jullie bedoelen hoor, maar ben ook bang... Bang dat ik door zo'n actie een gezin uit elkaar ruk...
( ik weet het, ik ben een sissy...)
donderdag 24 april 2008 om 11:48
je moet het zeker met haar bespreken, maar dat kan best in een niet echt vragende vorm. Meer medelen en gewoon zeggen dat jij het zo niet trekt, je grote zorgen maakt en niet wil dat dit jochie het huis uit wordt geplaatst, maar wel wil dat er hulp komt. Ze kan wel boos worden en het je niet vergeven, maar ondertussen help jij haar nu wel uit de brand en moet ze ook snappen dat je het beste met allebei voor hebt. En misschien snapt ze dat nu niet, maar later hopelijk wel.
donderdag 24 april 2008 om 11:48
Nee joh, ik denk dat iedereen hartstikke bang zou zijn voor de eventuele gevolgen. 
Zij is en blijft moeder, dus ik vind dat je niet zonder meer in je eentje die beslissing kan nemen. Ik vind dat je er met haar over moet praten en moet vertellen wat je overweegt. En ook goed duidelijk maken waarom je dit overweegt enzo. Dat je denkt dat dit niet normaal peutergedrag is en dat, gezien haar omstandigheden en die van de vader, een beetje hulp gaan kwaad zal kunnen. Dat je je zorgen maakt om hoe het verder zal gaan met het jongetje e.d. Je moet haar in ieder geval goed weten te doordringen van hoe de situatie bij jullie thuis nu is, want als zij dat bagatelliseert, dan zal ze zich ook niet in je voorstel kunnen vinden.
Zij is en blijft moeder, dus ik vind dat je niet zonder meer in je eentje die beslissing kan nemen. Ik vind dat je er met haar over moet praten en moet vertellen wat je overweegt. En ook goed duidelijk maken waarom je dit overweegt enzo. Dat je denkt dat dit niet normaal peutergedrag is en dat, gezien haar omstandigheden en die van de vader, een beetje hulp gaan kwaad zal kunnen. Dat je je zorgen maakt om hoe het verder zal gaan met het jongetje e.d. Je moet haar in ieder geval goed weten te doordringen van hoe de situatie bij jullie thuis nu is, want als zij dat bagatelliseert, dan zal ze zich ook niet in je voorstel kunnen vinden.
donderdag 24 april 2008 om 11:53
Al doet de moeder het nog zo verkeerd, je kunt het - vind ik - niet maken om achter haar rug om het maatschappelijk werk in te schakelen. Juist als zij heel dicht bij jou staat, probeer je het bespreekbaar te maken. Niet door iemand van het m.w. mee te nemen, dat lijkt me niet zo goed voor jullie band. Eerst met haar praten en haar jouw bezorgdheid over haar zoontje duidelijk maken, en daarna dat linken aan haar eigen problematiek. En ik denk eerlijk gezegd dat eerst háár probleem opgelost moet zijn, althans, in betere banen geleid moet zijn, en daarna pas dat van het kind (mede vanwege het feit dat veel problemen die te maken hebben met het kind al ondervangen zullen worden door haar problemen te tackelen). Soms kun je niet alles alleen doen, en ik denk dat dit zo'n situatie is.
donderdag 24 april 2008 om 11:53
Dan verplaats je het probleem alleen maar om jezelf buiten schot te houden/om zelf van 'm af te zijn. Aangezien floes aangeeft wel voor dit mannetje te willen strijden, lijkt het me alleen maar goed als ze ook daadwerkelijk verantwoordelijkheid neemt in plaats van 'm ergens anders te droppen zodat het bij haar thuis weer een cohtend gezellig is. Daarnaast, met alle respect hoor, maar dat wat peuterleidsters kunnen doen is niet te vergelijken met de hulp die professionals op het gebied van gedragsproblemen e.d. kunnen bieden.
donderdag 24 april 2008 om 12:05
Ik denk dat je voor jezelf de keuze moet maken of je hier echt wat aan wil doen of die 5 weken uit wil zingen (meer grommen vermoed ik hihi). Beide keuzes zijn begrijpelijk, als je het laatste zou kiezen mag niemand je dat kwalijk nemen want in essentie is het niet jouw verantwoordelijkheid. Maar de situatie is nu wel zo dat je geconfronteerd bent met een kind wat veel meer leiding nodig heeft. Aan jou de keuze.
Ik denk dat je er dan ook meer vrede mee hebt, ik kan me voorstellen dat het nu niet alleen buiten je veel onrust veroorzaakt maar ook vooral binnenin je. Kijk eerlijk naar jezelf, naar wat je wil en kunt, luister naar je instincten en handel daar dan naar. Als je ervoor kiest om dit kind echt te helpen, laat je dan ook niet stoppen door angst voor confrontaties maar hou het belang van het kind in gedachten. Dat maakt het veel makkelijker om er sterk in te blijven staan.
Ik denk dat je er dan ook meer vrede mee hebt, ik kan me voorstellen dat het nu niet alleen buiten je veel onrust veroorzaakt maar ook vooral binnenin je. Kijk eerlijk naar jezelf, naar wat je wil en kunt, luister naar je instincten en handel daar dan naar. Als je ervoor kiest om dit kind echt te helpen, laat je dan ook niet stoppen door angst voor confrontaties maar hou het belang van het kind in gedachten. Dat maakt het veel makkelijker om er sterk in te blijven staan.
donderdag 24 april 2008 om 12:05
Het lijkt me juist beregoed als Floes eens wat lucht krijgt, zo te horen zit ze er behoorlijk doorheen. De peuterspeelzaal is geen straf voor kinderen hoor! Dan kan ze de ochtend aan haar eigen kinderen besteden, die ook nogal wat te lijden hebben gehad de laatste tijd zo te horen en kan ze eventueel de rest van de tijd met professionele hulp aan de slag.
Misschien is het jongetje overigens op de peuterspeelzaal helemaal niet lastig, want het kan zijn dat het probleem zich vooral 1 op 1 met Floes en haar kinderen voordoet
Misschien is het jongetje overigens op de peuterspeelzaal helemaal niet lastig, want het kan zijn dat het probleem zich vooral 1 op 1 met Floes en haar kinderen voordoet
donderdag 24 april 2008 om 12:06
Je kunt wel van alles willen met hulpverlening etc, maar als moeder dat niet wil, dan kan dat niet. Moeder heeft namelijk het ouderlijk gezag over het kindje. Als moeder hulpverlening weigert, kan hulpverlening alleen aan de slag als er een ondertoezichtstelling wordt uitgesproken. Dat is dus niet mis!
Wat je wel kan doen Floes, is zelf hulp en advies vragen, voor jou en je eigen gezin. Maar de hulpverlening mag het jochie niet helpen zonder toestemming van zijn moeder of een toegezwezen (gezins)voogd....
Wat je wel kan doen Floes, is zelf hulp en advies vragen, voor jou en je eigen gezin. Maar de hulpverlening mag het jochie niet helpen zonder toestemming van zijn moeder of een toegezwezen (gezins)voogd....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 24 april 2008 om 12:08
Kan hij niet enkele dagen/dagdelen naar een medisch kinderdagverblijf? Hij mankeert dan zelf (lichamelijk!) wel niets, maar hij heeft probleemgedrag en zo gaat het ook niet, met het gezin van Floes. Ik weet van een stel dat het hebben van een kind amper aankon, dat dat dochtertje daar heen ging zodat de ouders het net redden qua geestelijke energie.
En Floes, ik zou het meer meedelen dan vragen aan de moeder, dat je hulp wilt inschakelen. Jij hebt medeverantwoordelijkheid voor dat ventje en jij ziet (vanuit je eigen, gezonde geest) dat het niet goed gaat met hem. En dat vervelende gedrag van hem is eigenlijk ook een "goed" teken; hij durft dit gedrag te vertonen omdat hij zich veilig voelt bij jou/jullie. Maar het maakt het er niet makkelijker op natuurlijk..
En Floes, ik zou het meer meedelen dan vragen aan de moeder, dat je hulp wilt inschakelen. Jij hebt medeverantwoordelijkheid voor dat ventje en jij ziet (vanuit je eigen, gezonde geest) dat het niet goed gaat met hem. En dat vervelende gedrag van hem is eigenlijk ook een "goed" teken; hij durft dit gedrag te vertonen omdat hij zich veilig voelt bij jou/jullie. Maar het maakt het er niet makkelijker op natuurlijk..
donderdag 24 april 2008 om 12:17
Mijn zoon heeft op een medisch kinderdagverblijf gezeten en daar kom je niet zomaar op. Er zal op zijn minst een diagnose moeten zijn, gesteld door een kinderpsychiater. En dan heb ik het nog niet eens over de wachtlijst.
Poez heeft gelijk, als moeder het ouderlijk gezag heeft kun je weinig beginnen als zij niet wil meewerken. Je kunt wel hulp voor je eigen gezin vragen en zo indirect voor je oppaskind.
Is er via de instelling van de moeder niet iets te regelen? Moeder zal toch uiteindelijk weer naar huis gaan en dan tegen dezelfde problemen oplopen(ik mis trouwens de vader in dit verhaal, is hij in beeld, heeft hij ook ouderlijk gezag, kan hij toestemming geven voor evt. hulp?), het is dan toch ook in haar voordeel dat ze hulp krijgt bij de opvoeding.
Poez heeft gelijk, als moeder het ouderlijk gezag heeft kun je weinig beginnen als zij niet wil meewerken. Je kunt wel hulp voor je eigen gezin vragen en zo indirect voor je oppaskind.
Is er via de instelling van de moeder niet iets te regelen? Moeder zal toch uiteindelijk weer naar huis gaan en dan tegen dezelfde problemen oplopen(ik mis trouwens de vader in dit verhaal, is hij in beeld, heeft hij ook ouderlijk gezag, kan hij toestemming geven voor evt. hulp?), het is dan toch ook in haar voordeel dat ze hulp krijgt bij de opvoeding.
donderdag 24 april 2008 om 12:18
Daar heb je natuurlijk helemaal gelijk in Poezewoes. En het is hoe dan ook niet verstandig om tegen de wensen van de moeder in te gaan zelfs wanneer dat wel mogelijk zou zijn, het gaat immers niet alleen om de komende 5 weken maar ook om structurele hulp daarna. Juist dan, zodat zij hulp krijgt bij de opvoeding van haar kind. Dus dwingen kan niet en moet je ook niet willen maar er zijn meerdere manieren om dat soort gesprekken te voeren lijkt mij. Ik denk dat veel ouders in eerste instantie op hun teentjes getrapt zouden zijn maar wanneer duidelijk is dat het echt om het belang van het kind gaat, inbinden en mee willen denken. En dat zou heel fijn zijn.
Ik denk dat het voor de moeder ook een opluchting zou kunnen zijn dat ze er dan niet helemaal alleen meer voor staat. Dus ik vermoed dat het echt een kwestie is van hoe breng je het diplomatiek maar toch ook duidelijk genoeg dat het om een vrij onhoudbare situatie gaat en wat gaan we eraan doen.
Of heb jij echt het idee dat Floes zich hier uberhaupt beter niet mee kan bemoeien Poezewoes? Gezien je ervaring op dit vlak. Ik zit hier te posten als moeder en als mens maar niet met de juiste professionele achtergrond, dat is een feit.
Ik denk dat het voor de moeder ook een opluchting zou kunnen zijn dat ze er dan niet helemaal alleen meer voor staat. Dus ik vermoed dat het echt een kwestie is van hoe breng je het diplomatiek maar toch ook duidelijk genoeg dat het om een vrij onhoudbare situatie gaat en wat gaan we eraan doen.
Of heb jij echt het idee dat Floes zich hier uberhaupt beter niet mee kan bemoeien Poezewoes? Gezien je ervaring op dit vlak. Ik zit hier te posten als moeder en als mens maar niet met de juiste professionele achtergrond, dat is een feit.
donderdag 24 april 2008 om 12:18
Ik vraag me af of je niet gewoon via het peuterbureau of jeugdzorg een orthopedagoog kan vragen langs te komen. Ik denk dat je dat gewoon voor jezelf kan aanvragen, dus niet specifiek voor het ventje.
Wil je zijn moeder erbij betrekken, dan zou ik er toch eerder voor kiezen nu en meningsverschil met haar te krijgen dan dat je er over 5 weken zo je buik van vol hebt dat je er misschien echt ruzie over krijgt.
Wil je zijn moeder erbij betrekken, dan zou ik er toch eerder voor kiezen nu en meningsverschil met haar te krijgen dan dat je er over 5 weken zo je buik van vol hebt dat je er misschien echt ruzie over krijgt.
donderdag 24 april 2008 om 12:50
Hoe het nu gaat weet ik niet, maar mijn ouders hadden vaak pleeg/gastkinderen (meestal via jeugdzorg, soms bekenden, bijna altijd pubers) en dan kwam er de eerste of tweede dag al een maatschappelijk werk(st)er bij ons thuis, of ze gingen daarheen. Naar aanleiding van die intake kregen mijn pleegbroers en zussen dan nog een aantal gesprekken met die maatschappelijk werkster of werden ze doorverwezen naar een therapeut.
Dit draaide dus vooral om de problemen van het pleegkind en was het vaak het begin van een hele jeugdzorgloopbaan. Het lijkt me niet dat je zoiets zonder zijn moeder zou moeten doen (als het al kan)
Als je een orthopedagoog consulteert, komt ze bij jou thuis en geeft jou dan tips over hoe jij met de situatie om zou kunnen gaan. Soms met behulp van videohometraining. Ik denk dat de moeder van je oppaskindje hier geen bezwaar tegen kan hebben. Voor mijn oudste heb ik via het consultatiebureau een orthopedagoge over de vloer gehad en daar heb ik goede ervaringen mee.
donderdag 24 april 2008 om 12:53
Floes, je kunt echt beter naar het maatschappelijk werk gaan en de situatie uitleggen. is een drempel weet dit uit ervaring- maar ze bijten niet.
zij kunnen dan misschien contact opnemen met die instelling waar zijn moeder zit. en het kan best zijn dat die WEL doordringen tot haar.
dit kan zo niet, jij en je gezin gaan eronder straks,en dat kan toch niet de bedoeling zijn??
heel,heel veel succes en sterkte.
zij kunnen dan misschien contact opnemen met die instelling waar zijn moeder zit. en het kan best zijn dat die WEL doordringen tot haar.
dit kan zo niet, jij en je gezin gaan eronder straks,en dat kan toch niet de bedoeling zijn??
heel,heel veel succes en sterkte.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
donderdag 24 april 2008 om 13:19
Ik heb niet het hele topic gelezen maar ik heb zelf ook zoiets meegemaakt als ik op mijn oppas kindjes paste er was er ook 1 die alles afpakte en sloeg.Totdat ik er een x zo genoeg van had en heb toen elke x haar speelgoed afgepakt heeft ze 2 uur volgehouden.Toen ging ze weer slaan heb ik haar een tik op de billen gegeven en daar schrok ze zo erg van.Maar het heeft geholpen ze heeft het nooit weer gedaan.
donderdag 24 april 2008 om 13:31
Jee, wat een lastige situatie Floes.
Het is denk ik wel een goed idee om maatschappelijk werk in te schakelen. Niet om het kind weg te halen ofzoiets, maar om je te helpen deze mantelzorg, want dat is het toch, aan te kunnen. Je doet goed om dit voor je vriendin te doen, maar het gaat ten koste van je eigen gezin. Daar hulp bij krijgen is helemaal niet gek. Wie weet is er wel een mogelijkheid om gezinszorg te krijgen voor het kind van je vriendin, die bij jou in huis komt, weet ik veel. Dat soort dingen weet een maatschappelijk werker allemaal. Doen!
xx lisa.
Het is denk ik wel een goed idee om maatschappelijk werk in te schakelen. Niet om het kind weg te halen ofzoiets, maar om je te helpen deze mantelzorg, want dat is het toch, aan te kunnen. Je doet goed om dit voor je vriendin te doen, maar het gaat ten koste van je eigen gezin. Daar hulp bij krijgen is helemaal niet gek. Wie weet is er wel een mogelijkheid om gezinszorg te krijgen voor het kind van je vriendin, die bij jou in huis komt, weet ik veel. Dat soort dingen weet een maatschappelijk werker allemaal. Doen!
xx lisa.
