Kinderen
alle pijlers
Oppassen op kind van vrienden en kind raakt gewond
woensdag 9 april 2008 om 14:36
Hoi allemaal,
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
woensdag 9 april 2008 om 15:02
Aah weegschaaltje, niet zo zwaar aan tillen. En je eigen moeder is vast het aantal keren vergeten dat ze jou van het aankleedkussen liet donderen, etc.etc. Zelfs als je konstant naar de kinderen had gekeken hadden ze elkaar misschien wel verwond. Mijn zusje sloeg mij vroeger altijd een bloedneus ha ha..
woensdag 9 april 2008 om 15:02
Volgens mij begrijp je niet wat ik bedoel. Met jouw kinderen werkt mijn sensor dus ook niet.
Net als jij waarschijnlijk van nature beter op je eigen kind let dan op dat van een ander.
Dat is helemaal geen kwalificatie, dat is volgens mij natuur.
Als ik op een feestje ben weet ik precies waar mijn kind rondloopt terwijl ik met een glas in de hand sta te kletsen.
Manlief is haar binnen tien minuten uit het oog verloren.
Geeft niets hoor, maar is wel een feit.
woensdag 9 april 2008 om 15:04
Verder heb ik best vaak opgepast. Ik denk om het hoofje als ik het kindje neerleg, laat kindjes niet bij vuur, zet waterkoker meteen terug op het aanrecht, zet meteen mijn glas buiten het bereik, als we gaan wanderlen en er komt een auto, dan stop ik, houd de kinderen tegen mij aan, goed vast, geef ze geen snoep (willen ouders niet), geen film kjken (willen ouders niet). Ik heb ze de hele dag water gegeven, mandarijntje gepeld en dat soort dingen, stoeltje tijdens het eten goed tegen de tafel geduwd, ze mochten van mij niet staan op de stoel en een stuiterbal afgepakt en toen het petertje van 3 wilde knikkeren bem ik er bij blijven staan zodat het niet in haar mond ging (van haar ouders mag ze met 5 knikkers spelen)
Mijn vriend vond mij het prima doen en als hij het idee had dat ik onverantwoodelijk was, dan had hij het zeker gezegd,
Trouwens, moeder vroeg later of ik z'n had om met de peter van 3 te gaan zwemmen en haar, het leek mij eerst hartstikke leuk maar durf niet zo goed meer.
Mijn vriend vond mij het prima doen en als hij het idee had dat ik onverantwoodelijk was, dan had hij het zeker gezegd,
Trouwens, moeder vroeg later of ik z'n had om met de peter van 3 te gaan zwemmen en haar, het leek mij eerst hartstikke leuk maar durf niet zo goed meer.
woensdag 9 april 2008 om 15:04
Nou dan hebben ze bij mij die sensor vergeten in te bouwen dertig jaar geleden.
Wat een onzin.
Nou hier vallen ze wel hoor, aan de lopende band, vanaf dat ie kon klimmen. Ook bij vriendinnen, tantes en oma's. Daar doe je niks aan. En onervaren maakt daarbij volgens mij niks uit, je bent altijd voorzichtig met kinderen, ook met die van een ander. of je nou zelf een kind hebt of niet.( Ik denk dat je trouwens meer oplet bij een kind waar je op moet passen.)
Sterker, ik ben zelf ook wel eens van de trap gelazerd, had ik nog mijn kind in mn armen ook. Niks sensor dus hier. Ik kan zelf niet eens normaal de trap af.
Als je iemand vraagt om op drie kleintjes te passen, dan moet je niet gaan miepen als er eentje valt. Maar goed, dat doet de vriendin van To gelukkig dan ook niet.
TO niet schuldig voelen, en uit dat ook gewoon tegen je vriendin. Zij is de enige die je minder shculdig kan laten voelen hierin denk ik.
woensdag 9 april 2008 om 15:06
woensdag 9 april 2008 om 15:07
Ongelukken kunnen inderdaad gebeuren. Gelukkig was het niet ernstig en heb je gedaan wat je kon. Dat vind ik zelf ook belangrijk, dat iemand goed reageert en het kind kalmeert.
Mijn broer is ooit (ruim 20 jaar geleden) op de basisschool, na een duw, gevallen in het speelkwartier. Een paar (melk) tanden eruit, bloedneus en lippen kapot. Heel vervelend en kan gebeuren maar nu komt het, mijn moeder ging hem halen en hij stond alleen voor de school met een theedoek, waar zijn tanden op lagen, om het bloed op te vangen! Er was helemaal niemand!!! Geen juf te bekennen. Echt schandalig! Je laat zo'n ventje toch niet alleen!
Maar goed, ik begrijp dat je je schuldig voelt maar je hebt gedaan wat je kon doen. Ik vind het trouwens wel heel wat hoor, 3 kinderen tegelijk! En dan nog 2 van 1 jaar. Is een hele klus hoor! Ik heb weleens neefjes te logeren maar 2 tegelijk vind ik echt genoeg!
Mijn broer is ooit (ruim 20 jaar geleden) op de basisschool, na een duw, gevallen in het speelkwartier. Een paar (melk) tanden eruit, bloedneus en lippen kapot. Heel vervelend en kan gebeuren maar nu komt het, mijn moeder ging hem halen en hij stond alleen voor de school met een theedoek, waar zijn tanden op lagen, om het bloed op te vangen! Er was helemaal niemand!!! Geen juf te bekennen. Echt schandalig! Je laat zo'n ventje toch niet alleen!
Maar goed, ik begrijp dat je je schuldig voelt maar je hebt gedaan wat je kon doen. Ik vind het trouwens wel heel wat hoor, 3 kinderen tegelijk! En dan nog 2 van 1 jaar. Is een hele klus hoor! Ik heb weleens neefjes te logeren maar 2 tegelijk vind ik echt genoeg!
woensdag 9 april 2008 om 15:08
:
[...]
Nou dan hebben ze bij mij die sensor vergeten in te bouwen dertig jaar geleden.
Wat een bull.
Nou hier vallen ze wel hoor, aan de lopende band, vanaf dat ie kon klimmen. Ook bij vriendinnen, tantes en oma's. Daar doe je niks aan. En onervaren maakt daarbij volgens mij niks uit, je bent altijd voorzichtig met kinderen, ook met die van een ander. of je nou zelf een kind hebt of niet.
Sterker, ik ben zelf ook wel eens van de trap gelazerd, had ik nog mijn kind in mn armen ook. Niks sensor dus hier. Ik kan zelf niet eens normaal de trap af.
Als je iemand vraagt om op drie kleintjes te passen, dan moet je niet gaan miepen als er eentje valt. Maar goed, dat doet de vriendin van To gelukkig dan ook niet.
TO niet schuldig voelen, en uit dat ook gewoon tegen je vriendin. Zij is de enige die je minder shculdig kan laten voelen hierin denk ik.
Voor wie niet leest nog een keer: Volgens mij ben je van nature voorzichtiger met je eigen kind dan met het kind van een ander.
Maar misschien ben ik van nature gewoon een egoist die dat heeft, zou ook kunnen.
woensdag 9 april 2008 om 15:09
Hé Weegschaaltje: als je vriendin je haar kinderen niet meer toevertrouwt, mag je die van mij een paar daagjes lenen, hoor! 
Ik vind dat jullie het prima opgelost hebben en ik zou heel blij zijn met vrienden die bereid zouden zijn om mijn 3 koters (en nog zo klein) een heel weekend onder hun hoede te nemen zodat ik en mijn man heerlijk een weekend voor onszelf zouden hebben.
Niet schuldig voelen joh, nergens voor nodig!
Ik vind dat jullie het prima opgelost hebben en ik zou heel blij zijn met vrienden die bereid zouden zijn om mijn 3 koters (en nog zo klein) een heel weekend onder hun hoede te nemen zodat ik en mijn man heerlijk een weekend voor onszelf zouden hebben.
Niet schuldig voelen joh, nergens voor nodig!
woensdag 9 april 2008 om 15:10
woensdag 9 april 2008 om 15:10
Wat een onzin! Vaders "krijgen" dus niet zo'n sensor, de jouwe in ieder geval niet, dat bewijs je met je voorbeeld. Vertrouw je de vader van je kinderen wel met de kleintjes? Hij heeft toch immers ook die "moedersensor" niet? En laat je je kinderen liever bij de lakse buurvrouw achter, omdat zij toevallig ook moeder is en dus vanzelfsprekend "die moedersensor" heeft?
woensdag 9 april 2008 om 15:12
woensdag 9 april 2008 om 15:12
Hahahaha, ik begreep je wel hoor, heb juist weer meer een sensor voor dat soort dingen. Maar het is echt onzin wat je zegt, lees de reacties van andere moeders ook maar, bij iedereen gebeurt wel eens wat. Heeft niks met een sensor te maken, mensen zijn namelijk geen robots.
Bloem, dat jouw sensor het niet doet, komt omdat je zwanger bent. Die van mij weet alle bosvruchtenwaterijsjes te vinden, maar geen idee waar de pot sudocreme ligt en waar alle linkersokjes maat 20 liggen!
Oeh, mijn radar geeft aan dat mijn zoon nu wakker aan het worden is!
woensdag 9 april 2008 om 15:12
Je moeder weet het altijd beter, jij blijft altijd kind.
Niks van aantrekken. Het lijkt me dat je het prima gedaan hebt, niet in paniek geraakt en kind getroost.Zelf viel ik op die leeftijd zo'n beetje elke week een gat in hoofd, knie of andere uitsteeksels. (Nu nog steeds, maar daar gaat het topic niet over.)
woensdag 9 april 2008 om 15:13
:
[...]
Goh, mocht dat niet dan?Het dochtertje van kenissen is nu net geen 15 maanden en die liep afgelopen weekend heel erg overtuigd op een lolly te sabbelen hoor
En die krijgt ook gewoon chocolade toegestopt.
Ik snap er niks van, maar blijkbaar vinden dus wel meer mensen dit ok...
Mijn kind krijgt ook weleens een hap chocola of koek. Maar er zijn twee dingen:
1) die dingen krijgt ze van míj en niet van een oppas.
2) een lolly zou ze echt never nooit krijgen.
woensdag 9 april 2008 om 15:13
Mijn ouders waren juist voorzichtiger met een kind van een ander dan met ons... Volgens reden ze voorzichtiger auto met anderemans kinderen achterin en wij mochten bijvoorbeeld niet in bomen klimmen als er vriendjes over de vloer waren, terwijl we dat normaal wel mochten (en er ook geregeld uitgedonderd zijn).
woensdag 9 april 2008 om 15:14
Joh, mijn kinderen vallen de hele dag door, vooral de jongste. En dan ben ik iemand met wel tien ingebouwde sensoren, volgens mij. Maar je kunt niet álles voorkomen. Als het net verkeerd uitvalt, kan gebeuren.
Dat kindje viel op de punt van een bankje. Als dat geen extreem scherpe punt was, vind ik het een risico dat iedereen kan lopen. Kijk, als het kind van de trap gevallen was of een hete theepot van tafel had getrokken, of een vaas op zijn kop gekregen had, dat vind ik dingen die je moet kunnen voorkomen bij hele kleintjes.
xx lisa.
Dat kindje viel op de punt van een bankje. Als dat geen extreem scherpe punt was, vind ik het een risico dat iedereen kan lopen. Kijk, als het kind van de trap gevallen was of een hete theepot van tafel had getrokken, of een vaas op zijn kop gekregen had, dat vind ik dingen die je moet kunnen voorkomen bij hele kleintjes.
xx lisa.
woensdag 9 april 2008 om 15:14
Nee, ik haat mannen! Ben namelijk een millitante pot die haar kind bij iedere vrouw ter wereld zou achterlaten omdat die zo goed met kinderen zijn.
Iedere vrouw die moeder is dan he?
Want die kunnen veel beter met kinderen omgaan dan vrouwen die niet gebaard hebben.
En naar ik lees letten die nog beter op mijn kind dan ikzelf dus ik breng haar zo naar de buurvrouw idd.
woensdag 9 april 2008 om 15:17
